Μεταρρυθμιστική Αριστερά και Φιλελευθερισμός του Κέντρου
Μάι 2nd, 2007 | Νίκος Μπίστης| Κατηγορία: Ελλάδα, Πολιτική, Φιλελευθερισμός |
Email This Post
|
Print This Post
|
του Νίκου Μπίστη*
Σας ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση που μου απευθύνατε. Ανταποκρίνομαι με ευχαρίστηση πίστευα πάντοτε ότι ο νηφάλιος διάλογος ανάμεσα σε κόμματα ιδεών, που σε άλλα θέματα συγκλίνουν και σε άλλα αποκλίνουν, είναι ωφέλιμη για τον τόπο.
Ο σοσιαλισμός και φιλελευθερισμός είναι τέκνα του Διαφωτισμού και η τεράστια προσφορά τους στην διαμόρφωση της σύγχρονη κοινωνίας πραγματοποιήθηκε μέσα από αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις, αλλά και μέσα από μια ανεπαίσθητη αλλά υπαρκτή διαδικασία όσμωσης και συγκλίσεων, που τελικά αποδείχθηκε καθοριστικότερη. Σήμερα τα δύο αυτά ρεύματα – εν μέσω της κρίσης τους- βρίσκονται πιο κοντά μεταξύ τους.
Ο φιλελευθερισμός στηρίχθηκε στην βεβαιότητα ότι η ελευθερία παράγει δικαιοσύνη. Όμως εν μπόρεσε ποτέ να δημιουργήσει προϋποθέσεις πραγμάτωσης της ελευθερίας. Η ελευθερία μοιάζει “με τον χώρο που είναι απαραίτητος για να περπατήσουμε. Αλλά ο χώρος δεν μετέφερε ποτέ κανέναν”. Το οικονομικό laissez-faire φαλκιδεύει τις ελευθερίες, δημιουργεί τεράστιες ανισότητες, αδυνατεί να ρυθμίσει την αστάθεια του συστήματος. Ξέρω ότι σε αυτό το σημείο διαφέρουμε γιατί έχω εντοπίσει στα κείμενά σας μα αδικαιολόγητη -κατά τη γνώμη μου- εμπιστοσύνη στον αυτοματισμό της αγοράς. Απέναντι στην υπερφιλελεύθερη αντίληψη που εξιδανικεύει τον καπιταλισμό αλλά υπόσχεται ανάπτυξη με ανθρώπινο κόστος, ήδη διαμορφώνεται μια φιλελεύθερη εκδοχή που αποδέχεται θέσπιση κανόνων για την ελευθερία. Στην οικονομία αποδέχεται την θέσπιση ρυθμίσεων από δυνάμεις εκτός της αγοράς. Πρόκειται για ένα φιλελευθερισμό με κοινωνικούς κανόνες, για ένα κοινωνικοποιημένο φιλελευθερισμό. Απορρίπτοντας τον νεοφιλελευθερισμό βρίσκεται ήδη κοντά στο ρεφορμιστικό σοσιαλισμό.
Ο σοσιαλισμός ακολούθησε αντίστροφη πορεία. Στηρίχθηκε στη βεβαιότητα ότι η δικαιοσύνη παράγει ελευθερία. Όμως δεν μπόρεσε να περάσει από την δημιουργία των προϋποθέσεων της ελευθερίας στην ίδια την πραγμάτωση της ελευθερίας ως εξατομικευμένη χειραφέτηση. Τα δόγματα της κεντρικά διευθυνόμενης παραγωγής (που οδήγησε στην πλήρη κυριαρχία του κράτους επί της κοινωνίας) και του μεσσιανικού ρόλου της εργατικής τάξης κατέρρευσαν. Η περίοδος των “παχιών αγελάδων” της σοσιαλδημοκρατίας, με τις κεινσιανικές ρυθμίσεις του φορντικού καπιταλισμού ανακόπηκε από την παγκοσμιοποίηση, την πληροφορική επανάσταση και την πολυποίκιλη, ευμετάβλητη σύγχρονη αγορά.
Σήμερα ο σοσιαλισμός, απορρίπτοντας την κρατικίστικη-συγκεντρωτική εκδοχή του, προσπαθεί να θέσει κοινωνικά όρια στον ανταγωνισμό της αγοράς, διατηρούμενων των παραγωγικών πλεονεκτημάτων της. Επιχειρεί να κατοχυρώσει την κοινωνική αλληλεγγύη ως παράγοντα την παραγωγικής διαδικασίας. Στοχεύει στη χειραφέτηση του ατόμου μέσω της κοινωνίας. Πρόκειται για ένα φιλελεύθερο σοσιαλισμό που κινείται προς την συνάντηση του κοινωνικοποιημένου φιλελευθερισμού.
Η συνειδητή πολιτική στόχευση της σύγκλισης των δύο ρευμάτων, μέσω της παράλληλης αναθεώρησής τους και της απόρριψης των δογματικών κλάδων τους, αποτελεί την προοδευτική πολιτική πρόταση.
Στην Ιταλία η συνένωση των Δημοκρατών της Αριστεράς, δηλαδή των Σοσιαλιστών που αποτελούν μετεξέλιξη του ιστορικού ΚΚ Ιταλίας, με την Μαργαρίτα που αποτελεί μετεξέλιξη της αριστεράς πτέρυγας των Χριστιανοδημοκρατών αποδεικνύει το εφικτό της συμμαχίας ανάμεσα στην Μεταρρυθμιστική Αριστερά και τους Φιλελεύθερους του Κέντρου. Στη Γαλλία, παρά το γεγονός ότι δεν είχε προηγηθεί αντίστοιχη ιδεολογική και πρακτική προπαρασκευή, η ίδια η ζωή ενεργοποιεί συγκλίσεις στον β’ γύρο των Προεδρικών εκλογών. Η Αντιμετώπιση ενός επιθετικού συντηρητισμού, λαϊκισμού, ξενοφοβίας και τυφλής πρόσδεσης στο άρμα των ΗΠΑ, που πρεσβεύει ο Σαρκοζί, αντικειμενικά σπρώχνει φιλελεύθερους ψηφοφόρους προς την Ρουαγιάλ, παρά το γεγονός ότι το Σοσιαλιστικό κόμμα δεν έχει επεξεργαστεί σε βάθος μια στερεή πολιτική συμμαχιών για το σύνολο της Κεντροαριστεράς.
Στην χώρα μας, τηρουμένων των αναλογιών, πίστευα και πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει μια πλατιά Κεντροαριστερή Συμμαχία με επίκεντρο ένα συνεχώς εξελισσόμενο ΠΑΣΟΚ, που θα συμπεριλάβει δυνάμεις του ΣΥΝ και τους φιλελεύθερους του Κέντρου, που θα κόψουν -όμως- οριστικά τους δεσμούς τους με την Δεξιά. Θέλω να σας πω, με κάθε ειλικρίνεια ότι η αναζήτηση ρόλου μπαλαντέρ, που θα μπορεί να κοιτάει πότε δεξιά και πότε αριστερά, ειδικά στην Ελλάδα, δεν έχει μέλλον. Το έκανε στην εποχή του ο Γκένσερ στην Ομοσπονδιακή Γερμανία. Τώρα χρειαζόμαστε σταθερές συμμαχίες με βάση προγραμματική δέσμευση. Αυτάρκειες και απολυτότητες που μηδενίζουν τον ρόλο του κράτους στην οικονομία, τρέφουν τελικά τους κρατιστές γιατί καλλιεργούν τον φόβο και την ανασφάλεια σε πλατιά στρώματα που αντιμετωπίζουν με δέος την παγκοσμιοποίηση.
Η πορεία σύγκλισης των δύο ρευμάτων του Διαφωτισμού θα είναι δύσκολη, επίπονη και θα πρέπει να λάβει υπόψη της και τις ελληνικέ ιδιομορφίες, όπου η σοσιαλιστική συνιστώσα δεν ακολούθησε την εξελικτική πορεία που είχε ο ευρωπαϊκός σοσιαλισμός και η φιλελεύθερη έβρισκε συχνά στέγη στην συντηρητική παράταξη. Χρειαζόμαστε μεγάλες ανατροπές, όμως είμαι βέβαιος ότι σταδιακά αυτές θα πραγματοποιηθούν. Υπάρχουν θέματα κοινωνικού ριζοσπαστισμού στα οποία αντικειμενικά υπάρχει σύμπλευση. Η αγκύρωση στην ΕΕ, η σύγχρονη προσέγγιση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό, ο χωρισμός Κράτους και εκκλησίας, η καταπολέμηση του εθνικισμού, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, η υπεράσπιση της ανοιχτής κοινωνίας είναι κάποια σημαντικά ζητήματα συναντίληψης. Πολλές από τις απόψεις που εκφράζει ο Γ.Παπανδρέου αποτυπώνουν ακριβώς αυτό το μείγμα φιλελεύθερου σοσιαλισμού. Ένα κόμμα εξουσίας πολυσυλλεκτικό, όπως είναι το ΠΑΣΟΚ, πρέπει να πηγαίνει με ρυθμούς που τους προλαβαίνει η κοινωνία. Το τρένο θα έχει πολλά βαγόνια. Το κρίσιμο θέμα είναι αν η μηχανή τραβάει τα τελευταία βαγόνια ή αν αυτά καθηλώνουν τη μηχανή. Αυτό είναι ένα στοίχημα που εμείς μέσα στο ΠΑΣΟΚ θα το κερδίσουμε.
————————————————————-
* Ο Νίκος Μπίστης είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ.
Το κείμενο είναι ο χαιρετισμός του κ. Μπίστη στο Συνέδριο της Φιλελεύθερης Συμμαχίας το ξενοδοχείο “Plaza Resort” στην Ανάβυσσο στις 28/4/2007.
Καλά τα λέει ο Μπίστης, και θα ήταν μεγάλο γεγονός για την αποτελματωμένη ελληνική πολιτική σκηνή ο σχηματισμός μιας ευρύτερης κεντροαριστερής συμμαχίας. Αλλά όταν το κόμμα του πισωγυρίζει στον λαικιστικό κρατισμό και τον ανδρεοπαπανδρεϊκό λόγο (με σαφείς αποστάσεις από το σημιτικό εκσυγχρονισμό) και ο ΣΥΝ βρίσκεται προ των πυλών μιας κομμουνιστικής μετάλλαξης, μιλάμε πάλι για προοδευτικές δυνάμεις;
Δὲν εἶμαι σίγουρος ἂν τὸ κείμενο ἀναφέρεται σὲ συμμαχία ἢ σὲ ἀπορρόφηση ὅμως 🙂
Μεταρρυθμιστική Αριστερά και Φιλελευθερισμός του Κέντρου…
‘Σοσιαλφιλελευθερισμός’ in a nutshell. Κείμενο του Ν. Μπίστη για το ιδρυτικό συνέδριο της Φιλελεύθερης Συμμαχίας….
Κατ’αρχήν να ευχαριστήσω και από εδώ τον Νίκο Μπίστη για την συμμετοχή του, διότι παρά τις εμφανείς διαφορές μας σε πολλά ζητήματα δεν παύει να εκφράζει έναν προοδευτικό λόγο που συμβάλει στον εκσυγχρονισμό του κομματικού φορέα που συμμετέχει αλλά και στον ευρύτερο δημόσιο διάλογο. Δείγμα του ανοιχτού του πνεύματος είναι η ίδια η συμμετοχή του, αντίθετα με άλλους πολιτικούς που υποτίθεται ότι θεωρούνται πολύ πιο ιδεολογικά συγγενείς.
Όλοι μας θα χαιρόμασταν να δούμε ένα ΠΑΣΟΚ που να εκφράζει ξεκάθαρα και σταθερά έναν φιλελεύθερο σοσιαλισμό (άσχετα αν αυτός μας εκφράζει επαρκώς ή όχι). Θα ήταν κέρδος για το επίπεδο της πολιτικής και την χώρα μας συνολικά. Όπως όμως ο Νίκος εκφράζει επιφυλάξεις για τους αυτοματισμούς τις αγοράς, ας μας επιτρέψει και μας να εκφράσουμε πολλές επιφυλάξεις για το πόσο εφικτό είναι αυτό στην Ελλάδα όπου τα κόμματα εξουσίας ελέγχονται από προσοδοθηρικούς μηχανισμούς νομής του κράτους. Πιστεύω ότι οι προσπάθειες του κ.Σημίτη και του ΓΑΠ ως τώρα δικαιώνουν τις επιφυλάξεις μας, αλλά θα χαρούμε ειλικρινά αν τελικά το ΠΑΣΟΚ κερδίσει το στοίχημά του. Εγώ πάντως δεν πόνταρα τα λεφτά μου σε ένα τέτοιο στοίχημα.
σύγχρονη προσέγγιση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις
ma auth einai entelws kommenh kai rammenh sta amerikanika metra pou 8eloun thn Tourkia entos EE kai thn apodunamwsh ths EE. O Sarkozyi pou einai kata ths Tourkikhs entakshs, einai toso tufla demenos sto amerikaniko arma?
Μεστός ο χαιρετισμός και γενναία και η ίδια η παρουσία του κ. Μπίστη στι συνέδριο. Παράγει πολιτική σκέψη και δεν διστάζει να υπερβή τα ιδεολογικά ντουλαπάκια του παρελθόντος. Έχει επενδύσει βέβαια πολλά στην συμμετοχή του στο ΠΑΣΟΚ, αν και υποψιάζομαι ότι πρέπει να νιώθη και κάποια προσωπική απογοήτευση από τα αποτελέσματά της μέχρι τώρα. Θα διασταυρωθούν οπωδήποτε οι δρόμοι μας στο μέλλον, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Νομίζω ότι είναι αδύνατη η συμμαχία των δυο πολιτικών ρευμάτων, σοσιαλισμού και φιλελευθερισμού, στην Ελλάδα.
Αυτό αποδεικνύεται και από την αποτυχημένη απόπειρα συνεργασίας των Μάνου και Ανδριανόπουλου, με το ΠΑΣΟΚ.
Τόση ανάλυση και σάλτσα, γιατί δε θέλει να παραδεχθεί ο κ. Μπίστης ότι το μόνο που ποθεί πλέον -πάτησε τα 50- είναι μια θέση εξουσίας.
Η κλασική ψυχολογία πρώην αριστερών που έχουν βαρεθεί τόσα χρόνια να είναι στην απ΄έξω.
Μετά από τόσες πολιτικές κωλοτούμπες και μετεγγραφές ποιος θα εμπιστευτεί το κ . Μπίστη για το καινούργιο;
αχουμε χορτάσει κύριε Μπίστη από βιομηχανίες παραγωγής πολιτικής και σχεδιαστήρια υψηλής ποιότητας κοινωνικών τομών. Αν καταφέρναμε να στρέψουμε λίγο από αυτήν την δυναμικότητα σε κάτι πιό πρακτικό, και να βάζαμε από ένα φτυάρι στα χέρια του 20% των στελεχών που σιτίζονται στις απέραντες αυτές βιομηχανικές ζώνες, θα είχαμε φτιάξει τους ελληνικούς δρόμους σε χρόνο ρεκόρ.
Θεωρώ ανέντιμο να ταυτίζει ο κος Μπίστης το νεοφιλελευθερισμό με το laissez-faire. Νομίζω ότι οι περισσότεροι “νεοφιλελεύθεροι” αποδέχονται την κρατική παροχή υπηρεσιών όπως η άμυνα, η ασφάλεια, οι δρόμοι, κ.λπ. Και ακόμα περισσότερο αποδέχονται την κρατική επιδότηση της εκπαίδευσης, την παροχή επιδόματος ανεργίας, κ.λπ. Άρα για πιο laissez-faire μιλάει? Η ομιλία του είναι βέβαια ένα τέχνασμα που αποσκοπεί στο να εμφανίσει τους νεοφιλελεύθερους ως “ακραίους” και το ΠΑΣΟΚ ως ένα δήθεν μετριοπαθές φιλελεύθερο κόμα. Εμ δεν είναι έτσι κύριε Μπίστη μου. Δεν είναι οι νεοφιλελεύθεροι ακαραίοι, απλώς το ΠΑΣΟΚ παραμένει ένα κρατικιστικό και πατερναλιστικό κόμμα. Αν το ΠΑΣΟΚ μεταλλαχθεί σε αυτό που ο κος Μπίστης ισχυρίζεται ότι είναι, ειλικρινά πιστεύω ότι οι νεοφιλελεύθεροι θα ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ. Αλλά αμφιβάλλω αν πολλοί από τους σημερινούς ψηφοφόρους του θα συνεχίσουν να το υποστηρίζουν.
Αξιολογότατος ο κύριος Μπίστης,όμως λυπούμαι που θα πρέπει να
πω οτι έχει τόση σχέση με το φιλελευθερισμό όση τα σώβρακα με
τις γραβάτες…
“Η συνειδητή πολιτική στόχευση της σύγκλισης των δύο ρευμάτων, μέσω της παράλληλης αναθεώρησής τους και της απόρριψης των δογματικών κλάδων τους, αποτελεί την προοδευτική πολιτική πρόταση.”
Σωστο. Το μελλον οντως βρισκεται στην συγκλιση του φιλελευθερισμου με τον ρεφορμιστικο σοσιαλισμο. Μονο που αυτο:
– Θελει ΠΟΛΛΑ χρονια ακομα για να οριμασει
– Δεν προκειται να γινει στην Ελλαδα της σηψης και της διαφθορας
Παντως το δεδομενο ειναι οτι οι κλασσικες διακρισεις του στυλ αριστερα – δεξια κλπ δεν εχουν νοημα σημερα. Για μενα πχ το ΚΚΕ ειναι συντηρητικο κομμα οπως και το ΛΑΟΣ καθως και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ ειναι κλασσικα διεφθαρμενα κομματα εξουσιας χωρις ουσιαστικες διαφορες. Το μελλον βρισκεται στο πιο προοδευτικο κομματι του πολιτικου σκηνικου (καποια μερη απο το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ, καποιους απο τους φιλελευθερους) ΟΤΑΝ και ΑΝ καταφερουν να καταλαβουν οτι τα οραματα τους ειναι ουσιαστικα οι δυο πλευρες του ιδιου νομισματος.
Ενδιαφέρον εγχείρημα ακούγεται αυτό. Να συνεργαστούν οι σοσιαλφιλελεύθεροι του ΠΑΣΟΚ, οι ανανεωτικοί του Συνασπισμού, και οι φιλελεύθεροι του κέντρου, και να δημιουργήσουν έναν πολιτικό σχηματισμό.
Όμως πόσο ωφέλιμο, θα είναι ένα τέτοιο σοσιαλφιλελεύθερο κόμμα, για τα λαϊκά στρώματα και για τις λαϊκές οικογένειες του τόπου;
Ωραια τα ειπε παντως σε γενικες γραμμες.Τελειως ομως λαθος οι τοποθετησεις του σχετικα με την κατασταση στο εξωτερικο.Η μαργαριτα
δεν εχει καμμια σχεση με κεντροαριστερους πρωιν χριστιανοδημοκρατες.Ειναι απλα ενα κομμα εκτρωμα που απαρτιζεται απο τυχοδιωκτες πολιτικους και που τωρα τελευταια ανακαλυψαν την δυναμη του βατικανου και τη χρησιμοποιουν.Ο Ρουτελι ξεκινησε με το παρτιτο ραντικαλε περασε στους πρασινους οικολογους εγινε δημαρχος τηα ρωμης και καπου εκει ανακαλυψε τη θρησκεια.Το σοσιαλφιλελευθερο κομμα στην ιταλια υπαρχει και λεγεται ροζα νελ πουνιο(rosa nel pugno) το μονο κομμα που ιδεολογικα χωραει στο καινουριο partito democratico που φτιαχνεται.Η ιταλια ομως δεν ειναι οτι ειναι σε πολυ καλυτερη θεση απο εμας για να ψαχνουμε παραδειγματα.Οσο για τη γαλλια τι να πει κανεις.Ενας κλασικος γκολικος επαγγελματιας πολιτικος που λεει πως θα φερει αλλαγες αλλα στο τελος θα γινει ο νεος σιρακ και μια ασχετη λαικιστρια σοσιαλιστρια που 6 στα 10 που λεει ειναι οτι θα πρεπει να την ψηφισει ο κοσμος γιατι ειναι γυναικα και ο αντιπαλος της την υπιτιμα και τα αλλα 4 μιλουν για περισσοτερο κρατος….μαλλον δεν υπαρχει συνοχη στο να παραδεχομαστε οτι ο κρατικισμος ειναι αρνητικος και να υποδεικνυετε την σεγκο σαν κατι θετικο.Πιθανον κυριε μπιστη θα ειχατε δικιο αν κερδιζε ο Dominique Strauss-Kahn
τη θεση του υποψηφιου δηλαδη η πολιτικη εναντιων του immage.
Παντως πιστευω οτι στην ελλαδα ειναι πολυ πιο ευκολο(οσο και αν σας φαινεται αστειο) να γινει το πασοκ σοσιαλφιλελευθερο κομμα απο το να γινει η νδ φιλελευθερη και αυτο γιατι κουβαλα το βαρος της “ελληνοορθοδοξιας” πολυ πιο βαρια φιλοι μου απο το λαικιστικο παπανδρεισμο.Και ο κυριος μπιστης βοηθα στην κατευθηνση αυτη.
dimoz said:γιατι κουβαλα το βαρος της “ελληνοορθοδοξιας” πολυ πιο βαρια φιλοι μου απο το λαικιστικο παπανδρεισμο.Και ο κυριος μπιστης βοηθα στην κατευθηνση αυτη.
Αυτό ξαναπές το!
Μπορεί να πιστεύω ότι ο Μπίστης δεν είναι φιλελεύθερος,
αλλά απ τη ΝΔ μπορεί να είναι λιγότερο αντιφιλελεύθερος…
Από την μεταπολίτευση έως σήμερα η χώρα μας διακατέχεται από το Σύνδρομο (ΙΑΤΡ. σύνολο συμπτωμάτων που σχετίζονται με την ίδια κλινική εικόνα, η αιτιολογία ή παθογένεια της οποίας δεν είναι γνωστές με βεβαιότητα στους ιατρούς)της Εξουσίας (η δυνατότητα, ως δικαίωμα ή/και ως ισχύς, να επιβάλλει κανείς τη θέλησή του σε άλλους, να ελέγχει άτομο, ομάδα, το κοινωνικό σύνολο, χώρα κ.λ.π.). Πως κατανοούμε την εν λόγω έννοια; Κάποιοι μπορούνε να ισχυριστούνε ότι είναι ένα σύνδρομο που υπονομεύει τις όποιες αξίες (πληθ. το ιδανικό, η ιδέα που καθορίζει τον τρόπο ζωής και σκέψεως, η συμπεριφορά) στο βωμό (μτφ. οτιδήποτε θεσμός ή σκοπός απαιτεί ή εξαναγκάζει σε θυσίες στο ονομά του ή για χάρη του) της εξουσίας. Εξουσία για την εξουσία. Κάποιοι ίσως αντιπαραταθούνε και προσπαθήσουν να μας πείσουνε ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Κάποιοι άλλοι απλά θα περιμένουν να αρπάξουν την ευκαιρία.
Εμείς θα δώσουμε λύσεις (η εύρεση του αποτελέσματος, η εύρεση του αγνώστου στοιχείου, του ζητούμενου σε απορία, υπόθεση). Λύσεις τις οποίες όπως και να ονομάσει κανείς θα είναι ουσιαστικές (αυτός που διαθέτει ουσία, που δεν είναι κενός περιεχομένου), θα αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα (το σύνολο των υπαρκτών δεδομένων, η υπάρχουσα κατάσταση), συγκλίνουσες (σύγκλιση: η τάση διαφόρων δυνάμεων- κοινωνικών, ιδεολογικών, οικονομικών κ.λ.π. να ακολουθήσουνε κοινή πορεία προς επίτευξη κοινών στόχων) και πάνω από όλα με ευελιξία (μτφ. η ικανότητα να ξεφεύγει κανείς από τις δυσκολίες, να αποφεύγει τις κακοτοπιές χωρίς να φθείρεται). Επίσης θα είναι κατανοητές στον Ελληνικό Λαό με άμεσο αντίκτυπο στην προσωπική, οικογενειακή, κοινωνική καθημερινότητα του. Εμείς είμαστε Πρακτικοί!!!!!
”Πρακτικισμός” έννοια συνδεδεμένη άμεσα με την Ευρωπαϊκή Πολιτική σκηνή που δυστυχώς όμως δεν έχει τύχει της πρέπουσας μεταχείρησης από τους σύγχρονους πολιτικούς.
Όπως αναφέρει ο Κ. Μπαμπινιώτης πρακτική είναι: η έμπρακτη δοκιμή ή αξιοποίηση θεωρητικών σχημάτων, η εφαρμογή γνώσεων, απόψεων ή (επιστημονικών) συμπερασμάτων.
Εμείς θέλουμε να δοκιμάσουμε, να αξιοποιήσουμε τα σύγχρονα δεδομένα που προσφέρονται απλόχερα μέσα από τις δομές μεταφοράς τεχνογνωσίας/τεχνολογίας. Θέλουμε να αξιοποιήσουμε τις βέλτιστες πρακτικές, την ορθολογική χρήση της κοινωνίας της πληροφορίας και στον ιδιωτικό αλλά και στον δημόσιο βίο.
Θέλουμε να ενώσουμε το παλιό με το καινούριο, την πολιτική με την τεχνοκρατία, την γραφειοκρατία με τον πολίτη.
Θέλουμε Συγκλίνουσες Λύσεις με Απώτερο Στόχο οι Αξίες να είναι Άρρηκτα Συνδεδεμένες με την Πολιτική Αρετή, την Ηθική Υπόσταση διότι μόνο έτσι θα μπορέσουμε να Πραγματώσουμε την ΟικονομικοΚοινωνική Επανίδρυση ενός Πολυδιάστατου Κράτους.
Ναι Κυρίες και Κύριοι η ανασυγκρότηση είναι θέμα δικό σας. Εμείς είμασε Πρακτικιστές. Και Η Σύγκλιση του Σοσιαλισμού με τον Φιλελευθερισμό είναι Θέμα Πρακτικό.
Τελικα ειστε σοσιαλιστες η φιλελευθεροι?
Σοσιαλισμος και φιλελευθερισμος δεν ειναι 2 εννοιες αντιθετες.Απλα στις περισσοτερες ευροπαικες χωρες η φιλελευθερη ριζα του σοσιαλισμου ξεχαστηκε γιατι απλα υπερισχυσε η μαρξιστικη.Ειναι της δεκαετιας του 30 το υπεροχο βιβλιο του Carlo Rosselli “φιλελευθερος σοσιαλισμος” ενω παντα στην ιταλια ο μεγαλλος φιλοσοφος Norberto Bobbio ανηκει σιγουρα στον ιδεολογικο αυτο χωρο..Στις μερες μας στις περισσοτερες ποια ευρωπαικες χωρες τα ρεφορμιστικα σοσιαλιστικα κομματα δεν ειναι αλλο απο φιλελευθερα.Ο ιδιος ο Ζαπατερο στην πραγματικοτητα εχει περισσοτερα κοινα με τον Μπλερ παρα με τη Σεγγολεν οσω και αν η κοινη συνυπαρξη στο ευρωπαικο σοσιαλιστικο κομμα επιτασει συστρατευση και υποστιρηξη προς αυτην.Πιθανον στην οικονομικη πολιτικη ο ζαπατερο να ειναι περισσοτερο κοντα στη γραμμη του σαρκοζι αλλα αυτα ειναι τα παραλογα που απορεουν απο τις ιδιαιτεροτητες των χωρων.Εδω στην ελλαδα ενα μεγαλο μερος των κεντροαριστερων αρχηγων αν ηταν ελληνες μαλλον δεξιους θα τους θεωρουσαμε….Τωρα ποιος εχει δικιο και ποιος οχι δεν ξερω ομως πιστευω οτι σοσιαλισμος δεν σημαινει κρατικισμος.Αντε να πεις κατι τετοιο στους συντροφους σου στην ελλαδα, θα σε πουν αδιστακτο καπιταλιστη.
Mην κανετε τα λαθη των Ταυρων και γινετε ενα νεο ΚΚΕ εσωτερικου