Αυτοί οι «κακοί φιλελεύθεροι»

Δεκ 7th, 2010 | | Κατηγορία: Ελλάδα, Πολιτική | Email This Post Email This Post | Print This Post Print This Post |

Τι είναι τελικά φιλελεύθερο; Αναρωτιέμαι ακούγοντας τις πρόσφατες δηλώσεις του Δημήτρη Δασκαλοπούλου για την πιθανή χρεωκοπία του Ιδιωτικού τομέα λόγω της πτώχευσης του Δημοσίου. Ο κος Δασκαλόπουλος έχει πολλάκις χαρακτηριστεί ως «κακός», «ιμπεριαλιστής», «αντι-λαϊκός» και βέβαια φιλελεύθερος. Δεν γνωρίζω αν είναι αλλά ξέρω ότι σίγουρα έχει παραπάνω από μια φορά χαρακτηριστεί ως τέτοιος.

Θυμάμαι και την προηγούμενη φορά που έκαναν αίσθηση οι δηλώσεις, τότε που είχε πει πως ήταν απαράδεκτα υψηλοί οι θεσμοθετημένοι πρώτοι μισθοί που ορίζονταν για πολλούς αποφοίτους των ελληνικών πανεπιστημίων με δεδομένο το γεγονός ότι αυτοί για αρκετό καιρό δεν προσέφεραν καμία επιστημονική η άλλη κατάρτιση στις εταιρείες που τους απορροφούσαν. Τότε, με δεδομένο ότι η Ελλάδα δεν ένιωθε καμία απειλή χρεωκοπίας αντιθέτως γνώριζε την ανάπτυξη των πιστωτικών καρτών και του χρέους είχε ακούσει τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα. Τώρα οι δηλώσεις στου αντιμετωπίστηκαν είναι η αλήθεια ψυχραιμότερα.

Εκτός του κου Δασκαλόπουλου πρόσφατα σε ομιλία του είχε τοποθετηθεί και ο κος Στέφανος Μάνος για την ανάγκη απολύσεων στον Δημόσιο τομέα τονίζοντας ότι δεν μπορεί η κυβέρνηση να φέρεται τόσο άδικα στον Ιδιωτικό τομέα και ότι σύντομα θα εισπράξει τον εκνευρισμό και την οργή των στελεχών του (Ιδιωτικού τομέα) για την συμπεριφορά της αυτή.
Αυτές τις ημέρες χιλιάδες συμπολίτες μας λαμβάνουν το ραβασάκι της «περαίωσης» για την οποία τα ανέκδοτα δίνουν και παίρνουν. Οι περισσότεροι αρνούνται να την πληρώσουν τονίζοντας ότι προτιμούν να ελεγχθούν, σε όλους όμως ασχέτως αν την πληρώνουν ή όχι δημιουργείται ένα τρομερό συναίσθημα αδικίας, το να θεωρείς κάποιον κλέφτη εκ προοιμίου σαφώς δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να του πάρεις χρήματα.

το βασικό συναίσθημα που επικρατεί στους πολίτες είναι ότι όλα τα μέτρα είναι φορο-εισπρακτικά, ληστρικά, μέτρα επιδρομής και ότι λαμβάνονται χωρίς να έχουν σταματήσει οι σπατάλες στο δημόσιο τομέα σε κανένα σημείο. Πως είναι δυνατόν να ζητάς από ελεύθερους επαγγελματίες και μισθωτούς συνεχώς φόρους εισφορές και ότι άλλο είναι δυνατό και να λυγίζεις μπροστά σε κάθε συνδικαλιστή;

Όπως και να ‘χει το θέμα όμως το βασικό συναίσθημα που επικρατεί στους πολίτες είναι ότι όλα τα μέτρα είναι φορο-εισπρακτικά, ληστρικά, μέτρα επιδρομής και ότι λαμβάνονται χωρίς να έχουν σταματήσει οι σπατάλες στο δημόσιο τομέα σε κανένα σημείο. Πως είναι δυνατόν να ζητάς από ελεύθερους επαγγελματίες και μισθωτούς συνεχώς φόρους εισφορές και ότι άλλο είναι δυνατό και να λυγίζεις μπροστά σε κάθε συνδικαλιστή; Να διατηρείς ΟΣΕ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΕΘΕΛ,ΗΣΑΠ στο ίδιο καθεστώς όταν αυτές οι ΔΕΚΟ μαζί, σου δημιουργούν ζημιές αρκετά άνω του 1 δισεκατομμυρίου ευρώ το έτος;

Είδα στην τηλεόραση τον κο Στέφανο Μάνο να αναφέρει ότι η Ελλάδα έχει περίπου 100 χιλιάδες υπεραρίθμους καθηγητές και δασκάλους σε σύγκριση με την Φινλανδία, το εκπαιδευτικό σύστημα, μέχρι την δεύτερη βαθμίδα, της οποίας, βγαίνει συνεχώς το καλύτερο εδώ και χρόνια στις σχετικές μετρήσεις. Είναι να απορεί κανείς πως ενώ συμβαίνει αυτό μας λείπουν συνεχώς καθηγητές. Η εξήγηση όμως είναι απλή. Σκεφτείτε από τις προσωπικές σας εμπειρίες αν οι καθηγητές λυκείου και γυμνασίου που γνωρίζετε πραγματικά δουλεύουν οκτάωρο η έστω εξάωρο την ημέρα και για πόσες ημέρες τον χρόνο.

Ο κος Μάνος επίσης έχει καταπιαστεί και με το θέμα των φαρμακοποιών το τελευταίο διάστημα. Τονίζει πως η εφαρμογή στην Ελλάδα του μοντέλου της σοσιαλιστικής Σουηδίας θα γλίτωνε από το δημόσιο χρήματα περί του 1 με 1,5 δισεκατομμυρίου ευρώ. Ποιο πολλά και απ όσα κόψαμε από τους συνταξιούχους δηλαδή. Το πολύ ενδιαφέρον στην σκέψη αυτού του «φιλελεύθερου κακού» είναι ότι επισημαίνει πως το άνοιγμα του επαγγέλματος, θέση πάγια όσων πιστεύουν στην ελεύθερη αγορά, θα έφερνε καταστροφή. Και έχει δίκιο. Με του συγκεκριμένους όρους δεν μπορείς να το ανοίξεις, τα περιθώρια κέρδους είναι τόσο μεγάλα που όλοι θα ήθελαν να γίνουν φαρμακοποιοί και το αλαλούμ της αγοράς θα ήταν τρομερό. Το σίγουρο είναι πως είτε στις ΔΕΚΟ, είτε στο στενό δημόσιο τομέα είτε στους ιδιώτες αυτή η κυβέρνηση μοιάζει ποιο πολύ να την ενδιαφέρει να προστατέψει τα συντεχνιακά συμφέροντα και όχι το συμφέρον του συνόλου.

Για να συντηρείς ως κράτος αυτές τι σπάταλες ΔΕΚΟ, τα υπερβολικά σπάταλα νοσοκομεία, την δαπανηρή Βουλή , τα λαίμαργα πανεπιστήμια, το ακριβό σύστημα παιδείας τις κάκιστες υπηρεσίες του δημοσίου, και τα συντεχνιακά συμφέροντα τι κάνεις; Βάζεις ατομικούς φόρους, στέλνεις ραβασάκια περαίωσης, ζητάς έκτακτες εισφορές από τις εταιρείες, βάζεις χαράτσι στην ακίνητη περιουσία ασχέτως του πραγματικού εισοδήματος σταματάς να πληρώνεις τους προμηθευτές του δημοσίου, αυξάνεις τους έμμεσους φόρους, κόβεις συντάξεις και γενικά εκδικείσαι όποιον πραγματικά δουλεύει. Είναι και αυτός ένας τρόπος άλλωστε.

Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί δηλώνεις ότι φοβάσαι το χρηματικό και κοινωνικό κόστος της ανεργίας και όχι το πολιτικό της κόστος. Φοβάσαι σαν κυβέρνηση ότι αυτός ο κόσμος δεν θα βρει δουλειά ξανά, ότι οι κοινωνικές παροχές θα είναι τεράστιες, ότι οικογένειες θα οδηγηθούν στην φτώχεια και η χώρα θα πέσει σε μια τεράστια και επικίνδυνη ύφεση τόσο τρομερή που θα απειλείται η μέχρι και η χρεωκοπία μας. Βέβαια οι 160 χιλιάδες υπάλληλοι του Ιδιωτικού τομέα που εν τω μεταξύ έχουν χάσει την δουλειά τους λόγω των μέτρων είναι πολίτες β’ κατηγορίας και η δικιά τους φτώχια δεν μετράει ούτε σημαίνει κάτι. Αυτοί όταν απολύονται φταίνε τα «κακά αφεντικά» όχι εσύ ως κυβέρνηση. Όταν κλείνουν επιχειρήσεις το πρόβλημα το έχει η αγορά και ο καπιταλισμός όχι εσύ και τέλος πάντων ας πληρώσει και η «ελίτ» κάποια φορά, τόσα χρόνια «τρώει».

Η κυβέρνηση δημιουργεί όλες τις προϋποθέσεις ώστε οι εταιρείες να φύγουν από την χώρα και να επενδύσουν αλλού, όσες δεν μπορούν να το κάνουν αυτό να κλείσουν και παράλληλα δίνει όλα τα πιθανά κίνητρα στους άξιους ανθρώπους αυτής της χώρας να μεταναστεύσουν και σίγουρα αν είναι ήδη έξω να μην θέλουν για κανένα λόγο να γυρίσουν

Η κυβέρνηση δημιουργεί όλες τις προϋποθέσεις ώστε οι εταιρείες να φύγουν από την χώρα και να επενδύσουν αλλού, όσες δεν μπορούν να το κάνουν αυτό να κλείσουν και παράλληλα δίνει όλα τα πιθανά κίνητρα στους άξιους ανθρώπους αυτής της χώρας να μεταναστεύσουν και σίγουρα αν είναι ήδη έξω να μην θέλουν για κανένα λόγο να γυρίσουν.

Σαν καλός «φιλελέυθερος» λοιπόν έρχομαι να κάνω μια σύγκριση για να πάω τα επιχειρήματα λίγο παρακάτω. Ας υποθέσουμε ότι αύριο το πρωί απολύονται 400 χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι. Υπάρχει πιθανότητα κατάρρευσης της χώρας; Φαντάζομαι πως όχι, ακόμα όμως και αν υπάρχει είναι απλά μια πιθανότητα και τίποτα παραπάνω. Αν αύριο από τα ληστρικά μέτρα κλείσουν 8 χιλιάδες επιχειρήσεις μέσου όρου 50 εργαζομένων (άρα 400 χιλιάδες άνεργοι και πάλι) θα καταρρεύσει τότε η χώρα; Βέβαια ναι χωρίς καμία αμφιβολία. Όσο νωρίτερα το χωνέψει η κυβέρνηση τόσο καλύτερα ότι Δημόσιος τομέας χωρίς Ιδιωτικό είναι αδύνατο να υπάρξει το έχει αποδείξει το παρελθόν άλλωστε. Όσο η κυβέρνηση ασελγεί στους λίγους που έχουν μείνει και αντέχουν τόσο νωρίτερα θα φέρει το τέλος της, και θα ‘ναι σίγουρα κακό.

Είναι λοιπόν οι κ.κ. Δασκαλόπουλος και Μάνος «κακοί», «αντι-λαϊκοί» ή οτιδήποτε άλλο; Μήπως οι δηλώσεις τους είναι κραυγές αγωνίας να σωθεί η χώρα άρα και οι Δημόσιοι υπάλληλοι της; Μήπως σε μια χώρα που θα έχει ανάπτυξη οι απολυμένοι υπάλληλοι, δημόσιοι και μη, θα έχουν έστω μια ευκαιρία για νέα δουλειά, ενώ σε μια χώρα που θα κηρύξει στάση πληρωμών ακόμα και δουλειά να έχουν κάποιοι δεν θα υπάρχει αντίκρισμα; Μήπως εν τέλει φιλελεύθερος σημαίνει απλά λογικός; Λέω μήπως;

Ανδρέας Αριστοτέλης Παπαδημητρίου