Η κακή κατάσταση του ασφαλιστικού είναι γνωστή εδώ και πολλά χρόνια. Το πόσο κακή είναι η κατάσταση είναι, επίσης, γνωστό αλλά όχι στο ευρύ κοινό. Το τι θα πρέπει να γίνει, όμως, για να υπάρξουν βιώσιμα ταμεία λίγοι γνωρίζουν και αυτοί που πραγματικά γνωρίζουν, δεν τολμούν να το πουν πουθενά. Το μεγάλο ερώτημα είναι: Υπάρχει λύση έτσι ώστε να εξασφαλίσουν οι μελλοντικές γενιές αλλά και οι σημερινοί δικαιούχοι σύνταξη; H απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι.

Πώς αντιμετωπίζεις τις ιδιοτελείς επιδιώξεις και το οργανωμένο ψέμα σε μια δημοκρατική κοινωνία; Η περιπέτεια της μεταρρύθμισης του συστήματος υγείας στις ΗΠΑ αποκαλύπτει πολλά, όχι μόνο για την Αμερική αλλά για την ίδια τη λειτουργία της Δημοκρατίας. Η Αμερική κουβαλάει ένα χρόνιο άγος, το οποίο αρκετοί ηγέτες της επιχείρησαν ανεπιτυχώς στο παρελθόν να αντιμετωπίσουν. Στη […]

H αλήθεια είναι πως η Αττική έχει πολλά πεύκα, όπως προσφυώς σημείωσε κατά τη χθεσινή ενημέρωση των πολιτικών συντακτών ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Αλλως, πρέπει να σημειώσουμε, ο αόριστος, «είχε πολλά πεύκα», είναι πιο ακριβής έκφραση. Αληθές είναι επίσης ότι τα πεύκα έχουν ρητίνες -ένα γνωστό κολλώδες κι εύφλεκτο υλικό- και συνεπώς όταν ένα πεύκο παίρνει […]

Ο Θεός, λέγεται, έδωσε στον Έλληνα τρία δώρα από τα οποία μπορούσε να διαλέξει μόνο τα δύο 1) Εξυπνάδα. 2) Τιμιότητα. 3) Μια θέση στο Δημόσιο. Έτσι ο ευτυχής κάτοικος αυτής της χώρας μπορούσε να είναι έξυπνος και τίμιος (αλλά όχι Δημόσιος Υπάλληλος), έξυπνος και Δ.Υ. (αλλά όχι τίμιος) η τίμιος και Δ.Υ. αλλά όχι […]

Και η ηλιθιότητα έχει τα όριά της. Ισως όχι στην χώρα μας όμως. Που οι απιθανότητες περιγράφονται σαν λογικές εκτιμήσεις. Η πρόσφατη προσέγγιση Ρωσίας – Τουρκίς, που από χρόνια προειδοποιούσα πως θα ήταν πιθανότατη, υπήρξε για κάποιους προιόν ελληνικής αβελτηρίας!! Οι ελληναράδες του αντι-αμερικανισμού βρέθηκαν για μια ακόμη φορά ανάποδα. Με τα πόδια επάνω δηλ. […]

Νεόπλουτοι πολιτικοί, επιχειρηματίες και αδιευκρινίστων δραστηριοτήτων άλλοι επαγγελματίες και ανεπάγγελτοι, διψασμένοι για εξουσία και βαθύτατα κομπλεξαρισμένοι από την αιφνίδια και εύκολη ευπορία τους, κυκλοφορούν με τις ευλογίες του ελληνικού κράτους με σειρήνες στα αυτοκίνητα τους, φάρους, ασφάλειες και άλλα καταγέλαστα πομπώδη συναφή. Αυτό είναι για την κουλτούρα μας δυστυχές. Δυστυχέστερο είναι ωστόσο το γεγονός ότι […]

Τον ερχόμενο Νοέμβριο συμπληρώνονται 20 χρόνια από την πτώση του τείχους του Βερολίνου, ένα από τα σημαντικότερα συμβάντα του 20ου αιώνα. Μια επέτειος που θα περάσει στα βουβά των ελληνικών ΜΜΕ, όπως και όλες οι προηγούμενες. Οι ιστορικές ευαισθησίες των προοδευτικών και κοινωνικά ευαίσθητων καναλιών και εφημερίδων μας εξαντλούνται κάθε Μάη, όταν αναπαράγονται τα κλισεδιάρικα αφιερώματα (εκείνα τα διαννοούμενα και καλά, με τους πολλούς –ισμούς) που εξυμνούν τον Μάη του ’68, ένα συγκριτικά μηδαμινής σημασίας γεγονός.

0 καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής διακρίνεται από όλους τους άλλους διότι μετατρέπει τον πλούτο —που υπήρχε βεβαίως και στην αρχαιότητα— σε κεφάλαιο, δηλαδή σε κτίρια, μηχανήματα και τεχνογνωσία, με σκοπό την «παραγωγή – για – την – αγορά». Η χρήση κεφαλαίου και η μίσθωση εργατικής δύναμης επιτρέπουν την παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών που διατίθενται στην αγορά σε τιμή ανώτερη από το κόστος παραγωγής, αφήνουν δηλαδή κέρδος. Στην προ-καπιταλιστική εποχή, το κέρδος που προερχόταν από τη γεωργία και το εμπόριο μετατρεπόταν σε πολυτελή διαβίωση ενώ, με τη βιομηχανική επανάσταση στην Αγγλία, άρχισε να επανεπενδύεται με στόχο την παραγωγή αγαθών στον όλο και δημοφιλέστερο —στους καταναλωτές— συνδυασμό ποιότητος χαμηλής τιμής.

Τα δυο δημοσιεύματα του ΒΗΜΑτος (12 και 19 Ιουλίου) δεν προκάλεσαν τις αντιδράσεις που τους άρμοζαν. Μας πληροφορούν ότι εκπρόσωποι των δύο μεγάλων -και αντίπαλων κατά τα λοιπά- φοιτητικών παρατάξεων, της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ, συνέταξαν από κοινού λίστα υποψηφίων που «πρέπει να επιλεγούν» στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Και […]

Δεν έχουμε συγκεκριμένο ορισμό της «κοινωνικής συνοχής» και συνεπώς ούτε κάποια μέθοδο να τη μετράμε. Ολοι όμως γνωρίζουμε ότι η «κοινωνική συνοχή» είναι καλό πράγμα. Οσο περισσότερη έχουμε, τόσο καλύτερα. Αυτό, εξάλλου, διακηρύσσει η κυβέρνηση, (όλα τα νομοθετήματά της προάγουν την «κοινωνική συνοχή») η αντιπολίτευση (όλες οι προτάσεις της θα βελτιώσουν την «κοινωνική συνοχή»), οι […]

Το βάθος της θρασύτητας και της σιγουριάς της ατιμωρησίας που χαρακτηρίζει την σημερινή ελληνική κοινωνία έχει φτάσει σε δυσθεώρατες διαστάσεις. Με την περίεργη υποστήριξη των πλέον ακραίων εθνικιστικών στοιχείων της χώρας εμφανίσθηκε δημόσια κάποιος δημοσιογράφος και ανέλαβε την ευθύνη της στρατολόγησης ελλήνων εθελοντών στον πόλεμο της Βοσνίας. Κατόπιν συνεννόησής του μάλιστα με το Σερβικό στρατιωτικό […]

Είναι, πλέον, γνωστό και άριστα τεκμηριωμένο ότι οι δημοκρατικές διαδικασίες καθώς και η κατοχύρωση της ιδιοκτησίας είναι δύο δείκτες που μας δείχνουν πόσο αναπτυγμένες (οικονομικά και κοινωνικά) είναι οι κοινωνίες. Παράδειγμα, χώρες που θεωρούνται πολύ δημοκρατικές και έχουν υψηλή κατοχύρωση της ιδιοκτησίας έχουν, παράλληλα, πολύ υψηλό βιοτικό επίπεδο. Μεταξύ αυτών είναι οι ΗΠΑ, Αυστραλία, Ελβετία, Σκανδιναβικές χώρες κτλ. Χώρες που έχουν χαμηλό δείκτη δημοκρατικής και ιδιοκτησιακής βαθμολογίας είναι χώρες με χαμηλό βιοτικό επίπεδο. Μεταξύ αυτών είναι οι αραβικές χώρες και πολλές χώρες της Ανατολής Ευρώπης.

Η αφήγηση είναι η συγκολλητική δύναμη της κοινωνίας. Μέσα από τις ιστορίες καταλαβαίνουμε ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε και πού πάμε. Τα αφηγήματα οικοδομούν ταυτότητα. Μπορείς να αισθανθείς Ελληνας έξω από ένα αφήγημα εθνικής ιστορίας; Μπορείς να διανοηθείς την αριστερά χωρίς το παρελθόν των διώξεων και της αντίστασης; Τι θα ήταν ο καπιταλισμός χωρίς το […]

Διαβάζω στις εφημερίδες τις οργισμένες αντιδράσεις για το “κόψιμο” της περίφημης σκηνής με τους ρασοφόρους από το φιλμ του Κώστα Γαβρά και νιώθω τόσο πολύ την ανάγκη να ενώσω κι εγώ τη φωνή μου μαζί με όλους τους “ανοιχτόμυαλους” συμπολίτες μου. Θα θελα κι εγώ να φωνάξω, να διαμαρτυρηθώ κατά της κρατικής λογοκρισίας, και έτσι να κερδίσω εύσημα “προοδευτικότητας” και “κοσμοπολιτισμού”. Έλα όμως που κάτι δε μου πηγαίνει καλά με την όλη ιστορία. Σαν να έχουμε χάσει τελικά το νόημα της λέξης “λογοκρισία”. Το επίμαχο animation βίντεο είναι στην πραγματικότητα, ένα προπαγανδιστικό, καθόλου αιρετικό , φιλμάκι που δημιουργήθηκε για να προβάλει την «εθνικά ορθή» άποψη στο θέμα των Γλυπτών του Παρθενώνα

Διακόπτω τη θερινή ραστώνη, διότι το ζήτημα της παρέμβασης στο έργο του Κώστα Γαβρά σχετικά με το Μουσείο της Ακρόπολης με ενοχλεί εξαιρετικά στην αισθητική μου. Παρά το γεγονός ότι η ιστορία αυτή πήρε το γνωστό αίσιο τέλος, με το φιλμ του βραβευμένου σκηνοθέτη να προβάλλεται τελικώς ολόκληρο, η γεύση που μένει στο στόμα είναι […]

Η συζήτηση στην παρέα είχε ανάψει για τα καλά. όταν μια κυρία δικηγόρος είπε: -– Ωραία τους τα είπε ο Παπούλιας, στη γιορτή για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. «Η κρίση είναι βαθιά κυρίως επειδή έχει τρωθεί ο αξιακός κώδικας και κάθε είδους διευκολύνσεις και συμπεριφορές έχουν νομιμοποιηθεί». Γεια στο στόμα του! Ελπίζω να τον έχουμε […]