Ο παράνομος χαρακτήρας των καταλήψεων, η ευθύνη του πρύτανη και οι αξιώσεις των φοιτητών
Ιούλ 2nd, 2006 | Αριστοτέλης Κατράνης| Κατηγορία: Ελλάδα, Παιδεία |
Email This Post
|
Print This Post
|
Α. ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ
Η κατάληψη ενός πανεπιστημιακού κτηρίου αποτελεί σε κάθε περίπτωση μια παράνομη ενέργεια. Στοιχειοθετεί ειδικότερα το αδίκημα της διατάραξης της οικιακής ειρήνης. Σύμφωνα με το άρθρο 334§3 του ποινικού κώδικα:
«Όποιος εισέρχεται παράνομα σε κατάστημα ή χώρο δημόσιας, δημοτικής ή κοινοτικής υπηρεσίας ή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου ή επιχείρησης κοινής ωφέλειας ή παραμένει στους χώρους αυτούς παρά τη θέληση της υπηρεσίας που τους χρησιμοποιεί, της οποίας τη θέλησή του δηλώνει ο νόμιμος εκπρόσωπος ή ο υπάλληλός της και προκαλεί έτσι διακοπή ή διατάραξη της ομαλής διεξαγωγής της υπηρεσίας τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών.»
Άρα με την κατάληψη έχουμε την ακόλουθη σειρά ενεργειών που οδηγούν στην κατάγνωση του ως άνω αδικήματος:
1. Είσοδο σε χώρο νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου.
2. Παραμονή στο χώρο αυτό παρά τη θέληση της υπηρεσίας που τους χρησιμοποιεί.
3. Η θέληση αυτή δηλώνεται από το νόμιμο εκπρόσωπο της υπηρεσίας.
4. Η διακοπή ή η διατάραξη της ομαλής διεξαγωγής της υπηρεσίας, η οποία έρχεται ως αποτέλεσμα της παραμονής στους χώρους της υπηρεσίας κατά τρόπο αντίθετο προς τη βούλησή της.
Ας πάρουμε ένα-ένα τα στοιχεία του αδικήματος:
1. Τα ΑΕΙ είναι Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (άρθρο 16§2 εδάφιο α’ του Συντάγματος και άρθρο 3§1 ν.1268/82). Η είσοδος επομένως σε χώρο, στον οποίο λειτουργεί υπηρεσία των ΑΕΙ αποτελεί είσοδο σε χώρο ΝΠΔΔ.
2. Η «θέληση» της υπηρεσίας προσδιορίζεται κατά τρόπο ακριβή και δεσμευτικό για τα όργανα που την εκφράζουν, στο άρθρο 1§§2 και 3 του ν.1268/82, το οποίο ορίζει την αποστολή των ΑΕΙ:
«2. Η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (Α.Ε.Ι.) που έχουν ως αποστολή:
i) Να παράγουν και να μεταδίδουν τη γνώση με την έρευνα και τη διδασκαλία και να καλλιεργούν τις τέχνες.
ii) Να συντείνουν στη διαμόρφωση υπευθύνων ανθρώπων με επιστημονική, κοινωνική και πολιτική συνείδηση και να παρέχουν τα απαραίτητα εφόδια που θα εξασφαλίζουν την άρτια κατάρτισή τους για επιστημονική και επαγγελματική σταδιοδρομία.
iii) Να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση των κοινωνικών, πολιτιστικών και αναπτυξιακών αναγκών του τόπου.
3. Στα πλαίσια της αποστολής τους τα Α.Ε.Ι. οφείλουν να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση της ανάγκης για συνεχιζόμενη εκπαίδευση και διαρκή επιμόρφωση του λαού.»
3. Νόμιμος εκπρόσωπος, ο οποίος δηλώνει τη βούληση της υπηρεσίας, δηλαδή τη βούληση του εκπαιδευτικού ιδρύματος είναι καταρχήν η Σύγκλητος:
Άρθρο 2§2 στοιχ.β ν.2083/92:
«2. β) Η Σύγκλητος έχει τις ακόλουθες αρμοδιότητες και όσες άλλες προβλέπονται από τις διατάξεις του νόμου αυτού:
I) Γενική εποπτεία λειτουργίας του Α.Ε.Ι. και της τήρησης των νόμων και του εσωτερικού κανονισμού του […]
Χ) Απόφαση για διακοπή της λειτουργίας και του εκπαιδευτικού έργου του Α.Ε.Ι., για την έναρξη και λήξη εξαμήνων σπουδών και για οργάνωση διασχολικών προγραμμάτων. (Σύμφωνα με το άρθρο 25§4 του νόμου 1268/82, διακοπή του εκπαιδευτικού έργου αλλά και της εν γένει λειτουργίας ενός Α.Ε.Ι πέρα από τα προβλεπόμενα στο νόμο αυτό, είναι δυνατή με απόφαση της Συγκλήτου και μόνο για εξαιρετικές περιπτώσεις.)
ΧΙ) Επίλυση διαφωνίας των μελών της Επιτροπής για άρση του πανεπιστημιακού ασύλου.
Η σύγκλητος έχει, ακόμη, όσες αρμοδιότητες δεν αναθέτει ο νόμος ειδικώς σε άλλα όργανα του Α.Ε.Ι.»
Ως εκ τούτου η Σύγκλητος έχει το τεκμήριο της αρμοδιότητας και είναι η μόνη αρμόδια αρχή, που – υπό την προϋπόθεση της τήρησης της νομιμότητας- δικαιούται να προβαίνει σε διακοπή της λειτουργίας του εκπαιδευτικού έργου του Α.Ε.Ι. Άλλωστε, στη Σύγκλητο εξασφαλίζεται η δημοκρατική συμμετοχή εκπροσώπων όλων των ομάδων που συνιστούν την ακαδημαϊκή και πανεπιστημιακή κοινότητα, επομένως και των φοιτητών. Οι γενικές συνελεύσεις των φοιτητών ούτε αποτελούν όργανα ικανά να εκφράσουν τη βούληση του συνόλου της πανεπιστημιακής κοινότητας, ούτε τους δίδεται η δυνατότητα από το νόμο να λάμβάνουν αποφάσεις της αποκλειστικής αρμοδιότητας της Συγκλήτου.
Ενώ όμως η Σύγκλητος ασκεί τη γενική εποπτεία της λειτουργίας των Α.Ε.Ι. ο Πρύτανης έχει ειδικότερα τις εξής αρμοδιότητες (άρθρο 3§1 στοιχείο στ΄ του ν. 2083/92):
« Ι) Διευθύνει το Α.Ε.Ι., εποπτεύει την εύρυθμη λειτουργία των υπηρεσιών των σχολών και των τμημάτων του, εκπροσωπεί τούτο δικαστικώς και εξωδίκως, επιβλέπει την τήρηση των νόμων και του εσωτερικού κανονισμού […]
ΙΙ) Συγκαλεί τη Σύγκλητο και το πρυτανικό συμβούλιο […]
VI) Μπορεί, ύστερα από απόφαση της Συγκλήτου, να λάβει συγκεκριμένα μέτρα για την αντιμετώπιση επειγόντων ζητημάτων, όταν συλλογικά όργανα διοίκησης των Α.Ε.Ι. αδυνατούν να λειτουργήσουν και να λάβουν αποφάσεις.»
Οι παραπάνω αρμοδιότητες που δίδονται στην σύγκλητο και τον πρύτανη τελούν υπό μία βασική προϋπόθεση που προκύπτει από τα ανωτέρω: Ότι ασκούνται ρητώς πάντοτε υπό τον όρο της τήρησης των νόμων και της εύρυθμης λειτουργίας των σχολών και των τμημάτων. Ο λόγος είναι προφανής. Τα Α.Ε.Ι. τελούν υπό την εποπτεία του κράτους και ενισχύονται οικονομικά από αυτό. Ως εκ τούτου η αυτοτέλεια των Α.Ε.Ι. δε σημαίνει και πλήρη ανεξαρτησία έναντι της πολιτείας, η οποία μάλιστα μέσω του Υπουργού Παιδείας ασκεί την εποπτεία και μπορεί να κινήσει την πειθαρχική διαδικασία κατά του Πρυτάνεως. Είναι δηλαδή προφανές, ότι ούτε τα ως άνω όργανα συνδιοίκησης των Α.Ε.Ι. έχουν τη διακριτική ευχέρεια να προχωρήσουν στην εκ των υστέρων έγκριση ή την άρση του αξιοποίνου μιας παράνομης ενέργειας, την οποία συνιστά η κατάληψη των σχολών από φοιτητές. Η αποκατάσταση της ομαλής λειτουργίας των σχολών και των τμημάτων σύμφωνα με τον προορισμό τους αποτελεί για τον Πρύτανη, τη Σύγκλητο και την Επιτροπή Ασύλου καθήκον και δέσμια αρμοδιότητά τους.
4. Η κατάληψη ενός πανεπιστημιακού κτηρίου, στο οποίο επιτελείται η αποστολή που αναφέρθηκε παραπάνω (αρ.2) επιφέρει το αξιόποινο αποτέλεσμα της διατάραξης ή της διακοπής της ομαλής διεξαγωγής της υπηρεσίας του. Για το θέμα αυτό άλλωστε έχει αποφανθεί κατηγορηματικά η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου (απόφαση 1767/2001):
«Η άρνηση αυτή (σ.σ. της απομάκρυνσης των καταληψιών από το Πολυτεχνείο) ήταν παράνομη, γιατί ναι μεν η διακίνηση εντός των πανεπιστημιακών χώρων είναι ελεύθερη, αλλά μόνο για τους φοιτητές, οι οποίοι, σύμφωνα με τον προορισμό των σχολών, έχουν δικαίωμα να βρίσκονται σε αυτές και να μελετούν ή να παρακολουθούν τα μαθήματά τους …».
Με την απόφαση αυτή ο Άρειος Πάγος επικύρωσε την εφετειακή απόφαση με την οποία είχε καταδικαστεί για διατάραξη οικιακής ειρήνης κάποιος εξω-πανεπιστημιακός.
Ως τελευταίο ανάχωμα για τη νομιμότητα των καταλήψεων θα μπορούσε να αποτελέσει ο ισχυρισμός ότι δεν επέρχεται διακοπή ή διατάραξη της λειτουργίας της υπηρεσίας, αφού αυτή η μορφή κινητοποίησης συμβιβάζεται με την αποστολή των ΑΕΙ να συντείνουν στη διαμόρφωση υπευθύνων ανθρώπων με κοινωνική και πολιτική συνείδηση και να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση των κοινωνικών κλπ αναγκών του τόπου. Είναι προφανές ότι ο ισχυρισμός αυτός δεν μπορεί να σταθεί στον κοινό νου:
Τόσο το 334§3 του Ποινικού Κώδικα, όσο και οι διατάξεις που αφορούν τα καθήκοντα του Πρύτανη αναφέρονται στην ομαλή διεξαγωγή της υπηρεσίας που αποτελεί αποστολή των ΑΕΙ. Η ομαλή διεξαγωγή της υπηρεσίας αποτελεί μια επακριβώς καθορισμένη νομική έννοια και όχι απλώς μια αόριστη πολιτική εκτίμηση προσώπων που θεωρούν το πανεπιστήμιο, χώρο «επαναστατικής γυμναστικής». Ομαλότητα λοιπόν υπάρχει όταν όλοι οι επιμέρους προσανατολισμοί της ανώτατης εκπαίδευσης (όπως προδιαγράφονται στο άρθρο 1§§2 και 3 του ν.1268/82) αφενός μεν εξυπηρετούνται παράλληλα και ταυτόχρονα, αφετέρου δε διαχέονται και ωφελούν το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας. Άλλωστε, ο αποκλεισμός μίας δραστηριότητας (λ.χ. διδασκαλίας ή έρευνας) υπέρ, δήθεν, μίας άλλης (πολιτική ή κοινωνική διεκδίκηση) και η αποστέρηση σε μια ευρεία ομάδα προσώπων από τις λειτουργίες που επιτελούν τα ΑΕΙ κάθε άλλο παρά συμβάλλει στην ανάπτυξη της κοινωνικής και πολιτικής ευθύνης και συνείδησης και στην αντιμετώπιση των κοινωνικών και αναπτυξιακών αναγκών του τόπου. Υπό το πρίσμα άλλωστε της έννοιας του ασύλου αυτό είναι ακόμα πιο ξεκάθαρο. Σύμφωνα με το άρθρο 2§§4,5 ν.1268/82:
«4. Για την κατοχύρωση της ακαδημαϊκής ελευθερίας, της ελεύθερης επιστημονικής αναζήτησης και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών αναγνωρίζεται το Πανεπιστημιακό Άσυλο.
5. Το Πανεπιστημιακό Άσυλο καλύπτει όλους τους χώρους των Α.Ε.Ι. και συνίσταται στην απαγόρευση επέμβασης της δημόσιας δύναμης στους χώρους αυτούς χωρίς την πρόσκληση ή άδεια του αρμοδίου οργάνου του Α.Ε.Ι., όπως αναφέρεται στη συνέχεια.»
Είναι σαφές ότι η ακαδημαϊκή ελευθερία, η ελεύθερη επιστημονική αναζήτηση και η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών καταπατούνται βάναυσα με την κατάλυση των λειτουργιών του Πανεπιστημίου και την αποστέρηση των φοιτητών και του διδακτικού προσωπικού από αυτές. Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι το Πανεπιστημιακό Άσυλο, ως νομοθετικό δημιούργημα, αποτελεί (όπως και η ομαλή λειτουργία της υπηρεσίας) έννοια νομική, αντικείμενο νομικής ερμηνείας και δικαστικής εκτίμησης και όχι αντικείμενο της αυθαίρετης κρίσης των φοιτητών ή του Πρύτανη ή της Επιτροπής Ασύλου. Έτσι, κατ’ αναλογία προς τα ανωτέρω, το άσυλο, ως χώρος προστασίας τριών ελευθεριών (ακαδημαϊκής, ερευνητικής, ιδεολογικής) λειτουργεί καθολικά σε σχέση με αυτές και σε σχέση με τα πρόσωπα που ευεργετούνται από αυτές. Η διακοπή επομένως του ακαδημαϊκού ή του ερευνητικού έργου ή η μεταφορά του εκτός του προστατευομένου χώρου συνιστά καίρια καταπάτησή του ασύλου. Η κατάληψη, επομένως, αποτελεί κορυφαία πράξη κατάλυσης του Πανεπιστημιακού Ασύλου, αφού το Άσυλο προϋποθέτει Ίδρυμα εν λειτουργία ως προς το σύνολο της αποστολής του (ακαδημαϊκής, ερευνητικής, κοινωνικοπολιτικής). Η ευχέρεια της Επιτροπής Ασύλου, έγκειται μόνο στη διαπίστωση ή μη, της υπάρξεως του γεγονότος της διακοπής ή της διατάραξης της λειτουργίας της υπηρεσίας (της νόμιμης αποστολής του) και όχι στην απόφαση περί διώξεως ή μη εκείνων που την προκαλούν.
Πρέπει στο σημείο αυτό να αρθεί μια βασική παρανόηση. Το Πανεπιστημιακό Άσυλο δε συνιστά- από νομική άποψη- λόγο που αποκλείει το άδικο χαρακτήρα μιας πράξης τελούμενης εντός του πανεπιστημιακού χώρου ή λόγο άρσεως του αξιοποίνου της, ούτε καθιστά την πράξη αυτή ατιμώρητη.Παραθέτω το ακόλουθο απόσπασμα της 230/1994 αποφάσεως του Αρείου Πάγου (Τμ.Ε’):
«[…] σαφώς συνάγεται ότι το εν λόγω άσυλο έχει την έννοια του προσδιορισμού ορισμένου χώρου ως τέτοιου, όπου κατ’ αρχήν η αστυνομική δύναμη δε θα μπορούσε, αν δεν είχε προμηθευτεί ορισμένη άδεια εκ της αρμόδιας αρχής του οικείου ανωτάτου εκπαιδευτικού ιδρύματος, να προβαίνει σε συλλήψεις και όχι ως τέτοιου, όπου συγχωρείται η διάπραξη εγκλημάτων, όπως εκείνου της διατάραξης της οικιακής ειρήνης …»
Από τη στιγμή λοιπόν, που το άσυλο δε δίνει την κυριαρχική εξουσία στα αρμόδια όργανα του Α.Ε.Ι. να κρίνουν περί του άδικου ή αξιοποίνου χαρακτήρα της κατάληψης του χώρου του Ιδρύματος, τότε με την έναρξη της κατάληψης και για όσο χρόνο αυτή διαρκεί, επέρχεται το αποτέλεσμα (διακοπή ή διατάραξη υπηρεσίας), που ο νόμος θεωρεί ποινικά κολάσιμο.
Β. Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΠΡΥΤΑΝΗ
Η επέλευση του αξιοποίνου αποτελέσματος ακόμα και εντός χώρου όπου ισχύει το Άσυλο, έχει μια πολύ σοβαρή έννομη συνέπεια: Ακόμη και αν η αδράνεια του Πρύτανη ή της Επιτροπής Ασύλου ή της Συγκλήτου είναι δυνατόν να οδηγήσει στην για διάφορούς νομικούς ή πραγματικούς λόγους ατιμωρησία των φυσικών αυτουργών της διατάραξης της ομαλής λειτουργίας του πανεπιστημίου, δεν απαλλάσσει τα εν λόγω όργανα από τη δική τους ευθύνη. Σύμφωνα με το άρθρο 15 του Ποινικού Κώδικα:
«Όπου ο νόμος για την ύπαρξη αξιόποινης πράξης απαιτεί να έχει επέλθει ορισμένο αποτέλεσμα, η μη αποτροπή του τιμωρείται όπως η πρόκλησή του με ενέργεια, αν ο υπαίτιος της παράλειψης είχε ιδιαίτερη νομική υποχρέωση να παρεμποδίσει την επέλευση του αποτελέσματος»
Για την ποινική, επομένως, ευθύνη των ως άνω πανεπιστημιακών οργάνων πρέπει να συντρέχουν οι εξής προϋποθέσεις:
1. Η ιδιαίτερη νομική υποχρέωση για την παρεμπόδιση του αξιόποινου αποτελέσματος.
2. Η παράλειψη αποτροπής του αποτελέσματος.
3. Η επέλευση του αποτελέσματος.
4. Αιτιώδης σχέση μεταξύ παράλειψης αποτροπής και της επέλευσης του αξιόποινου αποτελέσματος.
Ας πάρουμε ένα-ένα τα στοιχεία του δια παραλείψεως τελουμένου αδικήματος:
1. Η ιδιαίτερη νομική υποχρέωση της Συγκλήτου για την παρεμπόδιση του αξιόποινου αποτελέσματος της διατάραξης της οικιακής ειρήνης πηγάζει από το προαναφερθέν άρθρο 2§2 στοιχ.β ν.2083/92 (γενική εποπτεία-τήρηση νόμων, μεταξύ αυτών πρωτίστως του Ποινικού Κώδικα).
Η ιδιαίτερη νομική υποχρέωση του Πρύτανη πηγάζει κατά πιο κατηγορηματικό τρόπο από το επίσης προαναφερθέν άρθρο 3§1 στοιχείο στ΄ του ν. 2083/92 (εύρυθμη λειτουργία Α.Ε.Ι.- εκπροσώπηση Α.Ε.Ι.- τήρηση νόμων).
Η ιδιαίτερη νομική υποχρέωση της Επιτροπής Ασύλου πηγάζει από το καθήκον της να προστατεύει το πραγματικό περιεχόμενο του ασύλου.
2. Με δεδομένο ότι τόσο η Σύγκλητος, όσο και η Επιτροπή Ασύλου συγκαλούνται με πρωτοβουλία του Πρύτανη, η αδράνεια του τελευταίου να συγκαλέσει τα εν λόγω συλλογικά όργανα, τα απαλλάσσει από οποιαδήποτε ευθύνη λόγω παράλειψης.
Αντίθετα, οι υποχρεώσεις του Πρύτανη είναι άμεσες και συγκεκριμένες:
Εφόσον γνωρίζει εκ των προτέρων τα αποτελέσματα των συνελεύσεων των φοιτητικών συλλόγων και έχει χρονική ευχέρεια, οφείλει να συγκαλέσει τη Σύγκλητο, η οποία θα έχει δύο δυνατότητες. Ή να εκφράσει τη νομικά προσδιορισμένη βούλησή του Α.Ε.Ι. για συνέχιση της ομαλής λειτουργίας του ή να αποφασίσει η ίδια την διακοπή της λειτουργίας του εκπαιδευτικού έργου αιτιολογώντας όμως την απόφασή της (συνδρομή εξαιρετικής περίπτωσης- βλέπε το προαναφερθέν άρθρο 25 ν.1268/82).
Εφόσον, όμως, όπως πάντοτε συμβαίνει, πραγματοποιηθεί η κατάληψη του πανεπιστημιακού χώρου από φοιτητές πριν την λήψη αποφάσεως από τη Σύγκλητο, έχουμε την επέλευση του αξιόποινου αποτελέσματος της διακοπής της ομαλής διεξαγωγής της υπηρεσίας (334§3 Π.Κ.). Ο Πρύτανης, ως υπεύθυνος για την εύρυθμη λειτουργία του πανεπιστημίου οφείλει πρώτον να ενημερώσει τους καταληψίες για τον παράνομο χαρακτήρα της ενέργειας τους και δεύτερον στην περίπτωση της μη αποχώρησής τους να συγκαλέσει άμεσα την Επιτροπή Ασύλου προκειμένου να ζητήσει την επέμβαση της δημόσιας δύναμης. Σε περίπτωση μη ομοφωνίας στην Επιτροπή Ασύλου, οφείλει εντός της ιδίας ημέρας να συγκαλέσει εκτάκτως τη Σύγκλητο, η οποία υποχρεούται να λάβει απόφαση απομάκρυνσης των καταληψιών (εκτός βέβαια αν αμφιβάλλει για την ύπαρξη της κατάληψης). Την ιδιαίτερη αυτή νομική υποχρέωση την έχει ακόμα και αν αποφασίσει η ίδια εκ των υστέρων να προχωρήσει σε διακοπή λειτουργίας του Α.Ε.Ι.
Και από την εμπειρία των τελευταίων καταλήψεων είναι προφανές ότι το σύνολο των παραλείψεων για την αποτροπή της διατάραξης της οικιακής ειρήνης βαρύνει αποκλειστικά τον Πρύτανη του κάθε υπό κατάληψη τελούντος Α.Ε.Ι.
3. Ως προς την επέλευση του αποτελέσματος, τα λόγια περισσεύουν. Όλοι γνωρίζουμε ότι οι σχολές έμειναν κλειστές για πολλές εβδομάδες.
4. Ως προς την αιτιώδη συνάφεια μεταξύ της παράλειψης του Πρύτανη (να ζητήσει την απομάκρυνση των καταληψιών, να συγκαλέσει τα αρμόδια όργανα κλπ) και του αποτελέσματος (της παραμονής τους στο χώρο του Α.Ε.Ι. και την διακοπή της λειτουργίας του) υπάρχουν κάποια προβλήματα. Τα προβλήματα συνίστανται στο γεγονός ότι ο Πρύτανης δεν δύναται από μόνος του να αποτρέψει το αποτέλεσμα που λαμβάνει χώρα στο αδίκημα της διατάραξης της οικιακής ειρήνης, αφού απαιτείται η μεσολάβηση πρώτα της επιτροπής ασύλου, έπειτα της συγκλήτου (σε περίπτωση ελλείψεως ομοφωνίας στην επιτροπή ασύλου) και τέλος της αστυνομικής δύναμης. Εντούτοις, η επίκληση από τον Πρύτανη της ελλείψεως αρμοδιότητας ή της ελλείψεως αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της παράλειψής του και του αποτελέσματος της παρατεταμένης διακοπής του εκπαιδευτικού έργου δεν είναι βάσιμη. Κατά την πάγια νομολογία του Αρείου Πάγου ο αιτιώδης σύνδεσμος υφίσταται «όταν στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι δεδομένη η αποχή εξ ωρισμένης ενεργείας, η οποία αν επιχειρείτο, ήταν δυνατόν μετά πιθανότητος να παρακωλυθεί η εκτέλεση του εγκλήματος» (ΑΠ 364/95, 870/95 κλπ). Η επίκληση από τον πρύτανη της δικαιολογίας ότι η τέλεση των επιβαλλομένων ενεργειών και ιδίως η σύγκληση της Επιτροπής Ασύλου ή της Συγκλήτου δεν δημιουργούν πιθανότητα αποτροπής του εγκλήματος έρχεται σε αντίθεση με την αρχή της νομιμότητας της διοίκησης. Σύμφωνα με αυτή την αρχή, τεκμαίρεται ότι τα αρμόδια διοικητικά όργανα (τέτοια βεβαίως είναι και η Επ. Ασύλου και η Σύγκλητος) λειτουργούν πάντοτε σύμφωνα με το νόμο σε ένα κράτος δικαίου. Τα εν λόγω όργανα, όπως είπαμε, δεν έχουν ενόψει των συγκεκριμένων περιστάσεων (της εξόφθαλμης τέλεσης της αξιόποινης διακοπής της διεξαγωγής της υπηρεσίας και της καταπάτησης του ασύλου από τους καταληψίες) την διακριτική ευχέρεια να επιλέξουν μεταξύ περισσοτέρων νομίμων δράσεων. Πολύ δε περισσότερο, η ανύπαρκτη αυτή ευχέρεια δε μπορεί να στηριχθεί στη μακροχρόνια πρακτική της αποχής από τις νόμιμες ενέργειες, η οποία είναι δηλωτική, όχι νόμιμης συμπεριφοράς, αλλά της υποχώρησης της αρχής του κράτους δικαίου όλα αυτά τα χρόνια στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης. Αφού λοιπόν ο Πρύτανης δεν δύναται να αποδείξει ότι τα όργανα, τα οποία παρέλειψε να συγκαλέσει ως υπεύθυνος για την εύρυθμη λειτουργία του ΑΕΙ είχαν θεωρητικώς την ευχέρεια να νομιμοποιήσουν την κατάληψη, τότε ευθύνεται διότι με την συμπεριφορά του αυτή (αποχή από ενέργεια) προκάλεσε την εσφαλμένη εντύπωση στους φοιτητές ότι έχουν δικαίωμα να προβούν σε κατάληψη κτηρίων του Α.Ε.Ι. και με τον τρόπο αυτό το αξιόποινο αποτέλεσμα που αναφέραμε.
Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουμε είναι ότι ο Πρύτανης με την παραπάνω συμπεριφορά του (αποχή από ενέργεια) τελεί δια παραλείψεως το αδίκημα της διατάραξης οικιακής ειρήνης (334§3 Π.Κ. σε συνδυασμό με το άρθρο 15 Π.Κ.).
Η ΕΥΘΥΝΗ ΠΡΟΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ
Έχοντας καταλήξει στην αδιαμφισβήτητη ποινική ευθύνη του Πρύτανη, θέτουμε το θέμα της δυνατότητας των φοιτητών, που έχουν χάσει τα μαθήματά τους να διεκδικήσουν δικαστικά αποζημίωση και αποκατάσταση της ηθικής βλάβης, η οποία προκαλείται από την παρατεταμένη διακοπή του εκπαιδευτικού έργου, την επιμήκυνση του χρόνου σπουδών με ότι αυτό συνεπάγεται, την ταλαιπωρία από τη σώρευση χρεωστούμενων μαθημάτων, την εν γένει υποβάθμιση της ποιότητας των σπουδών και την απαξίωση του πτυχίου.
Σύμφωνα με τα άρθρα 105 και 106 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα:
«[105] Για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του Δημοσίου κατά την άσκηση της δημόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, το Δημόσιο ενέχεται σε αποζημίωση, εκτός αν η πράξη ή παράλειψη έγινε κατά παράβαση διάταξης, που υπάρχει για χάρη του γενικού συμφέροντος. Μαζί με το Δημόσιο ευθύνεται εις ολόκληρον και το υπαίτιο πρόσωπο, με την επιφύλαξη των ειδικών διατάξεων για την ευθύνη των υπουργών.
[106] Οι διατάξεις των δύο προηγουμένων άρθρων εφαρμόζονται και για την ευθύνη των δήμων, των κοινοτήτων ή των άλλων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου από πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων που βρίσκονται στην υπηρεσία τους.»
Εν προκειμένω, η ευθύνη του Α.Ε.Ι. προς αποκατάσταση της περιουσιακής ζημίας και της ηθικής βλάβης των φοιτητών, που λόγω καταλήψεων χάνουν τα μαθήματά τους στηρίζεται στα εξής:
1. Στο αδίκημα που έχει τελέσει ο Πρύτανης (διατάραξη οικιακής ειρήνης δια παραλείψεως τελούμενης).
2. Στο γεγονός ότι ο Πρύτανης αποτελεί όργανο νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου.
3. Στο γεγονός ότι η παράλειψη του πρύτανη τελείται κατά την άσκηση της δημόσιας εξουσίας που του έχει ανατεθεί και προσδιορίζεται ειδικά από το νόμο.
4. Στο γεγονός ότι δεν παραβιάζεται διάταξη τεθείσα χάριν του γενικού συμφέροντος αλλά προσβάλλεται το αγαθό της προσωπικής ελευθερίας των φοιτητών μέσω της διατάραξης της οικιακής ειρήνης. Το ότι προσβάλλεται το εν λόγω αγαθό προκύπτει από το ότι το ως άνω αδίκημα εντάσσεται στο κεφάλαιο του Ποινικού Κώδικα που περιλαμβάνει τα εγκλήματα κατά της προσωπικής ελευθερίας. Εν προκειμένω, λοιπόν, βάλλεται η προσωπική ελευθερία όλων των μελών των Α.Ε.Ι., στους οποίους περιλαμβάνονται και οι φοιτητές, οι οποίοι στερούνται της προσβάσεως στις υπηρεσίες του πανεπιστημίου (άρθρο 3§5 ν.1268/82).
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Κανένας νέος νόμος-πλαίσιο για τα Α.Ε.Ι. δεν θα επιφέρει την επίλυση του χρονίου προβλήματος των Πανεπιστημίων που συνίσταται στην υποχώρηση της αρχής της νομιμότητας και της αρχής του κράτους δικαίου. Αν δε μάθουμε να σεβόμαστε και να εφαρμόζουμε τους ισχύοντες νόμους, τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι αυτό θα αλλάξει με την ψήφιση απλώς νέων νόμων;
—————————-
O Αριστοτέλης Κατράνης είναι δικηγόρος και Γραμματέας της Τοπικής Οργάνωσης ΟΝΝΕΔ Ζωγράφου.
«ο Πρύτανης……ευθύνεται διότι με την συμπεριφορά του αυτή (αποχή από ενέργεια) προκάλεσε την εσφαλμένη εντύπωση στους φοιτητές ότι έχουν δικαίωμα να προβούν σε κατάληψη κτηρίων του Α.Ε.Ι. και με τον τρόπο αυτό το αξιόποινο αποτέλεσμα που αναφέραμε».
Σε μια χώρα που λαλούν τέτοια «κοκόρια», …χαιρέτα μας το πλάτανο, το φιλελευθερο!!
ΥΓ Μήπως ευθύνονται ποινικά με την ίδια λογική και τα μέλη της ΟΝΝΕΔ, που με την παράλειψή τους να προσέλθουν στις συνελεύσεις, καθώς είχαν προς τούτο ιδιαίτερη νομική υποχρέωση, δεν απέτρεψαν δια της ψήφου των τις “παράνομες” καταλήψεις;
Kale ti mas les? Apozimiosi kiolas?
Typiko paralirima antidrastikou fonnediti poy exei skasei apo to kako toy gia mia akomi niki toy foititikoy kinimatos enantia stin idiotikopoiisi tis dimosias paideias.
Den peirazei, kapoy prepei na ektonothei kai aytos
Συγχαρητήρια για το άριστα νομικά τεκμηριωμένο άρθρο σου. Αποδεικνύεις με επιστημονικό τρόπο τον παράνομο χαρακτήρα των καταλήψεων και τον αυθαίρετο τρόπο δράσης των “γενικών” συνελεύσεων.
Λυπάμαι που οι κύριοι των ΕΑΑΚ αντί να απαντήσουν με εξίσου επιστημονικό τρόπο καταφεύγουν στην κλασική τους τακτική: φανατισμό και κανένα στοιχείο.
Τυπική απουσία επιχειρημάτων απένατι σε μια πολύ καλή και τεκμηριωμένη ανάλυση του νομικού καθεστώτος και των παραβιάσεών του…
Συμφωνώ απόλυτα με τη θέση σου, Αριστοτέλη. Συγκεκριμένα στο ΟΠΑ συνέβησαν ακόμα δυο σοβαρά αδικήματα όταν οι “φοιτητές” κράτησαν όμηρο τη σύκλητο μέχρι να αποφασίσει τη διπλή εξεταστική του Σεπτεμβρίου και την βάναυση επίθεση στο γραφείο του Επ. Καθηγητή Βασσάλου καταστρέφοντας ερευνητική εργασία ετών επειδή ο τελευταίος ήταν ο μόνος που ψήφισε κατά της διπλής εξεταστικής τον Σεπτέμβρη.
Αυτά τα παιδάκια δε φταίνε σε τίποτα. Η ανοχή μας φταίει, ειδικά απο τη στιγμή που ΔΕΝ υπάρχει κανένας λόγος να γίνει η κατάληψη αφού και ΠΑΣΟΚ άλλα και ΝΔ έχουν συμφωνήσει για την αναθεώρηση του συντάγματός.
«Τυπική απουσία επιχειρημάτων απέναντι σε μια πολύ καλή και τεκμηριωμένη ανάλυση του νομικού καθεστώτος και των παραβιάσεών του…» ισχυρίζεται προς μεγάλη μου έκπληξη ο Φώτης Περλικός.
Ελπίζω, βέβαια, να μην περιμένει επιχειρήματα προς αντίκρουση ανοησιών του τύπου «ο Πρύτανης……ευθύνεται διότι με την συμπεριφορά του αυτή (αποχή από ενέργεια) προκάλεσε την εσφαλμένη εντύπωση στους φοιτητές ότι έχουν δικαίωμα να προβούν σε κατάληψη κτηρίων του Α.Ε.Ι. και με τον τρόπο αυτό το αξιόποινο αποτέλεσμα που αναφέραμε».
Θα σταθώ, ωστόσο, στην υποτιθέμενη πλήρωση της αντικειμενικής υπόστασης του εγκλήματος της διατάραξης της οικιακής ειρήνης, (άρθρο 334§3 του ποινικού κώδικα), αφού κατά κόρον επαναλαμβάνεται στο άρθρο ότι οι καταλήψεις των φοιτητών πληρούν την αντικειμενική υπόσταση του συγκεκριμένου αδικήματος και είναι αξιόποινες.
Μια απλή ματιά στο παραπάνω άρθρο του ποινικού κώδικα αποδεικνύει ότι για την πλήρωση της αντικειμενικής του υπόστασης απαιτείται είτε να θεωρήσει κανείς ότι οι καταληψίες φοιτητές παράνομα εισήλθαν και παρέμειναν στα ΑΕΙ ή ότι υπήρξε απαγόρευση εισόδου τους στα ΑΕΙ από τα αρμόδια πανεπιστημιακά όργανα.
Η πρώτη δε περίπτωση ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας, η δε δεύτερη περίπτωση είναι κοινό τοις πάσι ότι δεν συνέτρεξε.
Από πουθενά, λοιπόν, δεν προκύπτει ότι οι τελευταίες καταλήψεις συνιστούν διατάραξη οικιακής ειρήνης και συνιστούν αξιόποινη πράξη.
Λίγο σοφιστεία μυρίζει το σκεπτικό σας κύριε Μπούρχα. Μήπως θέλετε να μας πείτε κιόλας ότι μπορεί όποιος καθηγητής θέλει να πάει να κάνει το μαθηματάκι του κι απλώς υπάρχει παρεξήγηση; Απάντηση στην τοποθέτηση σας και μάλιστα ηχηρή συνιστούν τα περιστατικά που περιγράφονται στο μεθεπόμενο post του φόρουμ, με τίτλο “Η ΑΥΓΗ του φασισμού”. Διαβάστε το και στη συνέχεια αναμένω να δω αν θα επανέλθετε με νέα επιχειρήματα.
Χθες συζητούσα με ξάδελφο μου ο οποίος διδάσκει ως ωρομίσθιος σε τμήμα του Τ.Ε.Ι. Αθήνας. Μου έλεγε λοιπόν ότι η πλειοψηφία των φοιτητών τάσσεται υπέρ των κινητοποιήσεων, όχι διότι διαφωνεί με την ουσία των προτεινόμενων ρυθμίσεων αλλά διότι δεν έγινε σωστα ο διάλογος! Δηλαδή, με δυο λόγια, δεν έγινε όπως θα ήθελε η φοιτητική κοινότητα, ή όπως θα ήθελαν οι φοιτητοπατέρες. Και τότε αποκαλύφθηκε στα μάτια μου η αλήθεια. Ότι δυστυχώς, κακώς νόμιζα εγώ ότι έχουμε αντιπροσωπευτική δημοκρατία, κι ότι μια κυβερνηση ψηφίζεται για να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα, το οποίο έχει εξαγγείλει, ή το οποίο επεξεργάζεται. Όχι. Όπως έγραψε κάποιος πανεπιστημιακός στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ-συγγνώμη, δεν έχω το φύλλο μαζί, αλλά αναφέρω έστω την πηγή-οι κυβερνήσεις κατά τους συνδικαλιστές της χώρας αυτής, εκλέγονται για να κάνουν διάλογο! Τι σόι διάλογο; Προφανώς σαν το διάλογο που έκαναν οι εκπρόσωποι των φοιτητών Ο.Π.Α. με τη σύγκλητο τους-βλέπε μεθεπόμενο post!
Τέλος πάντων, αυτό είναι άλλη συζήτηση.
Λοιπόν, την επόμενη φορά που θα κληθώ να αντιμετωπίσω κάποιο δυσμενές φορολογικό μέτρο, θα καταλάβω καμιά εφορία, παραπονούμενη ότι δεν έγινε επαρκής μαζί μου διάλογος. Όμως όχι , δεν θα το κάνω, διότι θα υποστώ συνέπειες. Ενω οι φοιτητές μας ούτε καν την εξεταστική δεν ανέχονται να χάνουν-ξαναβλέπε μεθεπόμενο post.Ποιός όμως τους έμαθε να είναι η μόνη κοινωνική ομάδα που δεν αντιμετωπίζει ποτέ συνέπειες;
Ποιός τελικά φταίει για το κατάντημα των “δικών μας βρωμόπαιδων”;
Ωραία λοιπόν, να γίνει διάλογος!
Αν όμως γίνει διάλογος, απαιτώ να έχει ευρύτατη κοινωνική συμμετοχή και να μη περιοριστεί στους κομματικούς εκπροσώπους και τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας. Διότι το πανεπιστήμιο αφορά όλη την κοινωνία. Από που κι ως που έχουν γνώμη εγκυρότερη για το μέλλον του πανεπιστημίου οι σημερινοί φοιτητές του, που σε λίγο θα αποφοιτήσουν; Γιατί να καθορίσουν αυτοί τις συνθήκες για τους μελλοντικούς φοιτητές;
Γιατί, πέρα από τη γνώμη των φοιτητών, να μην ακουστεί και η γνώμη των αποφοίτων των Α.Ε.Ι., που μπήκαμε στην αγορά εργασίας, ή κάναμε μεταπτυχιακά έξω, προσληφθήκαμε ή ανοίξαμε επιχειρήσεις και προσλαμβάνουμε άλλους, ή κάνουμε έρευνα και τέλος πάντων είδαμε στην πράξη τι μας πρόσφερε και τι όχι το δημόσιο ελληνικό πανεπιστήμιο; Δεν είναι πιο έγκυρη η γνώμη μας; Και η γνώμη των συλλογικών φορέων των εργοδοτών; Αυτή δεν μετράει, εφόσον καλούνται να προσλάβουν τους αποφοίτους των Α.Ε.Ι.; Κι η γνώμη του κράτους τελικά, αφού στη χώρα μας αυτό είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης και μάλιστα αυτός στον οποίο προστρέχουν οι περισσότεροι απόφοιτοι Α.Ε.Ι.; Το οποίο κράτος εκφράζεται από την κυβέρνηση άλλά και τα κόμματα.
Άρα; Δημοκρατία πραγματική, ή “δημοκρατία” όπως βολεύει τους φοιτητές και όσους έχουν εξασφαλίσει το ακαταλόγιστο;
Νομίζω ότι είναι αδύνατον να δώσουν οι δικαστές λύση σε ζήτημα κατ’ εξοχήν πολιτικό. Το κράτος δικαίου δεν επιβάλλεται με την βία. Είτε το δέχονται συντριπτικώς πολλοί, είτε, απλώς, δεν υπάρχει,
Και, ναι, η αδράνεια των φορολογουμένων σημαίνει ότι ο όποιος διάλογος θα γίνει χωρίς αυτούς. Οι φοιτητοπατέρες κατόρθωσαν να καταλάβουν περίπου 400 σημεία σε όλη την Ελλάδα και οι φορολογούμενοι δεν μπορούν να αποκλείσουν τις 300 (μου φαίνεται είναι λιγότερες σήμερα) εφορίες. Καλά να πάθουν λοιπόν ! Αξιοκρατία και αποτελεσματικότητα !
Ε ναι λοιπόν! Είμαστε παράνομοι! Και λοιπόν; Οι φοιτητές του Πολυτεχνείου το ’73 ήταν νόμιμοι; Όσο για τους φοιτητοπατέρες που αναφέρονται στο προηγούμενο σχόλιο, αυτοί πήγαν από νωρίς για μπάνια και έβλεπαν το φοιτητικό κίνημα απ την τηλεόρασηα φού πρώτα τους γοιχάρανε στις Γ.Σ. των 400+ σχολών. Άντε γιατί ο καθένας πετάει όποια μ*λακία του κάτέβει…
Φίλε Γιώργο Μπούρχα, φοβούμαι ότι δεν έγινα κατανοητός και γι’ αυτό οφείλω να κάνω κάποιες διευκρινήσεις και προσθήκες. Η κατάληψη των πανεπιστημιακών κτηρίων από φοιτητές είναι ούτως ή άλλως παράνομη διότι στοιχειοθετεί τα πειθαρχικά παραπτώματα που προβλέπονται στο άρθρο 66 του ν.δ. 954/1942 σύμφωνα με το οποίο οι φοιτητές οφείλουν να μην προσβάλλουν την τάξη, την ησυχία και την αξιοπρέπεια της σχολής. Πειθαρχική δικαιοδοσία στην περίπτωση αυτή ασκεί η Σύγκλητος (μετά την κατάργηση των πειθαρχικών συμβουλίων το 1982), η οποία υποχρεούται να εφαρμόζει τη διάταξη αυτή, με σεβασμό πάντοτε στα δημοκρατικά δικαιώματα που ο νόμος-πλαίσιο έδωσε στους φοιτητές (γι’ αυτό και το ΠΑΣΟΚ δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να καταργήσει αυτή την κατοχική ρύθμιση).
Αυτό όμως που δεν κατάλαβες είναι ότι εγώ, όταν αναφέρθηκα το αδίκημα του 334§2 δεν εστίασα στο ενδιαφέρον μου στην ποινική ευθύνη των καταληψιών. Αυτή, όντως, εξαρτάται από την εναντίωση της υπηρεσίας στην παραμονή των καταληψιών στον χώρο άσκησής της, η οποία εκδηλώνεται με απόφαση της συγκλήτου. Εστίασα στην ποινική ευθύνη του πρύτανη, η οποία συνδέεται με την επέλευση του αξιοποίνου αποτελέσματος, που είναι η διακοπή της ομαλής διεξαγωγής της υπηρεσίας. Το άρθρο 15 του ΠΚ, συνάδελφε, δεν εξαρτά την ποινική ευθύνη του έχοντος τη νομική υποχρέωση από προηγούμενη τέλεση αξιόποινης πράξης αλλά από την επέλευση ενός αξιόποινου αποτελέσματος, το οποίο θα είχε με μέγιστη πιθανότητα αποτραπεί αν ο έχων τη ιδιαίτερη νομική υποχρέωση ενεργούσε. Έτσι, η κατάληψη, όσον αφορά την ευθύνη του πρύτανη, εξετάζεται όχι ως ποινικό αδίκημα, αλλά ως κοινωνικό συμβάν που επιφέρει ένα αποτέλεσμα στο οποίο η διοίκηση πρέπει να αντιδράσει με νόμιμο τρόπο. Το δια παραλείψεως τελούμενο έγκλημα ενεργείας δεν εξαρτάται δηλαδή από κάποιο προηγηθέν αδίκημα. Υπό την έννοια αυτή ο γιατρός που παραλείπει να σώσει έναν ασθενή που έπαθε έμφραγμα είναι ποινικά υπεύθυνος είτε το έμφραγμα οφείλεται σε χοληστερίνη είτε σε προηγούμενη δολοφονική ενέργεια (χορήγηση δηλητηρίου κλπ).
Υποσημείωση: Ως προς το νόμιμο τρόπο αντίδρασης τοποθετήθηκα (αποκατάσταση εύρυθμης λειτουργίας του ΑΕΙ με έκφραση καταρχήν εναντίωσης στην κατάληψη και έπειτα, σε περίπτωση μη αποχώρησης, με επέμβαση της δημόσιας δύναμης –αφού με την εναντίωση θα έχει καταστεί η κατάληψη πράξη αξιόποινη και για τους καταληψίες). Πλην όμως ο νόμιμος τρόπος αντίδρασης προϋποθέτει τις προκαταρκτικές ενέργειες του Πρύτανη (σύγκληση αρμοδίων οργάνων), εξ ου και η ευθύνη του σε περίπτωση παράλειψης.
Τώρα ως προς την τοποθέτηση του Γιώργου Γεωργανά θέλω να πω το εξής. Η διασάλευση της νομιμότητας είναι πρωτίστως πολιτικό γεγονός, εφόσον βρισκόμαστε σε επαναστατικό καθεστώς. Προφανώς η κατάληψη κοινοβουλίων και λοιπών κτηρίων στις κάθε λογής μπανανίες του κόσμου δε μπορεί να αντιμετωπιστεί από τα δικαστήρια. Προς Θεού όμως, στη χώρα μας το πολίτευμα και οι θεσμοί λειτουργούν στοιχειωδώς, ας δώσουμε λοιπόν μια τελευταία ευκαιρία στους νόμους να λειτουργήσουν και στα δικαστήρια να τους εφαρμόσουν.
1ον:Τα λέτε σοβαρά αυτά κύριε Γεωργανά;
2ον:Δεν λαμβάνετε υπ’ όψιν τη βασικότερη παράμετρο που θέτω, ότι δηλαδή οι φοιτητές και νεολαίοι που λειτουργούν έτσι γνωρίζουν ότι δεν θα τιμωρηθούν ή θα τιμωρηθούν ελάχιστα και κατά πάσα πιθανότητα κάποια από τα αιτήματα τους θα εισακουστούν. Αν αυτό ίσχυε και για όποιες αντίστοιχες υποθετικές κινητοποιήσεις ημών των υπολοίπων ηλιθίων (γιατί ηλίθιοι θα πρέπει να αισθανόμαστε μπροστά σ’ αυτή τη κατάσταση), για οποιοδήποτε θέμα, θα σας έλεγα εγώ αν θα καταλαμβάναμε κι εμείς εφορίες και δεν ξέρω τι άλλο.
Εκτός αν θεωρείτε μάγκες όσους έχουν εξασφαλίσει την ατιμωρησία. Αν ναι, καιρός είναι να τους την κόψουμε. Και για δικό τους καλό.
Σ’ αυτό το forum εδώ και βδομάδες γίνεται προσπάθεια να αποδειχθεί ότι οι καταλήψεις κινούνται από μειοψηφίες. Τώρα προσπαθούμε απλά να πούμε ότι και πλειοψηφίες να είναι, τα δικαιώματα τους έχουν όρια και δεν μπορούν να καταφεύγουν σε τραμπουκισμούς που συνιστούν μάλιστα αξιόποινες πράξεις. Έχετε αντίρηση;
Χαρμολύπη μου προξενεί η παρέμβασή σας κ. Κατράνη και εξηγούμαι:
Γράφετε στο άρθρο σας: «Η κατάληψη ενός πανεπιστημιακού κτηρίου αποτελεί σε κάθε περίπτωση μια παράνομη ενέργεια. Στοιχειοθετεί ειδικότερα το αδίκημα της διατάραξης της οικιακής ειρήνης».
Χαίρομαι, που με την παρέμβασή σας κ. Κατράνη δέχεσθε ότι τούτο δεν ισχύει «σε κάθε περίπτωση» και ειδικότερα αναφορικά με τις τελευταίες φοιτητικές καταλήψεις. (Τ’ ακούς τρισάθλιε Φώτη; Εμφανίσου να σε βαρέσω!).
Λυπάμαι, ωστόσο, κ. Κατράνη, επειδή με την παρέμβασή σας, παραδόξως κατ’ εμένα, εξακολουθείτε να εμμένετε στον ισχυρισμό σας περί υποτιθέμενης στην προκείμενη περίπτωση ποινικής ευθύνης του πρύτανη εκάστου πανεπιστημιακού ιδρύματος, γράφοντας:
«Εστίασα στην ποινική ευθύνη του πρύτανη, η οποία συνδέεται με την επέλευση του αξιοποίνου αποτελέσματος, που είναι η διακοπή της ομαλής διεξαγωγής της υπηρεσίας. Το άρθρο 15 του ΠΚ, συνάδελφε, δεν εξαρτά την ποινική ευθύνη του έχοντος τη νομική υποχρέωση από προηγούμενη τέλεση αξιόποινης πράξης αλλά από την επέλευση ενός αξιόποινου αποτελέσματος, το οποίο θα είχε με μέγιστη πιθανότητα αποτραπεί αν ο έχων τη ιδιαίτερη νομική υποχρέωση ενεργούσε».
Έλεος κ. Κατράνη! Ουσιαστικά ισχυρίζεστε, για να καταλαβαίνουν και όσοι δεν είναι νομικοί, ότι αν ο πρύτανης κάποιου πανεπιστημιακού ιδρύματος συγκαλούσε απλά και μόνο την Επιτροπή Ασύλου ή τη Σύγκλητο, οι φοιτητές «με μέγιστη πιθανότητα» θα τρόμαζαν απ’ αυτή του την ενέργεια και δεν θα προχωρούσαν στην συνέχιση των καταλήψεων!!
ΥΓ1 Ευτυχώς, τουλάχιστον, που δεν γράψατε «με μέγιστη πιθανότητα προσεγγίζουσα την βεβαιότητα», όπως απαιτεί η κρατούσα γνώμη στην γερμανική νομολογία και θεωρία!!
ΥΓ2 Με δεδομένο το ανελεύθερο (και όχι μόνο) ισχύον καθεστώς της ελευθερίας της έκφρασης στην Ελλάδα, η διατήρηση του θεσμού του πανεπιστημιακού ασύλου ως έχει, αποτελεί μέγιστη φιλελεύθερη κατάκτηση και παρά τις όποιες ενδεχόμενες καταχρήσεις του θεσμού, πρέπει να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού.
Κύριε Μπούρχα όμως παραείναι πολλές αυτές οι καταχρήσεις κι ενίοτε στρέφονται δυστυχώς ενάντια σε μέλη της ίδιας της πανεπιστημιακής κοινότητας, και μάλιστα όχι μόνο αφαιρώντας τους την ελευθερία της έκφρασης αλλά και απειλώντας και βιαιοπραγώντας (θα ξαναπαραπέμψω στο μεθεπόμενο post του φόρουμ αυτού). Δεν σας θορυβεί αυτό; Επίσης, δε νομίζω ότι θα συμφωνούσαν πολλοί μαζί σας ότι είναι τόσο πια περιορισμένη η ελευθερία του λόγου στην Ελλάδα και μάλιστα από την κρατική εξουσία.
Εγώ είμαι ο τρισάθλιος; Εγώ βλέπω, από την επιχειρηματολογία του Αριστοτέλη, ότι σε κάθε περίπτωση οι καταλήψεις είναι παράνομες. Οι ποινικές ευθύνες δεν είναι πάντα καταλογίσιμες χωρίς την απόφαση της συγκλήτου (παράνομες μεν, ατιμώρητες δε).
Επίσης είναι απόλυτα λογικό, ότι οι πρυτάνεις όφειλαν να δράσουν με τέτοιο τρόπο ώστε να μεγιστοποιηθεί η πιθανότητα αποτροπής της παρανομίας. Αν η σύγκληση του αρμόδιου οργάνου δεν είναι αυτή που την μεγιστοποιεί, τότε σε ποιές ενέργειες προέβησαν οι πρυτάνεις προκειμένου να την μεγιστοποιήσουν, όπως όφειλαν; Το “με μέγιστη πιθανότητα” είναι σύγκριση αποτελεσματικότητας μεταξύ των διαθέσιμων επιλογών του πρύτανη, δεν προδικάζει την έκβαση των ενεργειών. Υποχρεώνει όμως τον πρύτανη να ενεργήσει, πράγμα που δεν έγινε στις παρούσες καταλήψεις.
Η σημερινή μορφή λειτουργίας του ασύλου, δεν έχει τίποτα να κάνει με τον φιλελευθερισμό. Είναι το προκάλυμα για την βίαιη παραβίαση των ατομικών δικαιωμάτων και των ακαδημαϊκών ελευθεριών όλων των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας.
“Ε ναι λοιπόν! Είμαστε παράνομοι!”
ε άντε πέστο χρυσόστομε 🙂 Ούτε από τους φοιτητές λοιπόν στηρίζονται οι καταλήψεις, ούτε από τον νόμο.
Απορώ που την είδατε την ελευθερία κύριε Μπούρχα… στον περιορισμό της ελευθερίας;
Έλεος κ. Κατράνη! Ουσιαστικά ισχυρίζεστε, για να καταλαβαίνουν και όσοι δεν είναι νομικοί, ότι αν ο πρύτανης κάποιου πανεπιστημιακού ιδρύματος συγκαλούσε απλά και μόνο την Επιτροπή Ασύλου ή τη Σύγκλητο, οι φοιτητές «με μέγιστη πιθανότητα» θα τρόμαζαν απ’ αυτή του την ενέργεια και δεν θα προχωρούσαν στην συνέχιση των καταλήψεων!!
Έλεος εσείς κύριε Μπούρχα!
Αιτιώδης συνάφεια δεν υπάρχει μεταξύ της παράλειψης του Πρύτανη και της αντίδρασης των φοιτητών!
Αιτιώδης συνάφεια υπάρχει μεταξύ της παράλειψης του Πρύτανη και της συνέχισης της διακοπής της λειτουργίας της υπηρεσίας!
Τώρα το αν η άρση αυτής της παράνομης κατάστασης θα επέλθει με οικειοθελή λόγω “φόβου” των φοιτητών αποχώρηση ή με την επέμβαση στο τέλος της δημόσιας δύναμης δεν έχει καμία σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι όταν τα αρμόδια όργανα (επιτροπή ασύλου και Σύγκλητος)λειτουργήσουν νόμιμα -και για να γίνει αυτό πρέπει να συγκληθούν από τον Πρύτανη- θα εκκινήσουν μια αλληλουχία γεγότων (ελπίζω να μη χρειάζεται να την επαναλάβω), η οποία μετά βεβαιότητος (για να είμαι και… σύμφωνος με τη γερμανική νομολογία) θα οδηγήσει στην άρση του αξιόποινου αποτελέσματος. Εκτός αν θέλετε να μας πείτε ότι… υφίσταται αμφιβολία ως προς την έκβαση μιας αναμέτρησης μεταξύ καταληψιών και αστυνομίας!
Όσο για αυτό που είπατε περί κατάχρησης του ασύλου και περί ανάγκης διατήρησής του.
Και εγώ κύριε Μπούρχα είμαι εναντίον της κατάργησης του ασύλου, γιατί θεωρώ ότι έχει να επιτελέσει σημαντικό ρόλο για τη δημοκρατική λειτουργία του πανεπιστημίου.
Αλλά,όμως,όταν λέμε “πανεπιστημιακό άσυλο” πως το ορίζουμε νομικά; Αντί να ταλαιπωρούμε τους αναγνώστες που βλέπουν δύο δικηγόρους να τσακώνονται, γιατί στο site σας δε γράφετε μια ανάλυση για την έννοια του ασύλου ή για την έννοια της εύρυθμης λειτουργίας της υπηρεσίας (άρθρο 3§1 στοιχείο στ΄ του ν. 2083/92) ή για την έννοια της ομαλής διεξαγωγής της υπηρεσίας (334§3 ΠΚ) και για το πως οι καταλήψεις συμβιβάζονται με αυτές;
Μόνο έτσι θα καταλάβω τι εννοείτε όταν λέτε “κατάχρηση” πανεπιστημιακού ασύλου και πως την διακρίνετε από την παραβίαση-καταπάτηση-κατάλυση του.
Ήδη από όσα έχουν αναφερθεί γίνεται προφανής η παντοδυναμία του πρύτανη, από τον οποίο εξαρτάται και η ποινική ευθύνη των φοιτητών που έχουν καταλάβει κάποια σχολή. Για να επέλθει το αξιόποινο αποτέλεσμα τού άρθρου 334§3 ΠΚ απαιτείται συν τοις άλλοις παραμονή στο χώρο αυτό παρά τη θέληση της υπηρεσίας που τους χρησιμοποιεί, θέληση που δηλώνεται από το νόμιμο εκπρόσωπο της υπηρεσίας, εν προκειμένω από την Σύγκλητο, αφού πρώτα την συγκαλέσει ο Πρύτανης. Επομένως με το να μην συγκαλεί ο Πρύτανης την Σύγκλητο (παράλειψη για την οποία δεν φαίνεται να υπέχει ποινική τουλάχιστον ευθύνη)δεν επέρχεται το αξιόποινο αποτέλεσμα του 334§3 ΠΚ (ούτε δια πράξεως ούτε δια παραλείψεως βέβαια). Κατά συνέπεια,όσο δεν εκφράζεται η βούληση της Συγκλήτου, δεν υφίσταται καν αξιόποινο αποτέλεσμα. Άρα είναι αδύνατο να υπέχει ο Πρύτανης ποινική ευθύνη. Αυτό θα συνέβαινε στην περίπτωση που αφού φοιτητές κατελάμβαναν το κτίριο, ο Πρύτανης συγκαλούσε την Σύγκλητο με θέμα συνέλευσης την έκφραση της βούλησης της Συγκλήτου σχετικά με την κατάληψη. Αν αυτή εξέφραζε την θέληση της ενάντια στην κατάληψη, τότε οι φοιτητές θα υπείχαν ποινική ευθύνη. Αν ο Πρύτανης δεν συγκαλούσε πάλι την Σύγκλητο με θέμα πλέον αίτημα για αστυνομική επέμβαση, τότε ίσως διέπραττε δια παραλείψεως το αδίκημα του παραπάνω άρθρου.
Einai entharintiko oti kapoioi oxi kata anagki katalipsies i aristeroi bazoyn ta pragmata sti thesi toys, ayto toys tima.
Oso gia toys syntelestes aytoy toy thliberoy istotopoy, o fileleytherismos toys eksantleitai sto na filoksenoyn to arthro enos melous tis FONNED Zografoy, opoy katebainei enas ypopsifios dimarxos tis xoyntas me ti ND…
Ante gia mpanaki, prin piasoun pali oi zestes
Για το δε Καζάκο , νομίζω ότι οι Ζωγραφιώτες ήταν αυτοί που τον ψήφισαν και ίσως τον ξαναψηφίσουν, εκτός αν θεωρείς ότι είναι όλοι τους χουντικοί.
Το σύνθημα “οι νόμοι σταματάνε στα οδοφράγματα” το έχετε ακουστά; Σκέφτεστε τι θα γινόταν αν το θέμα των καταλήψεων πήγαινε νομικά; Όλοι θα το πήγαιναν σε βίαιη καταστολή και προσπάθεια φίμωσης της φωνής των νέων.
Οι καταλήψεις είναι μια αμοιβαία συμφωνία μεταξύ ακαδημαϊκών , πολιτικών και φοιτητών. Από κοινού όλοι κάνουντα στραβά μάτια καθιερώνοντας έτσι τις καταλήψεις σαν τη μόνη μορφή φοιτητικού αγώνα
Νίκο είναι απίστευτο πως οι καταληψίες του σήμερα μεγαλοποιούν τον “αγώνα” τους επιζητώντας το γόητρο του Πολυτεχνείου του ’73…Διαφορετικές πολιτικές συνθήκες, διαφορετικές αξιώσεις, διαφορετικός τρόπος σκέψης και κάτι σημαντικό,ο αγώνας τους ήταν εθελοντικός και δεν υποχρέωναν κανέναν να τον ακολουθήσει όπως γίνεται σήμερα.Ε ναι λοιπόν!Να είσαι παράνομος αλλά με δικό σου κόστος και όχι κρυφοκοιτάζοντας πίσω από την ασπίδα της “πλειοψηφίας” που ψηφίζει υπέρ.Αλλά θα συμφωνήσω μαζί σου, ο καθένας πετάει ότι μ*λακία του κατέβει, γι’αυτό πρόσεχε τι λες!
Κύριε Κατράνη
Σεις εστιάσατε την επιχειρηματολογία σας με την προηγούμενη παρέμβασή σας στην ποινική, κατά τους ισχυρισμούς σας, ευθύνη του πρύτανη, ισχυριζόμενος ότι, αφού δεν συγκάλεσε τα αρμόδια όργανα (επιτροπή ασύλου ή σύγκλητο), η εν λόγω συμπεριφορά του μετά πιθανότητας που εγγίζει την βεβαιότητα επέφερε δια της παραλείψεώς του αυτής το αξιόποινο αποτέλεσμα της διατάραξης της ομαλής λειτουργίας του ιδρύματος κατά το άρθρο 334 παρ. 3 του Ποινικού Κωδικα.
Δηλαδή ισχυρίζεσθε – σας το τονίζω για πολλοστή αλλά τελευταία φορά – ότι αν ο πρύτανης κάποιου πανεπιστημιακού ιδρύματος συγκαλούσε απλά και μόνο την Επιτροπή Ασύλου ή τη Σύγκλητο, οι φοιτητές «με μέγιστη πιθανότητα που εγγίζει την βεβαιότητα» θα τρόμαζαν απ’ αυτή του και μόνο την ενέργεια, δεν θα προχωρούσαν στην συνέχιση των καταλήψεων και έτσι δεν θα επέρχονταν δια παραλείψεως του πρύτανη το αξιόποινο αποτέλεσμα της διατάραξης οικιακής ειρήνης του άρθρου 334 παρ. 3 του Ποινικού Κωδικα.
Τούτο μετά λύπης μου σας το λέω, αποτελεί την μεγαλύτερη ανοησία, που άκουσα ποτέ από συνάδελφο. Νομίζω δε ότι κάθε καλόπιστος μπορεί να κρίνει επ’ αυτού και να συμπεράνει του λόγου το αληθές.
Κύριε Περλικέ
Δεν είστε εσείς ο τρισάθλιος Φώτης, που θέλω να βαρέσω!!
Εκείνος είναι φιλελεύθερος και μου είναι εξαιρετικά συμπαθής.
Σεις – όπως ο κ. Κατράνης, ο κ. Δήμου, ο κ. Γουσσέτης κλπ – είστε αρκούντως συντηρητικός.
Αντιτάσσετε στην φιλελεύθερη αντίληψη της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων α π έ ν α ν τ ι στο κράτος, τη «λειτουργική» εκδοχή ότι τα ατομικά δικαιώματα, επειδή ακριβώς επιτελούν λειτούργημα στο πλαίσιο του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος, χρειάζονται προστασία απέναντι ιδίως των φορέων τους, που ενδέχεται να μην τα ασκήσουν σωστά, δηλαδή να τα ασκήσουν καταχρηστικά σε βάρος «του κοινωνικού συνόλου». Τάσσεστε όχι υπέρ της ατομικιστικής άσκησης των ατομικών δικαιωμάτων για την επιδίωξη ιδιωτικών συμφερόντων, αλλά υπέρ της κοινωνικά δεσμευμένης από το χρέος της «κοινωνικής αλληλεγγύης» άσκησης των ατομικών δικαιωμάτων.
Για να το πω και κάπως παραστατικά: Το επίγραμμα της σημαίας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης “A Private University in Public Service” το γράφω στα παλαιότερα των υποδημάτων μου!!
Ο κύριος Μπούρχας έχει δίκιο. Όσοι δεν ασκούν τα δικαιώματά τους, εν προκειμένω οι φορολογούμενοι που πληρώνουν στωικά και αδιαμαρτύρητα για την κωμωδία, δεν μπορούν να απαιτούν να τα σεβασθούν οι υπόλοιποι, συμπεριλαμβανομένων, τελικώς, και των δικαστών.
ΥΓ κυρία Βέλιου,
«Γεωργάνας» σας παρακαλώ με τον τόνο στην παραλήγουσα.
Σας ευχαριστώ.
Ασφαλώς πιστεύω ότι η τιμωρία δεν φέρνει τα αποτελέσματα που φέρνει η γελοιοποίηση. Ιδίως ο ποινικός νόμος απαιτεί να αποδείξει ο κατήγορος δόλο, πράγμα δυσχερέστατο.
Νομίζω ότι παρόμοια περίπτωση με αυτά που συζητάμε είχε παρατηρηθεί το 95 όταν οι αναρχικοί είχαν προξενήσει καταστροφές στο Πολυτεχνείο. Ο τότε πρύτανης Μαρκάτος, (τα ΜαρκΑΤ που λέγανε τότε) ήρθε στο δίλημμα που περιγράφετε.
Είχε ευθύνες ο κ. Μαρκάτος για τις υλικές ζημιές , νομικές ,ηθικές δεοντολογικές; Έπραξε το σωστό;
Η κοινωνία (αλλά κυρίως η φοιτητική κοινότητα) αποδέχεται τέτοια φαινόμενα μόνο σε περίπτωση που γίνονται ακρότητες τέτοιου είδους; Συμφωνώ ότι τα εν λόγω ζητήματα δε λύνονται με τη σύγκλιση συμβουλίων. Είναι σαν να ψάχνουμε κάποιον να φορτωθεί τη νομική ευθύνη και όξω απ’την πόρτα. Δηλαδή οι φοιτητές και οι συνελεύσεις τους γιατί να γίνονται; Ποιο το νόημα;
“Το επίγραμμα της σημαίας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης “A Private University in Public Service” το γράφω στα παλαιότερα των υποδημάτων μου!! ” δηλαδή είστε κατά της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων;
Νομίζω κάπως τα μπερδεύετε κύριε Μπούρχα, ή ίσως εγώ μ’ ένα απλό πτυχίο φιλοσοφίας να μη μπορώ να συλλάβω τους νομικούς συλλογισμούς σας.
Ποιά είναι τα ατομικά δικαιώματα στα οποία αναφέρεστε εν προκειμένω;
Ποιά περίπτωση αφορά η “ατομικιστική άσκηση των ατομικών δικαιωμάτων;”
Μήπως έχουμε χάσει τις έννοιες; Ατομικό δικαίωμα με στόχο την υπεράσπιση ιδιωτικών συμφερόντων ονομάζεται τώρα η εξουσία του πρύτανη;
Επίσης αδυνατώ να παρακολουθήσω κι εσάς κύριε Γεωργάνα. Προτείνετε να μπουκάρουμε, οι πολίτες μέσα στα πανεπιστήμια για να εξασφαλίσουμε τη λειτουργία τους; Μα έχουμε καθορισμένες διαδικασίες και εντεταλμένα όργανα γι’ αυτό σε μια οργανωμένη πολιτεία. Τι ακριβώς προτείνετε;
«Προτείνετε να μπουκάρουμε, οι πολίτες μέσα στα πανεπιστήμια για να εξασφαλίσουμε τη λειτουργία τους; Μα έχουμε καθορισμένες διαδικασίες και εντεταλμένα όργανα γι’ αυτό σε μια οργανωμένη πολιτεία.»
Έχουμε ; Αμ δεν έχουμε ! Απλώς πληρώνουμε για να έχουμε, αλλά δεν έχουμε. Πολιτική ανυπακοή, λοιπόν, δεν πληρώνουμε μέχρι ν’ αλλάξει κάτι. Αν χρειασθεί, ας κλείσουμε τα πανεπιστήμια, κόβοντας την χρηματοδότησή τους και πληρώνοντας τους καλυτέρους να πάνε στο εξωτερικό, και να τα ξανανοίξουμε με νέο καθεστώς που να συμφέρει εμάς που είμαστε οι χρηματοδότες. Αλλιώς μην περιμένουμε έλεος. Με δικό μας πεπόνι και δικό τους μαχαίρι πάντα χαμένοι θα είμαστε.
Κύριε Μπούρχα, αν είχατε έστω και μυρωδιά φιλελεύθερης σκέψης θα βλέπατε τα όρια των ατομικών δικαιωμάτων και την ανάγκη της προστασίας τους. Και τα όρια αυτά είναι εκεί που αρχίζουν να καταπατούν τα δικαιώματα των άλλων. Αν θεωρείτε ατομικιστική άσκηση των ατομικών δικαιωμάτων τις καταλήψεις, τότε το δικαίωμα των φοιτητών, που διαφωνούν με τις καταλήψεις, να κάνουν μάθημα πώς το χαρακτηρίζετε (εάν το δέχεστε); Των καθηγητών να κάνουν μάθημα και έρευνα; Των μεταπτυχιακών που δεν συμμετείχαν σε αποφάσεις; Των επιστημονικών συνεργατών;
Χαρείτε τον φιλελευθερισμό των τραμπούκων, της βίας και της καταστροφής της δημόσιας περιουσίας.
Ok. Εγώ, ο Αριστοτέλης, ο κ.Δήμου, ο κ.Γουσσέτης είμαστε συντηρητικοί. Διαβάστε το κεφάλαιο The Cashing-in: The Student Rebellion στο βιβλίο της Ayn Rand Capitalism: The Unkown Ideal. Δεν μπορεί, για να την έχετε προμετωπίδα στο blog σας, μάλλον πληρεί τα κριτήρια φιλελευθεροσύνης σας.
Όσο για την προστασία του ατόμου και των δικαιωμάτων του από το κράτος, γι’αυτό υπάρχει το Σύνταγμα, για να περιορίζει την επέκταση του κράτους σε βάρος του πολίτη. Εσείς όμως δεν υπερασπίζεστε αυτό. Υπερασπίζεστε το δικαίωμα μερικών φοιτητών να καταλύουν την ομαλή λειτουργία των σχολών, να καταπατούν τα ατομικά δικαιωμάτα και τις ακαδημαϊκές ελευθερίες όλων των υπόλοιπων μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας, και αρνείστε το ρόλο του κράτους στην προάσπιση των τελευταίων.
Αν κάποιος είναι παράνομος με βάση (ισχύον μεν) ΚΑΤΟΧΙΚΟ νομοθετικό διάταγμα, χίλιες φορές να είναι παράνομος.
Και αν κάποιος θέλει να λέγεται φιλελεύθερος, στηρίζοντας τη νομική του ανάλυση σε (ισχύον μεν) ΚΑΤΟΧΙΚΟ νομοθετικό διάταγμα προσβάλλει βάναυσα χιλιάδες φορές την έννοια του φιλελευθερισμού.
To επιχείρημα είναι εντελώς αστείο. Ο κατοχικός νόμος δεν ισχύει ακόμα επειδή κάποιοι “ξέχασαν να τον σβήσουν” (άρα είναι “κακός” και δεν υποχρεώνονται οι πολίτες να τον εφαρμόζουν). Ισχύει ακόμα επειδή κάθε κυβέρνηση μετά από αυτόν και κάθε δημοκρατική βουλή μετά από αυτόν δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη να τον αλλάξουν την διατύπωσή του. Πχ, το ότι τον άφησε ενεργό το ΠΑΣΟΚ το 1982, παρά τις σαρωτικές αλλαγές που έκανε, σημαίνει ότι ο νόμος αυτός είναι τμήμα των νόμων που έβλεπε το ΠΑΣΟΚ ότι πρέπει να διέπουν τα ΑΕΙ (δηλαδή και να μην υπήρχε θα τον θέσπιζε). Άρα δεν εκφράζει ο νόμος την βούληση μιας κατοχικής κυβέρνησης, αλλά όλων των μετέπειτα κυβερνήσεων και κοινοβουλίων.
Άλλο θέμα θέτω, άλλο μου λες.
Ας πιάσω όμως πρώτα αυτά που λες.
Σημείο 1ο:
Και εσύ που το ξέρεις? Αν είναι κάτι από το οποίο πάσχουμε στην Ελλάδα είναι η έλλειψη κωδικοποίησης της νομοθεσίας. Θεωρώ ως πολύ πιο πιθανό ότι το ξέχασαν. Άλλωστε, το μόνο εύκολο μέρος για να βρει κάποιος τις διατάξεις του 954, είναι στην κωδικοποίηση που εκδίδει ο Μπένος (“Ο νόμος 1268/82 και οι μεταγενέστερες ρυθμίσεις για τα ΑΕΙ”), το οποίο βέβαια εκδόθηκε για πρώτη φορά μετά το 1982 (δεν το έχω και εύκαιρο αυτές τις μέρες γιατί το έχω δανείσει σε φίλο μου).
Σημείο 3ο:
Όπως είπα και πιο πάνω, αμφιβάλλω αν γνωρίζει κάποιος από τους αρμόδιους την ύπαρξή του ώστε να προτείνει την κατάργηση/αναθεώρησή του. Όπως αμφιβάλλω, κι αν εσύ που εμφανίζεσαι ως αυτόκλητος υπερασπιστής γνωρίζεις τις διατάξεις του 954. Γιατί αν είναι το δικό μου επιχείρημα αστείο, τότε πες μου πόσο αστείο είναι ένα πρόστιμο 10.000 δραχμών, τοποθετούμενο σε μια κλιμάκωση ποινών που το εμφανίζει ως πιο ακραίο μέτρο από μια έγγραφη επίπληξη του Πρύτανη, και αμέσως πριν την ποινή της διαρκούς αποβολής (αν θυμάμαι καλά).
Σημείο 3ο:
Μία ακόμα υπόθεση που δεν τεκμαίρεται από πουθενά. Αλήθεια, ξέρεις τι μας λέει το αξίωμα του Οκκάμ για τις πολλές υποθέσεις?
Σημείο 5ο:
Ξεχνάς μια πολύ σημαντική λέξη. “Δεν εκφράζει ο νόμος” μόνο (η λέξη που λείπει) “την βούληση μιας κατοχικής κυβέρνησης…”.
Παραμένει γεγονός, ότι το σχετικό ΝΔ όχι μόνο είναι ΚΑΤΟΧΙΚΟ λόγω της χρονιάς έκδοσής του, αλλά και λόγω της ουσίας του, όπως αυτή φαίνεται από τις διατάξεις του.
Είναι ένα διάταγμα που εκδόθηκε τότε με σαφή στόχο, να προλάβει εν τη γενέσει της οποιαδήποτε οργανωμένη αντικατοχική/αντιστασιακή αντίδραση/ενέργεια των φοιτητών. Είναι ένα ΝΔ που θυμίζει πολύ στη φιλοσοφία του κάποια από τα σημερινά ανελεύθερα και ουδόλως φιλελεύθερα μέτρα που θέλουν κάποιοι να προωθήσουν σήμερα στην ανώτατη παιδεία. “¨Τα κεφάλια κάτω αλλιώς…”
Τελικά, όμως, η ουσία της προηγούμενης δημοσίευσής μου ήταν τελείως διαφορετική, και δεν απαντήθηκε επί της ουσίας. Αυτά που ήθελα να επισημάνω ήταν:
Πρώτον ότι το διάταγμα είναι κατοχικό, κάτι που δεν φαίνεται σε πρώτη ανάγνωση.
Δεύτερον, ότι επι της αρχής θεωρώ ως Έλληνας απαράδεκτο το να υπάρχει ακόμα αυτό το ΝΔ, και ως φιλελεύθερος (που αισθάνομαι) θεωρώ απαράδεκτη την επίκληση του.
Τρίτον, επί της ουσίας, ακόμα και αν δεν ήταν κατοχικό δεν θα συμφωνούσα με τις διατάξεις τους. Αντιθέτως με όσο προβλέπει το 954, πιστεύω ότι οι φοιτητές ως μελλοντικοί επιστήμονες ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΥΝ και την δήθεν τάξη, και τη δήθεν ησυχία και τη δήθεν αξιοπρέπεια (όπου δήθεν, ταιριάζουν ένα σωρό επίθετα). Θεωρώ ότι το Πανεπιστήμιο οφείλει να είναι χώρος πειραματισμού (άρα και πολιτικού πειραματισμού), και ΟΧΙ ΠΑΡΘΕΝΑΓΩΓΕΙΟ όπως προβλέπει το 954.
Η κατάληψη σαν μέτρο αντίδρασης είναι θεμιτή, εφόσον γίνεται σωστή και ορθή χρήση της (και προφανώς δεν αναφέρομαι στις φετινές καταλήψεις), εφόσον όλοι οι συμμετέχοντες και υποστηρίζοντες αυτήν είναι πρόθυμοι να δεχτούν τις συνέπειές της, ακόμα και για έναν φιλελεύθερο. Αυτό που δεν μπορώ να δεχτώ, είναι μια προσπάθεια να απαντηθεί με βάση νόμους και διατάξεις μια αντίδραση σαφώς πολιτική, με μια βάση ασθενή μεν, με μια λογική που μπάζει από παντού, αλλά εξακολουθεί να είναι πολιτική αντίδραση και αναλόγως πρέπει να αντιμετωπίζεται.
NOMΟΘΕΤ. ΔΙΑΤΑΓΜΑ υπ’ αριθ. 954 της 15 Ιαν./4Φεβρ. 1942
(ΦΕΚ Α’18) Διορθ.Ημαρτ.4 Φεβρ.1942 (ΦΕΚ Α’18)
Περί Οργανισμού της Ανωτάτης Σχολής Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών.
Αρθρ. 66
Εαν σπουδαστής παραβαίνη διατάξεις των Νόμων ή των κανονισμών της
Σχολής ή αποφάσεις αυτής ή παραμελή τον οφειλόμενον σεβασμόν εις τας
αρχάς της Σχολής ή τους διδάσκοντας, η διαταράσση την εν τη Σχολή ή
τοις παραρτήμασι αυτοίς τάξιν και ησυχίαν, ή συμπεριφέρεται κατά τρόπον
προσβάλλοντα την αξιοπρέπειαν της Σχολής, την τιμήν ή αξιοπρέπειαν των
συναδέλφων ή απάδοντα προς την αξιοπρέπειαν του σπουδαστού τιμωρείται
πειθαρχικώς.
Όπως προκύπτει από τα παραπάνω το άρθρο 66 του κατοχικού ΝΔ 954/1942 αφορά μόνο την ΑΣΟΕΕ.
ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΣΥΝΕΠΩΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ
ΥΓ Κύριε Περλικέ, που βρίσκεσθε; Που είναι το σχόλιό σας για τις παρεμβάσεις μου στο «Η συλλογική τιμωρία είναι φασισμός»;
Παρακαλώ αν κάποιος έχει την έκδοση του Μπένου, που ανέφερα στο προηγούμενο σχόλιο μου (και όπως είπα δεν την έχω εύκαιρη αυτές τις ημέρες), να ερευνήσει αν υπάρχει (που υπάρχει απ’ όσο θυμάμαι) σχετική υποσημείωση που προβλέπει ότι το 954 έχει καθολική ισχύ, και όχι μόνο στην ΑΣΟΕΕ.
Αυτό θα χρειαστείς πολύ δουλειά να το αποδείξεις κύριε Μπούρχα. Όπως πολύ συχνά μ’αρέσει να υπενθυμίζω στους αναγνώστες αυτού του χώρου: άλλο το free speech, άλλο το free beer.
Οι σημερινοί καταληψίες/ταραξίες φοιτητές απέχουν παρασάγγας απ’τους διαδηλωτές του Πολυτεχνείου κατά την περίοδο της Δικτατορίας. Το άσυλο μπήκε στην πρώιμη μεταδιδακτορική εποχή απλά γιατί τότε οι μνήμες των εξεγέρσεων ήταν πολύ νωπές.
Όποιος ανησυχεί ότι η κατάργηση του Ασύλου θα οδηγεί τον εκάστοτε Κωστίκα ή Γιωρίκα να διατάζει «τα τανκ» σε κάθε φοιτητικό αναβρασμό, τότε μάλλον πραγματικά ζει σε άλλη εποχή…
Αυτή η κουβέντα αποτυπώνει γλαφυρά τη σαθρότητα εκ θεμελίων και το φτηνό κυνήγι εντυπώσεων στο οποίο επιδίδονται μερικοί, ειτε κινούμενοι από τις ιδεοληψίες τους ειτε απλά εξαιτίας της ματαιόδοξης πεποίθησης ότι η ιδεολογικά ταγμένη και γι’ αυτό επιφανειακή προσέγγιση φλέγοντων κοινωνικών θεμάτων είναι ικανή να διατυπώσει έγκυρα επιχειρήματα. Μόνος τους αρωγός, η απαξίωση των διαφωνούντων…
Ενίοτε όμως κάποιος βαθύτερος γνώστης αξιώνει να ξεσκεπάσει τη γύμνια τέτοιων γιαλαντζί “φιλελευθέρων” και το αποτέλεσμα απλά επιβεβαιώνει εναργώς την απλούστερη αλήθεια, ότι ο (νεο)φιλελευθερισμός αποτελεί τη σημερινή ιδεολογική προμετωπίδα της άρχουσας τάξης, (όπως κάποτε ο εθνικισμός…) με φορείς του ως εκ τούτου εγγενώς συντηρητικά και βαθύτατα αντιδραστικά άτομα…
Το αστειότερο βέβαια εξ όλων είναι που συνέχεια αποκαλούν συντηρητικούς αυτούς που διαφωνούν μαζί τους. Αυτοί, που διατυμπανίζουν την κατάργηση όλο και περισσοτέρων λαϊκών κατακτήσεων του παρελθόντος, οι απολογητές των αιματοβαμμένων ιμπεριαλιστικών πολέμων και της αυθαιρεσίας των ισχυρών. Με συνθήματα όπως “laissez faire” και αξιώματα πιο παρωχημένα και από προκομμουνιστικές μπροσούρες (π.χ. “η αόρατος χειρ” της αγοράς, το κράτος “νυχτοφύλακας” κλπ) που διαψεύστηκαν παταγωδώς στο παρελθόν και επέφεραν μύρια δεινά, κοινωνικές κρίσεις και καταστρεπτικούς πολέμους.
Η ανθρωπότητα ως νήπιο που τώρα μπαίνει στην εφηβεία πασχίζει να διδαχθεί από τα λάθη της και κάποιοι επιμένουν να τη θέλουν να παίζει ακόμη με τις βρώμικες κούκλες της…
Και αυτή η μαρξίζουσα ταξική αναλυσούλα της πλάκας υποτίθεται ότι ξεγυμνώνει τον “συντηρητισμό” μας; Ενω η προοδευτικότητα μας και η δημοκρατική μας ευαισθησία θα αποδεικνυόταν αν δικαιολογούσαμε την βία των καταληψιών ενάντια σε καθηγητές και φοιτητές που δεν επιθυμούν να διακόψουν τα καθήκοντα τους; Σκέψου λίγο αυτό που λες και κυρίως σκέψου αν ένας προοδευτικός άνθρωπος θα πρέπει να υποστηρίζει το “καδρόνι” ή τον πολίτη πάνω στον οποίο πέφτει. Όταν από την άλλη πλευρά, η βία αλλάζει “χέρια” αλλάζει ταυτόχρονα και το υποκείμενο της αλληλεγγύης μας. Μεταξύ διαδηλωτών θυμάτων της αστυνομικής βίας και ΜΑΤ, όλοι φαντάζομαι εδώ μέσα θα υποστηρίξουμε τους πρώτους.
Μια ολόκληρη παράγραφος δίχως ουδεμία σχέση με το θέμα. Πάντως for the record η ελευθερία της αγοράς αποτελεί ένα από τα συστατικά στοιχεία της διαδραματιζόμενης παγκοσμιοποίησης. Είναι αστείο να χαρακτηρίζεις ξεπερασμένη την πιο “σύγχρονη” ιστορική διαδικασία που μπορεί κανείς να διανοηθεί.
Μπράβο Blast! Ωραίο το περιτύλιγμα αλλά δεν είπες τίποτα. Αντί να κράζεις λοιπόν χρησιμοποιώντας τις κλασικές λέξεις-εκφράσεις που πάνε πασπαρτού (πχ ιμπεριαλιστές, νεοφιλελεύθεροι, αυθαιρεσία των ισχυρών, κλπ), θα ήταν ενδιαφέρον να έκανες μια παρόμοια ανάλυση με αντεπιχειρήματα. Ο Κατράνης το έκανε μια χαρά πάντως για να ξεσκεπάσει τους «καδρονομάχους».
Βέβαια, όπως έλεγε κάποτε μια διαφήμιση: αυτή είναι η διαφορά μεταξύ πλυμένου και πραγματικά καθαρού…
Διαβάζοντας το «άρθρο» του κ. Κατράνη παρατήρησα τα εξής:
Κατά πρώτον:Για να στοιχειοθετηθεί το έγκλημα του αρ.334.3 ΠΚ πρέπει η είσοδος ή η παραμονή στο πανεπιστήμιο να είναι παράνομη. Η έννοια του παρανόμου συνίσταται στην αυθαίρετη, παρά τη θέληση του δικαιούχου, εισβολή – παραμονή(Βλ. Ποινικός Κώδικας, Μιχαήλ Μαργαρίτης, Ερμηνεία – Εφαρμογή, σελ.898 εκδ. Σάκκουλας). Εφ’ όσον οι φοιτητές είναι «δικαιούχοι» δε νοείται αντίθεση στη βούλησή τους. Επίσης, δε νοείται αντίθεση στη βούληση του οργάνου που εκπροσωπεί το πανεπιστήμιο. Διότι σχετική απόφαση της συγκλήτου δεν υπήρξε. Επιπλέον το έγκλημα του αρ.334.3 ΠΚ μπορεί να τελεστεί είτε από «μη φοιτητές», είτε από εξωσχολικούς (παραπέμπω στο οικείο εγχειρίδιο στη σελ. 900 απ’ όπου και θα παραπεμφθείτε σε οικείες αποφάσεις του ΑΠ).
Επομένως το έγκλημα του αρ.334.3 ΠΚ δεν υφίσταται ούτε αντικειμενικά, ούτε κατά συνέπεια υποκειμενικά και περιττεύει να αναφέρω άλλους λόγους.
Κατά δεύτερον:Διάβασα τα εξής από ένα σχόλιό σας στις 3 Ιουλίου:
«Το άρθρο 15 του ΠΚ, συνάδελφε, δεν εξαρτά την ποινική ευθύνη του έχοντος τη νομική υποχρέωση από προηγούμενη τέλεση αξιόποινης πράξης αλλά από την επέλευση ενός αξιόποινου αποτελέσματος, το οποίο θα είχε με μέγιστη πιθανότητα αποτραπεί αν ο έχων την ιδιαίτερη νομική υποχρέωση ενεργούσε».
Και συνεχίζατε:«Έτσι, η κατάληψη, όσον αφορά την ευθύνη του πρύτανη, εξετάζεται όχι ως ποινικό αδίκημα, αλλά ως κοινωνικό συμβάν που επιφέρει ένα αποτέλεσμα στο οποίο η διοίκηση πρέπει να αντιδράσει με νόμιμο τρόπο»
Και συνεχίζατε: « Το δια παραλείψεως τελούμενο έγκλημα ενεργείας δεν εξαρτάται δηλαδή από κάποιο προηγηθέν αδίκημα Υπό την έννοια αυτή ο γιατρός που παραλείπει να σώσει έναν ασθενή που έπαθε έμφραγμα είναι ποινικά υπεύθυνος είτε το έμφραγμα οφείλεται σε χοληστερίνη είτε σε προηγούμενη δολοφονική ενέργεια (χορήγηση δηλητηρίου κλπ).»
Έχω να παρατηρήσω τα εξής: Το άρθρο 15 ΠΚ δε νοείται στην ποινική έννομη τάξη ως αυτοτελές έγκλημα. Συνδυάζεται πάντα με κάποιο άλλο άρθρο το οποίο και προβλέπει κάποιο έγκλημα. Το αρ.15 ΠΚ εξαρτά απόλυτα την εφαρμογή του από την επέλευση αξιοποίνου αποτελέσματος, το οποίο και θα είχε αποτραπεί. Εν προκειμένω δεν υπάρχει καμία αξιόποινη παράλειψη του πρύτανη.
Για να θεωρηθεί αξιόποινη η παράλειψη πρέπει το αποτέλεσμα να έχει προκληθεί με την παράλειψη(Βλ. ό.π. σελ. 50). Η διατάραξη της ομαλής διεξαγωγής της υπηρεσίας δεν προκλήθηκε από την παράληψη του πρύτανη να συγκαλέσει τη Σύγκλητο. Διότι και να τη συγκαλούσε, δε θα μπορούσε η Σύγκλητος να στηριχθεί στο αρ.334.3 ΠΚ. Οι φοιτητές είναι «δικαιούχοι» με τη έννοια του αρ.334.3ΠΚ.Και καμία ευθύνη του πρύτανη που να πηγάζει από το έγκλημα αυτό δεν υπάρχει.
Επομένως ούτε οι καταλήψεις παράνομες μπορούν να θεωρηθούν, ούτε ο πρύτανης είναι εγκληματίας, ούτε θα πάρει κάποιος λεφτά. Διότι τα 105 και 106 ΕισΝΑΚ θέλουν παράνομες πράξεις ή παραλείψεις διοικητικών οργάνων. Και ο πρύτανης (διοικητικό όργανο) δεν προέβη σε καμία παράνομη παράλειψη.
[…] Δεύτερον, η κατάληψη είναι μια ενέργεια παράνομη, αφού αντιβαίνει στο άρθρο 334 του Ποινικού Κώδικα (http://e-rooster.gr/07/2006/295). Βασική αρχή της δημοκρατίας είναι ότι η ελευθερία του ενός σταματάει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. Μια κατάληψη είναι παράνομη ακόμα κι όταν αποφασίζεται από την πλειοψηφία (πράγμα που είναι αμφισβητήσιμο τόσο για τις μαθητικές όσο και για τις φοιτητικές καταλήψεις). […]
We and the καταλήψεies know that their cts are illega. Does the state do anything about them no, of couse not
Να αγιάσει το πληκτρολόγιο του γράφοντος. Και να μη μπερδεύουν κάποιοι την βούρτσα με την οδοντόβουρτσα. Τι σχέση έχει το Πολυτεχνείο του 1973 με τις σημερινές καταλήψεις; Μήπως υπήρχε τότε νόμιμος τρόπος αντιπολίτευσης και δεν το ξέρουμε; Σήμερα που ούτε ένα τετραγωνικό εκατοστόμετρο τοίχου δεν φαίνεται εξ αιτίας των αφισσών και των συνθημάτων, που εκλογές γίνονται συνέχεια, που ο καθένας λέει και γράφει ο,τι θέλει και οι δρόμοι κλέινουν κάθε μέρα από τις πορείες οι παράνομες καταλήψεις είναι μόνο ο φασιστικός εκβιασμός των επαναστατών της δεκάρας, που δεν θέλουν να χάσουν αυτοί την εξεταστική για χάρη του αγώνας τους, αλλά θέλουν να χαθεί για όλους τους φοιτητές ώστε το κόστος της ” επανάστασής” τους να διασπαρεί σε όλους τους φοιτητές, χωρίς φυσικά οι τελευταίοι να συναινούν. Και όλα αυτά με τις ευλογίες της καθηγεσίας που κάθεται και πληρώνεται (ενώ μια απεργία θα σήμαινε γι’ αυτούς απώλεια εισοδήματος). Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος!
” new member Ιουλίου 10th, 2006 9:53 μμ :”
αφού δεν κατάλαβες τι γράφει, τί σχολιάζεις; με απλή ανάγνωση, και ερμηνεία κατά το δοκούν, πιστεύεις, σοβαρά, ότι μπορείς να βγάλεις συμπέρασμα; Να υποθέσω ότι στα μαθηματικά είσαι σκράπας;