«ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙΣ»
Νοέ 23rd, 2005 | Κυριάκος Μητσοτάκης| Κατηγορία: Ελλάδα, Κόσμος, Οικονομικά | Email This Post | Print This Post |Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 16/10/2005.
H ραγδαία ανάπτυξη της Κίνας έχει φέρει τα πάνω-κάτω στο διεθνές οικονομικό σύστημα. Η Κίνα αποτελεί σήμερα τη φθηνότερη βάση μαζικής παραγωγής για μια σειρά από προϊόντα ευρείας κατανάλωσης. Αυτό, σε συνδυασμό με τον έντονο εξαγωγικό προσανατολισμό της κινεζικής οικονομίας, έχει ασκήσει πρωτοφανείς ανταγωνιστικές πιέσεις στην παραγωγική βάση των πιο αναπτυγμένων οικονομιών της Αμερικής και της Ευρώπης.
Πόσο όμως απειλεί η ανατολή της Κίνας, ως η επόμενη οικονομική υπερδύναμη, την ελληνική οικονομία; H πραγματικότητα είναι πιο σύνθετη από αυτήν που παρουσιάζεται στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, που συχνά επιμένουν σε μία εύκολη «δαιμονοποίηση» της Κίνας, η οποία συνάδει με την προσφιλή μας τακτική να αναζητούμε πάντα «εκτός των τειχών» τις αιτίες των δικών μας προβλημάτων.
Ποιότητα
Tρεις διαπιστώσεις ίσως φανούν χρήσιμες: Πρώτον, η ελληνική οικονομία, στον βαθμό που δεν διαθέτει πολύ ισχυρή μεταποιητική βάση, απειλείται λιγότερο από τα κινεζικά προϊόντα σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ιταλία, που έχουν ισχυρότατη παράδοση μεταποίησης σε επίπεδο μικρομεσαίας επιχείρησης. Πολλές ελληνικές επιχειρήσεις, διαβλέποντας την ανάγκη μείωσης του κόστους παραγωγής τους, έχουν ήδη εδώ και χρόνια μετεγκαταστήσει παραγωγικές δραστηριότητες στα Βαλκάνια. Και αυτό όμως ίσως δεν φανεί αρκετό καθώς η επικείμενη ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση θα οδηγήσει αναπόφευκτα στην αύξηση των ημερομισθίων στις χώρες αυτές. Σε μια ανοιχτή παγκόσμια οικονομία η μετακίνηση της παραγωγής σε χώρες με χαμηλό κόστος εργασίας αποτελεί, για ορισμένους κλάδους εντάσεως εργασίας τουλάχιστον, συνθήκη επιβίωσης. Κατά συνέπεια, η Κίνα ως βάση παραγωγής θα αποτελέσει μια αναγκαία επιλογή και για κάποιες ελληνικές επιχειρήσεις. Η χώρα μας εδώ και κάποια χρόνια δεν μπορεί πια –και δεν πρέπει– να παίξει το χαρτί του χαμηλού κόστους εργασίας. Μόνο η επένδυση στην ποιότητα και στη διαφοροποίηση εγγυάται τη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης στην Ελλάδα για την ελληνική μεταποίηση.
Eλκυστική τιμή
Δεύτερον, οι επιπτώσεις από τις εισαγωγές φθηνών προϊόντων μπορεί να είναι καταστροφικές για κάποιους Eλληνες παραγωγούς, δεν ισχύει όμως το ίδιο για μια μεγάλη μερίδα Ελλήνων καταναλωτών. Σε μια εποχή οικονομικής δυσπραγίας και περιορισμένων εισοδημάτων, αρκετά κινεζικά προϊόντα (και τονίζω το αρκετά γιατί υπάρχουν προφανώς και εξαιρέσεις) προσφέρουν μία ελκυστική σχέση τιμής – ποιότητας και γι’ αυτό και βρίσκουν ανταπόκριση στην ελληνική αγορά. Oσο πιο γρήγορα ο εμπορικός κόσμος της Ελλάδας αντιληφθεί αυτήν την πραγματικότητα τόσο το καλύτερο. Δεν υπάρχει κανένας λόγος οι εισαγωγές αλλά και η διάθεση των κινεζικών προϊόντων στους καταναλωτές να είναι στα χέρια Κινέζων εμπόρων. Οι Eλληνες έμποροι μπορούν να καρπωθούν πολύ πιο αποτελεσματικά την προστιθέμενη αξία των κινεζικών προϊόντων, αρκεί να ασχοληθούν πιο συστηματικά με τις εισαγωγές από την Κίνα. Και ας μην πιστεύουμε ότι τα κινεζικά προϊόντα θα συνεχίσουν εσαεί να είναι «φτηνιάρικα». Η επόμενη γενιά των κινεζικών προϊόντων θα είναι και καλύτερης ποιότητας και επώνυμα. Αυτό που το κράτος πρέπει να κάνει είναι να πατάξει το παρεμπόριο και να ελέγχει με αυστηρότητα την ασφάλεια των εισαγόμενων προϊόντων ώστε οι κανόνες του παιχνιδιού να είναι οι ίδιοι για όλους.
Tα πλεονεκτήματα
Τρίτον, η ίδια η αγορά της Κίνας προσφέρει μοναδικές ευκαιρίες για ορισμένους κλάδους στους οποίους η χώρα μας διαθέτει ισχυρά συγκριτικά πλεονεκτήματα. Οι δύο σημαντικότεροι κλάδοι της ελληνικής οικονομίας, ο τουρισμός και η ναυτιλία μόνο να κερδίσουν έχουν από την πρωτοφανή οικονομική ανάπτυξη της Κίνας:
1. Για τον ελληνικό τουρισμό, η ραγδαία αναπτυσσόμενη αγορά της Κίνας αποτελεί τη μεγαλύτερη ευκαιρία του αιώνα. Εκτιμάται ότι το 2008 θα επισκέπτονται την Ευρώπη ετησίως 100 εκατομμύρια Κινέζοι τουρίστες. Εάν το 10% αυτών έρθει στην Ελλάδα θα αυξήσουμε τις ετήσιες αφίξεις μας κατά 80%! Το γεγονός ότι μετά την Αθήνα οι επόμενοι Ολυμπιακοί Αγώνες θα διεξαχθούν στο Πεκίνο, δημιουργεί μία μοναδική συγκυρία, που σε συνδυασμό με την παραδοσιακή αγάπη των Kινέζων για τον κλασικό ελληνικό πολιτισμό, δεν πρέπει να μείνει ανεκμετάλλευτη. Πολιτεία, κλαδικοί φορείς του τουρισμού και επιχειρηματίες πρέπει να δουλέψουν συντονισμένα ώστε αυτή η μοναδική ευκαιρία για τον ελληνικό τουρισμό να αξιοποιηθεί στο έπακρο.
2. Η ελληνική ναυτιλία (παρά την πρόσφατη κάμψη των ναύλων) διάγει την καλύτερη τριετία της ιστορίας της καθώς εξυπηρετεί τις περίπου ανικανοποίητες εισαγωγικές αλλά και εξαγωγικές ανάγκες της κινεζικής οικονομίας. Η Κίνα είναι ήδη ο μεγαλύτερος παγκόσμιος εισαγωγέας και καταναλωτής αλουμινίου, σιδήρου, χαλκού και λιγνίτη και ο δεύτερος μεγαλύτερος καταναλωτής πετρελαίου μετά τις ΗΠΑ. Eνα σημαντικό τμήμα αυτών των εισαγωγών εξυπηρετείται από ελληνικά πλοία. Αν αναλογιστεί κανείς ότι στην Κίνα σήμερα αντιστοιχεί μόλις ένα αυτοκίνητο για κάθε 70 κατοίκους, ενώ στις ΗΠΑ η αναλογία είναι ένα προς δύο, αντιλαμβανόμαστε πόσο πρόκειται να αυξηθούν οι ενεργειακές ανάγκες της Κίνας τα επόμενα έτη. Η ελληνική ναυτιλία θα συνεχίσει να διαπρέπει και να συνεισφέρει θέσεις εργασίας και συνάλλαγμα στη χώρα μας όσο η οικονομική ανάπτυξη της Κίνας συνεχίζεται.
Ας αφήσουμε, λοιπόν, στην άκρη τους εύκολους αφορισμούς και τις κορώνες προστατευτισμού και ας κοιτάξουμε πώς θα περιορίσουμε τους κινδύνους και θα μεγιστοποιήσουμε τα οφέλη για την ελληνική οικονομία από τη ραγδαία οικονομική ανάπτυξη της Κίνας. Ούτε κόντρα στο ρεύμα μπορούμε να πάμε ούτε τη δυνατότητα να διαφοροποιήσουμε την εμπορική μας πολιτική από αυτήν της Ευρωπαϊκής Eνωσης έχουμε. Εξάλλου στην περίπτωση της Κίνας ισχύει και με το παραπάνω η παλιά κινεζική παροιμία: «Καλωσόρισε αυτό που δεν μπορείς να αποφύγεις».
H μόνη βιώσιμη απάντηση σε μια διαρκώς μεγενθυνόμενη αγορά είναι πράγματι η διαφοροποίηση και η εξειδίκευση. Μια εξειδίκευση που να βασίζεται στα συγκριτικά πλεονεκτήματά μας (γεωγραφικά, κλιματικά, ιστορικά, πολιτιστικά, οικονομικά κτλ). Αντί να σπαταλούμε πόρους και ενέργεια και να κρατάμε την οικονομία αγκυλωμένη, για να προστατεύουμε από τον ανταγωνισμό αντιπαραγωγικούς κλάδους, θα έπρεπε να την αφήναμε ελεύθερη να κρίνει, να αξιολογήσει και να αξιοποιήσει η ίδια τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας.
Όσο η πολιτική θα ελέγχεται από κάποιους που νομίζουν ότι μπορούν να σχεδιάσουν την οικονομία μας καλύτερα από τους ίδιους τους μετέχοντες, η επικαιρότητα θα είναι γεμάτη από “σχέδια σωτηρίας” καταδικασμένων κλάδων και φωνές για περισσότερες ρυθμίσεις ενώ κανείς δεν θα αναρωτιέται για τις χαμένες αναπτυξιακές ευκαιρίες που θα μας έβγαζαν από αυτό τον κύκλο.
Το χα δει το αρθρο στην Καθημερινη, ειναι πολυ καλο, καλα που το βαζουμε και δω σαν αρθρο αναφορας αλλα και προς συζητηση.
Ειναι πολυ πετυχημενη η παρατηρηση οτι ειδικα η ελλαδα εχει πολλα να κερδισει απο την ανοδο της Κινας. Πιστευω ακραδαντα οτι η εισαγωγη της Κινας στην παγκοσμια αγοα βοηθα ολον τον κοσμο μεσο-μακροπροθεσμα, χαρη στον καλυτερο επιμερισμο εργασιας και στην πιο αποτελεσματικη επενδυση κεφαλαιων που φερνει. Αλλα ειδικα η Ελλαδα εχει πιο αμεσα, ορατα οφελη…
Πολύ καλό άρθρο. Και ο αρθρογράφος (ο οποίος έχει πολύ περισσότερη φωνή από όλους μας εδώ πέρα) και οι υπόλοιποι πρέπει να διαδώσουμε αυτο το άρθρο όχι τόσο σαν περιεχόμενο αλλά σαν δείγμα γραφής και σκέψης και αντίστασης απέναντι στην επέλαση των επιθέσεων πανικού καναλιών όπου μίσθαρνα όργανα των συντελεστών του σημερινού δράματος σκύβουν τάχα υποκριτικά πάνω από την αγωνία του κοσμάκη που λογικά, ανησυχεί για το αύριο, το δικό του και των γύρω του.
Δυστυχώς, η παραπληροφόρηση, ο αρνητισμός (ακόμα και ανάμεσα σε μέλη της παρούσας κυβέρνησης που “δε μιλιούνται” και πρόλαβαν και ανέπτυξαν τριβές, λες και κυβερνούν αυτοί επι 20 χρόνια και τους έπιασε η φθορά από την παρατεταμένη εξουσία) και η ad nauseam επανάληψη και μεγέθυνση των εν πολλοίς υπαρκτών προβλημάτων από τους ακκιζόμενους τηλεπαρουσιαστές και αυτόκλητους εισαγγελείς δεν προοιονίζεται τίποτε το καλό για έναν τόπο στον οποίο η κοινή λογική ήταν ανέκαθεν είδος εν αναπαρκεία…
ΥΓ Είναι τραγικό ότι δεν ακούγονται από κανένα τηλεοπτικό σταθμό αυτές οι επιδόσεις της ναυτιλίας μας. Οπως είναι τραγικό το ότι οι εφοπλιστές εξακολουθούν να έχουν τις έδρες τους εκτός Ελλάδος μην επιθυμώντας να μπλέξουν με τον απέθαντο κυκεώνα και τις επίσης απέθαντες ιδεοληψίες της “ισχυρής” Ελλάδας του 2005. Όλος ο κόσμος παίρνει σβούρες γύρω από τον αξονα του με αυτά που συμβαίνουν και εμείς εκεί, προσκολλημένοι στην μιζέρια μας. Κρίμα…
Ένα πράγμα μονάχα! Την Κίνα την εποφθαλμιούν και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι εταίροι μας. Οι Γερμανοί για παράδειγμα έχουν εδώ και χρόνια κάνει το άνοιγμα στον εμπορικό-κατασκευαστικό τομέα.
Φυσικά η χώρα των Βούρστελ δεν είναι το ίδιο καλός τουριστικός προορισμός με την ηλιόλουστη Ελλάδα μας, αλλά θα προτιμούσα να δω την χώρα μας να αποκτά οικονομικούς partner και στους υπόλοιπους τομείς.
Με άλλα λόγια, δεν θα ήθελα να μας βλέπουν οι Κινέζοι ως «Σεϋχέλλες» αλλά ΚΑΙ ΩΣ Σεϋχέλλες.
Μερικές σημειώσεις. Οι Έλληνες και οι Ελληνικές εταιρίες, στρέφονται προς την Αλβανία, την Γιουγκοσλαβία (λιγότερο) και κυρίως στα Σκόπια, όπου οι συνθήκες είναι σχετικά καλές για δημιουργία μονάδων παραγωγής. Φυσικά η Βουλγαρία λένε ότι θα μπει.. αλλά θέλω να το δω για να το πιστέψω!
Η Κίνα είναι όντως όσα είπατε. Και θα γίνει μια αγορά κάποια στιγμή. Το ίδιο και η Ινδία η οποία ειδικεύεται στον τομέα High Tech σε μια συνέντευξη στο Nerd TV o Bill Joy, αναφέρει ότι στην Ινδία ένας Μηχανολόγος κοστίζει περίπου 600 USD / month. Η Κίνα, δεν έχει προηγμένη τεχνολογία, είναι αποκλειστικά ότι know how φέρνουν οι πολυεθνικές από έξω.
Πως πιστεύεται ότι μια οικονομία όπως η Ελληνική και σχεδόν όλες οι Ευρωπαϊκές, αν εξαιρέσουμε κάτω χώρες και Βρετανία, από αγροτικές θα το γυρίσουν έτσι εύκολα στην παροχή υπηρεσιών?
ps. Οι Ιταλία είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση από την Ελλάδα γενικότερα, όχι μόνο σε ότι αφορά την Κίνα.