Δαρβίνος 1809-2009
Φεβ 23rd, 2009 | Κωνσταντίνος Μιχαηλίδης| Κατηγορία: Επιστήμες |
Email This Post
|
Print This Post
|
Στις 12 Φεβρουαρίου του 2009 γιόρτασε η ανθρωπότητα! Η επετειακή αυτή ημερομηνία δεν είναι τυχαία, δεν υπολογίσθηκε στο τραπεζάκι κάποιων συνδικαλιστών που ήθελαν απλά μια μέρα διακοπών μέσα στον Φλεβάρη. Εξάλλου δεν είναι καν αργία ή μέρα αποχής από την εργασία. Η ημερομήνια αυτή είναι σημαντική γιατί σαν σήμερα- πριν 200 χρόνια- γεννιόταν ένας απ’τους μεγαλύτερους επιστήμονες και φυσιοδίφες που θα γνωρίζαμε ποτέ: ο Κάρολος Δαρβίνος (ή αν το προτιμάτε ως εξώνυμο: Τσαρλς Ντάρουιν).
Ακόμα κι αν έχουν περάσει δύο αιώνες από τη γέννησή του και 150 χρόνια από το μνημειώδες έτος (1859) που δημοσίευσε το opus magnum του: “On the Origin of Species by Means of Natural Selection, or The Preservation of Favoured Races in the Struggle for Life.” οι ιδέες του Δαρβίνου προκαλούν ακόμα συζητήσεις επί συζητήσεων, όχι τόσο γιατί μια σωρεία επιστημονικών δεδομένων τις επαλήθευσε αλλά γιατί υπάρχουν ακόμα εκατοντάδες άνθρωποι, δυστυχώς ακόμα και με επιστημονικό-ακαδημαϊκό υπόβαθρο, που προσπαθούν να τις αψηφίσουν. Δίπλα στους τελευταίους προστίθενται και χιλιάδες άλλοι που εξαιτίας των θρησκευτικών ή/και κοινωνικών τους πεποιθήσεων αρνούνται να ενστερνιστούν τα πορίσματα του Δαρβίνου, αλλά και τα υπόλοιπα συμπεράσματα που βγαίνουν απ’τη συνένωση των θεωριών της φυσικής επιλογής μ’αυτές της σύγχρονης γενετικής (Μεντελιανής και μη).
Πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα άρθρο στους New York Times που καλούσε στην εγκατάλειψη του όρου Δαρβινισμός ή έστω το «θεωρία εξέλιξης του Δαρβίνου». Κι αυτό γιατί μια τέτοια τοποθέτηση αφήνει να εννοηθεί πως υπάρχουν και διαφορετικές θεωρίες εξέλιξης (όπως πχ του ευφούς σχεδίου) ή πως ό,τι γνωρίζουμε για την φυσική επιλογή προέρχεται απλά απ’τις παρατηρήσεις που έκανε ένας άνθρωπος στα μέσα του 19ου αιώνα, μη λογαριάζοντας τα 150 χρόνια ερευνητικής επαλήθευσης που ακολούθησαν (γονίδια, DNΑ/RNA, αναπτυξιακή βιολογία, μελέτη απολιθωμάτων, κλπ). Η ταύτιση της εξέλιξης με τον Δαρβίνο, σύμφωνα με το άρθρο αυτό, οδήγησε σε περισσότερα προβλήματα υιοθέτησης της θεωρίας της φυσικής επιλογής απ’όσα θα συναντούσαμε αν έμενε ανώνυμη, όπως μια οποιαδήποτε άλλη επαρκώς τεκμηριωμένη επιστημονική θεωρία.
Στις 21 Ιουνίου του 2006, μπροστά στη σθεναρή αντίσταση των υποστηρικτών των εναλλακτικών (κυρίως θεολογικών) θεωρίων για τη διδαχή του μαθήματος της Εξέλιξης στα δημόσια σχολία των ΗΠΑ, 68 απ’τις σημαντικότερες επιστημονικές ακαδημίες εθνών του πλανήτη (μεταξύ των οποίων και η Ακαδημία Αθηνών) συνυπέγραψαν μια κοινή δήλωση για τη διδασκαλία της Εξέλιξης. Σύμφωνα με το δελτίο τύπου, τονιζόταν ο κίνδυνος που ελλοχεύει:
«στα μαθήματα φυσικών επιστημών που διδάσκονται σε ορισμένα δημόσια εκπαιδευτικά συστήματα, αποκρύπτονται, διαψεύδονται ή συγχέονται επιστημονικά γεγονότα, δεδομένα και επιβεβαιωμένες θεωρίες, οι οποίες αφορούν την αρχή της δημιουργίας και την εξέλιξη της ζωής στη Γη, με θεωρίες μη επιστημονικά τεκμηριωμένες».
Το ζήτημα πολλές φορές είναι ακριβώς αυτό: οι μη επιστημονικά τεκμηριωμένες θεωρίες! Δεν είναι λίγοι οι υποστηρικτές του εφυούς σχεδίου που αντιδρούν στη δήθεν αδικία που τους έστησε η επιστημονική κοινότητα. Λένε: απ’τη στιγμή που ούτε η θεωρία του Δαρβίνου είναι πλήρως αποδεδειγμένη, γιατί λοιπόν τα παιδιά να μη διδάσκονται και τις διάφορες εναλλακτικές; Αυτό το εκ πρώτης όψεως «δίκαιο αίτημα» απ’την πλευρά πολλών βρίσκεται στην καρδιά του προβλήματος που δημιουργείται, αν και νομίζω μπορεί να απαντηθεί με δύο πολύ απλά επιχειρήματα:
1) Η Θεωρία της Εξέλιξης μπορεί να μην είναι πλήρης, αλλά τα ευρήματα που υποστηρίζουν την ύπαρξή της είναι τόσα πολλά και τόσο εξαιρετικά τεκμηριωμένα που αφήνουν πρακτικά μηδαμινό χώρο για τη συνύπαρξη οποιασδήποτε άλλης, εναλλακτικής θεώρησης. Εκτός αυτού, η Εξέλιξη που βασίζεται στη φυσική επιλογή είναι ένας επιστημονικός κλάδος που συνεχίζει ακόμα και σήμερα (150 χρόνια μετά…) να προσφέρει πορίσματα και να ενισχύεται συνεχώς, χάρη στη διαπεδιακή συνεισφορά πολλών άλλων γνωστικών αντικειμένων.
2) Το ότι κάποιος δεν πιστεύει στην επιστημονική προσέγγιση για την εξήγηση της Φύσης δε σημαίνει πως η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη να βασίσει το εκπαιδευτικό της σύστημα σε σαθρές αντιεπιστημονικές θεωρίες. Δε γίνεται να συζητάμε βάζοντας δύο διαφορετικές θεωρίες (μία τεκμηριωμένη από επιστήμονες και μία από θεολόγους) στο ίδιο επίπεδο, λες και είναι ισοδύναμες, επειδή είναι απλά διαφορετικές γνώμες που μιλάνε για το ίδιο πρόβλημα.
Φανταστείτε το παραπάνω σα να σας έλεγε κάποιος «ο γάιδαρος πετάει»! Στη μία περίπτωση έχουμε δεκάδες ενδείξεις ότι ο γάιδαρος δε γίνεται να πετάει καθώς βιολογικά δεν έχει τις δομές, το βάρος, κλπ που θα του το επέτρεπαν αλλά και γιατί θα αψηφούσε τους νόμους της φυσικής (βαρύτητα, άντωση, κλπ). Απ’την άλλη έχουμε τους υποστηρικτές των «μυστικών ικανοτήτων» του γαϊδάρου καθότι το γράφει ένα θεόπνευστο βιβλίο ή το είπε κάποιος προφήτης 2000 χρόνια πριν. Αν σας φάνηκε υπερβολικό έως γελοίο το παραπάνω παράδειγμα, αναλογιστείτε απλά ότι υπάρχουν εκατοντάδες Δημιουργιστές που διατυμπανίζουν πως η Γη είναι μόλις 10000 ετών… (ανεξάρτητα αν τα αδιάσειστα επιστημονικά στοιχεία ραδιοχρονολόγησης μιλάνε για κάπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια)
Έχουν περάσει 200 χρόνια απ’τη γέννηση ίσως του μεγαλύτερου επιστήμονα όλων των εποχών, στο ίδιο επίπεδο με τον Γαλιλέο, τον Νεύτωνα, τον Αϊνστάιν και πολλά άλλα γνωστά ή λιγότερο γνωστά πρόσωπα της ορθολογικής πνευματικής δημιουργίας των ανθρώπων. Παρ’όλα αυτά, η Θεωρία της Εξέλιξης του Δαρβίνου ακόμα και σήμερα σε πολλά μέρη του κόσμου δημιουργεί αντιδράσεις από κάποιους ανθρώπους, κυρίως της θρησκείας. Επικαλούμενοι τα λιγοστά κενά της φυσικής επιλογής και των συμπληρωματικών θεωριών της σύγχρονης γενετικής, οι άνθρωποι αυτοί αρνούνται πεισματικά το επιστημονικά αποδεδειγμένο και απαιτούν να καταδικαστούν γενιές νέων ανθρώπων στον απόκρυφο σκοταδισμό δήθεν εναλλακτικών θεωριών εξήγησης του κόσμου.
Κανείς δε μπορεί να περιμένει να γνωρίζουμε τα πάντα για την Θεωρία της Εξέλιξης, όπως κανείς δεν θα περίμενε ένας μη ειδικός Φυσικός να είναι σε θέση να κατανοήσει πλήρως την Θεωρία των Χορδών. Μπορούμε όμως, επί τη ευκαιρία της επετείου, να κάνουμε έστω μια απόπειρα να διαβάσουμε λίγα πράγματα για αυτόν τον τόσο σημαντικό επιστήμονα και τους μύθους/παρανοήσεις που υπάρχουν γύρω από το έργο του και την κληρονομιά του.
Εγώ θα ξεκινούσα από εδώ!
Κωνσταντίνος Μιχαηλίδης
Κύριε Μιχαηλίδη,
Τελείτε σε σύγχυση.
Η θεωρία του Δαρβίνου ερμηνεύει τον υλικό κόσμο. Δεν ερμηνεύει το φαινόμενο της συνείδησης (“hard problem of consciousness”). Οι άνθρωποι ασπάζονται “απόκρυφους σκοταδισμούς” και “δήθεν εναλλακτικές θεωριές εξήγησης του κόσμου” επειδή οι “σκοταδισμοί” αυτοί προσπαθούν να ερμηνεύσουν την ουσία της ύπαρξής τους.
Μην συγχέετε μια επστημονική θεωρία που προσπαθεί να απαντήσει στο ερώτημα “πως διαμορφώθηκε η οπλή του γαϊδάρου” με μεταφυσικές θεωρίες που ερμηνεύουν την πεμπτουσία της ανθρώπινης εμπειρίας.
Αυτό ήταν καθαρό ακόμη και στο ίδιο τον Darwin έστω και αν χάθηκε σε μικρόνεες υπερασπιστές του επιπέδου Dawkins και λοιπών που δίνουν στην θεωρία του μια διάσταση που ποτέ δεν είχε.
Αγαπητοί μου,
Μπορούμε να συμφωνήσουμε τουλάχιστον ότι η εποχή της “φυσικής επιλογής” εξασφάλισε την κυριαρχία στον πλανήτη στους πλέον έξυπνους βιολογικά ανθρώπους – όπου “είδη” σημειώστε “ράτσα” – την κυριαρχία χάριν της ανάπτυξης των “μέσων” = οργάνων που δείχνουν από την κίνηση τους την ζωή και την ζωντάνια τους.
Αν όλοι θα είχαμε την ίδια καταγωγή, χωρίς να το ξέρουμε, δεν έχει σημασία. Σημασία ίσως να έχει ότι τα γονίδια δεν μεταβάλλουν την θέση της βασίλισσας Βικτωρίας.
Λίγο άσχετο σαν σχόλιο. Αλλά ίσως και να μην είναι.
το κάνω επίτηδες. για να δημιουργήσω ερωτηματικά. πιο πολύ μάλλον τέτοια θέλουμε παρά βεβαιώσεις αναπόδεικτες.
http://darwin-online.org.uk/
Γιατὶ χρειαζόμαστε μεσάζοντες ; Στὸν ἀνωτέρω σύνδεσμο βρίσκουμε τὰ ἅπαντα τοῦ ἐξόχου ἀνδρός.
@ Kώστας Δήμου:
Το φαινόμενο της συνείδησης είναι μέρος του υλικού κόσμου.
@Θοδωρής
Διαβάστε εδώ:
http://en.wikipedia.org/wiki/Hard_problem_of_consciousness
Και αν εξακολουθείτε να πιστεύετε αυτό που γράψατε τότε καλύτερα να υποβάλετε κανένα paper σε κάποιο έγκριτο διεθνές περιοδικό και να κερδίσετε έτσι μια θέση μεταξύ των μεγαλύτερων φιλοσόφων όλων των εποχών.
@Κώστα Δήμου
Η συνείδηση είναι μέρος του υλικού κόσμου. Τι άλλο θα μπορούσε να είναι δλδ;!;
Αν αναισθητοποιήσουμε έναν άνθρωπο και του κάνουμε μεταμόσχευση καρδιάς δεν αλλάξει η συνείδηση του, αν τον ακρωτηριάσουμε χειρουργικά και ξυπνήσει δεμένος, αν χάσει το μάτι του, το αυτί του, τα μαλλιά του και τα νύχια του το ίδιο. Κοινώς και μεταμόσχευση σώματος να του κάνουμε και τον δέσουμε σε ένα κρεβάτι με κλειστά τα φώτα του δωματίου δεν θα αλλάξει κάτι στην συνείδηση του. Αν του κάνουμε λοβοτομή όμως ή αν λάβει ψυχοτρόπες ουσίες (αλκόολ, κοκαΐνη, ηρωίνη κλπ) θα επηρεαστεί. Η συνείδηση λοιπόν βρίσκεται στον εγκέφαλο, όχι στην φτέρνα ούτε έξω από το σώμα. Βρίσκεται στην ύλη.
Δήμου,
===Οι άνθρωποι ασπάζονται “απόκρυφους σκοταδισμούς” και “δήθεν εναλλακτικές θεωριές εξήγησης του κόσμου” επειδή οι “σκοταδισμοί” αυτοί προσπαθούν να ερμηνεύσουν την ουσία της ύπαρξής τους. Μην συγχέετε μια επστημονική θεωρία που προσπαθεί να απαντήσει στο ερώτημα “πως διαμορφώθηκε η οπλή του γαϊδάρου” με μεταφυσικές θεωρίες που ερμηνεύουν την πεμπτουσία της ανθρώπινης εμπειρίας.===
εγώ δεν συγχέω τίποτα. Οι φανατικοί που πιστεύουν ότι η γη έχει ηλικία 10000 ετών συγχέουν καταστάσεις.
Δεν ξέρω για την «πεμπτουσία ανθρώπινης εμπειρίας» που αναφέρεστε, πάντως την ανάγκη για ερμηνεία της ύπαρξής τους συνήθως την έχουν οι θρησκευόμενοι άνθρωποι και όχι οι άθεοι/αγνωστικιστές που απλά δεν τους απασχολεί. Μπορώ λοιπόν να φανταστώ γιατί ο Δαρβίνος προκαλεί αλλεργία στους ανθρώπους με τις παραπάνω υπαρξιακές αναζητήσεις…
Οι Δημιουργιστές βασίζονται πάνω σ’αυτές τις ανάγκες για «αγχολυτικές απαντήσεις» για να αντιταχθούν στις δαρβινικές θεωρίες. Μην το ξεχνάτε αυτό.
Μετά από τον Αναξίμανδρο («εξ αλλοειδών ζώων εγένετο άνθρωπος…»), ο συκοφαντημένος από τους ολιγαρχικούς, διακριτικά δημοκρατικός Αριστοτέλης δίδασκε για την ΙΣΤΟΡΙΑ τής ζωής και των ανθρώπων:
Η γαρ φύσις μεταβαίνει συνεχώς από των αψύχων εις τα ζώα, δια των ζώντων μεν, ουκ όντων δε ζώων, ούτως ώστε δοκείν πάμπαν μικρόν διαφέρειν θατέρου θάτερον τω σύνεγγυς αλλήλοις:
– Η φύση μεταβαίνει συνεχώς από τα άψυχα στα ζώα, διαμέσου των ζώντων που δεν είναι ζώα (π.χ. τα φύλλα των φυτών, οι μικροοργανισμοί), με αποτέλεσμα τα συγγενή μεταξύ τους (έμβια όντα) να φαίνεται ότι διαφέρουν ελάχιστα (Α-Ι, περί Ζώων Μορίων, 681, α31).
Δεκατρία χρόνια μετά την δημοσίευση της «Καταγωγής των ειδών», το 1872, και ύστερα από έντονη κριτική στις εφημερίδες για τη δόλια αποσιώπηση του Αριστοτέλη, του οποίου γνώριζε τις απόψεις από το πρωτότυπο, ο Δαρβίνος παραδέχτηκε (αλλά συστηματικά αποσιωπάται) ότι βασίστηκε στην περιγραφή της εξέλιξης από τον Αριστοτέλη για το βιβλίο του.
Eνταξει ειστε αθεος δικαιωμα σας , δεν θα κανετε την επιστημη ιδεολογικο παραμαγαζο της αθειας
Κριτικη της θεωριας του Δαρβινου
~Ουρανοι διηγουνται δοξαν Θεου~
Η θεωρια του Δαρβινου που προσπαθει να διελευκανει την καταγωγη της ζωης έιναι κεντρική στην συγχρονη κοσμοαντιληψη αν και καποιες προσπαθειες νατουραλιστικης εξηγησης του υπαρκτου και του ανυπαρκτου βιολογικου κοσμου εγιναν και παλιοτερα. Η Δαρβινικη θεωρια και η νεοτερη ομως διτυπωση της είναι αυτη που έχει οσο καμμια άλλη συνεπαρει τα πληθη, και εχει εισχωρησει τοσο βαθια στην συνειδηση του ειδικου και του μη-ειδικου που αποτελει το νεο καταγωγικο μυθο-πασπαρτου ενος μεγαλου μερους της ανθρωποτητας συμφωνα με τον οποιο όλα οφειλουν να ερμηνευτούν. ( απο το γιατι οι ανθρωποι πιστεουν στον Θεο μεχρι το γιατι οι αντρες προτιμουν γυναικες με μεγαλα στηθη)
Αλλα τι ακριβως λεει αυτη η θεωρία. Εξελιξη συμφωνα με την Βικιπαιδεια είναι η αλλαγη στα κληρονομημενα χαρακτηριστικα ενος πληθυσμου οργανισμων μεσω διαδοχικων γενεων. Οι πληθυσμοι αυτοι μπορει να διαφοροποιηθουν σε νεα ειδη μεσω της τυχαιας διαφοροποιησης του γενετικου υλικου τους (μεταλλάξεις τυχαιες) -το οποιο κωδικοποιει την συνθεση νεων πρωτεινων. Το αν αν οι νεοι οργανισμοι επιβιωσουν- εδραιθούν εξαρταται απο την πιεση της φυσικης επιλογης η οποια επιλεγει τα ωφελιμα για την επιβιωση χαρακτηριστικα. Οι εξελικτιολογοι ενστερνιζονται την ιδεα πως ολοι οι οργανισμοι έχουν ένα κοινο προγονο που έζησε πριν 3,500 εκ. χρονια ο οποιος “δημιουργηθηκε” απτην ανοργανη υλη σε μια μικρη λιμνουλα υπο καταλληλες συνθηκες.
Η εν πρωτοις λογικοφανης και απλη αυτη θεωρία δεν αργησε να αποτελεσει το πραγματικο οπιο του λαου και των φυσιοκρατων διανοουμενων , και αποτελεσε ισως για πολλους το τελευταιο ( η το πρωτο για τον ευεπηρεαστο νεαροκοσμο) καρφι στην παλια μεταφυσικη με επιστημονικοφανη -τουλαχιστον- πλεον κριτηρια. Πόσο επιστημονικη όμως στ’ αληθεια ειναι αυτη η νεα μεγαλη αφηγηση;
Η εξελεκτικη θεωρία αποθνησκει και ο επιθανατιος ρογχος της δεν θα αργησει να σηματοδοτησει μια να διευρυνση της ανθρωπινης συνειδητοτητας η οποια θα ξαναθεσει τα θεμελιωδη ερωτηματα της ζωης. Ενα νεο κυμα πρωτοπορων αντιδογματιστων επιστημονων και φιλοσοφων ( Jonathan Wells,William Dembski , Michael Behe, David Berlinski , Michael Denton ) έχει πλεον καταφερει το τελευταιο κτυπημα στην σαθρη λογικη και τις ψευδαισθησεις της Δαρβινικης θεωρίας.
Η αποδομηση αυτη θα εκτελεστει σημειο προς σημειο και βασιζεται στην κοινη λογικη, στην επιστημονικη ερευνα , και την υπαρξιακη βεβαιοτητα χωρις παρεμβολη φιλοσοφικων κενολογιων και γενικευσεων.
Η απαρχη της Ζωης
Πώς μπορουμε να ερμηνευσουμε την υπαρξη της εμβιας αφθνονιας. Απο που ξεκινησαν όλα . Πως προηλθε η ζωη απο την ανοργανη υλη. Συμφαωνα με τους εξελιξιολογους οταν παγωσε η Γη ξαφνικα κατι εγινε και εμφανηστικαν οι πρωτοι προκαριωτικοι οργανισμοι . Δεν υπαρχει καμμια ενδειξη οτι προυπηρχαν άλλοι οργανισμοι πριν απο αυτους. Το ερωτημα της προελευσης αυτων των τοσο συνθετων οργανισμων πρεπει να απαντηθει και ειδικα η συσκευη συνθεσης πρωτεινων που βασιζεται στο DNA που υπαρχει στα κυτταρα αυτα . Αυτο ομως μενει ανερμηνευτο και δυσεπιλυτο γιατι όπως λεει ο Karl Popper. :
“Αυτο που κανει την προελευση της ζωης και του γενετικου κωδικα ενα ενοχλητικο αινιγμα ειναι το εξης: ο γενετικος κωδικας είναι χωρίς καμμια βιολογικη λειτουργια αν δεν εχει μεταφραστει, αν δεν οδηγει δηλαδη στην συνθεση των πρωτεινων των οποιων η δομη διαμορφωνεται απο τον κωδικό. Αλλα όπως σημειωνει ο Μονοντ τα οργανα με τα οποια το κυτταρο (τουλαχιστον το μη- πρωτογονο κυτταρο το οπιο εινια το μονο που γνωρίζουμε) μεταφραζει τον κωδικό “ αποτελειται απο τουλάχιστον πενηντα μακρομοριακα εξαρτηματα που τα ιδια κωδικοποιουνται απο το DNA. Ετσι ο κωδικος δεν μπορει να μεταφραστει παρεκτος με την χρηση καποιων προιοντων του της μεταφρασης του. Αυτο αποτελει ενα πραγματικα παραξενο κυκλο, εναν φαυλο κυκλο για οποιαδηποτε αποπειρα μας να συνθεσουμε ενα μοντελο, η μια θεωρία , της γενεσης του γενετικου κωδικου.”
Το ιδιο προβλημα αλλωστε είχει κατανοησει και ο Καστοριαδης.
Ωστοσο ας δουμε προσεκτικα τις υποθεσεις των εξελιξιολογων.
Το 1924 ο Ρωσος βιοχημικος Αλεξαντερ Οπαριν, προτεινε μια καθαρα υλιστικη προσεγγιση για την δημιουργια της ζωης. Συμφωνα με αυτον το πρωτο κυτταρο προηλθε απο αβια υλη, αλλα οχι μονομιας. Οι απλες χημικες ενωσεις , κατα το Οπαριν, συνενωθηκαν και συνδυαστηκαν για να σχηματισουν μεγαλες, συνθετες ενωσεις οπως ειναι τα αμινοξεα. Αυτα συνενωθηκαν για να σχηματισουνενα δικτυο μεσα σε ενα κυταρικο τειχος. Συμφωνα με τον Οπαριν η ατμοσφσιρα της νεαρης Γης ηταν πολυ διαφορετικη απτη σημερινη. Ενεργειακες πηγες οπως η θερμοτητα απο ηφαιστεια η απο κεραυνους υποτιθεται οτι δρουσαν πανω σε απλες ενωσεις ανθρακας στην ατμοσφαιρα μεταμορφωνοντας τα σε πιο συνθετες ενωσεις . Η ιστορια συνεχιζει στην θαλλασσα οπου οι ενωσεις αυτες λεει ο Οπαριν οτι ηρθαν κοντα και σχηματισαν μικροσκοπικα συμπλοκα, τους προγονους των πρωτων ζωντανων οργανισμων στην Γη. Ο Χαλντειν το 1928 προσεθεσε και τη υπεριωδη ακτινοβολια στην εξισωση.
Αυτη ειναι σε γενικες γραμμες η θεωρια της προβιοτικης ή χημικης εξελιξης συμφωνα με την οποια η ζωη αναδυθηκε απο μια αρχεγονη προβιοτικη ΣΟΥΠΑ. Αυτη η αποψη εινια γνωστη και ως η υποθεση Οπαριν-Χαλντειν. Συμφωνα με την αυτη την υποθεση επιπλεον, η τυχαιοτητα απο μονη της δεν θα μπορουσε να οδηγησει την διαδραση των χημικων ενωσεων που απαιτει η συνθεση συνθετων βιομοριων και απο κει της ζωης. Ο Οπαριν εισγει εδω την εννοια της ενγενουν αυτοργανωσης των βιομοριων.
Αλλα ας προσπελασουμε αναλυτικα της προυποθεσεις της ιδρυτικης αυτης υποθεσης.
Προυποθεση 1 Αναγωγικη ατμοσφαιρα. Πολυ ελευθερο υδρογονο στην ατμοσφαιρα και λιγο ή καθολου οξυγονο.
Η προαναφερθεισα συσσωρευση οργανικων ενωσεων δεν θα ηταν δυνατη αν η ατμοσφαιρα της Γης αποτελουνταν απο σημαντικες ποσοτητες ελευθερου οξυγονο., επειδη αυτο οξειδωνει τις οργανικες ενωσεις. Ο Οπαριν ετσι πιστευε οτι η πρωιμη ατμοσφαιρα αποτελουνταν απο CH4, NH3 υδρογονο και υδρατμους, ηγουν μια αναγωγικη ατμοσφαιρα. Επιπλεον πιστευε οτι τα πρωτα κυτταρα ηταν αναεροβια και ετεροτροφα.
Προυποθεση 2. Συντηρηση. Οι απλες οργανικες ενωσεις που σχηματιζονταν στην αρχεγονη σουπα με καποιο τροπο συντηρουνταν ετσι ωστε η ενεργεια υπευθυνη για τον σχηματισμο τους να μην τις κατεστρεφε.
Προυποθεση 3. Συγκεντρωση. Οι βιολογικες ενωσεις συσσωρευτηκαν σε ικανες συγκεντρωσεις ετσι ωστε να συνενωθουν μεταξυ τους ωστε να σχηματισουν τα μεγαλα συνθετα μορια τα απαραιτητα για την ζωη (πρωτεινες, ενζυμα, DNA, RNA)
Προυποθεση 4 . Ομοιομορφος προσανατολισμος. Μονο τ αμινοξεα με αριστερο προσανατολισμο συνδυαστηκαν ωστε να παραγουν τις πρωτεινες της ζωης, και μονο τα σακχαρα δεξιου προσανατολισμου αντεδρασαν ωστε να δωσουν τους πολυσακχαριτες και τα νουκλεοτιδια.
Προυποθεση 5. Ταυτοχρονη αναδυση των αλληλοεξαρτωμενων βιομακρομοριων ( π.χ DNA πρωτεινες). Ο γενετικος μηχανισμος που οδηγει στην πρωτεινοσυνθεση και οι πρωτεινες που δομησαν αυτιν το γενετικο μηχανισμο δημιουργηθηκαν σταδιακα και ηταν παροντες στα πρωτα αναπαραγωμενα πρωτοκυτταρα.
Προυποθεση 6. Λειτουργικη ολοκληρωση. Τα πολυ οργανωμενα χιλιαδες κομματια του χημικου μηχανισμου του κυτταρου, αναδυθηκαν σταδιακα στα πρωτοκυτταρα.
Προυποθεση 7. Η φωτοσυνθεση αναπτυχθηκε σταδιακα στα πρωτοκυτταρα.
Μερος των παραπανω υποθεσεων εξεταστηκε με τα περιφημα πειραματα προσομοιωσης των Miller και Urey το οποιο να σημειωσουμε εδω διδασκεται δυστυχως ακομη στα σχολεια. Δεν ειχαν βεβαια την αξιωση να δημιουργησουν ζωη στο εργαστηριο, αλλα να εξετασουν το ποιες ενωσεις θα μπορουσαν να παραχθουν στην υποτιθεμενη πρωιμη ατμοσφαιρα της Γης . Το 1953 αναφερθηκε το πρωτο πειραμα. Ο Miller οπως ειναι γνωστο ανελυσε την ουσια που παγιδευτηκε στο πατο του μηχανισμου και αναγνωρισε καποια αμινοξεα που απαντωνται σε πρωτεινες . Απο τοτε άλλες απαραιτητες για την ζωη χημικες ενωσεις εχουν συντεθει σε εργαστηριακες ελεγχομενες συνθηκες .
Το Προβλημα με τις υποθεσεις του Οπαριν (αντιστοιχα)
1. Οι επιστημονες εχουν πλεουν στα χερια τους ισχυρες αποδειξεις οτι μεγαλες ποσοστητες οξυγονου συνεθεταν την πρωιμη ατμοσφαιρα της. Για παραδειγμα ξερουμε οτι πολλα ορυκτα αντιδρουν με οξυγονο και τα οξειδια που παραγονται απαντωνται σε πετρωματα τα οποια χρονολογουνται πριν απο την υποτιθεμενη αναδυση της ζωης. . Αυτο ( η ελλειψη οξυγονου) συνεπαγεται οτι θα ηταν αδυνατο να παραχθουν οι οργανικες εκεινες ενωσεις που παρατηρηθηκαν στο πειραμα του Miller και Urey (στο οποιο ελειπε το οξυγονο). Ενα επιπλεον παραδοξο με την υποθεση του Οπαριν ειναι οτι χωρις οξυγονο και παλι δεν θα σχηματιζονταν και δεν θα συνενωνονταν οργανικες ενωσεις. Ικανες ποσοτητες οξυγονου θα ηταν απαραιτητες για να παραξουν οζον. Το οζον προστατευει την Γη απο επικινδυνα επιπεδα υπεριωδους ακτινοβολιας.
Ενα αλλο προβλημα με την υποθεση και συνεπως το πειραμα ειναι αυτο του υδρογονου, το οποιο θεωρουν ως παρον σε μαγαλες ποσοτητες στην πρωιμη γηινη ατμοσφαιρα . Εντουτοις οι γωχημικοι τη δεκαετια του 1960 κατέληξαν στο οτι αυτη αποτελουνταν κυριως απο υδρατμους, δειοξειδιο του ανθρακα, αζωτο και μονο ιχνη υδρογονου και καθουλο μεθανιο και αμμονια .
Και τι προκυπτει αν επναλαβουμε το πειραμα με αυτες τις συνθηκες. Απολυτος τιποτα, κανενα αμινοξυ. Ο Τζον Χοργκαν στο Scientific American δηλωσε το 1991: μια ατμοσφαιρα με CO2 , αζωτο κα ιυδρατμους “ δεν θα ηταν ευνοικη για την συνθεση αμινοξεων.
2. Τα πειραματα των Miller και Urey αποσιωπουν την καταστροφικη επιδραση της ενεργειας . Στα πειραματα αυτα, τα αμινοξεα και αλλες οργανικες ενωσεις που δημιουργουνται συλλεγονται γρηγορα απο μια παγιδα ωστε να μην καταστραφουν.Τετοιοι μηχανισμοι δεν αντιστοιχουν στην πραγματικοτητα.
3. Δυστυχως ουτε αυτη η υποθεση στεκει στην κριτικη διερευνυση. Αν τα αμινοξεα σχηματιζονταν στην πρωιμη Γη, δεν θα επεπλεαν σε λιμνες απλα περιμενωντας τα καταλληλα αμινοξεα για να σχηματισουν πρωτεινες. Αντιθετως θα δημιουργουσαν ενωσεις με άλλες ενωσεις και θα ηταν ανικανες για οποιαδηποτε βιολογικη λειτουργια. Σε μια οργανικη σουπα γεματη απο διαφορες ενωσεις, τα αμινοξεα δεν θα ετειναν να ενωθουν με αμινοξεα ουτε και τα σακχαρα με τα σακχαρα, αλλα θα προεκυπταν διφορες αλληλο-αντιδρασεις.
4. Χωρις καποιον καταλυτη που να προαγει την δημιουργια πεπτιδικων δεσμων η 3-5 φωσφοδιεστερικους δεσμους, δεν μποει να υπαρχει οδος δημιουργιας πρωτεινων DNA και RNA. Οι μονοι βεβαια καταλυτες που γνωρίζουμε ειναι τα ενζυμα και τα ριβοσωματα, και αυτα με την σειρα τους προυποθετουν την υπαρξη του μηχανισμου DNA , RNA. Αυτος ακριβως ο μηχανισμος οπως ειπαμε ειναι ακριβως αυτο που η επιστημονικη ερευνα δεν μπορει να προυπεθεσει αλλα πρεπει να εξηγησει.
5. Ακομη και αν έιχαμε ολα τα δομικα και χημικα συστατικα απο τα οποια αποτελουνταν ενα κυττταρο δεν θα μπορουσαμε υπο οποιεσδηποτε συνθηκες να περασουμε σε ενα ζωντανο κυτταρο.
6. Κανενας μεχρι στιγμης γνωστος μηχανισμος δεν μπορει να δωσει απαντηση στο πως αναδυθηκε ο μηχανισμος της φωτοσυνθεσης.
Το ανεκδοτο με τους εξωγηινους
Ειναι γεγονος, οι εξελικτιστες πιστευουν στα πρασινα ανθρωπακια . Ο αρχιερεας των δαρβινιστων Ντωκινς προωθει την θεωρια της πανσπερμιας ως πιθανη , την θεωρία δηλαδη που ενστερνιζεται την ιδεα οτι η ζωη στη Γη προηλθε απο την εισβολη εξωγηινης ζωης μεσω καποιου μετεωριτη. Το προβλημα με την θεωρια αυτην περα απο την πλακα είναι οτι η υπαρξη εξωγηινης ζωης χρειαζεται η ιδια εξηγηση για την προελευση της , αλλα επισης αποτελει και μια ενδειξη των τεραστιων προβληματων των βιολογιστικων θεωρίων για την απαρχη της ζωης . Αποτελει δε και μια ομολογια πως η ζωη προυποθετει μια αλλη εξωγενης ευφυια να κινει τα νηματα. Ο Ντωκινς αλλωστε στην συνεντυξη του στο ντοκιμαντερ Expelled: no intelligence allowed ομολογει την αναγκαιοτητα μιας ευφυους υπαρξης . ( http://www.youtube.com/watch?v=BoncJBrrdQ8)
Γενετικη και Μακροεξελιξη
Μεχρι εδω αποδειξαμε οτι οι συνθηκες και οι μηχανισμοι που απαιτει η υλιστικη θεωρια περι απαρχων της ζωης για την εγκυροτητα της ειναι εντελως ανυπαρκτες. Αλλα ας υποθεσουμε χαριν της συνεχισης της συζητησης οτι με καποιο μυστηριωδη τροπο ολα αυτα συνεπεσαν ακριβως σε μια μεγαλη συμπαντικη συμπτωση και δημιουργηθηκε το πρωτο κυτταρο. Για την αναδυση ολων των νεων μορφων η θεωρια της εξελιξης απιατει εναν διαφοροποιητικο μηχανισμο και εναν επιλεκτικο μηχανισμο οπως ειπαμε. Με τις μεταλλαξεις ασχολειται η επιστημη της γενετικης.
Ακομη και πλεον ανιδεος πρωτοετης βιολογος γνωριζει οτι οι περισσοτερες μεταλλαξεις έιναι καταστροφικες για τον οργανισμο. Και αυτες που δεν είναι ζημιογονες ειναι ουδετερες, μητε βοηθωντας μητε εμποδιζοντας τον οργανισμο.
Εκτος απο τις ακραιες συνθηκες στις οποιες οι περιβολλαντικες προσβολες αυξανουν πολυ την επιλεκτικη πιεση ( οπως στα βακτηρια που εκτιθενται σε αντιβιοτικα και αποκτουν ανοσια ) καμμια επωφελης σημειακη μεταλλαξη δεν γνωριζουμε. Τετοιες βεβαια αλλαγες δεν μπορουν να θεωρηθουν ως δηλωτικες μακροεξελιξης εφοσον τα κυτταρα υποκεινται μονο μικρες αλλαγες σε ενα μονο μοριο. Επιπροσθετα οταν η πιεση εκλειψει το πλεονεκτημα που αποκτηθηκε τεινει να χαθει. Αυτο δεν ειναι εξελιξη.
Στις περισσοτερες των περιπτωσεων οι σημειακες μεταλλαξεις σε λειτουργικα γονιδια ειναι θανατηφορες. Ως αποτελεσμα η φυσικη επιλογη κατα την θεωρια επιλεγει εναντιον αυτων των αλλαγων.
Μια ενναλακτικη προταση ειναι να κοιταξουμε στις χρωσομικες μεταλλαξεις μηπως και εκει βρουμε την λυση στο αινιγμα, οπως κανουν πολλοι νεο-Δαρβινιστες. Θεωρουν τον διπλασιασμο του γονιδιου ως ιδιαιτερα σημαντικο μηχανισμο.
Αλλα και παλι υπο κριτικη διερευνηση η υποθεση αυτη μπαινει στο ντουλαπι. Αντιθετα προς το αρχικο γονιδιο το οποιο παραμένει λειτουργικο, το νεο γονιδιο απλα καθεται εκει και περιμενει μια νεα τυχαια σημειακη μεταλλαξη που ομως οπως ειπαμε ειναι εξαιρετικα σπανιες.
Άλλα ας κανουμε ενα βημα πισω στην υπερασπιση της θεσης μας και ας υποθεσουμε παλι πως συντελιται μια ευνοικη μεταλλαξη . Για να λειτουργησει ενας οργανισμος επιτυχως απαιτειται ενα πακετο προσαρμογης, το οποιο ειναι μια σειρα δομων οι οποιες είναι προσεχτικα συντονισμενες μεταξυ τους ωστε να λειτουργει στη εντελεια ο οργανισμος. Εναα τελειο παραδειγμα ειναι η καμηλοπαρδαλη. Για να επιβιωσει στον θωκο της η καμηλοπαρδαλη χρεαζοταν μακρι ποδια. Αλλα ο μακρυς λαιμος απιτει και μακρυ λαιμο (αλλιως πως θα πινει νερο) Και για να χρησιμοποιει το μακρυ λαιμο απαιτουνται αλλες προσαρμογες. Το πακετο προσαρμογης της περιλαμβανει ενα συντονισμνεο συστημα ελεγχου της πιεσης του αιματος. Αισθηηρες πιεσης κατα μηκος των αρτηριων του λαιμου μετρουν την πιεση και μπορουν να σηματοδοτησουν την ενεργοποιηση αλλων μηχανισμων για να αντισταθμηστει οποιαδηποτε αυξηση της πιεσης ενοσω η καμηλοπαρδαλη πινει η τρωει χορταρι. Αυτες και αλλες προσαρμογες της καμηλοπαρδαλης δεν υπαρχουν σε απομονωση αλλα προυποθετουν αλλες προσαρμογες που ολες μαζι πρεπει να ειναι τελεια συντονισμενες .
Αλλα πως αναδυθηκε ενα τετοιο πακετο προσρμογης . Συμφωνα με την νεο -Δαρβινιστικη θεωρία η καμηλοπαρδαλη εξελιχθηκε στη τωρινη της μορφη μεα απο την συσσωρευση μοναδιαιων τυχαιων γενετικων αλλαγων οι οποιες ελεγχθηκαν απο την φυσικη επιλογη και διατηρηθηκαν κομματιαστα .Αλλά πως μια τετοια κομματιαστη διαδικασια , στην οποια η μεταλλαξη και η επιλογη εγιναν τυχαια χωρις βλεψεις στην μελλοντικη ωφελεια του οργανισμου, μπορει να παραγει ενα πακετο προσαρμογης , ειδικα οταν τα μερη τα οπιοα αποτελουν το πακετο ειναι αχρηστα ακομη ακομη επιζημια μεχρι που ολοκληρο το πακετο να ειναι στη θεση του?
Για παραδειγμα το συνθετο κυκλοφορικο συστημα της καμηλοπαρδαλης πρεπει να εμφανιστει την ιδια στιγμη με τον μακρυ λαιμο ειδαλλως το ζωο δεν θα επιβιωσει.
Η βιβλιογραφια εινια γεματη με τετοια παραδειγματα οργανισμων. Πολλοι μαλιστα οργανισμου εμφανιζονται στα απολιθωματα κατα την Καμβρια Εκρηξη με ετοιμα αυτα τα πακετα προσαρμογης παρολο που δεν υπαρχου γνωστοι “απογονοι” τους στα απολιθωματα ουτως ωστε να υποστηριχθει οτι προηλθαν απο αυτους .
Ενω οι τυχαιες γεντικες αλλαγες ειναι ικανες να εξηγησουν τις αλλαγες σε ενα σχετικα απομονωμενο χαακτηριστικο οπως το χρωμα ενος οργανισμου, οι μεγαλες αλλαγες οπως η εξελιξη της καμηλοπαρδαλης απο ενα ζωο με μικρα ποδια και κοντο λαιμο θα απαιτουσε ενα εκτεταμενο ρεπερτοριο συντονισμενων προσαρμογων.
Σημειακες και αλλες μεταλλαξεις
Μηπως εν τελει οι διαφορων ειδων μεταλλαξεις διαθετουν την πρωτη υλη για την προωθηση της εξελιξης?
Υπαρχουν αποδειξεις? Η μυγα Drosophila ειναι ενα παραδειγμα μελετης της πραγματικης επιρροης των μεταλλαξεων πανω στον οργανισμο. Βομβαρδιζοντας τες με ακτινοβολια παραογνται νεες μεταλλαξεις επι πολλες γενεες. Μεχρι στιγμης δεν υπαρχουν ενδειξεις οτι οι μεταλλαξεις αυτες παρηγαγαν νεες δομες. Οι μεταλλαξεις απλα διαφοροποιουν ηδη υπαρχουσες δομες. Εχουν παραξει ομως τερατουργημτα τα οποια και παλι ειναι απλα αναδιαταξη ηδη γνωστων δομων. Οχι δεν εχουν μεταμορφωθει οι μυγες σε ενα άλλου ειδους εντομο.
Αποδειξαμε λοιπον πως οι μετλαλλαξεις και η φυσικη επιλογη δεν μπορει να παραξει νεα πακετα προσαρμογης, μπορει κανεις εν τουτοις να αναρωτηθει ποσα γονιδια πρεπει να αλλαξουν ωστε να ειναι δυνατη η μακροεξελιξη.
Ο κυτταρικος βιολογος E. J. Ambrose υπολογισε πως “ εινια πολυ απιθανο οτι λιγοτερα απο πεντε γονιδια θα μπορουσαν ποτε να ενεχονται στην παραγωγη ακομη και της απλουστερης νεας δομης που δεν υπηρχε πριν στον οργανισμο.” Ο ιδιος επειτα εδειξε οτι ακομη και με μονο πεντε γονιδια θα ηταν ιδιαιτερα απιθανο οι λειτουργικες πληροφοριες που απαιτουνται για την μια νεα δομη να αναδυθει απο τυχαιες μεταλλαξεις. Ξεκινησε τους υπολογισμους του μετρωνταε τις μη επιζημιες μεταλλαξεις. Με συντηριτικους υπολογισμους οχι περισσοτερες απο μια μεταλλαξεις παρατηρουνται σε καθε γενεα σε ενα πληθυσμο 1000 ( τα περισσοτερα γονιδια εχουν μια συχνοτητα μετάλλαξης 1 στις 100000 και οι περισσοτερες απο αυτες ειναι επιζημιες).
Η πιθανοτητα επομενως δυο μη επιζημιες μεταλλαξεις να επισυμβουν στον ιδιο οργανσιμο ειναι 1 στις 1000000. Η πιθανοτητα γιο πεντε ειναι 1 σε 1,000000000000000. Ειναι φανερο οτι ειναι πρακτικα αδυνατο να συμβουν μεσα στον κυκλο ζωης ενος οργανισμου.
Αφηνοντας κατα μερος το ερωτημα για το πως συνεβη η εξελιξη οι εξελικτιστες εντουτοις δηλωνουν πως συνεβη υποδεικνυοντας τα παλαιοντολογικα ευρηματα.
Το Δεντρο της Ζωης
Οπως ειπαμε λογω της απιθανοτητας της αναδυσης του πρωτου κυτταρου εστω και μια φορα, το πρωτο υποτιθεμενο κυτταρο θα πρεπει να ειναι ο προγονος ολων των μετεπειτα κυττυρων συμφωνα με την δαρβινεια θεωρια, οπως λεει και ο νεο- Δαρβινιστης Ernst Mayr (1991) : “ δεν υπαρχει σημερα ισως κανενας βιολογος που θα αμφισβητουσε την αποψη οτι ολοι οι οργανισμοι που απαντωνται σημερα στην Γη εχεουν προελθει απο μια μοναδικη πηγη ζωης” . Για να το δειξει παρασατατικα ο Δαρβινος στην μελετη του σχεδιασε ενα διακλαδισμενο σχεδιο ενα δεντρο τροπον τινα με τον κοινο προγονο στην ριζα και τους απογουνος στα κλαδακια. Η αληθεια βεβαια ειναι οτι το δεντρο αυτο εχει ξεριζωθει διαπαντος.
Καταρχην τα απολιθωματα δεν αφηγουνται αυτην την ιστορια. Τα απολιθωματα της Καμβιας περιοδου που βρεθηκαν δειχνουν οτι αντι να εμφανιζεται πρωτα ενα ειδος το οποιο χωριστηκε σταδιακα μετα απο εκατομμυρια χρονια ( επειδη οπως υπεθετε ο Δαρβινος και ολοι οι εξελιξιολογοι ολοι οι οργανισμοι προηλθαν σταδιακα ο ενας απτον αλλο μεσω πολλων διαδοχικων μικρων μετατροπων ) σε οικογενειες , μετα ταξεις, μετα φυλα αυτο που βρισκουμε ειναι ηδη διαμορφωμενα φυλα και ταξεις ζωων. Με αλλα λογια , τα υψηλοτερα επιπεδα βιολογικης ιεαραρχιας εμφανιστηκαν απο την αρχή. Ο ο ιδιος ο Δαρβινος ειχε αναγνωρισει αυτην την δυσκολια. Ο| ιδιος εδωσε καποιες δικαιολογιες αλλα εκτοτε εχουμε ψαξει σε ολη την Γη και εχουμε βρει πετρωματα που αναγονται σε περιοδους πριν απο την Καμβρια, αλλα δεν λυθηκε το προβλημα οπως πιστευε ο Δαρβινος. Αντιθετως το προβλημα επιδεινωθηκε. Πολλοι παλαιοντολογοι πιστεουν σημερα οτι η ζωη εμφανιστηκε ξαφνικα την Καμβρια περιοδο. Τα Προκαμβρια πετρωματα περιεχουν αποκλειστικα μονοκυτταριους οργανισμους μεχρι λιγο πριν την Καμβριο. Παλαιτοτερα πετρωματα περιεχουν πολυκυτταρους οργανισμους αλλα πολυ διαφορετικους απο αυτους της Καμβριας περιοδου.
Ολα αυτα ειναι γνωστα και τεκμηριωμενα. Εντουτοις οι δαρβνιστες προσπαθουν να εξηγησουν την ασυνεπεια λεγοντας οτι η εμφανης ελλειψη προγονων απ’την Προκαμβρια περιοδο οφειλειται σε ελλειπες απολιθωματικο ιστορικο. Επισης υποστηριζουν πως ακομη και αν το ιστορικο ηταν συνεχες οι “απογονοι” του Προκαμβριου δεν θα απολιθωνονταν , ειτε επειδη ηταν μικροι ειτε επειδη αποτελουνταν απο μαλακο ιστο. Μια τριτη αντιμετωπιση ειναι να δειξουν τις υποτιθεμενες σχεσεις των συγχρονων οργανισμων με μοριακες μεθοδους. Ωστοσο ουτε αυτες οι αποπειρες ειναι πειστικες, εφοσον : 1. το ιστορικο συμφωνα με τους γεωλογους Hitchins Benton και Wills μπορει να ειναι ελλειματικο αλλα ειναι επαρκες και αντιπροσωπευτικο εκεινης της περιοδου και 2. εχουν βρεθει απολιθωματα μικροοργανισμων που αναγονται σε περιοδους πριν απο 3 δισεκατομμυρια χρονια πολυ πριν την Προκαμβρια δηλαδη περιοδο και αρα δεν στεκει η αποψη οτι οι οργανισμοι θα ηταν μικροι και δεν θα απολιθωνονταν και επιπλεον οι οργανισμοι που βρεθηκαν στην Εντικαρεα η στο Μπουρτζες Σεηλ αποτελουνταν απο μαλακα ιστο, αρα και οι οργανισμοι απο μαλακο ιστο δυνητικα απολιθωνονται.
Επισης απο τις αποπειρες να διακριβωθουν οι εξελικτικες σχεσεις αναμεσα των οργανισμων με μοριακες μεθοδους (εξεταση του DNA και των πρωτεινων) μπορει να συναχθει το συμπερασμα οτι αυτες ειναι ασυνεπης (καθε μελετητης βρισκει διαφορετικους αριθμους) και δεν δειχνουν τιποτα. Επισης οι ερευνες τους δειχνουν οτι ο κοινος προγονος ηταν ευκαρυωτικος ενω η δαρβινικη θεωρια υποθετει εναν πολυ πιο απλο οργανισμο.
Το λαθος αυτο περι υπαρξης δεντορυ της ζωης το αναγνωριζουν πλεον και περιοδικα επιστημονικα που ειναι φανατικοι υπερμαχοι του δαρβινισμου οπως π.χ το New Scientist (http://scienceblogs.com/pharyngula/2009/01/new_scientist_says_darwin_was.php)
Η απειρια των ενδιαμεσων μορφων
Ενα αλλο ανερμηνευτο παζλ της εξελικτικης θεωριας ειναι οτι αυτη προυποθετει μια απειρια ενδιαμεσων μορφων που θα συνδεουν μορφολογικα και γονοτυπικα δυο διαφορετικου οργανισμους . Οχι απλα ενας και δυο αλλα παρα πολλουι, για καθε απειροελαχιστη διαφορα που παρατηρειται . Ενα τετοιο φαινομενο δεν το αφηγουνται τα απολιθωματα ουτε οι συγχρονες μορφες ζωης. Αυτο τπου βλεπουμε ειναι μια απειρια ανυπαρκτων συνδεσμων και ασυνεχειες και καθε νεο απολιθωμα που βρισκεται δημιουργει νεα κενα στην υποτιθεμενη συνεχεια της εξελικτικης ιστοριας.
Εξελικτικη Σταση
Ενα αλλο φαινομενο που παρατηρειται στα πετρωμτα ειναι η σταση των οργανισμων. Προκειται για το φαινομενο οπου μιας και ο οργανισμος εμφανιστει στο απολιθωματικο ιστορικο, τεινει να διατηρειται απαραλλαχτος αναμεσα σε πολλα στρωματα των πετρωματων ( που ειναι αλλης χρονολογιας). Μπορει ο οργανισμος αυτος να ειναι παρον μεχρι και σημερα με τα ιδια η χαρακτηριστικα η ξαφνικα να εξαφανιστηκε απο τα απολιθωματα. Εδω βλεπουμε και πια ειναι η αληθεια οτι δηλαδη τα ζωα παραμενουν απαραλλαχτα.
|
Εντροπια
Οπως λεει και ο Καστοριαδης “ ολα συμβαινουν σαμπως η ζωη να μην παραβιαζε βεβαια την σιδηρα αναγκαιοτητα της δευτερης αρχης , αλλα να την ξεγελουσε απεριοριστα, να την καταστρατηγουσε , να την καθιστουσε μη σημαντικη για τις ενεργειες τις . Παιχτης που σε ενα γιγαντιο παιχνιδι ρουλετας με ισως 10100 ριξιες κατορθωσε να συνδυασει τις επιλογες του και τα ποσα που πονταρε κατα τροπο ωστε, αρχιζοντας με μια δεκαρα, , κατεχει σημερα ενα δισεκατομμυτιο δισεκατομμυριων τονους χρυσου ( οι αριθμοι αυτοι δεν απλως σχηματα λογου) και εξακολουθει να κερδιζει.” και αλλου “ προκειται για το γεγονος οτι επι δυο δισεκατομμυρια χρονια δεν εχουμε δει ποτε να εκδηλωνεται μια αυθορμητη, σημαντικη και διαρκης διακυμανση του συστηματος προς τα κατω , ικανη να το επαναφερει εστω και πρσωρινα προς τη φυσικη του κλιση.
Το ρολοι του Paley
Αν βρισκαμε ενα ρολοι τσεπης στον δρομο και το ανοιγαμε και βλεπαμε ολα τα πολλα αλληλενδετα κομματια που το αποτελουν και του δινουν την δυνατοτητα να μας δειχνει την ωρα σιγουρα δεν θα λεγαμε οτι τα κομματια φτιαχνηκαν μονα τους η οτι συναρμολογηθηκε μονο του ειτε οτι δεν φτιαχθηκε για καποιον συγκεκριμενο σκοπο απο καποιον Νου.
Αυτο ειναι ωστοσο που υποστηριζουν οι δαρβινιστες για την δημιουργια των οντων. Λενε δηλαδη οτι ολα τα πολυπλοκα οργανα που απαντωνται στους οργανισμους φτιαχθηκαν σταδιακα με μικρες απειροελεχιστες αλλαγες με ατυχηματικο τροπο. Ποσο λογικο ομως ειναι αυτο ? Ο ιδιος ο Δαρβινος ειχε δηλωσει ποσο σημαντικο ειναι αυτο στη θεωρια του οταν ειπε : “αν μπορουσε να δειχτει οτι υπηρχε οποιαδηποτε συνθετο οργανο το οποιο δεν θα μπορουσε να σχηματιστει απο πολλαπλες , μικρες μετατροπες η θεωρια μου θα κατερεε ολοκληρωτικα” . Ο ιδιος δεν μπορουσε να βρει ενα τετοιο οργανο , αλλα αναφερθηκε στο ανθρωπινο ματι το οποιο ωστοσο θωρουσε οτι προηλθε απο καποια φωτοευασθητα κυτταρα.
Ανοιγοντας οποιοδηποτε βιβλιο ανατομιας μεινουμε ενεοι μπροστα την πολυπλοκη συνθετοτητα των αλληλοεξαρτωμενν μερων , των ραβδιων των κωνιων των χιτωνων, του φακου, των μυων των 40 αλληλοσυμπληρουμενων και αλληλοεξαρτωμενων υποσυτηματων που συνθετουν ενα τελειο οργανο. Ολα αυτα τα υποσυστηματα επρεπε να υπαρχουν ταυτοχρονα , δηλαδη 40 τουλχαιστον γονιδια επρεπε να αναδυθουν τυχαια μεσα απο σταδιακες διαδικασιες και να υπαρχουν και αυτα ταυτοχρονα, πραγμα αδυνατο. Η αναδυση ενος μονο υποσυστηματος π.χ του αμφιβληστροειδής χιτώνα μονου του δεν εχει κανενα νοημα χωρις τον φακο. Αν αναδυοταν πρωτα ο αμφιβληστροειδής χιτώνας δεν θα ειχε καμμια λειτουργια και η φυσικη επιλογη δεν ευνοει αχρηστες δομες Ολες οι θεωριες που προσπαθουν με καποιον μορφη σταδιακης εξελιξης να εξηγησουν την δομηση του οργανου αυτου ειναι ατελης. Για παραδειγμα απο που και γιατι ξεφυτρωσαν φωτοευαισθητα κυτταρα, τα οποια ειρησθω εν παροδω ειναι υπερβολικα πολυπλοκα (και αρα πρεπει να μας εκηγησουν οι φιλοι μας πως εξελιχθηκαν ) σε καιριες περιοχες του σωματος των οργανισμων και ακομη πιο σοβαρα το ματι χρειαζεται ενα οπτικο νευρο και ενα κεντρο επεξεργασιας της εικονας στο ΚΝΣ . Εχουμε δηλαδη εκτος απο τα μηχανικα μερη που το ενα εξαρταται απο το αλλο για την λειτουργια τους και ενα οργανο ερμηνειας της εικονας . Ειναι λογικα απιθανο το να αναδυθηκαν τυχαια τοσο το κλειδι οσο και κλειδαρια που δινει νοημα στο κλειδι, τοσο το υλισμικο οσο και το λογισμικο. Για να μην ανοιξουμε το κουτι της Πανδωρας που ειναι η τεραστες εξαρτησεις που επικρατουν αναμεσα στην οπτικη εικονα και την κινηση και την συμπεριφορα εισαγοντας παρα πολλες ανεξαρτητες μεταβλητες στην εξισωση ο οποιες πρεπει να συμπεσουν. Επιπλεον η παλαιοντολογια μας εχει δειξει οτι υπηρξαν πολλοι πρωτογονοι οργανισμοι με ηδη διαμορφωμενα συνθετα ματια οπως αυτα που απαντωνται στους τριλοβιτες .
Ολοι οι οργανισμοι παρουσιαζουν συνθετοτητα αλλα ενα καλο παραδειγμα ειναι το μαστιγιο των βακτηριων οπως εχει επσημανει ο Behe. Το μαστιγιο ειναι ενα οργανο της κυτταρικης μεμβρανης το οποιο χρησιμοποειται απο καποια βακτηρια για την μετακινηση τους σε υγρα περιβαλλοντα. Προσφατες ερευνες εδειξαν πως κινειται ( το μαστιγιο) με την λειτουργια ενος πολυ πολυπλοκου οργανικου κινητηρα. Αυτος ο κινητηρας- προπελα ειναι κατασκευασμενος με τις ιδιες μηχναικες αρχες με εναν ηλεκτρικο κινητηρα. Αποτελειται απο δυο γενικοτερα μερη τον στατορα και τον ροτορα. Περιπου 240 ξεχωριστες πρωτεινες χρειαζονται για την κατασκευη του και ειναι αυτες που σηματοδοτουν για την λειτουργια η μη του κινητηρα, δημιουργουν δεσμους για να διευκολυνουν κινησεις στο ατομικο επιπεδο και ενεργοποιουν αλλες πρωτεινες που συνδεουν το μαστιγιο με την κυτταρικη μεμβρανη. Αξιζει κανεις να κανει google το λημμα bacterial flagellum για να αντλιληφθει κανεις την πολυπλοκοτητα του. Αν εστω και ενα μοριο αυτης της γοητευτικα συνθετης δομης ελειπε η ηταν μη λειτουργικο ολοκληρο το μαστιγιο θα ηταν αχρηστο. Καταλαβαινουμε οτι η αναδυση μιας τετεοιας δομης απαιτει την πολλαπλη μεταλλαξη σε παρα πολλα γονιδια την ιδια στιγμη που κωδικοποιουν για τις πρωτεινες και σε αλλα επιπλεον γονιδια που κωδικοποιουν για τις πρωτεινες που παιρνουν μερος στην συναρμολογηση. Και αυτες οι μεταλλαξεις πρεπει να συνεβησαν την ιδια στιγμη ειδαλλως οπως ειπαμε η δομη θα ηταν ελλειπης και αρα μη λειτουργικη. Η απαντηση των εξελιξιολογων ειναι πως ισως αναδυθηκε απο καποιο αλλη απλουστερη ενδιαμεση μορφη που εξυπηρετουσε καποια αλλη λειτουργια οπως για παραδειγμα το εκκριτικο συστημα τυπου ΙΙ που απανταται στα βακτηρια. Άλλα ακομη και αν ολα τα κομματια ( οι πρωτεινες) που απαιτουνται για την δομηση του μαστιγιου βρισκονται μεσα στο ιδιο κυτταρο αλλα εξυπηρετουν αλλες λειτουργιες δεν υπαρχει λογος να σκεφτουμε οτι αυτα τα κομματια θα αποκολληθουν αυθρομητα απο τα συστηματα στα οποια λειτουργουσαν για να σχηματισουν ενα ολοκληρωμενο νεο συστημα οπως το μαστιγιο, Τα κομματια δηλαδη μπορει να υπαρχουν αλλα σιγουρα δεν θα ειναι συμβατα μεταξυ τους για να δημιουργησουν νεες δομες. Επιπλεον αν και τα δυο συστηματα εχουν καποιες ομοιτητες αυτο που πρεπει να δειξουν για να μας πεισουν ειναι ολη την εξελικτικη πορεια με ακριβεια και οχι με χοντροκομμενες συγκρισεις. Για να τελειωνουμε με αυτο το θεμα , η ερευνητες πλεον υποστηριζουν οτι το εκκριτικο συστημα εξελιχθηκε απο το μαστιγιο και οχι το αναποδο οπως επιτασσει η εξελικτικη λογικη απο το απλουστερο στο συνθετοτερο. Αλλα και αυτο ειναι λαθος.
Ο εγκεφαλος του Δαρβινου
Ο εγκεφαλος μαζι με το νευρικο συστημα ειναι το σοφα ιεραρχημενο κυβερνητικο κεντρο των ζωων. Ρυθμιζει ολες τις φυσιολογιες λειτουργιες και σχετιζεται και με ψυχολογικες λειτουργιες και την συμπεριφορα. Το ΚΝΣ του ανθρωπου περιεχει 15-33 δισεκαττομυρια νευρωνες που συνδεονται μεταξυ τους συναπτικα κανοντας 10000 συναψεις ο καθενας. Αποτελειται δε απο λειτουργικα ξεχωριστα συστηματα υπευθυνα για τις ξεχωριστες λειτουργιες και τις αισθησεις και την ερμηνεια τους , και ολα τα υποσυστηματα ειναι συνδεδεμενα μεταξυ τους ολοκληρωνοντας τις αισθησεις και συντονιζοντας την συμπεριφορα. Για παραδειγμα το οπτικο συνδεεται με το κινητικο για να τυπωσω αυτο το κειμενο. Πως αναδυθηκαν ολα αυτα τα τοσο αλληλοεξαρτωμενα συστηματα, χωρις να περιπεσουν στο μη νοημα ? Πως συνδεεται ενα τυχαιο γεγονος οπως ειναι εξελιξη με την λογικοτητα του ανθρωπου. Πως δημιορηθηκαν μεσα στα ζωα τα ενστικτα της αυτοσυντηρησης και της δημιουργιας δομων εξωτερικα προς αυτα τα οποια εχουν λογικοτητα , μεσα απο τυχαιες μεταλλαξεις . Για παραδειγμα πως εμαθε το χελιδονι να φτιαχνει την φωλια του? Τυχαια? Γιατι υπαρχουν δομες στον ανθρωπινο εγκεφαλο που ειναι υπηρετικες και ευθυνονται αποκλειστικα για την απολαυση της μουσικης? Πιο εξελικτικο πλεονεκτημα δινει στον οργανισμο κατι τοσο περα απο την απλη επιβιωση οπως ειναι η απολαυση της μουσικης. Για να πουμε τα πραγματα με το ονομα τους γιατι να ξεπηδησουν τοσα νεα οντα με τοσο αξιοθαυμαστες συμπεριφορες και γιατι απλα να μην σταματησει η δημιουργια στα απλα βακτηρια τα οποια επιβιωνουν μια χαρα στο περιβαλλον τους . Υπαρχει καποια τελεολογια στην εξελιξη ? Οι εξελιξιολογοι το αρνουνται πεισματικα. Ομως και μονο η ικανοτητα μας να γνωριζουμε και να κατανοουμε τον κοσμο υποδηλωνει την υπαρξη ενος Νου ο οποιος προσαρμοσε την ευφυια μας στον κοσμο.
Δαρβινος και ναζισμος
Δεν ειναι μυστικο οτι οι ναζισμος και ο δαρβινισμος ειναι συγγενικες ιδεοληψιες, η μια δινει το αλλοθι στην αλλη. Ο ιδιος ο Δαρβινος ηταν γνωστος ρατσιστης και μιλουσε για εξαλειψη πρωτογονων φυλων και επιβιωση των ανωτερων στο βιβλιο του The Descent of Man . Στην καρδια της δαρβινικης θεωριας βρισκεταιι η αντιληψη οτι αυτο που οδηγει την εξελιξη ειναι η επιβιωση των δυνατοτερων και καλυτερων οργανισμων και η εξαλειψη των ασθενεστερων, κεντρικη αποψη επισης και στον κοινωνικο δαρβινισμο και την ευγονικη που θελησε να εδραιωσει το ναζιστικο καθεστως. Ο Χιτλερ στην Νυρεμβεργη το 1933 ειχε πει: οι ανωτερες φυλες κυριαρχουν στις κατωτερες …….ενα δικαιωμα που βλεπουμε στην φυση “
Δεν θα λεγαμε οτι ο δαρβινισμος αποτελει ικανη συνθηκη για την ανοδο ρατσιστικων ιδεολογιων και συμπεριφορων αλλα μια απαραιτητη συνθηκη.
Ο Δαρβινος και οι μολοτωφ
Ο αλτρουισμος , η αλληλεγγυη μας απεναντι σε αλλους η θυσια μας για τον συνανθρωπο σιγουρα για πολλους απο μας δεν ειναι χαρακτηριστικα ενος οργανισμου τον οποιον κατεξουσιαζουν τα εγωιστικα γονιδια. Εντουτοις οι εξελιξικτκοι ψυχολογοι και εξελεκτικοι ηθικολογοι θεωρουν ακομη και την ηθικη ως μια ακομη προσαρμογη που υπαρχει για να επιτυγχανει την ικανοποιηση αναπαραγωγικων σκοπων. Αποπειρωνται δηλαδη μια μεταξιωση η μαλλον απαξιωση των αξιων τοποθετωντας τες στο πεδιο οχι πλεον του θειου, αλλα στο πεδιο της ψευδαισθησης που μας δημιουργουν τα γιονιδια μας. Οι αξιες δεν εχουν καμμια απολυτως εξωτερικη θεμελιωση. Αλλα ουτε και οπιαδηποτε αλλη. Στο πεδιο των σχεσων πλεον επικρατει το προτυπο της ζουγκλας, της επιβιωσης και αυτοσυντηρησης και μονο του ισχυροτερου και της κατακρημνισης του εσχατου, μια μιμηση των σχεσεων που επικρατουν στα συστηματα της κατωτερης ζωης. Ειναι ενας εξισωτισμος προς τα κατω με τα ζωα και τα φυτα, ενας εξωραισμενος μισανθρωπισμος. Μια παλινδρομηση σε σταδια αναπτυξης της ανθροποτητας μεταπτωτικα πολυ πρωιμα. Ο ανθρωπος φαινεται πλεον να απαρνειται και ιδεολογικα πλεον το στεμμα του κυριου της κτισεως, της αρχοντικης καταγωγης το κατ’ εικονα του Θεου -, απωλεια που έχει συντλεστει πρακτικα απο την πρωτη στιγμη της Πτωσεως- και αρκειται η μαλλον θελγεται απο την εικονα του ως ασωτου υιου που κυλιεται στις λασπες μαζι με τους χοιρους και απολαμβανει τα ξυλοκερατα της απατηλης ναρκισσιστικης του αυτονομιας και αυταρκειας. Θελει οπωσηποτε να ειναι και ο ιδιος οντολογικα ενδεης οπως τα στρουθια των αιθερων και ασημαντος, ως δειγμα αλληλυεγγυης στα ζωα και στα φυτα , αναγκη που βεβαια καλλιεργειται και αναπτυσσεται σε σχεδον ολους τους ανθρωπους που εμφανιζουν ποικιλλα συμπλεγματα κατωτεροτητας και φοβο μπροστα στην εμπεδωση των ανθρωπινων σχεσεων. Θελει επισης , επιβαιβαιωνοντας και θεωρητικοποιωντας εξιδανικευτικα την χαμηλη τους αυτοεκτιμηση , να αυτονοηματοδοτειται ως ενα τυχαιο φυσικο συμπτωμα κατι σαν πυρετος , ακολουθωντας πιστα τις λογικες συνεπειες του δαρβινισμου. Βεβαια ενα τετοιο αυτοκαταστροφικο και φοβισμενο υποκειμενο δεν μπορει ουτε καν βεβαια στο ελαχιστο να εναρμονιστει με τον φυσικο κοσμο υπαρξιακα παρα μονο λεκτικα και ιδεοληπτικα με τις ποικιλλες οικολογιστικες θεωριες εφοσον ο ιδιος απεχθανετια τον εαυτο του και αρα ειναι αδυνατο να διαλεχτει με τα αντικειμενα αγαπητικα αλλα μονο καιγοντας και λεληλατωντας τα . Ενα τετοιο αποπροσωποιημενο υποκειμενο ειναι που θα αντλησει ταυτοτητα και ελπιδα απο ιδεολογιες και παραταξεις.
Η εκλειψη του νοηματος
Αν θελαμε να ειμαστε πιστοι στην θεωρία του Δαρβινου θα λεγαμε οτι απο αυτη δεν μπορουμε να ξεκινησουμε να διαγραψουμε καποιο νοημα και καποια υποθεση για τον λογο των οντων. Ολα τα οντα και ο ανθρωπος μαζι ξεβραστηκαν απο εναν ωκεανο συμπαντικης τυχαιοτητας και συμπτωματικοτητας πανω στις οποιες οποιαδηποτε προταση για θεμελιωση νοηματος ειναι ανοητη. Με αλλα λογια ο δαρβινισμος ειναι ενας τελειος μηδενισμος.
Μια αλλη συνεπεια της δαρβινειας θεωριας έιναι βεβαιως και η αποπομπη οπιασδηποτε υπονοιας για υπαρξη ζωης μετα την ζωη , και ελευθεριας . Η ζωη πλεον θα περιστρεφεται μονο γυρω απο ενδοκοσμικες εγνοιες που σχετιζονται με την ενυλη επιβιωση., με τις λεπτομερειες του βασιλειου της αναγκης. Ελευθερια δεν υπαρχει ειναι μια ψευδαισθηση , αφου ειμαστε υποδουλοι τοσο στα βιτσια του γονιδιώματος οσο και των ενορμησεων, της αναγκης κυριαρχιας και εξουσιας που πλεον εχουν “απελευθερωθει” διατι ταυτιστικαμε με τα αλογα οντα.
GEIA SOU PROFESORA! KALA RE SY SE POSA BLOG GRAFEIS ? POTE DIAVAZEIS RE? ALLA TI LEW TWRA..AXAXAXA
GIA PERNA MIA APO GREEKMEDS NA GELASOUME ME TIS VLAKEIES SOU GIA TO PASIENZA KAI NA GINEIS ROMPA
AXXAXAXA A RE PROFESORA
AAXAXXAXAXAXAX
[…] μεγάλο φυσιοδίφη. Σχετικά στο Ίντερνετ: ΤΟ ΒΗΜΑ online e-rooster […]