Τα προβλήματα των ελληνικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων στην ελληνική οικονομία

Σεπ 24th, 2008 | | Κατηγορία: Ελλάδα, Οικονομικά | Email This Post Email This Post | Print This Post Print This Post |

Οι Ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν είναι ανταγωνιστικές σε σχέση με μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε χώρες του εξωτερικού. Τα προβλήματα των Ελληνικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων έχουν την ρίζα τους στο κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό καθεστώς που μαστίζει την Ελληνική οικονομία τα τελευταία χρόνια, καθώς και στην κουλτούρα του Έλληνα μικρομεσαίου επιχειρηματία. Το Ελληνικό μοντέλο, με τον άνθρωπο ορχήστρα και την έλλειψη οργάνωσης, στελεχών και τεχνολογίας έχουν δημιουργήσει το σημερινό καθεστώς.

Καλώς ή κακώς μια σοσιαλιστική, ελεύθερη οικονομία στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στους ελεύθερους επαγγελματίες και στις επιχειρήσεις που πρέπει να παράγουν αξία για να υποστηρίξουν οικονομικά και κοινωνικά το κράτος. Το κράτος με την σειρά του παρέχει υπηρεσίες στους πολίτες σε κόστος τέλειου ανταγωνισμού. Το πολιτικό & οικονομικό σύστημα της Ελλάδος, εξαρτάται από τις μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις σε τεράστιο βαθμό. Αυτές αποτελούν την καρδιά κάθε φιλελεύθερης οικονομίας γιατί παράγουν την αξία από την οποία πορεύεται ο κρατικός μηχανισμός και το κοινωνικό κράτος.

Το κράτος αν και παραμένει ο κύριος παίκτης κάθε σοσιαλιστικής οικονομίας, στην Ελλάδα, από καιρό έχει δείξει την παντελή αδυναμία του να λειτουργήσει σε οικονομία και να προσφέρει υπηρεσίες αντάξιες του ιδιωτικού τομέα. Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις οι τιμές και η πολιτική κρατικών επιχειρήσεων (ΟΤΕ, ΔΕΗ, κτλ) κάθε άλλο παρά φιλική προς τους πολίτες και οικονομική είναι. Γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά ότι σε περίπτωση πλήρους ανταγωνισμού, τα τιμολόγια πολλών κρατικών επιχειρήσεων θα είχαν μειωθεί αντί να αυξηθούν με γοργούς ρυθμούς (βλ. ΔΕΗ).

Θα προσπαθήσω να καταγράψω και να αναλύσω τα βασικότερα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ραχοκοκαλιά της Ελληνικής οικονομίας, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι Έλληνες επιχειρηματίες, βιοτέχνες & έμποροι μπορούν να συνοψιστούν στα εξής σημεία:

• Διαφθορά
• Φορολογική Πολιτική
• Το Κράτος & Έλλειψη στελεχών
• Η “Ελληνική κουλτούρα”

Η Διαφθορά

Η χώρα μας βρίσκεται στην 44η θέση παγκοσμίως στον τομέα της διαφθοράς, σύμφωνα με την έρευνα του Transparent International (δεν βρήκα στοιχεία για το 2008).

Αν αναλογιστούμε τα σκάνδαλα που έχουν ξεσπάσει από το 2006 έως σήμερα, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι η χώρα μας θα βρίσκεται αρκετές θέσεις χαμηλότερα στην ανάλογη έρευνα του 2008. Η διαφθορά δεν είναι κάτι που δημιουργείται ή καταπολεμάτε με ευκολία σε μικρό χρονικό διάστημα. Αποτελεί μέρος της Ελληνικής πολιτικής κι επιχειρηματικής κουλτούρας από παλιά.

Η διαφθορά, προωθεί το χειρότερο είδος ανταγωνισμού. Τις περισσότερες φορές κέρδος έχει ο πιο διεφθαρμένος κι όχι ο καλύτερος με αποτέλεσμα να αυξάνεται σημαντικά το κόστος παροχής υπηρεσιών, αγαθών, φαρμάκων κτλ.

Το κακό που προκαλεί η διαφθορά, στην ηθική, κοινωνική και οικονομική υπόσταση της χώρας μας είναι ανυπολόγιστο. Δημιουργεί άσχημα πρότυπα κι επιβραβεύει την δολοπλοκία, την τεμπελιά, υπονομεύοντας την καινοτομία και τον υγιεί ανταγωνισμό που προάγει την πρόοδο και την οικονο
μική και κοινωνική ευρωστία.

Ένα διεφθαρμένο περιβάλλων απομακρύνει ξένους επενδυτές οι οποίοι δεν θέλουν να μπλέξουν σε ένα δυσμενές περιβάλλων, όπου δεν υπάρχει περίπτωση ανάπτυξης εάν δεν δωροδοκήσουν ή δεν κάνουν προσωπικές γνωριμίες με το περιβάλλον. Αντίθετα ένα θολό περιβάλλων προσελκύει εταιρίες κι επενδυτές με αρνητικές διαθέσεις, οι οποίοι κινούνται συνήθως στα όρια της παρανομίας.
Δεν θα αναλώσω στον λόγο σε περαιτέρω ανάλυση των παραπάνω, γνωρίζεται είδη τα άσχημα που επιφέρει η πολιτική και οικονομική διαφθορά.

Η Φορολογική πολιτική

Η φορολογική πολιτική και το νομικό πλαίσιο της χώρας μας, κάνει σχεδόν αδύνατη την επιβίωση μιας καθόλα νόμιμης μικρομεσαίας επιχείρησης. Το περιθώριο κέρδους που αφήνει η τρέχουσα φορολογική πολιτική είναι πραγματικά μηδαμινό έως ανύπαρκτο για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Δεν αξίζει το ρίσκο για έναν Έλληνα επιχειρηματία, υπό τις υπάρχουσες συνθήκες, να δράσει στον Ελλαδικό χώρο. Αν προσθέσουμε μάλιστα και τις τελευταίες και πιο πρόσφατες τροποποιήσεις του υπουργείου Οικονομικών, τότε πρέπει να δεχτούμε ως δεδομένο, ότι είναι κατά συνθήκην κλέφτες όλοι οι επιχειρηματίες, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι βιοτέχνες.

Δεν θα σταθώ στον τρόπο που διεξάγουν τον έλεγχο οι υπάλληλοι της ΣΔΟΕ στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, γιατί είναι εξωφρενικός και δεν θέλω να εμπλακώ σε τέτοια συζήτηση δημόσια, αν και αντικατοπτρίζει πλήρως το σκεπτικό του κρατικού οργανισμού. Δείχνει ξεκάθαρα το ότι και οι ίδιοι οι έφοροι γνωρίζουν ότι δεν μπορείς να λειτουργήσεις σε οικονομία χωρίς να παρανομήσεις.

“Έκτακτοι” φόροι κι αλλαγές φορολογικής πολιτικής κάθε χρόνο, δεν βοηθούν στην δημιουργία σταθερής οικονομίας. Δυσχεραίνουν, δραματικά πολλές φορές, την ανάπτυξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οι οποίες όπως είπα και πριν καταφεύγουν στην παρανομία, όχι για να βγάλουν υπέρογκα κέρδη, αλλά απλά για να επιβιώσουν.

Τυχαίνει να ακούσω πολιτικούς λόγους οι οποίοι υπόσχονται συντάξεις, ασφαλίσεις και θέσεις στο δημόσιο, σταθερή εργασία, προκηρύξεις για θέσεις στο δημόσιο κι άλλα παρόμοια. Πραγματικά, αδυνατώ να καταλάβω την λογική των προσλήψεων δημοσίων υπαλλήλων όταν το υπάρχων σύστημα αδυνατεί να συντηρήσει αυτούς που υπάρχουν σήμερα. Η ανελαστικότητα που υπάρχει στον εργασιακό νόμο, κάνει τις επιχειρήσεις δυσκίνητες, παράνομες και σταματάει την ανάπτυξη σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι αντιλαμβανόμαστε.

Μια μικρομεσαία επιχείρηση δεν μπορεί να αναλάβει μια μεγάλη παραγγελία διότι γνωρίζει ότι μόλις την τελειώσει, δεν θα έχει τρόπο να απασχολήσει το προσωπικό της. Οπότε είτε αναγκάζεται να παρανομήσει, πληρώνοντας υπαλλήλους χωρίς ένσημα ή να απορρίψει την παραγγελία. Το δεύτερο σενάριο, μπορεί να σας φαίνεται απίθανο κι όμως ισχύει για πάρα πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις! Με αυτόν τον τρόπο, χάνουν όλοι, η επιχείρηση, ο εργαζόμενος και σε τελική ανάλυση η Ελλάδα σαν κράτος.

Η ελαστικοποίηση τόσο των ωραρίων εργασίας όσο και των εργασιακών συμβάσεων είναι μονόδρομος για οποιαδήποτε οικονομία θέλει να ανακάμψει. Η φαινομενική “ασφάλεια” των εργαζομένων στερεί από αρκετούς μια έστω περιστασιακή, εργασία κι από τις επιχειρήσεις την δυνατότητα ανάπτυξης.

Το Κράτος & Έλλειψη στελεχών

Το σοσιαλιστικό σύστημα στην χώρα μας έτσι όπως έχει διαμορφωθεί, στερεί από τις επιχειρήσεις τα δυνητικά στελέχη που θα βοηθήσουν σημαντικά στην και υγιεί ανάπτυξη τους. Ειδικά στις κορεσμένες από ιδέες και πνιγμένες στην μετριότητα μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Ο μέσος Έλληνας έχει σαν στόχο της ζωής του, να μπει στο δημόσιο. Μια καλή θέση, υπευθύνου στο δημόσιο, είναι το ιδανικότερο για μια άνετη ζωή, με ασφάλεια κι ελάχιστη πίεση για αποτέλεσμα. Δεν μπορώ σε καμιά περίπτωση να κατηγορήσω τους Έλληνες φοιτητές, μαθητές και γονείς που επιζητούν μανιωδώς μια θέση στο δημόσιο.

Δυστυχώς, στην χώρα μας, η αφρόκρεμα του εργατικού δυναμικού εργάζεται για το δημόσιο, με αποτέλεσμα να “ευνουχίζεται” πρόωρα, τόσο σε δυνατότητες & προοπτική όσο και φιλοδοξίες. Το κακό είναι ότι εάν δεν εργαστούν σκληρά κι αποδοτικά αυτοί, οι “εκλεκτοί”, οι έχοντες γνώση είναι λογικό να παρουσιάζει η οικονομία καμπή.

Ένας απόφοιτος του ΠΑ.ΜΑΚ. (Πανεπιστημίου Μακεδονίας) για παράδειγμα, θα πάρει σαν αρχικό μισθό 1.000 € + ένσημα, αν εργαστεί στην τράπεζα του δημοσίου, μέσω ΑΣΕΠ. Σπάνια οι μισθοί για τέτοιες θέσεις στον δημόσιο τομέα πέφτουν κάτω από τα 1.000 €, και του προσφέρεται ένα σταθερό περιβάλλων, με ελάχιστη πίεση και σίγουρο μισθό, πολλές φορές, ανεξαρτήτως της απόδοσης του. Εάν ο ίδιος απόφοιτος εργαστεί στον ιδιωτικό τομέα, είναι απίθανο να έχει αρχικό μισθό πάνω από 750 €, κι ίσως αργήσει πολύ να φτάσει τα 1.000 € εάν δεν αποδείξει πρώτα, ότι τα αξίζει. Κι αυτό απαιτεί σκληρή δουλειά και πολύ χρόνο, σε ένα πιεστικό, ασταθές και πλήρως ανταγωνιστικό περιβάλλων. Όπως καταλαβαίνεται η σύγκριση είναι αστεία: Όλοι θα προτιμούσαν την πρώτη θέση εργασίας τηρουμένων των αναλογιών! Στην Ελλάδα λοιπόν ένας απόφοιτος πανεπιστημίου θα προτιμήσει την σιγουριά του δημοσίου η οποία έρχεται με ένα υπερβολικά υψηλό μισθό για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις για κάποιον ο οποίος δεν έχει εργαστεί ποτέ. Είναι ένα νευραλγικό σημείο της Ελληνικής οικονομίας το οποίο σπανίως αναφέρεται.

Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν τεράστιο πρόβλημα στην εύρεση ικανών στελεχών, διότι δεν είναι σε θέση να ρισκάρουν υψηλόμισθους μη παραγωγικούς υπαλλήλους. Και είναι απολύτως λογικό να μην μπορούν να προσφέρουν την σιγουριά του δημοσίου, κι έτσι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αναγκάζονται να εργαστούν με υπαλλήλους χαμηλότερων προδιαγραφών με αποτέλεσμα να αποκτούν σπανίως στελέχη.

Σε μια υγιή οικονομία, η θέση στον ιδιωτικό τομέα θα έπρεπε να αμείβεται ανάλογα. Δυστυχώς όμως, στον ιδιωτικό τομέα την αξία του εργαζόμενου, του στελέχους κτλ. την καθορίζει η αγορά. Η αγορά υπό φυσιολογικές συνθήκες ανταγωνισμού, είναι αμείλικτα δίκαιη. Όταν έρχεται το κράτος να διαταράξει αυτήν την ισορροπία τότε δημιουργείτε η υπάρχουσα κατάσταση και δεν κάνει καλό σε κανέναν.

Η “Ελληνική κουλτούρα”

Στα λίγα χρόνια συνεύρεσης μου με διάφορους μικρομεσαίους και μεγάλους Έλληνες επιχειρηματίες έχω παρατηρήσει ότι υπάρχει το φαινόμενο του ανθρώπου “ορχήστρα” σε πάρα πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Ακόμη και σε αυτές που θεωρούμε πετυχημένες, η οργάνωση συνήθως είναι κακή. Αντίστοιχες μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε χώρες του εξωτερικού έχουν βελτιστοποιήσει την παραγωγή τους και φτάνουν τετραπλάσιους τζίρους από τις Ελληνικές.

Το πρώτο πράγμα που είναι πασιφανές στις περισσότερες μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι η χρήση παλιάς τεχνολογίας. Τα εργαλεία που χρησιμοποιούν πολλοί είναι απαρχαιωμένα, ενώ κάνουν κακή ή ελάχιστη χρήση του διαδικτύου το οποίο, πλέον, είναι σε θέση να λύσει πολλά προβλήματα επικοινωνίας (Skype, emails, κτλ).

Η έλλειψη πολιτικής είναι επίσης εμφανής. Η πολιτική της εταιρίας διαμορφώνεται βάση του χαρακτήρα του επιχειρηματία. Συνήθως βασίζεται στις συνήθειες και τις εντυπώσεις που έχει ο ίδιος. Όταν χαράζουμε μια πολιτική χωρίς να έχουμε κάνει την ανάλογη έρευνα είναι λογικό κάποια στιγμή να δημιουργηθεί πρόβλημα. Σπάνια το πρόβλημα γίνεται αντιληπτό σύντομα: π. χ. Ενώ στην αγορά δεν υπάρχει ρευστότητα είναι ελάχιστες οι Ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις που θα αλλάξουν πολιτικές εισπράξεων πριν χάσουν χρήματα.

Σπάνια σε μια μικρομεσαία επιχείρηση υπάρχει αντικειμενική αξιολόγηση των εργαζομένων η οποία να οδηγεί σε άμεση λήψη αποφάσεων προς όφελος της εταιρίας. Οι προσωπικές σχέσεις, οι οποίες αναπτύσσονται ανάμεσα στην διοίκηση και το προσωπικό θολώνουν το τοπίο κι ο επιχειρηματίας αρχίζει να σκέφτεται ανθρωποκεντρικά, αγνοώντας το προφανές: Ότι ο υπάλληλος δεν παράγει αρκετά τις ώρες εργασίας ώστε να δικαιολογήσει τον μισθό του, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται προβλήματα σε βάθος χρόνου σε ολόκληρο το φάσμα της επιχείρησης.

Ένας άλλος τομέας του οποίου γίνεται φτωχή χρήση στις περισσότερες μικρομεσαίες είναι οι σύμβουλοι επιχειρήσεων. Ένας εξωτερικός σύμβουλος ο οποίος πιέζει τον επιχειρηματία για αποτέλεσμα, είναι ζωτικής σημασίας για την υγιεί ανάπτυξη μιας, οποιασδήποτε επιχείρησης. Οι Ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, με την νοοτροπία του παρελθόντος δεν εμπιστεύονται εξωτερικούς συμβούλους, θεωρώντας ότι “πληρώνουν αέρα”. Ο συγκεκριμένος “αέρας” είναι ζωτικής σημασίας, καθώς είναι ο μόνος έλεγχος που ασκείται στον επιχειρηματία. Οι άνθρωποι που ξεκίνησαν μόνοι τους, την εταιρία, δεν έχουν συνηθίσει στον έλεγχο με αποτέλεσμα να πληγώνεται ο εγωισμός τους, όταν παρουσιάζεται κάποιος που τους πιέζει για οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Κι αυτή ακριβώς είναι η δουλειά του συμβούλου: Πρέπει να πείσει τον επιχειρηματία να ασχοληθεί με τα σημαντικά κι όχι με τα επείγοντα.

Επίσης, ξαναγυρίζω στην συζήτηση περί στελεχών. Δεν φτάνει μόνον ο μισθός. Ένα ευχάριστο περιβάλλον εργασίας και μια αξιοκρατική βαθμολόγηση κι επιβράβευση των υπαλλήλων είναι σημαντική για την δημιουργία στελεχών, εκ των έσω. Σπάνια γίνεται κάτι τέτοιο, σπάνια υπάρχει βαθμολόγηση απόδοσης, οικονομική και ηθική επιβράβευση του υπαλλήλου έτσι ώστε, φυσιολογικά να προαχθεί σε στέλεχος.

Η παρούσα οικονομική και κοινωνική κατάσταση στις Ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, απαιτεί υπαλλήλους “μπαλαντέρ” που να μπορούν να διεκπεραιώσουν πολλές εργασίες ταυτόχρονα. Οι ικανοί πρέπει να βοηθηθούν και να αξιολογηθούν ανάλογα από την διοίκηση έτσι ώστε να υπάρξει κίνητρο για περαιτέρω ανάπτυξη.

Με βάση όλα τα παραπάνω προβλήματα κι άλλα που δεν αναφέρθηκαν, οι Ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις προσπαθούν να επιβιώσουν. Η ελπίδα προέρχεται από την καινούρια γενιά επιχειρηματιών, που ευελπιστούμε ακόμη και σε αυτό το δυσοίωνο περιβάλλων να καταφέρει να δημιουργήσει “οικονομία” και κατ’επέκταση θέσεις εργασίας.

Μια φιλελεύθερη πολιτική από μεριάς της κυβέρνησης θα βοηθούσε σημαντικά σε αυτήν την κατεύθυνση. Ο φόβος της μεγάλης εταιρίας είναι λανθασμένος. Μια μεγάλη εταιρία δημιουργεί πολλούς “δορυφόρους”, πολλές μικρότερες επιχειρήσεις οι οποίες θα ζήσουν από τα “ψίχουλα” που θα αφήσει. Οι ιδιωτικοποιήσεις που γίνονται από την κυβέρνηση της ΝΔ είναι θετικές κατά την γνώμη μου, αλλά δεν φτάνουν μόνο αυτές. Χρειάζεται μεγαλύτερη ελαστικότητα, πάταξη της διαφθοράς σε πολιτικό επίπεδο, ορθότερη και μακροχρόνια φορολογική πολιτική, περισσότερα πανεπιστήμια κι άλλες σχολές, ένας τρόπος να ανοίξει περισσότερο η αγορά θα ήταν και η αναγνώριση των ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Οι Έλληνες, ως λαός είναι από τους πλέον επιρρεπείς στο ρίσκο, στην επιχείρηση. Μπορεί να υστερούμε έναντι των κέντρο-Ευρωπαίων σε τάξη και πειθαρχεία αλλά ως έθνος, τολμούμε πολύ περισσότερο από αυτούς. Εμείς οι νέοι επιχειρηματίες, πρέπει να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για να το εκμεταλλευτούμε!

Παναγιώτης Ατματζίδης

19 σχόλια
Leave a comment »

  1. Κοίτα να δεις που έχουμε …σοσιαλιστική (!!!) οικονομία και δεν το γνώριζα. Κάτι παλιο-μπολσεβίκους που γνωρίζω με διαβεβαίωναν για το αντίθετο.

    Θα ήταν ενδιαφέρον να έχουμε ένα παράδειγμα χώρας όπου απορρυθμίστηκε η αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και οι τιμές έπεσαν. Επίσης, όλοι γνωρίζουμε ότι στις κινητές επικοινωνίες οι τιμές έπεσαν όταν στο παιγνίδι του ανταγωνισμού μπήκε η θυγατρική του κρατικού ΟΤΕ.

    Ώστε 1.000 € το μήνα (που δεν είναι τόσα σε κανέναν τομέα του ευρύτερου Δημοσίου, είναι γύρω στα 850 €) είναι υψηλός μισθός ενώ τα 700 € είναι κανονικός μισθός; Ενδιαφέρουσα άποψη. Καλό θα ήταν να μας παρουσιάσει ο αθρογράφος και έναν ενδεικτικό μηνιαίο προϋπολογισμό που θα επέτρεπε σε κάποιον που αμείβεται τόσο να ζει με σχετική αξιοπρέπεια.

  2. πολύ καλό άρθρο. Συμφωνώ και επαυξάνω…

    Όσο για τον σχολιαστή 1 το σχόλιο του για τις τηλεπικοινωνίες είναι άστοχο……….

    όσο για το δεύτερο σχόλιο του χάνει δεν καταλαβαίνει το μήνυμα που προσπαθεί να περάσει ο συγγραφέας.

    Κ. Ατζατζίδη μακαρί νά βλέπαν και άλλοι το φως.

  3. Οι ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν είναι ανταγωνιστικές για τον απλό λόγο ότι ο (σχεδόν αποκλειστικός τους) πελάτης είναι το δημόσιο. Και με πελάτη το δημόσιο δε χρειάζεται να είσαι ανταγωνιστικός.

    Α, και η Ελλάδα βρίσκεται στην 54η όχι στην 44η θέση.

  4. Ζάνατος σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια (Ατματζίδης είναι το επίθετο 😉 )

    Vrennus:

    1) Οι περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες όπως και η Ελλάδα έχουν μια σοσιαλιστική δημοκρατία. Εκτός κι αν εννοείς ότι με 4 χρόνια κεντρο-αριστερής κυβέρνησης ΝΔ έχουμε γίνει φιλελεύθεροι. Κατά την άποψη μου έχουν μια σοσιαλιστική δημοκρατία. Άλλωστε το ΠΑΣΟκ υπήρξε πάρα πολλά χρόνια στην εξουσία…

    2) [ no comment ]

    3) Ένας υπάλληλος στο τελωνείο εξοχής (Νευροκόπι) για αρχικό μισθό παίρνει περίπου 1.300 € + ένσημα. Απόφοιτος Αριστοτελείου πανεπιστημίου. Έχω αρκετούς φίλους επίσης αποφοίτους του ΠΑΜΑΚ, πολύ δυνατά μυαλά, οι οποίοι εργάζονται όλοι σαν στελέχη σε καταστήματα της Εθνικής Τράπεζας. Οι μισθοί τους είναι πάνω από 1.000 € χωρίς ένσημα. Φυσικά και δεν είναι η πλειοψηφία, είναι η ελίτ. Αλλά υπάρχει…

    Ακόμη όμως κι ο μισθός των 850 € αναλογικά με τον βασικό μισθό ενός εργαζόμενου στον ιδιωτικό τομέα.

    Όχι, δεν είμαι της άποψης να παίρνουν όλοι 600 €. Θα ήθελα αν γίνεται να είναι όλοι, υψηλόμισθοι. Αλλά δεν μπορείς να καθορίζεις αρχικό μισθό, σαν κράτος, 620 € και να δίνεις 850 € 1ο μισθό σε υπάλληλο. Είναι άδικο & λανθασμένο. Εκτός αν θεωρείς ότι επειδή κάποιος έβγαλε το πανεπιστήμιο, απλά και μόνο με την κατοχή του πτυχίου του, αυτόματα γίνεται παραγωγικός. Σε επιστήμες όπως τα οικονομικά, δυστυχώς, κάτι τέτοιο δεν ισχύει.

    Το κράτος πρέπει να δώσει την ευκαιρία στις μικρομεσαίες εταιρίες, να πάρουν τους αποφοίτους των σχολών οικονομικών και μέσα από αυτούς να δημιουργήσει στελέχη, που θα την οδηγήσουν σε ανάπτυξη, έτσι ώστε να κάνει μεγαλύτερους τζίρους και να μπορέσει να συντηρήσει και 2 και 3 υψηλόμισθους υπαλλήλους, των 3.500 €. Η αγορά πάλι θα έρθει να κρίνει την επιχείρηση και να της πει ότι δεν μπορεί αν έχει έναν τόσο ικανό υπάλληλο με χαμηλό μισθό.

    Δεν νομίζω ότι αρέσει σε κανένα, να έχει μια εργασία χωρίς σκοπό και στόχο. Αυτό γίνεται στο δημόσιο, παίρνει την αφρόκρεμα και σε βάθος χρόνου την αποβλακώνει πλήρως!!!

  5. Πάνο, για ποιες μικρομεσαίες μιλάς ακριβώς; Γιατί εγώ που έχω μια τέτοια… Δεν γνωρίζω πολλούς που να έχουν πελάτη το δημόσιο. Αντιθέτως από όσο ξέρω, στην Ελλάδα όσοι είχαν συναλλαγές με το δημόσιο, ως πελάτη πλούτισαν γιατί υπερχρέωναν το δημόσιο..

  6. Ακόμα ένας κοκορόμυαλος σωτήρας της ελληνικής οικονομίας, Τόσες ανοησίες σε ένα κείμενο καιρό είχα να διαβάσω, ιδίως το κομμάτι περί ελληνικής κουλτούρας είναι για τα πανυγήρια. Αντί για απάντηση προς το παρών έαν ανέκδοτο: Ένας βοσκός , ενώ έβοσκε τα πρόβατά του σε μια απόμερη τοποθεσία ,
    βλέπει από μακριά να πλησιάζει μια αστραφτερή ΒΜW. Ο οδηγός , ένας νεαρόςντυμένος με κοστούμι Versace, παπούτσια Gucci, γυαλιά ηλίου Ray Ban και Yves Saint Laurent γραβάτα, σταματάει δίπλα του,κατεβάζει το παράθυρο και του λέει:’Αν σου πω ακριβώς πόσα πρόβατα έχεις στο κοπάδι σου, θα μου δώσεις ένα;’Ο βοσκός κοιτάει το νεαρό, που ήταν φανερά ένας γιάπης, κοιτάει και το
    κοπάδι και του απαντά ήρεμα:’Ναι, γιατί όχι;’Αμέσως λοιπόν ο γιάπης κατεβαίνει από το αυτοκίνητο μαζί με ένα Delllaptop το οποίο και συνδέει με ένα Motorola κινητό με παγκόσμια σύνδεση
    της AT&T. Αφού συνδέεται με το Internet, πηγαίνει σε μια σελίδα της NASA,
    και επιλέγει ένα σύστημα δορυφορικού προσδιορισμού τοποθεσίας GPS το οποίο υπολογίζει την ακριβή τοποθεσία στην οποία βρίσκονται και αποστέλλει τα στοιχεία αυτά σε ένα άλλο δορυφόρο της ΝASA ο οποίος σκανάρει την περιοχή και βγάζει μια φωτογραφία υπέρ-υψηλής ανάλυσης. Αφού επεξεργάζεται τη φωτογραφία με το πρόγραμμα Adobe Photoshop, στέλνει την εικόνα σε ένα εργαστήριο ερευνών στο Αμβούργο, στη Γερμανία και μετά από μερικά δευτερόλεπτα λαμβάνει στο Palm Pilot του ένα e-mail
    που επιβεβαιώνει ότι η φωτογραφία έχει αναλυθεί και τα στοιχεία έχουν
    καταχωρηθεί σε μια βάση δεδομένων. Μέσω μίας σύνδεσης ΟDBC εισχωρεί σε μια MS-SQL database και καταχωρεί όλα τα στοιχεία σε ένα φύλλο εργασίας Excel το οποίο και στέλνει μέσω e-mail στο Blackberry του. Μετά από λίγα λεπτά εκτυπώνει μια έκθεση 150 σελίδων με έγχρωμες φωτογραφίες από τον καινούργιο του HP LaserJet εκτυπωτή και αφού τη διαβάζει λέει στο βοσκό:
    ‘Έχεις ακριβώς… 1586 πρόβατα !!!!’.’Ακριβώς. Καλώς λοιπόν, μπορείς να πάρεις όποιο πρόβατο θέλεις’ λέει
    ο βοσκός και κοιτάζει το νεαρό καθώς διαλέγει το ζώο και το μεταφέρει στο πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινήτου.
    Εκείνη τη στιγμή, λέει ο βοσκός στο νεαρό: Να σου πω………… αν βρω ακριβώς τι δουλειά κάνεις θα μου
    επιστρέψεις το πρόβατο; Ο γιάπης το σκέφτεται για μια στιγμή και μετά λέει γελώντας στο βοσκό:
    ‘ΟΚ, γιατί όχι;”Είσαι σύμβουλος επιχειρήσεων’ λέει ο βοσκός.
    ‘Απίστευτο λέει αποσβολωμένος ο νεαρός ‘έτσι είναι!! Μα πως το μάντεψες;’
    ‘Δεν είναι και τόσο δύσκολο’, λέει ο βοσκός. ‘Ήρθες απο το πουθενά χωρίς να στο ζητήσει κανείς , θέλεις να βρεις μια απάντηση την οποία ήδη ξέρω , σε μια ερώτηση που δεν σε ρώτησε κανείς και θες και να πληρωθεις και γι’αυτο , και το καλυτερο: δεν έχεις ιδέα για την επιχειρηση…!
    Τώρα θα μου δώσεις πίσω το σκύλο μου?!’

  7. Servitoros said: ιδίως το κομμάτι περί ελληνικής κουλτούρας είναι για τα πανυγήρια

    Και ομως εχει απολυτο δικιο. Οι πελατειακες σχεσεις μεταξυ αυτων που ασκουν την εξουσια ειναι μερος της ζωης του Ελληνα απο τα βυζαντινα χρονια, κατι που συνεχισε και χειροτερεψε επι τουρκοκρατιας και φυσικα απο την συσταση του ελληνικου κρατους.

  8. Παναγιώτη, δεν είπα ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν πλουτίζουνε, είπα ότι δεν είναι ανταγωνιστικές (σε σχέση με τις αντίστοιχες της Ευρώπης), αυτό δηλαδή που λέει και το άρθρο σου. Αυτά που λες για το Ελληνικό μοντέλο, με τον άνθρωπο ορχήστρα και την έλλειψη οργάνωσης, στελεχών και τεχνολογίας είναι απολύτως σωστά, και έχουνε δημιουργηθεί διότι το δημόσιο δεν είναι ανταγωνιστικό. Ό,τι και να ‘κάνεις τα λεφτά σου θα τα πάρεις, δεν υπάρχει έλεγχος ούτε και οργάνωση. Αντιθέτως υπάρχει διαφθορά και μίζα. Αν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην Ελλάδα ήτανε στο εξωτερικό θα είχανε φαληρίσει (σίγουρα υπάρχουνε και οι εξαιρέσεις).

  9. κε Ατματζίδη,

    Σύμφωνα με τα λεγόμενά σας οι ιδιωτικές τράπεζες στην Ελλάδα δεν θα μπορούσαν να βρουν στελέχη γιατί όλα τα «δυνατά μυαλά» θα πήγαιναν στην «Εθνική» και τα Τελωνεία! Ομοίως, οι τεχνικές εταιρείες δεν θα μπορούσαν να βρουν ικανούς μηχανικούς και οι ιδιωτικές κλινικές καλούς γιατρούς. Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Γιατί λοιπόν οι τράπεζες, οι τεχνικές εταιρείες, οι μεγαλοκλινικές βρίσκουν στελέχη ενώ οι περισσότερες ΜΜΕ δεν βρίσκουν; Απλά επειδή δεν ενδιαφέρονται να προσλάβουν ικανά στελέχη λόγω της ανύπαρκτης επιχειρηματικής κουλτούρας, όπως ο ίδιος λέτε και συμφωνώ απόλυτα. Οι ΜΜΕ δεν επενδύουν σε στελέχη γιατί απλώς δεν επενδύουν σε τίποτε.

    Υ.Γ. Εσχάτως πάνε να γίνουν «σοσιαλιστική δημοκρατία» και οι Η.Π.Α. μου φαίνεται.

  10. Vrennus:
    Το παράδειγμα της Εθνικής τράπεζας δεν είναι τυχαίο. Οι ιδιωτικές τράπεζες (βλέπε Κύπρου, Citibank, Millenium, κτλ) δίνουν “αισθητά” χαμηλότερους μισθούς και σε προκαλώ να δεις σε ποσοστό τις περγαμηνές των μεν και των δε. Γνωρίζω καλά τα άτομα, προσωπικά, γιατί είμαι λόγο εργασίας κάθε μέρα σε πολλές τράπεζες. Σας παρακαλώ, μην παίρνεται τις μετρητοίς κάθε πρόταση. Το τελωνείο είναι μόνο ένα παράδειγμα, σαν αυτό υπάρχουν κι άλλα.

    Οι Γιατροί είναι ειδική κατηγορία, δεν αναφέρομαι σε αυτούς. Οι τεχνικές εταιρίες αντιμετωπίζουν τον ίδιο πρόβλημα: Δυσκολεύονται να βρουν αξιόπιστα “στελέχη”. Όχι απλά υπαλλήλους, αλλά αξιόπιστους υπαλλήλους. Οι κλινικές ευδοκιμούν στην χώρα μας γιατί εάν μπεις στο νοσοκομείο μπορεί να βγεις με AIDS μετά από μετάγγιση αίματος(!).

    Στα υπόλοιπα που γράφεται περί κουλτούρας, συμφωνούμε από όσο φαίνεται. Το φταίξιμο σπανίως είναι μονόπλευρο, είναι σίγουρα θέμα κουλτούρας, αλλά σαν εργοδότης, σας λέω ότι είναι δύσκολο να βρεις έναν καλό υπάλληλο με τις απαιτούμενες γνώσεις για να καλύψει θέσεις κλειδιά και πολυδιάστατους ρόλους οι οποίοι θα δικαιολογήσουν έναν μισθό άνω των 1.500 € με μια εξαίρεση, τους πωλητές οι οποίοι εργάζονται με ποσοστό επί των πωλήσεων και η δουλειά τους είναι πολύ δύσκολη από την φύση της. Δεν κάνουν όλοι για πωλητές.

    Όσο για τις ΗΠΑ. Κατά την γνώμη μου, τόσο οι Bearn Stearns, Merril Lynch, AIG κ.α. έπρεπε να υποστούν τον κανόνα της αγοράς: να κλείσουν αφού δεν πληρούν τις προδιαγραφές για να λειτουργήσουν σε “οικονομία”. Πήραν τα ρίσκα τους, κάποιοι έβγαλαν υπερβολικά πολλά χρήματα, κερδοσκοπώντας, ήρθε η ώρα της “πληρωμής”. Το προ-υπάρχων σύστημα είχε εμφανέστατα λανθασμένο υπολογισμό ρίσκου. Ας υποστούν τις συνέπειες οι επενδυτές κι όλοι μας. Γιατί τις συνέπειες θα τις υποστούν όλοι έτσι κι αλλιώς, αφού αυτά τα χρήματα πάλι από τον λαό θα βγουν…. Για να καλύψουν τις λοβιτούρες των λίγων. Μέγα σφάλμα… Οπότε ναι, τα 700 bn ήταν μια “λανθασμένη” πινελιά σοσιαλιστικού κράτους, όπου το “καλό” κράτος έρχεται να σώσει μια σάπια οικονομικά, πως; Κάνοντας συντήρηση. Επειδή όμως είμαστε off topic εδώ, καλύτερα δες το άρθρο του Χάρη Πεϊτσίνη για την υπόθεση της Lehman & AIG.

  11. Τὸ ὅτι ἔχουμε πολλὲς μικρομεσαῖες ἐπιχειρήσεις στὴν Ἑλλάδα δὲν εἶναι τόσο ἀποτέλεσμα ἐπιλογῆς ὅσο καταναγκασμοῦ. Ἕνας νέος μπορεῖ εἴτε νὰ στρωθεῖ στὴν παπαγαλία γιὰ νὰ περάσει ΑΣΕΠ, εἴτε νὰ αὐτοπασχοληθεῖ ὡς δῆθεν ἐπιχειρηματίας. Ἡ μισθωτὴ ἐργασία σὲ ἰδιώτη ἐργοδότη δὲν εἶναι ρεαλιστικὴ πρόταση. Η ΓΣΕΕ βρῆκε ὅτι τὸ Δημόσιο προσέλαβε το 2005 50.000 ὑπαλλήλους καὶ ὁ ἰδιωτικὸς τομέας μόνον 2000.
    Ἡ μία θεωρία εἶναι ὅτι οἱ ἰδιῶτες ἐργοδότες εἾναι αἱμοδιψεῖς πλεονέκτες καὶ γιὰ νὰ λυθεῖ τὶ πρόβλημα πρέπει νὰ ἐξαναγκασθοῦν νὰ δώσουν ὑψηλοτέρους μισθούς. Ἂν δὲν θὲλουν, ἂς κλείσουν καὶ οἱ ἄνεργοι ἂς ἀπορροφηθοῦν στὸ δημόσιο.
    Ἡ ἄλλη θεωρία εἶναι ὅτι μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἐπιβαρύνουμε τὴν μισθωτὴ ἐργασία, μόνον τὸ δημόσιο μπορεῖ νὰ πληρώσει μισθωτοὺς. Ὁ μισθωτός ποὺ παίρνει 700 εὐρὼ πρέπει νὰ παραγάγει ἔργο ἀξίας 1150 εὐρώ γιὰ νὰ πληρώσει τὶς ἀσφαλιστικὲς εἰσφορὲς. Ἀλλὰ κι ἀπὸ τὰ 700 ποὺ παίρνει στό χέρι, τά 100 τουλάχιστον πάνε γιά ΦΠΑ. Δου λεύει, λοιπὸν γιὰ 1150 εὐρὼ, ἀλλὰ ἀπολαμβάνει 600. Τὰ ὑπόλοιπα 550 πᾶνε γιὰ νὰ μισθοδοτοῦνται οἱ συνάδελφοί του τοῦ δημοσίου, ὥστε νὰ τὸν προστατεύουν ἀπὸ κακοὺς ἐργοδότες, νὰ τοῦ παρέχουν ἀσφάλεια (στρατός καὶ ἀστυνομία), ἐκπαίδευση, περίθαλψη, ἀσφάλιση κλπ. Καί γιὰ τὸν καλύτερα ἀμειβόμενο μισθωτὸ ἡ ἐπιβάρυνση εἶναι πολύ μεγαλύτερη, άφοῦ πληρώνει φόρο εἰσοδήματος.
    Τὸ κακό μὲ τὶς μικρομεσαῖες ἐπιχειρήσεις εἶναι ὅτι εἶναι ἀναποτελεσματικὲς, ἁφοῦ μόνον τὸ 10% (καὶ συζητείται) τῶν αὐτοαπασχολουμένων κάνουν γιὰ ἐπιχειρηματίες. Ἡ «ἀποτελεσματικότητά» τους ἔγκειται στὸ νὰ αποφεύγουν τὶς επιβαρύνσεις τῆς μισθωτῆς ἐργασίας.

  12. Πως ακριβώς η αναγνωριση των ιδιωτικών πανεπιστημίων θα οδηγήσει στο να ανοίξει περισσότερο η αγορά?

    Τι ΑΚΡΙΒΩΣ εμποδίζει μια επιχείρηση να προσλάβει έναν απόφοιτο ιδιωτικού πανεπ. αντί για εναν του δημοσίου και να τον πληρώσει όσο αξίζει αυτός στην ΑΓΟΡΑ ?

    Μήπως η όποια αναγνώριση πολυ απλά θα ανοίξει τις πορτες του δημοσίου ΚΑΙ στους αποφοίτους των ιδιωτικών?

    Και τελος, (αν και ανήκει στην σφαίρα του περι δημοσιο πανεπ εναντια στο ιδιωτι.)
    για ποιό λόγο πρέπει οι απόφοιτοι του δημοσίου πανεπ να ανταγωνίζονται τους αποφοιτους του ιδιωτικ για μια θέση στο δημόσιο? Τους ανταγωνίστηκαν ήδη στις πανελλήνιες και το σύστημα έκανε την επιλογή του διαλέγοντας τους ικανότερους, οπότε δεν είναι άδικο να ξαναμπαίνουν απο την πίσω πόρτα στο παιχνίδι?

  13. “Καλώς ή κακώς μια σοσιαλιστική, ελεύθερη οικονομία στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στους ελεύθερους επαγγελματίες και στις επιχειρήσεις που πρέπει να παράγουν αξία για να υποστηρίξουν οικονομικά και κοινωνικά το κράτος.”

    Τέτοια μαργαριτάρια είναι σπάνια.

  14. Σε ότι αφορά τα πανεπιστήμια, είναι πολύ μεγάλη συζήτηση και θα ήθελα ένα ακόμη ολόκληρο άρθρο… αλλά η αναγνώριση τους, θα ανοίξει περισσότερο την αγορά.

    Κ. Γεωργανά δεν θα διαφωνήσω με αυτά που λέτε, είναι όντως έτσι. Αλλά δεν είμαι σίγουρος στο κατά πόσο φταίνε οι συνθήκες ή η πολιτικές επιλογές της χώρας μας, κι άλλων ευρωπαϊκών χωρών.

  15. Λίγο ἄσχετο ἀλλὰ ἀξιοπρόσεκτο τὸ ἀναγραφὲν ἀνωτέρω :
    «για ποιό λόγο πρέπει οι απόφοιτοι του δημοσίου πανεπ να ανταγωνίζονται τους αποφοιτους του ιδιωτικ για μια θέση στο δημόσιο? Τους ανταγωνίστηκαν ήδη στις πανελλήνιες και το σύστημα έκανε την επιλογή του διαλέγοντας τους ικανότερους, οπότε δεν είναι άδικο να ξαναμπαίνουν απο την πίσω πόρτα στο παιχνίδι?»
    Καλύτερα, λοιπὸν, νὰ διορίζονται μόλις περνοῦν τὶς εἰσαγωγικὲς ἐξετάσεις. Καὶ νὰ μὴν ἔχουν τὸν φόβο τοῦ ἀνταγωνισμοῦ ἔξωθεν ὥστε νὰ τυραννοῦν ἀκόμα περισσότερο αὐτοὺς ποὺ ἔχουν μείνει ἐκτὸς δημοσίου ἀπ’ ὅτι τοὺς τυραννοῦν καὶ τοὺς καταταλαιπωροῦν τώρα.
    Ἀντίστοιχη «δικαιοσύνη» καὶ ἐκτὸς Ἑλλάδος στό διασκεδαστικὸ (καὶ προφητικό) ἀρθράκι τοῦ Economist ἐδῶ:
    https://www.economist.com/displayStory.cfm?story_id=3046

  16. @σχολιο 15
    το ποιος ταλαιπωρει ποιον και άλλα κακως κειμενα των δημοσίων υπαλλήλων ειναι άλλο θεμα, και δεν αναφέρθηκα σε αυτά. Θεωρείς δηλ, πως ο απόφοιτος ιδιωτικου πανεπ που ενδιαφέρεται για θέση δημοσίου, κόπτεται για τον ανταγωνισμό και την αποδοτικότητα? Αμφιβάλλω… Νομίζω πως το ερώτημα που έθεσα ειναι απλο, δίχως χρωματισμούς και σε απλά ελληνικά.
    Τελος πάντων, off topic.

  17. Ἐν τὰξει, ἀπαντῶ σὲ ἁπλὰ Ἑλληνικά :
    Δὲν εἶναι ἄδικο γιὰ τοὺς φορολογουμένους πολίτες. Ὑπάρχουν δουλειὲς στὸ Δημόσιο γιά τὶς ὁποῖες ἡ σχολικὴ ἐπίδοση δὲν εἶναι ἀναγκαστικὰ προσόν.
    Στὴν κορυφή, γιὰ παράδειγμα, θα ἦταν ἄδικο νὰ γίνει πρωθυπουργὸς μόνον ὁ σπασίκλας Γκόρντον Μπράουν καὶ νὰ μὴν γίνει ὁ κάπως ἀμελέστερος Τόνυ Μπλαίρ. Ἢ νὰ γίνει πρωθυπουργὸς ὁ ὑπερσπασίκλας Ουίλσον καὶ ὄχι ἡ Μάργκαρετ Θάτσερ.
    Στὴν βάση, γιατὶ ὁ ὁδηγὸς λεωφορείου που πέρασε ΑΣΕΠ εἶναι καλύτερος ἀπὸ ἕναν ποὺ δὲν παπαγάλισε ἀρκετὰ γιὰ νὰ περάσει ; Ἡ εὐγένεια καὶ ἡ κατανόηση ποὺ χρειάζεται ἠ δουλειὰ τοῦ δημοσίου λειτουργοῦ δὲν ἐξετάζεται ἀπὸ κανένα πανεπιστήμιο. δημόσιο ἢ ἰδιωτικό.

  18. -Σε ταλαιπωρεί κάποιος δημόσιος υπάλληλος;
    -Καθυστερεί τη διεκπεραίωση της υπόθεσής σου;
    -Δεν σου βγάζει εγκαίρως τη σύνταξη;
    -Σε ζημίωσε η αργοπορία του;
    Ο δικηγόρος σου θα σου πεί να κάνεις αγωγή αστικής ευθύνης κατά του δημοσίου (ορίζεται δικάσιμος μετά από 3 ½ χρόνια, γίνεται κάποια αναβολή, περνούν 2 χρόνια να βγει η πρωτόδικη απόφαση, μετά έχει έφεση και μετά αναίρεση κλπ).

    Δεν σου έχει πει ότι υπάρχει «Ειδική αίτηση αποζημίωσης κατά του υπαίτιου δημοσίου υπαλλήλου» (ο οποίος πρέπει να κατονομάζεται αφού στο τέλος από την τσέπη του θα βγει η αποζημίωση) στην οποία να περιγράφονται επακριβώς οι συνθήκες της ζημιογόνου συμπεριφοράς του υπαλλήλου και η ζημιά που προέκυψε στον αιτούντα (λ.χ. από την καθυστέρηση ενέργειας).
    Το νομικό πλαίσιο που προβλέπεται για την υποβολή της εν λόγω αίτησης είναι: (1.)Άρθρο 7 του Ν. 3242.04 (ΦΕΚ 102/Α’/24-5-2004) (2) Άρθρο 2, παρ. 2β, του Ν. 2690/99, (ΦΕΚ 45/Α΄/9-3-1999) (3) Άρθρο 5, του Ν. 1943/91, (ΦΕΚ 50/Α΄/11-4-91) (4) ΔΙΣΚΠΟ/Φ. 17/1710/3-3-04, (ΦΕΚ 1226/Β΄/10-8-04) Απόφαση των Υφυπουργών Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και Οικονομίας και Οικονομικών. Διάβασε πως θα την συντάξεις στο:

    http://www.equal-rights-greece.com

  19. Η χώρα μας βρίσκεται στο ΤΟΠ 3 θέση παγκοσμίως στον τομέα της διαφθοράς, χαλαρά φίλε. Εδώ ξέρουμε να πίνουμε φραπέ όλη την ημέρα, να τα σπάμε στα μπουζούκια όλη νύχτα και να κλέβουμε τα κοινοτικά κονδύλια, ενώ οι Αλβανοί και οι Φιλιππινέζες μας υπηρετούν.

Σχολιαστε