Πάει καιρός τώρα που κάτω από το σπίτι μου βλέπω να παίζεται καθημερινά ένα κακόγουστο θέατρο. Το ρόλο του κοινού έχουν αναλάβει όσοι κάθονται στα τραπέζια της ταβέρνας ή του καφέ. Φαίνεται πως είναι πολύ απασχολημένοι αλλά κάτι τους ενοχλεί. Πάνω στη «σκηνή» βρίσκεται ένας μεταμοντέρνος θίασος. Εξαθλιωμένοι άστεγοι και αλκοολικοί που περιμένουν το συσσίτιο της εκκλησίας βρίσκονται ξαπλωμένοι στα παρτέρια. Οι θαμώνες μπορεί να ρίξουν μερικές λοξές ματιές αλλά γρήγορα επιστρέφουν στον όμορφο κόσμο τους ενώ μερικά μέτρα πιο μακριά η δυστυχία κάνει παρέλαση. Το ίδιο όμως έργο παίζεται καθημερινά με διάφορες παραλλαγές στη χώρα. Όταν στον υπόλοιπο κόσμο η οικονομική κρίση κάνει πάταγο εμείς μιλούμε για υπερβολές. Και πριν μας ακουμπήσει λέμε ότι την ξεπεράσαμε γρήγορα. Όταν η Κίνα ψάχνει για επενδύσεις στη Μεσόγειο, εμείς επειδή μπουχτίσαμε με τα ξένα κεφάλαια υποδεικνύουμε έμμεσα άλλους προορισμούς που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από λεφτά. Εξάλλου διαχρονικά εδω οικοδομούμε το σοσιαλισμό.

Τα πανηγύρια τέλειωσαν, τα φωτά χαμήλωσαν και οι σημαίες μαζεύτηκαν. Μπορεί να μην έγινε ιδεολογικός ή προγραμματικός διάλογος, η διαδικασία να είχε αδυναμίες και το κόμμα να ήταν απροετοίμαστο. Όμως έγινε ένα βήμα και για πρώτη φορά έγινε συζήτηση και ο κόσμος είχε λόγο για τα εσωτερικά της ΝΔ. Οι 700.000 άνθρωποι που πήγαν να ψηφίσουν διέψευσαν όσους προέβλεπαν μικρή συμμετοχή «γιατί ο συντηρητικός χώρος δεν έχει τέτοια παράδοση» αλλά και όσους έκαναν εκτιμήσεις για το αποτέλεσμα… Κι αν οι προβλέψεις έπεσαν έξω, την Κυριακή παίχτηκε η τρίτη πράξη της αποκαθήλωσης της ΝΔ που γνωρίζαμε μέχρι χθες. Η κάλπη ανέδειξε με ακρίβεια τον τρόπο σκέψης των ψηφοφόρων: αντίδραση απέναντι στις πολιτικές δυναστείες και σ’ αυτό που αδόκιμα αποκαλείται μητσοτακισμος και συναντά αντιδράσεις -για διαφορετικούς λόγους- και στα δυο κυβερνητικά κόμματα.

Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου κατάφερε με το «καλημέρα σας» να κερδίσει τις εντυπώσεις σε επίπεδο συμβολισμών: μικρότερο υπουργικό συμβούλιο με συνενώσεις υπουργείων και κατάργηση παρωχημένων, φρέσκα πρόσωπα σχεδόν άγνωστα που γνωρίζουν ξένες κουλτούρες, προκήρυξη των μετακλητών θέσεων του κρατικού μηχανισμού. Αν προσθέσουμε και την παρουσία του συνηγόρου του πολίτη στην πρώτη συνεδρίαση- τις ανεξάρτητες αρχές η προηγούμενη κυβέρνηση στην καλύτερη περίπτωση τις ανεχόταν- τότε το μέλλον θα έχει πολύ ενδιαφέρον αν και από τη θεωρία στην πράξη μεσολαβεί μια απόσταση…

του Γιάννη Σφήκα Για ακόμα μια φορά επιβεβαιώθηκε το βασικό χαρακτηριστικό των εκλογικών αναμετρήσεων της τελευταίας δεκαετίας στη χώρα μας: ένα ποσοστό γύρω στο 10%, οι λεγόμενοι αναποφάσιστοι, έκρινε το αποτέλεσμα. Όπως το 1996 και το 2000 εμπιστεύθηκαν τον ‘εκσυγχρονισμό’ του Σημίτη έτσι και το 2004 και το 2007 είδαν στον Καραμανλη την πιο αξιόπιστη […]

του Γιάννη Σφήκα Ο φετινός Ιούνιος υπήρξε χωρίς αμφιβολία από τις πιο ταραγμένες περιόδους για το ελληνικό πανεπιστήμιο. Πάνω από 400 σχολές τέλεσαν υπό κατάληψη, αρκετοί ξεχύθηκαν στους δρόμους ενώ κάποιοι μίλησαν ακόμη και για ομοιότητες με τα γεγονότα της περασμένης άνοιξης στη Γαλλία. Έτσι για ακόμα μια φορά καταφέραμε στην Ελλάδα το ακατόρθωτο: από […]