Τι θέλουμε από το πανεπιστήμιο;
Μαρ 4th, 2007 | Γιάννης Σφήκας| Κατηγορία: Ελλάδα, Παιδεία |
Email This Post
|
Print This Post
|
του Γιάννη Σφήκα
Ο φετινός Ιούνιος υπήρξε χωρίς αμφιβολία από τις πιο ταραγμένες περιόδους για το ελληνικό πανεπιστήμιο. Πάνω από 400 σχολές τέλεσαν υπό κατάληψη, αρκετοί ξεχύθηκαν στους δρόμους ενώ κάποιοι μίλησαν ακόμη και για ομοιότητες με τα γεγονότα της περασμένης άνοιξης στη Γαλλία. Έτσι για ακόμα μια φορά καταφέραμε στην Ελλάδα το ακατόρθωτο: από τη μια να συμφωνούμε όλοι πως η ανώτατη εκπαίδευση δε ζει και τις καλύτερες μέρες της και από την άλλη να είμαστε εκ των προτέρων αντίθετοι με οποιαδήποτε επιχειρούμενη διόρθωση.
Και βέβαια δε μπορούν να χαρακτηρίζονται μεταρρυθμιστικές οι κυβερνητικές προτάσεις, όταν αγνοούν εντελώς τις δυο πρώτες βαθμίδες της εκπαίδευσης. Αν καταφέρει κανείς να χτίσει το σπίτι του ξεκινώντας από τη σκεπή τότε ίσως κι εμείς μπορέσουμε ν’ αλλάξουμε το σύστημα αρχίζοντας από το πανεπιστήμιο.
Η δογματική και απόλυτη γνώση της «αλήθειας» αποτελεί κληροδότημα της χρεοκοπημένης, δυστυχώς για μερικούς, αριστερής ιδεολογίας. Στην Ελλάδα μία «αστυνομία του πνεύματος» που εμφορείται από καθαρά παρωχημένα αξιώματα, καταδικάζει κάθε προσπάθεια που φέρνει τη χώρα πιο κοντά στο τρένο των παγκόσμιων εξελίξεων. Έτσι και στα πρόσφατα γεγονότα κυριάρχησαν οι κορώνες της παραπληροφόρησης. Χωρίς να έχει δει κανείς το προσχέδιο νόμου μιλούσαν εκ των προτέρων για κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων και του ασύλου. Η δημοσίευσή του όμως μάλλον τους έφερε σε αμηχανία.
Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι τι έχουν να προτείνουν. Η συνταγή του περισσότερου κράτους έχει αποτύχει σε παγκόσμια κλίμακα ενώ οι προφάσεις για στημένο διάλογο είναι τουλάχιστο προκλητικές. Είτε διαφωνεί κανείς με την κυβέρνηση είτε όχι, θα πρέπει να δεχτεί ότι το πρόγραμμά της ψηφίστηκε στις τελευταίες εκλογές. Εξάλλου η άρνηση συμμετοχής στο διάλογο με το ΕΣΥΠ το μόνο που καταφέρνει είναι να στερεί τη δύναμη της φοιτητικής άποψης.
Θα μπορούσαμε, χοντρικά, να συνοψίσουμε τις άμεσες απαιτήσεις του σημερινού πανεπιστημίου σε πέντε κατηγορίες που όμως συμπλέκονται άμεσα μεταξύ τους: την αξιολόγηση, το αυτοδιοίκητο των ιδρυμάτων, το άσυλο, τη χρηματοδότηση και την ίδρυση των μη κρατικών και μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων. Ας δούμε λοιπόν καθεμία ξεχωριστά.
Η αξιολόγηση εφαρμόζεται στα πλαίσια της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Παρόλα αυτά οι εγχώριοι «προοδευτικοί» επιμένουν στη διατήρηση της σημερινής κατάστασης. Τίποτα δεν είναι και ούτε πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Τη στιγμή που όλοι, εκκινώντας από διαφορετικές αφετηρίες, καταλήγουμε στο κοινό συμπέρασμα ότι απαιτούμε περισσότερα από το πανεπιστήμιο δεν έχουμε λόγο να αντιδρούμε σε οτιδήποτε προωθεί την αξιοκρατία. Ιδρύματα και διδάσκοντες είναι καιρός πια να κριθούν και να ανταμειφθούν ανάλογα. Οι υπέρμαχοι της σημερινής κατάστασης υπερασπίζονται ένα υπερπροστατευτικό και άδικο κράτος που απαιτεί από τους πολίτες του διαρκώς εισφορές αλλά παρέχει δυσανάλογα μικρότερα ανταλλάγματα σ’ αυτούς.
Το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων αποτελεί επίσης κρίσιμο ζήτημα. Είναι καιρός πια τα πανεπιστήμια να αναλάβουν πλήρως τις ευθύνες τους τόσο σε διοικητικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο. Η αξιοποίηση της περιουσίας τους, η απευθείας διαχείριση των κονδυλίων που τους αναλογούν από τον κρατικό προϋπολογισμό καθώς και η άμεση σύνδεση τους με την αγορά εργασίας είναι τα θεμέλια της πλήρους αυτονομίας τους υπό την ελάχιστη κρατική εποπτεία. Το στοίχημα του μέλλοντος δεν είναι η άρνηση και η εσωστρέφεια αλλά η ποιοτική διδασκαλία που ταυτόχρονα εγγυάται επαγγελματική αποκατάσταση.
Το θέμα του ασύλου δεν είναι δυνατό να είναι απόν. Η δημοκρατία στη χώρα είναι γερά θεμελιωμένη ώστε οι τυχόν ανησυχίες για έξωθεν παρεμβάσεις να απηχούν τις πλέον συντηρητικές απόψεις. Ίσως η πλήρης κατάργηση του να αποτελούσε την ρεαλιστικότερη λύση. Εντούτοις επειδή η χώρα διακρίνεται για το βαθύ της συναισθηματισμό ίσως να ήταν φρονιμότερο να αναθεωρηθεί η λειτουργία του, καθιστώντας ευκολότερη την εφαρμογή του νόμου. Το σημερινό νομοθετικό καθεστώς απλά δε λειτούργησε επαρκώς. Μέσα από συζήτηση όλων των πλευρών μπορεί να αποφασισθεί ο τρόπος με τον οποίο θα προστατεύεται το ίδρυμα ως αποκλειστικός χώρος παραγωγής πολιτισμού και παιδείας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε εξάλλου ότι τα τελευταία τριάντα χρόνια ουδέποτε εμποδίστηκε η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και μάλιστα από δημοσία δύναμη, ενώ πρέπει να υπενθυμίσουμε στις ‘δημοκρατικές’ δυνάμεις πως στη δημοκρατία το μόνο άσυλο που υπάρχει είναι ο ίδιος ο νόμος.
Η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων αποτελεί τη μεγαλύτερη πληγή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Οι σημερινές δαπάνες είναι τραγικά μικρότερες σε σύγκριση με τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη. Η ανάπτυξη της έρευνας και της τεχνολογίας πρέπει να αποτελέσει την πρώτη προτεραιότητα για τη χώρα. Η αύξηση του ΑΕΠ στο 5% για την Παιδεία δεν είναι σταθμός. Είναι και πρέπει να είναι η αφετηρία ουσιαστικότερης επένδυσης στον πολύπαθο αυτό χώρο, τόσο από το δημόσιο όσο και από τον ιδιωτικό τομέα. Όμως είναι αδύνατο να επενδυθούν λεφτά σ’ ένα «τρύπιο κουβά» τη στιγμή που ο έλεγχος στο συγκεκριμένο τομέα είναι προκλητικά απών.
Τέλος, το θέμα της αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος έχει προκαλέσει και τις μεγαλύτερες αντιδράσεις. Γίνεται λόγος για ξεπούλημα και για κατάργηση της δημόσιας παιδείας. Μόνο που το παραμύθι έχει πια ξεφτίσει. Όπως έγραψε πρόσφατα ο Π. Μανδραβέλης στην «Καθημερινή»:
«Ακόμη και στην καπιταλμανη Αμερική τα κερδοσκοπικά ΑΕΙ είναι ελάχιστα. Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι οι έχοντες σκοπό το κέρδος ψάχνουν καλύτερες αγορές για να τοποθετήσουν τα κεφάλαιά τους. Δεν επενδύουν στην Ανώτατη Παιδεία. Δεν μπορεί, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού (ΠΟΣΔΕΠ) να μη γνωρίζει τη διεθνή εμπειρία στον χώρο της. Ίσως η αντίθεσή τους να οφείλεται σε ιδεολογικές αγκυλώσεις. Από την άλλη όμως είναι και βολική: Μεταθέτοντας τη συζήτηση στον μπαμπούλα των ανύπαρκτων ιδιωτικών ΑΕΙ ξεχνιούνται τα προβλήματα των δημόσιων. Τα «ιδιωτικά πανεπιστήμια» λειτουργούν όπως ο κομμουνιστικός κίνδυνος στις δικτατορίες της Δύσης. Ένα πρόσχημα για να διατηρηθεί η εξουσία και τα προνόμια κάποιων σε μια κατάσταση που σαπίζει».
Αυτά τα προνόμια και οι εξουσίες , λοιπόν, δεν είναι τίποτε άλλο παρά το τελευταίο ανάχωμα της ιδεολογικής νομιμοποίησης της ελληνικής αριστερής ιντελιγκέντσιας. Η ίδρυση των μη κρατικών πανεπιστημίων που θα είναι μη κερδοσκοπικά (και τα δυο μεγάλα κόμματα συγκλίνουν σ’ αυτή την ορολογία γιατί στην Ελλάδα έχουμε ποινικοποίησει τον όρο κέρδος.) θα βοηθήσει μέσω του ανταγωνισμού στην απελευθέρωση πραγματικά δημιουργικών δυνάμεων με αποκλειστικό στόχο την ανάπτυξη και την πρόοδο και όχι το βόλεμα και την οπισθοδρόμηση.
Η πρόκληση της ελευθερίας είναι παρούσα και απαιτεί τολμηρά βήματα από όλους. Το τρένο της παγκοσμιοποίησης δε θα έχει καθυστέρηση όπως η κρατικοδίαιτη και υπερχρεωμένη «Ολυμπιακή». Το καινούριο στέκει απέναντί μας και το σήμερα είναι γύρω μας. Αρκεί να κοιτάξουμε και να αποφασίσουμε: θα καταδικάσουμε κι άλλους στα σημερινά αδιέξοδα;
———————————————–
http://liberalpages.blogspot.com
Αηαπητε κυριε Σφηκα,
δεν μπορεσα να διαβασω το υπολοιπο αρθο σας γιατι κολησα σε ενα μεγαλο λαθος που κανετε παρομοιαζοντας το με μια οικοδομη…Η δομικη και υλιστικη γενικοτερα αντιληψη του πανεπιστημιου που εχετε , δεν σας επετρεψε να δειτε οτι αν δεν υπαρχει καταλληλο υλικο Παιδειας που φυσικα παραγεται απο πανεπιστημιακη ερευνα και μελετη, καμμια ουσιωδης αλλαγη δεν μπορει να γινει ουτε σε νηπιαγωγεια, ουτε σε σχολεια πρωτοβαθμιας η δευτεροβαθμιας εκπαιδευσης….
Αφου σας αρεσει η οικοδομη , ας πουμε οτι η δουλεια ενος πανεπιστημιου ειναι κατ’αρχην να επιλεχθει τι θα χτισθει πως θα χτισθει και μετα ποιο υλικο θα χρησιμοποιηθει, απο το υπογειο μεχρι την οροφη…
Προς ε-ρουστερ απομακρυνατε ταχιστα τα δυο τρολ και ειδικοτερα το επικινδυνι τρολ που λεγεται Κανελλοπουλος θα διαλυσει το σαιτ
Αφαιρέθηκαν τα 10 σχόλια στη σειρά που έκανε o Urfurslaag. Ήταν εκτός θέματος και δε διέφεραν με σπαμ. Παρόλο που είναι διασκεδαστικό να παρακολουθείς τέτοιες cult περιπτώσεις ανθρώπων (μπορείτε να διαβάσετε κι άλλο μπαράζ comments που κάνει στον εαυτό του εδώ) από σεβασμό στον αρθρογράφο προτίμησα να τα αφαιρέσω από εδώ.
Θα ήθελα, κ. Σφήκα, να σχολιάσω την άποψη σας για το άσυλο. Λέτε, ότι η ρεαλιστικότερη λύση είναι η πλήρη κατάργηση του. Γιατί κ. Σφήκα; Για να μπαίνει όποτε θέλει η αστυνομία μέσα στον χώρο του πανεπιστημίου; Για να βρίσκει αναίτιες αφορμές και να μπουκάρει μέσα, και να συλλαμβάνει χωρίς λόγω φοιτητές;
Μήπως εσάς κ. Σφήκα, η αστυνομία σας έχει δώσει την εντύπωση ότι κάνει σωστά την δουλεία της, έτσι ώστε αν καταργηθεί το άσυλο, να μπορέσει να σεβαστεί τον χώρο των πανεπιστημίων; Ή μήπως θα μου πείτε ότι λόγω των κουκουλοφόρων, πρέπει να καταργηθεί το άσυλο;
Μα καλά το άσυλο είναι σχεδόν εδώ και 25 χρόνια, και δεν μας πείραζε, τώρα το τελευταίο 10μηνο μας πείραξε, που όλος τυχαία έχουν πληθήνει οι περιπτώσεις που συγκρούονται κουκουλοφόροι με αστυνομικούς;
Και να κάνω άλλη μια ερώτηση, στην Πατησίων υπάρχει άσυλο, στην Φιλελλήνων υπάρχει άσυλο, σε δημόσιους δρόμους υπάρχει άσυλο; Και βέβαια δεν υπάρχει άσυλο.
Γιατί λοιπόν δεν γίνονται συλλήψεις; Γιατί αφήνουμε τους κουκουλοφόρους να καταδικάζουν σε θάνατο το άσυλο;
Το ακαδημαϊκό κατεστημένο καταψήφισε το νόμο πιστεύω κυρίως λόγω του τρόμου της αξιολόγησης. Δε νομίζω ότι τους ενοχλεί να αποκτήσουν ιδιώτες ανταγωνιστές ,γιατί άλλωστε να μη βρουν παραθυράκια αρκετοί από αυτούς και να διδάσκουν και σε ιδιωτικά και σε δημόσια ΑΕΙ;
Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο από όλα είναι ότι καθόμαστε και ασχολούμαστε συνεχώς με το αν θα υπάρξουν ιδιωτικά ΑΕΙ εντός των συνόρων και αν ο αστυνομικός θα πρέπει να φτάνει μέχρι την πύλη ή να μπαίνει και μέσα και κανείς δεν ενδιαφέρεται για το τι φύσης τριτοβάθμια εκπαίδευση έχουμε. Είναι οι απόφοιτοί μας καταρτισμένοι; Είναι οι ερευνητές υποαμειβόμενοι ή όχι; Πόσο δωρεάν είναι η δωρεάν παιδεία και πόσο δημόσια;
Η πάγια τακτική του ακαδημαϊκού και φοιτητικού κατεστημένου είναι να λέμε όχι σε κάθε μεταρρύθμιση, να συντηρούμε τη μιζέρεια των ελληνικών ΑΕΙ και να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας.
Ουσιαστικά δεν υπάρχουν αντιπροτάσεις για την παιδεία. Όλοι απλά ζητάνε περισσότερα χρήματα αλλά δεν έχουν προτάσεις για το πως θα αξιοποιηθούν. Τι νόημα έχει να έχεις το δικαίωμα σε δωρεάν συγγράμματα όταν τα δωρεάν αυτά συγγράμματα είναι απλά το διδακτορικό του εκάστοτε διδάσκοντα;
Πώς είναι δυνατόν οι ίδιοι άνθρωποι που ζητούν μεγαλύτερες δαπάνες για την έρευνα να λένε έξω οι επιχειρήσεις από το πανεπιστήμιο; Δηλαδή η αξία της έρευνας εξαρτάται από το ποιος πληρώνει το λογαριασμό; Τέτοια αρτηριοσκλήρωση;
Γιατί πρέπει να κολλάμε στο άσυλο και να μην αχολούμαστε με το ότι στις πορείς παρεισφύουν καταστροφομανείς που αυτοαποκαλούντια αναρχικοί; Δηλαδή είναι ηρωισμός να κάθεσαι μέσα από την πύλη και να βρίζεις το κατεστημένο; Αυτή είναι η μαγκιά; Δηλαδή αν καταργηθεί το άσυλο τι θα αλλάξει; Θα μπουν τα τανκς να βγάλουν έξω τους καταληψίες; Ως πότε θα μας στοιχειώνει η γενιά του πολυτεχνείου;
Όσο το φοιτητή θα τον ενδιαφέρει να πάρει απλά ένα χαρτί, τον καθηγητή να πάρει το μισθό του και την αντιπολίτευση να πάρει τους ψήφους…..μόνο παιδεία δε θα έχουμε.
Δυο λογια πανω στο σχολιο του κ.Κανελλοπουλου.Σεβομαι την αποψη σας και μαλιστα εφοσον ειναι αντιθετη.Ομως κολλατε κι εσεις σ ενα λαθος.Θεωρειται εκ των προτερων τοσο αθωα την πανεπιστημιακη κοινοτητα ωστε αυτη να επιλεξει μονη της.Ξεσκονειστε τα βιογραφικα των διδασκονταων στα ΑΕΙ και θα βρειτε πολλους κομματικα επιβραβευμενους.Ριξτε μια ματια στο ερευνητικο εργο των εν λογω κυριων και στο σεβασμο που εισπραττουν περα απο τα συνορα της χωρας.Καλο θα ηταν να διαβαζατε ολοκληρο το κειμενο για να βρειτε στην παραγραφο 6 την απαντηση:αξιολογηση
@ Isidoros
Νομίζω οτι κι εσείς όπως και πολλοί από αυτούς που υποστηρίζουν τη σημερινή κατάσταση ζείτε με φαντάσματα. Για να μη κάνω μεγάλο το σχόλιο δε θα αναδημοσίευσω την εμπειρία μου από τα πανεπιστήμια της Βρεττανίας αλλα θα δώσω το link έτσι ώστε όποιος επιθυμεί να το διαβάσει. ( http://grigorioskostakis.blogspot.com/2007/03/blog-post.html )
Το άσυλο δεν κάνει τίποτε άλλο στη πράξη παρα να λειτουργεί ως καταφύγιο/ορμητήριο ταραξιών. Ακόμη χειρότερο λειτουργεί ως τόπος κατάργησης της ελευθερίας της έκφρασης. Μπορείτε να διαλέξετε όποιο από τα παραδείγματος βίαιης κράτησης καθηγητών, δημιουργία κλίματος τρομοκρατίας εναντίον διαφονούντων φοιτητών, χτισίματος γραφείων κτλ κτλ. Εγώ θα ρωτήσω κάτι απλό εσάς κι όποιον άλλον καταφέρει να το υπερασπιστεί. Πώς είναι δυνατόν να κρατούνται όμηροι βουλευτές, να γίνονται διαπραγματεύσεις ζωντανά και να μην επεμβαίνει η αστυνομία. Δεν είναι κακουργηματική πράξη η ομηρία;
Στην αρχή είπα οτι ζείτε με φαντάσματα. Αν είναι έτσι καλώς, υπάρχει ακόμη ελπίδα. Αν όμως κάθε φορά που βλέπετε μια μολότωφ να σκάει πάνω σε κάποιον αστυνομικό εσείς χαίρεστε ή κάθε φορά που είστε κολλημένος στην Εθνική επειδή οι επαναστάτες έκλεισαν για ακόμη μια φορά το κέντρο και μπλόκαραν τα πάντα και ακούτε τα επισόδια απο το ραδιόφωνο σας και τους φωνάζετε μπράβο απο το αυτοκινητό σας προτρέπωντας τους να κάνετε αυτά που δειλιάζετε εσείς ή δεν μπορέσατε στο παρελθόν τότε λυπάμαι.
@ Ε-rooster admin
έχω βάλει link για το blog μου σε διαφορα comments που έχω κάνει. Εαν αυτό δημιουργεί πρόβλημα παρακαλώ να αφαιρεθεί το συγκεκριμένω link και να σημειωθεί ώστε να μην το επαναλάβω.
Όχι, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
Κύριε Grigorio Kostaki, θα έπρεπε να είχατε αναρωτηθεί, γιατί οι φοιτητές κτίζουν καθηγητές, τους κρατούν «ομήρους», και γενικώς γιατί δεν εμπνέουν πια κάποιοι καθηγητές σεβασμό στους φοιτητές; Μήπως αυτοί οι κάποιοι καθηγητές, έχουν λερωμένοι την φωλιά τους;
Εγώ δεν ζω με φαντάσματα, και ο νόμος για το άσυλο είναι πολύ καλός, απλά πρέπει να εφαρμοστεί σωστά. Και πιστέψτε με, δεν θα αφήσουμε προβοκάτορες κουκουλοφόρους να καταδικάσουν σε θάνατο το άσυλο.
Κυριε Σφηκα, σας ευχαριστω κατ’αρχην που μου υποδεικνυετε αυτο που υπεδειξα με αλλα τροπο…ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ …ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ …ΜΕ Τι ΚΡΙΤΗΡΙΑ…ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΣΚΟΠΟ…
ΤΟ ΟΛΟ ΖΗΤΗΜΑ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ΔΙΛΛΗΜΑ ΜΕΤΑΞΥ ΑΓΟΡΑΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΥΣ…””ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΣ ΕΜΠοΡΟΣ Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΣΟΥΜΕ ΘΑ ΠΑΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΙΔΙΩΤΩΝ”…
ΟΧΙ ΚΥΡΙΕ ΣΦΗΚΑ..ΑΥΤΗ Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΠΟΥ ΖΗΤΑΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ , ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟ[ΟΧΙ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ] ΤΡΟΠΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΥΠΟΔΕΙΚΝΥΩ ΟΠΟΥ ΜΠΟΡΩ…
ΔΑΝΕΙΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΝ ΟΙ ΑΜΕΣΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΙ Η ΛΥΣΗ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΠΟΥ ΘΕΤΕΤΕ…
Δεν με νοιαζει πως μπηκα στο πανεπιστημιο οι διαφοροι καθηγητες.. Με ενδιαφερει να μπορει να τους επιλεξει ο καθε φοιτητης οπως η κυρια που βγαινει για ψωνια στα καταστηματα …Αν αγορασει φτηνες ντοματες αν δεν τισ φαει σε λιγες μερες θα τις πεταξει..Δικα της ειναι τα λεφτα οτι θελει τα κανει…Ο ρολος του κρατους λοιπον δεν ειναι να της απογαρορευει να αγοραζει φτηνες ντοματες, αλλα να μπορει να μαθαινει οτι οι φτηνες ντοματες ειναι για αμεση καταναλωση αλλιως πανε στα σκουπιδια η στη κατσαρολα!!!!
Προς Ισίδωρο: Αυτό που γράφεις είναι ανοησία. Οι φοιτητές που κάνουν αυτές τις ενέργειες 9 στις 10 φόρες δεν τον ξέρουν τον καθηγητή στον οποίο επιτίθενται, δεν έχουν πάρει μάθημά του, δεν έχουν δει πως διδάσκει, δεν ξέρουν την έρευνά του.
To άσυλο υπάρχει γιατί εξυπηρετεί κοινωνικούς στόχους. Όταν πάψει να τους ικανοποιεί, θα πάψει να υπάρχει.
κύριε σφήκα,
θεωρώ πως οι απόψεις σας για το ελληνικό πανεπιστήμιο και ειδικότερα για το άσυλο είναι φορτισμένες με έναν αέρα άκρατου νεοφιλελευθερισμου.η ελληνική παιδεία σαφώς και χρειάζεται αναβάθμιση, αξιολόγηση με δεδομένα ποιοτικά standards και άμεση αύξηση χρηματοδότησης.είναι κρίμα που σας ενοχλούν οι δήθεν κουκουλοφόροι και δεν σας ανησυχεί ένας μελλοντικός σωτήρης πέτρουλας με την απαράδεκτη συμπεςριφορά των δυνάμεων της ελληνικής αστυνομίας. τρέμω στην ιδέα γαλάζιων ματατζίδων στην σχολή μου για τον οποιοδήποτε λόγο μπορεί να επικαλεσθεί η δεδομένη αρχή, θυμώνω με την απρόκλητη συμπεριφορά των αστυνομικών και αναρωτιέμαι αν πραγματικά σας λέει κάτι ο αριθμός των υπο κατάληψη σχολών..
Προς ‘anonymos’, εγώ για το θέμα των καθηγητών απλώς αναρωτήθηκα, τώρα εσύ για να μιλάς με τέτοια σιγουριά κάτι παραπάνω θα ξέρεις, μπορεί να είσαι και κάποιος καθηγητής, και να θέλεις να υπερασπιστείς τους συναδέλφους σου, είναι απόλυτα σεβαστό!
Όσο για το άσυλο τα έχουμε ξαναπεί, ο νόμος για το άσυλο είναι πολύ καλός, το άσυλο είναι δημοκρατική κατάκτηση, και οι φοιτητές θα συνεχίζουν να το υπερασπίζονται και να αγωνίζονται γι’ αυτό.
Άξιος πάντως ο μισθός των προβοκατόρων κουκουλοφόρων, τόσα χρόνια δεν μας πείραζε το άσυλο, και τώρα, το τελευταίο 10μηνο με τις προβοκάτσιες και τις βρωμιές των κουκουλοφόρων, η κυβέρνηση της δεξιάς βρίσκει αφορμή για να καταργηθεί το πανεπιστημιακό άσυλο.
Πιστεύω ότι η δημοκρατία στην Ελλάδα είναι τόσο δυνατή, ώστε να μην υποκύπτει στις προβοκάτσιες.
Τελικά είσαι τρολλ….
[…] Στην παιδεία εντοπίστηκαν δύο σημαντικές πρόσφατες ιδεολογικές συγκρούσεις: οι κινητοποιήσεις ενάντια στο νέο νόμο για τα ΑΕΙ και η διαμάχη για το βιβλίο ιστορίας της έκτης δημοτικού. […]