Κοσμοπολίτες και βαλκανόμαγκες…
Οκτ 23rd, 2009 | Γιάννης Σφήκας| Κατηγορία: Ελλάδα |
Email This Post
|
Print This Post
|
Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου κατάφερε με το «καλημέρα σας» να κερδίσει τις εντυπώσεις σε επίπεδο συμβολισμών: μικρότερο υπουργικό συμβούλιο με συνενώσεις υπουργείων και κατάργηση παρωχημένων, φρέσκα πρόσωπα σχεδόν άγνωστα που γνωρίζουν ξένες κουλτούρες, προκήρυξη των μετακλητών θέσεων του κρατικού μηχανισμού. Αν προσθέσουμε και την παρουσία του συνηγόρου του πολίτη στην πρώτη συνεδρίαση- τις ανεξάρτητες αρχές η προηγούμενη κυβέρνηση στην καλύτερη περίπτωση τις ανεχόταν- τότε το μέλλον θα έχει πολύ ενδιαφέρον αν και από τη θεωρία στην πράξη μεσολαβεί μια απόσταση…
Είναι επίσης βέβαιο ότι ο πρωθυπουργός θέλει να εμπιστευτεί τα κρίσιμα πόστα σε ανθρώπους της εμπιστοσύνης του, που έχουν δουλέψει μαζί και γνωρίζουν το που και το πώς θα κινηθεί η νέα κυβέρνηση. Έτσι υπουργός Οικονομικών ανέλαβε ο Γ. Παπακωνσταντίνου, μέχρι πρόσφατα εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ αλλά από τις 9 Ιουνίου και επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του Κινήματος. Οι σπουδές και η εργασιακή εμπειρία του δικαιολογούν αυτή την απόφαση. Ουδέν μεμπτό μέχρι εδώ. Όμως ηχεί ακόμα στα αυτιά μου η δέσμευση του βουλευτή πριν τις ευρωεκλογές ότι θα παρέμενε σε κάθε περίπτωση στην ευρωβουλή. Και μιας και είναι ακόμα αρχή και κινούμαστε σε επίπεδο συμβολισμών για την ώρα, πρέπει να πούμε ότι ο Παπανδρέου έκανε το πρώτο του λάθος. Με την επιλογή αυτή στο ευρωψηφοδελτιο φάνηκε ότι δίνει σημαντική διάσταση στην παρουσία μας στην Ευρώπη δικαιολογώντας έτσι το κοσμοπολίτικο προφίλ του. Όμως στην πράξη αποδείχτηκε ότι επρόκειτο για μια ακόμα ελληνική μαγκιά χωρίς αντίκρισμα, ένα παιχνίδι για τις εντυπώσεις με χαμένη όπως πάντα την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που ομφαλοσκοπεί. Οτιδήποτε συμβαίνει τριγύρω μας σε κάθε επίπεδο πολιτικό, ιδεολογικό, κοινωνικό ή οικονομικό εδώ φτάνει ως απλός μετασεισμός. Οικονομική κρίση στον κόσμο; εδώ το συζητούσαμε για μήνες καθώς η αντιπολίτευση περί σκανδάλων ετύρβαζε. Σημαντικά και τα δυο, απλά το το πρώτο θα σε ακουμπήσει όσο κι αν κλείσεις τα μάτια. Το δεύτερο έχουμε την κακιά συνήθεια να το σπρώχνουμε κάτω από το χαλί. Περιβαλλοντική κρίση στον πλανήτη; «μόδα υπερβολής στα περιβαλλοντικά θέματα» αυτά για την Ελλάδα κατά τον Σουφλιά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ορισμένοι από κεκτημένη ταχύτητα λένε πάντα και σε όλα όχι. Λαθρομετανάστευση στην υπόλοιπη Ευρώπη; εδώ έπρεπε να ηττηθεί με 4,5 μονάδες η ΝΔ και να βγάλει 2 ευρωβουλευτές ο Καρατζαφέρης για να πάρουμε χαμπάρι ότι αυτοί που προβληματίζουν τους άλλους είχαν ήδη διασχίσει τη χώρα μας. Τα έλεγε όλα το προεκλογικό σύνθημα του ΠΑΣΟΚ για τις ευρωεκλογές: «ψηφίζουμε για την Ευρώπη αποφασίζουμε για την Ελλάδα»…
Η χώρα όσες φορές στη ιστορία της ήταν εξωστρεφής υπήρξε κερδισμένη. Έτσι η εξωστρέφεια κάποτε διπλασίασε τη χώρα και αργότερα την έσπρωξε στην ασφαλή αγκαλιά της Ευρώπης. Όταν κινούνταν στην αντίθετη τροχιά με τους ελληνάρες βαλκανόμαγκες σε πρώτο πλάνο, είτε καταδικαζόταν στη απομόνωση είτε φλέρταρε με το περιθώριο. Έτσι και σήμερα αν νομίζουμε ότι είμαστε τίποτα σπουδαίο και ιδιαίτερο καλύτερα να χτυπήσουμε το κεφάλι μας στον τοίχο για να συνέλθουμε. Αναρωτηθήκαμε ποτέ τι θέση έχουν στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα οι καθηγητές που με το περισπούδαστο ύφος υπερασπίζονται τα αναχρονιστικά μας πανεπιστήμια; Είναι παντελώς άγνωστοι επιστημονικά. Πως μας βλέπουν οι εταίροι μας στη Ένωση όταν σύντομα τα λεφτά θα σταματήσουν να έρχονται και η Ελλάδα σήμερα συναγωνίζεται τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ; Πώς να μας πάρουν στα σοβαρά τα υπόλοιπα κράτη της ΕΕ όταν τη στιγμή που γίνεται η διαπραγμάτευση για τα χαρτοφυλάκια των επιτρόπων η Αθήνα είναι απούσα γιατί η Ελλάδα απλά ζει σε ρυθμούς εκλογών; Eυτυχώς που είπαν ναι στη Συνθήκη της Λισσαβόνας οι Ιρλανδοί και το παζάρι πήρε παράταση γιατί ίσως βλέπαμε την Ελλάδα να αναλαμβάνει το χαρτοφυλάκιο των οπτικοακουστικών μέσων…
Να μην παρεξηγηθούμε: η Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες έχει αλλάξει πολύ. Κι αυτό οφείλεται και στα δυο κόμματα που ανέλαβαν την εξουσία. Όμως και οι δυο απέτυχαν να ξεριζώσουν όλες αυτές τις έμμονες ιδέες που για κάθε τρία βήματα μπροστά μας πηγαίνουν δυο πίσω. Οι κινήσεις του Παπανδρέου κέρδισαν αναμφισβήτητα τις εντυπώσεις όμως η κωλοτούμπα με τον Παπακωνσταντίνου είναι και το πρώτο σφάλμα του. Θα αντέξει άραγε στον πειρασμό ελληνικής βαλκανομαγκιάς;
Γιάννης Σφήκας
Tα περισσότερα από τα στοιχεία που θίγετε είναι ορθά, ορθότατα.
Σε αυτή την συγκυρία, η θέση του Υπουργού Οικονομίας είναι Η ΚΟΜΒΙΚΗ για το μέλλον της Ελλάδος και ασφαλώς η παρουσία του κ. Παπακωνσταντίνου πλέον εποικοδομητική στην Ελλάδα από όσο στην ΕΕ.
Εάν έκανε κάτι καλό έως άριστο ο κ. Παπανδρέου στην σύνθεση του Υπουργικού Συμβουλίου είναι τα εξής ΔΥΟ
1) Η τοποθέτηση του κ. Παπακωνσταντίνου στην οικονομία και
2) του κυρίου Παγκάλου ως αντιπροέδρου και εποπτεύοντος των πάντων.
Ε ΟΧΙ και να αναδεικνύουμε ως σφάλματα τα θετικά και μάλιστα τα ΑΚΡΩΣ θετικά !!! Ελεος!
Δεν μπορώ να αντιληφθώ αυτό το κύμα ενθουσιασμού που ξεκίνησε από τα πασοκικά MEDIA και φτάνει ως και φιλελεύθερους πολίτες να λιβανίζουν τη νέα κυβέρνηση για όλες τις ανέξοδες κινήσεις της, για προγραμματικές δηλώσεις που κανένας δεν πιστεύει πως ποτέ θα εφαρμοσθούν, για το φαίνεσθαι και όχι για το είσθε και για ευχολόγια που όλοι τους κάνουν έστω και αν ξέρους πως τίποτα δεν μπορεί να γίνει από αυτά. Το τζιν παντελόνι της κ. Μπιρμπίλη δεν αλλάζει την ουσία. Και τις πρώτες μέρες της Νέας Δημοκρατίας τα ίδια λέγανε. Η ουσία είναι πως πρόκειται για ανθρώπους που η απειρία τους και η αφέλεια με την οποία αντιμετωπίζουν σοβαρά θέματα μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στις δύσκολες μέρες που περνάμε. Δεν ξέρω πόσο καιρό θα τους πάρει να αντιληφθούν πως δεν μπορούν να λένε πλέον ότι θέλουν όπως έκαναν ως τώρα αλλά θα πρέπει να περάσουν στις πράξεις. Και ας περιμένουμε να κρίνουμε αυτές. Μέχρι στιγμής η νέα κυβέρνηση ήδη πλήρωσε την ανεύθυνη αντιπολιτευτική της κραυγή στα λιμάνια και θα αναγκαστεί να κάνει το ίδιο και στα υπόλοιπα θέματα στα οποία γέμισε με ψέμματα το λαό. Το αστείο της υπόθεσης ήταν πως δεν χρειαζόταν να πει τόσα ψέμματα. Θα κέρδιζε έτσι και αλλιώς. Όταν θα σταματήσουν τα ευχολόγια και αρχίσουν να πέρνουν πίσω ότι είχαν υποσχεθεί τόσο καιρό, το τζιν παντελόνι της κ. Μπιρμπλίλη δεν θα είναι πλεον τοσο δημοφιλες
“Η χώρα όσες φορές στη ιστορία της ήταν εξωστρεφής υπήρξε κερδισμένη. Έτσι η εξωστρέφεια κάποτε διπλασίασε τη χώρα … Όταν κινούνταν στην αντίθετη τροχιά με τους ελληνάρες βαλκανόμαγκες σε πρώτο πλάνο, είτε καταδικαζόταν στη απομόνωση είτε φλέρταρε με το περιθώριο.”
Κιεγώ που νόμιζα ότι οι “ελληνάρες βαλκανόμαγκες” διπλασίασαν την χώρα…
Κακῶς τὸ νομίζετε. Ὁ εὐτυχὴς συνδυασμὸς κοσμοπολιτισμοῦ καὶ βαλκανομαγκιᾶς διπλασίασαν τὴν χώρα. Μέχρι καὶ πρόσφατα τὴν κατέχουμε τὴν τέχνη τοῦ συνδυάζειν. Τὸ τετράδυμο Σημίτη-Κληρίδη καὶ Τάσσου Παπαδοπούλου- Κωστάκη Καραμανλῆ ἔβαλε τὴν Κύπρο στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ ἄφησε τοὺς Τούρκους ἀπ’ ἔξω καὶ σχεδὸν ἀπ’ ἔξω καὶ τοὺς Τούρκους τῆς Κύπρου. Παλαιότερα, ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος ἔβαλε τὴν Ἑλλάδα στὴν Βαλκανικὴ Συμμαχία χωρὶς καμμία ἐγγύηση συμμετοχῆς στὰ κέρδη τοῦ Βαλκανικοῦ πολέμου (ἡ Σερβία καὶ ἡ Βουλγαρία ποὺ εἶχαν λιγότερο πληθυσμὸ ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ πολυαριθμώτερο στρατό – ἐμεῖς τὰ νοσφιζόμαστε ἀλλιῶς τὰ κονδύλια γιὰ τὸν στρατό – εἶχαν ἤδη μοιράσει τὰ προβλεπόμενα κέρδη μεταξύ τους μέ συνθήκη). Ὁ ἰθύνων νοῦς τοῦ στρατοῦ, λοχαγὸς Ἰωάννης Μεταξᾶς, φρόντισε ὁ μικρὸς Ἑλληνικὸς στρατὸς νὰ βρεθεῖ σέ τέτοιες θέσεις ὥστε νὰ λάβει τελικῶς ἡ Ἑλλάδα τὴν μερίδα τοῦ λέοντος ἀπὸ τὰ κέρδη τοῦ πολέμου καὶ νά τά διατηρήσει ἔναντι τῆς ἀτυχησάσης Βουλγαρίας. Χρειζόμαστε, λοιπὸν δπλωμάτες, στην ἀνάγκη καὶ Χατζηαβάτηδες, τὸν περισσότερο χρόνο, ἀλλὰ κάποτε, κάποτε, πολὺ σπάνια, καὶ Ράμπο, ὅπως εἶχε προσφυέστατα ‘πεῖ ὁ Θεόδωρος Πάγκαλος (ἐγγονός) κατὰ τὴν διάρκεια τῆς κρίσεως τῶν Ἰμίων.
Την Κύπρο έβαλε στην Ευρωπαϊκή Ενωση ο κύριος κ. Κώστας Σημίτης καθ’ ομολογίαν [και με θαυμασμό] και του Κώστα Καραμανλή. Οι λοιπές παρατηρήσεις σας είναι ορθές κ. Γεωργάνα.
Μέχρι και το μικρό δέμας των Σημίτη-Κληρίδη μάς βοήθησε. Αλλά μόνον αφού η σοβαρή δουλειά είχε γίνει ήδη από τον Γιάννο Κρανιδιώτη και τον Θεόδωρο Πάγκαλο.
Ωραία αυτά, αλλά τους Τούρκους απ΄ έξω ποιός τους άφησε ;
Οι Γάλλοι και οι Γερμανοί.
“Ὁ εὐτυχὴς συνδυασμὸς κοσμοπολιτισμοῦ καὶ βαλκανομαγκιᾶς διπλασίασαν τὴν χώρα. ”
Συμφωνούμε