Δυο λογια για τις εξωτερικες επιρροες Κατα τον Μεσαιωνα οι ευρωπαϊκες πολεις και χωρια μοιραζοντουσαν ενα μεγαλο κομματι γης με χορταρι, τροφη για τα προβατα τους. Το προβλημα ειναι οτι ο καθενας χρησιμοποιουσε περισσοτερο χορταρι αποτι του αναλογουσε, με αποτελεσμα να μην μενει ουτε μισο φυλλαρακι στην γη. Μαλιστα οσο λιγοτερο γρασιδι εμενε, τοσο πιο […]

Μια ελεγεια στους ουρανοξυστες Ενα απο τα βαθυτερα συλλογικα τραυματα στην σημερινη Αθηνα ειναι η απωλεια του συμπαθητικου, νεοκλασικου της κεντρου και η παραδοση της πολης στα γκριζα, τσιμεντενια μεγαθηρια της αντιπαροχης. Ο κοινα αποδεκτος μυθος λεει οτι η Αθηνα καταστραφηκε απο τα ψηλα κτιρια. Σχεδον ολα τα δεινα της συγχρονης πολης συνδεονται στο μυαλο […]

Πριν από λίγoυς μήνες τέθηκε σε ισχύ το πολυσυζητημένο Πρωτόκολλο του Κυότο. Η συνθήκη αυτή αναγκάζει τις ανεπτυγμένες μόνο χώρες να μειώσουν την εκπομπή αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου κατά 5,2% -σε σχέση με το επίπεδο του 1990- στο διάστημα 2008-2012. Οι χώρες που εκπέμπουν περισσότερα αέρια από ότι έχουν θέσει ως στόχο μέχρι το 2012, θα υποχρεώνονται στη δεύτερη περίοδο-αρχίζει το 2013- να περιορίσουν την εκπομπή κατά 30% επιπλέον. Συνολικά 122 χώρες επικύρωσαν τη συνθήκη ή προσχώρησαν σ΄ αυτή, ωστόσο μόνο 39 χώρες έχουν θέσει συγκεκριμένα όρια για μείωση των ρύπων.

Global climate change. Global climate politics. Global climate economics. Global climate change… Σύμφωνα με τη Διακυβερνητική Επιτροπή για το Κλίμα (Intergovernmental Panel for Climate Change – IPCC) η θερμοκρασία της γης αυξάνεται πράγμα που μπορεί να επιφέρει καταστρεπτικές αλλαγές στον πλανήτη μας. Η συντριπτική πλειοψηφία των επιστημόνων συμφωνεί με αυτήν την πρόβλεψη. Ωστόσο, υπάρχουν διαφωνίες […]

Πώς μπορεί να εφαρμοστεί η ανακύκλωση ώστε να είναι όλοι –περιβάλλον, επιχειρήσεις, καταναλωτές- κερδισμένοι; Η λύση: η εφευρετικότητα του «αόρατου χεριού»΄ η εφευρετικότητα της ελεύθερης αγοράς. Καταρχάς, ένα word-association test: «Περιβάλλον;», «Ανακύκλωση;», «Ελεύθερη αγορά;». «Καλό», «Καλή», «Κακή». Αυτές είναι, υποθέτω, οι λέξεις που έρχονται στο μυαλό των περισσοτέρων όταν ακούν τις παραπάνω λέξεις. Το περιβάλλον, […]

Η συνεχής κινδυνολογία για την καταστροφή του περιβάλλοντος είναι μια από τις πιο πετυχημένες μορφές πολιτικής προπαγάνδας τις τελευταίες δεκαετίες στον ελεύθερο δημοκρατικό κόσμο. Η πολιτική εκμετάλλευση της δικαιολογημένης και ανθρώπινης ανησυχίας του κοινού για τις περιβαλλοντικές απειλές έδωσε νέα πνοή σε αρκετούς εχθρούς των αξιών και των αρχών της οργάνωσης των κοινωνιών μας.

Πριν λίγο καιρό είδαμε στις εφημερίδες άλλη μια σειρά πανηγυρικών δημοσιευμάτων περί «οριστικής» απόδειξης του φαινομένου του θερμοκηπίου. Μια πρόσφατη έρευνα στο Nature έγινε αφορμή να στηθεί άλλη μια παράσταση θριαμβολογιών και κατηγοριών ταυτόχρονα εναντίον του συνήθους υπόπτου, της κυβέρνησης των ΗΠΑ (που παρεμπιπτόντως είχε χρηματοδοτήσει και την έρευνα). Είναι όμως τόσο ξεκάθαρα τα πράγματα όπως μας τα παρουσιάζουν επαγγελματίες και ερασιτέχνες κινδυνολόγοι;

Γιατι εχει η Ελλαδα προβληματα τετοιας εκτασης με την αυθαιρετη δομηση; Γιατι ο σχεδιασμος και η προωθηση των υποδομων στην χωρα ειναι παντα μια επιπονη διαδικασια και μαλιστα τοσο αργοσυρτη που οταν πια υλοποιουνται οι λυσεις στα προβληματα, τα δεδομενα εχουν αλλαξει και το προβλημα εχει διπλασιαστει; Ο ισχυρισμος του αρθρου αυτου ειναι οτι εκτος […]

Όπως και στην περίπτωση των δασών, χωρίς δηλαδή να έχουμε υπόψη μας τι προβλέπει η συνθήκη του Κυότο, συχνά κατηγορούμε της ΗΠΑ ότι δεν την υπογράφουν. Αγνοούμε ωστόσο αν η συνθήκη είναι πράγματι ωφέλιμη ή ποιους λόγους οδηγούν τις ΗΠΑ να αντιδρούν. Επειδή όμως ταιριάζει στην ρητορική δαιμονοποίησης των ΗΠΑ (που σαφώς έχει πολιτικά εφαλτήρια), συχνά αναπαράγεται στον ελληνικό και διεθνή τύπο η εικόνα της Αμερικής-δολοφόνου του περιβάλλοντος.

Το γιατί το WWF ψεύδεται για την μείωση της έκτασης των δασών, πιστεύω είναι προφανές . Το κάνει διότι έτσι προσελκύει ενδιαφέρον, αυξάνει τις οικονομικές συνδρομές του και δημιουργεί εντυπώσεις. Η μέθοδος είναι απλή, είτε εφαρμόζουν διαφορετικούς ορισμούς για τα δάση (περιλαμβάνοντας διαφορετικά οικοσυστήματα σε κάθε περίπτωση) όταν συγκρίνουν διαφορετικές εποχές, είτε παίρνουν αποσπασματικά ακραίες χρονιές (καθώς είναι επόμενο να υπάρχουν διακυμάνσεις) και να γενικεύουν.

Χωρίς κανείς μας σχεδόν να έχει υπόψη του πραγματικά στοιχεία, όλοι έχουμε την αίσθηση ότι ο πλανήτης κινδυνεύει από οικολογική καταστροφή. Αρκετά συχνά ακούμε κραυγές απόγνωσης από οικολογικές οργανώσεις ή αυθαίρετα στατιστικά από “ειδικούς”. Θα αναφέρω κάποια στοιχεία για την καταστροφή των δασών, η οποία είναι κλασικό παράδειγμα τρομοκράτησης του κοινού.