10 ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ: 5. Η ΑΘΗΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ ΨΗΛΑ/ΜΕΓΑΛΑ ΚΤΙΡΙΑ
Απρ 13th, 2005 | Σωτηρης Γεωργανας| Κατηγορία: 10 Νεοελληνικοί μύθοι, Ελλάδα, Περιβάλλον |
Email This Post
|
Print This Post
|
Μια ελεγεια στους ουρανοξυστες
Ενα απο τα βαθυτερα συλλογικα τραυματα στην σημερινη Αθηνα ειναι η απωλεια του συμπαθητικου, νεοκλασικου της κεντρου και η παραδοση της πολης στα γκριζα, τσιμεντενια μεγαθηρια της αντιπαροχης. Ο κοινα αποδεκτος μυθος λεει οτι η Αθηνα καταστραφηκε απο τα ψηλα κτιρια. Σχεδον ολα τα δεινα της συγχρονης πολης συνδεονται στο μυαλο των κατοικων της με τις «γκριζες πολυκατοικιες» και ετσι τεραστιο κομματι της κοινης γνωμης αντιτιθεται σε οποιοδηποτε μεγαλο κτιριο.
Χαρακτηριστικη εκφανση αυτης της νοοτροπιας ειναι ενα αρθρο της Ελευθεροτυπιας με τιτλο: Μανχαταν χτιζουν στο Χαλανδρι. Ετυχε να περασω κοντα στην περιοχη και εριξα μια ματια. Ο αρθρογραφος της «Ε» λοιπον, δεν ντραπηκε να χαρακτηρισει Μανχαταν ενα μαλλον αραιοχτισμενο συμπλεγμα κτιριων με μεγιστο υψος τους 5 οροφους!
Αυτην την νοοτροπια φαινεται να την συμμεριζονται πολλοι, αφου η συντριπτικη πλειονοτητα φαινεται να θεωρει οτι η Αθηνα εχει υπερβολικα πολλα μεγαλα κτιρια. Σε εναν κατοικο αλλης μεγαλης πολης ομως, αυτο φαινεται αστειο. Επισκεπτες απο μια συγκρισιμη πολη σε εισοδημα και πληθυσμο, την Μαδριτη, απορουσαν με το ποσο χαμηλα ειναι τα αθηναικα κτιρια. Μερικοι παρομοιαζαν πολυ πετυχημενα την Αθηνα με ενα τεραστιο χωριο.
Και η αληθεια ειναι οτι η Αθηνα (και οι αλλες μεγαλες πολεις της Ελλαδος) ειναι απο πολλες αποψεις μεγαλοχωρια, οχι μεγαλες πολεις. Πραγμα που εχει φερει πολλα μειονεκτηματα. Και οι Ελληνες ποτε δε θα ξεπερασουν το συμπλεγμα κατα των ψηλων κτιριων αν δεν συνειδητοποιησουν καποια πραγματα:
Κανενα κεντρο μεγαλης πολης στον κοσμο δεν εχει χαμηλα κτιρια
Ας ορισουμε το κεντρο μιας πολης σαν εκεινη την περιοχη που εχει την μικροτερη αποσταση απο ολες τις αλλες γειτονιες και εχει σχετικα μεγαλη πληθυσμιακη πυκνοτητα. Κοιταξτε τις φωτογραφιες απο το κεντρο της Βαρκελωνης. Μαδριτης, Παρισιου, Λονδινου, Βερολινου, Πραγας, ΝΥ. Ακομα και στις ευρωπαικες πολεις με πολυ μεγαλη ιστορια τα κτιρια στο κεντρο ειναι πολυ μεγαλα. Μπορει να ειναι παλια, ομορφα, νεοκλασικα, αρ νουβο, ροκοκο, μπαροκ, γοτθικου ή οποιουδηποτε αλλου ρυθμου κυριαρχουσε την εποχη που χτιστηκαν. Αλλα δεν ειναι μικρα!
Ο λογος ειναι προφανης: Το κεντρο μιας μεγαλης πολης ειναι το μερος που συναντιουνται ολες οι δραστηριοτητες της. Η ζητηση για χωρους ειναι μεγαλη*, τα ενοικια ειναι υψηλα, η πιεση για μεγαλυτερες κατασκευες διαρκης.
Το ιστορικο κεντρο της Βαρκελωνης. Προσεξτε οτι τα κτιρια, ακομα και αυτα που ειναι 150 χρονων ειναι 4οροφα!
Κεντρο Παρισιου. Κτιρια 150 χρονων και 7 οροφων!
Το κτιριο Φλαταιρον στην ΝΥ. Χτισμενο το 1902 (!) και με υψος 87 μετρα
Το κεντρο της Αθηνας δεν ηταν φτιαγμενο για κεντρο μεγαλης πολης
Εδω εχουμε μια πρωτη εξηγηση, γιατι δεν μπορουσαν ποτε να επιζησουν οι μονοκατοικιες του Αθηναικου κεντρου. Αντιθετα με τις περισσοτερες ευρωπαικες πρωτευουσες η Αθηνα αναπτυχθηκε σχετικα αργα. Το πραγματικα ομορφο κεντρο της κατα το 1900 ηταν φτιαγμενο για μια μικρη πολη περιπου 150.000 κατοικων, πρωτευουσα μιας πολυ μικροτερης Ελλαδας. Μια πολη με μικρα κτιρια ενος μεχρι το πολυ δυο οροφων. Το ιδιο το ανακτορο (σημερινη Βουλη) εχει μολις 3 οροφους!
Ομως μετα την Μικρασιατικη Καταστροφη και μετα τον Β ΠΠ ειχαμε δυο μεγαλα μεταναστευτικα ρευματα προς την πολη που την βρηκαν πληρως απροετοιμαστη. Οι επιπτωσεις απο το πρωτο ρευμα ειναι ακομα εμφανεις στους προσφυγικους οικισμους και στην γενικοτερη ανοχη που παραδοσιακα δειχνει η πολιτεια στην αυθαιρετη δομηση χωρις σχεδιο και προβλεψεις. Το δευτερο ρευμα εφερε και το μεγαλυτερο πληγμα στους Αθηναιους. Οι κακες μεταφορικες υποδομες (λιγα αυτοκινητα, λιγοτερα λεωφορεια) και η ελλειψη πολεοδομημενων χωρων εκτος κεντρου, εκαναν του Αθηναιους να θελουν να μενουν πολυ κεντρικα. Η αυξηση του πληθυσμου, τα χαμηλα εισοδηματα και η ακαταλληλοτητα των παλιων μονοκατοικιων σαν κατοικιες χωρις πολυεξοδες επισκευες** εφεραν την επελαση των σχετικα μονοτονων*** κτιριων που ακομα και σημερα χαρακτηριζουν το κεντρο. Το περασμα των ετων, η ατμοσφαιρικη μολυνση και η μαλλον ανεξηγητη πληρης ελλειψη συντηρησης εφερε το τελειωτικο χτυπημα στην Αθηνα, με αποτελεσμα το σημερινο αρχιτεκτονικο εκτρωμα να μην θυμιζει σε τιποτα μια πολη καποτε υπηρξε αρχιτεκτονικο προτυπο μεγαλης ακτινοβολιας, χτισμενη απο κατοικους λατρεις του ωραιου****.
Πληθυσμος της Αθηνας (απο την βικιπαιδεια)
1853 30,600
1879 65,500
1896 123,000
1925 443,000
1961 1,800,000
1981 2,550,000
2001 3,761,810
Μια βαρυτατη συνεπεια αυτης της αναρχης και ασχημης δομησης ειναι, οπως προανεφερα, η μεγαλη αποστροφη των Ελληνων στα μεγαλα κτιρια. Ετσι σαν απαντηση στο τραυμα αυτου που εκλαμβαναν οι Αθηναιοι σαν «καταστροφη της πολης απο τις πολυκατοικιες» ηρθε η καθολικη απαγορευση στην Αθηνα (και στην υπολοιπη Ελλαδα) των πραγματικα μεγαλων κτιριων γραφειων και κατοικιας. Συγκεκριμενα φαινεται να υπαρχει μια απαγορευση στην πραξη των κτιριων πανω απο 12 οροφους. Ομως αυτη η απαγορευση ειναι λαθος, αφου η δομηση μεγαλων κτιριων δεν χρειαζεται να ειναι ασχημη και αναρχη!
Μια δευτερουσα συνεπεια ειναι η αστυφιλια και ολες οι μεγαλες πολεις να κακοχαρακτηριστουν στο μυαλο των Ελληνων. Αυτο ειναι κατι εξισου λανθασμενο, οπως εχουμε επιχειρηματολογησει εδω.
Ειναι οι ουρανοξυστες μερος του προβληματος ή μερος της λυσης?
Η απαγορευση των «ουρανοξυστων» (μονο στην Ελλαδα λεγεται ενα 15οροφο κτιριο ουρανοξυστης) ειναι τοσο ακατανοητη οσο και απολυτα λανθασμενη. Τα ψηλα κτιρια απελευθερωνουν χωρους για αλλες χρησεις. Η ελλειψη τους στην Αθηνα εχει προκαλεσει της εξαπλωση της πολης σε πλατος, πραγμα που σημαινει λιγοτερες πλατειες, στενοτερα πεζοδρομια, μικροτερους δρομους και ελευθερους χωρους. Κοιταξτε για παραδειγμα ποσο πολυτιμο χωρο καταλαμβανει το κεντρικο κτιριο μιας μεσαιας προς μεγαλης ετιαρειας, της Εθνικης Ασφαλιστικης.
Το νεο κτιριο της Εθνικης Ασφαλιστικης στην Λεωφορο Συγγρου, χτιζεται σε οικοπεδο 10 στρεμματων! Φανταστειτε το χτισμενο σε υψος αντι σε μηκος, ποσος χωρος θα ειχε εξοικονομηθει? (Μια βοηθεια: Σκεφτειτε το ιδιο τετραγωνο χτισμενο κατα το ενα τεταρτο και το υπολοιπον διαμορφωμενο σε παρκο…)
Αντιθετα η αναπτυξη σε υψος εχει μεγαλα πλεονεκτηματα.
Φερνει πλεονεκτημα στους κατοικους: Εκτος απο τους ελευθερους χωρους, βοηθαει στην δημιουργια μεγαλυτερων οικοδομικων τετραγωνων. Αυτο σημαινει μεγαλυτερα πεζοδρομια και μεγαλυτερους δρομους. Ειναι διαπιστωμενο γεγονος στους συγκοινωνιολογους οτι οι μεγαλυτεροι δρομοι ειναι πιο αποτελεσματικοι. Δηλαδη ενας μονοδρομος δυο λωριδων ειναι πιο αποτελεσματικος απο δυο δρομους μονης λωριδας. Στην Αθηνα δεν λειπουν οι δρομοι (οι οποιο καλυπτουν πολυ μεγαλο μερος της επιφανειας της πολης), λειπουν οι μεγαλοι δρομοι. Πραγμα που εξηγει εν μερει το φρικτο κυκλοφοριακο της Αθηνας και την σχετικη ελλειψη του σε πολεις σαν την Βαρκελωνη ή ακομα και το Μανχαταν.
Φερνει επισης πλεονεκτηματα στις επιχειρησεις και στην δημοσια διοικηση: Ειδικα στα επιχειρηματικα κεντρα η απαγορευση των μεγαλων κτιριων ειναι εγκληματικη. Αυτο γιατι πολλοι κλαδοι ευνοουνται απο την συγκεντρωση παρομοιων εταιρειων σε κοντινη αποσταση (το φαινομενο ειναι γνωστο σαν clustering). Ακομα περισσοτερο υπαρχουν εταιρειες των οποιων το μεγεθος καθιστα πληρως αδυνατη την εγκατασταση τους σε πολλα χαμηλα κτιρια. Δεν ειναι υπερβολη αν πει κανεις οτι πολλες πολυεθνικες δεν εγκαθιστανται στην Ελλαδα ή δεν την διαλεγουν για περιφερειακο κεντρο, λογω της ελλειψης καταλληλων γραφειακων κεντρων! Και βεβαια δεν πρεπει να παραμελειται η σπουδαιοτητα του εμβληματικου χαρακτηρα των μεγαλοπρεπων κτιριων. Πολλες επιχειρησεις θελουν τα κεντρικα τους κτιρια να προβαλουν τον χαρακτηρα και τον δυναμισμο της επιχειρησης. Κλασικο παραδειγμα ο θαυμασιος αρ νουβο πυργος της Κραισλερ στην ΝΥ:
Αλλα κτιρια, οπως μεγαλειωδη ξενοδοχεια, λειτουργουν σαν μαγνητες προσελκυσης πελατειας. Δειτε το Hotel Arts στην Βαρκελωνη (45 οροφων, σχεδια του Φρανκ Γκερι), ή το (50 οροφων) Μπουρτζ αλ Αραμπ στο Ντουμπαι:
Σε καποιες περιπτωσεις μαλιστα μεγαλα μνημειακα κτηρια φιλοδοξουν να γινουν σημειο αναφορας μιας ανερχομενης πολης, συμβολο ανελιξης και δυναμης οπως σε πολλες πολεις της Κινας, ή πιο κοντα σε μας, στο Βερολινο, μια πολη με παρελθον αλλα και εκρηκτικο μελλον.
Το Sony Center, Βερολινο
Το νεο, φουτουριστικο κεντρο της Σαγκαης
Ακομα και σε παλιες ευρωπαικες πολεις οπου δεν συνηθιζονται οι ουρανοξυστες, συχνα χρησιμοποιουνται σε συγκεκριμενα σημεια σαν συμβολικη πυλη της πολης οπως στην Μαδριτη, ή για να σηματοδοτησουν το επιχειρηματικο κεντρο της πολης.
Οι επικλινεις πυργοι Κιο, πυλη της Μαδριτης
Η επιχειρηματικη ζωνη της Κων/πολης (Μασλακ)
Οι Τραπεζες της Φρανκφουρτης
Η δημοσια διοικηση θα ωφεληθει επισης. Ολα τα υπουργεια της Ελλαδος στεγαζονται σε πολλαπλα κτιρια, με αποτελεσμα οι πολιτες να τρεχουν απο το ενα στο αλλο και η αμεση επικοινωνια των υπηρεσιων να δυσκολευεται. Η στεγαση τους σε ενα κτιριο θα βοηθουσε πολυ και θα ομορφαινε και τη πολη (θα αφηνε επισης ελευθερα τα παλια κτιρια τα οποια θε επρεπε να γκρεμιστουν). Οπως για παραδειγμα το θαυμασιο υπουργειο μεταφορων της Γαλλιας στην Defense (κατω):
Περιττο να πουμε οτι η κατασκευη νεων, μεγαλων κτιριων θα αναζωογονησει την κατασκευαστικη βιομηχανια που χειμαζεται μετα τους Ολυμπιακους και θα προσφερει δουλειες σε πολλους αρχιτεκτονες, μηχανικους και εργατες.
Τελος δεν πρεπει να ξεχνουμε οτι η Αθηνα φιλοδοξει να γινει ενας δυνατος τουριστικος προορισμος. Μερικα μνημειακα κτιρια, γνωστων αρχιτεκτονων, χωρις να χρειαζεται το δημοσιο να δωσει δεκαρα (αντι για τα εκατομμυρια που δοθηκαν σε καποιες αλλες κατασκευες Ισπανων αρχιτεκτονων), θα βοηθουσαν σιγουρα…
Το κτιριο της Swiss Re,
Λονδινο (Νορμαν Φοστερ)
Το κτιριο της HSBC,
Χονγκ Κονγκ (Ι.Μ.Πει)
Οι πυργοι Πετρονας (Μαλαισια)
που καναν γνωστη την Κουαλα Λουμπουρ
και την εταιρεια Πετρονας
Ακομα και αν για το κεντρο της Αθηνας ειναι σχετικα αργα και υπαρχει και το πολυδιατυπωμενο (και συχνα διαστρεβλωμενο) επιχειρημα της αισθητικης προστασιας της Ακροπολης απο μεγαλους ογκους διπλα της, υπαρχουν πολλα νεα κεντρα στην Αθηνα στα οποια επαναλαμβανονται τα ιδια λαθη.
Περιοχες σαν το Μαρουσι που ακομα διαμορφωνονται σαν επιχειρηματικα κεντρα, η παραλια του Πειραια που φιλοδοξει να γινει ναυτιλιακο κεντρο, η Θεσσαλονικη που προσπαθει να γινει κεντρο των Βαλκανιων, δεν σηκωνουν αλλη καθυστερηση. Πρεπει να γινουν μελετες, διαπλατυνσεις δρομων*****, καθορισμος χρησεων και επιτελους η απαγορευση του χτισιματος σε υψος πρεπει να καταργηθει.
Ελπιζω λοιπον να ερθει η στιγμη που η Αθηναιοι και η διοικηση τους θα κοιτανε ψηλα, θα γινουν ουρανοχτιστες και θα αναφωνησουν: Ζητω οι ουρανοξυστες!
——————-
*Κοιταξτε και αυτα τα αρθρα για μια εξηγηση γιατι το κεντρο μιας πολης εχει τοση ζητηση: O’ Sullivan, Arthur (2002), Urban Economics, McGraw-Hill (5. Edition) κοιταξτε το κεφαλαιο 8 και Fujita, M. (1989), “Urban Land Use Theory'” in Location Theory by Gabszewicz, J. et al. Harwood Academic Publishers.
Η κεντρικη ιδεα ειναι οτι βεβαια το κεντρο της πολης χαρη στην πληθυμσιακη πυκνοτητα του και την γεωγραφικη του θεση προσφερει την καλυτερη προσβαση σε ολες τις υπολοιπες γειτονιες, προσφερει τις πυκνοτερες δημοσιες υπηρεσιες, τις περισσοτερες ευκαιριες διασκεδασης κτλ
**Σε ελληνικες ταινιες της εποχης, το παραπονο: Θελω να φυγουμε απο αυτο το ερειπιο, θελω διαμερισμα σε πολυκατοικια! ακουγεται συνεχως απο τα χειλια των νοικοκυρων και μας θυμιζει οτι συχνα αυτα τα ομορφα κτιρια δεν ειχαν ουτε τις βασικοτερες εγκαταστασεις υγιεινης.
*** Αξιζει να σημειωθει σαν επιπλεον παραγοντας οτι η μεταπολεμικη αρχιτεκτονικη της Ευρωπης χαρακτηριζοταν κατα το μεγαλυτερο μερος της απο παρομοια χαρακτηριστικα. Απλως ηταν τυχερες οι περισσοτερες πολεις και δεν ειχαν μαζικη κατασκευη κτιριων εκεινη την εποχη. Μεγαλη εξαιρεση ειναι ισως η Γερμανια, οπου το βομβαρδισμενο κεντρο των πολεων αντικατασταθηκε απο επισης πολυ μονοτονα, λειτουργικα κτιρια.
**** Οι γενικες λυσεις, ή μαλλον θεραπειες (γιατι λυσεις θαυματα ανηκουν στην σφαιρα της φαντασιας) για αυτην την κατασταση υπαρχουν, αλλα δεν ειναι αντικειμενο του αρθρου αυτου (κοιταξτε αυτο το αρθρο για το πως να σωσετε την Αθηνα).
***** Σιγουρα η διαπλατυνσεις των δρομων θα γινουν αποδεκτες απο τους ιδιοκτητες, αν εχουν το δικαιωμα να χτισουν περισσοτερα τετραγωνικα!
Πηγες:
Ενα διαδικτυακο φορουμ με συνεχως ανανεωμενες πληροφοριες, φωτογραφιες και νεα απο μεγαλα κατασκευαστικα εργα στην Ευρωπη. Φυσικα 80% των κτιριων ειναι ουρανοξυστες.
Μια ιστοσελιδα με τους ουρανοξυστες και τα κυριοτερα κτιρια πολλων πολεων. Συγκρινετε ελευθερα την Αθηνα με οποια πολη θελετε και απαγοητευτειτε…
Μια ενδιαφερουσα συλλογη των πιο εντυπωσιακων ουρανογραμμων (δοκιμαζω εδω μια μεταφραση του skyline, δηλαδη το περιγραμμα της πολης με φοντο τον ουρανο) στον κοσμο. Ο κοσμος τρεχει και η Αθηνα συνεχιζει με τις ιδεοληψιες της…
Το αρθρο για το Μανχαταν στο Χαλανδρι!
Και μερικες πληροφοριες για το πραγματικο εργο
Φωτο:
Το Μανχαταν στο Χαλανδρι (το ψηλο κτιριο στο βαθος ειναι παλαιοτερο και δεν ανηκει στο εργο για το οποιο μιλουσε η Ε):
Και το αληθινο Μανχαταν (Γουωλ Στρητ απο το Σαουθ Στρητ Ση Πορτ). Η ομοιοτητα ειναι βεβαια εμφανης. Αφου μερικες φορες περνωντας απο το Χαλανδρι νομιζει κανεις οτι βρισκεται οντως στο κεντρο της αμερικανικης μεγαμητροπολης.
Φίλε Σωτήρη, εμείς τα λέμε, εμείς τα ακούμε…
Αν και αυτο το άρθρο έχει γραφτεί σχεδόν ένα χρόνο πριν πιθανον να παραλείνει επίκαιρο για πολύ καιρό ακόμα.
Ευαγγελίζεται ο κος Σουφλιάς το ρόλο της “Αθήνας-μητροπολιτικού κέντρου των Βαλκανίων” όπως αυτο λέει αντανακλάται και στο νέο “ρυθμιστικό σχέδιο” που θα αντικαταστήσει το παλιό του 1985 το οποίο το μόνο που κατάφερε ήταν να οικοδομηθουν-τσιμεντοποιηθούν και οι εναπομείναντες ελεύθεροι χώροι από τη λαίλαπα της περιόδου10 1960-1980 άρκεί τα κτίσματα να μην ξεπερνούν τα 30μ ύψος.
Τώρα, τα καταφέραμε έτσι (διαβάστε διότι πιθανόν δεν είστε ενήμεροι) ώστε οι τιμές των κτιρίων γραφείων να είναι εκ των υψηλότερων στην Ευρώπη αλλά και παγκοσμίως (μέσα στους 20 πρώτες στον κόσμο) ενω αυτο δεν αντανακλάται ΟΥΤΕ στις παρεχόμενες από τα εν λόγω κτίσματα ευκολίες (Πάρκινγκ, άνεση χώρων, κοινόχρηστοι χώροι υψηλού επιπέδου κλπ), ΟΥΤΕ από τον σχεδιασμό τους. Και δεν μιλώ για κανένα-δύο συγκροτήματα που βραβεύτηκαν προ δυο δεκαετιών ή για άλλα μετρημένα στα δάκτυλα της μιας χειρός, αλλά για το κλασσικό γυάλινο κυβάκι των τεσσάρων ορόφων σε παρόδους της Λ. Κηφισίας το οποίο εκτός από κάποια ανακτή ποιότητα εργασίας ούτε πάρκινγκ έχει, μεταξύ κατοικιών βρίσκεται, και αυτο έχει σαν αποτελεσμα η προσπέλαση προς το κτίριο να είναι προβληματική και για τους εργαζόμενους, και για τους συναλασσόμενους (πελάτες, προμηθευτές, κλπ) αλλά και σε τελική κατάληξη να προσβάλλει και αυτή την εικόνα της όποιας εταιρείας η οποία στεγάζεται σε τέτοιο ακατάλληλο κτίριο. Ε, ναι, τα Ελληνικά κτίρια γραφείων είναι ακριβά και δεν ανταποδίδουν την υπηρεσία που πληρώνουν οπι ένοικοί τους
Ταυτόχρονα,ενώ διαδίδεται παραπλανητικά ότι σε απόλυτες τιμές τα υπάρχοντα τετραγωνικά μέτρα γραφείων δήθεν επαρκουν, εν τούτοις δεν καλύπτουν τις ανάγκες των υψηλού επιπέδου ενοικιαστών. Τα τετραγωνικά μέτρα κατηγορίας Α (category A) που προσφέρονται στην Αθήνα αντιστοιχούν σε μια πόλη του μεγέθους του… Brighton της Αγγλίας (είναι δεν είναι 500,000 η ευρύτερη περιοχή) και φυσικά με τους υπάρχοντες παράλοογους νόμους και όρια υψών δεν υπάρχει περιπτωση να βελτιωθεί η κατάσταση προς όφελος των ανταγωνιστών μας -διάβαζε Κωνσταντιμνούπολη, Βελιγράδι, Πριστινα, ακόμα και… τα Τίρανα τα οποία ανοικοδομούνται σταθερά και εν πολλοίς με …Ελληνικά χρήματα.
Γι’ αυτο το λόγο θα ήταν ίσως χρήσιμο να δούμε τι μπορεί να γίνει ώστε και να χτιστούν μελλοντικά ωραια και μεγαλοπρεπη οικοδομήματα χωρίς να σπαταληθούν πολλοί ελέυθεροι χώροι, αλλά και χωρίς να υπολείπεται η ευρύτερη πλέον περιοχή της Αθήνας (το κέντρο θέλει γκρεμισμα και όχι ουρανοξύστες) απο αυτές άλλων πόλεων που μέχρι το 80 όταν εμείς ερχόμασταν εκείνοι πήγαιναν. Αλλά βλέπεις πέρασαν ΄25-30 χρόνια στυγνής ιδεοληπτικής τρομοκρατίας από τότε…
Στο κάτω-κάτω ακόμα και ιστορικές πόλεις όπως το Παρίσι, η Μαδριτη, το Λονδίνο και η Βιέννη έχουν ουρανοξύστες στην ευρυτερη περιοχή τους. Γιατι όχι και η Αθήνα;
πολυ σωστη η παρατηρηση. Οπως και σε τοσα αλλα πραγματα οι τιμες των γραφειων στην Αθηνα ειναι πολυ υψηλες ενω η παρεχομενη ποιοτητα πολυ χαμηλη. Μια μεγαλη εταιρεια ουσιαστικα δεν εχει κανεναν κινητρο να στεγασει υπηρεσιες της στα θλιβερα κυβακια της Κηφισίας…
Νομιζω οτι σιγα σιγα η νοοτροπια αλλαζει παντως. Το προβλημα ειναι η γραφειοκρατικη αδρανεια, που πρεπει να περασουν 20 χρονια για να γινει η επιθυμια των Αθηναιων (εκτος λιγω ιδεοληπτικων) για ψηλα, λειτουργικα κτιρια πραξη…
Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο και και κατ’αρχήν με βρίσκει σύμφωνο . Παρατηρήστε βέβαια οτι οι μητροπόλεις οι οποίες αναφέρονται ως παράδειγμα για την σε ύψος ανάπτυξή τους παρουσιάζουν μηδενική σεισμικότητητα σε αντίθεση με όλες τις Ελληνικές πόλεις .Μέτρο σύγκρισης θα ήταν ίσως ιαπωνέζικες πόλεις ή το Λος Άντζελες και το Σαν Φρανσίσκο και αυτό πάλι μόνο αν τα φυσικά χαρακτηριστικά των εκεί σεισμών μοιάζουν με των ελληνικών. Καθώς οι γνώσεις μου περί μηχανικής κτιρίων και σειμικότητας κατασκευών είναι ελάχιστες , αν κάποιος μπορεί ας μας πεί αν έιναι δυνατή η κατασκευή ασφαλών ουρανοξυστών στην Ελλάδα , και με τι κόστος φυσικά
Το ΛΑ εχει πολλους ουρανοξυστες, το Τοκυο περισσοτερους, παρα την μεγαλη σεισμικοτητα τους.
Η απουσια ουρανοξυστων στην Αθηνα δεν εχει να κανει με την σεισμικοτητα της χωρας, ουτε με καποιο θεμα κοστους. Ειναι 100% αποτελεσμα της εξωγενους παρεμβασης του κρατους, που απλα απαγορευει την δημιουργια τετοιων κτιριων.
Ας επιτραπει το κτισιμο τους και ας αποφασισει η καθε εταιρεια για τον εαυτο της αν ειναι διατεθειμενη να πληρωσει το κοστος ενος ουρανοξυστη. Η εξελιξη της Αθηνας μεχρι το 1980 που απαγορευτηκαν οι ουρανοξυστες μας λεει πως σε περιοχες οπως το Μαρουσι, θα ειχαμε 10-20 κτιρια των 20+ οροφων…
Να υπενθυμίσω στους αγαπητούς επισκέπτες ότι υπάρχει μια πλήρης εξιστόρηση από εμένα της όλης ιστορίας των ουρανοξυστών στην Ελλάδα στην Αγγλίκή γλώσσα (η αρχική εκδοχή δημοσιεύθηκε σε αγγλόφωνο ιστοτόπο) μέσα στο e-rooster.gr με 60+ φωτογραφίες οι οποίες παρουσιάζουν μιαν άλλη Αθήνα που ποτέ δεν προλάβε να δείξει όλο το δυναμικό της και απλά παρέμεινε εκεί όπως ήταν εδώ και πάνω από 25 χρόνια οπότε και το τελευταιο από τα ψηλά κτίρια της Αθηνας, το Atrina Center της Λ. Κηφισίας περατώθηκε.
Εκεί θα δείτε ότι όχι μόνο κάποτε υπήρχαν σχέδια για δημόσια κτίρια 30 ορόφων, αλλά και ότι προ 30ετίας, με σχεδόν ανύπαρκτη τεχνογνωσία κάποιοι πρότειναν κάτι διαφορετικό το οποίο όμως ακόμα και εκεί που θα μπορούσε να υπάρξει καταδιώχθηκε ανηλεώς εφόσον κάποιοι επέβαλαν με τη βία κλίμακες κωμοπόλεως σε μια πόλη 3 εκατομμυρίων τότε, παραπάνω από 4 σήμερα.
Κάνω και πάλι έκκληση στους ψυχραιμότερους από τους ταγους μας με αρμοδιότητα στο υπό εξέταση θέμα να εξετάσουν με νηφαλιότητα το ζήτημα και να αποφασίσουν επιτέλους σε επιλεγμένες ζώνες (πχ. Αττική Οδός, Κηφησίας, Ελαιώνας, Δραπετσώνα) την ανέγερση ενός μικρού αριθμού τέτοιων κτιρίων για γραφειακή χρήση, ιδίως για τη στέγαση υπουργείων και κρατικών οργανισμών. Τώρα είναι η στιγμή να τολμήσουμε σε μη κορεσμένες περιοχές μακριά από την Ακρόπολη, εκεί που εκ των πραγμάτων χτίζεται η “νέα Αθήνα”, να τολμήσουμε.
Γρηγόρης Μαλούκος – gm2263
Αντιπρόσωπος για την Ελλάδα της διαδικτυακής βάσης δεδομένων
Emporis.com, προσβάσιμης και σαν skyscrapers.com
Ενδεικτικά: Η περιοχή του επιχειρηματικού κέντρου της περιοχής Levent στην Κωνσταντινούπολη:
εδω
Εκεί τόλμησαν…
“αν κάποιος μπορεί ας μας πεί αν έιναι δυνατή η κατασκευή ασφαλών ουρανοξυστών στην Ελλάδα”
Το χαρακτηριστικό των σεισμών στην Ελλάδα είναι η υψηλή συχνότητα τους (ως συχνότητα ορίζεται ο αριθμός των ολοκληρωμένων κύκλων δόνησης ανα δευτερόλεπτο – κοινώς το wavelength μετρούμενο σε Hertz). Eπιπλέον αυτό που ισχύει γενικά είναι ο’τι όσο πιο χαμηλό είναι ένα κτήριο τόσο υψηλότερη φυσική συχνότητα έχει (καθώς χαμηλότερο κτήριο σημαίνει μικρότερη περίοδο ταλάντωσης. σημ: f=T^-1).
Ένα κτίριο υποφέρει απο τις μεγαλύτερες καταστροφές (απο τη κίνηση του εδάφους) σε συχνότητες που προσεγγίζουν τη φυσική του συχνότητα.
Συνεπώς τα ΨΗΛΑ και ΟΧΙ τα ΧΑΜΗΛΑ κτίρια είναι ασφαλέστερα έναντι της σεισμικής δραστηριότητας στην Ελλάδα!!! Ένα ακόμα παράλογο της κρατικής παρέμβασης ….
Αυτό έχει να κάνει με το είδος του εδάφους, που δεν είναι το ίδιο σε κάθε περιοχή. Σε σκληρό έδαφος καλύτερα τα χαμηλά είναι ασφαλέστερα και σε μαλακά τα ψηλά. Υπάρχει χαρακτηριστικό παράδειγμα στην Κεφαλλονιά το 1953 στο μεγάλο σεισμό, όπου στα ορεινά γκρεμίστηκαν τα καμπαναριά και έμειναν οι εκκλησίες ενώ στα πεδινά γκρεμίστηκαν οι εκκλησίες και άντεξαν τα καμπαναριά!
Για συχνότητα και περίοδο σεισμού (Multidisciplinary Center for Earthquake Engineering Research)¨====>
http://mceer.buffalo.edu/infoService/faqs/eqaffect.asp
Για ιδιότητες εδάφους και συνέπειες σεισμού (powerpoint file):===> http://www.benfieldhrc.org/resources/C471_lectures/GEOL3026.8.ppt
Bραχώδη εδάφη έχουν τη δυνατότητα να μεταδώσουν επιτάχυνση άνω των 2g κτλ.
Aμμώδη εδάφη ===> φαινόμενο “υγροποίησης”
(Physical properties of soil and rock
competent bedrock may transmit peak accelerations > 2g
sands can transmit up to ~ 0.6g
gravels much higher
clays only capable of transmitting up to 0.15g
Geological structure
focus waves
No simple correlation between M, acceleration,and distance from quake source
Sands and silts
undergo temporary loss of strength
behave as viscous fluid
Seismic waves cause void collapse resulting in densification
Drainage of pore water cannot be achieved rapidly enough resulting in excessive pore pressures
End point is development of a QUICK condition
material behaves as heavy liquid with virtually no shear strength)
Τελοσπαντων εγω επιμενω οτι οι σεισμοι δεν ειναι ανυπερβλητο προβλημα. Τοσα σεισμογενη μερη εχουν ψηλα κτιρια.
Και βεβαια πρεπει να τονισω οτι και τα κτιρια εχουν οικονομιες κλιμακας. Ενα μικρο σπιτακι συνηθως φτιαχνεται χωρις καν αρχιτεκτονα. Αντιθετα ενα πολυ μεγαλο κτιριο αξιζει τοσα λεφτα που οι κατασκευαστες εχουν συμφερον να προσλαμβανουν χιλιους δυο ειδικους και να προσεχουν πολυ την δομη και την μορφη του. Δεν ειναι συμπτωση οτι σε καθε εποχη τα μεγαλυτερα κτιρια ηταν συχνα και πιο πρωτοποριακα, προσεγμενα κτλ
Δεν διαφώνησε κανείς. Όπως προανέφερα:
“Συνεπώς τα ΨΗΛΑ και ΟΧΙ τα ΧΑΜΗΛΑ κτίρια είναι ασφαλέστερα έναντι της σεισμικής δραστηριότητας στην Ελλάδα!!!”
Οι ουρανοξύστες στις Η.Π.Α. βρίσκουν ιδιαίτερη απήχηση, όχι μόνο για τους λόγους που προαναφέρθηκαν, αλλά και γιατί εκμεταλλεύονται στο έπακρο τις ιδιότητες του ατσαλιού. Όμως η τιμή του συγκεκριμένου υλικού στην Ελλάδα το καθιστά απογορευτικό οπότε αποκλείεται το ενδεχόμενο κατασκευής ουρανοξύστη. Αντιθέτως το τσιμέντο είναι αρκετό οικονομικό (όχι κατάλληλο όμως για πολυόροφες κατασκευές), είναι χαρακτηριστική η φράση του ομότιμου καθηγητή Ε.Μ.Π. κ. Τάσσιου, το τσιμέντο είναι λαϊκό υλικό γιατί είναι φθηνό και αντοχής.
Πόσο κοστίζει το ατσάλι στις ΗΠΑ και πόσο στην Ελλάδα; Αμφιβάλλω ότι η διαφορά στο κόστος υπερκαλύπτει τα πλεονεκτήματα ενός ουρανοξύστη.
Δεν μιλάμε για το 1900 όπου ελάχιστες χώρες είχαν ανεπτυγμένη χαλυβουργία, αλλά για το 2006, όπου μπορούμε να εισάγουμε χάλυβα από παντού.
Δεν τίθεται τόσο το θέμα διαφοράς τιμής ατσαλιού ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ελλάδα όσο η διαφορά τιμής ανάμεσα σε ατσάλι και τσιμέντο.
Μα και να ίσχυε το επιπλέον κόστος που δεν είμαι ειδικός να το πω, για έναν ουρανοξύστη,θα πρέπει να αναγουμε τους υπολογισμούς,μας σε κόστος ανά τμ ενοικιαζόμενου χώρου.
Επιπλέον, χτίζονται και με τσιμέντο ουρανοξύστες. Ο πύργος των Αθηνών ας πούμε μια χαρά είναι. Ας ξαναχτίσουμε κάτι ίσου όγκου και ύψους αλλά σημερινής σχεδιάσεως για να πάρουμε το κολάει και μετά τα βρισκουμε το υπόλοιπα… Εγώ βλέπω ότι στην Κηφισίας χτίζονται τετραώροφα, ιδιου ύψους με του Παπάγου που υποτίθεται ότι είναι προάστιο και μάλιστα “προνομιούχο”.
Άσε τα δεκαόροφα που χτίζονται σε κάτι ανύποπτα σημεία όπως στου Ζωγραφου απέναντι από το νεκροταφείο, τέρμα Αχαρνών ακόμα και σε παρόδους και κάτι τέτοια. Αλλά στην πρόσοψη της Κηφισίας όχι. Τζιιιιζζζζ. Παράλογη χώρα
Δεν είναι θέμα οικονομιών κλίμακος, θέμα ιδεολογικής αγκυλωσης αλλά και νομικού πλαισίου είναι…
ο γμ εχει απολυτο δικιο. Το ατσαλι σε καμμια περιπτωση δεν ειναι δικαιολογια (να θυμισω οτι αρκετα ολυμπιακα κτιρια, οπως το κεντρο ραδιοτηλεορασης στο ΟΑΚΑ γιναν με μεταλλικους σκελετους.)
Και βεβαια ουρανοξυστες χτιζοντουσαν στην Αθηνα μια χαρα μεχρι που τους απαγορευσαμε.
Μήπως θα έπρεπε να συσταθεί στην ευρύτερη Αθήνα «υπερδημοτικός» οργανισμός που να ασχολείται με θέματα πολεοδόμησης και ρυμοτομίας; Η οργάνωση της μητροπολιτικής περιοχής ίσως χρειάζεται κάποιον που να βλέπει όλο το έργο, όχι τις ανάγκες και απαιτήσεις κάθε Δήμου ξεχωριστά.
Μου έρχεται στο μυαλό το πάρκο του Ελληνικού και οι γύρω Δήμαρχοι…
Υπάρχει ο Οργανισμός Ρυθμιστικού Σχεδίου, που δεν έχει βελτιώσει την κατάσταση, αντίθετα είναι από τις αιτίες του προβλήματος.
1.Οι ουρανοξύστες δεν κτίζονται με τσιμέντο γιατί τα τοιχώματα των κατώτερων ορόφων
όσο πάχος και να έχουν τελικά καταρέουν.Είναι χαρακτηριστικό ότι οι πρώτοι ουρανοξύστες
στις ΗΠΑ που κατασκευάζονταν από τσιμέντο έφταναν μέχρι κάποιους ορόφους και μετα αντιμετώπιζαν
προβλήματα.
2.Ουρανοξύστες θεωρούνται τα πολυώροφα κτίσματα που έχουν ύψος τουλάχιστον 150 m
ο πύργος Αθηνών έχει 103 m.άρα δεν είναι.
3.Τα ολυμπιακά κτίρια που έχουν μεταλλικούς σκελετούς μπορούν να καταταχθούν στην κατηγορία
των ελαφρών κατασκευών για τα οποία η όλη τεχνοοικονομική μελέτη διαφέρει κατά πολύ από
αυτή που απαιτείται για ένα ουρανοξύστη.
1. Επειδή δεν έχει βρεθεί ακόμα η απάντηση του τελικά ποιό είναι το όριο πάνω από το οπίο ένα κτίριο ε/ιναι ουρανοξύστης, σας αναφέρω ότι διάφοροι διαδικτυακοί κόμβοι θεωρούν σαν “ψηλό κτίριο” (highrise) οποιοδήποτε έίναι από 12 έως, πες 18 πατώματα και εν γένει σαν “ουρανοξύστη” εκείνο που ξεπερνάει τα 18-20 πατώματα. 150μ είναι ένας ψιλοβαρβάτος ουρανοξύστης γύρω στα 40 πατώματα, που κάνει “μπάμ” στις περισσότερες πόλεις του κόσμου, άσχετα αν σε ορισμένες πχ ΝΥ ή Σαγγάη δεν κάνει καμμία εντύπωση για γνωστούς λόγους. Μπορούμε να ονομάσουμε ουρανοξυστη με ασφάλεια κάθε κτίριο από 60-70μ και είκοσι ορόφους και άνω.
2. Όντως ως ένα ύψος χτίζονται και ψηλά κτίρια από τσιμένο (εννοώ “χαμηλοί” ουρανοξύστες) από τσιμέντο. Επιπλέον, στην Ελλάδα, και για τον λόγο ότι έχουμε τη γνωστη λατρεία προς το τσιμέντο, αργήσαμε να χτίσουμε κτίρια με μεταλλικό σκελετό. Λογικό είναι ότι αν αποπειραθούμε να χτίσουμε ψηλά κτίρια στο μέλλον, μάλλον θα μπεί σε χρήση αυτή η μέθοδος κατασκευής.
3. Για να σας φτιάξω τη βραδιά, στα Τίρανα χτίχουν ή έχουν χτιστεί πολλά κτίρια των 15 ορόφων και άνω και αν δεν κάνω λάθος τωρα τελειώνει και ένα των 20. Θα μου πείς είμαι περίεργος αλλά όταν χτίσουν κανένα (δεν είναι δύσκολο να χτίσεις ένα κτίριο 30 ορόφων, ιδίως αν το κάνεις για λόγους γοήτρου), και πάει βρε παιδί μου στα 105 ή 110μ θα νιώσω λίγο κάπως… Βεβαια θα μου πείς ακόμα έχουν διακοπές στο ηλ. ρεύμα, και ναι, δεν έχουν μετρό και αεροδρόμιο (αν και, προς πληροφόρηση σας χτίζουν έναν αεροσταθμό με ανάδοχο μαντέψτε ποιά εταιρεία – τη Hochtief… ).
Παιδιά, δεν είναι το θέμα της Αλβανίας, είναι το ότι ενώ σαν χώρα έχουμε κάνει πολλά βήματα, έχουμε ακόμα ΠΟΛΛΕΣ αγκυλώσεις… Δυστυχώς…
Ηδη έχει τυπωθεί με μελάνι η φράση σε κάποια περιοδικά: “οι Ουρανοξύστες των Τιράνων”.
Αυτά…
κουφ επιμενω να μην καταλαβαινω τι ισχυριζεσαι. Δεν θα γινουν κτιρια 20-30 οροφων στην Αθηνα αν επιτραπουν? Τα οικονομικα των ουρανοξυστων ειναι τοσο ευνοϊκα οταν η γη ειναι ακριβη που οσο πιο ακριβο και να ειναι το ατσαλι, οι ουρανοξυστες θα γινουν. Ακομα βεβαια και αν δεν γινοντουσαν, η απαγορευση τους ειναι απαραδεκτη.
Γρηγορα μιλας για τα Τιρανα. Διαβασε και αυτο εδω για την Κωνσταντινουπολη. Δεν ειναι μονο το αισθητικο μερος, οτι χανουμε γειτονιες που θα μπορουσαν να ειναι εντυπωσιακες αλλα συμβιβαζομαστε με αστεια κτιριακια που βαφτζουμε μεγαρα. Ειναι κυριως οι επενδυσεις. 4 δις επενδυσεις στην Κων/πολη, μηδεν στην Αθηνα. Μπραβο κυριοι ιδεοληπτικοι, μας σωσατε παλι απο τον κακο καπιταλισμο…
Η καλή μας η “Ε” λησμονα να μας πει ότι στην Πόλη των 15 εκατομμυρίων, παρά φυσικά τα όσα προβλήματα του υπερπληθυσμού, υπάρχουν ολόκληρες περιοχές με ουρανοξύστες και αστικά τοπία που ο μέσος Ελληνας αν τα έβλεπε θα ένοιωθε μια κρυάδα για την “μεταΟλυμπιακή” Αθήνα που δεν μπορούμε να βάλουμε ένα κιόσκι για να πάμε να θαυμάσουμε το νέο μας τοπόσημο, το Ολυμπιακό Στάδιο, και δύο χρόνια μετά τους αγώνες ανάλογα με το πού φυσάει ο… χαβάς, ενδέχεται κάποιος να μπορεί ή να μην μπορεί να το επισκεφθεί υπό το βλοσυρό βλέμμα των βαριεστημένων “οργάνων” που τους χαλάμε τη χαύνωση.
Φυσικά η ιδεοληπτική και άκρως εσωστρεφική “Ελευθεροτυπία” βαυκαλίζει τον ανύποπτο κοσμάκη με ιδεες “τι ωραία που ήταν τότε το κουτούκι του Στάθη που τραγουδούσαμε στην πίσω ασβεστωμένη αυλή τα ‘παράνομα’ τραγούδια ενώ έξω περίμενε ο κακός χωροφύλακας”. Τα χρόνια πέρασαν, τα πράγματα άλλαξαν αλλά εμείς, ακόμα νοσταλγούμε το κουτούκι, όχι σαν μια γλυκειά ανάμνηση (και ο γράφων έχει πολλές τέτοιες) αλλά σαν τρόπο ζωής, μια αποδραση από τον κόσμο που είναι ήδη εδώ και εμείς (αυτοί δηλαδή, εγώ ήμουνα στο δημοτικό επι Χούντας, ενώ πολλοί φίλοι που γράφουν εδώ πέρα μάλλον δεν είχαν γεννηθεί κιόλας) κοιτάμε μανιασμένα να σταματήσουμε τους δείκτες του ρολογιού από το να κυλίσουν προς τα εκεί που έχει ήδη πάει η Βιέννη, η Βαρσοβία, η Μαδρίτη, και εδω και δεκαετίες το Λονδίνο και το απίστευτο Παρίσι, για να μην μιλήσω και για την Πόλη, όπου αν πάτε με γκρουπ, πέρα από το πατριαρχείο, το Πέραν και την Αγορά, πέστε σε ένα ταξιτζή να σας πάει στο Metrocity Millennium και στο Istanbul Canyon στο Λεβέντ και δεν θα χάσετε. Μάλλον θα μελαγχολήσετε.
Δυστυχώς η χώρα μας κυβερνάται με ιδεοληψίες και όχι με στρατηγική, και φυσικά, οι Τούρκοι δεν είναι υποχρεωμένοι να μας ακολουθήσουν σε αυτό το μετατραυματικό σοκ της μεταδικτατορικήςελλάδας που δε λέει να τελειώσει 30+ χρόνια μετά, έχουν και όραμα, και στρατηγική.
Η μεταμόρφωση της Πόλης (η οποία άρχισε τη δεκαετία του 80, όταν ο “Ανδρέας” ματαιωνε τα αεροδρόμια και τα μετρό τότε, συνεχίζεται αδειαλειπτα επί 20 έτη. Οι Τούρκοι έχουν ένα αεροδρόμιο σαν το Ελ. Βενιζέλος (κατα το “τρείς καμπαλλέρος”) πολύ πριν τελειώσει το δικό μας, έχουν δύο δακτυλίους σαν την Αττική οδό (εμείς όμως έχουμε το προαστειακό στη μέση) οι οποίες διέρχονται από τις τρομερές και φοβερές γέφυρες του Βοσπόρου, και το Μετρό τους, αν και υπολείπεται του δικού μας εξελίσσεται ταχύτατα. Και δεν μιλάω για το Λεβεντ ή το Μασλάκ, το δικό τους Μαρούσι, που μπροστά του τα κτίρια του Αμαρουσίου είναι καλυβάκια.
Και έπονται η Άγκυρα, η Σμύρνη, τα Άδανα, και άλλες πόλεις που σιγά-σιγά και Μετρό αποκτούν και μητροπολιτική όψη. Οσοι έχετε εικόνες χαλασμάτων αππό την Αγκυρα και τη Σμύρνη ξεχάστε ετς και κοιτάξτε να δούμε τι θα κάνουμε και με τη Θεσσαλονίκη, η οποία μοιάζει να είναι στο μετέωρο στάδιο που ήταν η Αθήνα το 1990…
Θα δεχτω ότι και εμείς έχουμε κάνει τρομερά βήματα από το 1992 και μετά, αλλά ήδη φτάσαμε στο σημείο που πάντες μιλούν είτε φωναχτά είτε ψυθιριστά (η κατάρα της ιδεολογικής τρομοκρατίας της ασβεστομένης πίσω αυλής καλά κρατεί) για “επικαιροποιηση”. Δεν μπορεί στις προσόψεις αυτοκινητοδρόμων όπως είναι η Αττική οδός η Κηφισίας να μην επιτρέπεται τίποτα άλλο από τριώροφα και φυσικά να έχουν σταματήσει οι κατασκευές γιατι κανένα μα κανένα δεν συμφέρει να χτίσει τρία πατώματα γραφείων σε οικόπεδα που στην Πόλη ή τη Βαρκελώνη θα έχτιζαν 30. Είναι αστείο να το συζηταμε.
Στην Ελλάδα δεν έχουμε καταλάβει ότι κάθε πόλη, εκτός από τα άλλα (και ποιός πχ δεν θέλει να τελειώσει το μουσείο Ακροπόλεως ή το Κέντρο Γραμμάτων και Τεχνών του Ωνασείου ιδρύματος ή φυσικά και το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στο “Φιξ” στη Συγγρού) είναι ένα “μαγαζί το οποίο πουλάει ή δεν πουλάει ανάλογα με το κατα πόσον “φτιασιδωμένο” το έχει ο ιδιοκτήτης του.
Ε, λοιπόν, άπαντες γνωρίζουν ότι η Αθήνα, για να συνεχίσει να κάνει αναπλάσεις αρχαιολογικών χωρων, για να συνεχίσει να αναπλάθει συνοικίες που επί δεκαετίες παρέμεναν χαλάσματα και τώρα μας θαμπώνουν με το κρυμένο νεοκλασικό μεγαλείο τους (τι να κάνουμε, βρίστε με, call me names, αλλά καλώς ή κακώς τα μισά νεοκλασικά τα έχει αναπλάσει το F-Fokas και ο Zara και όχι οι ξυνισμένοι NIMBYs) πρέπει να ανοίξει τις πόρτες σε εκείνους που έχουν το χρήμα. Αυτό σημαίνει φυσικά ότι ορισμένες περιοχές όπως η Κηφισίας, η Αττική οδός και η Δραπετσώνα με το Ελαιώνα θα πρέπει να μοιάσουν με καπιταλιστικά Επιχειρηματικά κέντρα με πολύ πράσινο αλλά και ένταση οικοδόμησης (άμα χτίζεις σε ύψος εξοικονομείς σε πλάτος) και να τελειώνει ο γάμος.
Το ίδιο ισχύει και για τη σε χειρότερη μοίρα Θεσσαλονίκη η οποία θα έπρεπε να δεί τους πρώτους ουρανοξύστες στην Πυλαία ή τη Δυτική πλευρά της πολης, με προοπτική οι επόμενες επεκτάσεις του Μετρό και τα υπόλοιπά έργα να είναι ικανά να τη μεταμορφώσουν σε μια πραγματική συν-πρωτευουσα.
Αλλιώς, για να γυρίσουμε και στα καθ’ ημάς που τα γνωρίζω καλύτερα, η Αθήνα θα συνεχίσει να είναι μια παρα λίγο μητρόπολη που δεν ολοκλήρωσε τη μεταμόρφωση της, θα συνεχίσουν να παλιώνουν τα κτίρια του κέντρου, έως ότου θα αρχίσουν να γκρεμίζονται πλακώνοντας και τους ενόίκους τους, ενώ εκεί που θα μπορούσαμε να είχαμε χτίσει ουρανοξύστες και να έχουμε κάνει τη δική μας πρόταση για το κομμάτι που παράγει πλούτο σε αυτή την πόλη θα είναι χτισμένες οι διάσπαρτες σωμόν μεζονέτες των χρεωμένων νεοΕλλήνων και θα μιλάμε για την ανάγκη ενός νέου οικονομικού κέντρου στο Καπανδρίτι…
Προλαβαίνουμε ακόμα… Time’s running out though…
Το μόνο που ισχυρίζομαι είναι ότι υπάρχουν εκτός των ιδεολογικών αγκυλώσεων αρκετές τεχνικής φύσης δυσκολίες, με συνέπεια να καθίσταται μη ευνοϊκή η κατασκευή ουρανοξυστών. Βέβαια αν ουρανοξύστης θεωρείται και ένα κτίριο 60 m τότε προφανώς οι δυσκολίες είναι κατά πολύ λιγότερες.
Αυτό που θα ήθελα να μάθω είναι η θέση του Τεχνικού Επιμελητηρίου σχετικά με το θέμα.
Τεχνικές δυσκολίες σίγουρα δεν υπάρχουν. Τα μεγαλύτερα κόστη στη κατασκευή ενός ουρανοξύστη είναι τα εργατικά κόστη (τα οποία είναι χαμηλότερα στην Ελλάδα σε σχέση με χώρες της δυτικής ευρώπης – δοξά το Θέο απο αυτή την άποψη που συνορεύουμε με χώρες της Βαλκανικής) και όχι το ατσάλι (απαραίτητο απο στατική/αισθητική οπτική άποψη). Αυτό εξηγεί τη δημιουργία των εντυπωσιακότερων κτιρίων (και τον κατασκευαστικό οργασμό) στο Ντουμπάϊ. Επενδυτές -λόγω και της παντελής έλλειψης αναλόγων επαγγελματικών κτιρίων- είναι πολύ εύκολο να βρεθούν.
Αυτό που χρειάζεται αρχικά είναι η απελευθέρωση των περιορισμών δόμισης(σε μερικές τουλάχιστον περιοχές – τα μελλοντικά επιχειρηματικά κέντρα- των μεγαλοπόλεων). Η ιδιωτική προτοβουλία θα δοκιμαστεί όπως και η δυνατότητα, απο τεχνική και οικονομική άποψη, κατασκευής ουρανοξυστών. Περιορισμοί δόμισης πιστεύω πρέπει να καθιερωθούν αποκλειστικά σε προάστεια πόλεων όπου η άναρχη κατασκευή ακαλαίσθητων πολυκατοικιών δεν αποτελεί καμία αναγκαιότητα (αυτό άλλωστε συμβαίνει και σε Λονδίνο, Λ.Α., Παρίσι, Λυόν κτλ.).
ok
Νομίζω ότι το παράπονο των περισσότερων είναι όχι τα ψηλά αλλά τα άσχημα κτήρια στην Αθήνα. Και το κακό είναι ότι όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο άσχημα γίνονται. Πάρε για παράδειγμα τις πολυκατοικίες, οι περισσότερες που χτίστηκαν από το ’30 έως το ’60 είναι πολύ ωραίες. Αλλά ακόμα και κάποιες μέτριες πολυκατοικίες του ’70 και του ’80 (μου) φαίνονται αισθητικά ανώτερες απο αυτές που χτίζονται τα τελευταία χρόνια. Αυτές που είναι σαν παραφορτωμένη γαμήλια τούρτα. ΑΝ τα κτήρια που κτίζονταν ήταν ωραία, πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα είχαν πρόβλημα αν ήταν ψηλά. Εκτός αν πλανάμαι πλάνη οικτρά και όλοι οι Αθηναίοι αναπολούν το χωριό τους (που είναι μια πιθανότητα).
Όλα παίζουν φίλτατη switchblade sister (ωραιο όνομα για ρόκ συγκρότημα επί τη ευκαιρία!!! ), όλα παίζουν.
Εχεις καποιο δικιο για ενα μερος των κτιριων του 90, μοιαζουν πολυ χοντροκομμενα, ασπρες τσιμεντενιες νεοπλουτέ τουρτες (φταιει λιγο και η αντισεισμικη προστασια φανταζομαι που υποχρεωνει σε πολυ χοντρες κολωνες). αλλα γενικα νομιζω η κατασταση βελτιωνεται, οι ελευθεροι χωροι γινονται πιο απλοχεροι στα κτιρια και το σχεδιο σιγα σιγα σιγα καλυτερευει.
Βεβαια η ελλειψη στυλ εχει μεγαλη σχεση με τον επαρχιωτισμο της Αθηνας. Οταν προσπαθουν να κανουν 5οροφα κτιρια που μοιαζουν με 5 χωριατικα σπιτια το ενα πανω στο αλλο, το αποτελεσμα δεν ειναι ελκυστικο. Οταν πανε να φτιαξουν 5οροφα κτιριο χωρις αρχιτεκτονα, γιατι ετσι χτιζανε και τις παραγκες στο χωριο, παλι δεν βγαινει ωραιο.
…που να δείς πόσο αστείο φαίνεται να προσπαθούν να χτίσουν κτίριο γραφείων 5 ορόφων με νοοτροπία σχεδιασμού ουρανοξύστη και να σου βγαίνει γυάλινο κυβάκι, γιατι δεν μπορεί να χτίσουν ψηλότερο.
Και σαν αποθέωση της έλλειψης σχεδιασμού όπου τελικά μόνο οι αρχιτέκτονες δεν έχουν λόγο, (αν και αυτοί πολλές φορτές απαξιούν, κυρίως κάποιοι παλαιότεροι, να εκφράσουν λόγο προς την πλέμπα, αλλά έχουν οι πελάτες τους, οι “περίοικοι” το ΣτΕ και ο κακός μας ο καιρός), χτίζονται “πολυτελή συγκροτήματα γραφέιων” των 2 ορόφων μέσα σε παραδρομάκια της Λ. Κηφισίας και τα “στελέχη” κάνουν μπανιστήρι ΄και “παίρνουν μάτι” την ανύποπτη κυρία του απέναντι διαμερίσματος την ώρα των συσκέψεων.
Ξέρω γω, μπορεί να είμαι εγώ ο παράξενος…
Είμαι περίεργος σε περίπτωση σεισμού, στον 50ο όροφο δεν κουνάει τόσο πολύ που θα πέσουν όλα τα αντικείμενα;
Δεν υπαρχει αμφιβολια οτι ενας σεισμος σε ενα ψηλο κτιριο δεν ειναι ευχαριστο θεαμα. Ομως το ΛΑ θεωρητικα εχει μεγαλυτερα προβληματα σεισμου απο την Αθηνα, παρολαυτα εχουν μια χαρα ουρανοξυστες. Αλλα το συζητησαμε το θεμα λιγο πιο πανω…
Ενημερώνω τους φίλους συμμετέχοντες ότι μόλις δημοσιεύτηκε ένα άρθρο μου στο web περιοδικό “e-magazino.gr”, στη νέα ενότητα “Αρχιτεκτονική και Αστικός Σχεδιασμός” με τίτλο: Ουρανοξύστες στην Αθήνα: Ένα απόλυτο νεοελληνικό ταμπού.
Η διεύθυνση του άρθρου είναι: όπου παρουσιάζω μια σύνοψη των θέσεων μου.
Όσοι πιστοί λοιπόν προσέλθετε…
Βέβαια, υπάρχει τώρα το πρόβλημα της ακίνητης περιουσίας σε πολλούς ιδιώτες-κατοίκους των πολυκατοικιών στην Αθήνα(και τη Θεσσαλονίκη).
Οπότε πρέπει να βρεθεί μία λύση πρώτα για να επιτευχθεί και η πολυπόθητη αποκέντρωση του πληθυσμού και η κατασκευή υψηλών κτιρίων.
Ξεκινώντας από τη φράση του Le Corbusier ότι “αρχιτεκτονική είναι η έκφραση του πνεύματος της κάθε εποχής” είναι σαφές ότι αυτή η πολεοδομική-αρχιτεκτονική “σούπα” που αποτελεί την σημερινή Αθήνα δεν είναι παρά έκφραση στο χώρο, συγκεκριμένων πολιτικών οικονομικών και κοινωνικών επιλογών.
Εάν στην Ελλάδα αναπτυχθούν οι ανάλογες πολιτικές και κοινωνικές δομές που θα πάψουν να θεοποιούν την “ιδιοκτησία” και τη κερδοσκοπία στη χρήση της γης (παραβλέποντας κάθε έννοια κοινοχρήστου χώρου), τότε θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για αλλαγή της μορφής της Αθήνας (και της Ελλάδας γενικότερα).
Βέβαια αυτό προϋποθέτει ανάλογο θεσμικό πλαίσιο, χωροταξικά και πολεοδομικά σχέδια που να εφαρμόζονται και κυρίως κοινωνική και πολιτική βούληση για αυτό.
Μέχρι τότε θα προσπαθούμε με αποσπασματικές παρεμβάσεις να φτιάξουμε κανένα παρτέρι η καμιά ξεκάρφωτη παρωδία ουρανοξύστη “δίπλα στη λεωφόρο”,ξεγελώντας τους ξένους και ικανοποιώντας την αυταρέσκεια μας,ότι έχουμε ξεφύγει από τον τριτοκοσμικό πολεοδομικό και αρχιτεκτονικό μεσαίωνα μας.
κωνσταντινε τι εννοεις προβλημα ακινητης περιουσιας?
κωστα δεδομενου οτι οι ανθρωποι παντα θα κοιταν το συμφερον τους, και εχουν δικαιωμα να το κανουν, πρεπει να βρισκουμε τροπο να προστατευουμε και τις πολεις μας χωρις να ζημιωνουμε τους ιδιοκτητες. Οι ουρανοξυστες ειναι σχεδον το μαγικο κολπο, γιατι οι ιδιοκτητες εχουν το ιδιο ή μεγαλυτερο κερδος, αλλα παραλληλα και η πολη κερδιζει ελευθερους χωρους και σοβαρα κτιρια!
Εννοώ ως πρόβλημα ακίνητης περιουσίας το ότι μια οικοδομή 8 ορόφων έχει περίπου 30 ιδιοκτήτες. Δεδομένου το ότι υπάρχουν χιλιάδες οικοδομές στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη με χιλιάδες ιδιοκτήτες που έχουν συνεπώς χιλιάδες δικαιώματα ιδιοκτησίας, είναι πολύ δύσκολο να γκρεμιστούν αυτά τα κτίρια και να γίνουν δρόμοι. Είναι σχεδόν καταδικασμένες αυτές οι πόλεις να έχουν μικρά δρομάκια και υψηλές οικοδομές.
Οπότε με το χτίσιμο και μόνο των ουρανοξυστών δε θα λυθεί το πρόβλημα, χρειάζεται μία μακροχρόνια στρατηγική για την αντιμετώπιση και κυκλοφοριακών προβλημάτων που θα προκύψουν από ενδεχόμενη αύξηση του αστικού πληθυσμού.
Η γνώμη μου είναι να πρώτα να δωθούν κίνητρα για αποκέντρωση, εφ’όσον αυτή επιτευχθεί αποζημίωση των ιδιοκτητών των κατοικιών στα αστικά κέντρα και ριζική ανάπλαση των πόλεων με χτίσιμο μεγαλύτερων κτιρίων και δρόμων.
Αυτή είναι η προς το παρόν ανέφικτη πρότασή μου.
Tο συλλογικό τραύμα των Αθηναίων δεν έχει προφανέστατα να κάνει με το ύψος των κτιρίων(!) αλλά με την ασχήμια των τσιμεντοκατασκευών των 50’s που όχι μόνο δεν ακολουθούν κανένα αρχιτεκτονικό ρεύμα (άστοχα έχει επιχειρηθεί η σύνδεση των αθηκαϊκών εντρωμάτων με τις μοντερνιστικές κατασκευές του Le Corbusier) αλλά στην ουσία η αισθητική τους περιορίζεται στις ωφελιμιστικές επιλογές των εργολαβών τις περιόδου που έχτισαν την Αθήνα (φυσικά σε πολλές περιπτώσεις ούτε λόγος γινόταν για αρχιτέκτονα). Το άρθρο χαρακτηρίζεται από απλότητα και επιθετικότητα, εγγενή σε πολλά flame άρθρα που στόχο έχουν περισσότερο τον εντυπωσιασμό και βασίζονται στην ημιμάθεια. Συν τοις άλλοις να σημειώσω οτι η σύγκριση της Αθήνας με τη Μαδρίτη και το Παρίσι είναι άστοχη από γεωλογικής αλλά και κλιματολογικής άποψης. Αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό εάν ανατρέξουμε σε έναν σεισμολογικό χάρτη της Ευρώπης ή στο μετεωρολογικό δελτίο ειδήσεων της επόμενης ημέρας. Επομένως, ένα πραγματικό Manhattan στην Αθήνα θα ήταν πολύ επισφαλές από άποψη σεισμικής προστασίας (πείτε το στους φίλους σας από τη Μαδρίτη που εντυπωσιάστηκαν με το πόσο χαμηλά είναι τα κτίρια εδώ) ενώ τα χαρακτηριστικά μπαλκόνια στις πολυκατοικίες σχετίζονται με το εξαιρετικά ήπιο κλίμα της Αθήνας και τον τρόπο ζωής των κατοίκων της και κατά τη γνώμη μου προσθέτει μια νότα ταυτότητας στη πόλη (Εξάλλου, ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός πρέπει να έχει ως αφετηρία τις ανάγκες κάθε τόπου και οικιστικής-αστικής οργάνωσης και όχι τα carte postales και τις φοιτητικές αναμνήσεις από εκδρομές). Εφόσον ο συγγραφές ανάτρεξε σε παρατηρήσεις κάποιων φίλων του από τη Μαδρίτη, μπαίνω στον πειρασμό να παραθέσω και εγώ τη μαρτυρία μιας δικής μου φίλης από το Παρίσι που εντυπωσιάστηκε αρνητικά με την ασχήμια και τη φτώχεια που ανέδυε η περιοχή Συγγρού-Φιξ ή το Παγκράτι (χρώμα κτηρίων, σχεδιασμός που παρέπεμπε σε εκτρώματα του σοσιαλιστικού ρεαλισμού σε μίνι έκδοση, απλωμένα ρούχα και εσώρουχα) χωρίς όμως να κάνει κανένα σχόλιο για το ύψος των κτιρίων.
Συμπληρώνοντας, και αφού διάβασα μερικά comments που έχουν ήδη γραφτεί και αναφέρονται στο θέμα των σεισμών και της διάθεσης των ουρανοξυστών σε εταιρείες θέλω να σημειώσω τα εξής:
Το Los Angeles και το Tokyo είναι – όπως και η Αθήνα – εξαιρετικά σεισμογενείς περιοχές και για το λόγο αυτό το χτίσιμο ουρανοξυστών άργησε πολύ σε σχέση με άλλες πόλεις και έγινε δυνατό μετά τη πρόοδο της τεχνικής σταθεροποίησης και δαπάνη πολλών χρημάτων σε έρευνα και εγφαρμογή εκλεπτυσμένων μεθόδων οικοδόμισης τόσο από το κράτος όσο (και κυρίως) από οικονομικούς κολοσσούς που θα εποφελούνταν άμεσα από το κτίσιμο και την εμετάλλευση των κτιρίων. Κατά το Βολταιρικό “Ακόμη και αν δεν υπήρχε Θεός ο άνθρωπος έπρεπε να τον εφεύρει” μπορούμε να πούμε οτι ακόμα και αν δεν ήταν δυνατή η οικοδόμιση ουρανοξυστών στο Los Angeles και το Tokyo, το πλέγμα οικονομικών σχέσεων των κρατών αυτών θα έπρεπε να τους εφεύρει. Φυσικά, η οικοδόμιση ουρανοξυστών στις πόλεις αυτές εξυπηρετεί σκοπούς οικονομικούς και έχει άμεσα οφέλη για τις εταιρείες που τους εκμεταλλεύονται. Τα μεγέθη του Los Angeles και του Tokyo είναι αστείο να συγκρίνονται με αυτά της Ελλάδας από οικονομική άποψη, πολυπλοκότητα του δικτύου των σχέσεων και τεχνική πρόοδο. Συν τοις άλλοις, ακόμη και σήμερα και οι 2 αυτές πόλεις έχουν πολύ μικρότερο μέσο όρο ύψους κτιρίων σε σχέση με άλλες μεγαλουπόλεις. Ενδεικτικά αναφέρω αποσπάσματα που υπάρχουν αύθονα στο Google:
Some of the buildings of the Downtown core date from the early 1900s, with the topmost floors of most of the office buildings at mostly 14 and 15 stories. This was enforced because of the earthquake risk; thus, the Los Angeles City Hall was the tallest building for decades at 454 ft., until the development of Century City, in the western part of the Los Angeles basin.
(από Wikipedia)
Because of the risk of earthquakes, skyscrapers were not built until quite recently. For many years the City Hall, built in 1932 with 27 storeys, was the tallest building in the city. Only after it became possible to erect earthquake-proof buildings did a real building boom take place. Nevertheless, as far as the number and height of skyscrapers is concerned, Los Angeles cannot compare with San Francisco, perhaps not even with San Diego. The tallest buildings, all situated downtown, are:
First Interstate Bank, 707 Wilshire Blvd. (843ft/257m);
Security Pacific National Bank, 333 South Hope Street (730ft/222m);
Crocker Bank, 350 S. Hope Street (715ft/218m);
Atlantic Richfield Towers (ARCO), Flower Street, 5th/6th Street (690ft/ 210m).
(από Planetware)
ot until the 1990’s, especially toward the end of the decade, did Tokyo become more of a skyscaper city. Because of frequent earthquakes and the risk of a major earthquakes every 80 years or so (which means it could be very soon), Tokyo and all other Japanese cities’s architecture was no comparison to Hong Kong or Singapore.
What exactly motivated the change is hard to say. It could be the developement of better earthquake-proof technology, but also the dramatic fall in land prices since the economic and real estate bubble burst in 1990-1. Anyhow, Tokyo is now sprouting high-rise building faster than almost any other places on earth.
(από Japan Reference)
Να σημειώσω επίσης οτι η τακτική “ας χτιστούν οι ουρανοξύστες και μετά να δούμε αν βρεθούν εταιρείες” οδήγησε σε παρολίγον ναυάγιο το Grand Projet “La Defense” του Παρισιού που με την εντολή του Μιτεράν δέχτηκε μεγάλο αριθμό ουρανοξυστών κυρίως για μια ένεση σύγχρονου prestige στο μουσειακό Παρίσι. Πολλά γραφεία έμεναν ανεκμετάλευτα και το οικιστικό σχέδιο έφτασε λίγο πριν την κατάρευση ενώ ακόμη και σήμερα υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στη διάθεση γραφείων και η δόμηση προχωρά με πολύ αργούς ρυθμούς. Και όλα αυτά σε μια χώρα σαν τη Γαλλία που ο βαθμός βιομηχανοποίησης της ξεπερνά κατά πολύ τον ελληνικό. Να συμπληρώσω τέλος οτι το quarter “La Defense” στο οποίο βρίσκονται οι περισσότεροι ουρανοξύστες του Παρισιού είναι εκτός της πόλης, σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο ενώ ο μοναδικός ουρανοξύστης εντός του Παρισιού “Montparnasse” χαρακτηρίστηκε ως αρχιτεκτονική αποτυχία, έμεινε για καιρό σε μεγάλο βαθμό ανεκμετάλευτοσ ενώ ακόμα και σήμερα δεν χρησιμοποιείται από μεγάλες εταιρείες. Ήταν σημειωτέον ο μόνος ουρανοξύστης που χτίστηκε στο Παρίσι μετά την απαγόρευση – δια νόμου – του κτισίματος εντός της ιστορικής πόλης πολύ υψηλών κτιρίων. (Για την ιστορία ο πύργος του Montparnasse διακρίνεται στα σπάργανά του στην ταινία “Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι του Bertoluci”)
για μια ακομη φορα καποιος παιρνει την προτεινομενη αρση της απαγορευσης μιας πραξης, για επιβολη τελεσης της πραξης! δεν λεω να βαλουμε κανεναν με το ζορι να φτιαξει ουρανοξυστες, σιγουρα δεν λεω να τους κατασκευασει το κρατος! απλα να σταματησουμε να τους απαγορευουμε! αυτο προφανως ακυρωνει ενα καλο μερος της επιχειρηματολογιας σου Κυριακο καθως ειναι ασχετο αν τελικα θα ειναι οικονομικα βιωσιμοι λογω υψηλου κοστους ή χαμηλης ζητησης (δεν απαγορευονται οι κακες επενδυσεις).
αλλα ακομα και ετσι δεν συμφωνω καθολου με επιχειρηματα που παρουσιαζεις. πχ την προταση οτι δεν θα υπαρχει ζητηση για ουρανοξυστες, ή απλα για μεγαλα κτιρια. Οι 20-30 μεγαλυτερες επιχειρησεις της χωρας στεγαζονται σε πλειαδα κτιριων με μεγαλο κοστος οργανωσης, συνεχων μετακομισεων, τηλεπικοινωνιων, ελλειψης καθημερινης επαφης μεταξυ στελεχων κτλ το ιδιο δυστυχως ισχυει και για τα μεγαλα υπουργεια μας που στεγαζονται ακομα και σε πολυκατοικιες! Ακομα και μεμονωμενες υπηρεσιες στεγαζονται σε πληρως ακαταλληλα κτιρια (ειδα το κτιριο της αρχης ανταγωνισμου και επαθα πλακα, δεν κανει ουτε για φροντιστηριο ξενων γλωσσων). Τα περι ανισχυρης οικονομιας ειναι επιφανειακα, αντιθετα με οτι νομιζουν πολλοι, δεν χρειαζεται να εισαι Νεα Υορκη για να συμφερουν οικονομικα οι ουρανοξυστες, ακομα και το Βουκουρεστι ή τα Τιρανα εχουν ουρανοξυστες, ποσο μαλλον συγκρισιμες με μας πολεις οπως η Μαδριτη, Βαρκελωνη ακομα και Πραγα, Λισσαβωνα κτλ
Περι σεισμων, εχω το αισθημα οτι το ΛΑ και το Τοκυο ειναι σαφως πιο σεισμογενη, αλλα τεσπα υπαρχει σιγουρα η τεχνογνωσια για κτιρια 20-25 οροφων στην Αθηνα (τα υπαρχοντα παλιας τεχνογωνσιας ξεπερασαν ανετα τον σεισμο του 81 και τους επομενους!).
τελος περι αισθητικης, κανεις επισης λαθος. Ενα μεγαλο κτιριο εχω εξηγησει οτι φερνει οικονομιες κλιμακας και στο σχεδιο της. Για μια παραγκα δεν προσλαμβανει κανεις αρχιτεκτονα, για ενα 25οροφο πρεπει να εισαι τρελος για να μην προσλαβεις. Τα ομορφοτερα και πιο πρωτοποριακα κτιρια της Αθηνας καθε εποχης εχουν ολα ενα ικανο μεγεθος (εκτος αν μιλαμε για εξοχικες βιλλες, που παλι βεβαια οι μεγαλες τεινουν να υπογραφονται απο μεγαλυτερα ονοματα). Συγκρινετε τον πυργο Αθηνων με τις διπλανες μιζεριες της εποχης, συγκρινετε το Ατρινα στην Κηφισσιας ακομα και με τα σημερινα μιζερα κυβακια…
Τά’ πες όλα βρε Σωτηρη, μπραβο σου. Και επί τη ευκαιρία, μου κάνει εντύπωση ότι όλοι στην Ελλάδα τρέχουν να προκαταλάβουν με απαγορεύσεις κάτι τι που όπως και να είναι, δεν έχει δοκιμαστεί καν. Δικαιολογώ εν μέρει την άγνοια των κλιμάκων που χαρακτηρίζουν τους ουρανοξύστες του Τόκιο και του LA, ακόμα και του Παρισιού (αν και από κάποιο σημείο θα μπω στον πειρασμό να μην θεωρώ αυτές τις άτοπες συγκρίσεις απλά θέμα άγνοιας αλλά εξ επίτηδες κακοπροαίρετες εφόσον όλοι γνωρίζουμε ότι τέτοιας κλίμακες επεμβάσεις δεν πρόκειται να γίνουν στην Αθήνα) σε σχέση με ότι ΘΑ χτστεί (ΑΝ χτιστεί) στην Αθήνα.
Απλά αναρωτιέμαι: Αν χτιστουν ένα-δυο κτίρια των 40 ορόφων με κάποια πρωτοποριακή “σέξυ” αρχιτεκτονική, με κάποιο ξενοδοχειάκι, κάποιο εμπορικό κεντρακι, κανα-δυο κινηματογράφους και κανένα παρκινγκακι των 5000 θέσεων, είμαστε τόοοοσο σίγουροι ότι κάποιες εταιρείες που… δεινοπαθούν σε ακατάλληλα κτίρια στην Μιχαλακοπούλου, την οδό Παραδείσου του Αμαρουσίου, και τρέχα γύρευε που αλλού, νομίζετε ότι αυτοί δεν θα… τρέξουν αν δουν κάτι καλύτερο; Ηδη η Vodaphone πως την έχω κόψει εκεί στο Χαλάνδρι άνετα έχτιζε κτίριο 15-16 ορόφων. Όχι 40 αλλά όχι και 28 μέτρων ύψους που είναι το υπάρχον σημερινό όριο.
Ελεος, ξυπνήστε!!!
Α, και αν μην ξεχάσω: Μόνο και μόνο για να στεγαστούν τα κρατικά υπουργεία κάπου, θα έπρεπε να σκεφοτύμε να χτίσουμε ουρανοξύστες. Εστω και γι’ αυτό.
Ας μην αναλωνωμαστε στην αισθητικη και τη λειτουργικοτητα των ουρανοξυστων. Αυτη μενει να αποδειχθει επι του πρακτεου, εαν τελικα ειναι τοσο υψηλο το κοστος και το ρισκο.
Η ουσια είναι πως, εαν δεν υπαρξει συγκεκριμενος μητροπολιτικος σχεδιασμος στην ευρύτερη Αττικη που να συνδυαζει μελλοντικες επεκτασεις συγκοινωνιακων δικτυων (μετρο και αυτοκινητοδρομοι), δημιουργια υποδομων τηλεπικοινωνιων (οπτικες ινες ρε παιδια!) και παράλληλα περιοχες κατοικιας με κεντρα υπηρεσιων (σχολεια, εμπορικα κεντρα κτλ) οι ουρανοξυστες θα θυμιζουν λιγοτερο La Defense ή, Μανχαταν και περισσοτερο Ριο ντι Τζανέιρο… Υπεροχα αρχιτεκτονηματα τριγυρισμενα απο σκουπιδια.
Συμφωνω με την αρση της απαγορευσης αλλά, μονο με τη δημιουργια ζωνων τετοιας οικοδομησης και οχι χυμα…
Μα το Μαρουσι και η Συγγρου ειναι ηδη τετοια μερη, για να μην μιλησω για τον Ελαιωνα που θα μπορουσε να γινει ευκολα
Ωραιο το Σχεδιο!
Ειδικα οι αναφορες σου στην κατεδαφιση οικοδομικων τετραγωνων μου ευφραναν την ψυχη!
ΕΖΗΣΑ ΚΑΠΟΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗ ΡΩΜΗ.ΟΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΚΥΨΕΛΗ ΚΑΙ ΠΑΤΗΣΙΑ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΚΗ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΒΟΡΕΙΩΝ ΠΡΟΑΣΤΙΩΝ!Ο ΤΙΒΕΡΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΟΣΜΗΜΑ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΠΟΛΗΣ ΕΝΩ ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΚΗΦΙΣΣΟ ΤΟΝ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ ΟΧΕΤΟ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟ! Η ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ(ΑΝΑΡΧΗ ΔΟΜΗΣΗ ,ΤΣΙΜΕΝΤΟ ΠΑΝΤΟΥ ,ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΑΡΥΦΕΣ ΤΩΝ ΛΟΦΩΝ ΤΗΣ,ΠΑΝΤΕΛΛΗΣ ΕΛΛΕΙΨΗ ΚΕΡΑΜΙΔΟΣΚΕΠΩΝ,ΔΕΚΑΔΕΣ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΕΝΑΕΡΙΩΝ ΚΑΛΩΔΙΩΝ ΔΕΗ ΚΑΙ ΑΝΑΡΙΘΜΗΤΕΣ ΤΣΙΜΕΝΤΟΚΟΛΩΝΕΣ ) ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ!ΕΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΞΕΙ Η ΑΜΕΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΓΙΑ ΕΓΚΑΙΡΗ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΩΝ ΛΥΣΕΩΝ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΦΟΒΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΕΥΝΟΙΑΣ ΤΩΝ ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ Η ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ,Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΜΕ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΑΘΗΝΑΣ,ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ !ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΤΑ ΜΜΕ ΤΑ ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΙΑ ΔΑΚΡΥΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΡΟΥΔΕΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ!
Να ανακοινωσω λοιπόν την ύπαρξη του blog με την ονομασία Tall Athens ()με σκοπό τη μάχη κατά της ιδεοληψίας ενεντίον των ψηλών κτιρίων στην Αθηνα.
Επίσης υπενθυμίζεται ότι μαίνεται η μάχη και στο Ελληνικό τμήμα του skyscrapercity.com, στη διεύθυνση .
Ολοι μαζί να αντιταχθούμε επιτέλους στην υστερηση και τον οπισθοδρομισμό!!!