Το κέντρο της Αθήνας, τόσο το Ιστορικό όσο και το ευρύτερο μητροπολιτικό ήταν μια πολλά υποσχόμενη περιοχή, όπου έπνεε άνεμος δημιουργικής αναγέννησης και συνδύαζε παράδοση και νεανική αντισυμβατικότητα. Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όμως, άρχισε η ραγδαία υποβάθμιση του. Τα εγκαταλειμμένα κτίρια, οι συνεχείς διαδηλώσεις, η έλλειψη συστηματικής καθαριότητας των εξωτερικών χώρων, η εγκληματικότητα, αύξηση της θερμοκρασίας και η έλλειψη πρασίνου συνθέτουν πλέον το σκηνικό της καθημερινότητας των Αθηναίων. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν ακόμα ελπίδες αλλαγής. Ας δούμε το παράδειγμα άλλων ευρωπαϊκών πρωτευουσών, που αναγέννησαν τα ιστορικά τους κέντρα, όπως το Marre στο Παρίσι. Τα μέτρα όμως τα οποία πρέπει να ληφθούν για το ιστορικό κέντρο είναι πολλά και σύνθετα.

Σήμερα βιώνουμε την έλλειψη δημοκρατίας. Αυτό που ήταν θεμελιώδες στις φιλελεύθερες δημοκρατίες, δηλαδή η ισορροπίες μεταξύ των εξουσιών, παρακμάζει πλέον με γρήγορος ρυθμούς. Μια από τις αιτίες της μεγάλης κρίσης και του κινδύνου για τις δημοκρατίες είναι σήμερα το μονοπώλιο που ασκούν στα δημόσια πράγματα οι μηχανισμοί τους οποίους συγκροτούν οι πολιτικοί στρατοί. Τα κόμματα, τα οποία σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαία, αποτελούν μέρος της κρίσης. Παρόλα αυτά στο σύγχρονο κόσμο και χάρη στην επικράτηση των φιλελεύθερων ιδεών περίπου το ένα τέταρτο του παγκόσμιου πληθυσμού απολαμβάνει επιτέλους τα οφέλη μιας σχετικά δημοκρατικής διακυβέρνησης και μιας σχετικά ελεύθερης οικονομίας. Δε χρειάζεται να επιχειρηματολογήσουμε εδώ για το αν η σημερινή δυτική κοινωνία είναι καλύτερη από οτιδήποτε άλλο έχει υπάρξει ποτέ. Ο φιλελευθερισμός στη χώρα μας είναι μια έντονα παρεξηγημένη και συκοφαντημένη έννοια. Δεν αποτελεί έκπληξη λοιπόν που ο όρος, ο οποίος παντού σχεδόν στον κόσμο ταυτίζεται με προοδευτικές και καινοτόμες δυνάμεις, στη χώρα μας έχει αρνητική έννοια.