Ουρανοξύστες στην Αθήνα: Ένα απόλυτο νεοελληνικό ταμπού.
Δεκ 2nd, 2006 | Γρηγόρης Μαλούκος| Κατηγορία: Ελλάδα |
Email This Post
|
Print This Post
|
Του Γρηγόρη Μαλούκου
Ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά αλλά και ανεξήγητα “ταμπού” αυτού που ονομάζουμε γενικά “νεοελληνική πραγματικότητα” σχετίζεται και με την μέχρις εμμονής απαγόρευση ανέγερσης ψηλών κτιρίων και κατασκευών στις Ελληνικές πόλεις.
Αν κάποιος επιχειρήσει να αναλύσει λογικά το θέμα, θα καταλήξει στην εξής αντίφαση: Από τη μία, παρά το υπάρχον αυστηρό (υποτίθεται) νομοθετικό πλαίσιο, κατά περίεργο τρόπο δάση και αιγιαλοί καταπατούνται και κακοχτισμένα αυθαίρετα κατασκευάζονται και νομιμοποιούνται. Από την άλλη, η θεσμική αυστηρότητα της πολιτείας, αλλά και η περιβαλλοντική ευαισθησία των κατά τόπους “περιοίκων” εξαντλείται επιλεκτικά και με απόλυτο τρόπο μόνο στο θέμα του ύψους των κτισμάτων με τελικό αποτέλεσμα στις μεγάλες Ελληνικές πόλεις να επιτρέπονται σχεδόν κάθε είδους αυθαιρεσίες αρκεί να μην υπερβαίνουν ένα ορισμένο ύψος.
Η απάντηση στο γιατί ισχύει ένα τόσο απόλυτο καθεστώς, τουλάχιστον όσον αφορά την Αθήνα σίγουρα δεν είναι απλή και από τα όσα έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς, φαίνεται να σχετίζεται με τρία σημεία επιχειρηματολογίας:
Πρώτον, σχετίζεται με την παρουσία του ιερού βράχου της Ακρόπολης (ύψος 150μ από την επιφάνεια της θάλασσας) όπου υπάρχει η κοινή παραδοχή (και δικαιολογημένη) ότι οτιδήποτε άλλο συγκρίσιμου ύψους στην “περιοχή της” θα κατέστρεφε τις αναλογίες του κλασικού Αττικού τοπίου το οποίο έμεινε –λένε- αναλλοίωτο από τα χρόνια της αρχαιότητας. Μια παραλλαγή του επιχειρήματος αυτού αναφέρεται και στις λεγόμενες “κλίμακες του “Αττικού τοπίου” οι οποίες περιλαμβάνουν και τους επτά λόφους της Αθήνας και οι οποίες σύμφωνα με τους πολέμιους των ψηλών κτιρίων θα διαταρασσόταν εάν επιτρεπόταν η κατασκευή τέτοιων κτιρίων ενώ αναφέρεται κατά κόρον και ο κίνδυνος της περαιτέρω “τσιμεντοποίησης” του λεκανοπεδίου.
Δεύτερον, σχετίζεται με τη σεισμικότητα του Αττικού εδάφους όπου στην περίπτωση ενός μεγάλου σεισμού η διακινδυνευμένη κατάρρευση ενός τέτοιου οικοδομήματος θα δημιουργούσε εκατόμβες ή και χιλιάδες νεκρών που μπροστά τους σε σύγκριση, ο σεισμός του Σεπτεμβρίου 1999 θα αποτελούσε ένα απλό σκούντημα. Μιλάμε δηλαδή για γεγονός ανάλογης σοβαρότητας με την 11η Σεπτεμβρίου 2001 στη Νέα Υόρκη, αλλά αυτή τη φορά προερχόμενο από φυσικά αίτια.
Τρίτον, τα ψηλά κτίρια εμφανίστηκαν μαζικά στην Αθήνα κατά την περίοδο της δικτατορίας βάσει του νόμου Α.Ν. 395/68 “περί ελευθέρας δομήσεως” οπότε η ανέγερση παρομοίου ύψους κτιρίων θα ανέσυρε άσχημες μνήμες και ιδίως στην περίπτωση της ανέγερσης πραγματικά μεγάλων και κυρίως ψηλών συγκροτημάτων γραφείων εταιριών (η πιθανότερη χρήση τους) αυτά θα αποτελούσαν και μεγαλομανή καπιταλιστικά σύμβολα τα οποία θα δημιουργούσαν την εικόνα μιας πόλης που βάζει την οικονομία πάνω από τον άνθρωπο και το περιβάλλον.
Πράγματι, αν επιχειρούσαμε μια ιστορική αναδρομή θα διαπιστώναμε ότι εκτός από τις πρώτες μεμονωμένες προσπάθειες κτιρίων που χτίστηκαν πριν τη δικτατορία όπως το ξενοδοχείο “Χίλτον” ή το ημιτελές κτίριο του Ερυθρου Σταυρού στη Λ. Μεσογείων το οποίο κατεδαφίστηκε το 1996, η συντριπτική πλειοψηφία των ψηλών κτιρίων στην Ελλάδα (συμπεριλαμβανομένου και του ψηλότερου, του γνωστού “Πύργου των Αθηνών”) χτίστηκαν επί δικτατορίας ή λίγο αργότερα αλλά με άδειες που δόθηκαν επί δικτατορίας, και φυσικά, αυτό ήταν αρκετό στις ιδεολογικά φορτισμένες εκείνες εποχές να σημαδέψει ανεξίτηλα την ιδέα του ψηλού κτιρίου, σε συνδυασμό και με τους δυο προηγούμενους παράγοντες που εξετάσαμε.
Εικόνα 1:
Τα ψηλότερα κτίρια της Αθήνας – Περιοχή Αμπελοκήπων
Photobucket – Video and Image Hosting
(C) Γρηγόρης Μαλούκος
Επιπρόσθετα αξίζει να σημειωθεί ότι εκτός από τα γνωστά ψηλά κτίρια της Αθήνας (πχ. Πύργος Αθηνών, Διοικητικό Μέγαρο ΟΤΕ και Πύργος Ατρίνα στο Μαρούσι, Πύργος Πειραιά που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε, κλπ) ένας μεγάλος αριθμός είναι απλά ψηλές (και άσχημες στην πλειοψηφία τους) πολυκατοικίες των 12-18 ορόφων που βρίσκονται στην κυριολεξία “χαμένες” στον αστικό ιστό της πρωτεύουσας. Ίσως ένας λόγος που η κοινή γνώμη αντιπάθησε τα ψηλά κτίρια να ήταν και αυτή η απρογραμμάτιστη κατασκευή τους πολλές φορές “κατά παρέκκλιση των κειμένων διατάξεων” σύμφωνα με τη φρασεολογία της εποχής, σε γειτονιές όπου ο κόσμος απλά δεν ήταν έτοιμος να τις δεχθεί.
Οπότε, φαίνεται σαν φυσική κατάληξη η απαγόρευση ανέγερσης ψηλών κτιρίων τα χρόνια της μεταπολίτευσης (που αντικατόπτριζε και την τότε κυρίαρχη ιδεολογία σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο) με ανώτατο όριο, πρώτα στα 35 μέτρα (ρυθμιστικό σχέδιο του 1985) και μετά στα 27 και υπό αυστηρότατες προϋποθέσεις. Επιπλέον, την ίδια περίοδο αλλά και μεταγενέστερα, παρατηρούνταν επιθέσεις ακόμα και εναντίον των λίγων έστω ποιοτικών ψηλών κτιρίων που είχαν κτιστεί (πχ Πύργος Αθηνών), χαρακτηρίζοντας τα “καπιταλιστικά σύμβολα”, “ασύμβατα με τις κλίμακες του Αττικού τοπίου”, κλπ κλπ. Μάλιστα, δεκαετίες μετά, δεν γλίτωσε ούτε το ανακαινισμένο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας το οποίο μας ξελάσπωσε στους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά άκουσε και αυτό τα… σχολιανά του (“φαραωνικό” και “περιττά ανούσιο μέσα στο γιγαντισμό του”) από τους παραδοσιακούς αμύντορες του Αττικού τοπίου.
Τι έγινε όμως στην υπόλοιπη Ευρώπη (πράγμα που συστηματικά αποσιωπείται); Μα εκεί ακολούθησαν την πιο συνετή οδό η όποία διαφύλαξε μεν τις παραδοσιακές περιοχές (που εμείς εδώ δεν… παρά τη μονομανία μας κατά του ύψους) αλλά ταυτόχρονα επέτρεψε στις πόλεις τους να δημιουργήσουν και ένα μοντέρνο τμήμα το οποίο απλά διατυμπανίζει στον υπόλοιπο κόσμο “ναι μεν διατηρούμε την παράδοση αλλά και ταυτόχρονα εξελισσόμαστε”. Το κλασσικότερο παράδειγμα επιτυχημένης ανάπτυξης προς τα πάνω αποτελεί το Παρίσι όπου οι ουρανοξύστες χτίστηκαν σε δυο-τρεις περιοχές κυρίως με χαρακτηριστικότερη εκείνη της La Defence η οποία αποτελεί πανθομολογούμενα ένα αρχιτεκτονικό επίτευγμα. Αλλά να ήταν μόνο το Παρίσι…
Στο Λονδίνο υπάρχουν οι περιοχές του City και του Canary Wharf. Στη Φρανκφούρτη που είναι παραδοσιακή Γερμανική πόλη, όλο το κέντρο της έχει ουρανοξύστες. Ουρανοξύστες έχουν χτιστεί και σε άλλες ιστορικές πόλεις που δεν θα το περίμενε ο μέσος Έλληνας, όπως στη Βιέννη (Περιοχές Donau city και Wieneberg), στη Μαδρίτη (Azka), Νάπολη (Διοικητικό κέντρο Νάπολης), Λισσαβόνα (Parque das Nacoes). Αφήνοντας το καλύτερο για το τέλος, το… αντίπαλο δέος μας η Κωνσταντινούπολη έχει τέσσερις περιοχές ανέγερσης ψηλών κτιρίων όπου κυρίως η λεωφόρος Buyukdere και οι περιοχές Levent και Μaslak συνιστούν μια εικόνα που βρίσκεται κυριολεκτικά έτη φωτός μπροστά από ότι φανταζόμαστε για την Τουρκία, συγκρινόμενη ακόμα και με τις λεωφόρους “υψηλής” προβολής της Αθήνας όπως είναι πχ οι Λ. Κηφισίας, Συγγρού, κλπ.
Εικόνα 2:
Η άγνωστη όψη της Κωνσταντινούπολης: Περιοχή Levent
Photobucket – Video and Image Hosting
(C) WowTurkey.com
Και ξέρετε και κάτι άλλο; Ακόμα και τα Τίρανα μεταμορφώνονται χάρη στο χαρισματικό δήμαρχο τους και φυσικά η κατασκευή αρκετά ποιοτικών “ψηλούτσικων” κτιρίων (15 και 20 όροφοι) είναι στην ημερήσια διάταξη.
Γνώμη λοιπόν του γράφοντος αλλά και πολλών άλλων όπως διαπιστώνεται και από τις σχετικές δημοσιεύσεις στο διαδίκτυο, είναι ότι είναι καιρός πλέον να γίνει μια με σύγχρονο πνεύμα επανεξέταση και αναθεώρηση της απόλυτης και ασυζητητί απαγόρευσης της ανέγερσης πραγματικά ψηλών κτιρίων σε μια (επιθυμητή) μητρόπολη και “Ολυμπιακή πόλη” πέντε εκατομμυρίων κατοίκων. Και λέμε “πραγματικά ψηλών” γιατί, μπορεί οι κακομούτσουνες εξαώροφες πολυκατοικίες του Αθηναϊκού κέντρου να αποκαλούνται “μεγαθήρια”, και να μοιάζουν ιδίως έτσι όπως είναι στριμωγμένες με το ολέθριο σύστημα της συνεχούς δομήσεως στα στενά δρομάκια, αλλά για τα διεθνή μέτρα και σταθμά, και σε αναλογία πάντα με το μέγεθος της Αθήνας το ύψος τους είναι στην κυριολεξία “μικρομεσαίο”.
Όσον αφορά τους σεισμούς, οι σχετικοί φόβοι είναι τουλάχιστον αβάσιμοι εφόσον τα καλής κατασκευής ψηλά κτίρια του Λος Άντζελες αλλά και του Τόκιο όπως και άλλων πόλεων σε περιοχές με ισχυρούς σεισμούς αντέχουν αποδεδειγμένα πολύ περισσότερο από άλλα χαμηλότερα αμφιβόλων προδιαγραφών. Σχετικά δε με τις “κλίμακες” του Αττικού τοπίου, φυσικά και δεν θα χτιστούν τέτοια κτίρια δίπλα από την Ακρόπολη, ούτε και στην υπόλοιπη κεντρική Αθήνα. Η μητροπολιτική περιοχή της Αθήνας όμως είναι στην ουσία μια γκρίζα τσιμεντένια “σούπα” που εκτείνεται πολύ πέρα από τα “ιστορικά” όρια της πόλης, από το Καπανδρίτι μέχρι το Φάληρο και από την Βουλιαγμένη μέχρι την Ελευσίνα, οπότε για ποιες “κλίμακες” μιλάμε;
Τώρα όσον αφορά φυσικά τις σχεδόν φαιδρές αιτιάσεις για την… ανάμνηση της δικτατορίας ή τις πιο σοβαρές για το ότι θα αλλάξει η φυσιογνωμία (κάποιου σημείου και όχι του ιστορικού τμήματος) της πόλης με τους… καπιταλιστικούς ουρανοξύστες, επιτέλους, γιατί πρέπει να λείπουν από την Αθήνα κάποια καλής ποιότητας σύμβολα οικονομικής ανάπτυξης; Ντροπή είναι;
Τι θα ενοχλούσε άραγε αν κάποια ψηλά κτίρια γραφείων με πολλούς άνετους και καταπράσινους ελεύθερους χώρους μεταξύ τους κατασκευάζονταν στο Μαρούσι, στο ύψος της Αττικής οδού; Στις προσόψεις των μεγάλων λεωφόρων εκτός κέντρου; Η γιατί να μη χτιστούν ουρανοξύστες στον Ελαιώνα ο οποίος προορίζεται –λένε- για νέο επιχειρηματικό κέντρο της Αθήνας και όπου μάλιστα χτίζεται ήδη το νέο κτίριο του χρηματιστηρίου, χώρια το γήπεδο του Παναθηναϊκού που έχει προγραμματιστεί; Κτίρια που αντί να είναι τσιμεντένια κουτιά θα θυμίζουν τους εντυπωσιακότατους και υψηλής αισθητικής πύργους σε σχήμα φύλλων ελιάς που πρόσφατα πρότεινε ο δικός μας παρακαλώ Αρχιτέκτονας Μανώλης Αναστασάκης (και όχι κάποιος ξένος και ακριβοπληρωμένος “star”) για την περιοχή του Ελαιώνα;
Εικόνα 3:
Η πρόταση του αρχιτέκτονα Μανώλη Αναστασάκη για την περιοχή του Ελαιώνα
Photobucket – Video and Image Hosting
(C) Μανώλης Αναστασάκης, αρχιτέκτων.
Δόξα τω Θεώ, θέληση και ευνομία να υπάρχει και ήδη υπάρχουν άφθονοι χαρακτηρισμένοι υποψήφιοι χώροι πράσίνου. Ελληνικό, αλλά και τμήμα του Ελαιώνα αν το θελήσουμε, μπορούν να “βγάλουν” συνολικά πάνω από 10,000 στρέμματα πρασίνου (!!!) για να υπερκαλύψουν οποιαδήποτε υποτιθέμενη απώλεια ελευθέρων χώρων. Με το να μη γίνουν δέκα-είκοσι αραιά κτισμένα και καλοσχεδιασμένα ψηλά κτίρια εκτός κέντρου θα γλιτώσουμε; Κτίρια με όλες τους τις υποδομές (πάρκινγκ, πράσινο, συγκοινωνιακή σύνδεση) από την αρχή σωστά σχεδιασμένες που θα μας βάλουν στο διεθνή μητροπολιτικό χάρτη, πηγές μιας νέας αστικής υπαρηφάνειας που τόσο μας λείπει και τη βιώσαμε ήδη μια φορά με την εικόνα του ΟΑΚΑ στην τελετη έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας;
Βέβαια, μπορούμε αν θέλουμε να επιλέξουμε να παραμείνουμε στην εσωστρέφεια μας όπως αυτή μας επιβάλλεται από τη μίζερη τηλεοπτική πλύση εγκεφάλου των ειδήσεων των οκτώ. Τότε όμως ας ξεχάσουμε τα όσα έχουν ακουστεί για “οικονομική μητρόπολη των Βαλκανίων” όσον αφορά την Αθήνα, εφόσον οι ουρανοξύστες μαζί με τις μητροπολιτικές συγκοινωνίες (τις οποίες επιτέλους αποκτήσαμε και επεκτείνουμε) αποτελούν “εκ των ουκ άνευ” γνωρίσματα των σύγχρονων οικονομικών και πολιτισμικών κέντρων του πλανήτη μας. Στο κάτω-κάτω τα Τίρανα, το Βελιγράδι και η Σόφια όπως έχουν δείξει, επιθυμούν διακαώς να αναλάβουν αυτό το ρόλο, χωρίς νομικές ασάφειες, καυγάδες και κρυφτούλι μεταξύ κράτους, πολιτών και κατασκευαστών.
Και τέλος, μήπως στην Αθήνα υπάρχει κόσμος που δεν ακούγεται πουθενά και που έκτός από τις γνωστές και κλασσικές ομορφιές της Αθήνας μας θα ήθελε βρε αδερφέ να δει και κάτι άλλο πιο σύγχρονο και πιο νεωτερικό που να αρμόζει στην εικόνα μιας σύγχρονης μητρόπολης; Μήπως τελικά όλα χρειάζονται και ναι μεν “πάν μέτρον άριστον” όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, οι οποίοι όμως μίλησαν για “μέτρον” και όχι για “μετριότητα”; Στο κάτω-κάτω εκείνοι δεν έκαναν πρώτη, την μέγιστη υπέρβαση στο τότε “Αττικό τοπίο” όπου με τα μέσα εκείνης της εποχής μεταμόρφωσαν τον μετέπειτα Ιερό Βράχο –ένα κοινό λόφο- στο θαύμα που όλοι ξέρουμε;
Μήπως ήρθε η ώρα να πάμε και ψηλότερα;
——————————————————
Δημοσιεύτηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό e-magazino
Άλλα άρθρα για τους ουρανοξύστες στο e-rooster:
1. Η Αθήνα καταστράφηκε από τα ψηλά/μεγάλα κτίρια
2. Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα
3. All out for a tall Athens
Με πρόταση, δηλαδή, είμαι ταπεινός αλλά αλαζονικά να κάνουμε τον Έλληνα να νιώθει υπερήφανος για το δικό του ουρανοξύστη. Ας δείτε οι ειδικοί πρώτα τις δράσεις και αφήστε και σε κανέναν άλλο να μάθει όλη την αλήθεια (χρηματοδοτήσεις, επιβάρυνση περιοχής, περιβάλλον, αστική συγκοινωνία, μετρό κλπ) και μετά ας νιώθει υπερήφανος. Αν όλα λυθούν, εγώ στις φανφάρες θα είμαι εκεί και θα σας συγχαρώ.
…Δεν μπορω να καταλάβω γιατι ΔΕΝ θα πρέπει να νοιώθει ο Ελληνας που και που υπερήφανος για τα δημιουργήματα του. Οσον αφορά τα υπόλοιπα, έχουν απαντηθεί καμμιά δεκαπενταριά φορές πιό πάνω. Στο κάτω-κάτω όταν (και αν) χτιστούν τέτοια οικοδομήματα, δεν θα είναι στις παραδοσιακές συνοικίες της πόλεως αλλά αλλού.
Δικαιούμαι όμως να μιλήσω για παραπληροφόρηση όταν ΠΧ η Βαρσοβία είναι μια πολύ μοντέρνα πόλη με πάρκα, ουρανοξύστες και ελεύθερους χώρους. Η το Σίδνεϋ και η Αδελαϊδα. Η το… Παρίσι. Και ΦΥΣΙΚΑ και δεν έχουν τα προβλήματα της Αθήνας μας. Και ΦΥΣΙΚΑ δεν είπαμε να χτίσουμε ουρανοξύστες παντού αλλά σε επιλεγμένα σημεία.
Ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο μέλι έχουμε γίνει. Και το χειρότερο, πάμε με ένα λάθος (τη στασιμότητα) να διορθώσουμε ένα άλλο (την ασυδοσία αρκεί να είναι όλα κάτω από 25μ ύψος).
Δυστυχώς, τι να κάνουμε, είθισται σε μεγάλες πόλεις που θέλουν να λέγονται και οικονομικά κέντρα να χτίζονται ψηλά κτίρια, εδώ ακόμα και στη Γενέυη αρχίσαν να το κατασκευάζουν που δεν είναι φυσικά στο μέγεθος της Αθήνας.
Και ναι, υπάρχει κάτι που λέγεται “αστικη υπερηφάνεια” το οποίο πηγαίνει τόσο παλιά όσο και η κατασκευή της Ακρόπολης της Αθήνας (και με ξένα χρήματα, λένε οι κακές γλώσσες). Όλα χρειάζονται φίλοι μου, όλα. Αλλοιώς η πόλη μας θα μοιάζει σαν τον υπερφυσικό μπεμπέ που το μέγεθος της δεν θα προσδίδει και την ανάλογη αστική ωριμότητα που εδώ και κάποια χρόνια έχουμε αρχίσει να επιδεικνύουμε -ευτυχώς!!!- με τις νέες μας μητροπολιτικές υποδομές.
Το πρόβλημα, κύριε Μαλούκο, -για είμαι σοβαρος και όχι χυδαία αρνητικός- πέρα από το ότι δικαιούμαι να εμμένω σε δικές μου θέσεις με το συμπληρωματικό post και σχόλιό μου (σχετικά με το τι θα κάνει η αυτοδιοίκηση και η διοίκηση, καθώς ξέρουμε πώς λειτουργούν και πώς επιβαρύνουν τον πολεοδομικό ιστό με άχρηστες οικοδομήσεις) είναι ότι εσείς ευαγγελίζεσται και εγώ βλέπω ρεαλιστικά όχι τη δυνατότητα, αλλά το όραμα για μια ανθρώπινη με έντονο το πράσινο. Στο κάτω-κάτω βλέπουμε συχνά τη λαθραία και δωροληπτική ικανότητα των αρχών μας όταν πρόκειται να συμφωνήσουν στην ανέγερση ενός μεγάλου κτιρίου. Τέλος, εσείς την υπερηφάνεια τη βλέπετε στην οικοδόμηση κλπ. Εγώ αντίθετα την οραματίζομαι στον ανθρωπισμό και την πολιτιστική αναπτυξη. Είναι θέμα αρχών.
Εντύπωση μου κάνει ότι όπως και για άλλα θέματα που πραγματεύεται ο συγκεκριμένος ιστοτόπος μιλάμε λες και το κακό έχει ήδη γίνει, δηλαδή ότι έχουν κατασκευαστεί ουρανοξύστες στο Μαρούσι, τον Ελαιώνα και τη Δραπετσώνα και πλέον εξάγουμε συμπεράσματα αππο μια δεκαετία κατασκευαστικού οργασμού προς τα πάνω που ποτέ δεν ήλθε…
Η συζήτηση αυτή μπορεί να συνεχιστεί επ’ άπειρον. Δεν βλέπω πως (και αυτό είναι μάλλον Ελληνικός τρόπος σκέψης) οι αρχές του ανθρωπισμού και της πολιτισμικής ανάπτυξης θα προσβληθούν από την κατασκευή σύγχρονων υψηλών κτιρίων σε επιλεγμένα σημεία εκτός ιστορικού κέντρου πόλεως. Δεν βλέπω το γιατι θα μειωθεί το πράσινο από την κατασκευή τέτοιων κτιρίων. Όπως επίσης να σημειώσω ότι με τα υπάρχοντα μέτρα, σταθμά και ιδεολογίες, ούτε τα κτίρια πολιτισμού την… γλύτωσαν εφόσον δεν υπάρχει μουσείο το οποίο να μην καθυστέρησε ή/ και ματαιώθηκε από προσφυγές περιοίκων και μη.
Ο σύγχρονος πολιτισμός έχει πολλές εκφάνσεις και εκφορές. Όσο για τον ανθρωπισμό, δεν νομίζω ότι το Σίδνεϋ ή το Λονδίνο που έχουν ψηλά κτίρια είναι περισσότερο “απάνθρωπα” από την Αθήνα που έχει κοντοστούπικα, άσχημα, χαμηλά και βρώμικα.
Αν θέλουμε να βρούμε σαν νεοελληνες την αιτία της “απανθρωπιας” μας ας κοιτάξουμε καλύτερα σε έναν καθρέφτη. Δεν φταίνε τα ντουβάρια αν οι κατασκευαστές είναι αυτοί που είναι. Και δυστυχώς, οι νεοέλληνες αποτύχαμε (και) σαν κατασκευαστές κτιρίων.
Και πάνω στην ώρα ανακάλυψα και μια σελίδα – αφιέρωμα στα ανθρώπινα θαύματα που φιλοξελείται στον ιστοτόπο του Business Week. Κλίκ ΕΔΩ για να το επισκεφθείτε.
That’s the spirit που λένε και στην Αγγλοσαξωνία!!!
…και να κάνω και μια καταγγελία: Με έκπληξη μου διαπίστωσα ότι η εφημερίδα traffic, στο σημερινό της φύλλο (19/12/2006) δημοσίευσε μέρος του ως άνω αρχικού κειμένου, φέρον την υπογραφή μιας δημοσιογράφου ονόματι Ελπίδα Στούκα.
Δηλώνω υπεύθυνα ότι δεν επέτρεψα εν όλω ή εν μέρει την αναδημοσίευση του άρθρου από την εν λόγω εφημερίδα. Τα υπόλοιπα στην κρίση σας…
Γρηγόρη,
σχετικά με το τελευταίο σου σχόλιο, κοίτα κι εδώ.
Νόμιζα ότι θα αντιλαμβανόσασταν τη Μαριωρή που αναφέρθηκε και παλαιότερα. Απάνθρωπος δεν είναι εκείνος τον οποίο δε ζούμε. Δεν ξέρω τι εμπειρίες έχετε από έξω και με τι κόσμο μιλήσατε που τα ζούνε καθημερινά. Άλλοτε κανείς δεν ενδιαφέρεται και άλλοτε τα κατηγορούν. Δεν ξέρω τις εμπειρίες σας. Και πάλι να πω ότι είναι θέμα προτεραιότητας.
Λόγω έλλειψης χρόνου επιφυλάσσομαι να παραθέσω τις θέσεις μου για τα ψηλά κτίρια και τους ουρανοξύστες στην Ελλάδα σε μελλοντικό χρόνο.
Παραθέτω όμως την παρακάτω σύνδεση στην οποία υπάρχει μια συζήτηση γύρω από ένα project που πραγματοποιήσαμε για 3 ουρανοξύστες στη Δυτική Θεσσαλονίκη.
Το project είναι επίσης δημοσιευμένο στο μηνιαίο περιοδικό του ΤΕΕ Τ.Κ.Μ.
καθώς επίσης και στην εφημερίδα Αγγελιοφόρος στη Βόρεια Ελλάδα.
To link για τον Αγγελιόρο είναι:
Αγγελιόφορος
Διαβάστε κι’ αυτό:
CNN: Skyscraper construction booming in Middle East, Asia
“Over the next 10 years, 434 new buildings more than 50 stories are expected to be built around the world, according to Emporis Buildings, an international database of building information. That compares to the construction of 630 buildings of similarly lofty proportions during the past 100 years; 375 of those went up in the last decade, according to Emporis.
They are trying to stop the urban sprawl, and to do that they are building up rather than out,” Scott said. “It’s like the roaring ’20s here.”
”
Aλλά που, το Γαλατικό χωριό που θέλει σώνει ντε και καλά να τετραγωνίσει τον κύκλο και ανθίσταται σε όλα χωρίς να προτείνει τίποτα δεν καταλαβαίνει από τέτοια… Εμείς εκεί… Ντε και καλά να κάνουμε προάστια τη Χαλκίδα και τα Κιούρκα… 🙂
Διαβάστε και απελπιστείτε:
http://www.dpk.tee.gr/syllogoi/nka1706.htm
Τι πήγε άραγε ΤΟΣΟ στραβά;
Λοιπόν, γεια σας επειδή μου τράβηξε πολύ αυτό το άρθρο θέλω και εγώ να διατυπώσω και εγώ τις απόψεις μου.
Πράγματι, η Αθήνα όπως ανέφεραι και ένας φίλος παραπάνω δε θα συγκριθεί ποτέ ξανά με καμία άλλη Πόλη της Ευρώπης και του κόσμου γιατί πολύ απλά είναι απόλητη σε αυτή την ιδεολογία που έχει τόσα χρόνια, κάθε κτίριο που κατασκευάζεται δε θα ξεπερνά το ύψος Παρθενώνα. Αλήθεια, δε μπορώ να καταλάβω γιατί εμείς οι Έλληνες είμαστε τόσο μ….ς συγχωρέστεμαι μα αυτή είναι η αλήθεια. Οπως είπε πολύ σωστά ο φίλος Γρηγόρης κάθε εποχή έχει τη δική της μόδα, δηλαδή παλιά η μόδα ήταν η κατασκευή κλασσικών κτιρίων της εποχής του Μπαρόκ που υπάρχουν σήμερα ως σύμβολα της κάθε πόλης που αναγνωρίζονται μέσω αυτών, η τεχνολογία ήταν τέτια αλλά και οι ιδέες των ανθρώπων της εποχής για κατασκευή καινούργιων κτιρίων με καινούργια υλικά που δεν είχαν ακόμα χρησιμοποιηθεί με διάφορες εξωτερικές διακοσμίσεις που συνέθεταν το τέλιο κτίσμα (της εποχής).Αλλά όπως πάλι είπε ο φίλος Γρηγόρης για να μη λέει ότι του κλέβω τις ιδέες και πολύ σωστά σκέφτεται πως η τεχνολογία κατασκευής κτιρίων εξελίσσεται με ραγδαίους ρυθμούς το λέω αυτό γιατί η σημέρινή τεχνολογία είναι τέτια που επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις π.χ. κατασκευή κτιρίου μέχρι και χιλίων μέτρων που κάτι τέτιο παλαιότερα θα θύμιζε κάτι φαντασμαγορικό. Επειδή διάβασα μια παράγραφο από έναν Θεσσαλονικιό συμφωνώ απόλητα, με πιο δικαίωμα κάποιος επειδή δε θέλει στη δική του πόλη να φτιάξει ουρανοξύστη να του απαγορεύσει και σε άλλες Πόλεις.Στο θέμα σύγκρισης ένα λέω μόνο: η Κωνσταντινούπολη όχι μόνο συγκρίνεται με την Αθήνα αλλά την έχει ξεπεράσει κιόλας, ρωτήστε έναν ξένο που έχει πάει στην Κωνσταντινούπολη πια είναι πιο ωραία πόλη σε θέμα αισθητικής για να ακούσετε την απάντηση που θα πάρετε, πιστέψε με κάτι ξέρω κι εγώ, έχω πάει στη Τουρκία και έχω δει ΠΑΝύψηλα κτίρια. Κάθε χρόνο πηγαίνω διακοπές εκεί και πηγαίνω και στην πόλη γιατί ζει και η γιαγια μου εκεί.Τώρα όσο αφορά για τα πάρκιν γύρω από έναν ουρανοξύστη που θα πιάνει όλο το τετράγωνο πρασίνου έλεος τι π…α…α…ές είναι αυτές ρε παιδιά. Να ξέρετε υπάρχουν και υπόγεια πάρκιν και δε θα υπάρχει πρόβλημα για το πράσινο “για όλα υπάρχει μια λύση”. Κατά την γνώμη μου έχουμε την ανάγκη για ουρανοξύστες για να υπάρχουν περιοχές με πράσινο, για να πάψει πλέον αυτή η συνεχής επέκταση της πόλης σε πλάτος με κακόγουστα κτίρια και στο κάτω κάτω για μας ρε παιδιά τόσοι και τόσοι καυγιούνται για τα μεγάλα τους κατορθώματα, εμείς τίποτα.Σ υνέχεια καφχιόμαστε για τον Παρθενώνα (που έφτιαξαν οι πρόγονοί μας) ε μα τι θα είμαστε αιχμάλοτοι μέσα σε αυτό το Ναό? Πάει πια ξεπεράστηκε αυτό τέλος, να δείξουμε και κάτι άλλο. Φιάχνοντας την πόλη με τον χειρότερο τρόπο χωρίς αισθητική και άποψη και πιστεύουμε ότι είναι ωραία είμαστε πολύ γελασμένοι.
Να ανακοινωσω λοιπόν την ύπαρξη του blog με την ονομασία Tall Athens ()με σκοπό τη μάχη κατά της ιδεοληψίας ενεντίον των ψηλών κτιρίων στην Αθηνα.
Επίσης υπενθυμίζεται ότι μαίνεται η μάχη και στο Ελληνικό τμήμα του skyscrapercity.com, στη διεύθυνση .
Ολοι μαζί να αντιταχθούμε επιτέλους στην υστερηση και τον οπισθοδρομισμό!!!
tallathens.blogspot.com
gm, το TallAthens είναι καιρό τώρα και στα links αριστερά και στο eye.
Χεχεχε, το ξέρω το ξέρω 🙂
λοιπον πιστευω οτι η αθηνα πρεπει να παψει να εχει υψοφοβια το ιδιο ισχυει και για τις αλλες πολεις της χωρας μας…. κοιταζοντας τις ελληνικες πολεις απο ψηλα βλεπεις ενα απεραντο τσιμεντο αυτο το φαινομενο το συνανταμε μονο στις αραβικες πολεις . εμεις σαν λαος νομιζω πρεπει να εχουμε αλλα προτυπα και οχι τους αραβες….που και αυτοι βεβαια αρχιζουν πλεον να εξελισονται βλεπε το ντουμπαι που χτιζετε το ψηλοτερο κτιριο στον κοσμο και προσελκυουν τεραστια κεφαλαια απο το εξωτερικο για κατασκευες ψηλων κτιριων και εργων υποδομης οταν στην ελλαδα οι πολιτικαντιδες το μονο που πρατουν ειναι το πως θα φορολογησουν τον ελληνικο λαο και με ποιο τροπο θα του παρουν τα χρηματα για να κλεισουν τις τρυπες που αυτοι μας χρεωσαν αρα ανακεφαλαιονοντας πιστευω οτι η κατυασκευη ψηλων κτιριων θα φερει οικονομικη αναπτυξη στην χωρας και κυρος ………….. δεν νομιζω να ειναι ποιο ικανοι οι αραβες στο ντουμπαι απο εμας………ξυπνηστε πια……
Επιλεκτικα κ μονο σε υποβαθμισμενες περιοχες,με στοχο την αναπτυξη,μπορουμε να συνδιασουμε την μοναδικη ιστορια μας,με την συχρονη κατασκευαστικη,κ ν δημιουργισουμε κτιρια ανω των 150 μετρων,αντιδιαμετρικα του ιστορικου κεντρου,αφηνοντας ενα ειδος Δ(δελτα) αποΑκροπολη κ Λυκαβιτο,κ να μεταφερουμε υπουργεια κ ακομα κ την Βουλη ,αποσυμφοριζοντας το κεντρο,κ ελευθερονοντας την αγορα κ τα τουριστικα σημεια.Κτιρια ουρανοξιστες δεν πρεπει να λειπουν απο μια απ τις αρχαιοτερες κ δημοφιλεστερες πολεις του κοσμου.
Ναι στα νεοκλασσικά. Όχι στα εκτρώματα.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=34&artid=372701&dt=12/12/2010
Εγώ πιστεύω, οτι πρεπει να καταργηθεί αυτός ο νόμος που επιτρέπει τη δόμηση έως τα 27μετρα.
Θεωρώ οτι ειναι πολύ ξεπερασμένος και δεν βοηθάει καθόλου στην ανάπτυξη όχι μονο των πόλεων, αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας.
Θα μπορούσε να υπάρξει νόμος που να απαγορεύει τη δόμηση ουρανοξυστών σε μια διάμετρο γύρω σημαντικών μνημείων. Στην περιπτωση της Αθήνας θα μπορούσε να απαγορευτεί μια διάμετρος 1500μ. γύρω απο την ακρόπολη. Η πόλη έχει γεμίσει πια και δεν γίνεται να χτίζουμε άλλο οριζόντια. Χτίζοντας ουρανοξύστες διαμορφωνουμε μια νέα σύγχρονη εικονα, ψηλά μεγαλα μνημεία φέρνουν υπερηφάνεια!!
Για όσους δεν τους αρέσουν τα ψηλά κτίρια, ας το ξανασκεφτούν, δεν ζούμε στο 1970, στις μέρες μας χτίζονται πανέμορφοι αρχιτεκτονικοι ουρανοξύστες, με αντακλανομενα τζαμιά και όλα.
ΚΑΤΑΡΓΕΙΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΝΟΜΟ!! Μας παει δεκαετίες πίσω….
Πραγματικά δεν αντέχω αυτό το κόλλημα που έχει ο κόσμος και, από ότι φαίνεται, ειδικά στην Ελλάδα να θεωρεί ότι οτιδήποτε μεγαλοπρεπές και προοδευτικό είναι καπιταλισμός και δικτατορία. Μάλλον αυτό προέρχεται απ’ την τάση μας να είμαστε μετριοπαθείς και να μην κάνουμε τίποτα και η δικαιολογία μας να είναι “ο θαυμάσιος Αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός ο οποίος σίγουρα είναι δικός μας”. Ξέρετε τι λέω εγώ; Να αφήσουμε τις μπούρδες και να ξεκινήσουμε, όταν με το καλό μειωθεί το χρέος, να φτιάχνουμε το κτήριο του Αναστασάκη (και μετά βλέπουμε και για άλλα). Μόνο 200 μέτρα είναι. Εφόσον φροντίσουν να μην δώσουν τα τέτοια τους όπως έκαναν με του Ολυμπιακούς δεν θα έχουμε ιδιαίτερο πρόβλημα.
Χαίρετε. Είμαι από Θεσσαλονίκη και διακαής πόθος μου είναι να δω ουρανοξύστες στην πόλη μου, όπως επιτάσσει η λογική. Ορισμένοι μας θεωρούν μικρή πόλη για ουρανοξύστες. Αυτό είναι λάθος για τους εξής λόγους. Καταρχήν, για να χαρακτηριστεί ένα κτήριο ως ουρανοξύστης, πρέπει να είναι τουλάχιστον 100 μέτρων, που αντιστοιχεί περίπου σε 28 ορόφους. Στη Θεσσαλονίκη, ειδικά στο κέντρο κυρίως στον Βαρδάρη, υπάρχουν πολλά επαγγελματικά κτήρια των 7 κι 8 ορόφων, τα οποία στεγάζουν γραφεία, εταιρίες, υπηρεσίες, ιατρεία κι επιχειρήσεις. Οπότε ένας ουρανοξύστης των 30 ορόφων ισοδυναμεί περίπου με 4 τέτοια κτήρια. Τα επαγγελματικά κτήρια της Θεσσαλονίκης είναι φυσικά πάνω από 4, οπότε άνετα μπορούν να χτιστούν ουρανοξύστες και μάλιστα πάνω από 2. Επίσης, υπάρχουν στο εξωτερικό πόλεις μικρότερες της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι διαθέτουν ουρανοξύστες, όπως η Μπρέσια στην Ιταλία, της οποίας το Πολεοδομικό Συγκρότημα έχει 672,822 κατοίκους.
Επιπροσθέτως, η κατασκευή ουρανοξυστών θα συμβάλλει θα προσδώσει ομορφιά και δυναμισμό στην πόλη. Μιλάμε για τη Θεσσαλονίκη, που έχει γίνει τουριστικός πόλος έλξης όλως των Βαλκάνιων, των Τούρκων, των Εβραίων και όχι μόνο, σε μια πλεονεκτική θέση γεωγραφικά. Δε γίνεται ανάπτυξη, χωρίς να συνδυάζεται με ανάπτυξη στην αρχιτεκτονική και την πολεοδομία. Όπως και να το κάνουμε, ζούμε στο 2015. Τι πρόσωπο δείχνουμε στους ξένους, αλλά και σε μας τους ίδιους;
Τέλος, η κατασκευή ουρανοξυστών θα μπορούσε να συμβάλει στην εξοικονόμηση χώρου, δημιουργία πρασίνου και μείωση της εγκληματικότητας. Φανταστείτε στον υποβαθμισμένο Βαρδάρη, αντί για όλα αυτά τα πολλά επαγγελματικά κτήρια, όπου τη νύχτα ανθεί η εγκληματικότητα, να υπήρχαν κάποιοι κάποιοι ουρανοξύστες, ανάμεσα στους οποίους θα υπήρχαν πάρκα. Εκτός από ουρανοξύστες επαγγελματικής χρήσης, θα μπορούσαν να κατασκευαστούν και πολυκατοικίες-ουρανοξύστες, όπως στο Μαϊάμι. Οι Λαχανόκηποι με θέα τη θάλασσα, είναι ιδανική περιοχή, η οποία με την ανέγερση ουρανοξυστών, αυτομάτως θα αναβαθμιστεί. Φανταστείτε τι ωραίο που θα ήταν το κέντρο της πόλης σε αυτήν την περίπτωση, από τη Λεωφόρο Στρατού μέχρι τους Λαχανόκηπους και τα πολλαπλά οικονομικά και τουριστικά οφέλη. Πολύ καλή επιλογή για ουρανοξύστες είναι και οι παρυφές της πόλης, όπως οι Συκιές και η Τριανδρία.
Αλλά τι μπορεί να περιμένει κανείς από τους πολιτικούς που έχουμε;