Η ζωή σε μία μεγάλη Ελληνική ΔΕΚΟ
Νοέ 22nd, 2006 | Παναγής Βουρλούμης| Κατηγορία: Ελλάδα |
Email This Post
|
Print This Post
|
Του Παναγή Βουρλούμη*
Ο τίτλος της ομιλίας μου είναι «Η ζωή σε μία μεγάλη Ελληνική ΔΕΚΟ». Δεν ευθύνομαι εγώ για το τίτλο αυτό, μου δόθηκε.
Εκείνος που τον σκαρφίστηκε πήγαινε οπωσδήποτε γυρεύοντας να με βάλει σε πειρασμό και μάλλον το κατόρθωσε. Ίσως αυτά που θα πω έχουν κάποια δόση υπερβολής – αλλά όσοι ζουν στην όμορφη χώρα μας θα καταλάβουν καλά το νόημά τους.
Παίζουν οι ΔΕΚΟ έναν σημαντικό ρόλο στην οικονομία της χώρας μας και γενικότερα στη ζωή του κάθε κατοίκου της. Συγκοινωνίες, ενέργεια, ύδρευση, αποτελούν περίπου προνόμιό τους. Σε όλες σχεδόν τις οικονομικές δραστηριότητες υπάρχουν ΔΕΚΟ, ή διοικητικά-νομικά κατασκευάσματα που δύσκολα ξεχωρίζουν. Στην δημόσια υγεία και εκπαίδευση για παράδειγμα.
Δεν είναι βέβαια όλες οι ΔΕΚΟ και παραΔΕΚΟ το ίδιο, αλλά έχουν τόσα κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ τους που μπορούμε να γενικεύσουμε δίχως κίνδυνο να κατηγορηθούμε. Στις ΔΕΚΟ, ο ακριβής αριθμός των οποίων αποτελεί κρατικό μυστικό, σιτίζονται δεκάδες χιλιάδες ατόμων, σημαντικό ποσοστό όσων έχουν εξασφαλίσει τακτική απασχόληση στην Ελλάδα. Επίσης οι ΔΕΚΟ τροφοδοτούν το ασφαλιστικό σύστημα με αρκετές χιλιάδες άτομα κάθε χρόνο. Ένα μεγάλο και αυξανόμενο μέρος του προϋπολογισμού πηγαίνει για να καλύπτει τα ελλείμματα των ΔΕΚΟ και των Ταμείων τους.
Είναι οι ΔΕΚΟ ένα ενδιαφέρον και ιδιόμορφο φαινόμενο της χώρας μας και αξίζει να περιγράψουμε την ζωή εκεί. Αλλά για ποιους; Στις ΔΕΚΟ κατοικούν πολλών ειδών άνθρωποι και η ζωή δεν είναι ίδια για όλους.
Για να ξεπεράσω τις δυσκολίες αποφάσισα να παρομοιάσω τις ΔΕΚΟ με ένα πλοίο, κρουαζιερόπλοιο ας πούμε. Το πλοίο έχει πρώτη θέση αλλά και θέση καταστρώματος και όλες τις ενδιάμεσες. Η πλοιοκτήτρια εταιρία διαθέτει σωσίβια για μερικούς αλλά όχι για όλους. Άλλοι πληρώνουν εισιτήριο και άλλοι ταξιδεύουν δωρεάν.
Στο πλοίο μας λοιπόν την πρώτη θέση και μάλιστα λουξ την έχουν καταλάβει οι συνδικαλιστικές ηγεσίες. Πλήρωμα ή επιβάτες; Δύσκολο να πει κανείς. Πληρώνονται καλά για να ταξιδεύουν αμέριμνα, έχουν και ειδικά προνόμια, εξασφαλίζουν καμπίνα και για τα παιδιά τους. Αν είναι τυχεροί το καράβι ΔΕΚΟ αποτελεί σκαλοπάτι για το υπερωκεάνειο πολυτελείας της Βουλής.
Μία ΔΕΚΟ μεσαίου μεγέθους μπορεί να συντηρεί αρκετούς απ’ αυτούς αλλά οπωσδήποτε οι θέσεις είναι περιορισμένες. Στην τουριστική θέση όμως ο χώρος είναι ελαστικός και σχεδόν απεριόριστος. Όνειρο του κάθε Έλληνα και Ελληνίδας, ιδίως της ανύπαντρης, είναι να ναυτολογηθεί πλήρωμα σε μια ΔΕΚΟ. Καλός και τακτικός μισθός, επιδόματα, σίγουρη δια βίου δουλειά, σύνταξη νωρίς. Συνθήκες ζωής στο κρουαζιερόπλοιο καλλίτερες και πιο σίγουρες από τα σαπιοκάραβα της γραμμής, π.χ. την Δημητρούλα. Και το πιο σπουδαίο, κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 1980 τα πληρώματα στασίασαν, έδιωξαν τους επιβάτες και κάθισαν αυτά στην τουριστική θέση. Η ζωή εκεί είναι άνετη και η πίεση για μια θέση ακαταμάχητη. Όσο κι αν προσπαθεί το λιμεναρχείο να τον περιορίσει ο αριθμός του πληρώματος αυξάνεται συνέχεια, μέχρι που κρέμονται σαν μαϊμούδες από το ξάρτια.
Εκτός από το τακτικά ναυτολογημένο πλήρωμα υπάρχουν και οι έκτακτοι και συμβασιούχοι ναύτες και καμαρότοι, αυτοί που πήδηξαν μέσα στο καράβι συνήθως στις παραμονές κάποιων εκλογών. Αυτοί πάνε κατάστρωμα και σκοπός μοναδικός της ζωής τους έχει γίνει να πάρουν κι αυτοί το φυλλάδιο και να περάσουν στην τουριστική θέση.
Υπάρχουν τέλος και οι λαθρεπιβάτες. Γι’ αυτούς δεν μπορεί κανείς να μάθει πολλά γιατί είναι καλά κρυμμένοι. Μπορεί και να μην βρίσκονται καθόλου μέσα στο πλοίο ΔΕΚΟ αλλά να έχουν τρυπώσει κάπου στη στεριά, ίσως σε κάποιο πολιτικό γραφείο, για παράδειγμα. Αλλά θα ρωτήσει κάποιος – και οι επιβάτες τι έγιναν; εκείνοι που πλήρωσαν εισιτήριο πού είναι; Αυτούς τους έχουν κατεβάσει στ’ αμπάρια, στοιβαγμένους και τους πάνε και τους φέρνουν όπως θέλουν.
Το κρουαζιερόπλοιο ΔΕΚΟ ταξιδεύει για το βόλεμα και τέρψη του πληρώματος, η μεταφορά και εξυπηρέτηση των επιβατών είναι δευτερεύουσα και συμπτωματική υπόθεση. Αναγκαίο κακό ας πούμε, και κάποιος τέλος πάντων πρέπει να πληρώνει.
Στην γέφυρα ο καπετάνιος καπνίζει το τσιμπούκι του και ατενίζει με τα κιάλια τον ορίζοντα. Που και που στρέφει το βλέμμα του και προς την κουβέρτα αλλά αμέσως αποστρέφει τα μάτια του με βδελυγμία. Η θέση του μακρινού ορίζοντα τον ηρεμεί. Δίνει πορεία στον τιμονιέρη, «κρατήσου μακριά από τις ξέρες των αποφάσεων, άφησε το καράβι να πηγαίνει με τα ρεύματα, οδήγα το μακριά από λιμάνια που παραμονεύει η επιθεώρηση κι ο νηογνώμονας. Τι γυρεύεις; να μας πιάσουν χωρίς πιστοποιητικά, με υπεράριθμους; Κυρίως απέφευγε τις φουρτούνες, μόλις ακούσεις στο δελτίο μποφόρ ζήτα απαγορευτικό και άραξε κάπου ήσυχα μέχρι να περάσουν.»
Η πλοιοκτήτρια εταιρία δεν θέλει φασαρίες. Γι’ αυτό μας έβαλαν εδώ και τα αφεντικά τα ψηφίζει το πλήρωμα. Λοιπόν προσοχή, τι κι αν το καράβι έχει πάρει κλίση, τι και αν τελειώνουν τα καύσιμα, τι κι αν σε κάποια φουρτούνα μπορεί να μπατάρουμε; Αυτές τις απαισιόδοξες σκέψεις πρέπει να τις αποδιώχνουμε, άλλωστε τ’ ακούμε αυτά χρόνια και κούτσα κούτσα το καράβι αρμενίζει, μπάζει αλλά κι οι αντλίες δουλεύουν, έχουμε τους επιβάτες, να τρομπάρουν.
Άντε να καβατζάρουμε και τον επόμενο κάβο – εκλογές – και μετά βλέπουμε. Η θάλασσα αρρωσταίνει αλλά δεν πεθαίνει, το ίδιο και η Ελλάδα.»
———————————————————————-
*Ο Παναγής Βουρλούμης είναι Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος του ΟΤΕ
Η ομιλία έγινε στα πλαίσια της ημερίδας “REINVENTING THE PUBLIC SECTOR – Πώς θα ξαναχτίσουμε το κράτος στο νέο οικονομικό περιβάλλον” που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 20 Νοεμβρίου 2006 & ώρα 16.00 στην Αίθουσα Χρηματιστηρίου Αθηνών (Σοφοκλέους 10)
Ε, ρε και να γίνει καμμιά ανταρσία (mutiny) από τους επιβάτες στα αμπάρια…
Λέμε τώρα…
Καλά μας τα λέει ο μεσιέ Βουρλούμης. Αλλά όπως πολύς κόσμος δε μας λέει τίποτα για την καμπούρα του.
Αυτός τι κάνει? Ποια είναι η θέση του σε αυτό το τρελοκομείο. Μπορεί να λέει αυτάρεσκα ότι είναι ο καπετάνιος με το τσιμπούκι που μετά βδελυγμίας αποφεύγει να κοιτάξει το καράβι του και το κατάστρωμα, αλλά η θέση του, η ευθύνη του και κυρίως η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ του πού είναι.
Γιατί δε λέει ένα “ουστ παλιομπουρδέλα με σας που έμπλεξα” και να πάει σε μια τακτοποιημένη εταιρεία? Εεεεε?
Είχε τα άντερα και την αξιοπρέπεια να το κάνει? Όχι. Ε, τότε τι μιλάει ο μεσιέ Βουρλούμης?
Και δεν κάνει τίποτα, γιατί αυτή τη δουλειά βρήκε αυτό συνεχίζει, χωρίς να αλλάζει ο ίδιος τίποτα?
Ε και οι συνδικαλιστές και όλοι οι υπεράριθμοι του πληρώματος αυτό κάνουνε ρε μεσιέ Βουρλούμη. Κάνουν ό,τι κάνουν χωρίς να αλλάζουν – ή να μπορούν ή να θέλουν ν’ αλλάξουν τίποτα.
Σε τι είναι καλύτερος δηλαδή? Επειδή αποστρέφει το βλέμμα από τα προβλήματα του καραβιού που υποτίθεται ότι κυβερνάει?
Αισθάνεται ότι δεν μπορεί να κυβερνήσει (για τους Χ, Υ λόγους ή δεν τον αφήνει η κυβέρνηση να κυβερνήσει, ωραία φράση αυτή, το καράβι του)? Έχει την αξιοπρέπεια να κυβερνήσει ένα καράβι για το οποίο θα μπορεί να δουλέψει μαζί με το πλήρωμα και μαζί με το οποίο να είναι παρήφανος και να μην κλαψουρίζεται καπνίζοντας την πίπα του? Αν ναι έπρεπε από καιρό να είχε αδειάσει τη γωνιά του κυβερνήτη. Σίγουρα πάντως δε θα έπρεπε να το παίζει και κήνσορας βγάζοντας παίζοντάς το ελιτίστας και “αυτοί είναι κακοί – τι να τους κάνω εγώ?”
Όσο γι’ αυτά που κατηγορεί εκείνους που θέλουν να μπουν στο πλήρωμα. Την πρόωρη συνταξιοδότηση χιλίων και πλέον σαραντάρηδων στον ΟΤΕ πριν ένα χρόνο ποιος την έκανε – διέταξε – διεκπεραίωσε? Ο Ρονάλντο, ο Ντέμης Νικολαϊδης, ο Νίκος Αλέφαντος ή η Άννα Δρούζα?
Σε οποιαδήποτε σοβαρή εταιρεία, με αυτά που είπε ο κ. Βουρλούμης θα είχε υποστεί είτε την απομάκρυνση από τους μετόχους (εδώ μέτοχος είναι το κράτος που είναι μάλλον χειρότερο και από το Βουρλούμη) είτε το χλευασμό όλων της πιάτσας.
Είδατε όμως ταχύτατη και έντονη αντίδραση από τους “συνδικάλες” όλων των κομμάτων?
Από τον βουλευτή (ίσως και υπουργό) Μανώλη της ΝΔ (συνδικαλιστής πριν επιβιβασθεί στο υπερωκεάνειο), μέχρι τους εργατοπατέρες της αριστεράς.
Κόρακας κοράκου μάτι βγάζει? … δεν βγάζει
Ρε συ ultrasonic15 είσαι λίγο άδικος με τον Βουρλούμη: φαντάζομαι οτι δεν θα ήταν και τόσο δύσκολο να βρει δουλειά αλλού, το γεγονός ότι συνεχίζει να μένει στον ΟΤΕ και να το παλεύει είναι μάλλον στα υπέρ του ανθρώπου. Και άλλωστε είναι σαφές ότι το παλεύει, τουλάχιστον βλέποντας τις αλλαγές στον ΟΤΕ τα τελευταία χρόνια και τις συνεχείς συγκρούσεις του με συνδικαλιστές κτλ.
Το μόνο που με ανησιχεί είναι το ότι δηλώσεις τέτοιου είδους μάλλον δείχνουν ότι έχει χάσει την ψυχραιμία του και ίσως και την όρεξη του για δουλειά: Τέτοιες δηλώσεις είναι μόνο καλή ιδέα εάν έχει την δύναμη να απολύσει / απομονώσει τους συνδικαλιστές και πολιτικούς που αντιδρούν. Εάν όχι, εάν πρέπει να συνεχίσει (δυστιχώς) να συνυπάρχει και εν μέρει να “συνκυβερνεί” μαζί τους, τέτοιες εμπρηστικές δηλώσεις δεν αφήνουν και πολλά περιθωρια για συνεργασία…
Άγαπητέ Alki, όταν είσαι σε μία σχέση και η γκόμενα είναι βλαμμένη, βούρλο, κομπλεξική και από εμφάνιζη δε σε γεμίζει κιόλας, τότε ή φεύγεις ή μένεις (π.χ. επειδή έχει μια καλή περιουσία, την οποία καλοβλέπεις) αλλά το βουλώνεις κιόλας.
Αν βρίζεις τη σχέση σου, την επιχείρησή σου, τη δουλειά σου και παραμένεις εκεί ενώ δεν έχεις μόνο κανα δυο βδομάδες μόνο σ’ αυτή αλλα δύο χρόνια, τότε ή είσαι ψυχασθενής – τρελός μαζόχας ή δεν έχεις καθόλου αξιοπρέπεια.
Τόσο απλά.
Ρε παιδιά, θέλω κι εγώ να μπω στο πλοίο γαμώτο…
Μία μικρή θεσούλα δεν έχει για μένα;;;
Η συμμαχία δεν μπορεί να κάνει τίποτα να τρουπώσουμε και εμείς μέσα…
Μία μικρή παρεκτροπή από το πρόγραμμα θα κάνουμε…
Φυσικά και αστειεύομαι. ΘΑΝΑΤΟΣ στους δημοσίους υπαλλήλους.
ΧΩΡΙΣ ΕΛΕΟΣ.
Παναγιά μου. Σκιάχτηκα από τον πολύ ΘΑΝΑΤΟ. Τα γόνατα μου κόπηκαν. Ευτυχώς που είμαι στο δημόσιο και έχω ασφαλιστική κάλυψη, αλλιώς μπορεί να πάθαινα κανά καρδιακό.
-Καθυστερημένο Σχόλιο-
Ultrasonic: Οι αλλαγές που έχουν γίνει στον ΟΤΕ τα τελευταία δύο χρόνια, με την πίεση και την επιμονή της ηγεσίας του προφανώς δεν είχαν γίνει επί δεκαετίες. Και αυτό έχει αποτυπωθεί και στην πορεία της μετοχής του. Το να θέλεις να γίνουν όλα από τη μια μέρα στην άλλη (με μαγικό ραβδάκι;) και μάλιστα να κατηγορείς και τους φορείς των αλλαγών δείχνει έλλειψη ρεαλισμού (και έλλειψη εργασιακής εμπειρίας πιθανώς). Ο κ. Βουρλούμης, προφανώς, προσελήφθη για να κάνει μια δύσκολη δουλειά και σε μεγάλο βαθμό την φέρει σε πέρας (ακόμη και αν ο ΟΤΕ μας δυσαρεστεί ακόμη σε μεγάλο βαθμό ως καταναλωτές). Κάτι όμως που κάνουν και ορισμένες ιδιωτικές εταιρείες, ανταγωνίστριες του ΟΤΕ…
Όλοι ζητάμε μία μόνιμη και σταθερή εργασία. Αυτό όμως, δυστυχώς, στις μέρες μας δεν είναι εφικτό για όλους.
Τα λεφτά που ήταν για να γίνουν επενδύσεις από το ίδιο το κράτος σε υποδομές, όπως ενέργεια, λιμάνια τα φάγανε τα κόματα, οι πολιτικοί και οι διορισμένοι στο δημόσιο κοματικοί στρατοί τους (συνδικαλιστές και σία).
Με λίγα λόγια επειδή δεν ξέρουμε να διαχειριστούμε τον πλούτο της χώρας μας αναγκαζόμαστε να τον ξεπουλήσουμε. Κλέφτης δεν είναι μόνο ο πολιτικός που πείρε μίζα αλλά και ο ίδιος ο δημόσιος υπάλληλος που δεν είναι παραγωγικός και πληρώνεται χωρίς να προσφέρει. Άρση της μονιμότητας εδώ και τώρα, μόνο έτσι ο έλληνας θα γίνει παραγωγικός.
Ας θυμηθούμε την περίοδο της ολυμπιάδας με τους γερμανούς είχαμε τις καλύτερες σχέσεις και τώρα….
Έτσι, θα γίνει και μες τους κινέζους, μόλις πάρουν εξ ολοκλήρου τον έλεγχο των λιμανιών παίρνουν στην ουσία τον έλεγχο του εμπορίου της χώρας προωθόντας ακόμα περισσότερο τα προϊόντα τους στην εγχώρια αγορά.
Οι κινέζοι θα αποδηχτούν πιο σκληροί από τους γερμανούς. Όλα αυτά θα τα πληρώσει η μεσαία τάξη. Οι μόνοι δημόσιοι υπάλληλοι που δεν θα πάθουν απολύτως τί[ποτα είναι αυτοί της βουλής και οι δικαστικοί. Οι πρώτοι γιατί είναι συγγενείς πολιτικών (όλων των κομάτων και της αριστεράς) ενώ οι δεύτεροι για να αθωώνουν τους πολιτικούς και τα τσιράκια τους από κλεψιές.
Καλή δύναμη καταδικασμένε εργαζόμενε του ιδιωτικού τομέα.