Φαιοκόκκινο μέτωπο και αντιφασιστική συσπείρωση
Μάι 10th, 2007 | Ηλίας Ζαφειρόπουλος| Κατηγορία: Ελλάδα, Πολιτική |
Email This Post
|
Print This Post
|
του Ηλία Ζαφειρόπουλου*
Αγαπητοί φίλοι
Κατ αρχήν θέλω εκ μέρους των συντρόφων μου να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση που μας απευθύνατε να παρακολουθήσουμε την συνεδριακή σας διαδικασία. Εκτός από τιμητικό αυτό το βρίσκουμε και πολιτικά τολμηρό εκ μέρους σας.
Επιτρέψτε μου να αρχίσω την σύντομη τοποθέτησή μου θέτοντας εξ αρχής το διπλό ερώτημα που θα ερχόταν στα χείλη κάθε πολιτικά σκεπτόμενου παρατηρητή σχετικά με την παρουσία μας στο βήμα αυτό, δηλαδή: πρώτον, πως γίνεται πολιτικά και οικονομικά φιλελεύθεροι να καλούν στο συνέδριο τους και μάλιστα στο ιδρυτικό τους συνέδριο οπαδούς του επαναστατικού μαρξισμού, δηλαδή ανθρώπους που επιδιώκουν την προλεταριακή εξουσία και την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής και δεύτερον, πως γίνεται αυτοί οι τελευταίοι να ανταποκρίνονται στην πρόσκληση των φιλελεύθερων και να τους απευθύνουν χαιρετισμό.
Τι συμβαίνει; Υπάρχει κάποια πλευρά από τις δύο που εγκατέλειψε τις αρχές της; ή μήπως βρισκόμαστε μπροστά σε αφελείς φιλελεύθερους ή σε εκκεντρικούς μαρξιστές;
Ασφαλώς η στοιχειώδης λεπτότητα θα απαιτούσε να απαντήσουν πρώτα οι οικοδεσπότες μας, για το σκέλος που τους αφορά αλλά από τη φύση της διαδικασίας νομίζω ότι μας επιτρέπεται να δώσουμε τώρα τη δικιά μας εκδοχή και για τα δυο ερωτήματα.
Πιστεύουμε ότι σε αυτήν εδώ την συνάντηση δεν υπάρχει κανενός είδους αφέλεια ούτε παραξενιά ούτε, πάνω απ όλα, ασυνέπεια. Ίσα-ίσα αυτή η συνάντηση είναι προϊόν της συνέπειάς και των δύο πλευρών στις αρχές τους κάτω από το βάρος μιας σημερινής αδήριτης αναγκαιότητας. Η αναγκαιότητα αυτή είναι η αντιμετώπιση ενός άμεσου κοινού εχθρού και αυτός ο εχθρός είναι ο φασισμός. Στη χώρα μας αυτός φαίνεται λίγο αλλά υφέρποντας έχει διαβρώσει τα πάντα. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο φασισμός φέρνει κοντά τους φιλελεύθερους με τους επαναστάτες μαρξιστές. Εμείς δεν ξεχνάμε ποτέ ότι ο ναζισμός με την ίδια περίπου λύσσα που κατηγορούσε τον επαναστατικό μαρξισμό σαν εβραιομπολσεβικισμό στην Ανατολή κατηγορούσε και τους φιλελεύθερους σαν εβραιοκαπιταλιστές στη Δύση. Τότε μόνο ασυνεπείς μαρξιστές και ασυνεπείς φιλελεύθεροι δεν αναζήτησαν την αντιφασιστική ενότητα σε όσο βαθμό αυτή ήταν δυνατή.
Λέμε όσο ήταν δυνατή γιατί μεγάλης κλίμακας ταχτικές ενότητες σα την αντιφασιστική διαπερνιούνται σε μικρό ή σε μεγάλο βαθμό από τις στρατηγικής φύσης αντιθέσεις των πολιτικών ρευμάτων σκέψης και πράξης που τις συγκροτούν.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση διαπερνάει διαφορετικά την δικιά σας και τη δικιά μας καθημερινή πολιτική πρακτική ο διαφορετικός τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε φιλοσοφικά και πολιτικά τη σχέση ανάμεσα στο ατομικό και στο συλλογικό δικαίωμα. Για σας για παράδειγμα η διασφάλιση των ατομικών δικαιωμάτων είναι η πιο ουσιαστική προϋπόθεση της ανθρώπινης ελευθερίας. Και για μας αυτή η διασφάλιση είναι ιστορικός όρος για την απελευθέρωση των ανθρώπων από κάθε είδους κοινωνικό προνόμιο και από κάθε πολιτική δουλεία, σήμερα από το φασισμό. Αλλά τα άτομα δεν μπορούν να απελευθερωθούν πραγματικά αν δεν ενωθούν κοινωνικά με τα άλλα, αν δηλαδή δεν υποτάξουν αυτόβουλα την ατομική στην κοινωνική τους δράση οπότε και το ατομικό στο συλλογικό δικαίωμα. Αν δεν κάνουμε λάθος σύμφωνα με σας η ανθρώπινη ελευθερία και η ευημερία μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την πολιτική δημοκρατία συν την εξασφάλιση του ελεύθερου καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Αλλά για μας και ο πιο ελεύθερος οικονομικός ανταγωνισμός ακόμα και σε συνδυασμό με τον πιο πλήρη σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων θα οδηγεί μοιραία στην υλική και πνευματική χειροτέρευση της θέσης των άμεσων παραγωγών και τελικά στο οικονομικό μονοπώλιο και στον πολιτικό αυταρχισμό που το συνοδεύει. Για μας οι άμεσοι παραγωγοί μπορούν να βελτιώνουν τη θέση τους κύρια μέσα από την οργανωμένη οικονομική και πολιτική τους πάλη και όχι μέσα από την γενική ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. Η άμεση πολιτική συνέπεια αυτής της θέσης μας είναι ότι κανένας πολιτικός δημοκρατισμός δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το φασισμό αν δεν συμπεριλάβει μέσα του τις πιο βασικές δίκαιες συλλογικές διεκδικήσεις των εργαζομένων. Όπως επίσης δεν μπορεί να νικήσει παγκόσμια αν δεν συμπεριλάβει εντός του την πάλη των καταπιεσμένων κρατών για ανεξαρτησία, των υπόδουλων εθνών για απελευθέρωση, των λαών για επανάσταση που σημαίνει αν δεν αντισταθεί στον οικονομικό και στρατιωτικό ιμπεριαλισμό που κυριαρχούν σε Δύση και Ανατολή
Παρ όλες αυτές τις διαφωνίες μας στη δοσμένη περίσταση θεωρούμε πιο σημαντικές τις συμφωνίες μαζί σας. Δεν έχουμε ακόμα στη διάθεσή μας τις ολοκληρωμένες πολιτικές θέσεις σας στα μεγάλα εσωτερικά και κυρίως στα λεγόμενα εθνικά και στα διεθνή ζητήματα. Όμως μπορούμε να έχουμε μια άποψη για τη γενική κατεύθυνση και τις προθέσεις της Φιλελεύθερης Συμμαχίας μέσα από την ιδρυτική της διακήρυξη ενώ έχουμε επίσης μια πολύ θετική εμπειρία από την συνεργασία μας στα χρόνια που πέρασαν με ορισμένα από τα στελέχη της στην κοινή πάλη μας ενάντια στον επιθετικό ελληνικό εθνικισμό, ιδιαίτερα στο μακεδονικό και στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Βρισκόμαστε σε μια εποχή που η πράξη και οι άνθρωποι μετράνε πολύ περισσότερο από τις όποιες κομματικές διακηρύξεις.
Θεωρούμε λοιπόν πολύ έντιμες και συνεπείς τις γενικότερες θέσεις σας για την πολιτική δημοκρατία ιδιαίτερα για τον αυτοπροσδιορισμό των εθνικών μειονοτήτων, και ενάντια στον αντισημιτισμό, ενώ πιο καίρια και πιο σημαντική από την άποψη της αντιφασιστικής ενότητας θεωρούμε τη θέση σας για το φαιοκόκκινο μέτωπο στο οποίο τοποθετείτε Χριστόδουλο, ακροδεξιά και το λεγόμενο ΚΚΕ. Εμείς σε αυτό το μέτωπο κατατάσσουμε και την ηγεσία του ΣΥΝ και δύο πολύ στενούς ηγετικούς πυρήνες κυρίως μέσα στο ΠΑΣΟΚ αλλά και μέσα στη ΝΔ οι οποίοι λειτουργούν σαν πολιτικοί εντολοδόχοι του λεγόμενου ΚΚΕ και του ΣΥΝ συντρίβοντας με συντονισμένες προβοκάτσιες και συκοφαντίες κάθε προοδευτική τάση μέσα σε αυτά τα κόμματα. Συμφωνούμε επίσης μαζί σας στο ότι έχει διαμορφωθεί στη χώρα μας μια κοινωνική αντίδραση από παρασιτικές ομάδες και από ιδιώτες δεμένους με το κράτος που εμποδίζουν κάθε εκδημοκρατισμό και κάθε παραγωγικό εκσυγχρονισμό αυτής της χώρας. Είμαστε της άποψης ότι αυτές οι δυνάμεις στηρίζουν αυτό το φαιοκόκκινο μέτωπο και σε μεγάλο βαθμό έχουν δημιουργηθεί από αυτό. Κυρίως πιστεύουμε ότι υπάρχει ένα ισχυρό διεθνές κέντρο που στηρίζει την φαιοκόκκινη πολιτική και κοινωνική αντίδραση όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε κάθε άλλη χώρα. Αυτό το κέντρο είναι ο πολεμικός νεοναζιστικός άξονας Ρωσίας-Κίνας-Ιράν με ηγέτη την πρώτη. Ονομάζουμε σοσιαλφασισμό ακριβώς αυτή την φαιοκόκκινη συμπόρευση σε διεθνή κλίμακα και ενάντια σε αυτήν προτείνουμε την ενότητα με κάθε δημοκράτη και κάθε δημοκρατικό πολιτικό και κοινωνικό ρεύμα, όποια και αν είναι η ιδεολογική και πολιτική του αφετηρία.
Μιλώντας για φαιο-κόκκινο μέτωπο δεν εννοούμε κυρίως ότι ο ακροδεξιός ενώθηκε με τον δήθεν αριστερό αλλά ότι ένας δήθεν αριστερός έχει γίνει στην πραγματικότητα ακροδεξιός και φασίστας. Και πραγματικά αν προσέξει κανείς θα δει ότι είναι ο ψευτοαριστερός που έχει την ηγεμονία σε κάθε φαιοκόκκινο μέτωπο και όχι ο κλασσικός ακροδεξιός . Ο φορέας της «γραμμής» είναι πάντα ένας φαιός που εμφανίζεται σαν κόκκινος. Πως γίνεται αυτό;
Αγαπητοί φίλοι. Δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που το πιο μισητό περιεχόμενο κρύβεται κάτω από την πιο δημοφιλή μορφή. Το κόκκινο του φαιοκόκκινου στο περιεχόμενό του είναι ότι πιο φαιό υπάρχει ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που οι μεγαλύτεροι παλιάνθρωποι είναι εκείνοι που ανέβηκαν εξαπατώντας τους φίλους τους. Τι είναι οι φαιοί-κόκκινοι; Είναι καιροσκόποι που καβαλάνε επαναστάσεις, δημοκρατικά κινήματα και λαϊκούς πόθους για να πάρουν την πολιτική εξουσία. Στο δρόμο ενώνονται και συγκροτούνται σε μια αστική τάξη νέου τύπου. Αυτή διαφέρει από την αστική τάξη κλασσικού τύπου στο εξής: Η κλασσική αστική τάξη παίρνει ιστορικά την πολιτική εξουσία αφού πρώτα γίνει ισχυρή οικονομικά. Αντίθετα η αστική τάξη νέου τύπου παίρνει την οικονομική εξουσία αφού πρώτα καταλάβει την πολιτική, δηλαδή την κρατική εξουσία. Ύστερα μονοπωλώντας τη κρατική εξουσία σφετερίζεται συλλογικά όλο το δημόσιο πλούτο. Μόλις τον σφετεριστεί γίνεται οπαδός της ιδιωτικοποίησης. Γι αυτό κάθε σοσιαλ- φασισμός ξεκινάει με την κρατικοποίηση και τελειώνει με την ολιγαρχική ιδιωτικοποίηση. Η φύση της αστικής τάξης νέου τύπου είναι το πραξικόπημα, η αρπαγή, η λαίκίστικη υποκρισία και η πολιτική δικτατορία στο εσωτερικό, ο πόλεμος γενοκτονικού και υποδουλωτικού τύπου στο εξωτερικό.
Οι φαιοί κόκκινοι είναι η άρνηση των πραγματικών κόκκινων γιατί αυτών εδώ το σοσιαλιστικό κράτος πρώτα κατέλαβαν και σφετερίστηκαν μετά τον β παγκόσμιο πριν δοκιμάσουν την παγκόσμια κυριαρχία τους. Θεωρούμε σοσιαλιστικά και αντιφασιστικά αυτά τα καθεστώτα όσα πυρά και αν δέχεται αυτή η θέση μας από πολλούς δημοκράτες αλλά και από τις ιδρυτικές σας θέσεις. Επιτρέψτε μου εδώ δυο λόγια σχετικά με τις σοσιαλιστικές επαναστάσεις στη Ρωσία και στην Κίνα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτοί που κατοχύρωσαν τα ατομικά δικαιώματα στη Γαλλία και στις ΗΠΑ τα επέβαλαν με τη βία των αστικών επαναστάσεων, δηλαδή τα αναίρεσαν για μια ολόκληρη περίοδο στους εχθρούς αυτών των επαναστάσεων για να επιβληθούν αυτά στη συνέχεια. Αυτό έγινε ιδιαίτερα στη Γαλλία όπου η δημοκρατία έπρεπε να αντιμετωπίσει τη φεουδαρχία. Αν στις ΗΠΑ οι δημοκράτες ήταν πιο συνεπείς στα ατομικά δικαιώματα αυτό οφείλεται στο ότι εκεί δεν είχαν να αντιμετωπίσουν ένα προηγούμενο φεουδαρχικό καθεστώς. Θα σας παρακαλούσα μόνο να σκεφθείτε πόση βία θα χρειαζόταν σε σοσιαλιστικές επαναστάσεις, που γίνανε σε χώρες σαν την Κίνα και τη Ρωσία που ήταν σχετικά πολύ πιο καθυστερημένες σε σχέση με αυτό εκπροσωπούσαν η Γαλλία και η Αμερική στην εποχή των δικών τους αστικών επαναστάσεων. Σκεφτείτε πόσος χρόνος θα χρειαζόταν για να σταθεροποιηθούν οι νέες εξουσίες στην Ρωσία και την Κίνα. Ας έχετε τέλος υπ όψιν σας ότι η μελέτη της ιστορίας αυτών των εξουσιών επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις.
Η βασική διαφορά σήμερα ενός φαιο-κόκκινου με τον μαρξιστή-λενινιστή-μαοίστή όπως εμείς, είναι η εξής: ο πρώτος κινείται πραξικοπηματικά χωρίς την έγκριση των μαζών για να χωθεί μέσα στο κράτος συμμαχώντας με το ένα ή με το άλλο κόμμα εξουσίας μέχρι να καταλάβει με έφοδο την κρατική μηχανή. Ο δεύτερος θέλει σε κάθε του βήμα να εκφράζει τις διαθέσεις των μαζών και θεωρεί το κράτος τον πιο συμπυκνωμένο και αυταρχικό καπιταλιστή. Είναι έξω από τη λογική του να το καταλάβει. Θα το αφήνει στη θέση του ως ότου μπορέσει να το γκρεμίσει με μια επανάσταση. Αυτός είναι ο λόγος που σε σχέση με το κράτος ο μαρξιστής βρίσκεται λιγότερο μακρυά από τον συνεπή φιλελεύθερο από όσο από τον φαιοκόκκινο.
Εκείνο που θέλουμε να τονίσουμε ιδιαίτερα εδώ σήμερα είναι το εξής: Ότι οι φαιοί-κόκκινοι στηρίζουν την πολιτική τους ισχύ σε ένα στρατηγικό τέχνασμα δεμένο με τη φύση τους: Εμφανίζονται σαν εκπρόσωποι των φτωχών. Έτσι παίρνουν παντού την εξουσία, από τη Βενεζουέλα και την Κολομβία ως το Ιράν και το Σουδάν . (Περιλαμβάνουμε και τις ισλαμοφασιστικές χώρες στις φαιοκόκκινες. Εκεί υπάρχει μόνο αλλαγή χρώματος. Το φαιοκόκκινο έγινε απλά φαιοπράσινο. Ο σύγχρονος μουλάς είναι ένας αντικαπιταλιστής με τουρμπάνι). Το νόημα της αντι-νεοφιλελεύθερης γραμμής τους είναι η συσπείρωση των προλετάριων και της άνεργης σπουδαγμένης νεολαίας ενάντια στο δυτικόφιλο κεφάλαιο για το σφετερισμό αυτού του κεφάλαιου από τους ίδιους και όχι βέβαια για την καλυτέρευση της θέσης των φτωχών όπως ισχυρίζονται. Αυτό κάνουν συστηματικά και στην Ελλάδα με πιο χαρακτηριστική περίπτωση τον σφετερισμό των ορυχείων Χαλκιδικής από τον δικό τους Μπόμπολα μετά την δολοφονία του Αθανασιάδη και την έξωση της ΤVX. Πάντα καλούν τους πάντες αγρότες, εργάτες, υπαλλήλους, φοιτητές, κατοίκους σε αλλεπάλληλα, συνήθως αποτυχημένα γιουρούσια στο κράτος δηλαδή για επιδοτήσεις, για επιδόματα, για πτυχία χωρίς αξία, για κλείσιμο εργοστασίων. Πάντα συγκροτούν στρατούς με τα πιο συντηρητικά στοιχεία του λαού για να συντρίβουν τους εχθρούς τους και για να παίρνουν οι ίδιοι πολιτική και οικονομική εξουσία. Αυτούς τους στρατούς τελικά τους προδίνουν αλλά ο μηχανισμός τους μένει. Επί πλέον δίπλα σε αυτούς τους πολιτικούς στρατούς οι φαιοκόκκινοι έχουν στη διάθεσή τους και τους καθαρούς στρατούς βίας: τη 17Ν, τα φοιτητικά τάγματα εφόδου, την ψευτοαναρχική αντίδραση, το ποδοσφαιρικό λούμπεν και τελευταία το καθαρά ποινικό λούμπεν. Με αυτά τα εργαλεία έχουν συντριβεί όλες οι απόπειρες μεταρρύθμισης, πολιτικής και οικονομικής, από την παλιά δυτικόφιλη αστική τάξη. Ειδικά οι φασιστικές πολιτικές εκκαθαρίσεις μέσω ανύπαρκτων ή επιλεκτικών σκανδάλων στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ στηρίζονται ιδεολογικά στον λαϊκίστικο αντικαπιταλισμό της μικροαστικής τάξης και του λούμπεν.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πιστεύουμε ότι δεν μπορεί σήμερα να υπάρχει νικηφόρα αντιφασιστική πολιτική χωρίς την κοινωνική συμμαχία οποιασδήποτε δημοκρατικής πολιτικής και κοινωνικής δύναμης με τους εργαζόμενους και με τα φτωχά και μεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού. Στο πρόγραμμά σας βάζετε ζήτημα ανάπτυξης μέσα από μια σειρά δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις για το χτύπημα του παραγωγικού παρασιτισμού και ενάντια στην υπονόμευση της ανάπτυξης. Αυτά τα μέτρα είναι καλά και θα ανακουφίσουν μακροπρόθεσμα υλικά το λαό. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι καμιά πολιτική και οικονομική μεταρρύθμιση τέτοιου είδους δεν είναι δυνατή σε συνθήκες σοσιαλφασιστικής δημαγωγίας αν δεν την αγκαλιάσει πρώτα η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού που υποφέρει και είναι πεταγμένη στο πολιτικό και κοινωνικό περιθώριο. Αν αυτόν τον κόσμο δεν τον κερδίσουν οι αντιφασίστες με μια συγκεκριμένη πολιτική και συγκεκριμένα κοινωνικά μέτρα θα τον κερδίσει ο φασισμός.
Αυτά δεν τα λέμε για να περάσουμε θέσεις μας που είναι ξένες σε ένα άλλο ιδεολογικό ρεύμα. Τα λέμε επειδή ξέρουμε από πείρα ένα πράγμα ότι οι φαιοκόκκινοι, δηλαδή το βαθύ καθεστώς, ή αλλιώς το νέο παρακράτος, στήνουν πάντα μια χαλύβδινη υγειονομική ζώνη γύρω από κάθε ρεύμα που δεν μπορούν να ελέγξουν ώστε να το ξεκόψουν από τον υπόλοιπο πληθυσμό, να το αφυδατώσουν από νέες δυνάμεις και να το απογοητεύσουν. Νομίζουμε ότι τέτοιο ρεύμα είναι και το δικό σας. Αυτό που κατά τη γνώμη μας είναι επικίνδυνο για τους φαιοκόκκινους με την «Φιλελεύθερη Συμμαχία» δεν είναι απλά ότι βγήκε έξω από το ελεγχόμενο από αυτούς δίπολο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Αυτό το δοκίμασαν πριν και άλλοι φιλελεύθεροι. Αυτό που τους ανησυχεί είναι ότι προβάλει μια πλατφόρμα ρήξης με τον επιφανειακό προσχηματικό φιλελευθερισμό με τον οποίο οι ηγεσίες αυτών των δύο κομμάτων εξαπατάνε τα μορφωμένα μεσοστρώματα, την δυτικόφιλη αστική τάξη και κυρίως την ΕΕ από την οποία παίρνουν αδιάπτωτη πολιτική στήριξη και λεφτά για να συντηρούν τους ανατολικής νοοτροπίας παρασιτικούς στρατούς τους κάθε είδους. Το ότι μπορεί το φαιοκόκκινο μέτωπο και γενικότερα η ανατολικού τύπου πολιτική αντίδραση στη χώρα μας να επιβάλει μια τέτοια υγειονομική ζώνη αποδεικνύει ότι είναι πολύ πιο ισχυρή σε επίπεδο εξουσίας από όσο φαίνεται εξωτερικά. Ειδικά είναι τεράστια η δύναμή της στα ΜΜΕ όταν συντονίζεται διακομματικά. Από την άλλη αυτή η ίδια η λύσσα της να ελέγχει τα πάντα δείχνει τον τρόμο της και την δικιά της πολιτική και ιδεολογική απομόνωση μπροστά στα πολύ πλατεία τμήματα του πληθυσμού που όλο και λιγότερο μπορεί να πείθει και να προσελκύει.
Γι αυτούς τους λόγους νομίζουμε ότι κανένα μη ελεγχόμενο δημοκρατικό ρεύμα δεν πρέπει να απογοητεύεται όταν βάζει και ενδεχόμενα δεν πετυχαίνει στόχους γρήγορης ανάπτυξης. Ο αγώνας για την πολιτική δημοκρατία και ενάντια στον επερχόμενο φασισμό στη χώρα μας είναι ακόμα αγώνας αντοχής.
Αγαπητοί φίλοι σας ευχόμαστε να πάτε καλά στις εργασίες του συνεδρίου σας. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι θέσεις που θα προκύψουν και το πνεύμα που θα επικρατήσει στο συνέδριό σας θα δυναμώσουν την ενότητα και την αποφασιστικότητά σας και θα προσφέρουν παραπέρα δυνατότητες για πλατύτερες δημοκρατικές συνεργασίες. Έτσι κι αλλιώς είμαστε στο πλευρό σας για να σπάσει ο αποκλεισμός σας από αυτό το όλο και πιο επικίνδυνο όλο και πιο σάπιο κυρίαρχο πολιτικό μπλοκ.
Σας ευχαριστώ
—————————————————————————–
Ομιλία του Ηλία Ζαφειρόπουλου εκ μέρους της ΚΕ της ΟΑΚΚΕ (Οργάνωσης για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ) προς τους συνέδρους του ιδρυτικού Συνέδριου της Φιλελεύθερης Συμμαχίας.
Λέει ο κ. Ζαφειρόπουλος
[Αυτό που κατά τη γνώμη μας είναι επικίνδυνο για τους φαιοκόκκινους με την «Φιλελεύθερη Συμμαχία» δεν είναι απλά ότι βγήκε έξω από το ελεγχόμενο από αυτούς δίπολο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Αυτό το δοκίμασαν πριν και άλλοι φιλελεύθεροι. Αυτό που τους ανησυχεί είναι ότι προβάλει μια πλατφόρμα ρήξης με τον επιφανειακό προσχηματικό φιλελευθερισμό με τον οποίο οι ηγεσίες αυτών των δύο κομμάτων εξαπατάνε τα μορφωμένα μεσοστρώματα, την δυτικόφιλη αστική τάξη και κυρίως την ΕΕ από την οποία παίρνουν αδιάπτωτη πολιτική στήριξη και λεφτά για να συντηρούν τους ανατολικής νοοτροπίας παρασιτικούς στρατούς τους κάθε είδους.]
Είναι απορίας άξιον από πού ακριβώς συνάγει ο κ. Ζαφειρόπουλος ότι η «Φιλελεύθερη Συμμαχία» «προβάλει μια πλατφόρμα ρήξης με τον επιφανειακό προσχηματικό φιλελευθερισμό» του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Η «Φιλελεύθερη Συμμαχία» ουδόλως αποκλείει την συνεργασία της με τους κομματικούς προσοδοθηρικούς μηχανισμούς που ονομάζονται ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (τασσόμενη μάλιστα και υπέρ της απλής αναλογικής), ουδόλως αναγνωρίζει την ύπαρξη εθνικών μειονοτήτων (τουρκικής και μακεδονικής) στην Ελλάδα, ουδόλως διακηρύττει την κατάργηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, ουδόλως διακηρύττει την αποποινικοποίηση της διακίνησης τοξικοεξαρτητικών ουσιών, ουδόλως τάσσεται υπέρ του δικαιώματος οπλοκατοχής και οπλοφορίας κλπ., μολονότι τάσσεται, θαρραλέα είναι η αλήθεια, υπέρ της γελοιοποίησης του θεσμού του γάμου.
Μέσα σε μία τόσο συγκροτημένη ομιλία θα περίμενα πιο πολύ επιχειρηματολογία στα πιο κρίσιμα σημεία.
π.χ. λέει ο κ. Ζαφειρόπουλος:
[Αυτό που τους ανησυχεί είναι ότι προβάλει μια πλατφόρμα ρήξης με τον επιφανειακό προσχηματικό φιλελευθερισμό με τον οποίο οι ηγεσίες αυτών των δύο κομμάτων εξαπατάνε τα μορφωμένα μεσοστρώματα]
Όσο και αν ακούγεται προβοκατόρικο, είναι κρίσιμης σημασίας (για την αξιοπιστία του) να αναφέρει, που κατά την γνώμη του οφείλεται το γεγονός ότι αντίθετα με τα “μορφωμένα μεσοστρώματα” αυτός και ο χώρος που εκπροσωπεί κατάφερε να μην εξαπατηθεί.
Αγαπητέ Γιώργο,
πάλι μπροστά σου θα με βρείς, και συνειδητά γιατί πιστεύω πως επιλέγοντας τον “αντίπαλο” σου δείχνει πολλά και για τον σένα τον ίδιο…
Φυσικά πιστεύω πως το πολιτικό πρόγραμμα της ΦΙΣ αποτελεί μιά ρήξη με τον φιλελευθερισμό της Ντόρας, του Χατζηδάκη, του Γεωργιάδη, του Παπαντωνίου κλπ.
Σίγουρα το πλαίσιο αυτής της ρήξης θα πρέπει να αναφέρεται σε θέσεις που βρίσκονται ακόμη στο στάδιο της διαπραγμάτευσης και για όσους τοποθετούνται στην πλευρά της ρήξης. Αν αυτές οι συγκεκριμένες θέσεις ήταν το αδιαμφισβήτητο πλαίσιο τότε δεν θα μιλούσαμε για ρήξη αλλά για ένα νέο κατεστημένο.
Η ΦΙΣ διαμόρφωσε τις προτάσεις της επιλέγοντας αυτή την στιγμή , μέσα και από εσωτερικές ισοροπίες, τις συγκεκριμένες θέσεις και σίγουρα ακόμη και αν ελάχιστες από αυτές έμπαιναν σε δημόσια πολιτική διαπραγμάτευση θα μπορούσαν να οδηγήσουν την ελληνική πολιτική σκηνή – την δεδομένη χρονική στιγμή – σε στάδιο ρήξης με το απεχθές προσωπείο της.
Σαν πολιτικός σχηματισμός είμαστε σίγουρα , εσωτερικά, ανώριμοι για να δράσουμε σαν αποτελεσματικός μηχανισμός ρήξης και μεταρρύθμισης μα αποδειχτήκαμε ώριμοι να συναντηθούμε και να βάλουμε τις προτάσεις μας στην φάση της διαπραγμάτευσης.
Θα ήθελα να ρωτήσω το εξής: Τι σχέση έχει στο συνέδριο εκπρόσωπος μιας ομάδας κρατιστών , μαρξιστών ή όπως αλλοιώς συστήνονται , όταν γράφετε ότι δεν προσκλήθηκε το ΚΚΕ για ευνόητους λόγους;
Έχω ήδη αρχίσει να απογοητεύομαι…
Αγαπητέ κ. Κατρανίτσα
Σας εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, έστω κι έτσι, να αποδειχθείτε σεις πολιτικά ώριμοι στη δεδομένη πολιτική συγκυρία κι εγώ πολιτικά ανώριμος. Εγώ όσο πιο πολύ γερνάω σ’ αυτή τη χωρά τόσο και πιο πολύ απεχθάνομαι την πολιτική ωριμότητα!
Γελοιοποίηση… λόλ.
Κατ’αρχας καλη επιτυχια και ο,τι καλυτερο στα παιδια της ΦΣ για τον νεο πολιτικο φορεα. Με ολο τον σεβασμο, θα ηθελα να μου σχολιασει καποιος τους λογους που στο ιδρυτικο συνεδριο δεν προσκληθηκε το ΚΚΕ. Ασχετα αν διαφωνει η συμφωνει κανεις με την ιδεολογικη τοποθετηση και της θεσεις του, το κομμα αυτο αντιπροσωπευει στο ελληνικο κοινοβουλιο σχεδον μισο εκατομμυριο συμπολιτων μας, ειναι η τριτη πολιτικη δυναμη της χωρας με σημαντικη επιρροη σε διαφορα στρωματα της ελληνικης κοινωνιας, σε μαζικους φορεις και συνδικατα και το μεγαλυτερο και ιστορικοτερο κομμα της κομμουνιστικης αριστερας στην Ελλαδα. Επισης, το ιδιο το ΚΚΕ στα συνεδρια του προσκαλει ως παρατηρητες αντιπροσωπους απο διαφορους πολιτικους φορεις. Αντ’αυτου προσκαλειται (και καλως προσκαλειται) η ΟΑΚΚΕ. Ενα κομμα με ασημαντη επιρροη στην ελληνικη κοινωνια (αρκει να δει κανεις τον αριθμο των ψηφων τους στις τελευταιες εκλογες) και σαφη ιδεολογικη και θεωρητικη συγχηση (αρκει να διαβασει κανεις τις ανακοινωσεις και τις θεσεις τους). Ευχαριστω
Παντως τιμά την Φ.Σ. ότι κάλεσε εκπροσώπους απο όλα τα κόμματα.
Αυτό που ειπώθηκε εδώ είναι ότι ΔΕΝ κάλεσε όλα τα κόμματα. Και μάλιστα κάλεσε μια μικρή ομάδα που εκπροσωπεί μόνο τον εαυτό της.
Θα ήθελα μια απάντηση σε αυτό.
Δεν με νοιάζει για το ΚΚΕ , το σκεπτικό της ΦΙ.Σ με νοιάζει
Αν και δε είμαι φιλελεύθερος ή εν πάσει περιπτώσει δεν θα είμαι ψηφοφόρος του εν λόγω κόμματος οφείλω να αναγνωρίσω ότι η πρόσκληση φορέων από άλλα κόμματα και αντίθετης ιδεολογίας αποτελεί κίνηση ωριμότητας. Επίσης πολιτική ωριμότητα απαιτεί και η αποδοχή της πρόσκλησης από τους εκάστοτε φορείς. Το ΚΚΕ μπορεί να είναι κοινοβουλευτικό κόμμα και να έχει μακρά ιστορία στο πολιτικό σκηνικό αλλά αποκλείεται να αποδέχονταν την πρό(σ)κληση να έρχονταν στο συνέδριο. Και να έρχονταν θα έλεγε τι; Όσα διαβάζουμε στα φυλλάδια 40 χρόνια τώρα; Ο ΟΑΚΚΕ τουλάχιστον τολμά να διαφοροποιηθεί από την κομμουνιστική ορθοδοξία και προσπαθεί να συντονιστεί με το σήμερα.
Για μια ώριμη δημοκρατία (αυτή που δεν έχουμε δηλαδή) χρειαζόμαστε κόμματα διαλλακτικά που να δίνουν διεξόδους και να συνεργάζονται, όχι κόμματα μονολιθικά που τιμωρούν τη παραμικρή ιδεολογική απόκλιση.
Καλή αρχή στή ΦΣ και ότι καλύτερο.
guys diavasa ayto edo sto site tous
http://www.oakke.gr/na414/israel414.htm
oi tipoi ta lene poli kala kd en perimena koumounistes na einai enantia stous mousoulmanofasites, bravo tous!
διάβασε και αυτό να πάθεις την πλάκα σου…
Τελικά θα βγει και ιδεολογικά συγγενές κόμμα με τη ΦΣ.
Πάνω στη φράση
Να προσθέσουμε και τον Χασάπη της Βιρτζίνια μήπως;
Δείτε”ριζοσπάστες” εδώ (Αυστ. ακατάλληλο)
http://pandemonio.wordpress.com/
Αναφέρομαι στην καταχώριση της 2007/04/24/
(Το αναδημοσιεύει και φιλοΠΑΣΟΚική(!)
επαρχιακή εφημερίδα επίσης σήμερα)
Έχω και μια ερώτηση:
Το σύνθημα “Η συμφωνία της Βάρκιζας έσπασε,έχουμε πόλεμο”
ήταν ένα εκπαιδευτικό σύνθημα;
Τελικά λένε πολλά καλά στο site τους…
Όποιος περιδιαβαίνει έστω και περιστασιακά τα στενά των Εξαρχείων αποκλείεται να μην έχει πάνω σε αφίσα με κείμενό της ΟΑΚΚΕ.
…Διαβάζοντας μερικές γραμμές ήδη αναρωτιέσαι: τους έχουν φύγει ή τους αμολήσανε;…
Τώρα αν η σύμπλευση ενός περιθωριακού γραφικού κόμματος(;) θεωρείται αξιομνημόνευτη για να αναδείξει -τι;- ότι υπάρχουν και στην απέναντι όχθη “ανοιχτόμυαλοι” και “προοδευτικοί”, απλά επαληθεύει δύο τινα:
– ότι μόνο ως ανέκδοτο στο Δρομοκαΐτιο μπορεί να υποστηριχθεί ότι οι μαρξιστολενινιστές είναι κοντά στους “συνεπείς φιλελεύθερους” στο ζήτημα του κράτους (κε Ζαφειρόπουλε ξαναδιαβάστε το “Κράτος και Επανάσταση” και τις “Βάσεις του Λενινισμού”, -αν τα έχετε διαβάσει ποτέ σας- εκεί θα δείτε ότι άλλο η απονέκρωση και άλλο το γκρέμισμα του κράτους…) και
– ότι οι θεωρητικολογία του επιπέδου “Αυτό το κέντρο είναι ο πολεμικός νεοναζιστικός άξονας Ρωσίας-Κίνας-Ιράν με ηγέτη την πρώτη. Ονομάζουμε σοσιαλφασισμό ακριβώς αυτή την φαιοκόκκινη συμπόρευση σε διεθνή κλίμακα και ενάντια σε αυτήν προτείνουμε την ενότητα με κάθε δημοκράτη και κάθε δημοκρατικό πολιτικό και κοινωνικό ρεύμα, όποια και αν είναι η ιδεολογική και πολιτική του αφετηρία” που συνάδει με την παραφιλολογία περί “φαιοκόκκινης συμμαχίας” στην οποία επιδίδονται πολλά μέλη της ΦΣ, αναδεικνύει πέραν της γραφικότητας της πρώτης και την παντελή έλλειψη γείωσης με τα κοινωνικά δεδομένα και τις κοινωνικές ζυμώσεις της δεύτερης. Διότι όταν ο πολιτικός λόγος της ΦΣ βρίσκει εσχάτως μερικά έστω συμπορευτή την πολιτική ρητορεία της ΟΑΚΚΕ, το φαινόμενο αυτό πρέπει να προβληματίσει βάσιμα ως προς τη δυναμική της απήχησής του στο πραγματικό κοινωνικό γίγνεσθαι.
Εγώ θέλω μια απάντηση από μέρους της ΦΙΣ , ποια κόμματα κάλεσαν και αν δεν κάλεσαν γιατί;
επειδή ψάχνομαι πολιτικά και με την ΦΙΣ γενικά συμφωνώ δεν θα μου άρεσε να υποστηρίζω κάτι που εξυπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες.
Καλέστηκαν όλα μα όλα τα κόμματα ή μόνο τα ΠΑΣΟΚ , ΝΔ και ΟΑΚΚΕ?
Το να μην καλέσεις το ΚΚΕ το καταλαβαίνω αλλά το να μην καλέσεις το ΚΚΕ και να καλέσεις την ΟΑΚΚΕ δεν το καταλαβαίνω: ή τους καλείς όλους ανεξαιρέτως και όποιος έρθει ή καλείς αυτούς που είναι κοντά σε σένα απορρίπτοντας αυτούς με τους οποίους σε χωρίζει άβυσσος.
Και γιατί η ομιλία της ΟΑΚΚΕ στο συνέδριο της ΦΙΣ δημοσιεύθηκε 10-11 μέρες μετά το συνέδριο ενώ τα υπόλοιπα αμέσως μετά το συνέδριο?
Κάντε μία μικρή διόρθωση στον τίτλο μόνο…
Έγινε, ευχαριστούμε για την επισήμανση Θανάση!
Συγχωρέστε με που επεμβαίνω σε ένα θέμα στο οποίο περισσότερο αρμόδια να απαντήσει είναι βασικά η ίδια η ΦΣ, δηλαδή στο ποιους έπρεπε και ποιους δεν έπρεπε να καλέσει στο συνέδριό της. Όμως το κάνω για να απαντήσω στοιχειωδώς σε επιθέσεις που με περισσότερη ένταση δέχεται στην ως τώρα συζήτηση το κόμμα στο οποίο ανήκω, η ΟΑΚΚΕ.
Πραγματικά δεν δέχομαι ότι μπορεί να αναρωτιέται κανείς ειλικρινά για ποιο λόγο η ΦΣ δεν κάλεσε στο συνέδριό της το ΚΚΕ. Μα γιατί φιλελεύθεροι θα όφειλαν να καλέσουν στο ιδρυτικό τους συνέδριο το μόνο κόμμα που κατηγορεί κάθε πολιτικό και οικονομικό φιλελευθερισμό σαν το άκρο άωτο της πολιτικής και κοινωνικής αντίδρασης και το οποίο ορκίζεται στον κρατισμό, στον εθνικιστικό αντιευρωπαίσμό και πάνω απ όλα στον πιο υστερικό αντιαμερικανισμό; Και κυρίως πώς οι συγκεκριμένοι φιλελεύθεροι της ΦΣ θα μπορούσαν, αν δεν ήταν σαδιστές, να προσκαλέσουν στο συνέδριό τους ένα άλλο κόμμα για να ακούσει την ιδρυτική του διακήρυξη να το καταγγέλλει ανοιχτά σαν συνιστώσα ενός φαιοκόκκινου, δηλαδή τουλάχιστον φιλοφασιστικού μετώπου;
Επιτρέψτε μου να πιστεύω ότι αυτό που ενοχλεί όσους διαμαρτύρονται, και το δείχνουν, δεν είναι ότι η ΦΣ δεν κάλεσε το ΚΚΕ, αλλά ότι κάλεσε την ΟΑΚΚΕ. Η παραπάνω ομιλία-χαιρετισμός προς το συνέδριο εξηγεί σε κάθε λογικό και καλόπιστο άνθρωπο το γιατί η ΦΣ κάλεσε στο συνέδριό της αυτό το κόμμα. Ακόμα περισσότερο εξηγεί αυτήν την παρουσία η πολύχρονη πολιτική πρακτική της ΟΑΚΚΕ που βρίσκεται σε παράλληλη κίνηση με ορισμένες από τις πιο σημαντικές πολιτικές επιλογές της ΦΣ. Αλλά το να έχει η ΦΣ κάποια υποστήριξη, έστω υπό όρους, έστω με στρατηγικές διαφωνίες, από έναν αριστερό πολιτικό χώρο, αποτελεί αντικειμενικά αμφισβήτηση της εικόνας που θα ήθελε για την «αντιδραστική» ΦΣ η καθεστωτική «αριστερά». Γενικότερα οι αντίπαλοί της θέλουν την ΦΣ εντελώς μόνη της.
Ο μόνος τρόπος για να λυθεί και αυτό το πρόβλημα είναι να κατηγορηθεί η ΟΑΚΚΕ από αυτούς για «ανευθυνότητα», για «πολιτική σύγχυση» και από τους πιο αγανακτισμένους ανάμεσά τους, (όπως ο ανώνυμος για τους υπόλοιπους συζητητές κύριος Sanctuary), σαν «περιθωριακή», «γραφική», «τρόφιμη του Δρομοκαίτιου» κλπ. Παλιότερα τέτοιες κατηγορίες για την ΟΑΚΚΕ ήταν ψωμοτύρι για μερικούς «σοβαρούς αριστερούς» που ήθελαν να ξεφύγουν εύκολα από τις αρκετά «πρώιμες» εκτιμήσεις της ΟΑΚΚΕ για φαινόμενα σαν το φαιοκόκκινο, την επιθετική φύση της σημερινής Ρωσίας, τον σημαντικό ρόλο της στην Ελλάδα κλπ. Η ατυχία για τον κ. Sanctuary και τους άλλους όψιμους φίλους της ΦΣ που ανησυχούν ότι διατρέχει τον κίνδυνο να χάσει το κύρος της αν κάνει παρέα με «περιθωριακούς» είναι ότι οι πιο βασικές «τρελές», «ανεύθυνες» και «συγχυσμένες» εκτιμήσεις της ΟΑΚΚΕ δυστυχώς επαληθεύτηκαν πράγμα που τελευταία έχει ενισχύσει την πολιτική της αξιοπιστία ακόμα και στους πιο μακρινούς της πολιτικούς χώρους. Αυτή η επαλήθευση δεν είναι βέβια έργο της ΟΑΚΚΕ, αλλά πρώτον του ΚΚΕ ( και σχεδόν όλης της υπόλοιπης «αριστεράς») που συμφωνεί πια στα περισσότερα εσωτερικά και σχεδόν σε όλα τα διεθνή ζητήματα με τον κύριο Καρατζαφέρη και δεύτερον έργο του αξιότιμου κ. Πούτιν, του νέου στρατηγικού εταίρου του έθνους μας, ο οποίος μαζί με τις 20000 πυρηνικές του κεφαλές έχει και το κακό συνήθειο να ανοιγοκλείνει τις στρόφιγγες που δίνουν ενέργεια στην ΕΕ.
Αυτά τα καταλαβαίνει ο κ. Sanctuary και επειδή ξέρει ότι το έδαφος της ζωντανής πολιτικής δεν τον ευνοεί για να αποδείξει την πολιτική ακαταλληλότητα της ΟΑΚΚΕ προσπαθεί τουλάχιστον να αποδείξει την λενινιστική της ανεπάρκεια. Αυτό δείχνει κάποια απελπισία γιατί υποθέτω ότι για έναν φιλελεύθερο όσο λιγότερο γνήσιος λενινιστής είναι ένας εν δυνάμει σύμμαχός του τόσο το καλύτερο. Επίσης όσο νάναι ελαφρώνει κανείς κάποιον σαν τρελό όταν τον κατηγορεί ταυτόχρονα σαν ασυνεπή λενινιστή. Παρόλα αυτά επειδή προσπαθούμε να είμαστε συνεπείς λενινιστές χρειάζονται να ειπωθούν δυο λόγια για όσους από αυτούς μας ακούνε. Ο Ζαφειρόπουλος δεν είπε ότι οι «μαρξιστο- λενινιστές είναι κοντά στους συνεπείς φιλελεύθερους στο ζήτημα του κράτους» όπως κατάφωρα και ανέντιμα παραποιεί ο κ. Sanctuary τη θέση του για να την αναιρέσει, αλλά είπε επί λέξει ότι «σε σχέση με το κράτος ο μαρξιστής βρίσκεται λιγότερο μακρυά από το συνεπή φιλελεύθερο από όσο από τον φαικόκκινο». Αυτό σημαίνει χοντρικά ότι η χιτλερική δικτατορία του «εθνολαίκού κράτους», και η μπρεζνιεφική δικτατορία του «κράτους όλου του λαού» είναι χειρότερες για τους λαούς, και γι αυτό βρίσκονται πιο μακριά για τους μαρξιστές, από τις φιλελεύθερες μορφές του αστικού κράτους οι οποίες τουλάχιστον δεν επιδιώκουν την φασιστική κυριαρχία της κρατικής σφαίρας σε όλους τους τομείς της κοινωνικής, οικονομικής και ιδεολογικής ζωής. Αυτή η παρατήρηση προφανώς δεν έχει καμιά σχέση με τη «νέκρωση του κράτους», και το «τι να κάνουμε». Άλλωστε όπως όλοι ξέρουμε ο Λένιν πέθανε πριν από το φασιστικό και το σοσιαλφασιστικό φαινόμενο. Πάντως σε όλο το έργο του όταν μιλάει για την ρώσικη αστική τάξη διαχωρίζει τους φιλελεύθερους καντέτους από τους τσαρικούς μαυροεκατονταρχίτες. Και δεν εννοώ ότι η ΦΣ είναι οι καντέτοι. Καθόλου μάλιστα. Καντέτοι στην Ελλάδα σήμερα είναι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Το αληθινό πολιτικό και ιδεολογικό ζήτημα για τους μαρξιστές είναι το ποιοι είναι σήμερα οι μαυροεκατονταρχίτες. Εμείς λέμε ότι είναι το φαιοκόκκινο μέτωπο. Και όσο η ΦΣ θα στέκεται απέναντι σε αυτό το μέτωπo εμείς από την πλευρά μας θα είμαστε πρόθυμοι να απευθύνουμε χαιρετισμό στα συνέδριά της.
Κε Ζαφειρόπουλε, πρώτον, δεν θα ανοίξω κάποιον διάλογο τύπου indymedia σε ένα σαιτ σαν το e-rooster, ούτε βέβαια θα επιδιώξω η συζήτηση να αναλωθεί σε ανάλυση θεωρητικών μαρξιστικών-λενινιστικών ζητημάτων, που, γνωρίζετε πολύ καλά, θα προκαλούσαν θυμηδία στους συντελεστές αυτού του ιστοτόπου, ως “παρωχημένα”, “ξύλινα”, “γραφικά” κλπ
Δεύτερον, δεν μου πέφτει καθόλου λόγος για τις επιλογές και τις προσκλήσεις της ΦιΣ, ούτε φυσικά του κόμματος σας. Και με τον Πούτιν να τρώτε μαζί, δεν με ενδιαφέρει, απλά έχω κάθε δικαίωμα να το σχολιάσω και να το κρίνω, όπως θεωρώ καλύτερα, με μόνο γνώμονα το σεβασμό της αισθητικής των αναγνωστών.
Στην απάντησή σας ξεχώρισα 2-3 σημεία, τα οποία και σχολιάζω :
Παλιότερα τέτοιες κατηγορίες για την ΟΑΚΚΕ ήταν ψωμοτύρι για μερικούς «σοβαρούς αριστερούς» που ήθελαν να ξεφύγουν εύκολα από τις αρκετά «πρώιμες» εκτιμήσεις της ΟΑΚΚΕ για φαινόμενα σαν το φαιοκόκκινο, την επιθετική φύση της σημερινής Ρωσίας, τον σημαντικό ρόλο της στην Ελλάδα κλπ. Η ατυχία για τον κ. Sanctuary και τους άλλους όψιμους φίλους της ΦΣ που ανησυχούν ότι διατρέχει τον κίνδυνο να χάσει το κύρος της αν κάνει παρέα με «περιθωριακούς» είναι ότι οι πιο βασικές «τρελές», «ανεύθυνες» και «συγχυσμένες» εκτιμήσεις της ΟΑΚΚΕ δυστυχώς επαληθεύτηκαν πράγμα που τελευταία έχει ενισχύσει την πολιτική της αξιοπιστία ακόμα και στους πιο μακρινούς της πολιτικούς χώρους.
Αν μπορείτε να τεκμηριώσετε καλύτερα πώς οι κκ Σημίτης, ΓΑ Παπανδρέου και Κωστάκης Καραμανλής είναι ρωσόδουλοι και πως αυτό έχει επαληθευτεί, θα ήμαστε ευγνώμονες. Έτσι θα εξηγούσατε τον σαφώς ευρωατλαντικό προσανατολισμό της χώρας και την ανεξήγητη(;) συμμόρφωσή της στα κελεύσματα των ΗΠΑ, ειδικά σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής, από τον κο Σημίτη και τον τεως ΥΠΕΞ Γιωργάκη, μέχρι τη σημερινή άξια συνεχίστριά τους Ντόρα. Και επίσης θα αποσαφηνίζατε την ενίσχυση της πολιτικής αξιοπιστίας της ΟΑΚΚΕ, ακόμη και στους πιο μακρινούς της πολιτικούς χώρους, η οποία προσωπικά μου διαφεύγει.
Αυτό σημαίνει χοντρικά ότι η χιτλερική δικτατορία του «εθνολαίκού κράτους», και η μπρεζνιεφική δικτατορία του «κράτους όλου του λαού» είναι χειρότερες για τους λαούς, και γι αυτό βρίσκονται πιο μακριά για τους μαρξιστές, από τις φιλελεύθερες μορφές του αστικού κράτους οι οποίες τουλάχιστον δεν επιδιώκουν την φασιστική κυριαρχία της κρατικής σφαίρας σε όλους τους τομείς της κοινωνικής, οικονομικής και ιδεολογικής ζωής.
Σαν λενινιστής θα συμφωνήσετε ότι το κράτος αποτελεί προϊόν των ανειρήνευτων ταξικών αντιθέσεων, συνεπώς από λενινιστική σκοπιά το πόρισμα που αβίαστα συνάγεται είναι ότι οι “φιλελεύθερες μορφές του αστικού κράτους οι οποίες τουλάχιστον δεν επιδιώκουν την φασιστική κυριαρχία της κρατικής σφαίρας σε όλους τους τομείς της κοινωνικής, οικονομικής και ιδεολογικής ζωής” είναι μία φενάκη, από τη στιγμή που η αστική πολιτική φιλοσοφία όχι μόνο δεν προσανατολίζεται στην κατάργηση των τάξεων (των οποίων άλλωστε, για ευνόητους λόγους, συχνά ούτε την ύπαρξη δεν αναγνωρίζει…), αλλά, ακόμη περισσότερο, κατοχυρώνει καταστατικά τις ταξικές ανισότητες και την ταξική πόλωση, εν γένει, αφού όλα ανάγονται στο πεδίο της “ατομικής ευθύνης” και συνεπώς καμία κατάσταση δεν μπορεί να αποδοθεί σε κανέναν παραέξω εξόν του ιδίου του ατόμου και ούτε έτσι να προωθηθεί συλλογικά. Με άλλα λόγια, το κράτος παραμένει αναπόφευκτα ένας απαραίτητος κατασταλτικός μηχανισμός, ο οποίος απλά στη σημερινή εποχή έχει ενδυθεί τη λεοντή της “ελευθερίας” επιστρατεύοντας αργυράμοιβους επιστήμονες, κονδυλοφόρους, δημοσιογράφους και λοιπά όργανα φυσικής και πνευματικής περιφρούρησης της ηγεμονίας της αστικής ελίτ επί της κοινωνίας. Η έντονα ταξική δομή κε Ζαφειρόπουλε ως λενινιστής θα αναγνωρίζετε λοιπόν ότι προϋποθέτει έναν κομβικό κρατικό ρόλο, ο οποίος, φυσικά, θα αφήνει την κοινωνία να αναπνέει “ελεύθερα” βάσει των επιταγών της… Καμία συνεπώς προσέγγιση δεν μπορεί να υπάρξει με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική πλατφόρμα, η οποία παραγνωρίζει σκόπιμα όλα τα παραπάνω διότι απλά αποτελεί την ιδεολογική αιχμή του επιθετικού οικονομικού ιμπεριαλισμού.
Το αληθινό πολιτικό και ιδεολογικό ζήτημα για τους μαρξιστές είναι το ποιοι είναι σήμερα οι μαυροεκατονταρχίτες. Εμείς λέμε ότι είναι το φαιοκόκκινο μέτωπο. Και όσο η ΦΣ θα στέκεται απέναντι σε αυτό το μέτωπo εμείς από την πλευρά μας θα είμαστε πρόθυμοι να απευθύνουμε χαιρετισμό στα συνέδριά της.
Όπως προείπα, δεν με αφορά που θα απυεθύνετε χαιρετισμό. Επιτρέψτε μου όμως, να διατυπώσω την εύλογη απορία μου ως προς το πολιτικό περιεχόμενο μίας τέτοιας κίνησης ενός κατά τα άλλα λενινιστικού(;;;) κόμματος, ιδιαίτερα όταν αυτό αναλώνεται στην εξαπόλυση μύδρων εναντίον της Ρωσίας (και εδώ θα με βρίσκατε σύμφωνο σε αρκετά, αλλά η μονομερής ρητορεία σας έχει καταντήσει βαρετή παραφιλολογία) και παραβλέπει τους ορατούς κινδύνους που εγκυμονεί η σχοινοβασία του δυτικού ιμπεριαλισμού και δη του αμερικανικού σε οικονομικό και γεωπολιτικό επίπεδο. Αν κε Ζαφειρόπουλε επιδιώκετε την πάλη με τον ιμπεριαλισμό, οποιασδήποτε χρώσης, θα καταλάβετε -αν ήδη δεν έχετε καταλάβει- ότι το “φαιοκόκκινο μέτωπο” είναι ένας κενού περιεχομένου πολιτικός νεολογισμός που δεν προσφέρεται ούτε καν για τη σύνταξη ψευδο-αριστερίστικης μπροσούρας.
Τέλος, δεν χρειάζεται να επεξηγείτε γιατί η ΦιΣ κάλεσε το ένα ή δεν κάλεσε το άλλο κόμμα. Αυτό είναι αρμοδιότητα των εκπροσώπων της για να το ξεκαθαρίσουν. Σε ένα μαρξιστικό-λενινιστικό κόμμα αυτοπροσδιορίζεστε και συνεπώς τέτοιος υπερβάλλων ζήλος για τη ΦιΣ απλά μου είναι ακατανόητος…
Υ.Γ. Δεν είμαι λενινιστής, ίσως να παραμένω μαρξιστής, αλλά όχι “ορθόδοξος”. Είμαι κάθετα αντίθετος με το ρεφορμισμό και με τα εξαμβλωματικά πολιτικά υβρίδια τύπου “σοσιαλφιλελευθερισμού” και σια. Αυτά, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων.
Sanctuary, στο site της ΟΑΚΚΕ μπορείς π.χ. να διαβάσεις ένα κείμενο που μιλάνε για την ρωσόδουλη ηγεσία Σημήτη.
Επίσης θα ήθελα να πω ότι δεν φαίνεται να κατάλαβες καθόλου το επιχείρημα του Ζαφειρόπουλου για την σχετική απόσταση τους από τον φιλελευθερισμό και τα ιδεολογήματα του φαιοκόκκινου μετώπου. Όπως τον καταλαβαίνω εγώ στο επίπεδο της ιδεολογίας δηλώνει πως ισαπέχει μακρά από και τους φαιοκόκκινους δικτάτορες και από τους φιλελεύθερους. Όμως είναι πιο κοντά στους τελευταίους στο πρακτικό επίπεδο της πολιτικής, αφού σε αντίθεση με τους πρώτους η φιλελεύθερη πολιτική επιτρέπει στον λαό μεγαλύτερο εύρος κίνησης χάρη στις ατομικές ελευθερίες που σέβεται. Αντίθετα σε πρακτικό επίπεδο οι φαιοκόκκινοι, υπό τα εκάστοτε φιλολαϊκά προσχήματα τους, δρουν ολοκληρωτικά κατά του λαού σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ’ότι οι φιλελεύθεροι και γι’αυτό σωστά δηλώνει ο κ. Ζαφειρόπουλος ότι είναι ισχυρότερα αντίθετος στις φαιοκόκκινες πολιτικές απ’ότι στις φιλελεύθερες πολιτικές. Με παρόμοιο τρόπο και η Φιλελεύθερη Συμμαχία αναγνωρίζει ότι βρίσκεται σε πρακτικό επίπεδο πολύ πιο κοντά στην ΟΑΚΚΕ απ’ότι θα περίμενε κανείς βάση της ιδεολογίας.
Τώρα.μιλάτε.σοβαρά.για.την.ΟΑΚΚΕ.δηλαδή.