Τα λογής-λογής λόμπι είναι ένα από τα πιο αγαπημένα θέματα της ελληνικής pop κουλτούρας, έχουν αποκτήσει μυθικές διαστάσεις –ιδίως σε συζητήσεις καφενείου (που δυστυχώς στην Ελλάδα γίνονται τις περισσότερες φορές εκτός καφενείων) – και έχουν γίνει αφορμή για πολλές περισπούδαστες αναλύσεις στις οποίες ο μέσος έλληνας – βαθύς γνώστης διεθνολογίας, ποδοσφαίρου, σεισμολογίας, επιδημιολογίας, μετεωρολογίας, γιουροβιζιονλογίας, οικονομίας-εμπορίου, συνωμοσιολογίας, γυναικών, πετρελαίου και αγωγών αερίου, ιατροδικαστικής, εγκληματολογίας, παραψυχολογίας, ζωδίων, νομικής και πενταγράμμου – εξηγεί κάθε πιθανό και απίθανο γεγονός/πόλεμο που συμβαίνει στην γη.

Ο βουλευτής Στ. Παπαθεμελής (που όταν ήταν Υπ. Δημοσίας Τάξης ήθελε να κλείνουν τα κλαμπ στις 3 η ώρα για να μειωθεί η εγκληματικότητα) προτείνει στο άρθρο του αυτό την σύσταση ελληνικού λόμπι στις ΗΠΑ.

Αντίθετα από αυτά που πιστεύει ο βουλευτής, η δημιουργία ενός υποτιθέμενου ελληνικού λόμπι στις ΗΠΑ ελάχιστα έχει να προσφέρει στα Εθνικά μας Δίκαια. (μιας που το έφερε η κουβέντα, η πολυχρησιμοποιημένη κοτσάνα «Εθνικά Δίκαια» πώς μεταφράζεται αγγλιστί; Our national rights? Αυτά θα λένε οι έλληνες λομπίστες (κατά το «χομπίστες») στις ΗΠΑ;

Ας δούμε τα «Εθνικά μας Θέματα» και τι μπορεί να κάνει ένα λόμπι για αυτά.

Α)Σκοπιανό: Το θέμα έχει λήξει με ήττα της Ελλάδας, άλλο που κανένας πολιτικός δεν βγαίνει να το πει στα ίσια. Τα Σκόπια όλοι «Μακεδονία» τα λένε εδώ και χρόνια. Η επίσημη αναγνώριση από ΗΠΑ ή άλλες χώρες είναι άνευ σημασίας. Οπουδήποτε και να πας στον πλανήτη, αν πεις “I’m from Macedonia” ή θα καταλάβουν ότι είσαι από τα Σκόπια, ή θα πουν what? Αλλά και σε πολιτικό επίπεδο, όλοι Μακεδονία τους αποκαλούν, εκτός κι αν είναι μπροστά κάνας έλληνας αξιωματούχος, τώρα τελευταία δε, ούτε καν αυτό. Τι ακριβώς θα κάνει το λόμπι μας δηλαδή για ένα λήξαν θέμα; Θα επιβάλει επίσημη διεθνή ονομασία μια πατέντα τύπου ΦΥΡΟΜ; Και τι σημασία έχει, αφού αυτό μόνο στα χαρτιά θα ισχύει, στην πράξη όλοι Μακεδονία θα τους ξέρουν και θα τους λένε.

Β)Βαλκάνια: Η Ελλάδα θεωρητικά έχει ενδιαφέρον για την περιοχή λόγω γειτνίασης, αλλά κατά τα άλλα η εξωτερική μας πολιτική στην περιοχή είναι, κατά βάση, εσωτερική (δηλ. οι έλληνες πολιτικοί παίρνουν θέσεις για εσωτερική κατανάλωση). Επειδή οι σέρβοι είναι αδέρφια μας ορθόδοξοι (άκου τώρα επιχείρημα χώρας για να κάνει σοβαρή εξωτερική πολιτική, το λόμπι μας μάρανε…), πήραμε απολύτως λαϊκιστικά φιλοσερβική θέση, υποστηρίζοντας τον απαράδεκτο δικτάτορα Μιλόσεβιτς και αποσιωπώντας τα εγκλήματα του. Τι επιδιώκαμε να κερδίσουμε με αυτήν την στάση μας; Υποθέτω κανείς δεν ξέρει…. Αλλά και πότε πήραμε θέση στα σοβαρά; Απλά οι αμερικάνοι τους βομβάρδισαν και εμείς είπαμε όχι. Όμως ο εμφύλιος εκεί γινόταν και πριν τους βομβαρδισμούς. Τότε ποια επίσημη θέση είχαμε; Για τις σφαγές που έκαναν οι σέρβοι ποια θέση πήρε η Ελλάδα; Πώς προώθησε την ειρήνη (πριν τους βομβαρδισμούς) στην περιοχή;

Και με το Kόσσοβο τώρα, τα ίδια. Σοκάρονται οι Έλληνες στην ιδέα ότι μάλλον θα αυτονομηθεί. Αυτή η αντίδραση βασίζεται σε συγκροτημένη πολιτική σκέψη; Αν ναι, ας μου πει κάποιος γιατί η Ελλάδα έχει πρόβλημα να αυτονομηθεί το Κόσσοβο; Τι κακό θα συμβεί στην χώρα μας, αν τελικά γίνει αυτό; Ποια συμφέροντα μας πλήττονται; Τι κερδίζει η Ελλάδα αν το Κόσσοβο παραμείνει στην Σερβία;

Η αντίδραση μας όμως στην αυτονόμηση είναι καθαρά συναισθηματική: δεν γουστάρουμε τους αλβανούς και γουστάρουμε τους σέρβους, αυτό είναι όλο. (εκτός πια και αν η Ελλάδα έχει πολλά να κερδίσει με το να είναι σύμμαχος της υπερδύναμης της Σερβίας).

Θα φτιάξουμε δηλαδή ελληνικό λόμπι στις ΗΠΑ για να προωθούμε την εξωτερική πολιτική της Σερβίας;

Γ)Κύπρος: Το λόμπι δεν μπορεί να προωθήσει την ελληνική/κυπριακή θέση, διότι η Ελλάδα/Κύπρος δεν έχουν συγκεκριμένη θέση, απλά διάφορες ευχές του στυλ «μια δίκαιη λύση», «μια λύση σύμφωνη με το διεθνές δίκαιο» κτλ.

Είχαμε και καλά σαν επίσημη θέση «διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία» και όταν παρουσιάστηκε μια λύση πάνω σε αυτήν την βάση ο Τάσσος βγήκε και κλάφτηκε στην τηλεόραση ότι «πήρα κράτος, δεν θα παραδώσω κοινότητα» (!) – δηλ. θέλουμε δικοινοτική ομοσπονδία, αλλά δεν θέλουμε να παραδώσουμε κοινότητα! Μετά δεσμεύτηκε να παρουσιάσει γραπτά στον ΟΗΕ τις βελτιώσεις που θέλει στο σχέδιο Αναν για να το δεχτεί και μέχρι σήμερα -απ’ όσο ξέρω- δεν έχει παραδώσει απολύτως τίποτα (δύο+ χρόνια μετά). Αυτή λοιπόν είναι η επίσημη θέση μας, την οποία σύμφωνα με τον Παπαθεμελή θα πρέπει να προωθήσει το ελληνικό λόμπι.
(το άλλο καλό είναι η στάση μας απέναντι στον ΟΗΕ: τα ψηφίσματα υπέρ της Ελλάδας είναι από τα κύρια επιχειρήματα μας, αλλά όταν ο ΟΗΕ μας έδωσε το σχέδιο Αναν αρχίσαμε να λέμε ότι ο ΟΗΕ είναι τσάτσος των αμερικάνων, ότι έχει ανθελληνική πολιτική, ο Ανάν καθυβρίστηκε κτλ. Με αλλά λόγια ο ΟΗΕ είναι, εναλλάξ: δίκαιος οργανισμός που ψηφίζει υπέρ των Εθνικών μας Δικαίων και πρέπει να τον σεβόμαστε και άδικος οργανισμός, όμηρος των ανθελληνικών σκοτεινών σχεδίων των ΗΠΑ στον οποίο δεν θα υποταχτούμε)

Δ)Ελληνοτουρκικά: (στον βαθμό που δεν συνδέονται με Κύπρο): Εδώ είναι το μοναδικό σημείο που έχουμε συγκεκριμένη επίσημη θέση σαν χώρα: είμαστε από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, με την πεποίθηση (ή μάλλον ελπίδα…) ότι όταν συμβεί αυτή, θα λυθούν και τα περισσότερο προβλήματά μας, αν όχι ως δια μαγείας, τουλάχιστον με πιο απλό τρόπο. Αυτή είναι η επίσημη θέση μας (και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ) και έχει κάποια βάση – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα πετύχει σίγουρα.

Δεν βλέπω λοιπόν τι θα κάνει το λόμπι μας εδώ, υπάρχει μεγάλη ταύτιση ΗΠΑ και Ελλάδας σε αυτό το θέμα.

Τώρα βέβαια ο Παπαθεμελής είναι εναντίον της ένταξης και ελπίζει να την μπλοκάρει το υποτιθέμενο λόμπι. Με άλλα λόγια, θέλει να μαζευτούν οι πιο πλούσιοι και επιφανείς ελληνοαμερικάνοι και να φτιάξουν λόμπι για να προωθήσουν τις προσωπικές του απόψεις!

Η εμμονή αυτή σε λόμπι, παρασκήνια κτλ είναι πολύ χαρακτηριστική της νεοελληνικής κοσμοθεωρίας. Μου θυμίζει κάποιους συμφοιτητές μου που όταν δίναμε κάποιο δύσκολο μάθημα, αντί να κάτσουν και να το διαβάσουν σοβαρά, άρχιζαν διάφορες θεωρίες του στυλ «δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο» (!!),υπολόγιζαν πόσες φορές έχει πέσει ένα θέμα για να δουν αν θα ξαναπέσει (αυτό που κάνουν και στο προ-πο δηλαδή!) και ένα σωρό άλλες πατέντες προκειμένου να γλιτώσουν 3 ημερών διάβασμα.

Τελικά ο έλληνας μπορεί να πιστέψει ο,τιδήποτε, αρκεί να βασίζεται στο «δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο».Έτσι εξηγείται η επιτυχία των θεωριών περί «λόμπι».Δεν έχει σημασία αν είσαι σοβαρή χώρα, με γερή οικονομία, δεν έχει σημασία τι απόψεις έχεις και πώς τις εκφράζεις – το θέμα είναι να έχεις λόμπι στις ΗΠΑ που θα κάνει το δικό σου. Το λόμπι στην πολιτική είναι ο γνωστός, το βύσμα, το μέσο, το παρασκήνιο, το «έχω δικό μου άνθρωπο» στην προσωπική ζωή. Κοινός παρονομαστής: δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις, αρκεί να είσαι μέσα στα κυκλώματα.

Το ενδεχόμενο να φτιάξουμε μια ισχυρή οικονομία, να εκφράζουμε ρεαλιστικές, λογικές και τεκμηριωμένες θέσεις αντί κραυγών και ευχών υποθέτω δεν απασχολεί και πολύ τους έλληνες. Το κύριο μέλημά μας είναι να φτιάξουμε λόμπι. Εδώ υπήρχαν έλληνες που πίστεψαν ότι οι ΗΠΑ αναγνώρισαν την ΦΥΡΟΜ ως Μακεδονία επειδή οι σκοπιανοί (δηλ. δέκα χωρικοί που βρίσκονται δύο βήματα πριν τον εμφύλιο) έχουν ισχυρό λόμπι που επηρεάζει την εξωτερική πολιτική της μεγαλύτερης υπερδύναμης του πλανήτη. Το ενδεχόμενο η Ελλάδα να χειρίστηκε το θέμα με προχειρότητα, λαϊκισμό και δογματισμό ή να μην εκτίμησε σωστά την τότε πραγματικότητα δεν νομίζω να μας προβλημάτισε ιδιαίτερα. Προφανώς φταίει ότι ακόμα και οι σκοπιανοί έχουν καλύτερο λόμπι από εμάς, την Ελβετία των Βαλκανίων.

(κρίμα μόνο που δεν μιλάω τούρκικα, για να διαβάζω τον τούρκο Παπαθεμελή να διαμαρτύρεται ότι «τα βλέπετε, οι Έλληνες που είναι μάγκες και έχουν λόμπι στις ΗΠΑ και την ΕΕ είπαν όχι στο Αναν και δεν τους πείραξε κανένας, αντίθετα θα μας βάλουν να τους αναγνωρίσουμε και από επάνω, και εμείς οι μαλάκες οι τούρκοι ούτε ένα λόμπι της προκοπής δεν μπορούμε να φτιάξουμε για να προωθούμε τις θέσεις μας»).