Δημήτρης Φραγκάκης

Βιογραφικό σημείωμα

Ο Δημήτρης Φραγκάκης γεννήθηκε το 1972 στα Χανιά. Έχει σπουδάσει Ιστορία και Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου από τη Σχολή Νομικών και Πολιτικών Επιστημών με ειδίκευση στην Νοτιοανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια. Έχει ασχοληθεί ερευνητικά στην Υπηρεσία του Ιστορικού & Διπλωματικού Αρχείου του Υπουργείου Εξωτερικών, εργάστηκε για πέντε χρόνια ως αναπληρωτής διευθυντής του Ιδρύματος Κωνσταντίνος Κ. Μητσοτάκης και σήμερα είναι επιστημονικός συνεργάτης βουλευτή του Ελληνικού Κοινβουλίου.

Αρθρογραφία στο e-rooster:

Το βουνό και η κατηφόρα

Ιούλ 8th, 2010 | | Κατηγορία: Ελλάδα

Διαβάζω στην έγκυρη ιστοσελίδα του ΣΚΑΙ ότι η κυβέρνηση προσανατολίζεται να συνεχίσει να πληρώνει κανονικά ο Κρατικός Προϋπολογισμός για το σύνολο των ελλειμμάτων των ταμείων συντάξεων των υπαλλήλων της ΔΕΗ. Η πρόθεση αυτή της κυβέρνησης είναι στροφή 180 μοιρών από όσα είχε αποφασίσει μόλις πριν από τέσσερις μήνες, εάν δεν κάνω λάθος και με νόμο, δηλαδή να περικόψει κατά 10% το κονδύλι χρηματοδότησης των οργανισμών ασφάλισης των υπαλλήλων της ΔΕΗ και του ΟΤΕ, γεγονός που θα σήμαινε και ανάλογη περικοπή συντάξεων. Για να ξέρουμε για τι νούμερα μιλάμε, η συνολική χρηματοδότηση των ταμείων του ΟΤΕ και της ΔΕΗ από τον Προϋπολογισμό ανέρχεται περίπου στο 1,5 δις ευρώ το χρόνο προκειμένου να πληρωθούν συντάξεις οι οποίες ξεπερνούν τα 1.500 και σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και τα 2.000 ευρώ το μήνα. Μια και δεν έχω δει ακόμα πουθενά καμία διάψευση από τα συναρμόδια Υπουργεία Εργασίας και Οικονομικών, δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω την είδηση παρόλο που αν την διάβαζα πριν από ένα χρόνο μάλλον δεν θα μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Άλλωστε, η τακτική της ενίσχυσης των ρετιρέ του ευρύτερου δημόσιου τομέα στην πλάτη του έλληνα φορολογούμενου ακολουθείται διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις.



Ζήτω το ΔΝΤ!

Απρ 29th, 2010 | | Κατηγορία: Ελλάδα

Είχα κάμποσα χρόνια να ταξιδέψω με πλοίο. Λίγο οι περικοπές για να πείσω τον εαυτό μου ότι κάνω οικονομία, λίγο μια νοσταλγία για τα παλιά φοιτητικά μου πηγαινέλα και πολύ περισσότερο η νέα ακτοπλοϊκή γραμμή που έμπαινε μετά βαΐων και κλάδων στο νησί μου, με έκανε να το δοκιμάσω. Λένε ότι το ταξίδι της επιστροφής είναι συνήθως πιο σύντομο από τον πηγαιμό. Αυτό όμως ειδικά αποδείχτηκε μακρύ και ιδιαίτερα διδακτικό για την εμπειρία της καθημερινότητας στην Ελλάδα. Κι αν το ταξίδι δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία όση ο προορισμός, όπως λέει και ο ποιητής, στην περίπτωσή μου αυτό το ταξίδι αποτυπώθηκε στο μυαλό μου σα ένα θέατρο του παραλόγου με πολλές πράξεις. Πράξη Πρώτη: Λόγω επαγγέλματος χρειαζόμουν οπωσδήποτε σύνδεση με internet εν πλω. Γι’ αυτό αλλά και εξαιτίας μιας διαστροφικής προνοητικότητας, είχα εξασφαλίσει εγγυήσεις από την εταιρεία ότι θα είχα όσο φθηνό και γρήγορο internet ήθελα. Αφήνοντας το λιμάνι άφησα πίσω και τις ελπίδες μου για σύνδεση λόγω προβλημάτων με το δορυφόρο, καιρικών συνθηκών (5 μποφόρ!) όπως μου είπαν κλπ. Δεν έχει τόση σημασία το γιατί, το αποτέλεσμα μετράει που λένε και στην πολιτική. Το καλό είναι ότι λόγω της ανωτέρας βίας που προέκυψε, βρήκα ευκαιρία να τεμπελιάσω και ετοιμάστηκα να απολαύσω το νυχτερινό ταξίδι.