Οι «αταξίες» του Σίλβιο και ο πουριτανισμός της Αριστεράς
Ιούλ 26th, 2009 | Τηλέμαχος Χορμοβίτης| Κατηγορία: Κόσμος |
Email This Post
|
Print This Post
|
Ας γυρίσουμε το χρόνο πίσω και ας πάμε στο 1998. Την ίδια χρονιά που πεθαίνει ο Φρανκ Σινάτρα, ο “Τιτανικός” σπάει ταμεία και κυκλοφορεί το Βιάγκρα, οι Η.Π.Α. συγκλονίζονται από το σκάνδαλο Μόνικα Λεβίνσκι και όλος ο πλανήτης αναρωτιέται αν ο λεκές στο φόρεμα της ευτραφούς υπαλλήλου του Λευκού Οίκου, οφείλεται σε …εκσπερμάτωση του Μπιλ Κλίντον. Και ενώ η αμερικάνικη Θρησκευτική Δεξιά βγάζει πύρινα κηρύγματα εναντίον της… ανηθικότητας του προέδρου, αριστεροί διανοούμενοι και δημοσιογράφοι καταγγέλλουν αυτό το ιδιότυπο κυνήγι μαγισσών και επικρίνουν τη σεμνοτυφία και τον πουριτανισμό των αντιπάλων του Κλίντον. Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η, πιο χαλαρή σε θέματα σεξουαλικών ηθών, Ευρώπη παρακολουθεί απορημένη τις εξελίξεις στην Αμερική . “Α, όχι”, συμφωνούν όλοι, ” κάτι τέτοιο δε θα μπορούσε ποτέ να συμβεί στην Γηραιά Ήπειρο! Το σκάνδαλο Λεβίνσκι είναι μια αμερικάνικη ιδιαιτερότητα , μια ακόμη εκδήλωση της υποκρισίας των Αγγλοσαξώνων σε οτιδήποτε αφορά το σεξ. Πολλοί Ευρωπαίοι ηγέτες , από το Φρανσουά Μιτεράν, μέχρι τον Ζακ Σιράκ και τον Ανδρέα Παπανδρέου είχαν παρόμοιες περιπέτειες αλλά αντιμετωπίστηκαν με διακριτικότητα από την κοινή γνώμη και τον Τύπο και κανείς δε φαντάστηκε πως θα ήταν δυνατόν να χάσουν την εξουσία λόγω ερωτικών ατασθαλιών .”
Και να που σήμερα, 11 χρόνια μετά, η ιστορία φαίνεται να επαναλαμβάνεται , αυτή τη φορά όμως στην καρδιά της ,υποτίθεται, “ανεκτικής” Ευρώπης. Η σεξουαλική ζωή του Ιταλού πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι γίνεται λαϊκό ανάγνωσμα και μείζον πολιτικό θέμα. Μόνο που τώρα, το ρόλο του διώκτη σε αυτό το νέο κυνήγι μαγισσών δεν το έχει η συντηρητική Δεξιά, που προσπαθεί να προστατεύσει τις οικογενειακές αξίες και τα χρηστά ήθη. Τη σκυτάλη έχουν πάρει οι σοβαρές και έγκυρες εφημερίδες της “προοδευτικής” Αριστεράς . Το περιοδικό L’ Εspresso, η Republicca , η El Pais και ο Guardian συναγωνίζονται σε κιτρινισμό τα χειρότερα ταμπλόιντς. Οι πικάντικες λεπτομέρειες που δημοσιεύουν κάνουν το σκάνδαλο Λεβίνσκι να φαίνεται σαν μια ανώδυνη softcore ιστοριούλα για εφήβους .Έτσι, ο έγκυρος αριστερός Τύπος , πλαϊ στις εκτενείς αναλύσεις για την οικονομική κρίση και το νέο σύστημα υγείας που προωθεί ο Ομπάμα, μας ενημερώνει με κάθε σοβαρότητα πως ο Μπερλουσκόνι δε φοράει… προφυλακτικό, έχει μια ιδιαίτερα αδυναμία στα ερωτικά τριο, ενώ προτιμάει να κάνει σεξ στο μεγάλο κρεβάτι με τις κουρτίνες, σε αυτό που κοιμάται και ο Πούτιν όταν επισκέπτεται την Ιταλία… Η ευρωπαϊκή Αριστερά χαζεύει από την κλειδαρότρυπα την ερωτική ζωή του Ιταλού πρωθυπουργού και αντιδρά σαν σεξουαλικά στερημένη γεροντοκόρη . Ηθικολογεί ακατάπαυστα και ο λόγος της θυμίζει ολοένα και περισσότερο τα κηρύγματα των ηγετών της αμερικάνικης υπερσυντηρητικής Θρησκευτικής Δεξιάς, Τζέρυ Φαλγουελ και Πατ Ρόμπερτσον. Η Αριστερά επικρίνει το Σίλβιο Μπερλουσκόνι επειδή είχε σχέση με μια 18χρόνη (κάτι απολύτως νόμιμο, αφού η ηλικία συναίνεσης για σεξουαλική επαφή στην Ιταλία είναι τα 16) , επειδή έκανε… γυμνισμό με τους φίλους του στην ιδιωτική του βίλα, και για το γεγονός πως έχει μια αδυναμία στα call girls (στην πραγματικότητα, δεν έκανε τίποτε διαφορετικό απ’ ότι κάνουν εκατομμύρια άντρες σε αυτό τον πλανήτη). Κανένας “προοδευτικός” κονδυλοφόρος δεν ένιωσε την ανάγκη να αναρωτηθεί “Και λοιπόν;”, κανένας δεν ένιωσε την υποχρέωση να υπερασπίσει το δικαίωμα του Σίλβιο στην ιδιωτική του ζωή, κανένας δεν κατέκρινε τον “αριστερό” πουριτανισμό, όπως έγινε στην περίπτωση Κλίντον.
Σίγουρα η στάση της Αριστεράς απέναντι στον “Καβαλιέρε” οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε λόγους πολιτικής σκοπιμότητας. Ο Μπερλουσκόνι είναι αντίπαλος, και μάλιστα από τους πιο μισητούς . «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» στο σκληρό κόσμο της πολιτικής και η συνέπεια αρχών είναι κάτι σπάνιο. Η Αριστερά αποδεικνύεται το ίδιο αμείλικτη με τις άλλες πολιτικές παρατάξεις , όταν πρόκειται να πλήξει τους πολιτικούς της αντιπάλους.
Όμως πέρα από αυτό , ίσως κρύβεται κάτι πιο βαθύ στη «μεταμόρφωση» της Αριστεράς . Σαν να μοιάζουν πια πολύ μακρινά τα sixties , και τα κηρύγματα περί σεξουαλικής απελευθέρωσης . Το κίνημα της “πολιτικής ορθότητας” που ξεκίνησε από τα αμερικάνικα πανεπιστήμια της δεκαετίας του ’70, φαίνεται να έχει κυριαρχήσει στην άλλοτε ελευθεριακή Αριστερά. Παρότι ξεκινούν από διαφορετική βάση, η πολιτική ορθότητα και η θρησκόληπτη Δεξιά μοιράζονται την ίδια σεμνοτυφία και την ίδια απέχθεια απέναντι στην πορνεία, την πορνογραφία, και άλλες ηδονιστικές πλευρές της σύγχρονης κοινωνίας . Ο Μπερλουσκόνι εκπροσωπεί ότι ακριβώς σιχαίνεται αυτή η “politically correct” Αριστερά. Ο μπερμπάντης, ηδονιστής Σίλβιο, ένας Χιου Χέφνερ της πολιτικής ζωής, πάντα περιτριγυρισμένος από ένα στρατό ωραίων γυναικών, είναι , στα μάτια τους, το απόλυτο “σωβινιστικό γουρούνι”, ένας απαίσιος “φαλλοκράτης”. Τα αστεία του θεωρούνται σεξιστικά και ρατσιστικά και προκαλούν ναυτία στην comme il faut ελιτιστική Αριστερά . Τα ημίγυμνα κορίτσια, με τα οποία έχει γεμίσει τα κανάλια του, “αναπαράγουν πατριαρχικά στερεότυπα και ρόλους”, όπως διαμαρτύρονται οι αριστερές Ιταλίδες φεμινίστριες! Και με την προτίμηση του για τα call girls απλά “προωθεί τη συμβολική βία εναντίον των γυναικών”. Με αυτό τον τρόπο όμως η νέα Αριστερά ακυρώνει τις προσπάθειες παλαιότερων γενιών για την ίση αντιμετώπιση γυναικών και ανδρών. Παρουσιάζει τις γυναίκες σαν άβουλα όντα, χωρίς μυαλό, καθηλωμένες σε μια μόνιμη παιδική ηλικία, αιώνια θύματα της επάρατης «πατριαρχικής κοινωνίας» . Ακολουθώντας όμως αυτή την πατερναλιστική λογική, η Αριστερά ακυρώνει τα απελευθερωτικά αιτήματα των ‘60s και τελικά, όπως και η Ακροδεξιά, δεν αναγνωρίζει στη γυναίκα το δικαίωμα να μπορεί να διαθέσει το σώμα της ελεύθερα όπως αυτή νομίζει, είτε ασκώντας το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου, είτε χορεύοντας ημίγυμνη στα σόου των καναλιών του Μπερλουσκόνι.
Ο Μπερλουσκόνι, παρά τα πολλά ελαττώματα του, δεν εμφανίστηκε ποτέ σαν διαπρύσιος κήρυκας της ηθικής. “Δεν είμαι άγιος” δήλωσε μόλις χτες. Την ίδια ώρα, οι “προοδευτικές” εφημερίδες ,που ηθικολογούν ακατάπαυστα και οι αριστερές φεμινιστικές οργανώσεις , που είναι έξαλλες με το γυμνόστηθα κορίτσια που κατακλύζουν τα κανάλια του , βρίσκουν ανέλπιστους σύμμαχους στην …Καθολική Εκκλησία. Πολλοί ανώτατοι κληρικοί επικρίνουν δημόσια τον Ιταλό πρωθυπουργό ενώ η Καθολική εφημερίδα ” La Famiglia Cristiana” τον εγκαλεί για “ηθική κατάπτωση”. Τελικά , κάποιες φορές στην πολιτική βρίσκεις παράξενες συγγένειες ….
Τηλέμαχος Χορμοβίτης
————————————————————–
Σημειώσεις:
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Metropolis Weekend», 24-26 Ιουλίου 2009
Κλαπ!κλαπ!
άψογα!
Εξαιρετικό άρθρο. Αν και θεωρώ τον Berlusconi απαράδεκτο για πολλά πράγματα, το να τον κατακρίνουν γι αυτά είναι άκρως γελοίο για τους λόγους που αναφέρονται παραπάνω.
Από την άλλη όμως, καλά να πάθει γιατί βρίσκεται αιχμάλωτος στο ίδιο του το παιχνίδι, στο παιχνίδι που αυτός ξεκίνησε. Δυστυχώς η Ιταλία ποτέ δεν ήταν ορθολογική σε τίποτε, δεν περιμένω να έχει τώρα ορθολογική αντίδραση…
Νόμιμος καθ’ ὅλα, λοιπόν, ὁ Μπερλουσκόνι ! Καὶ ἠθικός, φυσικά, μὲ βάση τὴν σχετικὴ θεωρία Βουλγαράκη …
Ἀφοῦ ἔχει καὶ τὴν πλειοψηφία, ψηφίζει αὐτὸς τὶ θέλει νὰ εἶναι νόμιμο καὶ, συνεπῶς, ἠθικό. Τέλεια !
Τελικά, τι θέλει να πει το άρθρο?
Να δεις που κάποτε θα βαφτίσουν προοδευτικό και το έγκλημα της παιδεραστίας, και εμάς θα μας λένε ακροδεξιούς επειδή είμαστε εναντίον αυτού του απεχθές εγκλήματος. Και θα έχουν τόσο άγχος να αθωώσουν το έγκλημα της παιδεραστίας, όπως αθωώνουν τώρα το παραμύθιασμα και την εκμετάλλευση, ειδικά αν αποκαλυφθεί ότι το διέπραξε κάποιος δεξιός πρωθυπουργός.
Κάποιος που είναι δηλωμένος οπαδός των οικογενειακών αξιών όπως ο Μπερλουσκόνι, υπόκειται στους ελέγχους της ιδιωτικής του ζωής. Κάποιος που είναι δηλωμένος gay, όπως ο Μπόμπεραιτ του Βερολίνου, μπορεί να βγαίνει φωτό να πίνει σαμπάνια από γοβάκι ντυμένος γυναίκα και να μην ανοίγει μύτη. Ο Μπερλουσκόνι και όπως πριν από αυτόν άλλοι, λ.χ. οι Τόρυς στην Αγγλία, θέλουν να λένε ότι είναι καλοί οικογενειάρχες. Το κοινό έχει κάθε δικαίωμα να μαθαίνει πόσο “καλοί” οικογενειάρχες είναι. Ο Μπερλουσκόνι εξόντωσε τους πολιτικούς του αντιπάλους εφαρμόζοντας τον κιτρινισμό. Οφείλει να υποστεί τον ίδιο νόμο.
Στην Αγγλία, επί Μέητζορ, όταν έκανε καμπάνια η κυβέρνηση για τις οικογενειακές αξίες, μέσα σε μια εβδομάδα βρέθηκε ένας βουλευτής των Τόρυς πνιγμένος με ένα πορτοκάλι στο στόμα στα σκουπίδια, άλλος που απατούσε “νόμιμα” την γυναίκα του με μια 16χρονη κ.ο.κ. Σε μια εβδομάδα λοιπόν ο Μέητζορ μάζεψε την καμπάνια και έγινε σούργελο. Αν ο Μπερλουσκόνι ήταν αντιπολίτευση και αριστερός ο πρωθυπουργός, τι θα έλεγαν τα κανάλια του Μπερλουσκόνι και τι θα έλεγε το Βατικανό;
Το γεγονός όμως ότι ο πρωθυπουργός της χώρας είναι πορνοβοσκός, όπως ο Μπερλουσκόνι, δεν βοηθάει ακόμα περισσότερο, αφού δεν ξέρω πόσο νόμιμο είναι. Μην ξεχνάμε ότι ο Μπερλουσκόνι δήλωσε κιόλας ότι δεν πλήρωνε για σεξ, οπότε πρέπει τώρα να μας πει ποιος τον προμήθευε πόρνες και έναντι τίνος ανταλλάγματος ο Μπερλουσκόνι δεν πλήρωνε για τις υπηρεσίες τους. Επίσης δεν ξέρω πόσο δεν ενδιαφέρει τον κόσμο ο τρόπος που ασκεί ο Μπερλουσκόνι την εξωτερική πολιτική: καλεί τον προεδρεύοντα της ΕΕ Τοπολάνεκ στην βίλλα του σε πάρτυ με πόρνες;!!;;; Αυτή είναι αντίληψη για την εξωτερική πολιτική; Το άρθρο πάσχει από έλλειψη προσανατολισμού πράγματι.
Υπάρχει βέβαια και το θέμα της ελευθερίας του τύπου και ότι τα κρατικά κανάλια λειτουργούν ως φερέφωνα της κυβέρνησης στην Ιταλία, ως μη έδει, και το θέμα ότι ο πρωθυπουργός είναι και λίγο αρχαιοκάπηλος, σαν δικό μας πρωθυπουργό πάλι, αλλά αυτά είναι παρωνυχίδες…
Ότι το μουνί είναι εμπόρευμα και το εμπόριο πρέπει να είναι ελεύθερο.
Τα ίδια έγιναν και στην Αμερική με την υπόθεση Sanford. Η γνωστή υποκρισία των προοδευτικών ΜΜΕ.
Ακολουθώντας όμως αυτή την πατερναλιστική λογική, η Αριστερά ακυρώνει τα απελευθερωτικά αιτήματα των ‘60s και τελικά, όπως και η Ακροδεξιά, δεν αναγνωρίζει στη γυναίκα το δικαίωμα να μπορεί να διαθέσει το σώμα της ελεύθερα όπως αυτή νομίζει, είτε ασκώντας το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου, είτε χορεύοντας ημίγυμνη στα σόου των καναλιών του Μπερλουσκόνι.
Εάν το δικαίωμα της γυναίκας να “διαθέσει το σώμα της όπως θέλει” προσδιορίζεται εκτός των άλλων και από το “δικαίωμά” της να εκδίδεται ή “είτε να χορεύει ημίγυμνη στα σόου των καναλιών του Μπερλουσκόνι”, μάλλον ο κος Χορμοβίτης έχει μπλέξει και αυτός -όπως άλλωστε και πολλοί άλλοι φιλελεύθεροι εντός ή εκτός εισαγωγικών – την μπαντανόβουρτσα με τις μουνότριχες. Γιατί στην περίπτωση του γραφικού μας Καβαλιέρε ο ντόρος εστιάζεται στο εάν οι επιλογές της ιδιωτικής του ζωής έχουν κάποιο ουσιαστικό πολιτικό συμβολισμό. Κατ’ εμέ η απάντηση είναι ΝΑΙ γιατί όπως σωστά λέει ο Νιέβσκι ο Μπερλουσκόνι προέρχεται από το δεξιό/συντηρητικό χώρο που φέρει ως έμβλημα τις οικογενειακές αξίες και δη τις πατριαρχικές. Έπειτα δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ο δημόσιος βίος του Σίλβιο είναι στιγματισμένος και από οικονομικά σκάνδαλα-μαμούθ, διαπλοκές με τη μαφία και πολλαπλές περιπτώσεις νεποτισμού και διαφθοράς. Προφανώς ο πρωθυπουργός μίας χώρας όπως η Ιταλία θα ανέμενε κανείς να διακρίνεται από περισσότερη σοβαρότητα και διαφάνεια, αλλά ο Καβαλιέρε, κόντρα σε κάθε λογική ερμηνεία, εξακολουθεί να κυβερνά με αυτό το σκοτεινό παρελθόν και παρόν που θα ανατρίχιαζε ακόμη και τον Κων/νο Μητσοτάκη ή τον Ανδρέα Παπανδρέου μία χώρα μέλος του κλαμπ G8. Γι’ αυτό και μόνο αποτελεί φαινόμενο, ίσως μάλιστα παρήγορο για εμάς εδώ στην Ελλάδα που εκλέγουμε τη ΝΔ του Μπούλη, του Αντώναρου, του Ψωμιάδη και των λοιπών μελών αυτής της άτακτης συμμορίας α-πολιτικών.
Βέβαια, είναι σύνηθες το φαινόμενο τέτοιες “πληθωρικές” προσωπικότητες όπως του Μπερλουσκόνι να ασκούν μία ιδιότυπη γοητεία που διαπερνά όλους τους πολιτικούς χώρους και που εξασφαλίζει συγχωροχάρτι για τις ουσιαστικές πολιτικές του παραλείψεις και ευθύνες. Ο Σίλβιο γνωρίζει πολύ καλά το αυτό το παιχνίδι, ως ιδιοκτήτης μεγάλων ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης και με τις επικοινωνιακές του ακροβασίες, όπου η αξιοποίηση της εικόνας όμορφων γυναικών, οι πιπεράτες δηλώσεις και οι πικάντικες λεπτομέρειες της ιδιωτικής του ζωής αποτελούν βέλη στην επικοινωνιακή του φαρέτρα, συχνά κερδίζει το παιχνίδι των εντυπώσεων εις βάρος της ουσίας.
Το δε παραπάνω άρθρο του κου Χορμοβίτη καταδεικνύει την επιτυχία αυτής της στρατηγικής.
Όσον αφορά στη χειραφέτηση των γυναικών: αν ο κος Χορμοβίτης και οι λοιποί κύρηκες της ελευθερίας μπορούν να τεκμηριώσουν κατά πόσο στην εποχή του μαζικού trafficking και του παγκοσμιοποιημένου εμπορίου λευκής σαρκός έχει νόημα η συζήτηση περί “δικαιώματος” των γυναικών να εκδίδονται, ας καταθέσουν τα επιχειρήματά τους. Όμως δεν είναι λίγοι και αυτοί που θεωρούν ότι η μαστροπεία πρέπει να αποποινικοποιηθεί -ναι, έχουμε και τέτοιους προοδευτικούς φωστήρες- οπότε θα πρέπει να αναλυθεί και η αναντικατάστατη αξία του νταβατζή- στην περίπτωση βέβαια του Σίλβιο ήδη αυτή αποδείχτηκε περίτρανα.
Επίσης θα ήταν χρήσιμο να ακούσουμε τα επιχειρήματα υπέρ της εμπορευματοποίησης του γυναικείου σώματος -όχι μόνο σαρκικά, αλλά και ως οπτικού προϊόντος- και της συμβολής του στην αποδυνάμωση του σεξισμού ως κοινωνικού προτύπου, στη χειραφέτηση των γυναικών και εν τέλει στην υπέρβαση των στερεοτύπων της πατριαρχικής κοινωνίας (π.χ. ότι τελικά είναι κατάλληλες μόνον ως νοικοκυρές και ως εταίρες, ως σκεύη ηδονής, ότι αποτελούν πηγές αμαρτίας και πρόκλησης κλπ). Be my guest.
Κάποια σχόλια:
1. Διάβασα την πολύ ενδιαφέρουσα άποψη πως ο Μπερλουσκόνι και μόνο από το γεγονός πως ανήκει στη Δεξιά είναι υποκριτής, όταν πηγαίνει με call girls ! Πράγματι, ένα μεγάλο μέρος της ιταλικής Δεξιάς έχει καλές σχέσεις με το Βατικανό, όπως όμως, μην το ξεχνάμε αυτό , και η ιταλική Αριστερά ( μια σημαντική συνιστώσα της, προέρχεται από τη Χριστιανοδημοκρατία) . Ο ίδιος ο Μπερλουσκόνι, καλώς ή κακώς, είναι ο πολιτικός εκείνος που τόσα χρόνια περνάει στα Μ.Μ.Ε. την εικόνα του γυναικά , ηδονιστή “bon viveur”, σε τέτοιο βαθμό, που κανένας πολιτικός της “προοδευτικής” Αριστεράς, δεν το έχει κάνει ποτέ (ο Κλίντον την εικόνα του καλού οικογενειάρχη και πιστού συζύγου προσπαθούσε απεγνωσμένα να περάσει!). Σε αυτό το τομέα τουλάχιστον, ο Μπερλουσκόνι είναι περισσότερο ειλικρινής, από τους άλλους πολιτικούς. (όχι βέβαα απόλυτα, αλλα φαντάζομαι δεν περιμένετε από εναν πολιτικό να σας δώσει λεπτομέρειες της σεξουαλικής του ζωής, και να σας ανακοινώσει με πόσες γυναίκες έχει κοιμηθεί!). Μην μου πείτε πια πως πέσατε και από τα σύννεφα, όταν αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο!
2. Αναρωτιέμαι τί σχέση έχει το trafficking με το συγκεκριμένο άρθρο….Προφανώς, οι φίλοι της Αριστεράς , που ομολογουμένως έχουν μια ιδιαίτερη αδυναμία στη θυματοποίηση, θεωρούν πως η Πατρίτσια Ντ’ Άνταριο ήταν θύμα του trafficking….Ίσως ήρθε ο καιρός , η Αριστερά να ξεφύγει από τη Ρουσσωϊκή αντίληψη πως είμαστε αγνοί και αμόλυντοι, και πως η “κακούργα” κοινωνία είναι αυτή που μας “διαφθείρει”, και να καταλάβει επιτέλους τη συνθετότητα της ανθρώπινης φύσης. Και ναι, η σεξουαλική απελευθερωση συνδέεται με το δικαίωμα της γυναίκας να χρησιμοποιεί το σώμα της όπως αυτή θέλει. Και πώς να το κάνουμε, η απελευθέρωση δεν θα περιοριστεί μόνο στις συνιστώσες που θεωρεί “ορθές” η Αριστερά . Κάποιες γυναίκες (και άντρες, μην το ξεχνάμε αυτό ) θα χρησιμοποιήσουν το σώμα τους στην πορνεία ή θα χορεύουν ημίγυμνες-οι σε “ευτελή” σόου. Και πρόκειται για μια ορθολογική επιλογή : Η πλειοψηφία των γυναικών που εκδίδονται διαλέγουν οικιοθελώς την πορνεία γιατί είναι ένας τρόπος για να βγάλουν γρήγορα πολλά χρήματα . Η θρησκευτική Δεξιά που στρέφεται εναντίον της πορνείας για λόγους ανηθικότητας και η Αριστερά που στρέφεται εναντίον της πορνείας επειδή θεωρεί τις γυναίκες σαν μόνιμα θύματα της πατριαρχίας (και του “ακόλαστου” φαλλοκράτη Μπερλουσκόνι, στη συγκεκριμένη περίπτωση), ανίκανες να επιλέξουν τί θέλουν ,είναι ο δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Τελικά καταλήγουν στην ίδια λύση , την κρατική απαγόρευση. . Πριν λίγους μήνες, η κυβέρνηση Μπραουν έφερε ένα νομοσχέδιο που ουσιαστικά έβγαζε εκτός νόμου την πορνεία. «Ελπίζω πως οι άνδρες θα σκεφτούν το γεγονός ότι ίσως η πλειοψηφία των γυναικών που εκπορνεύονται είναι ουσιαστικά σκλάβες» δήλωσε με “πολιτικά ορθό” οίστρο η Βρετανίδα υπουργός εσωτερικών Τζάκι Σμιθ .Έλα που η εκπρόσωπος της βρετανικής ένωσης εκδιδομένων γυναικών, Νίκι Ανταμς, είχε άλλη άποψη. «Οι περισσότερες γυναίκες δεν εργάζονται για λογαριασμό κάποιου προαγωγού. Οι περισσότερες δεν είναι θύματα σωματεμπορίας» . Και συνέχισε πως οι εκδιδόμενες γυναίκες δεν ωφελούνται από την ποινικοποίηση, αντίθετα ωθούνται σε όλο και πιο σκοτεινές γωνιές με όλο και μεγαλύτερους κινδύνους. Ερευνα του Πανεπιστημίου του Εξετερ φαίνεται πως ενισχύει τις απόψεις της κυρίας Άνταμς . Η έρευνα υπολογίζει ότι από τις 80.000 ιερόδουλες στη Βρετανία, οι 20.000 είναι ξένες. Από αυτές «πολύ μικρό ποσοστό είναι θύματα σωματεμπορίας» λέει η ερευνήτρια του Πανεπιστημίου Μπίρκμπεκ, Μπελίντα Μπρουκς Γκόρντον. (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_20/11/2008_292841)
Και πρόκειται για μια ορθολογική επιλογή : Η πλειοψηφία των γυναικών που εκδίδονται διαλέγουν οικιοθελώς την πορνεία γιατί είναι ένας τρόπος για να βγάλουν γρήγορα πολλά χρήματα .
Μου θυμίζει μεταμεσονύκτια προγράμματα της “ποιοτικής” τηλεόρασης του Σκαι η φράση αυτή. Τελοσπάντων… πάντως για την έρευνα που αναφέρει ο κος Χορμοβίτης θα ήταν ωφέλιμο να ελεγχθεί με ποιο τρόπο έγινε η δειγματοληψία… ούτως ή άλλως, στην σκληρή καθημερινότητα μιας ιερόδουλης, είναι ανθυγιεινό να αναφέρονται λεπτομέρειες της δουλειάς της και δη των “συνεργασιών” της… κοινώς τηρείται μία ομερτά.
Sanctuary,
1. Όχι μόνο αγνοείς τα αποτελέσματα των ερευνών σχετικά με το trafficking αλλά είναι φανερό ότι δεν έχεις καμία επαφή με την “πιάτσα”. Καλό θα ήταν να είσαι πιο συγκρατημένος στις απόψεις σου.
2. Τι πρόβλημα έχεις με την πατριαρχία; Η πατριαρχική οργάνωση της κοινωνίας απορρέει από την ίδια τη φύση του ανθρώπου. Ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν έχει υπάρξει μητριαρχική κοινωνία.
Σε αυτό το τομέα τουλάχιστον, ο Μπερλουσκόνι είναι περισσότερο ειλικρινής, από τους άλλους πολιτικούς. (όχι βέβαα απόλυτα, αλλα φαντάζομαι δεν περιμένετε από εναν πολιτικό να σας δώσει λεπτομέρειες της σεξουαλικής του ζωής, και να σας ανακοινώσει με πόσες γυναίκες έχει κοιμηθεί!)
Όχι, δεν είναι ειλικρινής. Ο Τσούκας έγραφε παλιότερα σε άρθρο του εδώ για τους 4 τρόπους να λες ψέμματα, ο ένας είναι να αρνείσαι αυτό που δεν μπορεί να αποδειχτεί κατηγορηματικά το αρνούμαστε και ο άλλος να το αποσιωπάς. Ο Μπερλουσκόνι έκανε και τα δυο. Αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι πλήρωνε πουτάνες και μετά όταν ζορίστηκε είπε ότι “δεν είναι άγιος”. Φυσικά, ταυτόχρονα, οι Ιταλοί ποτέ δεν έμαθαν από τα κανάλια του Μπερλουσκόνι ή τα κρατικά γιατί κατηγορείται.
Ο Μπερλουσκόνι δεν ενδιαφέρεται για την προσωπική του ζωή, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Όχι όταν στέλνει το οικογενειακό του φωτογραφικό άλμπουμ σε 50,000,000 Ιταλούς – το έχει κάνει – ή όταν έλεγε στον πρωθυπουργό της Δανίας “εσύ είσαι πιο ωραίος, η γυναίκα μου τι πάει και πηδιέται με τον Κάτσαρι;”.
Φυσικά, το πρόβλημα δεν σταματάει εδώ. Ο Μπερλουσκόνι υποσχέθηκε στην πόρνη πολυτελείας αντί για λεφτά θέση στο ευρωψηφοδέλτιο, πράγμα που δεν ξέρω κάτα πόσο το γνώριζαν στο κόμμα του ή οι ψηφοφόροι του, ότι είναι πορνοβοσκός με αντάλλαγμα πολιτικές θέσεις. Φυσικά, αν δεν διστάζει να στείλει στην Ευρωβουλή για μια πίπα – έχει στέιλει ήδη μια φιναλίστ καλλιστείων, την Ματέρα – ή και να κάνει υπουργούς λ.χ. Καρφάνια – ή να δώσει την θέση διευθυντή κρατικού καναλιού σε ηθοποιούς soft porno όπως η Φεράντι. Τι συμβαίνει με την στελέγχωση των υπολοίπων θέσεων του κρατικού μηχανισμού; Σημειωτέον ότι ο Μπερλουσκόνι είπε ότι οι αποκαλύψεις της ντΆντάριο είναι συνωμοσία εναντίον της Ιταλίας. Αναρωτιέται κανείς πώς ο Μπερλουσκόνι χρησιμοποιήσε τις μυστικές υπηρεσίες του κράτους την αστυνομία και τα δικαστήρια για να αντιμετωπίσει την συνωμοσία εναντίον του κράτους; Η δημοτική σύμβουλος του Μπάρι (!) ντ’Αντάριο τουλάχιστον καταγγέλει ότι το διαμέρισμά της υπέστει διάρρηξη όχι για λεφτά, αλλά για έγγραφα. Βέβαια, γι’αυτά όλα οι Ιταλοί δεν έμαθαν τίποτα, αφού τα δημόσια κανάλια τήρησαν σιγή ιχθύος, περισσότερο απότι τα κανάλια του Μπερλουσκόνι. Είναι αρκετά αυτά για να το κάνουν εξόχως πολιτικό το σκάνδαλο;
Τέλος, τα νούμερα για την Ιταλία μπορούμε να δούμε όσον αφορά την πορνεία και το trafficking; Σίγουρα η ντ’Αντάριο δεν είναι ακριβώς θύμα trafficking. Αλλά για τις άλλες εκδιδόμενες ο πρωθυπουργός της Ιταλίας τι θέλει να κάνει; Τι γνώμη έχει για το φαινόμενο; Γιατί το θέμα απότι βλέπω αφορά στην Ιταλία και τον Μπερλουσκόνι, και όχι την Αγγλία. Αλλά επ’ευκαιρίας, συγκρίνετε το άρθρο της Καθημερινής με το άρθρο του Associated Press που αντιγράφει και ξαφνικά βγαίνουν τελείως άλλα συμπέρασματα, όπως λ.χ. ότι το trafficking είναι η ακραία κατάσταση ενός κοινωνικού φαινομένου που είναι καθόλα προβληματικό, όχι απλά σε αυτήν την εκδοχή του. Αλλα νομίζω ότι και πάλι δεν είναι αυτό το θέμα μας. Είναι ότι η Ιταλία έχει για πρωθυπουργό έναν κυνικό πορνοβοσκό, συνεργάτη της Μαφίας, που λογοκρίνει τα ΜΜΕ αγρίως, βγάζει συμμορίες παρακρατικών στον δρόμο, μοιράζει τις θέσεις του κρατικού μηχανισμού στο χαρέμι του και στους προαγωγούς που τον περιστοιχίζουν και αλλάζει συνεχώς τους νόμους για να γλιτώνει διώξεις για τις παρανομίες του. Τι να πω; Ότι σχεδόν λυπάμαι τον Μπερλουσκόνι που περνάει μια τέτοια δοκιμασία με την εισβολή στην προσωπική του ζωή της ιταλική αριστεράς…
Κατά τον αρθρογράφο:
1. Η πορνεία αποτελεί προσωπική επιθυμία (εκφράζει «το δικαίωμα να μπορεί να διαθέσει το σώμα της ελεύθερα όπως αυτή νομίζει»)
2. Η Αριστερά, ασκώντας κριτική στον Μπερλουσκόνι «ακυρώνει τα απελευθερωτικά αιτήματα των ‘60s».
3. Ο Μπερλουσκόνι «στην πραγματικότητα, δεν έκανε τίποτε διαφορετικό απ’ ότι κάνουν εκατομμύρια άντρες σε αυτό τον πλανήτη».
4. Η Αριστερά βρίσκει συμμάχους στην ακροδεξιά και τους Καθολικούς (για την ακρίβεια «έχει συγγένειες»).
5. Η πλειοψηφία των γυναικών που εκδίδονται διαλέγουν οικιοθελώς την πορνεία γιατί είναι ένας τρόπος για να βγάλουν γρήγορα πολλά χρήματα
6. Η πορνεία αποτελεί ορθολογική επιλογή, ακριβώς επειδή είναι ένας τρόπος για να βγάλει κάποιος γρήγορα πολλά χρήματα.
Έχουμε και λέμε:
1. Η πορνεία αποτελεί επιθυμία ή επάγγελμα;
2. Η επιλογή ενός επαγγέλματος δεν έχει κανένα κοινωνικό-οικονομικό-πολιτισμικό-εκπαιδευτικό υπόβαθρο; Αποτελεί, απλά και μόνο, προσωπική επιθυμία;
3. Υπάρχει κοινωνική-οικονομική-εκπαιδευτική-πολιτισμική διαστρωμάτωση σε αυτούς/αυτές που ασκούν την πορνεία;
4. Για τους περισσότερους ιερόδουλους / ιερόδουλες, η πορνεία αποτελεί ελεύθερη επιλογή ή μονόδρομο;
5. Τα «απελευθερωτικά κινήματα των 60’s» είχαν ως στόχο την διεύρυνση ή την μείωση της πορνείας;
6. Η σεξουαλική επανάσταση των 60’s είχε ως στόχο την αύξηση της πορνείας;
7. Πόσες πουτάνες εργάζονταν στα Μάταλα ή πήραν μεροκάματο στο Woodstock;
8. Σύμφωνα με «τα απελευθερωτικά κινήματα των 60’s», η πορνεία αποτελεί αποτέλεσμα ελεύθερης επιλογής ή εδράζεται σε εξουσιαστικές σχέσεις, τις οποίες αναπαράγει;
9. Η Αριστερά ασκεί κριτική στον «μπερμπάντη» «ψευταράκο» Μπερλουσκόνι ή σε κάποιον που αγοράζει ανθρώπινη σάρκα;
10. Το ότι εκατομμύρια άντρες σε όλο τον πλανήτη αγοράζουν σάρκα ενισχύει το επιχείρημά σας περί πουριτανισμού της κριτικής;
11. Το να καταδικάζεται η αγορά σάρκας αντιβαίνει τις αρχές των «απελευθερωτικών κινημάτων του ‘60»; (Guattari, άκου να μαθαίνεις!)
12. Το να ασκείται κριτική σε κάποιον από περισσότερους του ενός, αυτό σημαίνει ότι οι κριτικές φωνές “συγγενεύουν”; (Boole, άκου να μαθαίνεις!)
13. Εάν η πορνεία αποτελεί ορθολογική επιλογή, τότε μήπως θα πρέπει να την εισάγουμε και επισήμως ως επαγγελματικό προσανατολισμό; (ανεπισήμως υπάρχει ήδη, δια μέσου των Μπερλουσκονοκάναλων).
14. Εάν η πορνεία αποτελεί ορθολογική επιλογή επαγγέλματος, θα την προτείνατε στην κόρη ή την ανηψιά σας;
15. Εάν δεν την προτείνατε, τότε μήπως είστε αριστεροπουριτανός ή θρησκόληπτος;
16. Έστω ότι ισχύει ότι η πορνεία αποτελεί ελεύθερη επιλογή και επιθυμία επαγγελματικού προσανατολισμού (δεν υπάρχει κανένα κοινωνικο-οικονομικό κριτήριο και να πάει να απαυτωθεί η ανάλυση). Έστω ότι όλοι (προσφορά και ζήτηση) συμμετέχουν στην αγορά εθελοντικά και πρόθυμα. Τι θα πρέπει να γίνει τώρα; Να μην υπάρχει κρατική παρέμβαση, προκειμένου να λειτουργήσει ελεύθερα η αγορά. Οκ.
Άρα, σύμφωνα με την λογική του αρθρογράφου (και της ομάδας του e-rooster που δημοσίευσε το άρθρο), ποιο το πρόβλημα με το trafficking; Μια κοπέλα ψωμολυσσάσει κάπου (έστω στην Ρωσία). Ενας αγάμητος θέλει να ικανοποιήσει τις ανάγκες του στην Ελλάδα. Άρα, για να συναντηθεί η προσφορά με την ζήτηση, δεν έχουμε παρά να φέρουμε την κοπέλα στην Ελλάδα και να είναι και οι δύο better-off. Η τιμή της συνουσίας θα καθορισθεί βάσει της προσφοράς και ζήτησης (οριακό όφελος πελάτη προς οριακό κόστος κοπέλας).
Υπάρχει, βεβαίως, ένα θέμα: όσο περισσότερες κοπέλες έρχονται, τόσο περισσότερο αυξάνεται η προσφορά ενώ η ζήτηση παραμένει ίδια (ας ελπίσουμε ότι δεν αυξάνονται οι αγάμητοι), το οποίο θα οδηγήσει σε μείωση της τιμής του αγαθού «συνουσία», άρα μικρότερο οριακό κέρδος για την κοπέλα, της οποίας το εναλλακτικό κέρδος θα ήταν ο μισθός ως καθαρίστρια και να μην λέει και πολλά-πολλά για να μην έχει την μοίρα της Κούνεβα.
(Και μην μου πείτε ότι στο trafficking υπάρχει μεταφορέας «προστάτης», διότι αυτός το μόνο που κάνει, σύμγωνα με την θεωρία σας ότι η πορνεία αποτελεί ελεύθερη επιλογή, είναι να φέρνει σε επαφή την προσφορά και την ζήτηση, προκειμένου να μην δημιουργείται έλλειμμα ή πλεόνασμα στην αγορά και αμείβεται γι’ αυτή την υπηρεσία. Αλλωστε, εάν σταματήσουν οι κρατικές παρεμβάσεις, τότε το πλέον πιθανό είναι να μην χρειάζεται πλέον μεταφορέας, άρα θα εξαλειφθεί το trafficking, σωστά;)
Επίσης: εάν δεν υπήρχε κρατική παρέμβαση (η διαδικασία της visa και ο νόμος της διαμονής) τότε θα μπορούσαν να έλθουν περισσότερες πεινασμένες Ρωσίδες στην Ελλάδα. Μάλιστα, θα μπορούσαμε να αυξήσουμε δραματικά το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν και τις εισροές συναλλάγματος εάν κάναμε την Ελλάδα σεξουαλικό παράδεισο.
Άρα: η κρατική παρέμβαση αποστερεί μέρος του ΑΕΠ και παραβλάπτει τόσο την οικονομική δραστηριότητα, όσο και το όφελος των πολιτών και των εργαζομένων.
Και όχι μόνο αυτό: δεδομένου του οι Ρωσίδες ένα μέρος του εισοδήματός τους από την πορνεία θα το έστελναν πίσω στην Ρωσία, η κρατική παρέμβαση παραβλάπτει το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της Ρωσίας (ε, ρε και να το μάθει αυτό ο Πούτιν!).
Ακόμη καλύτερα, δεδομένης της αυξανόμενης ανεργίας στην Ελλάδα, αντί να φέρουμε Ρωσίδες, καλύτερα θα είναι να καλύψουμε την ζήτηση από αυτόχθονο πληθυσμό, ούτως ώστε να έχουμε αύξηση του ΑΕΠ, μείωση της ανεργίας, μείωση της παραοικονομίας, αύξηση ευημερίας πολιτών, κ.ο.κ.
Υπάρχει, τώρα, ένα ακόμη μεγαλύτερο ζήτημα: εφ’ όσον η πορνεία είναι επάγγελμα και η συνουσία αποτελεί το αγαθό, τότε εάν το αγαθό διατίθεται ελεύθερα, αυτό παραβλάπτει τον οικονομικό κλάδο (τεράστια προσφορά αγαθού με μηδενική τιμή). Άρα, όσες περισσότερες / οι κάνουν έρωτα αμισθί, τότε ζημιώνουν το έσοδο της πορνείας. Και ερωτώ: είναι αυτό σωστό; Είναι αυτό ελευθερία; Να στερείς το ψωμάκι του εργαζομένου; Όχι βέβαια! Άρα, προτείνω να κάνουμε μια εξαίρεση και να έχουμε μόνο μια κρατική παρέμβαση: να απαγορευτεί το δωρεάν γαμίσι (με ποια ποινή άραγε; Μα, με την ποινή της πορνείας!).
Τώρα θα μου πείτε, πώς θα «ψήσουμε» τις Ελληνίδες και τους Ελληνες να στραφούν στην πορνεία; Μα δεν είναι δύσκολο! Αρκεί να διαβάζουν τέτοια άρθρα για να καταλάβουν το πόσο ανορθολογικό είναι να μην είσαι πόρνη και πόσο κακό κάνεις στην Ελληνική οικονομία.
Much ado about nothing!
Το φαινόμενο Berlusconi είναι γνήσιο ιταλικό φαινόμενο:
Να θυμίσω τους Signori της Αναγέννησης; Τον Πάπα Αλέξανδρο Βοργία; Τον Savonarola που ξεσήκωνε τον κόσμο ενάντια στην ηδονιστική αυλή των de’Medici;
Πέρα κλασσικό βιβλίο του Jacob Burckhardt, θα πρότεινα το δοκίμιο του Giacomo Leopardi για τα ήθη των Ιταλών. Υποστηρίζει πως «Gl’Italiani hanno piuttosto usanze e abitudini che costumi» (οι Ιταλοί έχουν πλειότερο παραδόσεις και έξεις παρά ήθη) και πως είναι ένα έθνος που «περιγελά την ζωή» καθώς «φιλοσοφεί τη ματαιότητα της». Όλα αυτά έχουν να κάνουν με μια εθνότητα μεσογειακή, πιο κοντά στη φυσική κατάσταση από ό, τι οι βορειοευρωπαίοι. Κ’αυτά βέβαια δεν αναφέρονται από τον συγγραφέα ως προτερήματα, αλλά ως αυτοκριτική ή αν θέλετε, στις αρχές του 19ου αι., ως στοιχεία «εθνικής αυτογνωσίας».
Προσωπικά, μπορώ να «νιώσω» μια «φυσική στάση» όπως αυτή η παραπάνω των Ιταλών , πολύ περισσότερο από τη καταπιεσμένη μικροαστική έκρηξη του ενστίκτου μετά συνοδείας ιδεολογικής σάλτσας όπως εκείνη της Αριστεράς του ’60. Η αφέλεια της Αριστεράς και η πνευματική της ανωριμότητα βρίσκεται στο γεγονός πως πιστεύει πως αρκεί για ναποκτήσει συμβολικό βάρος ένα γεγονός (όπως το sex), η κατά βούληση προσκόλληση σε αυτό ενός ιδεολόγηματος.
Το αποτέλεσμα είναι πως αν το γεγονός απομονωμένο απο την ιδέα (“υποκρισία”, “κακή συνείδηση” κτλ.) εξασφάλιζε τη μακροβιότητα της ιδέας (και τότε μιλάμε για σύμβολο), η “διαλεκτική” ένωση γεγονότος και ιδέας (“αυθεντικότητα”, “αλήθεια” κτλ.), οδηγεί, ελλείψει ενός παραδείσιου “κόσμου γεγονότων” στον αναπόφευκτο εκφυλισμό της ιδέας.
Σύμφωνα με την πρώτη περίπτωση, όταν μια γυναίκα “πέσει στα δίχτυα” ενός προαγωγού είναι “συμβεβηκός” και όχι “ουσία”, δεν αναιρεί δηλ. την αξία της Γυναίκας εν γένει. Όταν όμως, σύμφωνα με την δεύτερη περίπτωση η φεμινίστρια προτρέπει τις ομόφυλες της σε δίχως όρια ελευθεριότητα και παράβλεψη του άνδρα, αν όχι μίσος προς αυτόν , καταστρατηγεί -με το έτσι θέλω- την ίδια την ουσία της Γυναίκας, οδηγώντας-τες μαζικά σε προσωπικά αδιέξοδα που καρπώνεται μια κοινωνία στην ολότητά-της.
Αν δεν τώχει πάρει χαμπάρι ακόμα η Αριστερά, ο σύντομος ρόλος της στην Ιστορία του Δυτικού Πολιτισμού, ήταν να “πάει” κατά Nietzsche “τον μηδενισμό μέχρι τέλους” και έτσι να αυτοεκμηδενιστεί.
Η Ιταλία ήταν μέλος του G7 πριν γίνει G8 για να βάλουν τη Ρωσία. Δηλαδή είναι ανάμεσα στις 7 μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη.
Ο Μπερλουσκόνι έχει επανεκλεγεί από τον Ιταλικό λαό και εξακολουθεί να είναι ο πιο δημοφιλής πρωθυπουργός, στη χώρα του, σε όλη την Ευρώπη.
Η Ελλάδα, αν δεν άνηκε στην Ε.Ε., θα είχε οικονομία επιπέδου Πακιστάν. Χωρίς να γυρνάμε με το καπέλο του ζητιάνου δεν θα είχαμε στον ήλιο μοίρα.
Είναι τόσο ηλίθιοι οι Ιταλοί και τόσο έξυπνοι εμείς οι Έλληνες που μπορούμε και τους κρίνουμε έτσι χυδαία;
Κατά τον αρθρογράφο:
1. Η πορνεία αποτελεί προσωπική επιθυμία (εκφράζει «το δικαίωμα να μπορεί να διαθέσει το σώμα της ελεύθερα όπως αυτή νομίζει»)
2. Η Αριστερά, ασκώντας κριτική στον Μπερλουσκόνι «ακυρώνει τα απελευθερωτικά αιτήματα των ‘60s».
3. Ο Μπερλουσκόνι «στην πραγματικότητα, δεν έκανε τίποτε διαφορετικό απ’ ότι κάνουν εκατομμύρια άντρες σε αυτό τον πλανήτη».
4. Η Αριστερά βρίσκει συμμάχους στην ακροδεξιά και τους Καθολικούς (για την ακρίβεια «έχει συγγένειες»).
5. Η πλειοψηφία των γυναικών που εκδίδονται διαλέγουν οικιοθελώς την πορνεία γιατί είναι ένας τρόπος για να βγάλουν γρήγορα πολλά χρήματα
6. Η πορνεία αποτελεί ορθολογική επιλογή, ακριβώς επειδή είναι ένας τρόπος για να βγάλει κάποιος γρήγορα πολλά χρήματα.
Έχουμε και λέμε:
1. Η πορνεία αποτελεί επιθυμία ή επάγγελμα;
2. Η επιλογή ενός επαγγέλματος δεν έχει κανένα κοινωνικό-οικονομικό-πολιτισμικό-εκπαιδευτικό υπόβαθρο; Αποτελεί, απλά και μόνο, προσωπική επιθυμία;
3. Υπάρχει κοινωνική-οικονομική-εκπαιδευτική-πολιτισμική διαστρωμάτωση σε αυτούς/αυτές που ασκούν την πορνεία;
4. Για τους περισσότερους ιερόδουλους / ιερόδουλες, η πορνεία αποτελεί ελεύθερη επιλογή ή μονόδρομο;
5. Τα «απελευθερωτικά κινήματα των 60’s» είχαν ως στόχο την διεύρυνση ή την μείωση της πορνείας;
6. Η σεξουαλική επανάσταση των 60’s είχε ως στόχο την αύξηση της πορνείας;
7. Πόσες πουτάνες εργάζονταν στα Μάταλα ή πήραν μεροκάματο στο Woodstock;
8. Σύμφωνα με «τα απελευθερωτικά κινήματα των 60’s», η πορνεία αποτελεί αποτέλεσμα ελεύθερης επιλογής ή εδράζεται σε εξουσιαστικές σχέσεις, τις οποίες αναπαράγει;
9. Η Αριστερά ασκεί κριτική στον «μπερμπάντη» «ψευταράκο» Μπερλουσκόνι ή σε κάποιον που αγοράζει ανθρώπινη σάρκα;
10. Το ότι εκατομμύρια άντρες σε όλο τον πλανήτη αγοράζουν σάρκα ενισχύει το επιχείρημά σας περί πουριτανισμού της κριτικής;
11. Το να καταδικάζεται η αγορά σάρκας αντιβαίνει τις αρχές των «απελευθερωτικών κινημάτων του ‘60»; (Guattari, άκου να μαθαίνεις!)
12. Το να ασκείται κριτική σε κάποιον από περισσότερους του ενός, αυτό σημαίνει ότι οι κριτικές φωνές συγγενεύουν; (Boole, άκου να μαθαίνεις!)
13. Εάν η πορνεία αποτελεί ορθολογική επιλογή, τότε μήπως θα πρέπει να την εισάγουμε και επισήμως ως επαγγελματικό προσανατολισμό; (ανεπισήμως υπάρχει ήδη, δια μέσου των Μπερλουσκονοκάναλων).
14. Εάν η πορνεία αποτελεί ορθολογική επιλογή επαγγέλματος, θα την προτείνατε στην κόρη ή την ανηψιά σας;
15. Εάν δεν την προτείνατε, τότε μήπως είστε αριστεροπουριτανός ή θρησκόληπτος;
16. Έστω ότι ισχύει ότι η πορνεία αποτελεί ελεύθερη επιλογή και επιθυμία επαγγελματικού προσανατολισμού (δεν υπάρχει κανένα κοινωνικο-οικονομικό κριτήριο και να πάει να απαυτωθεί η ανάλυση). Έστω ότι όλοι (προσφορά και ζήτηση) συμμετέχουν στην αγορά εθελοντικά και πρόθυμα. Τι θα πρέπει να γίνει τώρα; Να μην υπάρχει κρατική παρέμβαση, προκειμένου να λειτουργήσει ελεύθερα η αγορά. Οκ.
Άρα, σύμφωνα με την λογική του αρθρογράφου (και της ομάδας του e-rooster που δημοσίευσε το άρθρο), ποιο το πρόβλημα με το trafficking; Μια κοπέλα ψωμολυσσάσει κάπου (έστω στην Ρωσία). Ενας αγάμητος θέλει να ικανοποιήσει τις ανάγκες του στην Ελλάδα. Άρα, για να συναντηθεί η προσφορά με την ζήτηση, δεν έχουμε παρά να φέρουμε την κοπέλα στην Ελλάδα και να είναι και οι δύο better-off. Η τιμή της συνουσίας θα καθορισθεί βάσει της προσφοράς και ζήτησης (οριακό όφελος πελάτη προς οριακό κόστος κοπέλας).
Υπάρχει, βεβαίως, ένα θέμα: όσο περισσότερες κοπέλες έρχονται, τόσο περισσότερο αυξάνεται η προσφορά ενώ η ζήτηση παραμένει ίδια (ας ελπίσουμε ότι δεν αυξάνονται οι αγάμητοι), το οποίο θα οδηγήσει σε μείωση της τιμής του αγαθού «συνουσία», άρα μικρότερο οριακό κέρδος για την κοπέλα, της οποίας το εναλλακτικό κέρδος θα ήταν ο μισθός ως καθαρίστρια και να μην λέει και πολλά-πολλά για να μην έχει την μοίρα της Κούνεβα.
(Και μην μου πείτε ότι στο trafficking υπάρχει μεταφορέας «προστάτης», διότι, σύμφωνα με την θεωρία σας περί πορνείας, αυτός το μόνο που κάνει είναι να φέρνει σε επαφή την προσφορά και την ζήτηση, προκειμένου να μην δημιουργείται έλλειμμα ή πλεόνασμα στην αγορά και αμείβεται γι’ αυτή την υπηρεσία. Αλλωστε, εάν σταματήσουν οι κρατικές παρεμβάσεις, τότε το πλέον πιθανό είναι να μην χρειάζεται πλέον μεταφορέας, άρα θα εξαλειφθεί το trafficking, σωστά;)
Επίσης: εάν δεν υπήρχε κρατική παρέμβαση (η διαδικασία της visa και ο νόμος της διαμονής) τότε θα μπορούσαν να έλθουν περισσότερες πεινασμένες Ρωσίδες στην Ελλάδα. Μάλιστα, θα μπορούσαμε να αυξήσουμε δραματικά το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν και τις εισροές συναλλάγματος εάν κάναμε την Ελλάδα σεξουαλικό παράδεισο.
Άρα: η κρατική παρέμβαση αποστερεί μέρος του ΑΕΠ και παραβλάπτει τόσο την οικονομική δραστηριότητα, όσο και το όφελος των πολιτών και των εργαζομένων.
Και όχι μόνο αυτό: δεδομένου του οι Ρωσίδες ένα μέρος του εισοδήματός τους από την πορνεία θα το έστελναν πίσω στην Ρωσία, η κρατική παρέμβαση παραβλάπτει το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της Ρωσίας (ε, ρε και να το μάθει αυτό ο Πούτιν!).
Ακόμη καλύτερα, δεδομένης της αυξανόμενης ανεργίας στην Ελλάδα, αντί να φέρουμε Ρωσίδες, καλύτερα θα είναι να καλύψουμε την ζήτηση από αυτόχθονο πληθυσμό, ούτως ώστε να έχουμε αύξηση του ΑΕΠ, μείωση της ανεργίας, μείωση της παραοικονομίας, αύξηση ευημερίας πολιτών, κ.ο.κ.
Υπάρχει, τώρα, ένα ακόμη μεγαλύτερο ζήτημα: εφ’ όσον η πορνεία είναι επάγγελμα και η συνουσία αποτελεί το αγαθό, τότε εάν το αγαθό διατίθεται ελεύθερα, αυτό παραβλάπτει τον οικονομικό κλάδο (τεράστια προσφορά αγαθού με μηδενική τιμή). Άρα, όσες περισσότερες / οι κάνουν έρωτα αμισθί, τότε ζημιώνουν το έσοδο της πορνείας. Και ερωτώ: είναι αυτό σωστό; Είναι αυτό ελευθερία; Να στερείς το ψωμάκι του εργαζομένου; Όχι βέβαια! Άρα, προτείνω να κάνουμε μια εξαίρεση και να έχουμε μόνο μια κρατική παρέμβαση: να απαγορευτεί το δωρεάν γαμίσι (με ποια ποινή άραγε; Μα, με την ποινή της πορνείας!).
Τώρα θα μου πείτε, πώς θα «ψήσουμε» τις Ελληνίδες να στραφούν στην πορνεία; Μα δεν είναι δύσκολο! Αρκεί να διαβάζουν τέτοια άρθρα για να καταλάβουν το πόσο ανορθολογικό είναι να μην κοστολογείς την ερωτική επιθυμία και πόσο κακό κάνεις στην Ελληνική οικονομία.
“«Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» στο σκληρό κόσμο της πολιτικής και η συνέπεια αρχών είναι κάτι σπάνιο. Η Αριστερά αποδεικνύεται το ίδιο αμείλικτη με τις άλλες πολιτικές παρατάξεις , όταν πρόκειται να πλήξει τους πολιτικούς της αντιπάλους”
Πως είναι το ίδιο αμείλικτη;
Για τους πουριτανούς δεξιούς που αναφέρονται (στην περίπτωση Κλίντον χρησιμοποιήθηκαν ως άλλοθι για να γλυτώσει από κατηγορίες για οικονομικές ατασθαλίες) τουλάχιστον αυτοί ακολουθούν τις αρχές τους.
Η αριστερά όμως για να επιτεθεί στους εχθρούς της δεν έχει κανένα πρόβλημα στο να αλλάζει θέση κατά περίσταση.
@Γ.Σιβρίδης
Οκ, η Ιταλία είναι “κλίμα”, “ιδεά”, “στάση ζωής” και άλλα επίθετα που χρησιμοποιούσε η Γενιά του ’30 για την Ελλάδα αντίστοιχα. Δεν παύει να είναι όμως ένα κράτος, ακριβώς όπως όλα τα κράτη, και μια κοινοβουλευτική δημοκρατία, ακριβώς όπως όλες οι άλλες κοινοβουλευτικές δημοκρατίες. Δεν καταλαβαίνω το επιχείρημα. Πρέπει η κοινοβουλευτική δημοκρατία της Ιταλίας να μην λειτουργεί καλά λόγο παράδοσης;
@Μανέλης Αγγελάκης
Είναι τόσο ηλίθιοι οι Ιταλοί και τόσο έξυπνοι εμείς οι Έλληνες που μπορούμε και τους κρίνουμε έτσι χυδαία;
Εντάξει, δεν θα τους ξανακρίνουμε εμείς, θα τους κρίνει…ο Θεός. Αλλά από πότε ο Μπερλουσκόνι ταυτίζεται με τους Ιταλούς; Νόμιζα ότι το άρθρο μιλάει για τον Μπερλουσκόνι, όχι για τους Ιταλούς. Οι φασίστες ταύτιζαν τον ηγέτη με τον λαό. Μήπως η δική σου γλώττα λανθάνουσα λέει κάτι για το καθεστώς της Ιταλίας και την εικόνα που έχεις σχηματίσει, χάρη στις άοκνες προσπάθειες του πορνοβοσκού πρωθυπουργού της Ιταλίας, γι’αυτό;
@Gk
Δυο παρατηρήσεις:
Υπάρχει, τώρα, ένα ακόμη μεγαλύτερο ζήτημα: εφ’ όσον η πορνεία είναι επάγγελμα και η συνουσία αποτελεί το αγαθό, τότε εάν το αγαθό διατίθεται ελεύθερα, αυτό παραβλάπτει τον οικονομικό κλάδο (τεράστια προσφορά αγαθού με μηδενική τιμή). Άρα, όσες περισσότερες / οι κάνουν έρωτα αμισθί, τότε ζημιώνουν το έσοδο της πορνείας. Και ερωτώ: είναι αυτό σωστό; Είναι αυτό ελευθερία; Να στερείς το ψωμάκι του εργαζομένου; Όχι βέβαια! Άρα, προτείνω να κάνουμε μια εξαίρεση και να έχουμε μόνο μια κρατική παρέμβαση: να απαγορευτεί το δωρεάν γαμήσι (με ποια ποινή άραγε; Μα, με την ποινή της πορνείας!).
Αδύνατον, θα έπρεπε να λειτουργήσουμε υπέρ μια προσοδοθηρικής ομάδας η οποία θα θέλει να δράσει σε βάρος του καταναλωτή. Σε αυτήν την περίπτωση, ο μόνος τρόπος οι πόρνες να επιβιώσουν οικονομικά είναι να στραφούν σε νέες niche markets ή να προσφέρουν εξειδικευμένες υπηρεσίες λ.χ. SM υπηρεσίες. Σε κάθε περίπτωση αν η αγορά θέλει να το δίνει τζάμπα εμείς δεν πρόκειται να παρέμβουμε όπως και να’χει. Ούτε ο πρώτος κλάδος, ούτε ο τελευταίος είναι που θα γίνει obsolete. Αν αύριο βγει ειδικό τσιπάκι και την βρίσκουν όλοι με αυτό και δεν έχουν ανάγκη τα μπουρδέλα, δεν θα γίνουμε αριστεροί να αγοράσουμε τα προβληματικά μπουρδέλα και να συνταξιοδοτήσουμε 1,000,000 άτομα (θα έχουμε προσλάβει τόσα στο μεταξύ, είναι δεν είναι εκδιδόμενα πρόσωπα) επειδή “νόμος είναι ο κώλος του εργάτη” ή ακόμα χειρότερα επειδή ελευθερία δεν είναι να δουλεύει ο άλλος χωρίς κέρδος, να υποχρεώνουμε όλο τον κόσμο να πηγαίνει στα μπουρδέλα. Μόνο που επειδή θα είναι κρατικά θα πρέπει πρώτα να κάνει αίτηση με χαρτόσημο υπέρ ΟΓΑ και να περιμένει 60 εργάσιμες ημέρες για να του απαντήσουν.
Εξάλλου, η ανάλυση σου πάσχει και σε ένα άλλο σημείο: ως γνωστόν κώλοι υπάρχουν, λεφτά δεν υπάρχουν. Άρα εμείς ενδιαφερόμαστε περισσότερο για τον καταναλωτή που δεν μπορεί να διαλέξει ελεύθερα, και όχι για για τον πωλητή. Φυσικά, υπάρχει και ο τρόπος της αριστεράς, που θα έκλεινε σε γκουλάγκ και τους δυο, εκδιδόμενη και πελάτη, και μετά θα κατηγορούσε την διεθνή καπιταλιστική συνωμοσία, που ακόμα και σε ένα σοσιαλιστικό κράτος βγαίνουν πόρνες.
Και όχι μόνο αυτό: δεδομένου του οι Ρωσίδες ένα μέρος του εισοδήματός τους από την πορνεία θα το έστελναν πίσω στην Ρωσία, η κρατική παρέμβαση παραβλάπτει το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της Ρωσίας (ε, ρε και να το μάθει αυτό ο Πούτιν!). Ακόμη καλύτερα, δεδομένης της αυξανόμενης ανεργίας στην Ελλάδα, αντί να φέρουμε Ρωσίδες, καλύτερα θα είναι να καλύψουμε την ζήτηση από αυτόχθονο πληθυσμό, ούτως ώστε να έχουμε αύξηση του ΑΕΠ, μείωση της ανεργίας, μείωση της παραοικονομίας, αύξηση ευημερίας πολιτών, κ.ο.κ.
Ditto. Μήπως μας μπερδεύεις με το ΛΑΟΣ; Το ΛΑΟΣ θα κατέβαινε με σύνθημα “γαμάω ελληνικά, γαμάω καλά” και “οι ελληνίδες είναι οι καλύτερες πουτάνες” (πάντα εκτός της μάνας μας, όλες είναι πουτάνες εκτός από αυτήν, εννοείται!). Το ΛΑΟΣ πάλι θα έκανε καμπάνιες σε στυλ “πόσα πορτοκάλια έφαγες σήμερα” – αντίστοιχα “πόσα αφροδίσια κόλλησες σήμερα;”. Ξέχασες ότι είμαστε υπέρ της παγκοσμιοποίησης και δεν έχουμε φοβικά σύνδρομα απέναντι στους ξένους εργάτες…
“Είναι τόσο ηλίθιοι οι Ιταλοί και τόσο έξυπνοι εμείς οι Έλληνες που μπορούμε και τους κρίνουμε έτσι χυδαία;”
ΑΑΑΑΑ, μα φυσικά! Οι Ιταλοί είναι ηλίθιοι που ψηφίζουν Μπερλουσκόνι, οι Άγγλοι ακόμη πιο ηλίθιοι (και αδερφές – μην ξεχνιόμαστε) που ψηφίζουν Θάτσερ, οι αμερικάνοι -καλά τι να πεις, “Αμεριακανάκια” το λέει η λέξη. Μόνο οι έλληνες είναι έξυπνοι και πολιτικά ορθοί. Τώρα βέβαια με προβληματίσει το γεγονός οτι είμαστε καρπαζοεισπράκτορες φτωχομπινέδες πρώτοι στη διαφθορά και τελευταίοι παντού. Δεν μπορεί ρε παιδιά, κάποιος θα φταίει…Τόσο μάγκας λαός, τόσο έξυπνοι, και να είμαστε τόσο για τον πούτσο?…Μάλλον κάποια ξένα κέντρα, κάποιοι σκοτεινοί κύκλοι κρατάνε τους έλληνες κάτω γιατί αν τους αφήσουν ελεύθερους θα γαμήσουν όλον τον γνωστό κόσμο…ΑΥΤΟ είναι ρε! Ξένα κέντρα, ξένες δυνάμεις, σιωνιστές CIA και μονοπώλεια χτυπάνε την ελλαδίτσα μας και δεν μας αφήνουν να συκώσουμε κεφάλι! Γι΄αυτό είμαστε ΤΟΣΟ για τον πούτσο!
Και δυο ενδιαφέροντα άρθρα για το θέμα :
“Bad Boy Berlusconi’s Bacchanals” (http://www.lewrockwell.com/margolis/margolis157.html)
“Bravo, Silvio!” (http://www.takimag.com/article/bravo_silvio/)
Monsieur Nievskii
Ο κοινοβουλευτισμός δεν πλήττεται από τα σεξουαλικά γούστα. Φυσίκα, η χαλαρότητα στα ήθη προκαλεί αλλού προβλήματα. Όπως είπα, ο Leopardi δεν τα αναφέρει αυτά για να δείξει πόσο “μάγκες” είναι οι συμπατριώτες του, όπως καλή ώρα κάνουν εδώ οι δικοί μας ομοεθνείς. Όμως μια χώρα πρέπει να γνωρίζει τον εαυτό της αλλιώς η υιοθέτηση οποιασδήποτε εκσυχρονιστικής νοοτροπίας από το εξωτερικό δημιουργεί πραγματικό τραγέλαφο (βλ. Ελληνικά πολιτικά ήθη). Το γεγονός πως οι Βρετανοί είχαν μια επιτυχή αποικιοκρατία στην Ινδία, οφείλεται στο γεγονός πως πήραν υπ’οψιν τους την εκεί νοοτροπία. Έτσι, δεν κατήργησαν τις κάστες, όπως θα έκανε ένας “προοδευτικός” αποικιοκράτης, αλλά απλά προσέθεσαν άλλη μια, αυτή των Βρετανών.
Ο κοινοβουλευτισμός δεν πλήττεται από τα σεξουαλικά γούστα
Πλήττεται όμως από τα πολιτικά σκάνδαλα. Παράθεσα αρκετά για το θέμα to make my case τα οποία έχουν άμεση σχέση με την υπόθεση. Το να είσαι πορνοβοσκός και να ανταλλάσεις σεξουαλικές χάρες με εξυπηρετήσεις στον κρατικό μηχανισμό και να βάζεις τον κρατικό μηχανισμό, είτε δικαστήρια, είτε τηλεόραση, είτε αστυνομία, είτε μυστικές υπηρεσίες κ.ο.κ. να σε προστατεύει είναι σκανδαλάρα.
Τι σόι λογική είναι αυτή;
Όταν θες να καταγγείλεις ένα σκάνδαλο καταγγέλλεις το ίδιο το σκάνδαλο όχι τα μέσα του. Το sex όπως περιγράφεται μέσα στην casuistιque σας είναι μέσο όχι αίτιο.
Το θέμα του άρθρου ήταν η υποκρισία της Αριστεράς σε σχέση με το sex και επουδενί η υπεράσπιση του Berlusconi. H Αριστέρα είναι το θέμα μας, όχι ο Berlusconi.
Νόμιζα ότι ο Μπερλουσκόνι κυβερνούσε στην Ιταλία. Φαίνεται ότι έκανα λάθος, αφού “το θέμα μας είναι η αριστερά” της Ιταλίας. Τώρα αν ο υπουργός πηδάει κάποια και βάζει τις μυστικές υπηρεσίες να καλύπτουν τον κώλο του, της μοιράζει κρατικά οφίτσια, παίζει τον πορνοβοσκό σε ξένους αρχηγούς κρατών και διατάζει τα κρατικά κανάλια να κάνουν μούγκα, που σταματάει το σεξ και πού αρχιζει η (πολιτική) μαλακία; Να μην μιλάει κανείς καθόλου για να μην θίξουμε τον Μπερλουσκόνι, γιατί αν κατάλαβα καλά το πού το τι κάνει ο Μπερλουσκόνι στην όχι-και-τόσο-ιδιωτική ζωή του αξίζει περισσότερου σεβασμού απόλη την Ιταλική δημοκρατία. Να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια…
Χωρίς να επεκταθώ περισσότερο, συμφωνώ με τα περισσότερα που υποστηρίζει ο Νιέβσκι και νομίζω ότι το θέμα έχει εξαντληθεί. Όσο για κάποιον Stirner (btw Stirner λέγανε και έναν δευτεροκλασάτο φιλόσοφο τον οποίο υποβάλλουν σε συντριπτική κριτική οι Μαρξ-Ένγκελς στο έργο τους “η Γερμανική Ιδεολογία”) που στο σχόλιο #14 ισχυρίζεται ότι
“Όχι μόνο αγνοείς τα αποτελέσματα των ερευνών σχετικά με το trafficking αλλά είναι φανερό ότι δεν έχεις καμία επαφή με την “πιάτσα”. Καλό θα ήταν να είσαι πιο συγκρατημένος στις απόψεις σου.”
καλό θα ήταν να βγει στην “πιάτσα” και να μην διαμορφώνει την αντίληψή του γι’ αυτήν από άρθρα της Καθημερινής και μεταμεσονύκτιες προβολές του Σκάι που δείχνουν ευτυχισμένες πόρνες και τραβέλια να εκδίδονται σε χαμογελαστούς και ευγενικούς πελάτες. Εκτός εαν είναι ιδιοκτήτης καμιάς τέτοιας “υγιούς” επιχείρησης και δικαιολογημένα παρεξηγείται.
Η λογική της αριστεράς είναι απλή όσο και ηλίθια και υποκριτική: όταν ένας αριστερός ή μια αριστερή πουτανίζουν, αυτό είναι κάτι φυσιολογικό γιατί είναι συμφωνο με τις αρχές και τις αξίες τους.
Όταν τα κάνουν δεξιοί, αυτό δεν είναι φυσιολογικό γιατί δεν είναι σύμφωνο με τις αρχές και τις αξίες τους (των δεξιών).
Οι αριστεροί θέλουν τα πράγματα έτσι τακτοποιημένα γιατί αλλιώς μπερδεύονται, κι όταν μπερδεύονται χαλιούνται. Όχι με το Βατικανό και τον Πατ Ρόμπερτσον, ακόμα και με τον Μουλά Ομάρ θα συμφωνήσουν προκειμένου να μη διασαλευτεί η ιερή τάξις της σκέψεως τους.
Η αριστερά έχει σκοπό στην υπόθεση αυτή: την καταγγελία της υποκρισίας της δεξιάς. Αυτής, που στηρίζεται στις “ηθικές αξίες”, στο “εθνος”, την θρησκεία και μάλιστα στην Βατικανή εκδοχή της. Η αριστερά έχει κι αυτή την υποκρισία της, αλλά έχει άλλες σκοπιμότητες και καταβολές. Θυμηθείτε τι γινόταν στο αντάρτικο και τι κάνανε στους αντάρτες που “πειράζαν” τις αντάρτισσες. Από πού προκύπτει ο πουριτανισμός της αριστεράς στα σεξουαλικά; Νομίζω οτι είναι απλό: “Εμείς είμαστε πιο ηθικοί από σας, εσείς είστε υποκριτές”. Κάτι από Χριστιανισμό μου θυμίζει. Εκεί είναι και οι αναφορές αμφοτέρων, έστω και ασυνείδητα απο τη μεριά της αριστεράς. Δεν γίνεται αλλιώς: Η αριστερά για να προσεγγίσει πλατιά στρώματα πρέπει να ενστερνιστεί την επικρατούσα ηθική τους. Η οποία βέβαια είναι η Χριστιανική. Εξάλλου, δεν άγγιξε την αριστερά καμιά σεξουαλική απελευθέρωση του ’60, παρα μόνο μια μειοψηφία φοιτητών και ιντελιγκέντσιας. Ο μέσος αριστερός είναι ότι και ο μέσος δεξιός: πουριτανός. Στην Ιταλία δεν διαφέρουν και πάρα πολύ τα πράγματα.
Ο μέσος αριστερός είναι ότι και ο μέσος δεξιός: πουριτανός
Αυτό είναι 100% αλήθεια. Δεν υπάρχουν πιο συντηρητικά άτομα λ.χ. από τους ΚΝίτες. Αλλά αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να χτυπάνε η Κεντροαριστερά στην Ιταλία τον πορνοβοσκό πρωθυπουργό της; I don’t follow. Αν ο Κωστάκης καλούσε σε πάρτυ με πουτάνες τον προεδρεύοντα της ΕΕ, πρωθυπουργό της Τσεχίας, Τοπολάνεκ στην βίλλα του θα έπρεπε να πούμε ότι δεν τρέχει τπτ και είναι η προσωπική του ζωή;
Το επιχείρημα ότι ο καθένας κρίνεται με βάση τις αξίες του είναι νόμιμο. Εάν κάποιος λέει ότι θα φέρει την ηθική, την σεμνότητα και την ταπεινότητα θα κριθεί με βάση την πρόοδό του στην ηθική, στην σεμνότητα και την ταπεινότητα. Αν κάποιος λέει ότι θα φτιάξει καλύτερους σιδηρόδρομους και ότι θα μειώσει το έλλειμμα θα κριθεί με βάση την ικανότητά του να φτιάξει καλύτερους σιδηρόδρομους και να μειώσει το έλλειμμα. Πού είναι το τόσο δύσκολο σε αυτό; Είναι κακό οι πολίτες να ελέγχουν τις κυβερνήσεις εάν τηρούν τις βασικές προεκλογικές τους εξαγγελίες; Τελικά με βάση τι κρίνεται μια κυβέρνηση σε ένα δημοκρατικό καθεστώς; Με βάση αυτά που δεν εξαγγέλει ή με βάση αυτά που εξαγγέλει;
@Nievskii: Κανονικά δεν θα έπρεπε κανείς να διαφωνήσει με την δεύτερη παράγραφό σου. Μου φαίνεται όμως οτι το συλλογικό υποσυνείδητο ακολουθεί πιο πολύπλοκες διεργασίες πριν εκφραστεί στην κάλπη και επιλέξει κυβέρνηση. Έτσι λοιπόν δεν καταποντίζει τη ΝΔ, παρόλα τα σκάνδαλα, έτσι δεν ψηφίζει “αδιάφθορους” όπως την αριστερά, σε όποια έκδοχή της. Προτιμάει την αποχή, ενώ ξέρει οτι έχει δύναμη να ρυθμίσει κάποια πράγματα, έστω και λίγα, στις Ευρωεκλογές. Για τις εξαγγελίες; Μάλλον δεν ασχολείται. Ποιός ψήφισε ΝΔ το 2007 και είχε διαβάσει το πρόγραμμα και τις εξαγγελίες της; Πιστεύω ελάχιστοι. Η θεία από το χωριό ψήφισ,ε επειδή η κυβερνηση τήρησε τις εξαγγελίες της; Α, μπα, μάλλον επειδή ο πατέρας της ή άντρας της της έδωσε ένα ψηφοδέλτιο, ή ακόμα γιατί έτσι είναι η οικογενειακή παράδοση. Ας καθίσεις να διαβάσεις εξαγγελίες όσες θες. Μια ψήφο εσύ, μια και η θειά. Να κρίνεις και να κριτικάρεις την κυβέρνηση όσο θες εσυ, εκεί η θειά. Έτσι είναι η δημοκρατία. Κακό πολίτευμα, αλλά δεν υπάρχει καλύτερο.
Δεν πιστεύω ότι η αριστερά είναι αδιάφθορη, αφού δεν προτείνει τους μηχανισμούς με τους οποίους μπορεί να θωρακιστεί το κράτος από τέτοια φαινόμενα. Κι αυτό γιατί στην πλειοψηφία της αριστεράς – όχι αυτή της Ιταλιάς, όσο της Ελλάδας – το δημοκρατικό πολίτευμα είναι μέσο και όχι σκοπός. Κοινώς η λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος ποσώς νοιάζει την αριστερά, στην μεγάλη της πλειοψηφία.
Δεν θεωρώ κακό να ψηφίζει η θείτσα αφού η δημοκρατία δεν είναι το πολίτευμα που εκφράζονται οι άριστοι, αλλά το πολίτευμα που θεωρεί ότι έχουμε όλοι ένα ενδιαφέρον και ένα μερίδιο στην διεξαγωγή των υποθέσεων αυτού του τόπου. Λάθος στην δημοκρατία δεν είναι ότι ψηφίζει η θείτσα, ολόσωστο είναι, λάθος είναι η νοοτροπία “ο κερδισμένος τα παίρνει όλα”. Δεν μπορεί η εξουσία να συνδιαλέγεται μόνο με τις ομάδες που πρόσκειται η θείτσα.
Έτσι, λ.χ. στην πρόσφατη λογοκρισία στο Μουσείο της Ακρόπολης η λογοκρισία δεν ήταν το καθαυτό λάθος, όσο το ότι υπάρχουν και άλλοι Έλληνες που ενδεχομένως θα ήθελαν να δουν το αλογόκριτο φιλμάκι. Η εξουσία όμως με αυτήν της την απόφαση απευθύνθηκε ΜΟΝΟ στην θείτσα. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα γενικότερα των ανώριμων δημοκρατιών όπως η δική μας. Δυστυχώς, οι ομάδες που πρόσκειται η θείτσα δεν θεωρούν ότι έχει σημασία η τήρηση των νόμων και ο σεβασμός των θεσμών. Αν πάσχουν ιδιαίτερα οι κυβερνήσεις Ελλάδας-Ιταλίας είναι εκεί. Δεν μπορούν να δώσουν να καταλάβει η θείτσα ότι οι νόμοι έχουν σημασία και ότι είναι στην εξουσία δεν σημαίνει ότι πρέπει να δοκιμάζουν την ανοχή των υπολοίπων.
Ποιός ψήφισε ΝΔ το 2007 και είχε διαβάσει το πρόγραμμα και τις εξαγγελίες της; Πιστεύω ελάχιστοι
Όχι ελάχιστοι. Κανένας, αφού η κυβέρνηση δεν θεώρησε σκόπιμο να παρουσιάσει προεκλογικό πρόγραμμα το 2007, είπε ότι “συνεχίζουμε το προεκλογικό πρόγραμμα του 2004 και υλοποιούμε τα υπόλοιπα σημεία του“!
“Κοινώς η λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος ποσώς νοιάζει την αριστερά, στην μεγάλη της πλειοψηφία.” Για την αριστερά η λειτουργία των θεσμών δεν είναι ουδέτερη ταξικά και αυτό την κάνει να διαφοροποιείται από τη δεξιά. Αν και η Συνασπισμική έκφρασή της παλιότερα είχε παίξει το ρόλο του θεσμικού θεματοφύλακα, ως μέρος της πολιτικής της (βλ. “βρώμικο” 89, και αργότερα η θεσμολαγνεία του Ν. Κωνσταντόπουλου). Για τα υπόλοιπα τμήματά της ισχύουν τα παραπάνω: Χρησιμοποιούμε τους θεσμούς και την όποια νομιμοποίηση που μας παρέχουν, μέχρι να στραφούμε (κάποτε) εναντίον τους. Αν και το πότε, έχει γίνει με τα χρόνια και ποτέ. Πάντως υπάρχει στο στρατηγικό της όραμα.
Δεν ξέρω σε ποια δημοκρατία που είναι ώριμη αναφέρεσαι και η οποία δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες της να εκφραστούν. Νομίζω όμως οτι η κάθε εξουσία επιδιώκει τη μονοπώληση και την κατοχή κάθε μέσου έκφρασης, και δίνει περιθώρια μόνο στο βαθμό που δεν απειλείται η ίδια. Αλλιώς δεν θα ήταν εξουσία. Γενικά διερωτώμαι ποιός δεν κατέχει εξουσία και δεν τη χρησιμοποιεί. Ποιός θέλει να ρυθμίζει τις ζωές των άλλων και δεν το κάνει. Η νομιμοποίηση δημιουργείται από την ίδια, και η απαίτηση είναι η συμμόρφωση σ’ αυτήν. Αν αντιδράσεις, αυτό πρέπει να γίνει κατά “κόσμιο” τρόπο. Αλλιώς, οι δυναμεις καταστολής σε περιμένουν στη γωνία. Αυτό συμβαίνει σε κάθε δημοκρατία (δυτικού τύπου), στο βαθμό ανοχής διαφέρουν. Αν εννοείς οτι ο βαθμός ανοχής είναι εκείνος που καθορίζει την ωριμότητα της δημοκρατίας, θα συμφωνήσω. Ουσιαστικά πρόκειται για διαβαθμίσεις ανοχής του διαφορετικού. Από την άλλη μεριά η νομιμοποίηση προκύπτει από μια διαδικασία στην οποία υπάρχει μια βασική αντίφαση: Όλοι είναι ίσοι στην επιλογή της νομιμοποιητικής εξουσίας, αλλά στην πραγματικότητα η νομιμοποιημένη εξουσία ασκείται από τους “αρίστους”. Σ’ αυτούς, δηλαδή, που δεν ανήκει λόγω δυνατοτήτων η θείτσα. Και η απαίτηση συμμόρφωσης περιλαμβάνει όλους (θεωρητικά, βέβαια), ανεξαρτήτως δυνατοτήτων. Σε όλη αυτή τη διαδικασία: επιλογή-νομιμοποίηση-συμμόρφωση μεγάλο ρόλο παίζει η χειραγώγηση μέσω των media. Αρα: “Λόγω μεν δημοκρατία,…”. Όπως έγραψα είναι ένα κακό πολίτευμα, αλλά δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο.
Δεν ξέρω σε ποια δημοκρατία που είναι ώριμη αναφέρεσαι και η οποία δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες της να εκφραστούν.
Να πω ένα τετριμμένο: οι σκανδιναβικές χώρες.
Όλοι είναι ίσοι στην επιλογή της νομιμοποιητικής εξουσίας, αλλά στην πραγματικότητα η νομιμοποιημένη εξουσία ασκείται από τους “αρίστους”. Σ’ αυτούς, δηλαδή, που δεν ανήκει λόγω δυνατοτήτων η θείτσα.
Το γεγονός ότι η θείτσα δεν συμμετέχει στην διάσταση της άμεσης άσκησης εξουσίας δεν σημαίνει ότι ασκεί εξουσία, αφού ανήκει στις ομάδες που επηρεάζουν την εξουσία. Η θείτσα εκτός από την έλλειψη δυνατοτήτων έχει και έλειψη επιθυμιών να ασκήσει άμεσα εξουσία, οπότε δεν βλέπω την βλάβη στο να μην συμμετέχεις άμεσα στην εξουσία. Τελικά, σε μια ιδεατή δημοκρατία, τα πρόσωπα δεν έχουν καμιά σημασία, είναι ένα τελείως βαρετό πολίτευμα. Αυτός είναι ο σκοπός μιας “ώριμης” δημοκρατίας. Δεν υπάρχει το τέλειο, υπάρχουν οι βαθμοί προσέγγισής του.
Αυτό είναι 100% αλήθεια. Δεν υπάρχουν πιο συντηρητικά άτομα λ.χ. από τους ΚΝίτες. Αλλά αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να χτυπάνε η Κεντροαριστερά στην Ιταλία τον πορνοβοσκό πρωθυπουργό της;
Ναι, διότι υποτίθεται ότι οι κεντροαριστεροί δεν είναι “κνίτες”. Ή μήπως είναι;
Βtw, ο Κλίντον ήταν πορνοβοσκός ναι ή ου; Τουλάχιστον ο Σίλβιο πληρώνει για τις υπηρεσίες, ο άλλος ούτε καν τα πούρα πλήρωνε.
Θυμηθείτε τι γινόταν στο αντάρτικο και τι κάνανε στους αντάρτες που “πειράζαν” τις αντάρτισσες.
Tους κάναν υψηλόβαθμα κομματικά στελέχη.
Βλ. “Τα Οικογενειακά του ΚΚΕ”, Μ. Δρακούλη
Η Ιταλία ήταν μέλος του G7 πριν γίνει G8 για να βάλουν τη Ρωσία. Δηλαδή είναι ανάμεσα στις 7 μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη.
Ο Μπερλουσκόνι έχει επανεκλεγεί από τον Ιταλικό λαό και εξακολουθεί να είναι ο πιο δημοφιλής πρωθυπουργός, στη χώρα του, σε όλη την Ευρώπη.
Η Ελλάδα, αν δεν άνηκε στην Ε.Ε., θα είχε οικονομία επιπέδου Πακιστάν. Χωρίς να γυρνάμε με το καπέλο του ζητιάνου δεν θα είχαμε στον ήλιο μοίρα.
Είναι τόσο ηλίθιοι οι Ιταλοί και τόσο έξυπνοι εμείς οι Έλληνες που μπορούμε και τους κρίνουμε έτσι χυδαία;
Είμαι μισός Ιταλός. Όταν βλέπουμε τι γίνεται στην Ελλάδα, μας πιάνει απελπισία. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στην Ιταλία για να δούμε ότι υπάρχουν και χειρότερα.
Τα σχόλια είναι πολύ πετυχημένα. Το άρθρο εξακολουθεί να μου αρέσει για έναν και μόνο λόγο: Αυτός ο άνθρωπος, έχει κάνει “της παναγιάς τα μάτια” και του κάνει πόλεμο η Αριστερά επειδή πήγε με μια πόρνη;
Σαν να πιάνεις τον Αλ Καπόνε για παράνομο παρκάρισμα (οκ για φοροδιαφυγή τον έπιασαν αλλά, άλλο φοροδιαφυγή άλλο παράνομο παρκάρισμα!).
Βέβαια, στην συγκεκριμένη περίπτωση πιάστηκε αιχμάλωτος στο ίδιο του το παιχνίδι.
Σίγουρα για την δεύτερη μου πατρίδα θα ήθελα το καλύτερο κι αυτός δεν μπορεί να είναι το καλύτερο εξ ορισμού. Αλλά η αλήθεια είναι ότι η αριστερά εκεί, είναι παντελώς ανύπαρκτοι. Όπως είπε σήμερα κ Καραμούκης στην αριστερά αρκεί να είναι δύο, για να μαλώσουν.
Αν ηταν με 30 πουστηδες ο Μπερλουσκονι, παρεα και οχι με 30 πουτανες θε βλεπατε ολες τις κοκκοτες της αριστερης ορθοτητας να του χτυπαγανε παλαμακια
Για τον εμπλουτισμό της συζήτησης αξίζει να ρίξει κανεις μια ματια στο σημερινό άρθρο του Καρπετοπούλου: http://www.sport-fm.gr/article/197775