«Νοιώθω ότι είμαι ένας από σας…»
Απρ 28th, 2009 | Χαρίδημος Τσούκας| Κατηγορία: Χαρίδημος Τσούκας |
Email This Post
|
Print This Post
|
Η σκηνή είναι γνωστή, πληκτική και άκρως μελαγχολική. Κομματική συγκέντρωση από εκείνες που κάλλιστα θα περνούσαν για συνάθροιση φιλάθλων. Στο βήμα στέλεχος της κυβέρνησης Καραμανλή Β’ (θα μπορούσε να είναι και οποιασδήποτε άλλης στην ιστορία του νεοελληνικού δημόσιου βίου). Δεν διατυπώνει κάποιον συγκροτημένο συλλογισμό (το τελευταίο, άλλωστε, που θα απαιτούσε ένα τέτοιο ακροατήριο), κλιμακώνει όμως προσποιητά τον τόνο της φωνής, και με το δεξί του χέρι σχεδόν κολλημένο στα πλευρά, έχοντας τον δείκτη προτεταμένο, διαγράφει αλλεπάλληλες, ζωηρές ημικυκλικές τροχιές. Η αστόχαστη κατηγορηματικότητα και η κενόλογη ρητορεία εκφράζονται και σωματικά.
Κάποια στιγμή κομπιάζει. Η ροή της ομιλίας στιγμιαία διακόπτεται: «Γιατί διαπιστώνω μια συσπείρωση, μια συσπείρωση που …». Ο ομιλητής ξαναβρίσκει τον ειρμό του προσφεύγοντας στο υμνολόγιο του Αρχηγού: «…με τις οδηγίες και την ομπρέλα του μεγάλου αρχηγού μας του Κώστα του Καραμανλή θα την κάνουμε πράξη στην κοινωνία, για να έχουμε πρωτιά στις ευρωεκλογές». Στη Βαρβάκειο Αγορά πιθανότατα μιλάνε καλύτερα ελληνικά και στη Βόρεια Κορέα οι ύμνοι στον Μεγάλο Ηγέτη ίσως είναι πιο ποιητικοί, αλλά, τουλάχιστον, το κυβερνητικό στέλεχος ξέρει να ξοφλά ένα μέρος του τεράστιου χρέους στον Ευεργέτη του: χωρίς την εύνοιά του δεν θα τον ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας του.
Ο στιγμιαίος «κόμπος» στη ροή της ομιλίας του ενεργοποιεί εσωτερικευμένες γνωστικές ρουτίνες. Οι πλείστοι κομματάνθρωποι που καταλήγουν να ασκήσουν δημόσια αξιώματα έχουν κοινωνικοποιηθεί στη λατρεία του Αρχηγού, από την εύνοια του οποίου, κυρίως, εξαρτώνται οι σταδιοδρομικές τους προοπτικές. Είναι εύλογο, λοιπόν, ο λόγος τους να βρίθει από δοξαστικούς ύμνους στον Μεγάλο Οδηγητή – είναι η μόνη γλώσσα που έμαθαν.
Έχοντας δοξολογήσει τον Αρχηγό του, το κυβερνητικό στέλεχος συνεχίζει το ίδιο ζωηρά σε άλλο, πιο προσωπικό αυτή τη φορά, τόνο: προσπαθεί να εκμαιεύσει την αγάπη του ακροατηρίου του, θυμίζοντας ότι η «άνοδος» σε δημόσιο αξίωμα δεν τον αποσπά απαραίτητα από τη μάζα από την οποία προέρχεται. «Θέλω να σας πω ότι νοιώθω απόλυτα ένας από σας και θα συνεχίσω να είμαι πάλι το ίδιο – ο ίδιος, ο φίλος σας […]». Η προς τα πάνω «οικειότητα», μέσω της αναφοράς στον Αρχηγό-Ευεργέτη («ο Κώστας ο Καραμανλής»), διαχέεται τώρα και προς τα κάτω: αγαπητοί μου ψηφοφόροι είμαι δικός σας άνθρωπος, «φίλος» σας, κολλητός σας. Οι λαϊκιστές πολιτικοί διαθέτουν μια αλτρουιστική αίσθηση συμμετρίας: το κολλητιλίκι που τους παρέχουν οι από πάνω, το διοχετεύουν στους από κάτω.
Διακηρύσσοντας στεντορείως την ταύτισή του με τους εκλογείς του, το κυβερνητικό στέλεχος αυτο-ισοπεδώνεται: καταργεί την αναπόφευκτη θεσμική απόσταση (και της εξ αυτής απορρέουσες υποχρεώσεις) μεταξύ εκπροσώπου και εκπροσωπούμενου, και παύει να λειτουργεί παιδαγωγικά προς το «δήμο». Εκλιπαρεί την αγάπη του «λαού» αφιστάμενος του θεσμικού ρόλου του ως κυβερνήτη – του ανθρώπου που, προκειμένου να προάγει έλλογα το δημόσιο συμφέρον, υπάγει τις λαϊκές διαθέσεις στην «ψυχρή» θεσμική λογική, δηλαδή σε ευρύτερους στόχους, κανόνες, διαδικασίες, και περιορισμούς. Όπως ο ανώριμος γονιός αποφεύγει να θέτει όρια στα παιδιά του, προκειμένου να εκμαιεύσει την αγάπη τους, ο λαϊκιστής πολιτικός προσποιείται ότι καταργεί την απόσταση από το «λαό» για να κερδίσει την ψήφο του.
Γνωρίζει, βεβαίως, ότι η απόσταση δεν καταργείται και γι αυτό «κατασκευάζει» ρητορικά την ταύτισή του: κατερχόμενος στη μάζα, της υπενθυμίζει εμμέσως το βάθρο από το οποίο κατέρχεται. Η εικονική «κάθοδος» συνοδεύεται από μια πολύ πραγματική «άνοδο»: του επαίτη ψηφοφόρου στο πολιτικό γραφείο. Τον φίλο σου, τον κολλητό σου, τον χρειάζεσαι σε μια στιγμή ανάγκης – να διορίσει λ.χ. την κόρη, να αποχαρακτηρίσει το οικόπεδο, να μεσολαβήσει για την προαγωγή.
Ενώ η χώρα διαθέτει εκ των πραγμάτων ηγέτιδα τάξη, η οποία διοικεί τους θεσμούς της, δεν διαθέτει ηγέτες με νοοτροπία κυβερνήτη (homo gubernator). Το βλέπουμε παντού. Οι πολιτικοί της κολακεύουν το «λαό» για να του υφαρπάξουν την ψήφο, οι πρυτάνεις διαπραγματεύονται τα όρια της νόμιμης εξουσίας τους με μειοψηφίες τραμπούκων, οι ανώτεροι δημόσιοι λειτουργοί είναι υποταγμένοι στα κελεύσματα των βλαχοπολιτικάντηδων, οι δήμαρχοι και οι νομάρχες ανέχονται (συχνά με το αζημίωτο…) τις αυθαιρεσίες τοπικών τσαμπουκάδων. Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί Μαυρομιχαλαίοι και λίγοι Καποδίστριες.
Μερικές φορές αναρωτιέμαι τι είναι χειρότερο: να σε κυβερνάνε γόνοι πολιτικών δυναστειών σαν τους Κωστίκα και Γιωρίκα, βαλκάνιοι πολιτικάντηδες τύπου Βουλγαράκη, Μαγγίνα, Παυλίδη και άλλων, εγωπαθείς καραγκιόζηδες τύπου Μπερλουσκόνι, «ξαναγεννημένοι χριστιανοί» γελαδάρηδες τύπου Μπούς, ή λαοπρόβλητοι ναρκισιστές τσαρλατάνοι σαν τον Τσάβεζ; Δυσκολεύομαι να διαλέξω. Ξέρω όμως ότι μια δημοκρατία είναι άρρωστη όταν δεν είναι ο ψηφοφόρος που θέλει να μοιάσει στον πολιτικό, αλλά ο πολιτικός στον ψηφοφόρο.
Χαρίδημος Τσούκας
Πως να διαφωνήσει κανείς σε αυτά που λέτε κύριε Τσούκα, πως να διαφωνήσει…;
Kαι να το ήθελε δεν θα μπορούσε…
Το θέμα όμως είναι ο σκληρός και αδυσώπητος ρεαλισμός…
Τι κάνουμε μετά τις διαπιστώσεις;
Αυτό είναι το καυτό ερώτημα…
Και είναι το καίριο ερώτημα της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ!!! Της κάθε πολιτικής…
Το αξιοπερίεργο είναι οτι οι εγωπαθείς καραγκιόζηδες τύπου Μπερλουσκόνι είναι αποτελεσματικοί ενώ οι περισσότεροι των δημοκρατικά εκλεγμένων Ελλήνων (περί επίφασης δημοκρατικών θεσμών και συστημάτων πρόκειται γιαυτό και πολλοί θεωρούν την κοινοβουλευτική δημοκρατία μηχανισμό κοινοβουλευτικής μπανανίας) είναι στην κυριολεξία για τα μπάζα…
Στην Ελλάδα δηλαδή έχουμε εκτός απο εγωπαθείς και αναποτελεσματικούς καραγκιόζηδες…
Επειδή είμαι πρακτικό και μαθηματικό μυαλό προτιμώ την θετική διαφορά ακόμα και αν το θεμέλιο μπήκε απο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ.
Επιπλέον, γνωρίζω απο την ιστορία ότι και οι μεγαλύτερες αυτοκρατορίες εξαφανίστηκαν απο τη γή…
Δεν εχω ψευδαισθήσεις για τη μικρή Ελλάδα…
Ας μην γινόμαστε κωμικοί λόγω υπερβολικής αφέλειας.
Η σωτηρία δεν θα έλθει με δημοκρατικές επιφάσεις…
Ποτέ και πουθενά δεν συνέβη αυτό.
Άλλο αν στην ωριμότητά τους οι κοινωνίες γίνονται δημοκρατικές…
Όμως στην ωριμότητά τους… Οχι στην παρακμή τους όπως η σημερινή Ελλάδα…
οι πρυτάνεις διαπραγματεύονται τα όρια της νόμιμης εξουσίας τους με μειοψηφίες τραμπούκων
Από εδώ το φέρνει, από εκεί το φέρνει, κάθε φορά ο Χ.Τσούκας θα πετάξει μια σπόντα για τα μπάχαλα στα πανεπιστήμια. Ράβδος εν γωνία άρα βρέχει. Προσωπολάτρες οι νεοδημοκράτες; Φταίνε τα μπάχαλα στα πανεπιστήμια! Στην Αφρική πεινάνε; Φταίνε τα μπάχαλα στα πανεπιστήμια! κ.ο.κ. Αυτό δεν είναι κοινή λογική, αυτό είναι κακοποίηση της λογικής. Δεν χρειάζεται κάθε άρθρο να υπάρχει ένα delenda Carthago. Τέλος πάντων, να προσθέσω ότι οι πρυτάνεις πραγματικά διαπραγματεύονται με κάποιους: τα μέλη των νεολαιών ΝΔ – ο Βουλγαράκης που αναφέρει πιο πάνω, αλλά και ο Μιχαλολιάκος και ο Στυλιανίδης από ένα τέτοιο φυτώριο βγήκανε – ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ στα πανεπιστήμια, που παίρνουν τα 2/3 των ψήφων της μειοψηφίας των φοιτητών που κάνουν τον κόπο να κατέβουν στις φοιτητικές εκλογές κάθε χρόνο και αυτοί εκλέγουν τον εκάστοτε πρύτανη, πρόεδρο κ.ο.κ. Η συνεχής προτροπή προς βίαιη αντιπαράθεση με τους αριστερούς φοιτητές των πανεπιστημίων δεν κρύβει την γύμνια του συστήματος. Αν αυτό ήταν το πρόβλημα του ελληνικού πανεπιστημίου, ας βγάλει η κυβέρνηση ένα νόμο που να καταργεί αυτές τις παρατάξεις, αλλά κάτι μου λέει ότι το ελληνικό πανεπιστήμιο θα είναι πάλι πάτος. Χρειαζόμαστε πιο σοβαρές προτάσεις.
Αν αύριο τα πανεπιστήμια απεξαρτηθούν από τον κομματισμό, πάλι οι φοιτητές θα έχουν λόγο, αλλά δεν θα εκλέγουν πρυτάνεις κλπ. Αλλά θα έχουν λόγο. Αν κάθε φορά βγαίνει κάποιος και λέει ότι οι φοιτητές δεν πρέπει να μιλάνε με τα όργανα της διοίκησης, ότι οι πρυτάνεις δεν πρέπει να ακούνε κανένα φοιτητή κ.ο.κ. απαξιώνουμε την δυνάμει συμμετοχή των φοιτητών σε ένα μελλοντικό σύγχρονο πανεπιστήμιο και δεν θίγουμε την βασική συντεχνία που είναι υπεύθυνη για την κατάντια του πανεπιστημίου, αυτή των καθηγητών. Στην πραγματικότητα, οι συνεχείς εκκλήσεις για βίαιη αντιπαράθεση δεν λαμβάνουν υπόψιν τις επιθυμίες των υπολοίπων φοιτητών που δεν θέλουν να δουν ενδεχομένως το πανεπιστήμιό τους πεδίο σύγκρουσης – τα πανεπιστήμια γι’αυτό έχουν το ρημάδι το αυτοδιοίκητο – και λειτουργούν ως red herring για το πανεπιστήμιο. Αν το πανεπιστήμιο σεβαστεί τους φοιτητές δεν θα έχουν και οι διάφορες ομάδες λόγο να ανέχονται τα μπάχαλα. Περισσότερος σεβασμος=>καλύτερο πανεπιστήμιο με λιγότερη βία.
@Nievskii (Απριλίου 30th, 2009 6:25 μμ )
Ο κύριος Τσούκας Nievskii, έχει ενα καταπληκτικό πλεονέκτημα…
Το να διδάσκει στο Warwick και αν έτυχες να περάσεις απ’ έξω απο το Πανεπιστήμιο αυτό, μεγάλο campus στην εξοχή με καταπληκτική βιβλιοθήκη, δικό του κέντρο τεχνών και θεάτρου και χώρους που περιλαμβάνουν ακόμα και ιδιωτική λίμνη ενω το 70% των σπουδαστών μένει μέσα στο Campus, τότε θα μπορούσες να το αντιπαραβάλεις με τα Ελληνικά Πανεπιστήμια = Εκπαιδευτικά Μπουρδέλα. Μόνο τότε…
Επιπλέον, διδάσκει στο ALBA, ένα μεταπτυχιακό κολέγιο και οι νέοι που πηγαίνουν εκεί δεν ασχολούνται ούτε με καταλήψεις, ούτε με γκράφιτι και αφισοκολλήσεις στους τοίχους, ούτε με όποια άλλη αηδία κατεβάσει το πρωτόγονο σκερβέλο τους…
Να σημειώσω επίσης οτι τα αριστερίζοντα κόμματα βρήκαν ένα τέχνασμα να επιβάλουν τις απόψεις τους σε μια κοινωνία που τα έχει στριμωγμένα στον τοίχο και θα έτα χει εκεί εσαεί.
Το τέχνασμα είναι να επιβάλλονται μέσα απο περιορισμένες ενέργειες μειοψηφιών σε τομείς κλειδιά.
Αν όμως η πολιτεία φροντίσει να φιμώσει τις ενέργειες τους που δεν θα δημοσιοποιούνται στα μέσα ενημέρωσης τότε τα πράγματα θα σκουρύνουν.
Αν πάλι οι φοιτητές που θέλουν να παρακολουθούν μαθήματα είχαν το προνόμιο ή το θάρρος να επιβάλουν ως πλειοψηφία την άποψή τους, τότε επίσης τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά…
Η τρέχουσα κατάσταση όμως υποστηρίζεται απο καθηγητές χαμηλού γνωστικού επιπέδου και ικανοτήτων που ανέβηκαν χάρις αυτού του βρωμερού συστήματος αλληλοσχετίσεων με τους φοιτητές τραμπούκους…
Στο Warwick, μία μέρα… δυο φοιτητές έγραψαν μία νύχτα ένα σύνθημα…
Την επομένη το σύνθημα είχε καθαριστεί και οι φοιτητές συλληφθεί και πληρώσει το κόστος του καθαρισμού…
Αυτο θα γίνει αργά η γρήγορα και στην Ελλάδα και τότε θα έχουμε εκπαίδευση…
Επιπλέον, τα Ελληνικά Πανεπιστήμια πρέπει να απεξαρτηθούν απο το καταραμένο Υπουργείο Παιδείας, αυτόν τον πνευματικό καρκίνο της χώρας…
Ναι, όσο και αν φαίνεται περίεργο, το Υπουργείο Παιδείας είναι ο Καρκίνος της Ελλάδας σε κάθε τάση για φιλελευθεροποίηση και αναβάθμιση των Πανεπιστημίων και της παιδείας.
Τα Ελληνικά πανεπιστήμια δεν στερούνται χρημάτων ακριβώς και αν διπλασιαστούν τα διατιθέμενα ποσά θα γίνουν ακόμα χειρότερα…
Τα Πανεπιστήμια πρέπει να γίνουν ανταγωνιστικές ΜΚΟ διότι σήμερα στερούνται κάθε αντίληψης του κόστους και της αξίας του παραγόμενου εκπαιδευτικού έργου.
Όλα τα Πανεπιστήμια πρέπει να γίνουν ανταγωνιστικές ΜΚΟ για να φροντίζουν με κριτήρια αποδοτικότητας το τι θα κάνουν και πως θα επιβιώσουν…
Το οτι το Υπουργείο Παιδείας αποτελεί την τσατσά των Ελληνικών Πανεπιστημίων έγινε για να μη ξεπέσουν σε πολυ χαμηλό επίπεδο… όταν η Ελλάδα αντιμετώπιζε τραυματικές εμπειρίες με διασπαστικές δυνάμεις να επιβουλεύονται την συνοχή της… Αλλα χρόνια…
Τώρα όμως ξέπεσαν, παρα την φροντιδα…, διότι η τσατσά γέρασε και έχει την εικόνα και τις ικανότητες εκείνων των θλιβερών ατόμων στα Μπουρδέλα της σημερινής Αθήνας…
Με τέτοιες τσατσάδες όμως ακόμα και ένα πραγματικό μπουρδέλο γίνεται τριτοκοσμικού επιπέδου.
Τον περασμένο Γενάρη, λίγο μετά τα θλιβερά γεγονότα στην Ελλάδα, είχαμε τον πόλεμο στην Γάζα. Αυτόματα είχαμε καταλήψεις στα περισσότερα Αγγλικά Πανεπιστήμια, ακόμα και στο LSE και φυσικά και στο Warwick – δημόσια πανεπιστήμια και τα δυο, όπως όλα τα Βρετανικά Πανεπιστήμια, αλλά αυτοδιοίκητα, όχι όπως τα ελληνικά – του οποίου οι πανεπιστημιακές αρχές διαπραγματεύονταν πλέον του μηνός με τους καταληψίες – οι περισσότερες καταλήψεις σε αγγλικά πανεπιστήμια έγιναν σε αίθουσες διδασκαλίες και αμφιθέατρα, όχι παντού, αλλά περιόριζαν την ακαδημαϊκή δραστηριότητα εξίσου σοβαρά. Τότε βέβαια δεν βγήκε κανένας καθηγητής στο ελληνικό πανεπιστήμιο να υποδείξει στο Warwick πώς θα διαχειριστεί την κρίση όπως κάνει ο Χ.Τσούκας σήμερα, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Τέλος πάντων, άλλα πανεπιστήμια στην Μ.Βρετανία δεν διαπραγματεύτηκαν καθόλου με τους φοιτητές, άλλα έκαναν δεκτά μερικά ή όλα τα αιτήματά τους. Την ίδια περίοδο παραδόξως δεν σημειώθηκαν καταλήψεις σε ελληνικά πανεπιστήμια, ίσως επειδή οι φοιτητές δεν ήθελαν να δώσουν συνέχεια σε μια αντιπαράθεση που δεν τους αφορούσε, μάλιστα έβγαλαν τους αναρχικούς έξω από το ΕΜΠ, αφού η κυβέρνηση πρώτα είχε δώσει τελεσίγραφο, στο οποίο οι αναρχικοί απάντησαν το γραφικότατο “οι εξεγερμένοι δεν παραδίδονται” και συνέχισαν μέχρι που οι φοιτητές τους έδιωξαν. Βέβαια να θυμήσω ότι με την επικείμενη εξεταστική Φεβρουαρίου να έρχεται, τα βιβλία δεν παραδόθηκαν τελικά παρά κάπου στον Μάρτιο, κι ολαυτά γιατί το υπουργείο είχε “ξεχάσει” να βγάλει διευκρινιστική εγκύκλιο για το πώς θα γίνεται η διανομή! Ο καραμπουζουκλής υπουργός παιδείας Ε.Στυλιανίδης έτρεχε να μαζέψει το βιβλίο ιστορίας της 6ης Δημοτικού, να δώσει τα βιβλία στους φοιτητές στην ώρα του δεν το θεωρούσε προτεραιότητα. Μάλλον θα ξεχάστηκε κάπου εκεί στα φορ σήζονς.
Τι θέλω να πω με ολαυτά; Ότι παρά που έγιναν καταλήψεις στην Αγγλία το LSE δεν έχασε λ.χ. την θέση του στα 10 καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Άρα κάτι άλλο φταίει για το χάλι του ελληνικού πανεπιστημίου. Για το θέμα των χρημάτων, έχω να πω ότι δεν μπορεί να θέλουμε να φτιάξουμε σοβαρή παιδεία χωρίς να την χρηματοδοτήσουμε. Με την λογική ότι θα πεταχτούν χρήματα αν αυξήσουμε την χρηματοδότηση στην έρευνα και την παιδεία, θα έχουμε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία: όσο λιγότερα χρήματα δίνουμε τόσο χειρότερης ποιότητας θα είναι η παιδεία και τόσο περισσότερο θα έχει λόγο η συντεχνία των πανεπιστημιακών, αφού αυτοί θα είναι οι αποκλειστικοί gatekeepers σε ένα σύστημα που θα υπάρχουν λίγα κονδύλια και αυτά προορισμένα για την συντεχνία. Τέλος πάντων, αυτό είναι μεγάλη συζήτηση, αλλά αυτό δεν αναιρεί την βασική μου διαπίστωση: ένα κείμενο βιάζεται αν προσπαθείς να χωρέσεις άσχετα νοήματα και εν προκειμένω η προσωπολατρεία στην ΝΔ δεν έχει καμιά σχέση με τα πανεπιστήμια. Και δεν χρειάζεται να είσαι καθηγητής στο υπό κατάληψη(;) Warwick για να το καταλάβεις αυτό. Έχουμε διαβάσει και καλύτερα κείμενα από τον Χ.Τσούκα, αλλά τελευταία απογοητεύομαι αφού κολλάει σε όλα ένα delenda Carthago για τα πανεπιστήμια.
Ο παντογνωστης, πανσοφος Νιεφσκι αφου μας ανελυσε απο την τεστοστερονη, τις ταινιες της δεκαετιας του 1980, την Δορκοφικη, την Ευγενια Μανωλιδου, τωρα και στα της παιδειας. Και μαλιστα συγκρινει τις καταληψεις της μιας φορας στα 20 χρονια με το συνεχες καθεστως καταληψης που επικρατει στα ελληνικα πανεπιστημια τα τελευταια 4 χρονια. Συγκρινει τις πιτσες Βιλγαριας με τις βιρτσες Βιλγαριας οταν σχεδον καθε ελληνικη καταληψη συνοδευεται απο λιγο σπασιμο και πλιατσικολογια, οταν ακομα και συντροφια του οπως ο Συντροφος Πανουσης δερνεται απο αλλα Συντροφια του αριστερου χωρου (να υποθεσω οτι στο Κειμπριτζ χτιζουν καθηγητες στον τοιχο). Τελικα Νιεφσκι εσεις οι αριστεροι ειστε terminal cases.
να υποθεσω οτι στο Κειμπριτζ χτιζουν καθηγητες στον τοιχο
Σουρεάλ! Αν δεν σκοτώσεις άνθρωπο γιοφύρι δεν στεριώνεις όπως λένε. Αν πάντως δεν αρχίσεις να βάζεις τόνους δεν ξαναπαντάω – σοβαρά – με κουράζει πάρα πολύ να διαβάζω τέτοια γραπτά. Σεβάσου τους συνομιλητές σου plz, εγώ δεν σε τρελαίνω στην ανορθογραφία. Δεν έχεις και το πνεύμα του Μποστ για να το κάνει και ευχάριστο.
βαριεμαι να βαζω τονους οπως οι αρχαιοι πριν των ελληνιστικων ετων. Επι της ουσιας καμια απαντηση. Μονο ενα δικιο θα σου δωσω σε αυτο που λες για τους καθηγηταδες, που επιτρεπουν ατομα σαν τον Βελτσο να λεγονται καθηγητες πανεπιστημιου. Αλλα Νιεφκσι οι πρωτοι που πρεπει να σουταριστουν ειναι οι αριστεροι ομοιδεατες σου, Απεκης, Μαιστρος, Μουτζουρης και να αρχιζει να ανοιγει ο Κορυδαλλος για τον καθε Μεταξοπουλο για τον οποιο ολο το αριστερο καθηγητομανι ορκιζοταν ορκους ασπιλοσυνης
βαριεμαι να βαζω τονους οπως οι αρχαιοι πριν των ελληνιστικων ετων.
Δεν είναι παρατήρηση, με κουράζει πραγματικά το κείμενο χωρίς τόνους, αν επιμένεις, σ’αυτήν την περίπτωση γράφε και κεφαλαία και βουστροφηδόν. Ή ακόμα καλύτερα σε γραμμική ‘β.
Αλλα Νιεφκσι οι πρωτοι που πρεπει να σουταριστουν ειναι οι αριστεροι ομοιδεατες σου, Απεκης, Μαιστρος, Μουτζουρης και να αρχιζει να ανοιγει ο Κορυδαλλος για τον καθε Μεταξοπουλο για τον οποιο ολο το αριστερο καθηγητομανι ορκιζοταν ορκους ασπιλοσυνης
Ο Μεταξόπουλος πάντως είναι φίλος του Νίκου Δήμου, σύμφωνα με τον Χ.Τσούκα. Δεν έχω κανένα πρόβλημα: δεξιοί-αριστεροί κλέφτες στην φυλακή, εξάλλου δεν είμαι αριστερός για να λυπηθώ ιδιαίτερα αριστερούς κλέφτες και δεν είμαι δεξιός για να λυπηθώ ιδιαίτερα δεξιούς κλέφτες – πρόσεξε τι ζητάς: η πλειοψηφία των πρυτάνεων και προέδρων στα πανεπιστήμια είναι υποστηριζόμενοι από την ΝΔ οπότε μιλάμε για πολύ κόσμο! Και αν έπιαναν και φιλελεύθερο κλέφτη ούτε αυτόν θα τον λυπόμουν. Κι αν εμένα με έπιαναν να κλέβω, ούτε εμένα θα με λυπόμουν. Η εντιμότητα και η αξιοπρέπεια – έννοιες που αυτή η κυβέρνηση έχει ξεχάσει αν τις ήξερε ποτέ – επιτάσσει να μην θέλουμε να εξαντλείται η αυστηρότητα του νόμου στους αντιπάλους μας και τους δικούς μας να τους χαϊδεύει. Επιτάσσει ίση μεταχείριση σε όλους. Το πρόβλημα είναι η τήρηση της έννομης τάξης, όχι η διάκριση καλών-κακών: “εμείς είμαστε οι καλοί, εσείς είστε οι κακοί, ψηφίστε εμάς και όχι τους κακούς”. Έτσι δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατία, αφού πραγματικά, αν το ζήτημα τίθεται σε όρους αντιπαράθεσης ημών των καλών και υμών των κακών, πώς μπορεί κάποιος να ανεχτεί τους κακούς; Πώς μπορούν οι Έλληνες λ.χ. να ανέχονται την τωρινή διεφθαρμένη μέχρι μυελού οστέων κυβέρνηση; Προφανώς γιατί το ζήτημα δεν είναι μεταφυσικό, αλλά πολιτικής τάξης. Να τηρηθεί η νομιμότητα και η κυβέρνηση να επανέλθει σε αυτήν. Όσο την χλευάζει, όσο υπάρχουν Παυλίδηδες και Βατοπαίδια και Πακιστανοί και υποκλοπές κλπ. κλπ. και η κυβέρνηση προσπαθεί να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα, δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική πρόοδος. Περισσότερη δημοκρατία λοιπόν, όχι ο καθένας να έχει τον δικό του νταϊφά, από τον πρωθυπουργό, στον Παυλίδη, στις δημόσιες υπηρεσίες, μέχρι τον τελευταίο καμμένο μπάχαλο. Το θέμα είναι να ξεβολευτούν όλοι. Και εγώ. Αλλά μετά θα είναι καλύτερα για όλους. Άντε μετά την νέα κατάσταση να διαμαρτυρηθούν οι ταξιτζήδες, βαρειά.
Την κυβερνηση της ΝΔ την ανεχεται ο λαος, οσο ανεχτηκε την επι 20ετια διαφθορα του ΠΑΣΟΚ, οσο ανεχτηκε να βαφτιζεται ο κομμουνιστης κατσαπλιας του εμφυλιου αγωνιστης, οσο δεχεται το Τσιπροαλαβανεικο να ειναι ο εκπροσωπος των τραμπουκων στην βουλη, οσο ανεχεται τον καθε Τσιτουριδη και τον καθε Βουγια να κανουν παρανομες μεταγραφες.
Ο Μεταξοπουλος ειναι φιλος του Νικου Δημου, ειδες δειξε μου τον φιλο σου να σου πω ποιος εισαι. Στα περι ανοχης το φαιδρο νεοελληνικο μπουρδισταν αναγορευσε τον Νικο Δημου σε διανοουμενο, τρεμε Ρουλς, τρεμε Ραιυμον Αρον, ο ψιψινας Νικος Δημου δυστυχων ως ελλην και απολογουμενος ως ανθελλην οριζει το πνευματικο γιγνεσθαι του τοπου. Κριμα βεβαια για τον αξιολογο Χ Τσουκα που εμπλεξε στο ΚΑΠΗ που λεγεται Δραση.
Νιεφσκι το οτι δεν εισαι αριστερος μας εχεις πεισει, εισαι ακροαριστερος με καβατζα την δεξια σου τσεπη
Και το αλλο το λες για τους πρυτανεις. Δεν χρειαζεται να εισαι πανσοφος, το ποιος κανει κουμαντο στα πανεπιστημια ειναι γνωστο και λεγεται ΠΟΣΔΕΠ μαζι με τους πραιτωριανους της ΚΝΕ, ΕΑΑΚ και Συριζα