Καταλήψεις ’06: Το παράδειγμα μιας σχολής
Ιούν 4th, 2006 | Αλέξανδρος Νίξον| Κατηγορία: Ελλάδα, Παιδεία |
Email This Post
|
Print This Post
|
Του Αλέξανδρου Νίξον
Όντας στο τελευταίο τρίμηνο του πτυχίου μου στην Ιατρική σχολή Αθηνών παρακολουθώ τις εξελίξεις με ενδιαφέρον αλλά και με μεγάλη απορία. Η ιατρική σχολή τελεί υπό κατάληψη για 4η συνεχόμενη εβδομάδα και όλα τα σημάδια δείχνουν ότι η κατάληψη έχει ακόμη αρκετό δρόμο. Θεωρώ ότι η Ιατρική Αθηνών αποτελεί ένα καλό παράδειγμα για να αναλύσει κανείς τις τρέχουσες καταλήψεις από τη στιγμή που έχει πολύ ανεπτυγμένο φοιτητικό συνδικαλισμό ενώ από την άλλη μεριά αποτελεί ένα από τα πολυπληθέστερα τμήματα του ΕΚΠΑ αριθμώντας περίπου 4000 φοιτητές.
Συλλογικότητα vs άτομο:
Στο προηγούμενό του post o Φώτης Περλικός εξέθεσε πολύ εύστοχα τις ιδεολογικές αδυναμίες αυτών των κινητοποιήσεων αλλά και το διάτρητο σύστημα πάνω στο οποίο βασίζονται. Το κυριότερο επιχείρημα όσων υποστηρίζουν αυτές τις δραστικότατες κινητοποιήσεις, που ως αποτέλεσμα έχουν την κατάργηση στοιχειωδών ακαδημαϊκών ελευθεριών, είναι ότι το σύνολο αποφάσισε αυτές τις ενέργειες και για το λόγο αυτό το κάθε ξεχωριστό άτομο οφείλει να υπακούσει.
Η συγκεκριμένη νοοτροπία βρίσκει το αποκορύφωμά της στη διατύπωση: «τα ατομικά δικαιώματα πρέπει να υποτάσσονται στη συλλογική βούληση». Δυστυχώς αυτό το σχόλιο δεν είναι δικό μου δημιούργημα αλλά είναι κάτι που ειπώθηκε από έναν από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της κατάληψης.
Η άποψη αυτή αποτελεί και το κυριότερο τρόπο με το οποίο οι πρωτεργάτες των καταλήψεων δικαιολογούν τις δράσεις τους. Βρίσκουν καταφύγιο στη λέξη «σύνολο» και «συλλογικότητα». Στην ακαδημαϊκή κουλτούρα της Ελλάδας η λέξη «άτομο» καθώς και «ατομικό δικαίωμα» δεν έχουν ιδιαίτερη θέση αλλά αντίθετα παρερμηνεύονται με τέτοιο τρόπο ώστε η λέξη «άτομο» να σημαίνει εγωκεντρικός. Για πολλούς φοιτητές καθώς και άτομα που ανήκουν στους ακαδημαϊκούς κύκλους η έννοια της δημοκρατίας εξαντλείται στην έννοια της «πλειοψηφιοκρατίας». Αφού αποφάσισε η πλειοψηφία όλοι οφείλουν να ακολουθήσουν. Υπάρχουν διάφορα προβλήματα με τη συγκεκριμένη τοποθέτηση. Μια κοινωνία η οποία δεν μπορεί να προστατέψει τις μειοψηφίες (με απόλυτη μειοψηφία το άτομο) απέναντι στις πλειοψηφίες δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται δημοκρατία. Η ίδια η ιστορία παρέχει άπειρα παραδείγματα στα οποία τα χειρότερα εγκλήματα της ανθρωπότητας δικαιολογήθηκαν υπό το πρίσμα της «θέλησης των πολλών». Σχετικά πρόσφατο παράδειγμα η γενοκτονία της Ρουάντα, όπου ο αφανισμός της μειοψηφίας των Τούτσι αν και ενορχηστρώθηκε από υψηλόβαθμα στελέχη της άρχουσας φυλής των Χούτου εκτελέστηκε με απίστευτη αποτελεσματικότητα από όλες τις οικονομικές τάξεις των Χούτου. Ήδη από το 1959 (τότε που έλαβε χώρα η «κοινωνική επανάσταση» των Χούτου) η Ρουάντα είχε πληθυσμούς 2 ταχυτήτων με τους Χούτου να απολαμβάνουν πλήρη δικαιώματα και τους Τούτσι να θεωρούνται κατώτερα όντα (Gerard Prunier, “The Rwanda Crisis”, 2nd edition, 1997). Για δεκαετίες η διεθνής γνώμη ανεχόταν την κατάσταση με το επιχείρημα: «Αυτή είναι η θέληση των πολλών» (οι Χούτου πριν τη γενοκτονία ήταν το 85% του πληθυσμού).
Είναι αυτή η σύγκριση άδικη ή υπερβολή; Ίσως, αλλά και τα δύο παραδείγματα βασίζονται στην ίδια νοοτροπία. Το άτομο πρέπει να υποτάσσεται στη συλλογική βούληση ακόμη και αν παραβιάζονται στοιχειώδεις ελευθερίες του. Γιατί αν είναι να αποδεχτούμε ότι στην περίπτωση των καταλήψεων το άτομο πρέπει να θυσιάζει τις ακαδημαϊκές του ελευθερίες για το σύνολο τότε ποιο είναι το όριο; Που σταματάει η εξουσία του συνόλου;
Αγώνας εθελοντικός ή υποχρεωτικός;
Φυσικά σε αυτό το σημείο υποκρύπτεται μια υποκρισία. Το βασικό ερώτημα που οφείλουν να απαντήσουν όσοι υποστηρίζουν τις καταλήψεις είναι αν πιστεύουν ότι ο αγώνας πρέπει να είναι εθελοντικός ή υποχρεωτικός. Η κατάληψη από τη φύση της είναι μια μορφή υποχρεωτικού αγώνα. Δεν υποχρεώνεται κανείς να εισέλθει εντός της σχολής και να συμμετέχει ενεργά στην κατάληψη αλλά από τη στιγμή που καταργούνται οι ακαδημαϊκές του ελευθερίες χωρίς να του παρέχεται κάποια άλλη επιλογή, τότε συμμετέχει έστω παθητικά. Είναι ένας αγώνας στον οποίο δεν επιθυμεί να συμμετάσχει αλλά παρόλα αυτά του επιβάλλεται. Παρόλα αυτά οι υποστηρικτές των καταλήψεων επιμένουν με σθένος ότι οι καταλήψεις είναι καθαρά εθελοντικές! Νομίζω ότι η άρνηση αυτή είναι εντελώς παιδαριώδης και απλούστατα οφείλεται στην επιθυμία των «αγωνιστών» να μην εμφανίζονται ως έχοντας φασιστική νοοτροπία. Αλλά από την άλλη είναι υποκρισία κάποιος από τη μια μεριά να διατυμπανίζει ότι το άτομο πρέπει να υποτάσσεται στη συλλογική βούληση και από την άλλη να υποστηρίζει ότι ο αγώνας είναι εθελοντικός. Η στάση αυτή είναι ξεκάθαρα αντιφατική και παράλογη (Δηλαδή σαν να λένε: «θέλουμε να σας επιβάλλουμε τον αγώνα μας και αυτό κάνουμε αλλά δε θέλουμε να το παραδεχτούμε γιατί θα ακουστούμε ως φασίστες»).
Όπως επεσήμανε και ο Φώτης Περλικός προηγουμένως έτσι και αλλιώς οι αποφάσεις αυτές βγαίνουν από τα συλλογικά όργανα των φοιτητών. Π.χ. στην περίπτωση της Ιατρικής Αθηνών από το ΣΦΙΑ. Βέβαια στην προκειμένη περίπτωση όλοι οι φοιτητές ιατρικής (τουλάχιστον στην Αθήνα) είναι παράνομα μέλη του συλλόγου. Ουδέποτε το σύνολο των φοιτητών δεν έλαβε γνώση του καταστατικού του συλλόγου και ουδέποτε υπέγραψε κάποιο συμφωνητικό με το οποίο να αποδέχεται τους όρους συμμετοχής στο σύλλογο αυτό. Μικρολεπτομέρεια; Αναμφισβήτητα όχι! Πώς είναι δυνατό να συμμετέχω σε ένα σύλλογο χωρίς να γνωρίζω τους όρους συμμετοχής καθώς και τις υποχρεώσεις μου απέναντι σε αυτόν και τα δικαιώματα που αποκομίζω με τη συμμετοχή μου σε αυτόν;
Πέρα όμως από την επιβολή αυτών των διεκδικήσεων πρέπει να αναλογιστούμε άλλη μια ηθική διάσταση του προβλήματος. Κατά πόσο μπορούν αυτοί οι σύλλογοι των φοιτητών να στερούν αδιάκριτα κάτι το οποίο δεν τους ανήκει; Καλώς ή κακώς (προσωπικά κακώς θα έλεγα) η ανώτατη εκπαίδευση στην Ελλάδα παρέχεται μόνο από το κράτος. Από όσο γνωρίζω η εκπαίδευσή μου δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητα κανενός φοιτητικού συνδικαλιστικού οργάνου. Παρόλα αυτά όταν λαμβάνονται αποφάσεις όπως την επιβολή καταλήψεων τα φοιτητικά συλλογικά όργανα επί της ουσίας μου στερούν τη μόρφωση και την εκπαίδευση, μια μόρφωση που δε μου την παρέχουν ούτως ή άλλως.
Η «πλειοψηφία» και ο μύθος της μαζικότητας:
Όλα τα προαναφερόμενα όμως θα αποτελούσαν την επιχειρηματολογία που θα έπρεπε να εκθέσει κάποιος στην περίπτωση που η κατάληψη όντως εξέφραζε τη θέληση της πλειοψηφίας. Στο παράδειγμα της Ιατρικής Αθηνών αυτό δεν αντανακλά καθόλου την πραγματικότητα. Σε μια σχολή 4000 ατόμων περίπου η απόφαση για την 1η εβδομάδα κατάληψης (η αρχική απόφαση δηλαδή) κατοχυρώθηκε από 200 περίπου φοιτητές και με την απουσία της πρώτης σε ψήφους παράταξη (την ΔΑΠ ιατρικής). Ενδεχομένως στη γενική συνέλευση του ΣΦΙΑ τα 200 άτομα να αποτελούσαν την πλειοψηφία αλλά είναι παράλογο να θεωρήσουμε ότι το δείγμα αυτό είναι αντιπροσωπευτικό 4000 προπτυχιακών φοιτητών και αγνώστου αριθμού μεταπτυχιακών φοιτητών. Στις επόμενες συνελεύσεις εκτυλίχθηκε το ίδιο σκηνικό. Ακόμη και στη γενική συνέλευση της προηγούμενης Τετάρτης η οποία ήταν η πολυπληθέστερη, ο συνολικός αριθμός των φοιτητών δεν ξεπερνούσε τα 800 άτομα (όπως ανέδειξε η καταμέτρηση των ψήφων). Δηλαδή εμφανίστηκε μόνο το 1/5 των προπτυχιακών φοιτητών και από αυτό το 1/5 τα 2/3 αποφάσισαν υπέρ της κατάληψης. Πώς είναι δυνατό να ευσταθεί οποιοδήποτε επιχείρημα συλλογικότητας; Το μόνο ασφαλές συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί από αυτές τις γενικές συνελεύσεις είναι ότι η πλειοψηφία των φοιτητών έχει γυρίσει την πλάτη σε τέτοιες διαδικασίες. Με παράδειγμα την τελευταία ΓΣ τα 4/5 της σχολής απείχε και μάλιστα εν μέσω πολυδιαφημιζόμενης «αναταραχής» στο χώρο της εκπαίδευσης. Και όμως οι συνελεύσεις αυτές θεωρούνται από όλες τις φοιτητικές παρατάξεις ως νόμιμες και αντιπροσωπευτικές. Υπάρχει η κοινή πεποίθηση ότι είναι λογική αυτή η στάση καθώς είναι ρεαλιστικά αδύνατο να ανταποκριθούν 4000 άτομα στις διεργασίες της ΓΣ. Μπορεί αυτό να αληθεύει αλλά δεν αποδεικνύει πως επί της ουσίας μια μειοψηφία της μειοψηφίας μπορεί να επιβάλλει αποφάσεις.
Επίσης η πολυδιαφημιζόμενη «μαζικότητα» των κινητοποιήσεων είναι ένας μύθος. Μια καθημερινή επίσκεψη στο χώρο της ιατρικής σχολής εύκολα αποδεικνύει το συγκεκριμένο γεγονός. Κατάληψη προφανώς δε σημαίνει ότι απλά κλείνουμε το συγκεκριμένο χώρο και αποχωρούμε. Αντίθετα αποτελεί μια ακραία μορφή διαμαρτυρίας και υπονοεί ότι ο διαμαρτυρόμενος περιορίζεται στο χώρο που έχει καταλάβει και κάθεται στο σημείο αυτό έως ότου λήξει η διαμαρτυρία του. Μια επίσκεψη όμως στις περισσότερες σχολές (όχι μόνο στη Ιατρική) αποκαλύπτει ερημωμένες σχολές στις οποίες απλά έχουν στρατοπεδεύσει στις πύλες ορισμένοι «εκλεκτοί» της περιφρούρησης και διατηρούν άγρυπνο βλέμμα και ανακριτική διάθεση απέναντι σε όποιον επιχειρεί να εισέλθει στο χώρο της σχολής. Όλοι οι φοιτητές έχουν αρκεστεί σε lifestyle «αγώνα» στον οποίο ο φαρισαϊσμός ξεχειλίζει και στον οποίο ο ίδιος ο αγώνας δικαιολογεί τα αιτήματά του.
«Επανάσταση» χωρίς κόστος:
Αυτή η «τζάμπα» μαγκιά διαστρεβλώνει κάθε ιδέας έντιμης διεκδίκησης αιτημάτων. Είναι «τζάμπα» μαγκιά καθώς οι φιλο-καταληψίες δεν αποδέχονται να επωμιστούν το κόστος των κινητοποιήσεων. Είναι αδιανόητο ότι η καλοκαιρινή εξεταστική απλά θα αναβληθεί (στη χειρότερα των περιπτώσεων καθώς δεν είναι σπάνιο φαινόμενο στην Ιατρική το έτος να επεκτείνεται εντός του καλοκαιριού για αναπλήρωση από διάφορες «κινητοποιήσεις φοιτητών/καθηγητών) αντί να ματαιωθεί τελείως. Οι φοιτητές/καταληψίες «διεκδικούν» αιτήματα χωρίς να θέλουν να αναλάβουν το κόστος/ευθύνη των πράξεών τους. Διότι απλούστατα αν ο αγώνας είναι δίχως κόστος (δηλαδή «τζάμπα») τότε νομοτελειακά οι σχολές θα κλείνουν κάθε χρόνο για ποικίλο χρονικό διάστημα με οποιαδήποτε αιτιολογία (όπως και συμβαίνει). Για ποιο λόγο; Διότι παρέχονται κατά αυτό τον τρόπο «τζάμπα» διακοπές.
Τα κίνητρα των κινητοποιήσεων:
Η πραγματικότητα είναι ότι οι αποφάσεις για τέτοιου είδους κινητοποιήσεων λαμβάνονται με διάφορα κριτήρια εκ μέρους των φοιτητών. Υπάρχει όντως ένα μικρό τμήμα φοιτητών που πιστεύει στα αιτήματα των κινητοποιήσεων αλλά όπως αποδεικνύεται και από τον αριθμό των ατόμων που συμμετέχουν ενεργά στις καταλήψεις τα άτομα αυτά είναι ελάχιστα. Ισχυρότατο κριτήριο είναι η υπόσχεση για μεγάλης διάρκειας καλοκαιρινές διακοπές (δεν αποτελεί μεγάλο κόστος για μικρότερα έτη η αναβολή της εξεταστικής για Σεπτέμβριο). Αυτό αποδεικνύεται εύκολα αν παρατηρήσει κανείς το μεγάλο αριθμό φοιτητών οι οποίοι αποφασίζουν να ταξιδέψουν κατά τη διάρκεια της κατάληψης προς διάφορους προορισμούς. Προφανώς δεν έχω κάποια στατιστική για να αποδείξω τον ισχυρισμό μου αλλά λίγοι θα είναι εκείνοι ιδίως από φοιτητικούς κύκλους που μπορούν να αμφισβητήσουν το γεγονός αυτό.
Επίσης στην Ιατρική υπάρχει και άλλο ισχυρό κίνητρο (δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει σε άλλες σχολές). Το ιδιόμορφο καθεστώς των πτυχιακών εξετάσεων επιτρέπει σε όσους φοιτητές έχουν ολοκληρώσει τις υποχρεωτικές εργαστηριακές και κλινικές ασκήσεις να μπορούν να δίνουν ανενόχλητοι εξετάσεις εν μέσω καταλήψεων. Αυτό το μέτρο αφορά κυρίως φοιτητές που έχουν ολοκληρώσει τα 6 έτη της ιατρικής σχολής αλλά σε πολλές περιπτώσεις εφαρμόζεται και σε φοιτητές του 6ου έτους με την απλή προϋπόθεση ότι έχουν τελειώσει την υποχρεωτική παρακολούθηση του υπο εξέταση μαθήματος. Επομένως με το καθεστώς αυτό φοιτητές 6ου έτους που δεν έχουν ολοκληρώσει τις υποχρεωτικές παρακολουθήσεις κάποιου μαθήματος λόγω κατάληψης δεν μπορούν να εξεταστούν σε αυτό ενώ αντίθετα φοιτητές που μπορούν να οφείλουν απροσδιόριστο αριθμό μαθημάτων και έχουν ολοκληρώσει τα 6 χρόνια φοίτησης (από 61 που είναι το σύνολο των μαθημάτων μέχρι και 1, μιας και δεν υπάρχει όριο στον αριθμό των μαθημάτων που μπορεί ένας φοιτητής να χρωστάει) να εξετάζονται κανονικότατα και να έχουν τη δυνατότητα να λάβουν το πτυχίο τους στη θερινή ορκωμοσία!
Είναι αδιανόητη αυτή η πριμοδότηση ορισμένων φοιτητών εις βάρος άλλων και ιδίως σε ένα τομέα όπως η ιατρική όπου ο χρόνος αποφοίτησης έχει τεράστια σημασία για την εύρεση θέσης ειδικότητας αλλά και αγροτικοί ιατρείου (αφού οι θέσεις αυτές καθορίζονται με λίστα αναμονής). Για το λόγο αυτό δεν είναι σπάνιο να βλέπει κανείς πτυχιακούς φοιτητές να ψηφίζουν υπέρ μιας κατάληψης για να μπορούν να καθυστερήσουν ένα έτος από την αποφοίτησή του (με αποτέλεσμα να βρίσκουν θέση ειδικότητας πιο νωρίς από ό,τι θα έβρισκαν αν το 6ο έτος αποφοιτούσε φυσιολογικά), ενώ διάφοροι 6οετείς που οφείλουν πολλά μαθήματα ψηφίζουν υπέρ καταλήψεων για να μπορούν να διαβάζουν ανενόχλητοι για τις πτυχιακές εξετάσεις (καθώς όπως είπαμε σε πολλά μαθήματα δικαιούνται να εξεταστούν κατά αυτό τον τρόπο). Για τις κατηγορίες αυτές των φοιτητών ο «αγώνας» αμέσως μεταφράζεται σε ακαδημαϊκό/επαγγελματικό πλεονέκτημα. Ο αριθμός των ατόμων αυτών είναι αρκετά σημαντικός από τη στιγμή που έχουν ίσως και το μεγαλύτερο κίνητρο να στηρίξουν αυτές τις κινητοποιήσεις. Ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα: Όσοι φοιτητές του 6ου έτους βρίσκονται ένα βήμα πριν τη λήψη (πράγμα το οποίο απαιτεί αρκετές θυσίες. Η ιατρική είναι έτσι σχεδιασμένη ώστε να αποτρέπεσαι από το να αποφοιτείς στα προκαθορισμένα έτη…) του πτυχίου να βρίσκονται σε μια κατάσταση εκβιασμού ενώ αντίθετα πριμοδοτούνται όλοι εκείνοι οι φοιτητές οι οποίοι ακαδημαϊκά τουλάχιστον δεν επέδειξαν την ίδια δέσμευση στις σπουδές τους. Και όμως αυτές οι ρυθμίσεις θεωρούνται αυτονόητες και φυσιολογικές!
Περί αποτελεσματικότητας:
Ως τελευταίο αντικείμενο σχολιασμού για τις καταλήψεις αναφέρω το επιχείρημα της αποτελεσματικότητας των καταλήψεων. Πολύ συχνά αναφέρεται ως επιχείρημα ότι οι καταλήψεις αποτελούν ένα σοβαρότατο μέσο πολιτικής πίεσης απέναντι στη κυβερνητική πολιτική και ουσιαστικά είναι το μόνο μέσο στη διάθεση των φοιτητών για να διαμαρτυρηθούν για αιτήματα που οι ίδιοι λαμβάνουν ως δίκαια. Η τοποθέτηση αυτή είναι αφελής για διάφορους λόγους. Πρώτον όπως αναφέραμε και πρωτύτερα οι αποφάσεις των φοιτητικών συλλόγων λαμβάνονται ακόμη και με τον ελάχιστο αριθμό φοιτητών και δεν αντανακλούν σε καμία περίπτωση «μαζική κινητοποίηση». Αν αρχικά 200 άτομα ήταν επαρκή για το κλείσιμο μιας σχολής 4000 φοιτητών τότε όλοι καταλαβαίνουμε ότι οι καταλήψεις δεν εκφράζουν μια πλειοψηφία. Δεύτερον ιδίως στην Ιατρική Αθηνών οι καταλήψεις αποτελούν φαινόμενο ρουτίνας και είναι ελάχιστες οι ακαδημαϊκές χρονιές μέσα στις οποίες δεν λαμβάνουν χώρα καταλήψεις (όπως είπαμε η συχνότητα των καταλήψεων οφείλεται ξεκάθαρα στο γεγονός ότι δεν υπάρχει ουσιαστικό κόστος για την πλειοψηφία των φοιτητών). Τέλος οι καταλήψεις στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων υποστηρίζονται από συγκεκριμένες φοιτητικές παρατάξεις που αυτοχαρακτηρίζονται «αγωνιστικές». Υπό αυτό το πρίσμα οι καταλήψεις εκλαμβάνονται περισσότερο ως ελληνικό έθιμο από την εκάστοτε κυβέρνηση παρά ως ουσιώδη αντιπαράθεση.
Επίσης όταν συζητάμε περί αποτελεσματικότητας μάλλον υπονοούμε ότι έχουμε ήδη εξαντλήσει τις άλλες «αγωνιστικές» επιλογές μας. Δηλαδή είναι παράλογο να ξεκινάς μια ναυμαχία με τη χρήση αεροπλανοφόρου ενώ σου αρκεί για το στόχο σου μια φρεγάτα. Στην πραγματικότητα όμως «αγώνας» στους φοιτητικούς κύκλους σημαίνει υποχρεωτικά κατάληψη. Είναι απίστευτη αυτή η διαστρέβλωση. Ως παράδειγμα αποτελεσματικότητας μπορούμε να αναφέρουμε το τμήμα χημείας στο Πανεπιστήμιο του Sussex στο Brighton. Λόγω υποχρηματοδότησης του τμήματος από τη σχολή ήταν ορατός ο κίνδυνος να καταργηθεί το συγκεκριμένο τμήμα. Η κινητοποίηση φοιτητών και καθηγητών ήταν άμεση με διαδηλώσεις στο χώρο του πανεπιστημίου (όχι κατάληψη), με διενέργεια εράνου για την ανεύρεση χρημάτων αλλά και την προσπάθεια προσέλκυσης φαρμακοβιομηχανιών που θα ήταν διατεθειμένες να ενισχύσουν το τμήμα. Στην προκειμένη περίπτωση οι πόροι βρέθηκαν και το τμήμα σώθηκε από κατάργηση. Μάλιστα ο χαρακτήρας της κινητοποίησης ήταν τέτοιος που το θέμα καλύφτηκε από τη γνωστή επιστημονική επιθεώρηση Nature ως κύριο θέμα. Μέχρι να μου αποδείξει κάποιος το αντίθετο, δε νομίζω ότι οι 4 εβδομάδες κατάληψης θα συγκινήσουν στον ίδιο βαθμό την επιστημονική ή ακαδημαϊκή κοινότητα.
Το συγκεκριμένο παράδειγμα το αναφέρω απλά για να αναδείξω εν τέλει το λογικό παράδοξο της έννοιας της κατάληψης. Είναι πράγματι πολύ περίεργη η αντίληψη που έχουν αρκετοί φοιτητές ότι μπορούμε να προασπίζουμε τα ακαδημαϊκά μας δικαιώματα από τη στιγμή που εμείς οι ίδιοι στην πράξη τα αναιρούμε. Πώς; Χάνοντας διδακτικές ώρες, περιόδους εξετάσεων και στην περίπτωση της ιατρικής κλινική εξάσκηση. Η κατάληψη από μόνη της με αυτό τον τρόπο υποβαθμίζει έστω και βραχυπρόθεσμα τη μόρφωση χωρίς να μπορεί να δικαιολογήσει την «αποτελεσματικότητά της.
Συμπέρασμα:
Απέφυγα συνειδητά να σχολιάσω τα αιτήματα των κινητοποιήσεων. Προσωπικά συμφωνώ με τις τοποθετήσεις του Φώτη Περλικού για τα αιτήματα. Δε θεώρησα σκόπιμο να τοποθετηθώ για τον απλούστατο λόγο ότι την κατάληψη την θεωρώ ακρότατο μέτρο διαμαρτυρίας ακόμη και στην περίπτωση που τα αιτήματα είναι δίκαια. Αυτό όμως που θεωρώ αυτονόητο είναι ότι όσοι υποστηρίζουν τις καταλήψεις πρέπει να είναι σε θέση να υποστηρίζουν αποτελεσματικά τις απόψεις τους. Διότι αν κάποιος θεωρεί ότι έχει τόσο δίκαιο ώστε να μπορεί να παραβιάζει στοιχειώδεις ακαδημαϊκές ελευθερίες άλλων συμφοιτητών του και εκπαιδευτικού προσωπικού αλλά και να καταπατάει δημόσια περιουσία με την ασπίδα του πανεπιστημιακού ασύλου, τότε η ελάχιστή του υποχρέωση είναι να μπορεί να αποδείξει την ορθότητα των τοποθετήσεών του. Δυστυχώς παρατηρώ από τη θέση μου μια ημι-αδιαφορία και ημιμάθεια οι οποίες εξαντλούνται σε γηπεδικούς συναισθηματισμούς.
Τώρα θα ‘λεγα καμιά κουβέντα για τους φοιτητοσυνδικαλιστάδες–και ειδικά της Ιατρικής, που τους ξέρω και καλύτερα–αλλά σέβομαι το “ξένο σπίτι”…:-)
Κάποτε σ’ αυτή τη χώρα θα πρέπει να γίνει λόγος για την αβάσταχτη δικτατορία της πλειοψηφίας–βλέπε επίσης, της πλειοψηφίας των Χ.Ο., των “καθαρών Ελλήνων” κλπ κλπ.
Συμφωνώ απόλυτα, αγαπητέ…
Θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας στο εξαιρετικό άρθρο των Xαραλαμπου M. Mουτσοπουλου και Xαραλαμπου Σ. Pουσσου καθηγητών της Iατρικής του Πανεπιστημίου Aθηνών, στην Καθημερινή της Κυριακής 4 Ιουνίου 2006, που σχολιάζει την κατάληψη της Ιατρικής Αθηνών:
Αν και βρίσκω υπερβολικό τον παραλληρισμό της γενοκτονίας των Τούτσι με τη «βία» των καταλήψεων τα συμπεράσματα είναι σαφή…
Πρέπει ο καινούργιος Νόμος-Πλαίσιο για τα πανεπιστήμια να καθορίζει με ξεκάθαρο τρόπο τους κανόνες λειτουργίας των [συλλογικών] φοιτητικών οργάνων ώστε ν’αποφεύγονται τέτοιου είδους αποφάσεις. Ίσως αν υπήρχε ειδική ρήτρα για «μεγάλες» αποφάσεις στη ΓΣ (πχ για κατάληψη παρουσία τουλάχιστον του 1/2 των ψηφοφόρων) να μπορούσε ν’αποφευχθεί η δικτατορία της μειοψηφίας.
Επιτέλους πρέπει ο Έλληνας να μάθει πως η κατάληψη δεν είναι λύση για όλα. Αν δε σ’αρέσει κάτι υπάρχει και η αποχή.
Το πρόβλημα εδώ πέρα (που φυσικά δεν το αντιλαμβάνονται ούτε οι καταληψίες, ούτε πολλοί από τους υπόλοιπους) είναι ότι τόσα χρόνια “αγώνων” υποβάθμισαν πλήρως τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Απορεί ο μέσως εχέφρων άνθρωπος προς τι τόση μανία και μίσος. Δόξα τω Θεώ, είτε με τσαμπουκα είτε με πλύση εγκεφάλου (ιδίως στα πρώτα εκείνα μεταπολιτευτικά χρόνια) στα πανεπιστήμια υπήρχε ΜΙΑ κυρίαρχη ιδεολογία, κυρίως αριστερόστροφη, με την ορολογία της, τα ιδεολογικά της πιστευω (δεν θα μπώ στον πειρασμό να γράψω “ιδεοληψίες”), τις καταλήψεις της, τις καταστροφές από γνωστούς-αγνώστους, την κατατρομοκράτηση καθηγητών που ακόμα δεν μπορούν να μιλήσουν (ξέρω’ γω, μηπως το να βρείς το αμάξι σου σπασμένο ενώ δεν το έχεις ξεχρεώσει αποτελεί αντικίνητρο στο να λες πολλά-πολλά;), ανεξάρτητα από το εάν η ιδεολογία αυτή ήταν “ενταγμένη”, “ανένταχτη”, “ανεξάρτητη” και τρέχα-γύρευε.
Επειδή η ανάλυση του αρθρογράφου απο πάνω είναι άκρως ορθολογιστική και σαφέστατη,΄δεν έχω παρά να συμπληρώσω τα εξής:
Παιδιά, είμαστε στο 2006. Καθείστε και σκεφτείτε ορισμένα πράγματα γιατι οι καιροί άλλαξαν. Με τη σταση σας κάνετε σε όλους μας κακό (αν ακολουθήσω τη λογική σας) διότι αντι να δούμε τι θα κάνουμε απέναντι σε υπαρκτα ζητήματα (πχ ανεργία, παγκοσμιοποίηση, πιέσεις αλλαγής εργατικής νομοθεσίας, κλπ) εσείς μιλάτε με μια διαλεκτική γλώσσα της δεκαετίας του 70 και του 80 η οποία αγγίζει όλο και πιό λιγότερο κόσμο. Χώρια που όσοι έχουν πάει σε πανεπιστήμια του εξωτερικού έχουν δεί και άλλα πράγματα και θεωρούν ότι και δίκιο να έχετε, ο τρόπος που το εκφράζετε μόνο τον καγχασμό προκαλεί σε πολλούς που είναι και απελπισμένοι, και θα είχαν τη διάθεση να σας ακούσουν. Χώρια το γεγονός ότι και εγώ αλλά και άλλος κόσμος δεν θεωρούμε ότι έχει το δικαίωμα το κράτος να μας φορολογεί για να χρηματοδοτείται αυτή η κατάσταση.
Φίλε έχεις απόλυτο δίκιο για την Ιατρική. Θυμήσου ότι μόλις πριν από μερικά χρόνια στη σχολή σου είχαν γίνει οι πολύμηνες καταλήψεις για το νόμο Παπαδόπουλου. Είχε τεθεί το ίδιο ζήτημα και τότε για τις καθυστερήσεις τελειοφοίτων στη λίστα αναμονής.
Η πλειοψηφία των φοιτητών δυστυχώς έχει αδιαφορήσει και δε βλέπει μακριά μην ξεχνάμε όμως και την τρομοκρατία που ασκείται στις Γ/Σ. Θυμάμαι στις καταλήψεις του 98 όταν ο εκπρόσωπος της ΔΑΠ έβλεπε καθαρά το ενδεχόμενο ότι θα χάσει την ψηφοφορία έθεσε θέμα για το αν οι παρόντες είναι αρκετοί στον αριθμό για να βγάλουν απόφαση. Ένας των ΕΑΑΚ του απάντησε ότι σύμφωνα με το καταστατικό το 20% ήταν αρκετό (υπάρχει τέτοιος κανόνας; αμφιβάλλω) και με ένα πρόχειρο μέτρημα τους έβγαλε τόσους (όπως καταλάβατε ποτέ δε μέτρησε άτομα). Το αποτέλεσμα ήταν ότι η ΔΑΠ έσπασε την κατάληψη για 1 ψήφο διαφορά , έπεσε ξύλο ,έγινε συνέλευση μετά από 2 μέρες (επειδή λέει μαζεύτηκαν οι απαραίτητες υπογραφές) και κέρδισε η κατάληψη πάλι με μία ψήφο διαφορά……. ο μόνος δρόμος για μένα είναι η μαζική κινητοποίηση. Ας μαζευτόύν άνθρωποι όπως ο ΑΛέξανδρος με την παρέα του και με τηλέφωνα ας μαζέψουν όλο το έτος τους και όσους μπορούν στην επόμενη Γ/Σ για να ακουστεί η φωνή τους. Βέβαια θα έχουν να αντιμετωπίσουν πάλι την τρομοκρατία αλλά τελικά ο αγώνας των φοιτητών είναι μήπως μεταξύ τους και όχι το Υποργείο;
Το καταστατικό του συνδικαλιστικού συλλόγου στην Ιατρική θέλει στην πρώτη συνέλευση απαρτία νομίζω 350 φοιτητών (μπορεί να κάνω λάθος στο ακριβές νούμερο αλλά για τέτοια τάξη μεγέθους μιλάμε). Αν δεν έχει απαρτία, καλείται σε μια εβδομάδα νεά συνέλευση εξ αναβολής. Αυτή χρειάζεται λιγότερους για απαρτία κ.ο.κ. Έτσι μετά από 3-4 συνελεύσεις φτάνουν οι συνηθισμένοι 200 ακραίοι για να βγάλουν απόφαση ΓΣ. Ποιά είναι η πρώτη τους ενέργεια ΠΑΝΤΑ; Να ψηφίσουν μια “συντονιστική επιτροπή” που αμέσως υποκαθιστά το Διοικητικό Συμβούλιο του συλλόγου (που ψηφίζεται από σχεδόν 2000 φοιτητές κάθε χρόνο στις εκλογές, και όπου αυτοί έχουν 3 έδρες στις 15 συνήθως). Αντίθετα στην συντονιστική των έλεγχο τον έχει πάντα αυτή η αστεία μειοψηφία. Οι μεθοδεύσεις που ακολουθούνται και οι ακροβασίες στα όρια του τυπικού είναι απίστευτες και έχουν τελειοποιηθεί με τα χρόνια.
@ Ναυάγιο:
Στην πράξη οι περισσότεροι φοιτητές που συμφωνούν ,τουλάχιστον σε μέσες γραμμές με τις απόψεις μου, κατεβαίνουν στις συνελεύσεις για να ψηφίσουν κατά των καταλήψεων. Το πρόβλημα όμως είναι ότι είμαστε μια μειοψηφία για διάφορους λόγους. Όπως εξήγησα το μισό 6ο έτος (ίσως και παραπάνω) έχει συμφέρον να είναι κλειστή η σχολή για να μπορεί να δίνει ανενόχλητο πτυχιακές εξετάσεις. Δηλαδή είναι δυνατό άτομο που οφείλει 10 μαθήματα μέσα στις πτυχιακές να ξεπετάξει τα 8 και να οφείλει μόνο εκείνα τα οποία δε δικαιούται να δώσει (εκείνα τα μαθήματα στα οποία δεν έχει συμπληρώσει ακόμη τις υποχρεωτικές διδακτικές ώρες). Άρα μέσα σε μια περίοδο 4 εβδομάδων να έχει καταφέρει να εξισωθεί με παιδιά που δεν οφείλουν κανένα μάθημα αλλά που περιμένουν στωικά να δώσουν τα 2 εναπομείναντα μαθήματα. Τα άτομα αυτά έχουν κίνητρο να ψηφίζουν υπέρ των καταλήψεων όπως και οι ίδιοι οι αμιγείς πτυχιακοί (π.χ. αυτοί που βρίσκονται στο 7ο έτος). Αριθμητικά είμαστε σαφώς λιγότεροι και συν τοις άλλοις πρέπει να αναλογιστείς και τα μικρότερα έτη που ψηφίζουν μαζικά και για τα οποία δεν υπάρχει ιδιαίτερο κόστος μιας και η εξεταστικη απλά αναβάλλεται και δε ματαιώνεται.
Υ.Γ. Άσχετο: Οι χρήστες του Firefox μπορεί να παρατηρήσουν κάποιες ασυναρτησίες στο κείμενο οι οποίες δεν εμφανίζονται στον Explorer.
Δυστυχώς η νοοτροπία ότι μια φούχτα “επαναστάτες” μπορούν να αποφασίζουν στο όνομα χιλιάδων και κανείς να μη μιλάει, μας έχει μείνει από το μεταπολιτευτικό σύνδρομο. Το 2006 όμως δεν είναι ’80 κι είναι καιρός να το ξεπεράσουμε. Συμφωνώ με το σχόλιο του Kensai στις 10.05: να γινει απαραίτητη, δια νόμου, η αυξημένη απαρτία (τουλάχιστον 50%)και η αυξημένη πλειοψηφία, για τόσο σοβαρές αποφάσεις που πλήττουν το κοινωνικό σύνολο.
Αν πράγματι τόσοι υποψήφιοι γιατροί θέλουν τις καταλήψεις για λόγους άνομους, ας αποκαλυφθούν κι ας πάρουν και την ευθύνη.
Ακριβώς! Είναι αστείος ο στρουνθοκαμηλισμός που γίνεται αυτή τη στιγμή…
α) Δυνάμεθα σε μια ευνξομούμενη δημοκρατική κοινωνία, σε μια χώρα όπου επικρατεί το κράτος του Νόμου, να προβαίνουμε σε καταλήψεις κτιρίων;
β) Έστω ότι απαντούμε “ναι” στο παραπάνω. Τότε ερωτώ: δύναται μια ομάς να προβαίνει σε καταλήψεις, όταν διαφωνεί με νομοσχέδια (το οποίο εν προκειμένω δεν έχει καν κατατεθεί ή ψηφιστεί ακόμη) που απολαμβάνουν της ευνείας της πλειοψηφίας της δημοκρατικά εκλεγμένης Βουλής, του μόνου νομίμου νομοθετικού σώματος, που αντιπροσωπεύει το σύνολο του λαού;
γ) Έστω ότι απαντούμε “ναι” κι εδώ. Τότε είν’ αυτός ο κατάλληλος χρόνος; Εν τη αρχή ή τω μέσω εξεταστικής περιόδου; Κι ενώ τα περί του Νομοσχεδίου-Πλαισίου για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ είναι μάλιστα γνωστά από τον Δεκέμβρη του 2005, χωρίς να αλλάξει ουσιαστικά κάποιο δεδομένο;
Πάντως, παρατηρώ σε αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση -και αυτό είναι και το τελικό συμπέρασμα- ότι υπάρχει κόσμος “εκεί έξω” που ψάχνεται αγωνιωδώς και επιζητεί τις αλλαγές που έπρεπε να έχουν λάβει χώρα, θα έλεγα εδώ και μια δεκαέτία, ανεξαρτήτως των λεπτομερειών.
Δυστυχώς, η φωνή ή οι φωνές αυτές δεν έχουν βρεί ένα “mainstream” κανάλι εκφρασης αφ’ ενός και τώρα τουλάχιστον παρατηρώ ότι επέρχεται μια συνειδητοποίηση του πόσο μεγάλη είναι αυτή η ανάγκη για αλλαγές. Φυσικά, Βήμα μεγάλο είναι τo ότι το διαδίκτυο φέρνει κοντά και ομαδοποιεί -να μην πω οργανώνει- όλες αυτές τις φωνές οι ποίες ακουγόταν σκόρπια μέσα σε ένα εχθρικό ως τώρα περιβάλλον.
Μακάρι να πάμε μπροστα και οι είθε οι νέες μας επιλογές στην αυγή του 21ου αιώνα σαν Ελληνική κοινωνία να είναι πιό επιτυχημένες από τις προηγούμενες.
Εδώ γιατί οι ΠΑΣΠ στηρίζει τις καταλήψεις. Ελεύθεροι προς σχολιασμό!
• Να μην εφαρμοστούν – να καταργηθούν οι νόμοι για την «Αξιολόγηση», τη «Δια βίου μάθηση» και του «ΔΟΑΤΑΠ».
• Όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος.
• Όχι στην αντιδραστική αλλαγή του Νόμου-Πλαίσιο.
• Όχι στην απαξίωση των πτυχίων και των επαγγελματικών δικαιωμάτων-εργασιακή προοπτική που αυτά κατοχυρώνουν.
• Όχι στις πιστωτικές μονάδες και στο «Συμπλήρωμα Διπλώματος Σπουδών».
• Καθιέρωση πτυχιακής εξεταστικής.
• Ενιαία πτυχία με κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτά.
• Μία σχολή ανά γνωστικό αντικείμενο με ενιαίο πτυχίο – καμία ειδίκευση
Ένα καλό link (που μου υπέδειξε ο φίλος avatar) ενδεικτικό της νοοτροπίας των “αγωνιστών” της ιατρικής σχολής είναι το ακόλουθο: http://www.aris-paf.gr/
Νομίζω ότι τα λόγια περιττεύουν…
πολυ ενδιαφερον κειμενο παντως στο βιολογικο σημερα παλι καταληψη αποφασιστηκε. σε συνολο 270 περιπου ατομων η καταληψη αποφασιστηκε απο 215!ομως η σχολη εχει πανω απο 900 φοιτητες!!!φτανει πια!στοι βιολογικο παντως θα μαζευτουμε διαφοροι ανεξαρτητοι την επομενη φορα να ζητησουμε την ψηφο μηπως και επηρεασουμε το αποτελεσμα. σε εμας η δαπ για διαφορους λογους(σημαντικους πιστευω)δεν συμμετειχε καν στη συνελευση.οποτε ο κοσμος ειχε να επιλεξει αναμεσα σε 3 αριστερες παραταξεις που λενε τα ιδια και ηταν υπερ της καταληψης. επιλεον οι φοιτητες μπορουσαν να ψηφισουν…λευκο καθως και εναν ανεξαρτητο που ηταν κατα της καταληψης αλλα γενικοτερα μιλησε μερικα δευτερολεπτα και δεν ηταν οργανωμενη η προσπαθεια του. αυτα για να δειτε πώς τουλαχιστον στη δικη μας σχολη παιρνονται αποφασεις και το καθεστως ιδεολογικης τρομοκρατιας που επικρατει.
Έχετε αναρωτηθεί,όμως,γιατί όλοι αυτοί οι…απόντες (ίσως κι “αιώνιοι”) φοιτητές απουσιάζουνε;
Τελικά,γιατί ο εκλογικός μηχανισμός της κυρίαρχης παράταξης πανελλαδικά,δε κατορθώνει να συσπειρώσει το δικό του “μπλοκ”;Μήπως επειδή πολύ απλά, οι μετέχοντες στις Γ.Σ. κι οι φηφίασαντες τις καταλήψεις αισθάνονται (κι είναι) ενεργοί πολίτες;
Εδώ μαθεύτηκε πως σε άλλη σχολή εστάλησαν 1200 sms (αλήθεια,αυτά δεν είναι λεφτά του φορολογούμενου πολίτη;Από πού τα βρίσκει η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ;Έχει εισφορές μελών,κιόλας;) και πλαι ΔΕΝ κατάφερε τίποτα.
Αν είναι να χρησιμοποίησεις αυτό το σκεπτικό τότε θα έπρεπε να αναρωτηθείς γιατί ο φοιτητικός συνδικαλισμός στο σύνολό του αδυνατεί να “συσπειρώσει” τους φοιτητές. Στις περισσότερες ΓΣ η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών απουσιάζει. Τώρα αν η ΔΑΠ ή η οποιαδήποτε άλλη παράταξη συμπεριφέρεται στους ψηφοφόρους τους ως γελάδια αυτό απλά είναι ενδεικτικό του φοιτητικού συνδικαλισμού. Δηλαδή τί θα έπρεπε να κάνει μια φοιτητική παράταξη γα να “συσπειρώσει” τους ψηφοφόρους της;
Ίσως αισθάνονται ενεργοί πολίτες αλλά συνήθως η πραγματικότητα είναι άλλη. Τουλάχιστον στην ιατρική Αθηνών ένα μεγάλο τμήμα των φοιτητών που εμφανίζονται στις ΓΣ είναι από τα πιο αδρανή ακαδημαϊκά μέλη με μόνο ενδιαφέρον τις τζάμπα διακοπές. Το γεγονός ότι εμφανίζονται στις ΓΣ και μπορούν να υπομένουν τις πολύωρες γραφειοκρατικές διαδικασίες που σαν ατμόσφαιρα παραπέμπουν σε πανηγύρι οφείλεται μάλλον στο ό,τι δεν έχουν τίποτα άλλο να κάνουν.
Ειχα μια φαεινη ιδεα κανοντας ντους:
Γιατι να μην μπορουν οι φοιτητες να ψηφιζουν για την καταληψη μεσω διαδικτυου? Ετσι ουτε στηνονται με τις ωρες, ουτε περιθωρια απατης υπαρχουν…
Απλο συστημα, με το που εγγραφεται καποιος στην σχολη παιρνει εναν αποκλειστικο κωδικο που δεν τον βλεπει κανεις αλλος, ουτε καν η γραμματεας (δεν ειναι δυσκολο αυτο τεχνικα). Με αυτον τον κωδικο, εκτος απο προσβαση στους βαθμους του και σε αλλα στοιχεια της σχολης, μπορει να ψηφιζει και στα θεματα που τον αφορουν.
Τοσο απλα, με εναν ΗΥ και 10 ωρες προγραμματισμου εχουν λυθει αμεσα 20 προβληματα των ελληνικων ΑΕΙ.
Για τις θεσεις της ΠΑΣΠ θα ειχα πολλα να πω, καλυτερα ισως να γραφτει ενα ολοκληρωμενο αρθρο. Προς το παρον το αρθρο του καθηγητη Μπητρου ειναι εξαιρετικη εισαγωγη. Μπορει μονο κανεις να μου εξηγησει προχειρα γιατι στον κορακα καποιος μπορει να ειναι εναντιος στις πιστωτικες μοναδες? Ειναι ο καλυτερος τροπος για να μπορουν οι φοιτητες να μεταφερονται ευκολα απο το ενα πανεπιστημιο της Ευρωπης σε αλλο, ειναι ο πιο ελευθερος τροπος ωστε ο καθενας να καθοριζει ακριβως τι θα σπουδασει (εγω ας πουμε επικεντρωθηκα στην θεωρια παιγνιου, αλλοι συμφοιτητες μου κανανε χρηματοοικονομικα…) και δεν βλεπω να βλαπτει κανεναν…
TO XRONIKO MIAS G.S. SILLOGOU FOITITON (true story)
ora 2.30
geniki sineleusi se sillogo 350 atomon
i sxoli ine i moni pou exi apominei anoixti se olo to panepistimio!
ora 3.00 i sineleusi arxiZi..parodes giro stous 80 apo to sillogo ke alloi 50 apo to “daisidonistiko” tou agona..mazemenoi giro..etoimi na klisoun “dimokratika” ke tin teleftea sxoli poo apemine
(den iparxi periptosi ya thema apartias!..kias ine nomimo vasi katastatikou…yati den ipirxe periptosi na vgo apo afti tin ethousa an de sfragiza to plesio katalipsis!!!)
ime o omilitis tis dap-ndfk
perno mazi mou ta 3 kimena apo to e-rooster…kateveno sti sineleusi xoris kinitopoiiisi..ke tous ta xono..opos akrivos grafode sta parapano arthra..
filelefthera.
akouo youxarismata vrisidia ktl..kseroun osoi exoun pai se sineleusis
akoulouthoun topothetisis apo
pks
diktio-aristerasximata-eaak
kee….protovoulia protoeton foititon ya katalipsi!!! akouste!!!..ke mou lene re file oles klisane emis yati na min…
(*exi ke mundial metaksi alon!)
i pasp…de katevazi plesio kelei na stiriksoun pks! (eno se ala tmimata katevazi koino plesio me eaak..ke se ala opos iatriki koino me dap!)otinane
ego prospatho..de vlepo akri..
ora 6.15
psifoforia
kateafernoume iroika na pame sto deftero giro! lol
telika i sxoli klini me 58 enadi 39 sto deftero giro se sillogo 350atmon ksanaleo..
i sxoli klini…
to poli 15 atoma tha minoun to to p/s/k stin katalipsi…oi ipoloipoi mundial, telikous A1,telikous NBA, banio, ekdromes
“stirizi mazika tis kinitopoiiseis”
ora 7.15
aidia
exo girisi spiti den pai alo afti i katastasi sto elliniko panepistimio..poso pio kato tha ftasoume epitelous!?
poso tha sinexisi na epiksrati afto to stiro..OXI..se ola..?
ti na po pia!?
p.s. as asxolithi ligo ke i dap kedrika..kias afisi tis esokomatikes ya argotera..toulaxiston mia sineduksi tipou re mages,,,
Χωρίς να υποστηρίζω καμία παράταξη (άλλωστε εδώ που βρίσκομαι δεν υπάρχει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) πιστεύω ο’τι τα νέα μέτρα κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση (αν εξαιρέσω τα Ιδιωτικά Παν. η δημιουργία των οποίων προϋποθέτει την ικανοποίηση αρκετών συνθηκών). Το μοναδικό πρόβλημα είναι ο΄τι είναι λίγα.
Και αν πραγματικά οι υποτιθέμενες μαχόμενες φοιτητικές παρατάξεις ενδιαφέρονται για την αναβάθμιση των σπουδών στην Ελλάδα για άλλους λόγους θα έπρεπε να διαμαρτύρονται. Είναι π.χ. πραγματικά ανοήτο τα μεγάλα (ειδικά) πανεπιστημιακά ιδρύματα να μην αξιοποιούν δυνητικές συνέργιες μεταξύ των ακαδημαϊκών τους τμημάτων στη σχεδίαση και υλοποίηση των προγραμμάτων σπουδών. Τα προπτυχιακά προγράμματα Οικονομικών επιστημών π.χ. περιλαμβάνουν ελάχιστα μαθήματα μαθηματικής κατεύθυνσης (και παρά τη σημαντικότητα των μαθηματικών στην οικονομική έρευνα) λόγω της έλλειψης ακαδημαϊκού προσωπικού ειδικευμένου σε εφαρμοσμένες μαθηματικές επιστήμες (αγνοώντας την ύπαρξη μαθηματικών τμημάτων στο ίδιο campus/πόλη!).
Είναι τελικά γεγονός ο’τι οι εμπλεκόμενοι σε φοιτητικές παρατάξεις ενδιαφέρονται περισσότερο για την δημιουργία συνθηκών για τη προσωπική τους πολιτική καριέρα και όχι για τη βελτίωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Οι φοιτητικές παρατάξεις αποτελούν καθαρά όργανα ελέγχου των πανεπιστημίων απο τα πολιτικά κόμματα και τροχοπέδη στην ακαδημαϊκή ανεξαρτησία.
Τρόποι δημοκρατικής συμμετοχής των φοιτητών υπάρχουν πολλοί (αναφέρθηκε ένας στο προηγούμενο post)! Κανένας όμως (και ειδικά οι παρατάξεις) δεν ενδιαφέρεται για δημοκρατική συμμετοχή αφού αυτή θα σήμαινε και μεταβίβαση εξουσιών.
Παρακάτω το ερευνητικό έργο των πρυτάνεων (από greekuniversityreform):
http://www.sci.ccny.cuny.edu/~themis/greekuniversityreform/Prytaneis.pdf
edo asxoloume me ti dap…YATI thelo na akougete i flileftheri apopsi..mesa stin kiriarxia ton aristeron ideon sto panepistimio.
APLA ke senia..
an emis oi filelftheroi de vgoume brosta ke kratame tin ideologia mas ya parti mas..telos..
den exoume poo den exoume politiko forea se afti ti xora..
mi menoume mono se blogs..
de diafono pos arketoi xrisimopoioun tis parataksi ya prosopiko ofelos..ke pos i parataksis den odigoun poothena..
eksalou ston proigmeno kosmo den iparxoun oute parataksis..sta panepistimia..oute katalipsis..
a
ασχετο, αλλα πραγματικα καλη παρατηρηση. Τοσοι μαθηματικοι στην Ελλαδα ειναι ανεργοι, οταν τα μαθηματικα ειναι η επιστημη που μπορει να κανει μια χωρα πλουσια! Χρησιμα σε πραγματικα καθε κλαδο του κοσμου των υπηρεσιων (πληροφορικη, χρηματοοικονομικα, τραπεζικα, μεχρι και μετεωρολογια!)
λιμπεραλ θελω να σου ζητησω να γραφεις στα ελληνικα. Πριν προλαβουν να με βρισουν οι αλλοι, δεν θελω να σου περιορισω την δυνατοτητα να εκφραζεσαι, αλλα δεν νομιζω οτι τα greeklish ειναι ο πιο κατανοητος τροπος γραφης…
Κατα τα αλλα, δεν καταλαβαινω γιατι πρεπει να υπαρχουν παραταξεις στα πανεπιστημια. Στο δικο μου ειχαμε για χρονια μια και μονη παραταξη (λιγκα οικονομικων μονοπολιστων την λεγανε 🙂 ) που δεν ειχε σχεση με κανενα γερμανικο κομμα. Την δουλεια τους της εκαναν αριστα…
Γενικότερα γιατί υπάρχει αυτή η νοοτροπία και έμφυτη ανάγκη στον Νεοέλληνα να πολιτικοποιεί τα πάντα; Έχουν «τραπεζάκια» οι υπόλοιποι δημόσιοι οργανισμοί (ερευνητικά κέντρα, υπηρεσίες, κλπ) στην είσοδό τους; Γιατί το πανεπιστήμιο;
Σωτήρη θέλω να σου ζητήσω να βάζεις τόνους. Πριν προλάβουν να με βρίσουν οι άλλοι, δεν θέλω να σου περιορίσω τη δυνατότητα να εκφράζεσαι, αλλά δε νομίζω ότι οι άτονες λέξεις είναι ο πιο κατανοητός τρόπος γραφής.
hahahaha
kensai θέλω να σου ζητήσω να βάζεις perispomenes ke pneumata. Πριν προλάβουν να με βρίσουν οι άλλοι, δεν θέλω να σου περιορίσω τη δυνατότητα να εκφράζεσαι, αλλά δε νομίζω ότι to neo toniko sistima είναι ο πιο κατανοητός τρόπος γραφής.
ne re file oi parataksis den prosferoun se tpt..poothena den iparxoun!
ala afou edo iparxoun kati prepi na kanoume kiemis.
erxode tatelftea nea apo sillogo foititon sto bangaldez..eklisan ti sxoli ya 20 meres me agonistiko plesio logo mundial!!!
ine pragmatiko gegonos!!!
“ασχετο, αλλα πραγματικα καλη παρατηρηση.”
Συγγνώμη αν δεν κατέστει σαφές. Το συγκεκριμένο (ειδικό) παράδειγμα αναφέρθηκε ως δείγμα μιας ουσιαστικής διεκδίκησης που κανένας απο τους “μαχόμενους” καταληψίες δεν διεκδικεί. Τρόποι αναβάθμισης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης υπάρχουν πολλοί. Ποιός όμως έχει “αγωνιστεί” για αυτούς;
[…] Καταλήψεις, απεργίες, και δε συμμαζεύεται. Χαμένες εξεταστικές, χαμένα πτυχία, διπλές εξεταστικές το Σεπτέμβριο. Μου θυμίζει γιατί διάλεξα να πάω Αγγλία για το πρώτο πτυχίο. Και όλα αυτά γιατί; […]
lupamai pou blepw movopleures apoyeis sta avwterw sxolia. par’ola auta kavovtas to dikngoro tou diabolou 8a kavw mia mikrn, xarnv epopteias, avtipara8esn.
oi foitntikes suveleuseis eivai 8esmo8etnmeves vomika. oi foitntes exouv xreos va evnmerwvovtai gia ta twv suvedriasewv. av exouv atovisei logw tou kommatikou xrwmatos pou oi parata3eis divouv se autes, prokalwvtas dusforeia tns foitntikns pleioynfias, eivai allo 8ema. pavtws se suvedriaseis me toso sumavtika 8emata epi tapntos, ka8e EVERGOS foitntns pou 8elei va givei ki evergos politns, mn koitwvtas movo to proswpiko tou ofelos ws idiwtns (“idiot” opws lev ki oi aggloi uio8etwvtas tov oro mas), prepei va summetexei kai va ekfrasei tn boulnsn tou YHFIZONTAS. oi meioynfies dev adikouvtai me tous dnmokratikous 8esmous. alla av 8a 8elate proswpikn autovomia tou ka8 evos, parakolou8wvtas ma8nmata proairetika, mallov zugizete me 2 metra kai 2 sta8ma. allwste oi kivntopinseis 8a exouv koivoi apotelesma gia olous. gia tous agwvis8evtes kai gia tous mn. as mnv krubomaste loipov pisw apo tnv atomikn eu8uvn, apozntwvtas apokleistika kai movo ATOMIKA OFELH. ki as mn mndevizoume to vonma twv kivntopoisnsewv xwris va doume kai ti autes ekfrazouv, poso mallov otav autes eivai uperkommatikes, stnrizomeves kuriws apo tnv akomatistn pleioynfia, ki oxi apo tis ka8odngoumeves parata3eis. (me tis opoies eimai proswpika andiasmevos)
oso gia pio npies morfes avtidraseis, as eimaste realistes. edw para tis ekatovtades katalnyeis ta autia twv upeu8uvwv dev idrwvouv, 8a eisakoustoume upakouovtas siwpnra kai kavovtas leukn diamarturia? dev eimaste stnv iapwvia
Νομίζω ότι έχει σχολιαστεί εκτενώς το τί εκφράζουν οι κινητοποιήσεις καθώς και το παράλογό τους.
Όπως επίσης είναι θεσμοθετημένα ρητά και οι κανονισμοί που διέπουν τις λειτουργίες συλλόγων και οργανώσεων. Θέλουμε, δε θέλουμε είμαστε όλοι παράνομα μέλη των φοιτητικών συλλόγων από τη στιγμή που κανένας από εμάς δε γνωρίζει το καταστατικό τους και δεν έχουμε υπογράψει κάποιο συμφωνητικό το οποίο να επιβεβαιώνει τη συμμετοχή μας. Θεωρείς ότι με το που μπαίνει κάποιος στη σχολή πρέπει αυτομάτως να ενσωματώνεται και σε ένα σύλλογο είτε τον εκφράζει αυτός είτε όχι; Εκτός πανεπιστημιακού χώρου θα θεωρούσες κάτι τέτοιο αυτονόητο; Ακόμη και αν αποδεχτούμε ότι όλοι πρέπει να είμαστε υποχρεωτικά μέλη τους αυτό σημαίνει ότι είναι στη δικαιοδοσία τους να επιβάλλουν τέτοιες αποφάσεις σε όσους διαφωνούν;
Για ποιούς δημοκρατικούς θεσμούς μιλάς; Ούτε καν πλειοψηφικοί θεσμοί δεν είναι αφού οι ΓΣ συνελεύσεις κατά κανόνα δε μαζεύουν ούτε το 50% κάθε σχολής.. Η επιβολή της βούλησης της πλειοψηφίας δεν αποτελεί από μόνη της δημοκρατική διαδικασία (όπως έχουμε αναφέρει πολυάριθμες φορές από αυτό το site).
Γιατί άραγε; Μήπως επειδή δεν εκφράζουν μια “πλειοψηφία” αλλά μια πολύ ηχηρή μειοψηφία που διεκδικεί τα συντεχνιακά της κεκτημένα; Και αφού, όπως υπονοοείς, οι καταλήψεις δεν είναι αποτελεσματικές, τότε γιατί πραγματοποιούνται; Αν δεν υπάρχει καν το τεκμήριο της αποτελεσματικότητας των καταλήψεων τότε κυριολεκτικά χάνεται και το παραμικρό επιχείρημα στήριξης τέτοιων κινητοποιησεων.
[…] Στο βιολογικό αποφασίστηκε η κατάληψη από 215 άτομα ενώ συνολικά η σχολή έχει πάνω 900 άτομα. […]
Subterranean, προς απάντησή σου, θα επαναλάβω μερικά πράγματα που είχα γράψει και σε προηγούμενο σχόλιο σε άλλο post: α) οι φοιτητικοί σύλλογοι προβλέπονται απο το Σύνταγμα άρα δεν είναι απλά σωματεία. β) απο το α) προκύπτει οτι σε κάθε Σχολή δεν μπορεί παρά να υπάρχει ΕΝΑΣ φοιτητικός σύλλογος (άρθρο 79παρ.1 εδ.α ν.1566/1985)- αντιθέτως στα κοινά σωματεία μπορείς να έχεις δέκα σωματεία με το ίδιο αντικείμενο γ) ο σύλλογος αυτός εκπροσωπεί ΟΛΟΥΣ τους φοιτητές του συγκεκριμένου τμήματος ή σχολής, εφόσον διασφαλίζονται στοιχειώδεις εγγυήσεις δημοκρατικής οργάνωσής τους(δηλαδή άμεση εκλογή και ανοιχτές διαδικασίες), γεγονός το οποίο ισχύει για όλους τους συλλόγους φοιτητών (θα σε παρακαλέσω εδώ να μην αρχίσεις μια περιπτωσιολογία αντιδημοκρατικών συμπεριφορών διαφόρων τραμπούκων απο όλους τους χώρους και παρατάξεις, γιατί είμαι ο τελευταίος που θεωρεί οτι ο φοιτητικός συνδικαλισμός λειτουργεί κατ’ ιδανικό τρόπο – αυτό, ωστόσο, σε τίποτε δεν μειώνει την αξία του εκ του συντάγματος επιχειρήματος).
Από τα ανωτέρω προκύπτει χωρίς πολύ δυσκολία οτι οι αποφάσεις του Συλλόγου Φοιτητών (είτε πρόκειται για ενέργειες των νομίμως εκλεγέντων εκπροσώπων στα όργανα συνδιοίκησης είτε για αποφάσεις του ΔΣ είτε για αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων) έχουν ισχύ επί όλων των φοιτητών του τμήματος! Ασφαλώς και δεν είναι υποχρεωμένοι οι φοιτητές να συμμετέχουν (κάτι τέτοιο θα ήταν αντιδημοκρατικό και, ιδίως για το σκέλος της οικονομικής εισφοράς προς το σωματείο, θα αποτελούσε μέτρο ισοδυνάμου αποτελέσματος με καταβολή διδάκτρων που απαγορεύεται), αλλά αυτό δε σημαίνει οτι μπορούν και να αρνούνται να αναγνωρίσουν τις αποφάσεις του Συλλόγου. Γι’ αυτό αν κάποιοι νομίζουν οτι μη πηγαίνοντας στις Συνελεύσεις, αφαιρούν απο αυτές τη νομιμοποίηση, κάνουν πολύ απλά λάθος.
Καταρχήν να καταλάβουμε τη διάκριση μεταξύ μειοψηφίας και μειονότητας. Οι Τούτσι είναι μειονότητα. Ως τέτοια προστατεύονται από διεθνείς συνθήκες και γενικές αρχές του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου γιατί η διαφορετική τους εθνική ή φυλετική καταγωγή ή η θρησκεία κλπ. τους καθιστά εύκολα θύματα
της πλειοψηφίας. Έτσι δικαιούνται δικούς τους θεσμούς, ιδιαίτερη προστασία κλπ.
Τα παραπάνω δεν ισχύουν για τις τυχαίες μειοψηφίες που διαμορφώνονται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Διαφορετικά θα έπρεπε το 21% των Ελλήνων να έχουν βασιλιά γιατί έτσι ψήφισαν στο δημοψήφισμα του 1974, το 35% των Κυπρίων να ζουν σε ενιαίο κράτος με τους Τουρκοκύπριους γιατί στηρίζουν το σχέδιο Ανάν και οι μισοί σχεδόν Ευρωπαίοι να έχουν Ευρωπαϊκό Σύνταγμα ενώ οι λοιποί μισοί συν κάτι ψιλά να μην έχουν.
Απέναντι στην “τυραννία της πλειοψηφίας” οι εκάστοτε μειοψηφίες έχουν τα δικαιώματα διαδικασίας και τα ατομικά τους δικαιώματα να αντιπαρατάξουν. Αυτά τους έδωσαν οι φιλελεύθερες δημοκρατίες και αυτά προστατεύονται στα συντάγματα.
Οι αποφάσεις των ΓΣ (για να περάσουμε απο το γενικό στο ειδικό) σέβονται τα δικαιώματα διαδικασίας όλων (ανοικτές ψηφοφορίες και δικαίωμα λόγου και πρότασης πλαισίου για ψηφοφορία) και δεν παραβιάζουν τα ατομικά δικαιώματα κανενός (για να προλάβω τυχόν αντιδράσεις το δικαίωμα στην παιδεία είναι κοινωνικό δικαίωμα και είναι ιδιαιτέρως αμφίβολο το αν οι γενικές συνελεύσεις καταπατούν έστω αυτό ή αντιθέτως το προστατεύουν).
όποιος θέλει να παλέψει για τα δικαιώματα ή τα συμφέροντά του, μπορεί και οφείλει να το κάνει, ενώπιον των συλλογικών σωμάτων τα οποία των εκπροσωπούν. Οτιδήποτε άλλο, ΝΑΙ, είναι ατομικισμός και δεν βρίσκεται σε αρμονία με τις δημοκρατικές διαδικασίες που αναγνωρίζει η κοινωνία μας.
Οι φοιτητικοί σύλλογοι είναι συνταγματικά καθιερωμένοι για να παίρνουν αποφάσεις μέσα στα όρια του δικαίου. Όταν όμως η λειτουργία τους όχι μόνο εξαρτημένη αλλά και καταχρηστική σε βαθμό υπόθαλψης παράνομων δραστηριοτήτων (καταλήψεις, καταστροφή δημόσια περιουσίας, επιβολή κομίστρων σε φοιτητές για την εισαγωγή σε δημόσιους χώρους) δεν υφίσταται οποιαδήμοτε νομιμότητα στη λειτουργία τους. Το σύνταγμα μπορεί παραχωρεί την εξουσία σε διάφορους τομείς αλλά παράλληλα προσδιορίζει και τα όρια δράσης τους.
σημ : φορείς (και όχι τομείς)
Όταν λαμβάνονται αποφάσεις στις οποίες δεν τους δίνεται άλλη επιλογή πέρα του να συμμετέχουν ενεργά ή παθητικά, το θεωρείς δημοκρατική διαδικασία;
Και πως ακριβώς απορρέει ότι δεν μπορούν όσοι επιθυμούν να αρνηθούν την αναγνώριση των αποφάσεων ενός φοιτητικού συλλόγου στον οποίο δε θέλουν να συμμετάσχουν; Από όσο γνωρίζω σύμφωνα με την Οικουμενική Διακύρηξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το άρθρο 20 αναφέρει:
Πώς ακριβώς πρέπει να με δεσμεύουν οι αποφάσεις ενός συλλόγου στον οποίο δε θέλω να συμμετέχω και έχω το δικαίωμα να μην είμαι μέλος του.
Θεωρείς δημοκρατική την οργάνωση των φοιτητικών συλλόγων όταν για απαρτίες απαιτείται ένα κλάσμα μόνο των συνολικών φοιτητών της εκάστοτε σχολής; Όταν καταργούνται οι νόμιμα εκλεγμένες ΔΣ από τις φοιτητικές εκλογές και αντικαθίστανται από αυτοαποκαλούμενες “συντονιστικές επιτροπές”; Όταν αυθαίρετα και χωρίς καμία νομιμοποίηση μπορούν και στερούνται από προπτυχιακούς φοιτητές που διαφωνούν, μεταπτυχιακούς φοιτητές (οι οποίοι τουλάχιστον στην ιατρική Αθηνών δεν έχουν το δικαίωμα ψήφου στις ΓΣ), μέλη ΔΕΠ τη λειτουργία μιας σχολής η οποία δεν είναι καν στη δικαιοδοσία τους;
Με λίγα λόγια θέλεις να μας πεις ότι οι καταλήψεις είναι νόμιμες; Όπως γράφει και ο grecopean:
Και μια ερωτησούλα που την κάνω και σε άλλα posts έτσι για να μην ξεχνωμαστε:
Η κόρη του Κου Ευθυμίου, πρώην υπουργού Παιδέιας επί ΠΑΣΟΚ σε πιό τριτοβάθμιο ίδρυμα είπαμε φοιτησε;
για ψαχτείτε λιγάκι, αξίζει τον κόπο…
Αντε και καλή παντρειά κορίτσι μου, και άσε τα ΚΟΡΟΙΔΑ να δέρνονται με τα ΜΑΤ με 40 βαθμούς υπό σκιά…
Ξυπνηστε βρεεεεεεε
Και η απάντηση, δώρο σε άπαντες που χαλάμε ενέργεια και χτυπάμε με μανία τα πληκτρολόγια για να μηλήσουμε υπέρ ή κατά εκείνων που μας έχουνε γραμμένους:
Για να τα ξαναπούμε, να μην ξεχνιώμαστε:
Η κόρη του “ιδιωτικοφάγου” κου Ευθυμίου, πρώην υπουργού Παιδέιας επί ΠΑΣΟΚ φοιτησε εδώ
http://www.acg.gr
Είπατε τίποτα, κύριοι… επαναστάτες;
Το αν πείθουν ή δεν πείθουν φίλτατε Θέμη, είναι ψιλά γράμματα γι’ αυτούς και ποτέ δεν το επεδίωξαν. Οι τύποι δεν νοιάζονται για τη αποδοχή τη δική σου ή τη δική μου, έχουν αλλού καταθέσεις και από άλλο πρυτανείο σιτίζονται… στην κυριολεξία.
[…] Προσωπικά προσυπογράφω τις απόψεις του κ. Βερέμη, τις οποίες σε ορισμένα σημεία θα ήθελα πιο τολμηρές. Πρωτίστως όμως μοιράζομαι μαζί του το άγχος του για εκείνους τους καλοπροαίρετους φοιτητές οι οποίοι αναγκάζονται να υποστούν τις επιπτώσεις του μπάχαλου στο οποίο έχει μετατραπεί ένα μεγάλο τμήμα της ανώτατης εκπαίδευσης στην χώρα μας. Εκείνους τους φοιτητές που προσβλέπουν στο πανεπιστήμιο όχι για να πάρουν ένα τυπικό πτυχίο που θα τους βοηθήσει αύριο να μπουν στο δημόσιο, αλλά για να ακονίσουν το μυαλό τους, να ανακαλύψουν καινούργια γνωστικά αντικείμενα, να προετοιμαστούν καλύτερα για έναν δύσκολο και ανταγωνιστικό κόσμο. Εκείνους τους φοιτητές που έχουν γίνει δεκτοί σε μεταπτυχιακά προγράμματα του εξωτερικού και δεν μπορούν να φύγουν γιατί κάποιοι, με το έτσι θέλω, τους στέρησαν τη δυνατότητα να αποφοιτήσουν. Για αυτούς τους φοιτητές, πρέπει να προχωρήσει η μεταρρύθμιση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Και είναι πολλοί αυτοί οι φοιτητές, αλλά όπως συμβαίνει συχνά στην Ελλάδα, αποτελούν τη σιωπηλή πλειοψηφία, οι απόψεις των οποίων πνίγονται από τις κραυγές μιας καλά οργανωμένης μειοψηφίας. Στο παρελθόν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει διατυπώσει ενδιαφέρουσες θέσεις για την εκπαίδευση, οι οποίες όμως εγκαταλείπονται για χάρη μιας λαϊκιστικής πολιτικής […]