Φορολογικό παραμύθι
Δεκ 21st, 2008 | Διονύσης Γουσέτης| Κατηγορία: Διονύσης Γουσέτης |
Email This Post
|
Print This Post
|
Αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες, τούτο είναι το τελευταίο σημείωμα της χρονιάς. Η «Αυγή» δεν θα κυκλοφορήσει το επόμενο Σάββατο. Η στήλη λοιπόν, πιστή στην χριστουγεννιάτικη παράδοσή της θα κλείσει τη χρονιά με ένα παραμύθι. Τα παραμύθια, όπως ξέρουμε, είναι κείμενα για προβληματισμό, ηθικό δίδαγμα και σχολιασμό. Τούτο το παραμύθι το έδωσε ο καθηγητής οικονομίας του πανεπιστημίου Νότιας Ντακότα Thomas Davies στους τελειόφοιτους φοιτητές του, για να το σχολιάσουν. Ο ίδιος απέφυγε να σχολιάσει την αξία του, ως μοντέλο της λειτουργίας της φορολογικής πολιτικής. Θέλησε να δώσει στα παιδιά την ευκαιρία να αναπτύξουν αμερόληπτα την κριτική σκέψη τους. Σκέφτηκα ότι κάποιοι αναγνώστες θα επιθυμούσαν να μετάσχουν στον προβληματισμό του. Ιδού λοιπόν:
Δέκα γνωστοί έτρωγαν κάθε βράδυ στην ταβέρνα. Ήσαν δίκαιοι άνθρωποι. Γι’ αυτό είχαν συμφωνήσει να πληρώνουν όλοι μαζί, ως ομάδα, το φαγητό τους, σύμφωνα με τον τρόπο που πληρώνουν και τους φόρους τους. Έτσι, ο λογαριασμός, που ήταν 100 ευρώ, πληρωνόταν ως εξής: οι πρώτοι τέσσερις -οι φτωχότεροι- δεν πλήρωναν τίποτα. Ο πέμπτος πλήρωνε 1 ευρώ, ο έκτος 3 ευρώ, ο έβδομος €7, ο όγδοος €12, ο ένατος €18 και ο δέκατος -ο πλουσιότερος- 59 ευρώ.
Μετά από καιρό, ο ταβερνιάρης, ευχαριστημένος από τη σταθερή αυτή πελατεία και με στόχο να τους κρατήσει πελάτες, τους ανακοίνωσε ότι από σήμερα τους κάνει έκπτωση 20% και ότι, συνεπώς, ο λογαριασμός τους θα ήταν 80 ευρώ. Οι δέκα δέχτηκαν με ευχαρίστηση την έκπτωση και επέμειναν στην απόφασή τους να πληρώνουν όπως πληρώνουν τους φόρους τους. Κάθησαν λοιπόν να κατανείμουν μεταξύ τους την ελάφρυνση της υποχρέωσής τους. Για τους τέσσερις πρώτους δεν υπήρχε πρόβλημα: θα συνέχιζαν να τρώνε δωρεάν. Αλλά πώς θα μοιραζόταν το «κέρδος» (μπορείτε να το αποκαλέσετε και φορολογική ελάφρυνση) των €20 ανάμεσα στους υπόλοιπους έξη, με τρόπο που το κομμάτι που αναλογεί στον καθένα να είναι δίκαιο;
Διαίρεσαν το ποσόν της ελάφρυνσης με το έξη και βρήκαν 3.33 ευρώ. Όμως, αν αφαιρούσαν αυτό το ποσόν από το ρεφενέ καθενός, θα προέκυπτε ότι δυο ανάμεσά τους, όχι μόνο θα έτρωγαν δωρεάν, αλλά θα έβγαζαν και λεφτά από πάνω σε κάθε γεύμα. Ο ταβερνιάρης τους είπε ότι η μείωση πρέπει να γίνει όχι ποσοστιαία, αλλά αναλογικά και προθυμοποιήθηκε να την υπολογίσει για λογαριασμό τους. Μετά από λίγο, τους έφερε το λογαριασμό, που ήταν ο ακόλουθος: ο πέμπτος έμπαινε και αυτός στη δωρεάν σίτιση, μαζί με τους τέσσερις πρώτους. Ο έκτος θα πλήρωνε 2 ευρώ (αντί 3), ο έβδομος 5 ευρώ (αντί 7), ο όγδοος 9 ευρώ (αντί 12), ο ένατος 12 ευρώ (αντί 18) και ο δέκατος 52 ευρώ (αντί 59).
Αφού πλήρωσαν το λογαριασμό, οι φίλοι μας βγήκαν από την ταβέρνα. Εκεί άρχισε ο καυγάς.
– «Εγώ κέρδισα μόνο ένα από τα 20 ευρώ», διαμαρτυρήθηκε ο έκτος. «Ενώ ο δέκατος κέρδισε 7. Και επιπλέον είναι πλουσιότερος. Αυτό λέγεται αδικία».
– «Έτσι είναι», αναφώνησε και ο πέμπτος. Ένα ευρώ κέρδισα μόνο κι εγώ.
– «Αλήθεια λένε», φώναξε ο έβδομος. Γιατί αυτός να κερδίσει 7 ευρώ κι εγώ μόνο δυο; Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι».
– «Για μισό λεπτό», ούρλιαξαν οι τέσσερις πρώτοι. «Εμείς δεν πήραμε τίποτα. Το σύστημα εκμεταλλεύεται κυρίως τους φτωχότερους».
Τα πράγματα οξύνθηκαν τόσο που οι εννέα περικύκλωσαν τον δέκατο και άρχισαν να τον χτυπούν. Το επόμενο βράδυ ο δέκατος δεν εμφανίστηκε στην ταβέρνα. Οι εννέα έφαγαν χωρίς αυτόν. Όταν όμως ήρθε ο λογαριασμός, ανακάλυψαν ότι η απουσία του ήταν καθοριστική. Έλειπαν 52 ευρώ για να συμπληρωθεί ο λογαριασμός. Ήταν όμως αργά. Ο δέκατος είχε πάει να φάει στη γειτονική ταβέρνα. Ας πούμε, στη Βουλγαρία, όπου το περιβάλλον είναι φιλικότερο.
«Για όσους καταλαβαίνουν», έγραψε ο καθηγητής στο τέλος του παραμυθιού, «δεν χρειάζεται εξήγηση. Για όσους δεν καταλαβαίνουν, δεν είναι δυνατή καμία εξήγηση. Δυνατός είναι μόνο ο σχολιασμός».
Διονύσης Γουσέτης
Παρα πολυ καλο Παραμυθι, μακαρι να ηταν παραμυθι μονο
Πάμε όλοι μαζί: Δε θα γίνεις Ιρλανδός ποτέ, ρε Γραικέ, ρε Γραικέεεεεε
(εναλλακτικά, αντικαταστήστε το Ιρλανδός με Σουηδός)
“Δε θα γίνεις Ιρλανδός ποτέ, ρε Γραικέ, ρε Γραικέεεεεε!!!!
Να ετοιμαζεστε για την εποχη που θα λεμε:
Δεν θα γινεις Αλβανος ποτε, ρε Γραικε, ρε Γραικεεεε!!!! ή Δεν θα γινεις Σκοπιανος ποτε, ρε Γραικε, ρε Γραικεεεε!!!!
…είναι ήδη πολύ αργά.
Την ταβέρνα τη σπάσανε και τη λεηλατήσανε κάποιοι “άλλοι” – κουκουλοφόροι- που ήθελαν ακόμα να τρώνε δωρεάν!…
Το ηθικό δίδαγμα του παραμυθιού: Μην κάνετε φορολογικές ελαφρύνσεις αν προηγουμένως δεν υπάρχει συναίνεση περί της κατανομής τους – υπένθυμίζω ότι πριν την έκπτωση του 20% κανένας δεν διαμαρτυρόταν!
Υ.Γ. Ουφ, ευτυχως που δεν θα γίνουμε Ιρλανδοί – εκτός αν δεν έχετε πάρει πρέφα ότι η Ιρλανδία είναι σε χοντρή ύφεση από περίσυ.
Υ.Γ.2: Μα παραμύθι χωρίς δράκο;
Πολύ καλό και γεμάτο νόημα.
Υγ. Vrennus, η Ελλάδα είναι σε ύφεση εδώ και μια δεκαετία.
>>Υ.Γ. Ουφ, ευτυχως που δεν θα γίνουμε Ιρλανδοί – εκτός αν δεν έχετε πάρει πρέφα ότι η Ιρλανδία είναι σε χοντρή ύφεση από περίσυ.
Vrennus, ας μη χάνουμε το δάσος για το δέντρο: η Ιρλανδική οικονομία “έτρεχε” το διάστημα 1995-2007 με μέσο ρυθμό ανάπτυξης 5%, με συνέπεια οι πολίτες της να απολαμβάνουν σήμερα το υψηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην ΕΕ, μετά το Λουξεμβούργο. Ενώ πριν ήταν ουραγός.
Συγκριτικά μιλώντας (έχουν και αυτοί τα προβλήματά τους) τα πήγαν πολύ καλύτερα από εμάς, έχουν καλύτερη (κρατική) παιδεία, πιο ευέλικτη φορολογία και προσέλκυσαν σημαντικές ξένες επενδύσεις, καθώς δεν έχουν τα δικά μας κόμπλεξ για τους Αμερικάνους.
Καλό το παραμύθι για τις ΗΠΑ, αλλά όχι για την Ελλάδα όπου οι φόροι εισοδήματος ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι οι χαμηλότεροι στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα το πρόβλημα είναι ότι ο τύπος που θα έπρεπε να πληρώνει τα 59 Ευρώ τρώει τσάμπα (κατά δήλωση ανήκει στους 4 πρώτους) με συνέπεια να πληρώνουν όλοι οι άλλοι παραπάνω.
Πριν καν φτάσουμε να μιλάμε για την κατανομή των φορολογικών βαρών πρέπει να επισημάνουμε ότι ο ταβερνιάρης παρείχε υπηρεσίες στους πελάτες – φαγητό, service κλπ- ενώ το ελληνικό κράτος δεν παρέχει τίποτα στους φορολογουμένους, είτε πληρώνουν πολλά είτε τίποτα. Καλά κάνει λοιπόν ο βιομήχανος και πηγαίνει στην “Βουλγαρία”, και καλά κάνει -όποιος μπορεί- να πηγαίνει και στην “Ελβετία”. Άλλωστε οι φόροι το μόνο που κάνουν είναι να συντηρούν και να χρηματοδοτούν το διεφθαρμένο και υπέρβαρο κράτος. Σε ότι αφορά τους μισθωτούς, η λύση είναι η μαζική μετανάστευση, για να αποστραγγιστεί ακόμη περισσότερο η Ελλάδα από το αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό.
Αν μιλάμε για την Ελλάδα δεν είναι πώς θα κατανεμηθούν οι φόροι, αλλά πώς θα διαπιστωθεί ποιος είναι ο φτωχός για να μην πληρώσει τίποτα. Υπάρχουν κάτι “φτωχοί” με βίλες και κότερα, ναααα! Κατά τ’ άλλα καλό παράδειγμα και ωραίο μαθηματικό πρόβλημα. Μόνο που η ζωή δεν είναι μαθηματικά. Ή καλύτερα, τα μαθηματικά του καθηγητή παραείναι απλουστευμένα.
Υ.Γ. Μου τη σπάει αφάνταστα η διαφήμιση για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Γιατί θα πρέπει να αποκτήσω τέτοια με ένα κράτος που σου φέρεται σαν να είσαι ραγιάς; Και τι μου δίνει σ’ αντάλλαγμα; Να πληρώσω, αλλά γιατί να πληρώσω;
Βλέπω ότι τα έχετε γράψει όλα, ακόμη και την “διαφήμιση” της φοροδιαφυγής σχολιάσατε. Έχω μια ιδέα, που σκέφτομαι να την στείλω twitter σε όλη την Ελλάδα… Εκεί που έχουν βάλει αφίσες για την φοροδιαφυγή, να κολλήσουμε από πάνω μια λορίδα/αφίσα που να γράφει “το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι”.
Καλό το “παραμύθι” αλλά όπως έγραψαν και οι άλλοι, είναι ένα πρόβλημα αυτό, το οποίο ΔΕΝ λύσαμε ως κράτος πολλά χρόνια πριν, τώρα το κυρίως θέμα είναι ότι ο έχουμε προ-πληρώσει τον ταβερνιάρη και δεν έχει φαγητό να μας δώσει… Οπότε ακούγετε ότι υπάρχει περίπτωση να πάει να δανειστεί εις βάρος από τον νο1 “νταβατζή” παγκοσμίως (IMF)., για να πιάσουμε εντελώς πάτο.
Ωραία η ιστορία αλλά και ο τρόπος που πάει να παρουσιάσει το συγκεκριμένο πρόβλημα αλλά μήπως θα μπορούσε να είναι καλύτερη??? Θέλω να πω ότι δεν θα ήτανε πολύ καλύτερη αντί να υπάρχουνε 4 φτωχοί (και μετά 5) που δεν πληρώνουνε να είναι σε θέση να πληρώνουνε όλοι?? Με άλλα λόγια αντί να είναι ο εισαγωγικός μισθός 700 ευρώ να είναι 1400 για παράδειγμα??? Θα μου πείτε δεν υπάρχουνε λεφτά και η οικονομία είναι στα κακά της χάλια.
Ναι φυσικά αλλά πως να μην είναι αφού ξοδεύομε άπειρα λεφτά για στρατιωτικούς εξοπλισμούς για να παίζουμε με τα αεροπλανάκια με τους Τούρκους στο αιγαίο και επίσης συντηρούμε έναν εθνικισμό (από το σχολείο ακόμα) για να χαίρονται τα κάθε είδους φασιστοειδή (βλέπε άνθιμος,καρατζαφέρης,άδωνις κ.α.) αντί να τα βρούμε με τους Τούρκους και να δουλέψουμε μαζί και να κερδίσουμε και οι 2.
Πως να υπάρχουνε λεφτά από την στιγμή που η εκκλησία και το άγιο όρος έχουνε αμύθητη περιουσία και δεν φορολογούνται και επίσης έχουνε και λόγο επιτακτικό σε διάφορα ζητήματα για την κοινωνία (φυσικά αυτό δεν έχει να κάνει με τον σημερινό αρχιεπίσκοπο ο οποίος είναι διαμάντι).?
Πως να υπάρχουνε λεφτά από την στιγμή που το κράτος είναι ο διδάκτορας της διαφθοράς και δίνει και το <> παράδειγμα στους υπόλοιπους (βλέπε βατοπέδιο,siemens και αμέτρητα άλλα)?
Πως να υπάρχουνε λεφτά από την στιγμή από την στιγμή που αυτό το θεσπέσιο κράτος έχει κάνει τον κάθε Έλληνα να θέλει να προσληφθεί στο δημόσιο για να αράξει και να γίνει ένας αργόμισθος?
Για αυτό λέω ωραία η ιστοριούλα αλλά η λύση σε αυτόν που έχει κάτι παραπάνω και φορολογείται άδικα (ναι το ομολογώ παρόλες τις αριστερές μου απόψεις) δεν είναι να κατηγορηθούνε οι λιγότερο ή καθόλου προνομιούχοι ΑΛΛΑ να καταργηθούνε όλοι αυτοί με το να πάψουνε να πετιούνται λεφτά σε άχρηστα πράγματα και να επενδυθούνε πάνω από όλα στον άνθρωπο και όταν λέω στον άνθρωπο εννοώ επενδύσεις σε νέες τεχνολογίες που αυτές είναι μόνο το μέλλον και μπορούνε να φέρουνε αποτέλεσμα, εναλλακτικές μορφές ενέργειας κ.α. και όχι όπλα, θρησκείες εθνικισμούς και ελληνικές μεταπολεμικές μικροαστικές νοοτροπίες.
Καλη χρονια.
Δημιουργήθηκε καινούργιο blog αφιερωμένο στις τέχνες
Περιμένω τις επισκέψεις σας και τα σχόλια σας
Το όνομα του blog είναι http://potpouri-art.blogspot.com/
Χίλια συγνώμη για το χρόνο σας