Υπάρχει χώρος για καινούργιο κόμμα;
Δεκ 14th, 2006 | Ανδρέας Ανδριανόπουλος| Κατηγορία: Ελλάδα, Πολιτική |
Email This Post
|
Print This Post
|
του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Μέσα στο αποπνικτικό περιβάλλον της πολιτική ζωής της χώρας αρχίζουν να σημειώνονται κάποια σκιρτήματα αντίδρασης κ αυτό-οργάνωσης. Διακηρυγμένος στόχος αυτών των κινήσεων είναι η δημιουργία ενός νέου κόμματος. Που, δίχως παρωπίδες και μισόλογα, θα είναι ανοιχτά οπαδός της καταπολέμησης του κρατισμού, της προώθησης ριζικών μεταρρυθμίσεων στην κοινωνία και την οικονομία που σκοπό θα ‘χουν την εμπέδωση ενός περιβάλλοντος φιλελεύθερης ζωής, την οικοδόμηση ενός συστήματος ουσιαστικής προστασίας των αδυνάτων που θα μετράει σαν θεμέλιο τον πολίτη κι όχι τις συντεχνίες του δημόσιου τομέα.
Και που ο προσανατολισμός του θα είναι φιλοδυτικός, αντίθετος στους ψευδεπίγραφους τρομοκράτες, μουσουλμάνους η άλλους, κι επιθετικά υποστηρικτικός της φιλοδυτικής πορείας της χώρας. Με εξοβελισμό βέβαια των εθνοκεντρικών φανατισμών, της καχυποψίας του καινούργιου και κάθε φαντασιόπληκτης θεωρίας της συνωμοσίας εναντίον της «διαλεχτής» αφεντιάς μας.
Υπάρχει χώρος για ένα τέτοιο κόμμα; Η εκτίμησή μου είναι πως ναι. Αλλά για κόμμα πολιτών. Όχι πολιτικών. Θα πρέπει η κοινωνία να ενδοσκοπήσει και να αναζητήσει την καινούργια έκφραση. Όχι να ακολουθήσει πολιτικούς που θα κατασκευάσουν ένα ακόμη «μαγαζί». Υπάρχουν πολίτες που σήμερα ασφυκτιούν κάτω από το βάρος της πολιτικής δειλίας, της αναποτελεσματικότητας, της ιδεολογικής ανυποληψίας και της αντιφατικότητας που κατακλύζουν το πολιτικό σκηνικό. Υπάρχουν σώφρονες πολίτες που δεν καταλαβαίνουν γιατί πολύ συχνά δεν γίνεται το αυτονόητο. Και ακολουθούνται παράδρομοι, που τελικά οδηγούν στο τίποτα.
Αντί για πολιτική οι εκάστοτε κατέχοντες την εξουσία προτιμούν να κάνουν διάλογο. Λησμονώντας πως αυτός είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για την αδράνεια, την διαιώνιση των προβλημάτων και τον εξευτελισμό της ίδιας της πολιτικής. Παλεύουν όλοι για την κατάκτηση του μεσαίου χώρου. Και παραμερίζουν ιδεολογίες και πολιτικές ώστε να βρίσκονται στο μέσο του δρόμου. Εκεί όμως υπάρχει η διακεκομμένη γραμμή. Και είναι το πιο επικίνδυνο μέρος να οδηγείς. Πολιτική δίχως σπονδυλική στήλη είναι τέχνασμα κατάληψης της εξουσίας. Δεν αποτελεί εργαλείο αντιμετώπισης των προβλημάτων της κοινωνίας. Σε μια εποχή αδιαφορίας για την πολιτική και καχυποψίας προς τους πολιτικούς ο στυγνός και ευάλωτος πραγματισμός δεν συμβάλλει στην λύση προβλημάτων. Διότι δεν κινητοποιεί την κοινωνία απέναντι στις δυσκολίες. Απλά διευρύνει τις κρίσεις και τα αδιέξοδα. Η πολιτική, αντί για λύση, γίνεται μέρος του προβλήματος.
Υπάρχουν τμήματα της κοινωνίας μας που έχουν χορτάσει από ασάφειες και κενά ιδεολογήματα. Διψούν για πολιτικές που έχουν γωνίες και προκαλούν. Τέρμα πια στην ανακολουθία των συναινέσεων και των δίχως προοπτική «ήπιων προσαρμογών». Ο τόπος χρειάζεται φωνές που να αποσαφηνίζουν κατευθύνσεις και να θέτουν ξεκάθαρα τις επιλογές και τις όποιες επιπτώσεις.
Υπάρχουν πολίτες που θέλουν καθαρά λόγια και αποσαφηνισμένες προτεραιότητες και κατευθύνσεις. Για όλους αυτούς η ανάγκη για ένα καινούργιο κόμμα είναι ολοφάνερη. Δικό τους θέμα είναι να κινηθούν και να το οικοδομήσουν. Ένα κόμμα επιτέλους της κοινωνίας. Και όχι των πολιτικών.
————————————————————–
www.andrianopoulos.gr
Χώρος για νέο κόμμα βεβαίως υπάρχει, όπως άλλωστε υπάρχει ευκαιρία και για το καπέλωμα κάθε grass root προσπάθειας. Πέρα από τον χώρο όμως χρειάζεται μια πολιτική συνοχή και ορμή. Υπάρχουν αυτά; Χρειάζεται επίσης μια, έστω ελάχιστη, οικονομική επάρκεια. Υπάρχει αυτή;
Χρειάζεται, πιστεύω, ένα πολιτικό δίκτυο στημένο στα πρότυπα των social networks, προκειμένου να αναπτυχθεί η επιθυμητή συνοχή και ορμή. Χρειάζεται, επίσης, μια δυνατή φωνή που να ακούγεται και να γίνεται αντιληπτή από τα ΜΜΕ.
Χρειάζεται, επίσης, το νέο κόμμα αναγνωρίσιμα πρόσωπα. Όχι επειδή η Ελλάδα είναι η χώρα όπου ανθεί το … εμπόριο μούρης αλλά επειδή είναι απαραίτητη η τεχνογνωσία για το στήσιμο του νέου πολιτικού σχήματος. Βέβαια υπάρχει ο κίνδυνος να θεωρηθεί το νέο κόμμα ως προϊόν του αναγνωρίσιμου προσώπου. Ήδη τα ΜΜΕ θεωρούν πως η Φιλελεύθερη Συμμαχία είναι το νέο κόμμα των Μάνου/Ανδριανόπουλου. Κι όσο καθυστερεί η δημοσίευση των κρίσιμων διαψεύσεων και διευκρινήσεων, τόσο εδραιώνεται η ιδεά αυτή. Κι αν πιάσει μια ιδέα, μετά δύσκολα την πολεμάς.
Από χθες έχει σταλεί Δελτίο Τύπου που ξεκαθαρίζει και την φύση της προσπάθειάς μας και τον χαρακτήρα της εκδήλωσής μας στις 22/12. Δεν μπορούμε να ελέγχουμε όμως τι γράφεται από τα ΜΜΕ.
Φώτη με έκπληξη διάβασα το δελτίο τύπου στην Ελευθεροτυπία — εκεί δηλαδή που δεν περίμενα να το δώ καθόλου. Δεν είδα όμως το δελτίο τύπου στην ιστοσελίδα της ΦΣ. Επίσης η ιστοσελίδα του κ. Ανδριανόπουλου μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχει καμιά ανακοίνωση σχετικά με το ζήτημα.
Μετά τα πολλά χθεσινά δημοσιεύματα και τις παρανοήσεις που είχαν αρχίσει να δημιουργούνται εστάλη αμέσως το παρακάτω κείμενο ως δελτίο τύπου για να διευκρινήσει και την φύση της “Φιλελεύθερης Συμμαχίας” και τον χαρακτήρα της εκδήλωσής στις 22/12. Το δελτίο τύπου ανέφερε τα εξής:
Η κίνηση πολιτών “Φιλελεύθερη Συμμαχία” διαψεύδει την είδηση για την ανακοίνωση ίδρυσης νέου κόμματος, την Παρασκευή 22 Δεκεμβρίου 2006. Η εκδήλωση που προγραμματίζουμε για τις 22/12 (αίθουσα ΕΣΗΕΑ, Ακαδημίας 20, 1ος όροφος και ώρα 7 μμ) διοργανώνεται στη μνήμη του Μίλτον Φρήντμαν και δεν έχει καμία σχέση με την ανακοίνωση ίδρυσης πολιτικού φορέα.
Η κίνηση πολιτών “Φιλελεύθερη Συμμαχία” βρίσκεται στο στάδιο της συλλογής υπογραφών πολιτών για την ίδρυση κόμματος, αποτελεί μια πρωτοβουλία πολιτών και όχι επώνυμων ή προβεβλημένων στελεχών ή πολιτικών του φιλελεύθερου χώρου.
Το κατά πόσον θα περάσει το δελτίο τύπου στις στήλες των εφημερίδων είναι βέβαια άλλο ζήτημα. Όσοι όμως ενδιαφερθούν να καταλάβουν τι πραγματικά ισχύει θα διαπιστώσουν εύκολα ότι η κίνηση πολιτών “Φιλελεύθερη Συμμαχία” είναι πραγματική κίνηση πολιτών και όχι πολιτικών. Είναι κίνηση πολιτών που ασφυκτιούν από το υπάρχον πολιτικό τέλμα και επιλέγουν τη φιλελεύθερη πολιτική και ιδεολογία. Άλλωστε αυτό ακριβώς διατύπωσαν και οι κκ Μάνος και Ανδριανόπουλος στις συνεντεύξεις που έδωσαν. Το ίδιο υπογραμμίζει και το παραπάνω άρθρο του Α. Ανδριανόπουλου.
Θεωρώ ότι η κίνηση πολιτών “Φιλελεύθερη Συμμαχία” είναι αναγκασμένη -ακόμα και αν δεν το ήθελε- να αποτελέσει ένα πολιτικό δίκτυο στημένο στα πρότυπα των social networks όπως πολύ σωστά αναφέρει ο ληρ. Δεδομένου μάλιστα ότι το ακροατήριο της είναι κυρίως το δια-δικτυωμένο 25% της χώρας (βλ. τα σημερινά ΝΕΑ ), η χρήση πρωτοποριακών επικοινωνιακών τεχνικών και μεθόδων πολιτικής συνεύρεσης αποτελεί μονόδρομο. Έχω διαπιστώσει ότι υπάρχει και η πολιτική σύλληψη αλλά και η τεχνογνωσία για να υλοποιηθεί επιτυχώς κάτι τέτοιο. Ο δικτυακός τόπος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας και κυρίως οι λειτουργίες που είναι διαθέσιμες στα εγγεγραμμένα μέλη είναι βασισμένες σε βραβευμένα συστήματα διαχείρισης περιεχομένου (Joomla)και δημιουργίας διαδικτυακών κοινοτήτων (Community Builder).
Τα μέχρι τώρα βήματα υλοποίησης αυτού του δικτύου είναι ενθαρρυντικά. Ο ενθουσιασμός των συμμετεχόντων και η υψηλή ποιότητα τους αποδεικνύουν ότι υπάρχουν φιλελεύθεροι πολίτες που δεν αποδέχονται την παθητικότητα και αποφασίζουν να δραστηριοποιηθούν εναντίον του κρατισμού, και υπέρ της προώθησης φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων στην κοινωνία και την οικονομία.
Η φράση “υπάρχει χώρος για καινούργιο κόμμα”, μου ακούγεται τουλάχιστον δειλή. Κάτι σαν, “θα μας αφήσετε κι εμάς να παίξουμε”?
Πρώτα από όλα κι αν δεν υπάρχει χώρος, μπορεί να δημιουργηθεί.
Το να παίζουν το καινούργιο κόμμα τα ΜΜΕ, είναι η μεγαλύτερη παγίδα, ειδικά για ένα φιλελεύθερο κόμμα. Η ίδια η ουσία του κόμματος στηρίζεται στην ατομική πρωτοβουλία και όχι στην προπαγάνδα. Δεν αποτελεί η προβολή στα ΜΜΕ, κριτήριο επιλογής ενός κόμματος.
Υπάρχει γύρω διάσπαρτη η αίσθηση ότι κάτι καινούργιο κινείται σε αυτό το χώρο.
Κυριε Ανδιανοπουλε,
συμφωνω 100% με τα λογια σας, αυτο ομως δεν μας αγοραζει τιποτε. Αναγνωριζω τον εαυτο μου στις 2 τελευταιες παραγραφους του ποστ (αυτες που ξεκινουν με την λεξη “Υπαρχουν…”). Ειμαι ελληνας του εξωτερικου και εφυγα ακριβως για τους λογους που περιγραφετε.
Θελω να επιστρεψω στην Ελλαδα και να εργαστω για την ιδρυση ενος νεου κομματος ακριβως οπως το περιγραφετε. Συμφωνω με τον Ληρ, οτι ενα τετοιο κομμα χρειαζεται και επαγγελματιες της πολιτικης. Μου λειπει η τεχνογνωσια στην πολιτικη, αλλα διαθετω αρκετες αλλες ικανοτητες που θα ηταν χρησιμες στο κομμα.
Το μονο που ακομα με κραταει εδω ειναι τα λογια σας – οπως και τα λογια της διακυρηξης της Φ.Σ. Ομορφα ειναι να συμφωνουμε, οτι “η κοινωνια … χαλια … χρειαζεται …” κλπ. κλπ. Αλλα μονο μια διακυρηξη καλων προθεσεων, δεν ειναι επαρκες κινητρο για μενα, να τα παρατησω ολα και να αφιερωσω τον χρονο μου σε ενα νεο κομμα.
Περιμενω λοιπον καποιες πιο συγκεκριμενες προτασεις. Υλοποιησιμες υπο τις σημερινες ελληνικες συνθηκες. Καταλαβαινω, οτι ενα καινουργιο κομμα – και μαλιστα πολιτων – δεν ειναι δυνατον να εχει ολοκληρωμενες προτασεις για τα παντα. Περιμενω ομως απο τους επαγγελματιες της πολιτικης – σαν πιο ειδικους – να κανουν μια αρχη.
Με εκτιμηση
Υ.Γ. λογω του τοπου διαμονης μου δεν γνωριζω την πολιτικη σας δραση. Καταλαβαινω απο τα λογια των συν-σχολιαστων οτι ειστε επαγγελματιας πολιτικος. Συγνωμη αν παρανοησα.
Το δελτίο τύπου μπήκε και στην ιστοσελίδα.
Παιδιά, μη γελιέστε:
Υπάρχουν εν δυνάμει κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι that fit the profile. Το θέμα είναι πόσοι από αυτούς είναι διατεθειμένοι να αφήσουν το “κομματικό μαντρι”.
Από την άλλη βέβαια, δεν είναι και όλοι βολεμένοι, και αν κάποιος εν έτει 2007 (στην πόρτα μας είναι…) περιμένει να “διοριστεί” ερήμην, κακό του κεφαλιού του.
Ε, όλο και περισσότερος κόσμος την έχει πάρει γραμμή ότι τον δουλεύουν και ότι το 2015 μπορεί να μιλάμε για άλλη μια χαμένη δεκαετία.
Ε, απλά, οι πολίτες αυτής της χώρας δεν μπορούν να περιμένουν άλλα 10 χρόνια για να “ωριμάσει” στην εξουσία ο ΚΚ. Εχει σχεδόν την ίδια συναίνεση που είχε ο ΑΓΠ την πρώτη του τετραετία και δεν λέει να κάνει τίποτα. Έχει “γράψει” τους ψηφοφόρους του και τα πιό δημιουργικά κομμάτια της κοινωνίας και δεν κάνει τίποτα, και όταν κάνει κάτι, το αναθέτει σε στελέχη τα οποία θα τα είχαν διώξει κλωτσηδόν από οποιαδήποτε μεγάλη σοβαρή ιδιωτική εταιρεία, με τις ελλειματικές κοινωνικές τους δεξιότητες.
Αποτέλεσμα, άλλοι τον ψηφίζουν και άλλους προστατεύει.
Ε, καιρός είναι να ακουστούν και όλοι εκείνοι η “μη προνομιούχοι” της νέας χιλιετίας. Δεν θέλει α άνθρωπος όχι απλά να αλλάξει κάτι, αλλά ούτε καν να πεί καθαρά για το εύρος των αλλαγών που πρέπει να γίνουν μην τον κάνουν “ντα” οι “σκιώδεις” του ΠΑΣΟΚ και οι καναλάρχες. Και στο μεταξύ, συμβαίνουν κοσμογονίες αλλού και δεν μαθαίνουμε τίποτα γιατι οι μεγαλοδημοσιογράφοι κυνηγούν τους πενόμενους γέροντες-θύματα στις λαϊκές στα πλαίσια του ανταρτοπόλεμου ενάντια στην κυβέρνηση.
Πολύ κοροϊδία, δεν αντεχεται.
Πιστεύω πως υπάρχει χώρος. Υπάρχει και διάθεση, ενέργεια, μεράκι, και ικανότητα. Υπάρχουν οι δυνατότητες και οι ευκαιρίες που μας δίνουν τα νέα μέσα και τεχνολογίες. Υπάρχουν χιλιάδες πολίτες με κριτική σκέψη, με ορθολογιστικές αντιλήψεις, και με την υπομονή τους να έχει φτάσει στα όρια. Υπάρχουν χιλιάδες Ελληνίδες και Έλληνες που ταξιδεύουν συχνά ή ζουν στο εξωτερικό: βλέπουν και μαθαίνουν, επιστρέφουν και συγκρίνουν.
Ως πότε θα ζούμε σε υποβαθμισμένες πόλεις, ως πότε θα ανεχόμαστε υποβαθμισμένες υπηρεσίες, ως πότε θα δεχόμαστε δογματική πληροφόρηση, ως πότε θα υποστούμε την συγκοινωνιακή απομονωση της χώρας; Υπάρχουν δεκάδες “ως πότε” ερωτηματικά που πρέπει να απαντηθούν και βεβαίως αυτό δημιουργεί ιδανικές προϋποθέσεις για το κόμμα που θα τα αντιμετωπίσει.
Ένα κόμμα όμως χρειάζεται φυσική υπόσταση και λειτουργικό μηχανισμό, δηλαδή έμψυχο δυναμικό. Πέρα από τους εθελοντές, πέρα από τους καλοπροαίρετους πολιτικούς, ένα κόμμα χρειάζεται οργανωτικά στελέχη, γραφεία, υποδομή. Αυτά απαιτούν χρήματα, πολλά χρήματα και απόλυτη διαφάνεια.
Δεν είμαστε ακόμη στην εποχή του virtual κόμματος. Αυτό το βίωσε από πρώτο χέρι κι ο Howard Dean. Η virtual βάση είναι μόνο μια αρχική ώθηση. Αν δεν υπάρχει κρίσιμη υποδομή που να κάνει την ώθηση ορμή, θα απογοητευτούμε.
Προσωπικά, είμαι υπέρ της ΦΣ και θα βοηθήσω όσο μπορώ. Εξάλλου αυτό που μετράει είναι το ταξίδι όσο συναρπαστικός ή απογοητευτικός μπορεί να είναι ο προορισμός.
Στην ελληνική πραγματικότητα το ίντερνετ δεν μπορεί ακόμα να είναι η βάση ενός πολιτικού κόμματος (αυτό θα αργήσει να γίνει, και το αν θα γίνει καν θα το δείξει ο χρόνος).
Όμως:
-μπορεί να αποτελέσει ένα χώρο εκκίνησης μια δυναμικής, που με τη σειρά της να δημιουργήσει τις δυνατότητες λειτουργίας κόμματος με κανονικούς όρους
-μπορεί, αν αξιοποιηθεί σωστά, να μειώσει κατακόρυφα τις λειτουργικές ανάγκες ενός κόμματος
Χώρος για νέο κόμμα πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει, όσο υπάρχουμε άνθρωποι που δεν μας εκφράζουν τα υφιστάμενα σχήματα. Όσο υπάρχουν άνθρωποι που ρίχνουν ένα ψηφοδέλτιο στην κάλπη (ή δεν πηγαίνουν να ψηφίσουν) με μισή καρδιά. Όσο υπάρχουν άνθρωποι που κουνούν απογοητευμένοι το κεφάλι σε κάθε πολιτική συζήτηση. Αυτό είναι το κοινό που πρέπει να απευθυνθεί ένα νέο κόμμα. Οι λίγοι που χρόνια, δεκαετίες τώρα φωνάζουν και μάχονται για μια πραγματικά φιλελεύθερη προοπτική της χώρας, μπορούν να είναι τα στελέχη, αλλά οι ψηφοφόροι θα είναι άνθρωποι που δεν έχουν διάθεση και χρόνο να ασχοληθούν παραπάνω. Και ένα κόμμα το πρώτο που χρειάζεται είναι εν δυνάμει ψηφοφόρους. Το δεύτερο που χρειάζεται είναι πολιτικό λόγο που να πείθει, κάποιους τουλάχιστον από τους προηγούμενους. Και το τρίτο που χρειάζεται είναι πόρους, υλικούς – οικονομικούς και άυλους.
Η πρώτη προϋπόθεση λοιπόν βλέπω ότι συμφωνούμε πως υπάρχει. Πολίτες πραγματικά απογοητευμένοι. Η δεύτερη προϋπόθεση φαίνεται να δημιουργείται με τη Φιλελεύθερη Συμμαχία (και εγώ μαζί, από σήμερα), αν και η ιδρυτική διακήρυξη χρειάζεται νομίζω ως πολιτικός λόγος βελτιώσεις. Μας μένει λοιπόν το τρίτο, που παρατηρώ ότι δε συμφωνούμε για την ύπαρξη ή έλλειψη του.
Η ύπαρξη πόρων για ένα κόμμα είναι αδήριτη ανάγκη. Η ποιότητα του κόμματος κρίνεται κυρίως από τη δυνατότητα ανεξαρτησίας από τους παρέχοντες τους πόρους. Μη γελιέστε: τα χρήματα κινούν και τα κόμματα. Κόμμα μπορεί να φτιαχτεί και από λίγους, όχι όμως χωρίς “ρευστό”. Και αυτό το “ρευστό” κινείται μόνο για συγκεκριμένους λόγους, που συνήθως περιορίζουν την ελευθερία λόγου ενός κόμματος. Φυσικά κάτι τέτοιο είναι απαράδεκτο κυρίως για ένα φιλελεύθερο κόμμα. Άρα; Καλούμαστε απλά να καινοτομήσουμε. Ας δούμε λοιπόν τώρα, αφού ξεκίνησε η προσπάθεια ίδρυσης, πως μπορούμε να αλλάξουμε, όχι την κομματική θεωρία, αλλά την κομματική πρακτική. Πως θα έχουμε οικονομικούς πόρους χωρίς συμβιβασμούς στις απόψεις. Πεδίο δόξας λαμπρό, νομίζω…
Το δεύτερο πεδίο πόρων είναι οι άυλοι. Η φήμη, ο λόγος και τα στελέχη (εθελοντές φυσικά). Παρατηρώ ήδη ότι υπάρχει μια θολούρα στον πολύ κόσμο (όσοι άκουσαν για τη νέα προσπάθεια). Είναι η νέα προσπάθεια κίνηση των Ανδριανόπουλου – Μάνου, κάποιων φίλων τους, κάποιων ελιτιστών ή κάποιων από εμάς; Μην εκνευρίζεστε, αυτά ακούγονται από ανθρώπους γύρω μου, που δεν είναι κομματικά ενταγμένοι. Ο λόγος όμως φαίνεται ξεκάθαρος, τουλάχιστον στην ιδρυτική διακήρυξη. Εκεί βρίσκουν όλοι θέσεις που συμφωνούν και θέσεις που διαφωνούν. Εδώ λοιπόν είναι το κρίσιμο ερώτημα: με ποιους πας ως κόμμα μπροστά και ποιους αφήνεις; Έίσαι ένα περιχαρακωμένο κόμμα σαφών ιδεολογικοπολιτικών αναφορών; Αφήνεις έξω όσους διαφωνούν με καίριες θέσεις; Τότε τί σόϊ φιλελεύθερο κόμμα είσαι; Αν βάζεις νερό στο κρασί σου, ώστε να χωρέσουν στο κουστούμι σου πολλοί, τότε τί ακριβώς καινούργιο προσφέρεις; Δύσκολη η απάντηση και ακόμη δυσκολότερη η εφαρμογή. Διότι και άλλοι πολιτικοί σχηματισμοί ξεκίνησαν για να αλλάξουν την πολιτική πραγματικότητα στη χώρα (ο καθένας από τη δική του πολιτική σκοπιά), αλλά στην πορεία τους χάσαμε. Ξέρετε πότε; Όταν άνοιξαν οι πόρτες για να ανέβουν τα ποσοστά.
Υπάρχει και ο κλασικός πολιτικός αντίλογος: τα κόμματα που απέτυχαν δεν είχαν σαφή κοινωνική και πολιτική αναφορά. Άρα εμείς που έχουμε σαφή ιδεολογικοπολιτική αναφορά, θα πετύχουμε; Είναι ένα στοίχημα, αφού δεν ξέρουμε καν πόσοι είμαστε… Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική: τα κόμματα, όσα εξέλεξαν εντιπροσώπους έστω και μια φορά, δεν απέτυχαν. Πέτυχαν, διότι σε συγκεκριμένη εποχή εξέφρασαν συγκεκριμένους ανθρώπους, με συγκεκριμένο λόγο, με συγκεκριμένους στόχους. Άλλαξαν οι στόχοι, άλλαξε ο λόγος, άλλαξαν οι άνθρωποι, άλλαξε η εποχή, απέτυχε το κόμμα. Απλά. Δεν είναι αυτός λόγος για να μην προσπαθήσεις…
Και γιατί να μην προσπαθήσεις να αλλάξεις από μέσα τα υφιστάμενα κόμματα προς μια πιο φιλελεύθερη πολιτική; Αυτό δεν κάναμε τόσα χρόνια πολλοί φιλελεύθεροι; Τί άλλαξε τώρα;
Κατά τη γνώμη μου τώρα ο κόσμος διψά για κάτι νέο, κάτι διαφορετικό, κάτι πραγματικό, κάτι εφαρμόσιμο. Το ερώτημα είναι: μια φιλελεύθερη πρόταση μπορεί να παίξει αυτό το ρόλο στην ελληνική κοινωνία; Κατά τη γνώμη μου ναι. Μακριά από τις υπάρχουσες αντιλήψεις, μιλώντας με αλήθειες, ανατρέποντας “παραδοχές” δεκαετιών, μιλώντας με σημερινούς όρους, προελκύοντας νέους ανθρώπους. Κάνοντας, προφανώς, μια μοναδική, πρωτότυπη, καινοτόμα πολιτική και επικοινωνιακή προσέγγιση. Τον άλλο δρόμο, την πάλη εσωτερικής αλλαγής και επηρεασμού, τη ζήσαμε. Δώσαμε κάποιοι τη μάχη, όπως μπόρεσε ο κάθένας μας, και απέτυχε. Όμως μάθαμε κάτι σημαντικό: τοι παιχνίδι από μέσα. Ξέρουμε πλέον, βιωματικά, τα δυνατά και αδύνατα σημεία των κομμάτων. Προσωπικά μιλώντας, και των μεγάλων και των μικρών. Ήρθε νομίζω η ώρα ενός κόμματος των πολιτών, χτισμένο από κάτω. Χωρίς καπελώματα όμως και εξαρτήσεις.
Η μάχη ούτως ή άλλως θα έχει αποτέλεσμα. Το πρώτο θέμα είναι αν θα πολεμήσεις ή θα παρακολουθήσεις. Το δεύτερο θέμα είναι μαζί με ποιους θα πολεμήσεις. Το τρίτο θέμα φύσικά είναι να νικήσεις. Και αυτό, ειλικρινά, είναι το πιο δύσκολο και το πιο οδυνηρό αν δεν το πετύχεις…
Ακόμη δεν τον είδαμε που λέει και η παροιμία…..
Αυτά συμβαίνουν (και θα συμβαίνουν) όταν πάει κάποιο κεφάλι να ξεχωρίσει. Θα μπορούσε βέβαια να θαωρηθεί και κολακευτικό ,όπως μου λέει και ο παπούς μου καλύτερα να σε ζηλεύουνε παρά να σε λυπούνται. Πού να δείτε τι έχει να γίνει κατά την προεκλογική περίοδο ,πως κάποιοι Τραγκαουνάκηδες θα αντιμετωπίζουν τους εκπροσώπους της Φ.Σ…..
Δεν είναι όμως καιρό για απόγνωση και ωχαδερφισμό, είναι καιρός για δράση. Ναι δράση, ο κόσμος βαρέθηκε το δικομματισμό με τα αδιέξοδά του ,έχει από καιρό εγκαταλείψει τις διαχωριστικές γραμμές, βαρέθηκε τους μεμψοίμοιρους κόκκινους ,νοσταλγούς του παρελθόντος, τους light αριστερούς της επανάστασης του καναπέ, τους φωνακλάδες ελληναράδες που μας προτρέπουν να πάρουμε την Πόλη …..
Ο κόσμος κατάλαβε ότι περάσανε ανεπιστρεπτί οι εποχές των παχιών δημοσιουπαλληλικών αγελάδων, κατάλαβε ότι το κράτος δε θα του ξεφορτώνει λεφτά στην πόρτα, ότι η βιομηχανία έφυγε από την Ευρώπη.
Υπάρχει γόνιμο έδαφος για να ειπωθεί επιτέλους η πολιτική αλήθεια πέρα από στενές ιδεολογικές φόρμες που μυρίζουν ψυχροπολεμική μούχλα ,πέρα από ρουσφετάκια -βόλεμα για ένα εξάμηνο και μετά έχει ο Θεός, πέρα από ελληνορθόδοξους τυμπανισμούς για τον εκλεκτό λαό του Θεού που δε θα γίνει ποτέ σαν τους κουτόφραγκους.
Ακριβώς.
Δεν υπάρχει λόγος ούτε να υποβαθμίζουμε τις δυνατότητες που παρέχει η τεχνολογία ούτε να πηγαίνουμε στο άλλο άκρο. Το να πειραματιζόμαστε, να ερευνούμε και να εφαρμόζουμε πρωτοποριακές μεθόδους επικοινωνίας είναι καλό, και θα πρόσθετα μονόδρομος, στην αρχική τουλάχιστον φάση της συλλογής υπογραφών.
Η μόνη διαφωνία με τον ληρ έγκειται στη παρατήρηση του ότι ενώ η virtual βάση δίνει την αρχική ώθηση, η ύπαρξη εκ των προτέρων κρίσιμης υποδομής θα κάνει την ώθηση ορμή.
Η δική μου εκτίμηση είναι ο καθοριστικός παράγοντας που θα μετατρέψει την ώθηση σε ορμή δεν είναι τα χρήματα και τα γραφεία αλλά η κοινωνική δυναμική, εάν βέβαια υπάρχει. Κανένα επιτυχημένο πολιτικό κίνημα δεν ξεκίνησε με εξασφαλισμένους πόρους, ενώ πολλές προσπάθειες που ξεκίνησαν με σημαντικούς πόρους ναυάγησαν. Ο παράγοντας που κάνει τη διαφορά σχετίζεται περισσότερο με την ανάλυση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στο πρόσφατο άρθρο του “Πίσω από τις παλιές γραμμές” που υποστηρίζει ότι οι όποιες διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των κομμάτων της Μεταπολίτευσης δεν είναι πλέον κάθετες αλλά οριζόντιες. Αν αυτή την αντιστροφή στο πολιτικό επίπεδο τη συνδυάσουμε με μιά άλλη στο κοινωνικό επίπεδο, δηλαδή αυτή που περιγράφεται στη διακήρυξη της Φιλελεύθερης Συμμαχίας περί νέων διαχωριστικών γραμμών που δεν είναι πλέον ταξικές (οριζόντιες) αλλά κάθετες καθώς οι νέοι μη προνομιούχοι συναντώνται πλέον σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, τότε βρισκόμαστε μπροστά σε ένα καθεστώς υπό κατάρευση, ή έστω σε φάση ριζικής του μετάλλαξης.
Σε μιά τέτοια περίπτωση, όπως συμπεραίνει και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, η πολιτική παρέμβαση και ο λόγος των φιλελευθέρων θα είναι κρίσιμοι, και η δυναμική των πραγμάτων θα λύσει ταχύτατα και με επάρκεια ζητήματα οικονομικών και ανθρώπινων πόρων.
Η γνώμη μου είναι ότι, τα παραπάνω ισχύουν, και η δυναμική αυτή υπάρχει πράγμα που θα αποδειχθεί (ή δεν θα αποδειχθεί) γρήγορα.
Ότι και να αποδειχθεί βέβαια αυτό που μετράει τελικά όπως λέει και ληρ είναι το ταξίδι.
Χαίρομαι που θα συνταξιδέψουμε, ας χαρούμε το ταξίδι, πόσο μάλλον όταν υπάρχουν ισχυρές πιθανότητες ο προορισμός να είναι ακόμα συναρπαστικότερος.
Με όλη την εκτίμηση που έχω στον κο Ανδριανόπουλο, νομίζω ότι άρθρα σαν κι αυτό δεν βοηθούν την παρούσα στιγμή.
Τα κρατικοδίαιτα / διαπλεκόμενα ΜΜΕ πάνε να δημιουργήσουν την αίσθηση ότι το, υπό εκκόλαψη, νέο κόμμα θα είναι δημιούργημα του Μάνου και του Ανδριανόπουλου έτσι ώστε να το κάψουν απ’την αρχή. Να του αφαιρέσουν την αίσθηση φρεσκάδας που (θα) αποπνέει ως κίνημα πολιτών και να το παρουσιάσουν ως παλιό, ξαναζεσταμένο φαγητό δύο παλαιών πολιτικών.
Το γράφω αυτό παρότι κι εγώ, όπως και άλλοι, είμαστε σκεπτικοί απέναντι στον τρόπο εκκίνησης αυτής της προσπάθειας. Δεν αμφισβητώ ωστόσο τον αυθορμητισμό και την αυθεντικότητά της. Άρα, η οποιαδήποτε “ανάμιξη” παλαιών πολιτικών, έστω και με τις καλύτερες των προθέσεων να γίνεται πιστεύω ότι αυτή τη στιγμή θα είναι επιζήμια.
Απέναντι σε ένα οργανωμένο εχθρό κάνεις ανταρτοπόλεμο. Απέναντι σε ένα τέτοιο συντεταγμένο και μονολιθικά γερασμένο σύστημα, πάνω από συγκεκριμένες και συντεταγμένες απόψεις (που ΚΑΙ αυτές χρειάζονται) παραθέτεις τη φρεσκάδα.
Ο κόσμος έχει αισθητήριο. Πολύ συντομα δε θα ρωτάνε “ποιοί είσαστε” αλλά “are you up to the job?” Η αλλάγή σε πολλούς ανθρώπους έχει συντελεστεί, το θέμα είναι ότι μέσα στην απελπισία τους δεν βλέπουν όχημα υλοποίησης, δεν συνειδητοποιούν ότι υπάρχει. Ε αυτό θα γίνει η ΦΣ. Οχημα συνειδητοποίησης.
Γιατι, ξέρετε είμαι και λίγο Δαρβινιστής, λένε “Όλοι ίδιοι είναι”
Ε λοιπόν, ευτυχώς ΔΕΝ είμαστε όλοι ίδιοι κύριοι. Ευτυχώς…
Ο κυριος Ανδριανοπουλος για μενα προσωπικα αποτελει παραδειγμα σωστης επικοινωνιακης προωθησης των φιλελευθερων ιδεων.Δε μπορω να πω το ιδιο για τον κυριο Μανο.Δεν αναφερωμαι στην ουσια των οσων πρεσβευουν οι δυο αλλα στον τροπο.Φυσικα ο καθενας βλεπει τα πραγματα απο τη δικη του οπτικη γωνια.Τα λεω αυτα γιατι τυχαινει να εχω στενη επαφη με τον “εξω” κοσμο και γνωριζω την απηχιση τους.Προσωπικα δε θεωρω αρνητικη μια ταυτιση του κομματος με τον Ανδριανοπουλο.(την ταυτιση με τον Μανο τη φοβαμαι περισσοτερο)Οπως ομως και να χει η φρεσκαδα προερχεται απο τις ιδεεες.Για εκει που αρχικα θα στοχευε μια κινηση δημιουργιας νεου κομματος δεν πιστευω οτι θα εβλαπτε ιδιαιτερα μια ταυτιση με αυτους τους “παλαιους πολιτικους”.Βλεπετε τελικα το ερωτημα του Ανδριανοπουλου στην πραγματικοτητα πρεπει να τεθει ως εξης> “ρεαλιστικα τι εκλογικους στοχους θα μπορουσε να θεσει ενα νεο φιλελευθερο κομμα στην Ελλαδα?”
Υ.Γ.Και κατι ακομα, μια εκλογικη ηττα και μη εκπληρωση στοχων ΔΕΝ θα πρεπει να αποτελει την αιτια διαλυσης του κομματος.
Η διάψευση πρέπει να είναι ξεκάθαρη και από τοους ίδιους.
Ο κ. Μάνος είπε σε ραδιόφωνο πως το έμαθε από δημοσιογράφους. (Ευτυχώς)Πόσοι το άκουσαν όμως…
Αυτή τη στιγμή η οποιαδήποτε ταύτιση μαζί τους μόνο κακό κάνει.
Συμφωνώ με τον Manz πως ούτε τέτοια άρθρα του κ. Ανδριανόπουλου βοηθούν. (Με όλο τον θαυμασμό στο πρόσωπό του)
Συμφωνώ με τον Ληρ για το τι χρειάζεται για την οργάνωση και την λειτουργία ενός κόμματος.
Κε Μαλούκο δεν είναι μόνο το μαντρί με την έννοια των υποσχέσεων.
Οι ενεργοί πολίτες από τους οποίους θα γίνει η πρώτη στελέχωση έχουν κάποιο πολιτικό παρελθόν. Εκεί δημιοργήθηκαν φιλίες και δεσμοί. Φιλίες ενδεχομένως με κάποιους που ήδη είναι (ή θα είναι στις επόμενες εκλογές) βουλευτές, στελέχη κτλ.
Αυτοί οι δεσμοί σπάζουν πιο δύσκολα…
Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς συζητάμε εδώ.
Χρόνια ολόκλήρα οι κ. Ανδριανόπουλος και Μάνος δείνανε μόνοι τους τη μάχη των φιλελεύθερων ιδεών στην Ελληνική πολιτική σκηνή.
Τώρα έχουμε πρόβλημα να συνδέσουμε το όνομά μας μαζί τους; Δεν καταλαβαίνω το γιατί. Και μόνο για το ότι τολμούνε να στηρίξουν μια προσπάθεια που δεν έχει καμία στήριξη από κανέναν και μηδενική προβολή, θα πρέπει να τους ευχαριστήσουμε.
Δεν είμαστε και τόσο πολλοί πια οι φιλελεύθεροι για να κοντραρόμαστε και μεταξύ μας.
Α, καλά εδώ συμφωνούμε αγαπητέ. Το θέμα είναι ότι πολλοί φίλοι και συμπολίτες ανεξαρτήτως “δεσμών” νοιώθουν ένα συναίσθημα πνιγμού με τα υπάρχοντα πολιτικά πράγματα. Εκεί βρίσκεται η ουσία. Όντως, και είναι λογικό, κάθε ενήλικας και “μορφωμένος” που ανήκει σε μια “ανώτερη” τάξη ή επαγγελματική ομάδα, είναι φυσικό να έχει και κάποια διασύνδεση με τα πολιτικά πρόσωπα, έστω και σε επίπεδο βουλευτών ή/ και παρατρεχάμενων. Η ουσία της ΦΣ όπως την έχω καταλάβει όμως ξεκινάει από την αναγνώριση ότι η χώρα τραβάει σε στρεβλό δρόμο, και στην ανάγκη διατύπωσης αυτής της άποψης κατά συνείδηση. Είναι φυσικό, στην αρχή της δημιουργίας αυτού του κόμβου το κέντρο ιδεολογικής (ο Θεός να την κάνει) αναφοράς να ήταν για τους περισσότερους συμμετέχοντες/ συμφωνούντες, η ΝΔ αλλά και ένα εν δυνάμει ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ. Με τη συμμετοχή εδώ διαπιστώνουμε ότι για διάφορους λόγους:
-Τα κόμματα είτε κατά βάθος δεν θέλουν να αλλάξει τίποτε για να μη θιγούν τα κέντρα συμφερόντων και προσοδοθηρίας του Ελλ. κράτους, τα οποία είναι και υπεύθυνα για τον τρελό και απόλυτο παραλογισμό του ιδεολογικοπολιτικού matrix δέστε την ταινία) της μεταπολίτευσης, και,
-Οι συμμετέχοντες συγκλίνουν σε απόψεις των οποίων η ουσία είναι ίδια: Δεν πάει άλλο, και χρειαζόμαστε περισσότερη κοινωνική ελευθερία και όχι άλλη τροχοπέδη από το κράτος. Θέλουμε να ζήσουμε σε μια ανεπτυγμένη κοινωνία την οποία τη δικαιούμαστε, και όχι σε αυτό το όργιο παραπληροφόρησης, ιδεολογικής και όχι μόνον τρομοκρατίας όπως το έχουν διαμορφώσει τα κανάλια, οι άτολμες και διαπλεκόμενες κυβερνήσεις, και άλλοι φορείς (ΚΑΙ ο ΣΕΒ) οι οποίοι αντί καινοτομίας και αντί-λόγου στην παραπληροφόρηση κοιτάνε να πάει καλά το μαγαζί τους και τίποτα παραπάνω.
Αυτή η σύγκλιση απόψεων (πέντε κουκιά πάνω, πέντε κουκιά κάτω δεν θα μας χαλάσει) είναι το ζητούμενο. Και ζυμώσεις γίνονται. Το θέμα είναι να αποκτήσουν δυναμική και γρήγορα, αλλιώς θα είναι το 2015 και θα μιλάμε ακόμα για μη κρατικά πανεπιστήμια, αποκρατικοποιήσεις, ελευθερώσεις αγορών, ουρανοξύστες και εκσυγχρονισμό των αστικών τοπίων των μεγάλων Ελληνικών -πόλεων ενώ στην Αλβανία θα είναι η νέα Silicon Valley της Ευρώπης.
Τραγική ειρωνεία, προεξάρχων σε αυτή την προσπάθεια μπορεί και να είναι ο Οδυσσέας Τσενάϊ τον οποίο οι “Ελληναράδες” των οπισθίων της μαϊμούς έδιωξαν στο ΜΙΤ και όταν φυσικά επιστρέψει και αν…, μάλλον θα πάει στην αναπτυσσόμενη πατρίδα του που μπορεί να έχει βρει ως τότε τον δρόμο της και να μην περιμένει να λάβει τα φώτα από την γηράσκουσα -βιολογικά και ιδεολογικά Ελλάδα.
Η παραπάνω παράθεση #19 απαντούσε στην #17. Παρενεβλήθη εν τω μεταξύ η παράθεση #18 με την οποία συμφωνώ. Αν και ο ίδιος ο κος Αδριανόπουλος επισημαίνει ότι αυτή τη φορά πρέπει να είναι κάτι “from the people, by the people and to the people”
Σίγουρα όμως, και σε αυτό το ταξίδι χρειάζεται η πολιτική πείρα, όχι για τίποτε άλλο, αλλά για να αποφευχθούν οι κακοτοπιές. Αν και, είναι τέτοια η φλόγα των συμμετεχόντων που δεν πα’ να τους βάλεις στο ίδιο παράθυρο με τον… διάολο, αυτοί και πάλι θα τον αντιμετωπίσουν.
Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.
Κι εγώ αυτό αναρωτιέμαι…
Και για να το πάω ακόμα παραπέρα. Αν οι παραπάνω κύριοι κάποια μέρα ζητούσαν με απλή αίτηση (όπως όλοι οι υπόλοιποι!) να γραφούν στις σειρές της ΦιΣ υπάρχει περίπτωση να μη γίνουν αποδεκτοί;
Ποιό είναι το κυριότερο χαρακτηριστικό της σημερινής πολιτικής κατάστασης στη χώρα μας;
Για να το διαπιστώσουμε αυτό θα πρέπει να ανατρέξουμε στο παρελθόν. Το 1926 ο Γεώργιος Παπανδρέου εισέρχεται στην πολιτική σκηνή αφού πρωτοδιορίζεται νομάρχης Λέσβου από τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Το 1935 πρωτοεκλέχθηκε βουλευτής ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με το Λαϊκό Κόμμα. Το 1946 πρωτοεκλέγεται βουλευτής ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Από το 1926 και έκτοτε, αυτές οι τρεις Οικογένειες παίζουν τον πιο ουσιαστικό ρόλο και επισκιάζουν τα πολιτικά δρώμενα της χώρας μας. Φέτος κλείνουν 80 συνολικά χρόνια πλήρους κυριαρχίας των τριών αυτών οικογενειών.
Το κύριο χαρακτηριστικό της Ελληνικής πολιτικής σκηνής είναι η ιδιότυπη «Βασιλεία» αυτών των τριών Αγίων Οικογενειών. Ο Ελληνικός λαός έδιωξε την Βασιλική Οικογένεια των Γλύξμπουργκ και τη θέση τους πήρανε τρεις επιπλέον «Βασιλικές» Οικογένειες. Το πολιτικό μας σύστημα διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά μίας ιδιότυπης «Βασιλείας» με δύο Αντιβασιλείς, οι οποίοι εναλλάσονται στην εξουσία ελέω συμφερόντων, τα Πριγκιπόπουλα που περιμένουν στη σειρά να ανέλθουν στην εξουσία, και τους Αυλικούς-κομματικά στελέχη οι οποίοι ελέγχουν τους ιθαγενείς μήπως ξεφύγουν από το κομματικό μαντρί, λες και είναι πρόβατα….
Ως πότε τα παιδιά μας θα διοικούνται από τα δισέγγονα και τρισέγγονα αυτών των…Άγιων Οικογενειών; Ως πότε ο Ελληνικός λαός θα υπομένει ως ραγιάς αυτό το σάπιο πολιτικό σύστημα που του έχουν επιβάλει οι Φεουδάρχες του; Έχετε δει καμία άλλη Ευρωπαϊκή χώρα η οποία να κυβερνάται από τα δισέγγονα π.χ. του Αντενάουερ, του Βίλλυ Μπραντ, του Σοάρες, του Ντε Γκολ, του Γκένσερ, του Μιτεράν, του Χέλμουτ Κολ ή του Τσόρτσιλ;;; Όχι…Μόνο εδώ στην ραγιάδικη Ελλάδα υφίσταται αυτή η Φεουδαρχική νοοτροπία για 80 συνεχόμενα χρόνια. Λες και δεν υπάρχει κανένας άλλος Έλληνας ικανός να κυβερνήσει τούτη εδώ τη χώρα…..
Οι επόμενες Βουλευτικές εκλογές θα είναι οι πιο κρίσιμες μετά την μεταπολίτευση. Αυτές οι εκλογές θα αποτελέσουν την τελευταία ευκαιρία του Ελληνικού Λαού να απαλλαγεί από την ιδιότυπη «Βασιλεία». Κι αυτό γιατί τα σχέδια που έχουν στα συρτάρια τους οι τρεις Άγιες «Βασιλικές» Οικογένειες για τον έλεγχο της εξουσίας προβλέπουν τη διατήρηση της «Βασιλείας» τους και μετά το 2015….Πολύ απλά, αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς…
Ως πότε…
Καλή επιτυχία αν αποφασισετε να προχωρήσετε με τη δημιουργία κόμματος.
Παρολα αυτα θα προτεινα την προωθηση καποιων νεων πολιτικων και ατόμων με φρεσκες ιδεες. Επισης οχι μια τοσο libertarian approach παρα περισοτερο social liberal, η ελληνικη κοινωνια δεν ειναι ετοιμη για τετοιο shock, πρεπει να γινει σιγα σιγα η αλλαγη.
Δυστηχως ο ελληνας εχει μαθει να ζει με τα προσωπλατρικα κομματα, ειτε ειναι ο Παπανδρεου, ο Βενιζελος ή ο Καραμανλής. Ειναι λαθος να αφησεται να μιλησουν για το κομμα του Ανδριανοπουλου ή του Μανου. Πρεπει να ειναι το κομμα των φιλελευθερων και του προοδευτικου χωρου. Θελει πολυ προσοχη και να ξερετε οτι τα μεντια θα σας κανουν πολεμο
Kαλή δύναμη στη ΦΣ.Περιμένω με ενδιαφέρον την εκδήλωση για τον Φρήντμαν γιατί, καλό το διαδίκτυο, αλλά δεν υποκαθιστά τη φυσική παρουσία.Ας μην γκρινιάζουμε πρόωρα (όπως στο site των bulls κάποτε…).
-Σημείωση: Υπάρχει ο επι οκταετία πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, γιατί δεν αναφέρεται σαν η εξαίρεση του κανόνα;
– Αν και δεν έχω τίποτα προσωπικό εναντίον των κ.κ Μάνου ή Αδριανόπουλου, θα ερμηνεύσω το επειδόδειο που δημιουητγήθηκε ως “καπέλωμα”. Όχι μόνο φέρονται σαν ηγέτες της ΦΣ δύο άτομα που δε συμπεριλαμβάνονται καν στους υπογράφοντες την ιδρυτική Διακήρυξη , όχι μόνο παρεξηγήθηκε πλήρως μια επικείμενη εκδήλωση για το Φρίντμαν (γιατί κανείς δε διαμαρτύρεται για το καπέλωμα αυτής της μοναδικής πρωτοβουλίας; ούτε οι οικονομικές σχολές δεν έκαναν κάτι παρόμοιο ή το Επιμελητήριο), μπορεί να μην είμαι οικονομολόγος αλλά υπάρχουν άνθρωποι που έκαναν και μια προετοιμασία για την Παρασκευή εντελώς εθελοντικά.
Και το κυριότερο: Χωρίς παρεξήγηση αλλά πιστεύω ότι με την εισαγωγή ΑΥΤΩΝ των δύο συγκεκριμένων προσώπων έγινε εσκεμμένα “καπέλωμα” και σε αυτούς που έκαναν όλη την προσπάθεια αλλά και μια επιχείρηση να συνδεθεί η ΦΣ με δύο πολιτικούς με μάλλον αρνητική φήμη.
-Ο μεν ένας αποτυχημένος πολιτικός ηγέτης ενός κόμματος που δν υπάρχει πια
-Ο δε άλλος έχει πολεμηθεί πολύ από τα ΜΜΕ λόγω του ειλικρινούς φιλοαμερικανισμού του και της επαγγελματικής του συνεργασίας με πουλεθνικές
Επαναλαμβάνω δεν έχω κάτι με τους ανθρώπους αλλά δεδομένου πως τα ίδια ΜΜΕ έχουν διαμορφώσει τη γνώμη του κοινού για αυτούς μάλλον για κακό τους ανέφεραν.
Πρέπει σύντομα να ανακοινωθεί το διοικητικό σχήμα της ΦΣ για να κλείσουν μερικά στόματα.
Τι είδους διοικητικό σχήμα;
Υπάρχει η διοικούσα επιτροπή της, που είναι επώνυμη και τα ονόματα των συμμετεχόντων υπάρχουν διαθέσιμα από την πρώτη μέρα της διακήρυξης. Όργανα και καταστατικό θα καθοριστούν στο πρώτο συνέδριο της ΦιΣ, από το σύνολο των μελών της. Νωρίτερα δεν γίνεται να υπάρχει άλλο διοικητικό σχήμα από την αρχική επιτροπή που ξεκίνησε, γιατί δεν είναι σκοπός να μοιράζουμε μεταξύ μας καρέκλες, αλλά τα όργανα να προκύψουν από την συμμετοχή όλων. Τα ΜΜΕ κάνουν παρανοήσεις, είτε είμαστε ξεκάθαροι (που είμασταν από την πρώτη στιγμή), είτε όχι. Πάντως δεν βλέπω κανένα “καπέλωμα” εκ μέρους των κυρίων ΑΑ και ΣΜ, άσχετα με το πώς θέλουν τα ΜΜΕ να παρουσιάζουν τις ειδήσεις. Αντίθετα, είναι πολύ θετικό, το ότι εκφράζονται θετικά για την προσπάθειά μας.
Και να συμφωνήσω απόλυτα με τον Γ.Σαραριγιαννίδη. Οι ΑΑ και ΣΜ, έχουν κουβαλήσει μόνοι τους σχεδόν το πολιτικό βάρος της υπεράσπισης των φιλελεύθερων ιδεών σε ένα πολύ αρνητικό περιβάλλον και έχουν πληρώσει ένα μεγάλο πολιτικό κόστος. Είναι πολύ θετικό που αναγνωρίζουν την προσπάθειά μας την ειλικρίνεια των προθέσεων μας να μοιραστούμε κάποια στιγμή λίγο από αυτό το βάρος. Το αν θα συναντηθούν ή όχι οι δρόμοι μας είναι κάτι που θα φανεί. Πάντως, οι κύριοι ΑΑ και ΣΜ δεν είχαν καμία υποχρέωση απέναντί μας να εκφραστούν θετικά. Δεν μπορούμε παρά να τους ευχαριστήσουμε.
Επανέρχομαι για να διευκρινίσω (αν χρειάζεται) ότι το σχόλιό μου δεν είχε τη μορφή αιχμής κατά του κου Μάνου ή του κου Ανδριανόπουλου. Το θέμα δεν είναι τι άποψη μπορεί να έχουμε εμείς γι’αυτούς. Το θέμα είναι ποιοί συνειρμοί δημιουργούνται σε όλους αυτούς τους οποίους θα ήθελε, ή θα μπορούσε, να προσεγγίσει ένα νέο κόμμα. Ένας παλαιός πολιτικός όπως και να το κάνουμε “κουβαλάει πολλά μπαγκάζια”. Θετικά και αρνητικά. Και οι άνθρωποι / ψηφοφόροι δεν κρίνουν πάντα βάσει επιχειρημάτων αλλά “συναισθηματικά”, βάσει προκαταλήψεων και προκαθορισμένων ιδεών. Καλό είναι αυτό να λαμβάνεται υπ’όψιν.
Εκτός και αν σκοπός αυτού του… “θορύβου” ήταν να εξασφαλιστεί κάποια πρώτη δημοσιότητα στη Φ.Σ. και την εκδήλωση της 22/12, οπότε σας βγάζω το καπέλο!
Το πραγματικό ερώτημα είναι αν υπάρχει κόμμα για ένα καινούργιο (πολιτικό) χώρο!!!
Το παράδειγμα των, μόνο κατ’ όνομα, “Ταύρων” αποκαλύπτει ότι ο κόσμος το τελευταίο που αναζητά είναι μία ξαναζεσταμένη σούπα!!!
Είναι η απουσία πολιτικής stupid!!!
Αναφορά στο in.gr του νέου εγχειρήματος.
Φοβάμαι πως ο κύριος Μάνος αποτελεί περισσότερο δυσφημιστή των φιλελεύθερων ιδεών παρά αποτελεσματικό προωθητή τους. Εκτός του ότι βαρύνεται με την ριψασπία της προηγούμενης προσπάθειας (“Φιλελεύθεροι”), και με την ενσωμάτωσή του στο αντιφιελεύθερο ΠΑΣΟΚ, ο κύριος Μάνος κάνει κατά καιρούς διάφορες γραφικές δηλώσεις που ούτε εξυπηρετούν ούτε εκπροσωπούν την φιλελεύθερη ιδεολογία σε οποιαδήποτε απόχρωσή της (από libertarians μέχρι social liberals).
Tελευταία φορά που κάθισα να τον παρακολουθήσω στην τηλεόραση, πρότεινε στην εκπομπή “Πρώτη Γράμμη” των Οικονόμου-Λυριτζή να… απολύεται ο “χειρότερος” (?) υπάλληλος κάθε ΔΕΚΟ ετησίως, προκειμένου να βελτιωθεί ο δημόσιος τομέας. Με τέτοιες γραφικές, παιδαριώδεις ασυναρτησίες, περισσότερο στο μόρφωμα του κυρίου Καρατζαφέρη θα ταίριαζε ο κύριος Μάνος παρά σε μια σοβαρή προσπάθεια εκπροσώπησης του ελευθεριακού φιλελευθερισμού στην Ελλάδα. Εύχομαι ολόψυχα να μην θάψει και την νέα προσπάθεια υπό το βάρος της έλλειψης σοβαρότητάς του.
Είναι ΦΣ ή ΝΦΣ (νεοφιλελεύθερη συμμαχία);;
Ο νεοφιλελευθερισμός έχει δύο μεγάλους εκφραστές στην Ελλάδα και δεν νομίζω πως χωράει άλλο κόμμα σε αυτόν τον χώρο. Εκτός κι εάν διαφοροποιηθεί το νέο κόμμα ως προς το βόλεμα κι αποφασίσει να κάνει ιδεολογία του το ΜΗ ρουσφέτι. κάτι το οποίο προφανώς εν Ελλάδι θα του έδινε κανένα 0.5%.
Για να καταβεις σε εκλογες (δυστυχως) δεν πρεπει να εχεις ιδεες και αποψεις αλλα (δυστυχώς) να εχεις ενα κράχτη και να βγαινεις στα μεντια ωστε να υπαρχει αναγωρισιμοτητα, Δυστυχως δεν εχουν σπουδασει ολοι οι ελληνες οικονομικά ή πολιτικες επιστημες, το 90% θεωρει φιλελευθερο το μπους και πιστεύει οτι οι εβραιοι εκαναν την 9-11. Πως θα χειριστεί η Ν.Φ. αυτή την μάζα των αγροίκων; Δεν ειμαι μέσα και δεν γνωρίζω πραματα αλλα έχει διασφαλιστεί η “συνεργασία” με καποια ΜΜΕ και η σχετική προβολή; Δυστυχως το ελληνικο συνταγμα δεν επιτρεπει πολιτικες συνεργασιες ωστε να μπορουσε η Ν.Φ. να μπει ως συνεργαζομενο κομμα με ενα απο τα δυο μεγαλα κομματα;
Πολυ φοβαμε οτι θα μεινει στο 0,5% Ισως η ιδεολογια Μη Ρουσφετι και να δουλεψει στους εκατομυρια ελληνες που δεν εχουν βισμα, που ειναι σωστοί και τίμιοι και εργαζονται υπο συνθηκες εργατικής ζουγκλας
Εμαθα πρίν από λίγα λεπτά για την συζήτηση δημιουργίας Φιλελεύθερου κόμματος στην Ελλάδα και είμαι ακόμα σε κατάσταση σόκ (απ’την χαρά)- χρειάζομαι λίγο χρόνο να επαξεργαστώ την πληροφορία και ν’αποφανθώ αν θα την πάρω στα σοβαρά.
Χαίρομαι ιδιαιτέρως για την σιγουριά του κ. Ανδριανόπουλου οτι “Υπάρχουν πολίτες που θέλουν καθαρά λόγια και αποσαφηνισμένες προτεραιότητες και κατευθύνσεις”. Παίρνοντας ως δεδομένο οτι αναφέρεται σε πολίτες που εξακολουθούν να ασκούν τα εκλογικά τους δικαιώματα στην Ελλάδα, θα χαιρόμουν ακόμα περισσότερο αν γνώριζα οτι η δήλωση του κ. Ανδριανόπουλου βασίζεται σε στοιχεία που προέκυψαν από μια πρώτη έρευνα της κοινής γνώμης.
Σε κάθε περίπτωση, εξαιρετικά ελπιδοφόρα νέα!
@Poppy Kalesi
Μπορείτε κι εσείς να συμμετλεχετε. Αρκεί μια υπογραφη και καλή θέληση. Την καλή θέληση φαίνεται ότι την έχετε, οπότε το μόνο που χρειάζετε είναι μια υπογραφή: http://www.greekliberals.net
“Φοβάμαι πως ο κύριος Μάνος αποτελεί περισσότερο δυσφημιστή των φιλελεύθερων ιδεών παρά αποτελεσματικό προωθητή τους. Εκτός του ότι βαρύνεται με την ριψασπία της προηγούμενης προσπάθειας (”Φιλελεύθεροι”), και με την ενσωμάτωσή του στο αντιφιελεύθερο ΠΑΣΟΚ, ο κύριος Μάνος κάνει κατά καιρούς διάφορες γραφικές δηλώσεις που ούτε εξυπηρετούν ούτε εκπροσωπούν την φιλελεύθερη ιδεολογία σε οποιαδήποτε απόχρωσή της (από libertarians μέχρι social liberals).”
Και την Αλέκα Παραρήγα θα δεχόμουνα σαν μέλος της Φ.Σ. αν είχε σωστές ιδέες και όρεξη για δουλειά. Τώρα αν ακούσω από άνθρωπο ότι δε συμπαθεί τη ΦΣ επειδή την επαίνεσε ο Μάνος, τότε θα είμαι σίγουρος ότι εξαρχής ψήφιζε αλλού ,αλλά έψαχνε άλλοθι για να μη φανεί προκατειλημένος.
Κύριε Περλικέ: Μίλησα για καπέλωμα από τα ΜΜΕ , δεν προσπαθώ να αγχώσω κανέναν απλά είναι προφανές ότι ο χαρακτηρισμός -που ορθώς χρησιμοποιείται- “προσωρινός” σε ένα διοικητικό σχήμα δίνει πάντα λαβές για θεωρίες συνομωσίας.
Ένα κόμμα λοιπόν για την καταπολέμηση του κρατισμού, μεταρρύθμιση της οικονομίας κ.α. Αλλά και φιλοδυτικό. Καλά ως εδώ για μένα που πιστεύω στην φιλελεύθερη οικονομική πολιτική και που δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον δυτικό κόσμο.
Μετά όμως ο κ. Ανδριανόπουλος αρχίζει να μου βάζει ψύλλους στα αυτιά. Εντάξει, πρέπει να παραδεχτώ ότι φταίνε και προηγούμενες δηλώσεις των «φιλελεύθερων». Όχι μόνο αυτά που λέει ο Ανδριανόπουλος εδώ.
«αντίθετος στους ψευδεπίγραφους τρομοκράτες, μουσουλμάνους η άλλους, κι επιθετικά υποστηρικτικός της φιλοδυτικής πορείας της χώρας»
Φιλοδυτική πορεία? Δηλαδή ποια άλλη πορεία έχει ή θα μπορούσε να έχει η Ελλάδα? Να πάμε με το Ιράν και το Πακιστάν? Ή μήπως με την Κίνα και τις άλλες Ασιατικές χώρες? Πόσους Έλληνες ξέρετε εσείς που να θέλουν κάτι τέτοιο?
Μπα, μάλλον κάτι άλλο θέλει να πει ο Ανδριανόπουλος. Για να το ψάξουμε.
Μήπως θέλει να αφήσουμε την «παλιά Ευρώπη» και να πάμε με την “νέα”? Να συνταχθούμε με τους neo-conservatives και να ψάχνουμε στην άμμο τα χημικά του Σανταμ? Α, όχι ξέχασα το πρόβλημα ήταν ο ίδιος ο Σαντάμ και οι Αμερικάνοι, οι Εγγλέζοι και οι άλλοι willing (η νέα Ευρώπη) πήγαν εκεί για να ελευθερώσουν το Ιρακινό λαό από τον τύραννο και να κάνουν το Ιράκ υπόδειγμα δημοκρατίας. Μην ακούτε τις κακίες γλώσσες που λένε για πετρέλαια και τέτοια. Μήπως για να γίνουμε αρκετά φιλοδυτικοί με τα μέτρα των «φιλελεύθερων» πρέπει να σταματήσουμε να τους κριτικάρουμε για αυτά? Αλλά και για τα Γκουαντάναμο και τα άλλα ωραία που κάνουν στο war on terror? Το ‘χε προτείνει ο Ανδριανόπουλος και αυτό πριν λίγο καιρό απ’ ότι θυμάμαι. Αλλά μας θέλει και εμάς λέει αντίθετους στην τρομοκρατία. Δεν το κατάλαβα αυτό. Γιατί δηλαδή, μέχρι τώρα είμαστε θαυμαστές του Μπιν Λαντεν?
Η φιλοδυτική πορεία όμως πρέπει να συνοδεύεται από «εξοβελισμό βέβαια των εθνοκεντρικών φανατισμών, της καχυποψίας του καινούργιου και κάθε φαντασιόπληκτης θεωρίας της συνωμοσίας εναντίον της «διαλεχτής» αφεντιάς μας». Καλά και αυτά βέβαια. Δεν είμαι οπαδός του Λιακόπουλου και δεν βρίσκω την αφεντιά μου να κουβαλάει εκλεκτό αίμα εξωγήινων. Αλλά τι θα πρέπει να κάνουμε κ. Ανδριανόπουλε όταν οι Αμερικανοεγγλέζοι στην επόμενη ευκαιρία θα πάρουν και πάλι το μέρος των Τούρκων? Να το δεχθούμε αδιαμαρτύρητα για να μην μας πουν αντιδυτικούς ή φανατικούς εθνοκεντριστές? Γιατί βλέπετε κ. Ανδριανόπουλε μπορεί να είμαι φιλελεύθερος και ειλικρινά να μη έχω κανένα πρόβλημα με την δύση, αλλά μένω στην Ελλάδα και δεν μου αρέσει καθόλου όταν τα παιχνίδια τους τα παίζουν σε βάρος μου.
Θα μου πείτε είσαι αδικαιολόγητα επιθετικός, που τα είπε αυτά ο άνθρωπος. Ίσως φταίει που ο λόγος των «φιλελεύθερων» τα τελευταία χρόνια κάνει μερικά φάλτσα στα εξωτερικά θέματα. Όπως έγραψα και στον Μιχα προ καιρού, όλο και πιό πολύ μου φαίνεται ότι στην Ελλάδα μερικοί έχουν μπερδέψει το ουσιαστικό φιλελεύθερος με το Ατλαντιστής.
Γιατί δηλαδή, εάν δεν είμαστε με το Πακιστάν πρέπει να είμαστε σκυλάκια των ΗΠΑ και των συμμάχων τους; Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα δηλαδή; Επίτελους πότε θα απαγκιστρωθούμε απο την μετεπαναστατική δουλική συμπεριφορά της συμμαχίας με κάποια χώρα για να επιτύχουμε;;
Όσον αφορά τον φιλελευθερισμό, μπορείτε να μου πείτε κάποιο παράδειγμα όπου εφαρμόστηκε σε ακραία μορφή και πέτυχε να μειώσει την φτώχεια και την ανισότητα; Και για νά’χουμε και καλό ρώτημα, τι είναι ο φιλελευθερισμός; Διότι ο καθένας τον περιγράφει διαφορετικά και συνήθως λέει τι ΔΕΝ είναι (δεν είναι κρατισμός, δεν είναι έλεγχος κτλ κτλ)
Εγώ βλέπω ότι όσοι ήθελαν ένα νεοσυντηρητικό κόμμα-σκυλάκι του Μπους αποχώρησαν από την ΦΣ.
http://bourchas.blogspot.com/2006/12/blog-post_16.html
Οι φόβοι από πάνω μάλλον είναι αβάσιμοι.
Και φυσικά να γίνει νέο κόμμα και με Ευρωπαική εκπροσώπηση κιόλας, ακόμη κι αν δεν έχει άμεσα κοινοβουλευτική εκπροσώπηση στην Ελλάδα.
Να η ευκαιρία:
http://www.eldr.org/diogenes/eldr_in_eur.php?Id_country=34
Είμαστε με την Ευρωπη, ουτε με τους Αμερικανους rednecks, ουτε με το φασιστικο ισλαμ.
Ασφαλώς και είμαστε με την Ευρώπη. Στην οποία υπάρχει η Ένωση Φιλελεύθερων Κομμάτων, τα οποία συμμετέχουν στις 12 από τις 25 κυβερνήσεις των χωρών-μελών!
H eyrwpaikh ekproswphsh tha einai sigoura pio apotelesmatikh. H pleiopshfia twn thematwn pou vriskontai sthn kardia ths kardias tou fileleytherismou einai armodiothtes ths Eyrwpaikhs Enwshs.
H koinotikh diadikasia sxediasmou, pshfishs kai efarmoghs ths nomothesias einai o xwros opou oi Ellhnes fileleytheroi mporoun na exoun thn megisth epirroh.
To prwto vhma, opws eipe o k. Doukas, tha htan h synergasia me ta ypoloipa Eyrwpaika fileleythera kommata mesw tou ELDR (enas ek twn dyo pylwnwnw tou Synaspismou twn Fileleytherwn kai twn Dhmokratwn gia thn Eyrwph (ALDE)). Aytos einai o fysikos xwros ekfrashs OLWN twn ekfansewn tou fileleytherismou. Ola ta pithana reymata oikonomikou kai koinwnikou fileleytherismou ekproswpountai sthn ALDE. Apo to neofileleythero FDP ws to libertarian D66 kai tous Italous Radicali.
Einai shmantiko na ginei antilhpto oti anexarthtws thewrhshs, oi Eyrwpaioi fileleytheroi moirazontai koines arxes, axies kai ways to do things. Apotelesmatikothta, diafaneia, axiokrateia. Fysika kai milame gia ena eyrytato fasma apopsewn kai profanws yparxoun terasties diafores apopsewn. Omws to na dhmiourgoume thewrhtikes omadwseis den voithaei se tipota. Ayto pou mas enwnei einai mia koinh filosofia kai prooptikh, mia koinh fileleytherh “klwsth”. An eisai Atlantisths h Euro-federalist, tree-hugging libertarian h o ametanohtos free-marketeer ligh shmasia exei- xreiazesai na kaneis thn fwnh sou n’akoustei. Aythn thn stigmh aythn einai h epeigousa kai kyria proteraiothta.
http://www.alde.eu/
Προς “Ενας δικηγόρος του διαβόλου”:
Αν, αντί να φαντάζεστε τις θέσεις του Ανδριανόπουλου, με βάση τα κλισέ που έχετε στο μυαλό σας, κάνατε τον κόπο να ψάξετε να τις διαβάσετε / ακούσετε θα ξέρατε ότι έχει πολλάκις καταφερθεί εναντίον του Μπους και της πολιτικής του, τόσο στα οικονομικά θέματα όσο και στο Ιράκ.
Ενδεικτικά διαβάστε εδώ.
Ωστόσο, η αβάσιμη αντίδρασή σας επιβεβαιώνει τους φόβους που εξέφρασα παραπάνω σχετικά με την παρουσία παλαιών πολιτικών σε νέο κόμμα και τις προκαταλήψεις που, ακούραστα, κουβαλάει ο κόσμος.
Ξέρεις κάτι φίλε chris?
Εδώ υπάρχουν δυο απαντήσεις:
-Του δείχνανε το φεγγάρι και αυτός κοίταζε το δάχτυλο”
-“Ου με πείσεις καν με πείσεις” που λέγανε οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι.
Καλησπέρα σε όλους.
Από ότι φαίνεται από την όλη συζήτηση, τις παρεξηγήσεις με τα Δελτία Τύπου και τις τοποθετήσεις των Μάνου/Ανδριανόπουλου, βρισκόμαστε ακόμα στα πολύ πρώιμα στάδια της δημιουργίας κάτι καινούριου.
Ο κ. Ανδριανόπουλος στο άρθρο του υπογραμμίζει μια καινοτομική ιδέα: η όλη προσπάθεια πρέπει να ξεκινήσει από τη βάση της ιδέας του Κινήματος των Πολιτών και όχι με τη μορφή ενός κόμματος. Η ιδέα αυτή ακολουθεί την παγκόσμια τάση των κοινωνικών δικτύων, των διαδικτυακών κοινοτήτων, των blogs κτλ. Πολύ μπροστά για την Ελλάδα – χρειάζεται προσοχή και υπομονή.
Η αλήθεια είναι ότι το κενό στην πολιτική πίτα στην Ελλάδα υπάρχει, τόσο σε επίπεδο ιδεολογίας (κανένα liberal κόμμα) όσο και σε επίπεδο μέσου (κανένα κίνημα που να αναπτύσει συλλογική δράση μέσω π.χ. του Internet). Για να μας πάρουν όμως κι οι άλλοι στα σοβαρά, χρειαζόμαστε ένα ξεκάθαρο στρατηγικό πλάνο με ρεαλιστικούς στόχους, κάτι που δεν είδα στην Διακύρηξη στο site της ΦΣ. Αντίθετα, είδα διάφορες ακραίες και ασαφείς θέσεις που είναι εκεί λες και το μόνο που θέλουν είναι να προκαλέσουν. Ο Μίμης Ανδρουλάκης στο νέο του βιβλίο κάπου λέει: “Ο χειρότερος μεταρρυθμιστής είναι ο υστερικός που χτυπιέται, το παίζει κοσμοσωτήρας, και θέλει σώνει και καλά να λυτρώσει τους ανθρώπους ερήμην τους. Τότε ο κόσμος αισθάνεται ότι το φάρμακο μπορεί να είναι χειρότερο από την αρρώστια.” Σκεφτείτε το αυτό καθώς διαβάζετε την διακύρηξη.
Επίσης ελπίζω η όλη ιστορία με την δήθεν ταύτιση Μάνου/Ανδριανόπουλου με την ΦΣ να μην προωθήθηκε σαν ένεση δημοσιότητας γιατί περισσότερο κακό κάνει παρά καλό. Η ΦΣ δεν πρέπει να ταυτιστεί στο μυαλό του κόσμου με δυο υπάρχοντα πολιτικά πρόσωπα γιατί έτσι χάνει το καινοτομικό της στοιχείο, αυτό που την διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους: τον “πολίτη”.
Νομίζω ότι το άρθρο του κ.Ανδριανόπουλου είναι μια καλή βάση για συζήτηση σχετικά με το που πρέπει να πάει η ΦΣ.
Αυτό λέω και εγώ Νίκο ότι δεν χρειάζεται να γίνουμε σκυλάκια των ΗΠΑ για να είμαστε φιλοδυτικοί. Δεν μπορώ να καταλάβω την εμμονή πολλών φιλελεύθερων να μην μας θεωρούν αρκετά φιλοδυτικούς ή να νομίζουν ότι είμαστε και αντιδυτικοί επειδή δεν είμαστε βολικοί συνεργάτες των ΗΠΑ ή των Εγγλέζων.
Γι’ αυτό mantz παρόλο που και εγώ στον φιλελεύθερο χώρο βάζω τον εαυτό μου μπαίνουν ψύλλοι στα αυτιά όταν ακούω τα τελευταία χρόνια τα λόγια διάφορων φιλελεύθερων. Ο Ανδριανόπουλος άλλωστε δεν ήταν (ή μήπως τον μπερδεύω με τον Μάνο) που έκανε στην βουλή επερώτηση για την τοποθέτηση Παπούλια κατά του Γκουαντάναμο; Γιατί δηλαδή ο Παπούλιας δεν έχει αυτό το δικαίωμα όταν το ίδιο κάνουν τόσοι και τόσοι δυτικοευρωπαίοι πολιτικοί; Αλλά δεν είναι και υποχρέωση του κάθε φιλελεύθερου να καταδικάζει τέτοιες βάρβαρες προσβολές ανθρώπινων δικαιωμάτων; Αλλά και στα δικά μας τα κοντινά ας πούμε στα ελληνοτουρκικά πόσες φορές ακόμα και σ’ αυτήν εδώ την σελίδα διάφοροι φιλελεύθεροι κατηγορούν τους Έλληνες για «εθνοκεντριστές» ή Ελληναράδες όταν δεν αφηνόμαστε να ξεβρακωθούμε εντελώς στον Ερντογάν. Λυπάμαι παιδιά αλλά ορισμένοι φιλελεύθεροι μου θυμίζουν κάποιους της αριστεράς που κυνηγάνε την ουτοπία και νομίζουν ότι όλα τα προβλήματα έχουν λυθεί στον κόσμο και το μόνο που φταίει είναι το «εθνοκεντρικό» μυαλό μας.
@Δικηγόρος του Διαβόλου:
Για το θέμα του Μπους/ Ιράκ υποθέτω παραδέχεσαι το σφάλμα σου. Για το θέμα των ελληνοτουρκικών / ελληνο-αμερικανικών κτλ. σχέσεων λυπάμαι αλλά δεν συμμερίζομαι τους φόβους σου. Ούτε και την εν γένει αντίληψή σου (όπως την καταλαβαίνω μέσα από λίγες γραμμές). Δεν θεωρώ ότι “οι Αμερικανοεγγλέζοι παίρνουν συνέχεια το μέρος των Τούρκων”. Θεωρώ ότι το βασικό πρόβλημα αυτής της χώρας είναι ότι συνέχεια κλαψουρίζει και προσπαθεί να ρίξει σε τρίτους τις ευθύνες για τα όποια προβλήματά της. (Βλ. σχόλιο του Ν. Δήμου για την Ελληνική Χούντα και το Πολυτεχνείο). Προφανώς, δεν είναι άσχετο με το χαρακτήρα πολλών πολιτών της αυτό. Το βασικό είναι να ακολουθείται μια εξωτερική πολιτική σοβαρή, που να βλέπει μπροστά και να μπορεί να αξιοποιεί στο μέτρο του δυνατού τους εκάστοτε συσχετισμούς ισχύος.
Τα περί ξεβρακωμάτων, συγγνώμη αλλά τα θεωρώ ένδειξη της κυρίαρχης Τουρκοφοβίας, έτερον ήμισυ του ελληνικού εθνοκεντρισμού.
Στο website της Φιλελεύθερης Συμμαχίας, υπάρχει πλέον πεδίο FAQ για όσους θέλουν περαιτέρω διευκρινήσεις για την πολιτική διακύρυξη της Συμμαχίας:
http://www.greekliberals.net/civilaction/index.php?option=com_content&task=view&id=22&Itemid=59
Όλες οι συνεντεύξεις του Κωνσταντίνου είναι «στημένες».
Κανένας δημοσιογράφος δεν του κάνει τις εξής ερωτήσεις:
1. Γιατί συνεχώς λέτε για το πού σπούδασαν τα παιδιά σας και δεν λέτε για το τι σπουδές κάνατε εσείς ο ίδιος που σας χρυσοπλήρωνε ο ελληνικός λαός;
2. Γιατί συνεχώς μιλάτε για τη Σχολή Αναβρύτων, λες και είναι κανένα Πανεπιστήμιο τύπου Καίμπριτζ; Γιατί δεν λέτε καθαρά ότι τα Ανάβρυτα που σπουδάσατε ήταν απλά ένα γυμνάσιο, στο οποίο ο καθηγητής δεν θα τολμούσε ποτέ να σας βάλει κακό βαθμό επειδή θα πέρναγε την υπόλοιπη ζωή του στη Μακρόνησο;
3. Πώς καταφέρατε σε δύο (2) χρόνια και τελειώσατε τρεις (3) στρατιωτικές σχολές (Ευελπίδων, Δοκίμων και Ικάρων); Γιατί δεν τις τελειώνατε σε τρία (3) χρόνια (στην κάθε μία η φοίτηση είναι τετραετής);
4. Όταν η χούντα σας κατάργησε οριστικά γιατί βιαστήκατε να δηλώσετε ότι θα σπουδάζατε στο Καίμπριτζ; Γιατί είσασταν επί τρία (3) χρόνια υποψήφιος και τελικά δεν καταφέρατε να γίνετε δεκτός; Πως το δικαιολογήσατε μετά; Ότι «δεν είχε το Καίμπριτζ το κατάλληλο κύρος»;
5. Θυμάστε που όταν είσαστε διάδοχος του Θρόνου στην Αθήνα μια κοπέλα ρωτήθηκε σε ένα λεωφορείο αν της αρέσετε και όταν εκείνη απάντησε «όχι δεν είναι του γούστου μου» συνελήφθη από αστυφύλακα με πολιτικά για περιύβριση αρχής και καταδικάστηκε με την εισήγηση του εισαγγελέα ότι «Σε όλες τις Ελληνίδες αρέσει ο διάδοχος Κωνσταντίνος»;
6. H γιαγιά μου μου έλεγε παλιά ότι καλά κάνατε και μάθατε καράτε επειδή με τον τρόπο αυτό θα μπορούσατε να αντιμετωπίζατε τους εχθρούς της πατρίδας μας. Στη δίκη της χούντας (1975) αποκαλύφθηκε την πρώτη μέρα του πραξικοπήματος σας επισκέφτηκαν στα ανάκτορά σας στο Τατόι ο Παπαδόπουλος, ο Πατακός και ο Μακαρέζος, και τους δεχτήκατε αόπλους στο γραφείο σας. Εσείς κρατάγατε ένα πιστόλι (τι το κάνατε, καθαρίζατε τα νύχια σας;) και πίσω από τους τρεις πραξικοπηματίες υπήρχαν δύο εμπιστότατοί σας χωροφύλακες που κρατούσαν αυτόματα «Sten». Γιατί δεν τους πυροβολήσατε; Φοβηθήκατε μήπως οι συγγενείς τους σας κάνουν αγωγή κατά του δημοσίου με βάση το άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα;
7. Ποιος ενέργησε σωστά, εσείς ή ο γαμπρός σας ο Χουάν Κάρλος της Ισπανίας που αντιμετώπισε με θάρρος την απόπειρα πραξικοπήματος του συνταγματάρχη Τεχέρο Μολίνας (1976) και τον εξανάγκασε να αυτοκτονήσει; Ποιός απολαμβάνει υστεροφημία τώρα; Αυτός η εσείς που βουτήξατε στη θάλασσα για να ρίξετε σαμπάνια σε μια ολυμπιονίκη μας (δεν σας εξήγησαν ο Αρναούτης και ο Χοϊδάς ότι δεν ρίχνουν σαμπάνια σε βρεμένους από τη θάλασσα ολυμπιονίκες, η μήπως εσείς δεν το ξέρατε επειδή δεν είχατε βραχει ως ολυμπιονίκης);
8. Θυμάμαι ότι όταν ταξίδευα με το πλοίο στην Κρήτη για το δημοψήφισμα του 1974, την ώρα που μιλούσατε στην τηλεόραση ότι «θέλετε να επιστρέψετε στην πατρίδα σας, για να επισκεφτείτε τους τάφους των προγόνων σας» ένας ασεβής Κρητικός πήγε πίσω από την τηλεόραση και κουνούσε τα χέρια του, σαν να ήσαν τα δικά σας χέρια. Έτσι το πλήθος των Κρητικών επιβατών της «Κρητικής Ατμομπλοϊας» δεν έδειξε την αρμόζουσα κατάνυξη. Γιατί δεν διαμαρτυρηθήκατε, ώστε να επαναληφθεί το δημοψήφισμα;
9. Όταν έγιναν τα εγκαίνια του εκλογικού κέντρου της «Βασιλευομένης Δημοκρατίας» στις 2 Οκτωβρίου 1974 στη γωνία Πανεπιστημίου και Ιπποκράτους στην Αθήνα, γιατί ανεχτήκατε το πλήθος των ασεβών φοιτητών που φώναζε «λέσα για λέσα είσαι πριγκιπέσα, άνοιξε το παράθυρο να μπει γιαούρτι μέσα» και πέταγε αβγά και νεράντζια; Γιατί δεν ζητήσατε να διαλυθεί το πλήθος με τα μηχανοκίνητα του Μπιτούνη με τα δακρυγόνα («τις αύρες» όπως τις αποκαλούσατε τότε); Γιατί τα ανεχτήκατε όλα αυτά; Γιατί ένας άξιος αξιωματικός, ορκισμένος στη χούντα και στο θρόνο, ο Μπόλαρης, έκανε αυτή την ξεφτιλισμένη απόπειρα πραξικοπήματος με τις πιτζάμες;
10. Δεν ντραπήκατε τους προγόνους σας, τους Αψβούργους, τους Χοετζόλερν, και τόσους άλλους που δόξασαν το στερέωμα της βασιλευόμενης Ευρώπης, τον Μαξιμιλιανό του Μεξικού κλπ; Θα τολμούσαν ποτέ στον Φραγκίσκο Ιωσήφ της Αυστρίας να φωνάζουν «έ, έ, έρχεται – έρχεται γιαούρτι!»;
Λυπάμαι, αλλά αν με είχατε πλησιάσει και εμένα ευγενικά, ίσως να σας ρώταγα μόνο για τις σπουδές που έκαναν τα παιδιά σας (για να γεμίσει η συνέντευξη).