Η παραβολή της διαφθοράς
Σεπ 17th, 2006 | Πάσχος Μανδραβέλης| Κατηγορία: Ελλάδα, Πολιτική |
Email This Post
|
Print This Post
|
Του Πάσχου Μανδραβέλη
Tι μας διδάσκουν τα ευαγγέλια για τη διαφθορά; Πρώτον ότι φύεται και στις καλύτερες οικογένειες. Ας αναλογιστούμε λίγο τι διημείφθη στο Ορος των Ελαιών. Αν στην πιο αγία συντροφιά της ανθρώπινης ιστορίας ο ένας στους δώδεκα αποδείχθηκε διεφθαρμένος, πρέπει να ελπίζουμε σε καλύτερα ποσοστά ηθικής στο αχανές Δημόσιο των 500.000 υπαλλήλων; Και αν ένας μαθητής μπορεί να προδώσει τον Υιό του Θεού έναντι 30 αργυρίων, τότε περιμένουμε να μην υπάρχει ένας στους δέκα από τους πολιτικούς ή τους δημόσιους λειτουργούς που δεν θα προδώσει (έναντι μάλιστα μεγαλύτερων ποσών) τον γιο του μπαρμπα-Μήτσου; Τέλος, αν η σίγουρη προοπτική της αιώνιας τιμωρίας δεν εμπόδισε τον Ιούδα να κάνει την αποτρόπαια πράξη του, θα εμποδίσει κανένα να διαφθαρεί η μετατροπή της «απιστίας περί την υπηρεσία» από πλημμέλημα σε κακούργημα; Εξάλλου, με 2,5 εκατομμύρια ευρώ αγοράζει κάποιος τις καλύτερες νομικές υπηρεσίες και μετατρέπει (σε ό,τι αφορά τις ποινές) το κακούργημα σε πλημμέλημα.
Να μην παρεξηγηθούμε: Καλή κι άγια είναι η ηθική διαπαιδαγώγηση, αλλά την είχε ο Ιούδας και μάλιστα από τον καλύτερο δάσκαλο της οικουμένης. Χρήσιμες είναι και οι ποινές, αλλά πολλές φορές δεν μειώνουν τη διαφθορά, απλώς αυξάνουν το αντίτιμό της. Εξάλλου, στις πρώην κομμουνιστικές χώρες, οι ποινές ήταν εξαιρετικά αυστηρές. Εφταναν μέχρι τη θανάτωση των διεφθαρμένων, για να αποδειχθεί τελικά ότι το δέλεαρ του παράνομου πλουτισμού ήταν ισχυρότερο από τον φόβο της τιμωρίας.
Στην Ελλάδα παραδοσιακά βλέπουμε μόνον αυτούς τους δύο τρόπους για την αντιμετώπιση της διαφθοράς: Ηθική και τιμωρία. Μπορεί να απέτυχαν και οι δύο, αλλά διαρκώς επιζητούμε περισσότερη ηθική και περισσότερη τιμωρία. Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε περισσότερη ανηθικότητα και λιγότερη τιμωρία. Το σύστημα φτάνει σε νέες ισορροπίες και δεν τρομάζει από απειλές για «κρέμασμα στο Σύνταγμα».
Ας το καταλάβουμε: Από νόμους και μέτρα πλημμυρίσαμε. Διαφορά δεν είδαμε. Ωρες ώρες τείνει να πιστέψει κανείς ότι αναλαμβάνονται νομοθετικές πρωτοβουλίες για να έχει να πει κάτι ο εκάστοτε υπουργός («Με τον νόμο αυτό δίδεται ένα συντριπτικό πλήγμα στη διαφθορά…») και για να έχει κάτι να γκρινιάξει η εκάστοτε αντιπολίτευση («Ο νόμος αυτός έχει παράθυρα και κενά…»).
Οπως και να έχει το πράγμα όμως, ένα είναι σίγουρο: Η αποκλειστικά κανονιστική προσέγγιση της διαφθοράς μειώνει την οριακή αποτελεσματικότητα των νόμων. Οσα περισσότερα μέτρα λαμβάνουμε, τόσο λιγότερο αποτελεσματικό είναι κάθε νέο μέτρο. Αν θέλαμε να απεικονίσουμε γεωμετρικά το φαινόμενο, θα βλέπαμε ότι η καμπύλη μεταξύ των μέτρων και της αποτελεσματικότητάς τους έχει σχήμα καμπάνας (παραβολική καμπύλη). Μέχρι ενός σημείου τα μέτρα αποδίδουν. Από ένα σημείο και μετά αφαιρούν αποτελεσματικότητα. Για παράδειγμα: στην αρχή υπήρχε το «πόθεν έσχες» των πολιτικών και κάπως λειτουργούσε. Σήμερα η μισή Ελλάδα καταθέτει δηλώσεις «πόθεν έσχες» με αποτέλεσμα να μην ελέγχονται ούτε καν οι πολιτικοί.
Χρειάζεται πλέον νέα προσέγγιση του προβλήματος. Εμείς βλέπουμε τον λύκο κι εξακολουθούμε να ψάχνουμε τον τορό. Και ο λύκος είναι το μεγάλο κράτος. Αυτό έχει μεγεθυνθεί τόσο, που δεν μας φτάνουν οι αδέκαστοι όλης της χώρας να το στελεχώσουμε.
Οχι πως σ’ ένα μικρό κράτος δεν θα υπάρχουν κρούσματα διαφθοράς. Απλώς θα είναι λιγότερα και ως εκ τούτου η κανονιστική αντιμετώπισή τους θα είναι πιο αποτελεσματική. Είναι δυσκολότερο να ελέγχεις την πιθανότητα διαφθοράς σε εκατό ΔΕΚΟ και ευκολότερο σε δέκα. Είναι σύνθετο να ψάχνεις τα «πόθεν έσχες» 500.000 δημοσίων υπαλλήλων κι απλούστερο των 100.000.
——————————————————————-
δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Καθημερινή στις 13.09.2006
Μία ερώτηση μόνο. Το άρθρο δημοσιεύεται με τις παραπομπές στο e-rooster.gr; στο μεδιυμ.γρ δεν υπάρχουν οι παραπομπές.
Να συμπληρώσω την παραπάνω παρατήρηση του ξεκάλτσωτου επισημαίνοντας επίσης ότι στο medium.gr δεν υπάρχουν και τα comments…
Τα links (όπως και τα comments ή η ατάκα που βάζουμε σε μπλοκ δεξιά κ.ο.κ.) είναι χαρακτηριστικό του e-rooster.gr. Τα χρησιμοποιούμε γιατί θεωρούμε ότι βοηθάνε τον αναγνώστη είτε παραπέμποντας τον σε παλαιότερες σχετικές συζητήσεις στο e-rooster.gr, είτε σε βιογραφίες, άρθρα στην wikipedia, στις αυθεντικές πηγές των στοιχείων που μπορεί να χρησιμοποιεί ο συγγραφέας κ.ο.κ.
Υπενθυμίζω επίσης πως για ότι κάνουμε εδώ έχουμε την άδεια του εκάστοτε συγγραφέα. Αν αυτός διαφωνεί με κάτι αρκεί να επικοινωνήσει μαζί μας και να το διορθώσουμε.
Γιατί το e-rooster και το medium αποτελούν διαφορετικές σελίδες! Επίσης το medium δεν έχει σχόλια, αλλά όπως βλέπεις εδώ μπορείς να σχολιάσεις.
Μερικές παρατηρήσεις στο άρθρο του κ. Μανδραβέλη για την “παραβολή της διαφθοράς” :
1) Σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του ΙΟΥΔΑ που πρόσφατα βγήκε στη δημοσιότητα, η υπόθεση της προδοσίας ήταν “σικέ”, δηλαδή ήταν μία σκευωρία απο το καρτελ Ιησού-μαθητών καθόσον ο ίδιος ο Ιησούς έδωσε εντολή στον Ιούδα να φέρει τους Ρωμαίους.
2) Με 2,5 εκατομύρια ευρώ έχει αποδειχθεί ότι δεν αγοράζεις μόνο καλή νομική υπεράσπιση, αλλα και δικαστική συνδρομή ….
3) Η μαθηματική συνάρτηση F(x,y,z,….) που δίνει τη “διαφθορά” στην Eλλάδα, είναι συνάρτηση πολλών μεταβλητών. Καμία μεταβλητή όμως δεν εκφράζει τα μεγέθη “ηθική” και “τιμωρία”. Συνεπώς οι όποιες μεταβολές σε αυτά δεν επηρεάζουν την καμπύλη της συνάρτησης (διαφθοράς).
Με λίγα λόγια με την υπάρχουσα νοοτροπία και τετριμένες ενέργειες (π.χ περισότερους ελέγχους, μαθήματα ηθικής,κ.λ.π) η διαφθορά δεν καταπολεμείται.
Για την καταπολέμηση της υπάρχει μόνο ένας τολμηρός δρόμος, αυτός της πλήρους αποκρατικοποίησης. Σε συνδυασμό με μέτρα α) πλήρους αυτοματοποίησης των διαδικασιών, όπου δεν θα επιτρέπεται καμία επαφή πολίτη με δημόσια υπηρεσία, οι ελάχιστες υποθέσεις που θα έμεναν στο κράτος θα μπορούσαν να διεκπεραιώνονται μέσω ΚΕΠ (τα οποία θα μπορούσαν επίσης να ιδιωτικοποιηθούν) ή και αυτόματα μέσω internet. β) ανάληψη των τακτικών ελέγχων από ιδιωτικές (διεθνείς) εταιρείες συμβούλων υψηλού κύρους όπου τυχόν διαφθορά, αφενός θα επιφέρει βάση της σύμβασης ανάθεσης, εξαιρετικά υψηλά πρόστιμα εν είδη ποινικής ρήτρας, αφετέρου θα διακυβεύεται το όνομα της εταιρείας αυτής διεθνώς.
Πάντως έχει πλάκα που η διαφθορά βγαίνει στην επιφάνεια 1 μήνα πριν τις δημοτικές-νομαρχιακές εκλογές με τη μάχη Ψωμιάδη vs Πατουλίδου να μαίνεται σφοδρότατη…
Καλά όλα αυτά αλλά δύο απορίες μου δεν έχουν ακόμα λυθεί. Απορία πρώτη: Υπήρχε τελικά καρτέλ μεταξύ ΜΕΒΓΑΛ και ΦΑΓΕ?
Απορία δεύτερη: Αν η απάντηση είναι ναι (είχα αφήσει σχεδόν προφητικά σε προηγούμενο ποστ μου να εννοηθεί ότι κάτι τέτοιο μάλλον συμβαίνει στον ΣΕΒ), τότε πώς αλλιώς μπορούν να αντιμετωπιστούν τέτοια φαινόμενα αν όχι νομοθετικά και εκτελεστικά?
Που το πάω? Στην παραδοχή ότι χωρίς σωστό κράτος, ανάπτυξη γιοκ. Μικρότερο κράτος σαφώς και βοηθάει, αλλά δεν έχει υπάρξει ακόμα περίπτωση χώρας που τα κατάφερε με μικρό αλλά διεφθαρμένο κράτος, ή με καθόλου κράτος. Με άλλα λόγια, δεν πιστέυω ότι η μείωση του κρατικού παρεμβατισμού από μόνη της αρκεί. Για αυτό και πολλοί φιλελεύθεροι οικονομολόγοι όπως ο Easterly, που ασχολούνται χρόνια με το θέμα της ανάπτυξης και έχουν διαπιστώσει πόσο σημαντικό ένα μικρό αλλά τίμιο κράτος είναι, δίνουν έμφαση σε θεσμικές αλλαγές που κάνουν το κράτος πιο υπόλογο (accountable). Και, αντίθετα με το Μανδραβέλη, πιστεύω ότι η τιμωρία δεν απέτυχε, διότι για δεκαετίες η διαφθορά όχι μόνο δεν τιμωριόταν εκτός από εξαιρετικές, με βάση την έκταση της διαφθοράς, περιπτώσεις, αλλά ενθαρυνόταν κιόλας.
Θα είναι λάθος πιστεύω αν η απαίτηση μας για ένα μικρότερο κράτος βγει εις βάρος της απαίτησης μας για ένα σωστότερο κράτος. Δεν πρέπει η μόνη απάντηση στη διαφθορά να είναι το μικρότερο κράτος. Ανεξάρτητα του κρατικού μεγέθους, αν δεν καταφέρουμε να βελτιώσουμε την ποιότητα των εξουσιών, δεν βλεπω φως στο τούνελ.
Προτείνω δε την ανάγνωση του παρακάτω πολύ ενδιαφέροντος άρθρου του Easterly, που δείχνει το πως σωστές πολιτικές (δείτε την αναφορά στο Μεξικό) μπορούν να βοηθήσουν.
http://www.cato-unbound.org/2006/04/03/william-easterly/why-doesnt-aid-work/
Για όποιον έχει κάποιες βασικές γνώσεις στα οικονομικά θα πρότεινα δε και το βιβλίο του Easterly με τίτλο “The Elusive Quest for Growth”.
Ευχαριστώ για την απάντηση.
Επί της ουσίας, πέρα των λόγων που αναφέρθηκαν, στην διαφθορά της καθημερινότητας βοηθούν και οι αισχρά χαμηλοί μισθοί τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Για τα υψηλότερα κλιμάκια νομίζω ότι δεν υπάρχει λύση, σε κάθε χώρα υπάρχει διαφθορά στα υψηλότερα κλιμάκια, αλλά σε καμμία δεν έχει εξαλειφθεί.
Εννοείται υπάρχουν σκάνδαλα παντού, ακόμα κι εκεί που οι μισθοί είναι θεωρητικά ψηλότεροι (ξεχνά κανείς ENRON, Worldcom, κλπ). Το θέμα είναι να τιμωρούνται οι υπεύθυνοι. Αν τη «σκαπουλάρουν» τότε αυτή η διαφθορά διαιωνίζεται.
Πάντως έχει πλάκα το cover article στο US News της εβδομάδας.
“Απορία πρώτη: Υπήρχε τελικά καρτέλ μεταξύ ΜΕΒΓΑΛ και ΦΑΓΕ?
Απορία δεύτερη: Αν η απάντηση είναι ναι (είχα αφήσει σχεδόν προφητικά σε προηγούμενο ποστ μου να εννοηθεί ότι κάτι τέτοιο μάλλον συμβαίνει στον ΣΕΒ), τότε πώς αλλιώς μπορούν να αντιμετωπιστούν τέτοια φαινόμενα αν όχι νομοθετικά και εκτελεστικά?”
Με μεγαλύτερη απελευθέρωση. Αυτήν την στιγμή το Κράτος έχει βάλει όριο για τα γάλατα 5 ημέρες (κάτω από την πίεση των Ελλήνων παραγωγών) ενώ σε όλη την Ευρώπη τα γάλατα διαρκούν 7-8 ημέρες. Με αυτόν το τρόπο τα γάλατα δεν συμφέρει να εξαχθούν στην Ελλάδα και έτσι ο ανταγωνισμός περιορίζεται. Με μεγαλύτερο ανταγωνισμό πέφτουν οι τιμές (η Ελλάδα έχει τα πιο ακριβά γάλατα στην Ευρώπη) και το καρτέλ διαλύεται. Πρόσφατα είδα στις ειδήσεις που ο αντιπρόσωπος των γαλακτοπαραγωγών (κάτι τέτοιο ήταν) άρχισε τις δικαιολογίες ότι δίθεν το κλίμα είναι διαφορετικό στην Ελλάδα και γι’ αυτό έχουμε διαφορετικό όριο… λες και το κλίμα στην Ιταλία ή την Ισπανία διαφέρει πολύ.
Libertarian,
επέτρεψέ μου να είμαι λίγο σκεπτικός στο ότι το να αυξήσουμε την ημερομηνία λήξης κατά δύο μέρες αρκεί για να λύσει το πρόβλημα. Δύσκολα ο Έλληνας καταναλωτής θα πάρει εισαγόμενο γάλα για δυο λόγους. Ο ένας είναι ότι οι Ελληνικές εταιρίες έχουν επενδύσει πολύ στο brand name στην Ελληνική αγορά και η αναγνωρισημότητα του τίτλου τους αποτελεί σημαντικό εμπόδιο για άλλες εταιρίες που θέλουν να μπουν στο χώρο, ακόμα και Ελληνικές. Δεύτερον, ο Έλληνας θα πάρει το πιο φρέσκο γάλα ακόμα και αν είναι πιο ακριβό, διότι δεν θα θελήσει να διακινδυνεύσει την ποιότητα του γάλατος που πίνει η οικογένειά του. Επιπλέον, και τα Σουπερ Μάρκετ πιθανόν δεν θα διακινδυνεύσουν να στοκάρουν με προϊόντα που λίγουν αρκετές μέρες πιο σύντομα από άλλα. Και βέβαια, δεν ξέρω αν γνωρίζεις ότι οι παραγωγοί συχνά πληρώνουν (άμεσα ή έμμεσα) τα Σουπερ Μαρκετ προκειμένου να βάλουν τα προϊόντα τους καταρχάς στο ράφι, και δεύτερον σε καλύτερη θέση από του ανταγωνιστή. Δύσκολα ξένη εταιρία θα ασχοληθεί με τέτοιο τρόπο με την Ελληνική αγορά. Δεν θα ήμουν πάντως αντίθετος στην αύξηση εφ’ όσον οι ειδικοί επιστήμονες δώσουν το ο.κ.
Δεν γνωρίζω αν ο έλληνας καταναλωτής θα πάρει εισαγόμενο γάλα εγώ πάντως σίγουρα θα αγόραζα γάλα της parmalat ή της danone με 0.50€ αντί ενός ελληνικού που κάνει 1.20€. Είναι γνωστή μάρκα στο εξωτερικό και με λίγη διαφήμηση γίνεται και στην Ελλάδα (ή τουλάχιστον γίνεται γνωστό το ότι είναι μεγάλη μάρκα έξω) και είναι πολύ πιο φτηνή. Οι εταιρίες πάνε εκεί που θα βγάλουν λεφτά και η Ελλάδα είναι τεράστια ευκαιρία με τις τιμές που έχει* για να διεισδύσει κανείς στην αγορά της.
*“πληρώνουμε μέχρι και 58 λεπτά το λίτρο ακριβότερα κι από τους Βρετανούς, που έχουν πολύ μεγαλύτερους μισθούς.“
“ο Έλληνας θα πάρει το πιο φρέσκο γάλα ακόμα και αν είναι πιο ακριβό,”
Τα γάλατα στην Ελλάδα “λίγουν” σε 5 ημέρες, αν πχ κάνει δύο ημέρες να έρθει το ξένο και αλλάξει ο κανονισμός σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά στάνταρντ το ξένο γάλα θα έχει 5 με 6 ημέρες “φρεσκότητας” δλδ οση είχε και πριν το ελληνικό ή και μια ημέρα παραπάνω. Άρα ο Έλληνας που έχει συνηθίσει να θεωρεί το γάλα να κρατάει 5 ημέρες δεν θα το θεωρεί λιγότερο φρέσκο απλά θα θεωρεί ότι το ελληνικό γάλα κρατάει παραπάνω 7-8 ημέρες έναντι των 5-6 που κρατάει το ελληνικό. Τα γάλατα επάνω γράφουν ημερομηνία λήξεως άρα στην τελική δεν μετράει τόσο πόσες ημέρες κρατάν γενικά αλλά πόσες ημέρες κρατάν από την ημέρα που θα το αγοράσεις. Αν οι ξένες εταιρίες βγάζουν τα γάλατα τους στην ελληνική αγορά 2-3 ημέρες μετά τα ελληνικά τότε για τους καταναλωτές που αγοράζουν σε εκείνο το χρονικό παραθυράκι τα ξένα είναι πιο φρέσκα και διαρκούν περισσότερο. Και εφόσον είναι και πολύ πιο φτηνά υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να τα προτιμήσουν. Εγώ πάντως ως καταναλωτής δεν γνωρίζω κάθε πότε βγαίνουν τα γάλατα στην αγορά για να πάω να τα αγοράσω την ημέρα που θα μου κρατήσουν περισσότερο… τις περισσότερες φορές πάω σε ξεκάρφωτες ημερομηνίες και έτσι χάνω μια, δύο ημέρες διάρκειας του γάλατος.
“έναντι των 5-6 που κρατάει το ελληνικό.”
Που κρατάει το ξένο ήθελα να πω. Εγώ πάντως δεν θα ήμουν ιδιαίτερα σκεπτικός βλέποντας τις αντιδράσεις των ελληνων γαλακτοπαραγωγών που έχουν οικονομικό συμφέρον να είναι το όριο 5 ημέρες. Αν δεν φοβούνται τον ξένο ανταγωνισμό τότε ποιός ο λόγος να αντιδρούν στην καθιέρωση των ευρωπαϊκών στάνταρντ; Κόπτονται για την υγεία μας; Δεν νομίζω 🙂
ξακάλτσωτε λες:
“Επί της ουσίας, πέρα των λόγων που αναφέρθηκαν, στην διαφθορά της καθημερινότητας βοηθούν και οι αισχρά χαμηλοί μισθοί τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα.”
Να με συγχωρείς αλλά όχι. Ο ανήθικος που τα παίρνει με 900€ μισθό θα παραμείνει ανήθικος και αν παίρνει μισθό 1400€. Πάντα υπάρχουν επιπλέον… “ανάγκες”.
Και οι μισθοί δεν αυξάνονται προκειμένου να… [συμπληρώστε το κενό].
Οι μισθοί αυξάνονται όταν… [πλοιρούνται κάποιες συνθήκες: ελεύθερη αγορά –> μικρή ανεργία]
Εργαζόμενος στο Δημόσιο.
Αν το προβλημα με το γάλα είναι η γρηγορη ημερομηνια ληξης τοτε ποιο ειναι το προβλημα με το γιαούρτι ; Τα γιαούρτια διαρκουν εβδομαδες , και παρολα αυτα οχι μονο ειναι πανακριβα αλλα και ακριβοτερα απο το γαλα ( ανα λιτρο ) και με πολυ μεγαλυτερο περιθωριο κερδους .
“τοτε ποιο ειναι το προβλημα με το γιαούρτι”
Δεν ξέρω πόσο ακριβό είναι το γιαούρτι στην Ελλάδα. Αυτό που ξέρω είναι ότι στο εξωτερικό τρώνε άλλου είδους γιαούρτια (με διάφορες γεύσεις και δεν χρειάζονται ζάχαρι ή μέλι για να τα φας) και ότι σαν τα δικά μας μονάχα εισαγωγή από την ΦΑΓΕ θα βρείς (τουλάχιστον από την εμπειρία μου στην Ιταλία). Υπάρχει πρόβλημα στην τιμή του γιαουρτιού; Δεν άκουσα τπτ στην tv ή στον τύπο. Από την άλλη θα πρέπει να έχεις κάτι αντίστοιχο για να συγκρίνεις. Ειναι ακριβό σε σχέση με τι;
Κατανοώ τη δυσκολία του pseudo-φιλελευθερισμού να κατανοήσουν τα επίκαιρα φαινόμενα της Διαφθοράς και να αρθρογραφήσει γι αυτήν, αλλά να δανείζεται ένα άρθρο του Π.Μανδραβέλη το οποίο αστειεύεται με τον Ιούδα και καταλήγει σε φάρσα όταν “τελειώνει” το άρθρο με την “ανακάλυψη” εκ νέου του τροχού
και τη προτροπή να μικραίνει κατά 5 φορές, από 500.000 σε 100.000 πόθεν έσχες. Οι εμπλεκόμενοι όμως δεν είναι μέρος των 500χιλ. αλλά ανήκουν στους πολιτικούς και στον ανταγωνισμό, θεμιτό και αθέμιτο. Τόσο δύσκολο είναι να μιλήσουν οι φιλελεύθεροι; ή τα θεωρούν ιερές αγελάδες και τα παράγωγα τους ασύλλητα.
“Δύσκολα ο Έλληνας καταναλωτής θα πάρει εισαγόμενο γάλα ”
Ένα καρτέλ είναι τόσο δύσκολο να διατηρηθεί όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των εμπλεκόμενων “παικτών” στην συγκεκριμένη αγορά. Ο ρόλος του κράτους είναι να διασφαλίσει τον ανοιχτό χαρακτήρα των αγορών ώστε να διευκολύνεται η είσοδος νέων παικτών για την κάλυψη του κενού στην προσφορά.
Εξίσου σημαντική επίσης είναι και η συμμετοχή των καταναλωτών στο παιχνίδι της αγοράς. Ενα καταναλωτικό κοινό που είναι πρόθυμο να πληρώσει 1,20 ευρώ για το γάλα του τη στιγμή που μπορεί να εξασφαλίσει ίδιας ποιότητας προιόν με 0,50 ευρώ επιλέγει συνειδητά να διασώσει συγκεκριμένες εταιρίες σε βάρος των ανταγωνιστών τους για τον α ή β λόγο. ΄Σ αυτήν την περίπτωση δε νομίζω ότι πέφτει λόγος σε κανέναν παρά μόνο στους αγοραστές. Αλλά προσωπικά θεωρώ ότι αυτή η πιθανότητα είναι μάλλον σπάνια, και στην ελληνική περίπτωση το εν λόγω καρτέλ θα σπάσει με την ενδυνάμωση του ανταγωνισμού.
Χάρη μη λες τέτοια, θα βγουν οι παραγωγοί στους δρόμους και πάλι θα χύνουν ξυνισμένα γάλατα προς ένδειξη διαμαρτυρίας…
για να συνεχισουμε τη συζητηση περι … γαλακτοκομικων , λιμπερταριαν , το γιαουρτι ειναι πολυ ακριβο τοσο σε σχεση με τις περισσοτερες ευρωπαικες χωρες ( ειδικα αν παρουμε σχετικες ως προς το εισοδημα τιμες ) οσο και σε σχεση με το κοστος του.
Οσο για το γαλα , εδω και καιρο κυκλοφορει το λεγομενο υψηλης παστεριωσης , με “ανετη” διαρκεια ζωης , χωρις να υστερει σε σχεση με το φρεσκο. Δεν ειδα καμμια παρμαλα (δεν πτωχευσε αυτη ; ) και καμια ντανονε να σπευδει να κατακτησει την ελληνικη αγορά…
κενσαι , οι παραγωγοι ειναι μαλλον τα μεγαλα θυματα των καρτελ
@scentric:
To ότι το γάλα υψηλής παστερίωσης “δεν υστερεί σε σχέση με το φρέσκο” το λες εσύ. Ο καταναλωτής (εν προκειμένω κι εγώ) πιστεύει ότι πρόκειται για δύο διαφορετικά προϊόντα και ότι το ένα είναι τελείως διαφορετικό από το άλλο. Γιατί; Είναι αλήθεια ή ψέμα αυτό; Πόσο μεγάλη είναι η τυχόν διαφορά τους;
It makes no fucking difference! (που θα έλεγαν και οι φίλοι Αγγλοσάξονες).
Απλά το πιστεύουν (-ουμε), τελεία και παύλα. Το αν είναι αληθινό ή όχι είναι δευτερεύον. Για τους λαούς που είναι μη ανεκτικοί στη λακτόζη και δεν πίνουν καθόλου γάλα έχεις ακούσει; Τι θα έλεγες να ξεκινούσαμε μια εκστρατεία να πείσουμε τους νεοέλληνες / νεοελληνίδες να σταματήσουν να καταναλώνουν (-με) γάλα γενικώς; Θα πέσει στο κενό; Μα ακριβώς! Οι προτιμήσεις των καταναλωτών είναι δεδομένες (σε μια δεδομένη συγκυρία). Άρα, παίζεις πάνω σε αυτές. Άρα, το επιχείρημά σου ότι ο ανταγωνισμός δεν θα λειτουργήσει ποτέ (γιατί αυτό ουσιαστικά λες) δεν ισχύει.
Ξεκινήσαμε από ένα άρθρο του ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ περί μείωσης της διαφθοράς του κράτους και φτάσαμε να συζητάμε για γιαούρτι, παστερίωση, αγελάδες, 0.58 euros το γάλα, ημερομηνίες λήξης…….
Επιπλέον, ως προς την ακρίβεια του γιαουρτιού (αν ισχύει) είναι πολύ εύκολα εξηγήσιμη: Μεγαλύτερη ζήτηση. Για την ελληνική οικογένεια θεωρείται βασικό είδος διατροφής. Για άλλους λαούς θεωρείται μια εξωτική μπουρδίτσα. Κάτι σαν … μους, ή …μπισκότα, ή κρέπες… Μια μικρή χαζοπολυτέλεια.
Σχόλιο στο blog του Νίκου Δήμου για τη διαφθορά:
http://doncat.blogspot.com/2006/09/blog-post_20.html
[…] Κυριακή, Σεπτέμβριος 17, 2006 […]