Πληροφορική στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις: από τις πολιτικές επιδοτήσεων σε πολιτικές ουσίας
Ιούλ 24th, 2006 | Γιάννης Λάριος| Κατηγορία: Ελλάδα, Πολιτική, Τεχνολογία |
Email This Post
|
Print This Post
|
Είναι γεγονός ότι στη χώρα μας έννοιες όπως η ανταγωνιστικότητα, η υψηλή παραγωγικότητα, η προσέλκυση επενδυτικών κεφαλαίων και η επιχειρηματικότητα μόλις τα τελευταία λίγα χρόνια κατόρθωσαν να ξεφύγουν από το «απαγορευμένο» λεξιλόγιο. Για ποικίλους πολιτικούς κυρίως λόγους, το επιχειρείν ταυτίστηκε τεχνηέντως με αρνητικές έννοιες όπως η «πλουτοκρατία», η «εξαπάτηση», η «εκμετάλλευση».
Για τους ίδιους λόγους, στη διάρκεια των τελευταίων 25 ετών δεν επελέγησαν πολιτικές που ευνοούν την ανάπτυξη μεγάλων και εύρωστων επιχειρήσεων. Κόντρα στις διεθνείς πρακτικές, υιοθετήθηκαν πολιτικές αλλά και ένα θεσμικό πλαίσιο που οδήγησε στην ανάπτυξη πολύ μεγάλου πλήθους, πολύ μικρών και κατά τεκμήριο αδύναμων επιχειρήσεων.
Αντί να φυτρώσουν μεγάλα και δυνατά δέντρα, προτιμήσαμε να φυτρώσουν χιλιάδες αδύναμα φύλλα. Ως αποτέλεσμα, ποσοστό μεγαλύτερο του 85% του συνολικού αριθμού επιχειρήσεων στη χώρα μας χαρακτηρίζονται ως μικρές ή πολύ μικρές, βάσει των Ευρωπαϊκών ορισμών.
Αρκετά σύντομα ωστόσο, στα μέσα περίπου της δεκαετίας του ’90, διαπιστώθηκε η εγγενής αδυναμία αυτού του ιδιότυπου αναπτυξιακού προτύπου. Οι πολύ μικρές επιχειρήσεις δεν θα μπορούσαν να αντεπεξέλθουν στις οικονομίες κλίμακας, στην κεφαλαιακή επάρκεια, στην τεχνολογική πρωτοπορία και στη δυνατότητα καινοτομίας των μεγαλύτερων εγχώριων ή διεθνών επιχειρήσεων. Ως εκ τούτου, θα είχαν δύο επιλογές: ή να εκσυγχρονισθούν για να γίνουν παραγωγικότερες και μεγαλύτερες ή να κλείσουν.
Στην απέλπιδα προσπάθεια της ενίσχυσης της παραγωγικότητας του μεγάλου πλήθους μικρών ελληνικών επιχειρήσεων, εισήλθε την ίδια περίπου εποχή στα μέσα του ’90, μια νέα ιδέα πολιτικής: οι επιδοτήσεις μέσω κοινοτικών πόρων για την απόκτηση τεχνολογικού εξοπλισμού πληροφορικής από τις επιχειρήσεις….
Ο σχεδιασμός του κράτους αντιλήφθηκε το πρόβλημα παραγωγικότητας και τεχνολογικής υστέρησης των ελληνικών επιχειρήσεων στη βάση τριών συνδυασμένων αντιλήψεων: Η πρώτη αντίληψη αντιμετώπισε την τεχνολογία ως ένα ακριβό αγαθό για τις μικρές επιχειρήσεις. Αυτή η αντίληψη βεβαίως δεν απείχε πολύ από την πραγματικότητα εκείνης της εποχής. Για το σκοπό αυτό, τα προγράμματα που σχεδιάσθηκαν εστιάσθηκαν στην παροχή οικονομικών κυρίως επιδοτήσεων και κινήτρων.
Η δεύτερη και περισσότερο καταστροφική αντίληψη, αντιμετώπισε τις μικρές επιχειρήσεις ως πανομοιότυπες. Για το λόγο αυτό, σχεδιάσθηκαν μαζικά μέτρα που τοποθετούσαν όλους τους ενδιαφερόμενους σε ένα ενιαίο «καλάθι» απόκτησης εξοπλισμού.
Η τρίτη αντίληψη και μάλλον χαρακτηριστική του κάθε θιασώτη του κρατικού παρεμβατισμού, θεώρησε πως το κράτος μπορεί να γνωρίζει καλύτερα από κάθε μικρό επιχειρηματία, από κάθε φορέα που παράγει ή διαθέτει τεχνολογία και εν τέλει καλύτερα από την ίδια την αγορά πληροφορικής, τι χρειάζεται σε τεχνολογικό επίπεδο μια μικρή επιχείρηση. Και αυτή η αντίληψη, οδήγησε στην «επιβολή» προκατασκευασμένων προηγμένων «τεχνολογικών συνταγών» που βρίσκονταν όμως μακριά από τις πραγματικές ανάγκες των επιχειρήσεων.
Τα αποτελέσματα του παραπάνω συνδυασμού αντιλήψεων είναι ήδη ορατά. Οι επιδοτήσεις χρησιμοποιήθηκαν δυστυχώς από αρκετές επιχειρήσεις όχι ως μέσο εκσυγχρονισμού, αλλά ίσως σε συνδυασμό με υπερτιμολογήσεις ως μέσο ενίσχυσης των χρηματοροών τους. Η επιδότηση για την απόκτηση τεχνολογίας ξέφυγε από την αρχική της διάσταση και απέκτησε αμιγώς χαρακτήρα οικονομικού βοηθήματος.
Χιλιάδες συστήματα διαχείρισης επιχειρησιακών πόρων (ERP) που ο σχεδιασμός του κράτους αντιλήφθηκε ως προηγμένα και συμπεριέλαβε στη «συνταγή», προτάθηκαν προς εγκατάσταση από επιχειρήσεις που ούτε καν γνώριζαν τι σημαίνουν, που ούτε καν αντιλήφθηκαν με τι οργανωτικές αλλαγές πρέπει να συνδυαστούν για να φέρουν αποτέλεσμα. Η λήψη αποφάσεων από το κράτος για το κατάλληλο επίπεδο εξοπλισμού χωρίς τη συμβολή της αγοράς πληροφορικής, οδήγησε στην εγκατάσταση «θεόρατων» πληροφοριακών συστημάτων στην πλάτη μικρών επιχειρήσεων. Δεν έχει σημασία αν οι επιχειρήσεις επιζητούσαν απλά και πρακτικά να αυτοματοποιήσουν ένα μικρό λογιστήριο, τη διαχείριση των πελατών τους, ή να φτιάξουν μια μικρή ηλεκτρονική βιτρίνα. Έπρεπε να επιλέξουν από τη συνταγή που επέβαλλε ERP, ηλεκτρονική αγορά (e-marketplace) ή ότι άλλο μεγαλεπήβολο και συναφές κυκλοφορούσε ως τεχνολογία της μόδας.
Πρέπει να επισημανθεί βεβαίως, ότι υπήρξαν επιχειρήσεις που επωφελήθηκαν από αυτές τις ευκαιρίες. Αυτές όμως οι επιχειρήσεις είχαν ήδη σχέδιο για την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών και είχαν ήδη μελετήσει με ποιο τρόπο εξυπηρετεί τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα. Ευρισκόμενες χρονικά στο κατάλληλο σημείο, άδραξαν την ευκαιρία και πέτυχαν. Θα το πετύχαιναν όμως ούτως ή άλλως, έστω και με λίγο μεγαλύτερο κόστος.
Τι συνέβη όμως συνολικά;
Έως το 2005 μόλις το 10% των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων (1-10 εργαζόμενοι) διέθετε ιστοσελίδα σύμφωνα με στοιχεία του Παρατηρητηρίου για την Κοινωνία της Πληροφορίας. Μόλις ένα 12% μπόρεσε να πραγματοποιήσει ολοκληρωμένες συναλλαγές με το δημόσιο ηλεκτρονικά, έναντι ποσοστού 81% στις μεγαλύτερες επιχειρήσεις. Μόλις το 0,15% του κύκλου εργασιών των ελληνικών επιχειρήσεων προέρχεται από ηλεκτρονικές πωλήσεις, και μόλις το 1,3% των μικρών επιχειρήσεων έχει πραγματοποιήσει ηλεκτρονικές αγορές, παρά το ότι περισσότεροι από 500.000 Έλληνες ήδη πραγματοποιούν αγορές ή παραγγελίες μέσω Διαδικτύου (Internet).
Το ερώτημα παραμένει: Μπορούν οι μικρές επιχειρήσεις να γίνουν παραγωγικότερες αξιοποιώντας την τεχνολογία; Και με ποια πολιτική;
Η απάντηση είναι καταφατική. Μπορεί πράγματι να υπάρξει μια περισσότερο αποδοτική πολιτική για την αξιοποίηση της πληροφορικής στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, η οποία ωστόσο απαιτεί μια διαφορετική προσέγγιση.
Είναι απαραίτητη η σταδιακή μετάβαση από τη λογική των επιδοτήσεων για την απόκτηση τεχνολογίας που ίσχυε έως πρόσφατα, στη δημιουργία νέου τύπου κινήτρων ώστε οι επιχειρήσεις να υιοθετήσουν την πληροφορική και τις ηλεκτρονικές επικοινωνίες. Τα νέα αυτά κίνητρα οφείλουν να έχουν τη μορφή παρεμβάσεων μέσω της τεχνολογίας που θα διευκολύνουν τις ελληνικές επιχειρήσεις στην καθημερινή τους δραστηριότητα και άρα θα την καταστήσουν απαραίτητο σύμμαχο.
Για παράδειγμα, αποτελεί ισχυρό κίνητρο για μια μικρή επιχείρηση να υιοθετήσει την τεχνολογία και το ευρυζωνικό Διαδίκτυο προκειμένου να πραγματοποιεί τις συναλλαγές της ηλεκτρονικά εξοικονομώντας πολύτιμο χρόνο. Είναι ισχυρό κίνητρο για μια επιχείρηση να παρακολουθεί με ηλεκτρονικό τρόπο από τα τοπικά επιμελητήρια τις τάσεις που επικρατούν στον κλάδο της. Είναι ισχυρό κίνητρο η δυνατότητα ηλεκτρονικής ενημέρωσης για εναλλακτικές χρηματοδοτικές δυνατότητες μέσω των τραπεζών. Είναι ισχυρό κίνητρο η δυνατότητα εύκολης ηλεκτρονικής πώλησης προϊόντων οπουδήποτε στον κόσμο. Και βεβαίως τα συγκεκριμένα ενδεικτικά παραδείγματα αποτελούν πρακτικά οφέλη και πολύ ισχυρότερο κίνητρο για την απόκτηση τεχνολογίας από οποιαδήποτε πρόσκαιρη επιδότηση.
Στο ίδιο πλαίσιο και επιπρόσθετα των παραπάνω, οποιαδήποτε πολιτική για τις νέες τεχνολογίες οφείλει να ταχθεί στο στόχο της ενίσχυσης των επιχειρήσεων και της επιχειρηματικότητας με δύο διακριτούς αλλά συμπληρωματικούς τρόπους: Πρώτον, μέσω της ανάδειξης όλων των παραμέτρων που σχετίζονται με την επιχειρηματικότητα σε όλα τα στάδια της εκπαίδευσης και της μόρφωσης. Δεύτερον, μέσω της ενίσχυσης της δημιουργίας νέων επιχειρήσεων ιδιαίτερα στον τομέα της πληροφορικής και των επικοινωνιών, αξιοποιώντας σύγχρονες μορφές χρηματοδότησης (κεφάλαια επιχειρηματικού κινδύνου – venture capital κλπ.)
Και βεβαίως κάθε πολιτική για την περαιτέρω αξιοποίηση της πληροφορικής από τις μικρές επιχειρήσεις, πρέπει να βασισθεί σε μια νέα αντίληψη για το ρόλο των επιχειρήσεων: η κάθε επιχείρηση, μικρή ή μεγάλη, πρέπει να αντιμετωπισθεί ως ξεχωριστή με διαφορετικές ανάγκες και ως κύριο συστατικό στοιχείο για την οικονομική ανάπτυξη και την παραγωγή πλούτου για τη χώρα. Και η τεχνολογία πρέπει να τις προσφερθεί ως εργαλείο και ευκαιρία, και πάντως όχι ως επιβαλλόμενος αυτοσκοπός.
Η Ψηφιακή Στρατηγική 2006-2013 της χώρας ακολουθεί σε σημαντικό βαθμό αυτή τη νέα προσέγγιση, και προτείνει την αξιοποίηση της τεχνολογίας για τη βελτίωση της παραγωγικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων, προτείνοντας:
α. δράσεις για την προώθηση της χρήσης των τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών στις επιχειρήσεις, παρόμοιες με αυτές που ήδη αναφέρθηκαν,
β. δράσεις για την αναδιοργάνωση του δημόσιου τομέα και την παροχή ψηφιακών υπηρεσιών εξυπηρέτησης του επιχειρηματικού ιστού της χώρας,
γ. δράσεις για την ενίσχυση της συμβολής του κλάδου νέων τεχνολογιών στο ΑΕΠ της χώρας, και
δ. δράσεις για την προώθηση της επιχειρηματικότητας σε τομείς που αξιοποιούν τις τεχνολογίες πληροφορικής και επικοινωνιών.
Είναι καιρός να διαπιστώσουμε ότι η διαρθρωτική αδυναμία του μεγάλου πλήθους μικρών επιχειρήσεων ακόμη και αν δεν μπορεί να αντιστραφεί, μπορεί να αμβλυνθεί.
Οι τεχνολογίες πληροφορικής και επικοινωνιών είναι σε θέση να μειώσουν τα γραφειοκρατικά εμπόδια και τις καθημερινές δυσκολίες των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και μπορούν να τους προσφέρουν περισσότερες ευκαιρίες στην επιχειρηματική γνώση, στην πληροφόρηση και κυρίως έκθεση σε μεγαλύτερες διεθνείς αγορές που ξεπερνούν τα στενά όρια της γειτονιάς ή της πόλης. Με άλλα λόγια, οι τεχνολογίες πληροφορικής και επικοινωνιών μπορούν να διορθώσουν μέρος αυτής της διαρθρωτικής αδυναμίας της οικονομίας.
Για να αναδειχθεί ωστόσο η αξία των νέων τεχνολογιών είναι απαραίτητο να τις αντιμετωπίσουμε όχι μέσα από τα μυωπικά γυαλιά των επιδοτήσεων ή των μαζικών ομογενοποιημένων προγραμμάτων, αλλά μέσα από την επιχειρηματική οπτική που αναζητεί τα καθημερινά οφέλη από τη χρήση τους. Από αυτήν την πρακτική πλευρά της τεχνολογίας πρέπει να ξεκινήσουμε…. και σε αυτή την προσέγγιση, ας επικεντρωθούμε επιτέλους στην αξία της τεχνολογίας και όχι στο κόστος της.
———————————————————-
δημοσιεύεται στο περιοδικό Plant Management – τεύχος 195 Ιουλίου-Σεπτεμβρίου 2006
Και αφού όσοι μπορούσαν να πάρουν επιδότηση, πήρανε, ποιοι έχουν απομείνει να πάρουν τις επόμενες? Καινούριες εταιρείες στην θέση παλιών? ίδια πρόσωπα με άλλα προσωπεία? Για να μαστε εδώ μετά από 4 χρόνια πάλι να μιλάμε για έλλειψη ανταγωνιστικότητας? Εδώ οι περισσότεροι μιλάνε ότι θα χαλαρώσουν τα κριτήρια και ετοιμάζουν από τώρα τα πηρούνια.
Γιατί δεν δίνονται π.χ. κινητρα για merging των μικρών εταιρειών?
δεν ειμαι σιγουρος οτι καταλαβαινω τι ζητα αυτο το αρθρο. Ζητα να συνεχισει το κρατος την παρεμβαση του, αλλα με διαφορετικα προγραμματα? Αν ναι, δεν συμφωνω καθολου.
Αντι το κρατος να φορολογει τις επιχειρησεις για να τους δινει μετα ενα μερος πισω με μορφη επιδοτησεων καποιας συγκεκριμενης δραστηριοτητας, καλυτερα απλα να περικοψει τους φορους και να αφησει τις επιχειρησεις να επενδυσουν οπου νομιζουν καλυτερα. Αν το κρατος εχει καποιο ρολο, αυτο ειναι σιγουρα στο να εκσυγχρονισει την δικη του αυλη, δηλαδη να κανει ολες τις δημοσιες υπηρεσιες πιο δεκτικες στην τεχνολογια, να παρεχει ολες τις υπηρεσιες και πληροφοριες ηλεκτρονικα κτλ
Μαλιστα διαφωνω σχεδον πληρως με την Ψηφιακη Στρατηγικη 2006-2013! Δεν χρειαζεται καμμια δραση που σπρωχνει τις επιχειρησεις προς οποιονδηποτε κλαδο! Γιατι ειναι καλο ας πουμε αυτο:
ποιος ακριβως και με ποια μελετη ειπε οτι ειναι καλο να ανεβει η συμβολη του κλαδου νεων τεχνολογιων? Καμμια βιομηχανια δεν ειναι αυτονοητα καλη για την οικονομια! Οι επιχειρησεις ξερουν μονες τους να βρουν ποιος κλαδος πρεπει να συνεισφερει ποσο στο ΑΕΠ, το να θελουμε μεγαλυτερη συμβολη του κλαδου “νεων τεχνολογιων” ειναι το ιδιο αυθαιρετο με το να θελουμε μεγαλυτερη συμβολη του αγροτικου τομεα!
και μια λεπτομερεια:
οι ελληνικες επιχειρησεις ουτως ή αλλως θα ηταν μικρες, αφου υπαρχουν σε μια πολυ μικρη αγορα! Δεν ξερω με ποια θεωρια ο συγγραφεας ισχυριζεται οτι θα ηταν παντα καλυτερο να εχουμε λιγες μεγαλες επιχειρησεις. Σε μερικες αγορες ειναι καλο, σε αλλες απλα οδηγει σε ολιγοπωλια. Και σιγουρα δεν θελω η κυβερνηση να σπρωχνει την αγορα προς την μια ή αλλη κατευθυνση!
(Παρεπιμπτοντως ειναι παρατηρημενο ας πουμε οτι οι μικρες επιχειρησεις ανεβαζουν την απασχοληση. Μια χωρα χωρις υγιεις μικρομεσαιες επιχειρησεις πολυ πιθανο να υποφερει απο διαφορα προβληματα οπως ανεργια κτλ)
φιλος:
Γιατι ειναι λαθος! Ποιος ειπε οτι η κυβερνηση ξερει το αριστο μεγεθος μιας εταιρειας? Ποιος ειπε οτι ειναι καλο να συγχωνευτουν οι μικρες εταιρειες? Αν ειναι καλο για αυτες γιατι δεν το κανουν (γιατι για τον ανταγωνισμο καλο μαλλον δεν ειναι)?
Αγαπητέ κύριε Γεωργανα,
Γράφετε: “Αντι το κρατος να φορολογει τις επιχειρησεις για να τους δινει μετα ενα μερος πισω με μορφη επιδοτησεων καποιας συγκεκριμενης δραστηριοτητας, καλυτερα απλα να περικοψει… Αν το κρατος εχει καποιο ρολο, αυτο ειναι σιγουρα στο να εκσυγχρονισει την δικη του αυλη, δηλαδη να κανει ολες τις δημοσιες υπηρεσιες πιο δεκτικες στην τεχνολογια, να παρεχει ολες τις υπηρεσιες και πληροφοριες ηλεκτρονικα κτλ”
Μα…. αυτό ακριβώς λέει το άρθρο! Ότι αντί δηλαδή να εστιάζουμε στο κόστος της τεχνολογίας και στις επιδοτήσεις, πρέπει οι πολιτικές να δίνουν αξία στην τεχνολογία, παρέχοντας ψηφιακές υπηρεσίες κλπ. ώστε οι επιχειρήσεις να θελήσουν να επενδύσουν σε αυτές, όχι λόγω επιδότησης, αλλά λόγω πραγματικής χρησιμότητας.
Γράφετε: “Μαλιστα διαφωνω σχεδον πληρως με την Ψηφιακη Στρατηγικη 2006-2013! Δεν χρειαζεται καμμια δραση που σπρωχνει τις επιχειρησεις προς οποιονδηποτε κλαδο!”
Η Ψηφιακή Στρατηγική δεν ωθεί κανέναν οπουδήποτε και πολύ περισσότερο με τη μορφή κρατικής παρέμβασης! Αυτό είναι άλλωστε κεντρικό της μήνυμα! Πολύ δε περισσότερο δεν “επιδοτεί” κανέναν κλάδο, έναντι άλλου. Αυτό που προσπαθεί να κάνει, είναι να αντιμετωπίσει εστίες στρέβλωσης του ανταγωνισμού στην αγορά πληροφορικής και επικοινωνιών, ενθαρρύνοντας π.χ. την ταχεία, αποτελεσματική και λειτουργική μεταφορά των αντίστοιχων κανονισμών της Ε.Ε. για την αγορά ευρυζωνικότητας κλπ. Και αυτό επειδή ο συγκεκριμένος κλάδος (ο τεχνολογικός) άπτεται του αντικειμένου της. Η βασικότερη συμβολή που μπορεί να έχει κάποιος στη λειτουργία μιας οικονομίας, είναι να εξασφαλίσει συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού.
Το δεύτερο που ενδιαφέρεται να κάνει για τις μικρές ελληνικές επιχειρήσεις τεχνολογίας (σε σύγκριση με τους μεγάλους διεθνείς ανταγωνιστές τους), είναι να συντονίσει καλύτερα τις κοινές προσπάθειες προβολής τους στο εξωτερικό. Υπάρχουν κρυμμένα διαμάντια ανάμεσα στις ελληνικές επιχειρήσεις πληροφορικής, που όμως λόγω μικρού τους μεγέθους θα ήθελαν αποτελεσματικότερη προβολή. Εφ’ όσον δεν προκύπτει κόστος εις βάρος του προϋπολογισμού, δεν κατανοώ για ποιό λόγο η συμβολή της Ψηφιακής Στρατηγικής στην ενίσχυση της εξωστρέφειας των ελληνικών επιχειρήσεων είναι προβληματική, αν αποσκοπεί στον καλύτερο συντονισμό της κοινής τους δράσης στο εξωτερικό, ενδεχομένως και μέσω των επιχειρηματικών τους Συνδέσμων! Μακάρι, αυτό να μπορούσε να ισχύει για όλους τους κλάδους!
Γράφετε: οι ελληνικες επιχειρησεις ουτως ή αλλως θα ηταν μικρες, αφου υπαρχουν σε μια πολυ μικρη αγορα! Δεν ξερω με ποια θεωρια ο συγγραφεας ισχυριζεται οτι θα ηταν παντα καλυτερο να εχουμε λιγες μεγαλες επιχειρησεις. Σε μερικες αγορες ειναι καλο, σε αλλες απλα οδηγει σε ολιγοπωλια. Και σιγουρα δεν θελω η κυβερνηση να σπρωχνει την αγορα προς την μια ή αλλη κατευθυνση!
Θέτετε τρία σημεία:
Πρώτο σημείο: Μικρή αγορά –> Μικρές επιχειρήσεις. Διαφωνώ, γιατί διαφωνώ με αυτό τον ορισμό της αγοράς. Μερικές από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις τεχνολογίας αναπτύχθηκαν σε “μικρές αγορές” (Ισραήλ, Εσθονία κλπ.). Ακριβώς λόγω του μικρού μεγέθους της “αναγκάστηκαν” να στραφούν στο εξωτερικό, να γίνουν παραγωγικότερες επειδή είχαν να αντιμετωπίσουν σκληρό ανταγωνισμό και να μεγαλώσουν χάρη σε αυτή υψηλότερη ανταγωνιστικότητα, συχνά συνεργαζόμενες με μεγαθήρια. Άρα προσωπικά, δεν δέχομαι τον παραπάνω συλλογισμό.
Δεύτερο σημείο: Σε κάθε περίπτωση, συμφωνώ ότι είναι λάθος οποιαδήποτε κυβέρνηση και οποιοδήποτε κράτος να επεμβαίνει στον ορισμό “άριστου” μεγέθους επιχείρησης. Ωστόσο, το άρθρο μου θίγει με σαφήνει ότι αυτό στην Ελλάδα δεν συνέβη. Επελέγησαν πολιτικές που ευνόησαν τις μικρές επιχειρήσεις εις βάρος των μεγάλων, προκαλώντας στρεβλώσεις.
Τρίτο σημείο: δεν θεωρώ ότι πρέπει παντού και πάντα να έχουμε λίγες μεγάλες επιχειρήσεις. Προσωπική μου άποψη είναι ότι δεν υπάρχουν συνταγές. Ωστόσο η διεθνής βιβλιογραφία* (και θα επανέλθω αναλυτικότερα αν χρειαστεί) έχει δώσει πολύ συγκεκριμένα και μετρήσιμα αποτελέσματα αναλύοντας με ποιό τρόπο οι μεγάλες και παραγωγικότερες επιχειρήσεις είναι αυτές που επηρέασαν σημαντικά την παραγωγικότητα συνολικά της οικονομίας τους. Περισσότερα για το ίδιο θέμα, έχω γράψει στο σύνδεσμο που παραπέμπει το παραπάνω άρθρο (θέμα: “όταν 3-4 βιομηχανικές επιχειρήσεις μπορούν να επιτύχουν όσα καμιά κεντρική βιομηχανική πολιτική”).
Και ένα τελευταίο σημείο: θα πρότεινα πριν απορρίψετε την Ψηφιακή Στρατηγική, να τις ρίχνατε μια γρήγορη ματιά. Έχετε ίσως δίκιο γιατί κάποιες πτυχές δεν έχουν επεξηγηθεί αναλυτικά. Αυτό όμως θα γίνει άμεσα. Το πλήρες και αναλυτικό της κείμενο, και κυρίως η φιλοσοφία της θα υπάρχει διαθέσιμο μέσα στις επόμενες 2-3 εβδομάδες.
Με εκτίμηση,
______________
Γιάννης Λάριος
* http://www.mckinseyquarterly.com/article_abstract.aspx?ar=1423&L2=19&L3=67&srid=15&gp=1
ωραια, οπως ειπα με αυτο συμφωνω απολυτα. Γενικα ειμαι παντα της αποψης οτι για την ελλειψη επενδυσεων σε εναν τομεα, ή για την τεχνοφοβια μας, φταινε τα κινητρα που εχουν οι πολιτες.
δεν το καταλαβαινω αυτο. Δηλαδη σε καθε αγορα θα φτιαχνουμε και μια υπηρεσια που να μην αφηνει τις αλλες υπηρεσιες να επεμβαινουν υπερβολικα? αυτο μου μοιαζει το ονειρο του παρανοϊκου γραφειοκρατη. Γιατι απλα να μην αφαιρεσουμε καθε παρεμβαση!?
η ιδεα των “οργανισμων προωθησης εξαγωγων” ειναι για μενα μια πολυ κακη ιδεα, και οχι μονο λογω απαγοητευτικης εμπειριας γνωστων μου με τον σαπιο ελληνικο οργανισμο προωθησης εξαγωγων.
Αν θελουν να συντονιστουν οι ελληνικες επιχειρησεις πληροφορικης, ας το κανουν, δεν νομιζω οτι το κρατος μπορει να βοηθησει εδω. Ουτε καν νομιζω οτι το μεγεθος ειναι τοσο μεγαλο προβλημα στην αγορα πληροφορικης (οπου πολλες επιχειρησεις ξεκιναν ως πειραμα τριων φιλων σε ενα γκαραζ) αλλα τελοσπαντων.
Τελος, δεν μπορω να καταλαβω πως εννοειτε οτι η Ψηφιακη Στρατηγικη δεν επιβαρυνει τον προϋπολογισμο. Τα ατομα που την χαρασσουν δεν πληρωνονται?
προφανως εννοειτε οτι το μικρο μεγεθος εγχωριας αγορας δεν ειναι απαγορευτικο για την δημιουργια μεγαλων εταιρειων. αυτο ισχυει, αλλα φυσικα δεν σημαινει οτι μια μεγαλη αγορα δεν ειναι ενα μεγαλο πλεονεκτημα ακομα και σημερα με τα σχετικα ανοιχτα συνορα εντος ΕΕ. Οι λογοι ειναι απο τους πιο απλους (μια ελληνικη εταιρεια πληροφορικης κατα κανονα εχει λογισμικο στην ελληνικη γλωσσα) μεχρι πιο συνθετους (μια ελληνικη εταιρεια δεν εχει γνωση των αναγκων και της νοοτροπιας του γερμανικου πχ επιχειρηματικου κοσμου). αλλα και ετσι, τα ποικιλα επιχειρηματα σας δεν ειναι τοσο συνεπη. Αν θελουμε οι ελληνικες επιχειρησεις να μεγαλωσουν στο εξωτερικο, μαλλον πρεπει να ξεκινουν απο μια πολυ ανταγωνιστικη και δυναμικη εσωτερικη αγορα, οχι μια κοιμισμενη αγορα με 3-4 εταιρειες να εχουν τον απολυτο ελεγχο, οπως φαινεται να επιζητειτε!
αυτο ειναι αληθεια. το κρατος πολλαπλα ενισχυει τις μικρες επιχειρησεις βασισμενο σε περιεργες ρομαντικες ιδεες περι του μοχθουνται μικροεπιχειρηματια. αλλα η απαντηση δεν ειναι ενθαρρυνση συγχωνευσεων, αλλα πληρως ισοτιμη μεταχειριση μικρων και μεγαλων. Ας βρει ο καθενας την γωνια του μετα.
με ολη την συμπαθεια που εχω στην ΜκΚινσυ, δεν ειναι ακριβως ερευνητικος οργανισμος. αλλα και η ερευνα που παραθετετε δεν βρισκει κατι περιεργο, αποσο βλεπω. Οι μεγαλες επιχειρησεις επηρεαζουν ιδιαιτερα την παραγωγικοτητα μιας χωρας. Λογικο, αφου ειναι μεγαλες!! Οσο μεγαλυτερες, τοσο περισσοτερους υπαλληλους/πωλησεις εχουν, τοσο πιο πολυ επηρεαζουν τις στατιστικες!
Αυτο σε καμμια περιπτωση δεν σημαινει οτι οι χωρες θα πρεπει να προσπαθουν με το ζορι να εχουν μεγαλες επιχειρησεις! ισα ισα, η ιδια ερευνα ισχυριζεται οτι ο ανταγωνισμος ειναι το σημαντικοτερο πραγμα για την αναπτυξη μιας χωρας, πιο σημαντικος απο αλλους παραγοντες, οπως προσβαση σε κεφαλαια κτλ (που ειναι τα πλεονεκτηματα των μεγαλων επιχειρησεων).
Και εγω θα ισχυριζομουν οτι σημαντικοτερες για την αναπτυξη μιας χωρας και για την απασχοληση, ειναι οι νεες, μικρες επιχειρησεις. Μερικες απο τις μεγαλυτερες και δυναμικοτερες επιχειρησεις των ΗΠΑ σημερα (google, microsoft, SAP, amazon, AOL, ebay), δεν υπηρχαν πριν 15-20 χρονια!
Τελοσπαντων, παραεγινε μεγαλο το σχολιο. Ισως ειναι ενδιαφερουσα η Ψηφιακη Στρατηγικη, αλλα θα ηθελα λιγο περισσοτερες πληροφοριες του τι ειναι ακριβως, ποιος την χρηματοδοτει, τι σκοπους εχει κτλ