Η σύγκρουση είναι αναγκαία;
Απρ 4th, 2008 | Τάσος Αβραντίνης| Κατηγορία: Ελλάδα, Πολιτική |
Email This Post
|
Print This Post
|
Όπως συμβαίνει συνήθως τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι επιχειρούμενες μεταρρυθμίσεις σκοντάφτουν στις αντιδράσεις των πανίσχυρων συνδικάτων που νοιάζονται να διατηρήσουν τα προνόμια που έχουν εξασφαλίσει από τις αδύναμες πολιτικές ηγεσίες και τις κατά καιρούς διοικήσεις των δημοσίων επιχειρήσεων. Οι μικρές αυτές συντεχνίες -μειοψηφίες βεβαίως στο σύνολο της κοινωνίας- είναι ωστόσο πολύ καλά οργανωμένες ώστε να προφυλάξουν τα “κάστρα” των εξοργιστικών προνομίων τους από τις επιθέσεις των μεταρρυθμιστών.
Η ανοργάνωτη κοινωνική πλειοψηφία δεν είναι σε θέση να κατανοήσει ευχερώς τα πλεονεκτήματα της μεταρρύθμισης για το σύνολο της κοινωνίας διότι το οικονομικό και πολιτικό όφελος αυτής διαχέεται σε όλους είναι μικρό και δεν είναι άμεσα αντιληπτό από τον κάθε πολίτη. Αντιθέτως η κοινή γνώμη παρακολουθεί τις μανιασμένες αντιδράσεις μιας χούφτας απεργών που προσπαθούν να την πείσουν ότι το συμφέρον τους είναι και δικό της.
Από την κεντρική πολιτική σκηνή απουσιάζουν ακόμη οι πολιτικοί με σταθερές πεποιθήσεις που μπορούν να συλλάβουν, σχεδιάσουν και υλοποιήσουν σημαντικές για τη χώρα μεταρρυθμίσεις. Η συντριπτική πλειονότητα του πολιτικού προσωπικού δεν έχει καμμιά σχέση με τις σύγχρονες αντιλήψεις που εφαρμόζονται με επιτυχία στο εξωτερικό. Μεγάλη μερίδα των πολιτικών μας προέρχεται από συνδικαλιστικές οργανώσεις ή επηρεάζεται απ΄αυτές και τη γραφειοκρατία. Έτσι δεν είναι δυνατόν να υπάρξει καμμιά σύγκρουση με τα αντιδραστικά συνδικάτα που με τις παράνομες και καταχρηστικές κινητοποιήσεις τους κρατούν ομήρους χιλιάδες πολίτες και παραλύουν την οικονομική ζωή της χώρας. Χωρίς όμως πολιτικές και ιδεολογικές συγκρούσεις με τις δυνάμεις των συνδικάτων που αγωνίζονται να κρατήσουν τη χώρα στην παρακμή και την αδράνεια καμμιά πρόοδος δεν μπορεί να υπάρξει.
Mε αφορμή τις απεργίες που βρίσκονται σε εξέλιξη και κυρίως αυτή της ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ είναι ν΄αναρωτιέσαι γιατί η Κυβέρνηση δε δίνει στη δημοσιότητα τα στοιχεία για το μέσο κόστος για αμοιβές προσωπικού στις δημόσιες επιχειρήσεις την τελευταία δεκαετία. Θα ήταν ενδιαφέρον να πληροφορηθεί η κοινή γνώμη ότι το μέσο κόστος για αμοιβές στις δημόσιες επιχειρήσεις είναι τριπλάσιο των αμοιβών στις ιδιωτικές. Μεταξύ των χρυσοπληρωμένων υπαλλήλων των “ρετιρέ” περιλαμβάνονται οι υπάλληλλοι της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού. Επίσης παρουσιάζει ενδιαφέρον το ερώτημα την τετραετία της ΝΔ 2004-2008 πόσο αυξήθηκαν οι αμοιβές των εργαζομένων στις δημόσιες επιχειρήσεις και ιδίως στη ΔΕΗ; Οι τεράστιες -σε σχέση με αυτές του ιδιωτικού τομέα- αμοιβές είναι εφικτές εξαιτίας της κατ΄ουσίαν σχεδόν μονοπωλιακής εκμετάλλευσης ακόμη της αγοράς ηλεκτρικού ρεύματος. Στην πραγματικότητα τις αμοιβές των εργαζομένων της ΔΕΗ τις πληρώνουν οι απλοί καταναλωτές των προϊόντων και υπηρεσιών τους.
Η κυβέρνηση και τα κόμματα πρέπει να μας πληροφορήσουν πώς γίνεται η μηνιαία σύνταξη που παίρνει ένας εργαζόμενος στη ΔΕΗ, απόφοιτος Γυμνασίου με τριάντα χρόνια εργασίας να ανέρχεται σε 2.400 ευρώ, δηλαδή να είναι μεγαλύτερη από τη σύνταξη ενός αρεοπαγίτη, ενός στρατηγού, ενός ανώτατου ιδιωτικού υπαλλήλου ασφαλισμένου στο ΙΚΑ, ενός πολιτικού μηχανικού ή ενός γιατρού με τριάντα πέντε χρόνια τουλάχιστον εργασίας για έναν έκαστο και κάτι τέτοιο να θεωρείται κοινωνικά αποδεκτό μόνο η παράφρων λογική της σοσιαλιστικής Ελλάδος μπορεί να εξηγήσει. Και η παραφροσύνη γίνεται ακόμη μεγαλύτερη όταν το σύνολο της συνταξιοδοτικής δαπάνης για τους συνταξιούχους της ΔΕΗ υπολείπεται σημαντικά από την επιδότηση που κάθε χρόνο τους δίνει ο κρατικός προϋπολογισμός.
Πιο συγκεκριμένα, η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ αντιδρά διότι το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό θίγει τα ασφαλιστικά δικαιώματα των ασφαλισμένων του ΟΑΠ – ΔΕΗ. Η ιστορία έχει μεγάλο ενδιαφέρον: το 1999 η κυβέρνηση Σημίτη επιχείρησε τη μετοχοποίση του 10% της ΔΕΗ. Η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ ξεσηκώθηκε και μετά βεβαιότητος η μετοχοποίηση εκείνη θα είχε την τύχη του ασφαλιστικού νομοσχεδίου Γιαννίτση εάν η κυβέρνηση δεν προχωρούσε σε μια απίστευτη παραχώρηση εμπνεύσεως Ευαγγέλου Βενιζέλου, -όπως άλλωστε απίστευτα είναι όλα όσα κατά καιρούς νομοθετεί ο συγκεκριμένος πολιτικός-. Η κυβέρνηση δημιούργησε τον Οργανισμό Ασφάλισης Προσωπικού ΔΕΗ. Σύμφωνα με το άρθρο 34 του ν.2773/1999 το Ελληνικό Δημόσιο εγγυήθηκε όλες τις υποχρεώσεις της ΔΕΗ προς τους ασφαλισμένους και συνταξιούχους της και ανέλαβε την “πλήρη κάλυψη” όλων των αναγκών του ΟΑΠ-ΔΕΗ καθώς και των εν γένει υποχρεώσεών του. Από τότε μέχρι σήμερα εκτιμάται ότι έχουν καταβληθεί στον ΟΑΠ-ΔΕΗ ποσά που υπερβαίνουν τα 2.500.000.000 Ευρώ!
Η ανάληψη της υποχρέωσης αυτής, παρουσιάστηκε τάχα ως αντιπαροχή έναντι της περιουσίας του ασφαλιστικού φορέα της ΔΕΗ που είχε ενσωματώσει η επιχείρηση τα προηγούμενα χρόνια χωρίς ποτέ να μάθει η κοινή γνώμη ποιό ήταν το ύψος της περιουσίας αυτής, οι μέθοδοι αποτίμησής της και πώς είναι δυνατόν η ετήσια ποσοτική εξέλιξή της να κοστίζει στους Έλληνες φορολογούμενους περίπου 500 εκατομμύρια ευρώ;
Με τον παραπάνω νόμο στην πραγματικότητα μεταφέρθηκαν με πολιτική απόφαση πόροι από τους φορολογούμενους σε μια ειδική ομάδα του πληθυσμού και επιπλέον εξασφαλίστηκε η συναίνεση της συνδικαλιστικής ηγεσίας της ΔΕΗ στην κατά 10% μετοχοποίηση της επιχείρησης. Μέρος μόνον αυτών των χρημάτων χρηματοδοτούν τις συντάξεις των συνταξιούχων της ΔΕΗ. Η παραπάνω μετοχοποίηση απέδωσε μόλις 1,22 δισ. Ευρώ. Έτσι μέχρι το τέλος του 2007 το Ελληνικό Δημόσιο υπέστη ζημία 1,28 δισ. Ευρώ που πρέπει να χρεωθεί στους πιο πάνω εμπνευστές του εκτρωματικού νόμου 2773/1999, ο οποίος πρόβλεψε και άλλους φόρους εις βάρος των φορολογουμένων υπέρ του ΟΑΠ – ΔΕΗ, όπως ειδικό τέλος διοδίων στις γραμμές μεταφοράς κοκ. Η ζημιά του Δημοσίου και των Ελλήνων φορολογουμένων κάθε χρόνο θα μεγαλώνει αφού οι παραπάνω καταβολές συνιστούν πάγιο πόρο του ΟΑΠ-ΔΕΗ.
Ας δούμε τώρα και μια άλλη διάσταση του θέματος, η δαπάνη για την κάλυψη των αναγκών του ΟΑΠ-ΔΕΗ πρέπει σύμφωνα με το νόμο να εγγράφεται στον εκάστοτε κρατικό προϋπολογισμό. Στους προϋπολογισμούς του έτους 2007 και του έτους 2008 και στις αντίστοιχες εισηγητικές εκθέσεις τους δεν κατέστη δυνατόν να ανακαλύψουμε σε ποιό σημείο επιβαρύνονται οι πρωτογενείς δαπάνες με το ποσό της παραπάνω χρηματοδότησης.
Αν πράγματι δεν επιβαρύνονται οι πρωτογενείς δαπάνες με τη δαπάνη πλήρους κάλυψης των αναγκών του ΟΑΠ-ΔΕΗ, τότε πόση αξιοπιστία μπορούν να έχουν οι κυβερνητικές εκτιμήσεις ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού περιορίζεται σε ποσοστό μικρότερο του 3% του ΑΕΠ. Μήπως η “δημιουργική λογιστική” των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ έχει εμπνεύσει και το οικονομικό επιτελείο της σημερινής κυβέρνησης; Η άνευρη από πλευράς κυβερνήσεως και χωρίς σοβαρή επιχειρηματολογία αντιμετώπιση των συνδικαλιστών της ΔΕΗ που απεργούν παρανόμως μας δημιουργεί θλίψη και εύλογες απορίες.
Σε κάθε περίπτωση είναι ενδιαφέρον να απαντηθούν τα εξης ερωτήματα που παλαιότερα είχε θέσει ο Στέφανος Μάνος χωρίς ποτέ ασφαλώς να πάρει απάντηση:
– Έχει ποτέ διενεργηθεί διαχειριστικός έλεγχος στον ΟΑΠ-ΔΕΗ για τα 2,5 δισ;
– Οι Έλληνες φορολογούμενοι που χρηματοδοτούν χωρίς να το θέλουν και να το γνωρίζουν τη διατήρηση των προνομίων μιας αριθμητικά περιορισμένης ομάδας συνταξιούχων του ΟΑΠ –ΔΕΗ με ιλιγγιώδη ποσά θα πληροφορηθούν κάποτε τα στοιχεία των ισολογισμών του ΟΑΠ-ΔΕΗ;
Στην περίπτωση της απεργίας της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ η κυβέρνηση αν ήθελε να κερδίσει τη μάχη με τους αντιδραστικούς συνδικαλιστές με τις δυνάμεις δηλαδή της στασιμότητας και της συντήρησης θα έπρεπε να επιδιώξει ρήξεις και συγκρούσεις. Δυστυχώς δεν το έπραξε. Η πολιτική ηγεσία πρέπει να ζητήσει την υποστήριξη της πλειονότητας των πολιτών για την εφαρμογή μιας τολμηρής και όχι άνευρης μεταρρυθμιστικής πρότασης που θα απαλλάξει τη χώρα από τις συντεχνιακές αγκυλώσεις των καλά οργανωμένων ολίγων.
——————————————————————————
Σημειώσεις:
Δημοσιεύτηκε στην Εστία στις 4/4/2008
Ο Τάσος Ι. Αβραντίνης είναι δικηγόρος και Αντιπρόεδρος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας
Να το ξαναπούμε μια ακόμη φορά να το εμπεδώσουμε:
Η κυβέρνηση Καραμανλή δεν αντελήφθη ότι ψηφίστηκε κυρίως από τους εκτός Δημοσίου οι οποίοι θέλουν και αυτοί ζωτικό χώρο και όσον αφορά την αναγνώριση της ύπαρξης τους αλλά και την ηθική νομιμοποίηση και στήριξη των δραστηριοτήτων τους.
Μιλάμε για κόσμο που φυσικά δεν μπορεί να είναι αναγνωρίσιμος από τους δημόσιους υπαλλήλους όπως επαγγελματίες, ιδιωτικούς υπαλλήλους ακόμα και “υψηλόβαθμα” στελέχη που αμείβονται με μικρομεσαίους σχετικά μισθούς σε σχέση με κάποιες δημόσιες υπηρεσίες, κλπ κλπ ή άλλους οι οποίοι νοιώθουν είτε ότι έχουν τα κότσια να αυτασφαλισθούν και να δουλέψουν χωρίς την ανάγκη να ανήκουν στο ΤΕΒΕ ή κάποιο άλλο ταμείο με τον καταναγκαστικό τρόπο που τους επιβάλλεται.
Μιλάμε για ανθρώπους οι οποίοι “την παλεύουν” και των οποίων η λογική είναι: “βρε παιδιά, ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ να είμαστε μέρος αυτής της πελατειακής κατάστασης “κουμπάροι” του δημόσιου ή εταιρικού ιδιωτικού τομέα όπου λόγω συγκυριών που είναι θέμα άλλης ανάλυσης – το ξέρουμε ότι ΑΝ ΔΕΝ είμαστε κουμπάροι, ανίψια ή “γνωστοί” των κλειδοκρατόρων πρόσβασης στις ευκαιρίες απασχόλησης με αξιοπρεπείς αποδοχές, δύσκολα θα “πετύχουμε” όπως η λέξη εννοείται στην αγορά εξαρτημένης εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.
Οπότε, λογικό είναι ότι, όταν οι προοπτικές ανέλιξης κοινωνικής και οικονομικής ψαλιδίζονται εκτός αν έχεις ικανότητες εργασιακού ζογκλέρ που πηδάει από τη μια εργασιακή κατάσταση στην άλλη και χαλκέντερη αντοχή, όποιος είναι βολεμένος δεν θέλει βρε παιδί μου να κάνει παραχωρήσεις, τι να κάνουμε.
Δυστυχώς η μη οργανωμένοι εργαζόμενοι αν και περισσότεροι δεν έχουν πρόσβαση σε συστηματοποιημένα βήματα για να εκθέσουν τις απόψεις τους ( και πάλι, νάναι καλά τα blogs). Να ακουστεί δηλαδή το “βρε παιδιά, να τα βρούμε κάπου στη μέση, κι’ εμείς άνθρωποι είμαστε”. Τουναντίον, δέχονται το κοινωνικό κόστος από την επιμονή ορισμένων να διατηρήσουν τα προνόμια τους σε βάρος τους και από την ατολμία μιας κυβέρνησης η οποία δεν έχει επαφή με τα τεκταινόμενα στην κοινωνία σήμερα. Και τούτο, διότι η στάση και η εικόνα της ΝΔ σήμερα με τους Πολύδωρες και τις Φάνες παραπέμπει σε εκλογική νίκη του Οκτωβρίου 1981 και όχι του Σεπτεμβρίου 2007. Ούτε καν του 2003.
Η ΝΔ κοίταξε να ικανοποιήσει όλο τον κόσμο αλλά όχι και να ανοίξει τις λεωφόρους της παραγωγικότητας που θα επέτρεπαν σε εκείνους που δεν θέλουν να πάνε στο Δημόσιο (άκου με τι όρους μιλάμε… ακόμα) να ακολουθήσουν μια αξιόπιστη (άσχετα αν θα είναι ή όχι σταθερή, αρκεί αν μην είναι τόσο στην ξεφτίλα ασταθής) εργασιακή και κοινωνική πορέια. Αποτέλεσμα, ο “κοινωνικός αυτοματισμός” κατά τους Συνασπιστές ή απλά “το ξύπνημα του κοιμώμενου γίγαντα” κατά μια άλλη εκδοχή 🙂 να διαφαίνεται σαν μια πιθανότητα εφόσον το δημόσιο δεν γίνεται να συνεχίσει να είναι εργαλείο κοινωνικής πολιτικής.
Σε αυτό το σημείο η ΝΔ θα μπορούσε να παρέμβει και να επιχειρήσει συμμαχίες με όλες αυτές τις “αχαρτογράφητες” δυνάμεις της Ελληνικής κοινωνίας όπου που είναι φυσικό κάποιος που έχει αλλάξει αρκετές δουλειές ή έχει υποστεί πιέσεις ένεκα της κοινωνικής και εργασιακής του αστάθειας να προκαλείται από την απαίτηση των συνδικαλιστών να θυσιαστεί για να περνάνε αυτοί καλά. Το θέμα είναι ότι και η παρούσα κυβέρνηση δεν πράττει τίποτα προς την απελευθέρωση αυτών των παραγωγικών δυνάμεων οι οποίες συνθλίβονται ανάμεσα από την εκδοχή του Ελληνικού ολιγοπωλιακού καπιταλισμού και των Δημοσίων υπαλλήλων με τα τερατώδη προνόμια, αν και δε νομίζω τελικά η ΝΔ να είναι τόσο αφελής ώστε να έχει την απαίτηση να την ψηφίσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Το θέμα είναι να καταγραφούν αυτές οι εκτός “mainstream” “ενημέρωσης” η οποία εξαντλεί τεχνηέντως την κοινωνική της ευαισθησία στις άκρως ευπαθείς ομάδες των πενομένων υπερηλίκων αγνοώντας χαρακτηριστικά κοινωνικές δυνάμεις οι οποίες υπάρχουν, ασφυκτιούν και οι οποίες είναι η πρώτη ύλη για μια νέα πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που θα αναδυθεί όταν ο τραγέλαφος (αθάνατη Ελληνική γλώσσα :)) της αριστεράς με lifestyle περιτύλιγμα και νεο-μαρξιστική εκφορά λόγου ή τα άλλα κωμικά σχήματα της αντίπερα όχθης ξεφουσκώσουν, ο κουρνιαχτός κατακαθίσει και άπαντες αρχίσουν να συμπεριφέρονται σαν υπεύθυνοι Ευρωπαίοι πολίτες και όχι σαν παυλοβιανά ανδρείκελα των πονηρών ηγετίσκων τους με συμπεριφορές υποσαχάριων πολεμικών φυλών.
Και τότε θα πρέπει όλοι αυτοί να βρουν μια στέγη η οποία θα τους εκφράσει εμ ζωντανό και άμεσο λόγο χωρίς τους βερμπαλισμούς της αριστεράς για κόσμους που είναι εφικτοί αλλά ποτέ δεν έρχονται ή τις παρελθοντολογίες της κεντροδεξιάς για τις κυβερνήσεις “του χθες” οι οποίες πέρασαν μεν αλλά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο “λουζόμαστε” ακόμα την ανεπάρκειά τους και τις επί δεκαετίες αγκυλώσεις τους.
Μακάρι οι πόνοι της γέννας να αποδώσουν κάτι αυτή τη φορά…
[…] http://e-rooster.gr/04/2008/700 […]
Έχω στην διάθεσή μου πίνακα (αντίγραφο από την εφημερίδα και όχι από το site της ηλεκτρονικής της έκδοσης)με τίτλο “Μέση μισθολογική δαπάνη στις ΔΕΚΟ” γιά τα έτη 2004 και 2005, που δημοσιεύθηκε στην σελίδα 27 της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ της 19ης Ιαν. 2006.
Γιά ενημέρωση σας παραθέτω ενδεικτικά μερικές αποδοχές. Τις υψηλότερες ετήσιες αποδοχές από τις 35 ΔΕΚΟ γιά το 2005, τις είχαν τα ‘ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ’ και ανέρχονταν στο ποσό των 69.653 Ευρώ, 278% περισσότερο από τον ΜΟ της ελληνικής οικονομίας (όπως αναφέρει ο πίνακας) και τις χαμηλότερες το ΤΕΟ (μάλλον ταμείο εθνικής οδοποιϊας) με 31.545 Ευρώ, 126% περισσότερο.
Η ΔΕΗ έχει 46.929 Ευρώ, 188% περισσότερο από τον ΜΟ της ελληνικής οικονομίας, ο ΟΛΠ 59.867 Ευρώ, 196% περισσότερο, ο ΟΛΘ 48.290 Ευρώ και 193% περισσότερο, η ΕΡΤ 46.814 Ευρώ και 187% περισσότερο, η ΔΕΠΑ 62.903 Ευρώ και 251% περισσότερο, οι ΗΣΑΠ 57.411 Ευρώ και 229% περισσότερο.
Και δυστυχώς, ο ισχυρισμός των απεργούντων “ότι είναι δικά μας λεφτά” παρ’ότι είναι αστείος και δεν αντέχει σε σοβαρή επιχειρηματολογία, έχει καταφέρει και πείσει μία μεγάλη μερίδα του κόσμου. Όπως κι εκείνος ο ισχυρισμός ότι εφ’όσον π.χ. ο ΟΤΕ (ή οποιαδήποτυε άλλη ΔΕΚΟ) είναι κερδοφόρος γιατί να ιδιωτικοποιηθεί έχει πείσει επίσης μία μεγάλη μερίδα του κόσμου, λέγεται ακόμη και ως επιχείρημα στα τηλεοπτικά παράθυρα και δυστυχώς ουδείς βγαίνει να πει ότι α’ τα κέρδη είναι προϊόν της μονοπωλιακής κατάστασης του ΟΤΕ που πουλάει ακριβά τις υπηρεσίες του και β’ εάν οποιαδήποτε ιδιωτική επιχείρηση είχε αυτά τα κεφάλαια κι αυτήν την μονοπωλιακή θέση στην αγορά, θα επετύγχανε 5πλάσια κέρδη.
Εκείνο όμως γιά το οποίο θα πρέπει να είμαστε “σε επαγρύπνηση” είναι , εάν η κυβέρνηση υποχωρήσει και κάνει στα μουλωχτά πίσω, πρακτική που εφαρμόστηκε πολλές φορές στο παρελθόν. Και τότε θα είναι η μεγίστη πλάνη, χείρων της πρώτης, όπως λέει και το ευαγγέλιο, γιά κείνους που πίστεψαν ότι κάτι μπορεί ν’ αλλάξει σ’αυτόν τον τόπο.
AYTA POU LETE EINAI EPIKINDINA…EYTYXOS POU DEN THA KIVERNISETE POTE TI XORA
Με αφορισμούς όμως δε γίνεται τίποτα παιδάκια. Προτάσεις δε βλέπουμε…
tis protaseis tha tis deis koimismene an ksipniseis
Διαβασα τα παραπανω και εχω να πω μερικα πραγματα…αν οντως τα πραματα ειναι οπως λετε παραπανω…δηλαδη με λιγα λογια η ΔΕΗ κοστιζει πολλα….Ποιος εφτασε τα πραγματα εδω?προφανως οχι οι εργαζομενοι.Καλος η κακος εχουν καποιες παροχες που ισως τις πηρανε για ψηφοθηρικους λογους…ισως λεω…και τωρα ερχονται να τους τα κοψουν….ολα αυτα .Τι ποιο λογικο απο το να διαμαρτυρονται.Ειναι δικαιωματα που ειχαν και τους τα ακυρωνουν.Οσο για τις καταχρηστικες απεργιες δεν εχω ακουσει μεγαλυτερη ανοησια.Τι θα πει καταχρηστικη απεργια και ποιος ειναι αυτος που θα την ορισει, και με τι κριτιρια?. Σταματαει λετε η οικονομικη ζωη του τοπου,8αρρεις και μονο αυτη η ζωη εχει αξια..Επισης κοστιζει ,λετε η ΔΕΗ.,και ελληνικος στρατος κοστιζει και η ελληνικη αστυνομια κοστιζει,και η πυροσβεστικη κοστιζει….να τα κλεισουμε.Και τελος ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ γιατι σκουζεται ,οτι ολοι αυτοι εχουν πολλες παροχες και πρεπει να κοπουν…και δεν ΣΚΟΥΖΕΤΑΙ να παρετε και σεις κανα κομματακι απο αυτο το φαγοποτι.Οι εταιριες συσορευουν χρημα και ο κοσμος δουλευει για 500 ευρω.Και προσπα8ειται να τον πεισετε να μην ζητησει περισσοτερα,αλλα να κηνηγαει ..μαγισσσες.
pes tus ta…liga…se pao
Όσα γράφετε είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι η σύγκρουση είναι αναγκαία.
Στο κάτω-κάτω, ποιόν αποκαλείτε με τη λέξη “ανθρωπάκια”; Αυτή είναι η δημοκρατία σας; ή μήπως τρώτε από το ίδιο τραπέζι που τρώνε όλα τα τρωκτικά του δημόσιου τομέα. Σίγουρα ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων δικαιούνται και κάτι παραπάνω. Όχι όμως όλοι. Και δεν κυνηγάει κανένας φυσιολογικός άνθρωπος μάγισσες, μόνο εσείς τις κυνηγάτε. Γιατί πίσω από την κομματική σας ταυτότητα και την ιδεολογική σας στρέβλωση δεν κρύβεται η αγάπη για το συνάνθρωπο σας (που αν ήταν έτσι δε θα γράφατε με τόση ξινίλα) αλλά το κόμπλεξ σας ότι όλος ο κόσμος σας χρωστάει επειδή γεννηθήκατε αριστεροί ή οτιδήποτε άλλο. Λες και ο ανθρωπισμός έχει κομματική ταυτότητα.
Ε λοιπόν μάθετε ότι δε σας χρωστάει ΚΑΝΕΝΑΣ. Ούτε να του διαταράσσετε τη ζωή, ούτε να τον ΕΝΟΧΛΕΙΤΕ με τα γαβγίσματα σας. Και πάψτε επιτέλους να υποστηρίζετε τις συντεχνίες γιατί αν εμείς είμαστε τα ανθρωπάκια εσείς είσαστε τα ΚΟΡΟΙΔΑ της υπόθεσης. Και αν είναι να ζητήσετε περισσότερα απαιτείστε να σας δώσουν τη δυνατότητα και την ελευθερία να τα βγάλετε μόνοι σας και όχι να τα πάρετε από το στόμα κάποιου άλλου υποκριτές επαναστάτες της δεκάρας. Διότι με το να θέλετε περισσότερο κράτος εσείς πεινάτε που είστε στην απέξω. Οι άλλοι καλά τρώνε και πίνουν στην υγεία των κορόιδων.
Εκτός αν είστε βολεμένοι και λέμε βλακείες να περάσει η ώρα.