Πολ Ποτ ο Ιουστινιανός
Μαρ 1st, 2007 | Τάκης Μίχας| Κατηγορία: Ελλάδα, Ιστορία |
Email This Post
|
Print This Post
|
του Τάκη Μίχα
Μια 15χρονη τίναξε στον αέρα τη γιορτή των Τριών Ιεραρχών στο Σικάγο
«Ο χριστιανισμός υπεύθυνος για πολλές θηριωδίες»
Και εγένετο… χαμός! Μόνο έτσι μπορεί να περιγράψει κανείς τις κωμικοτραγικές σκηνές που διαδραματίστηκαν στη γιορτή των Τριών Ιεραρχών στο Σικάγο, που διοργάνωσε, όπως κάνει κάθε χρόνο, η ελληνική παροικία της πόλης.
Στο γεύμα που πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο «Ritz» παρίσταντο εξέχοντα μέλη της ελληνοαμερικανικής κοινότητας μεταξύ των οποίων και ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος και ο μητροπολίτης της πόλης Ιάκωβος. Οπως κάθε έτος έτσι και φέτος είχε κληθεί ένας ομιλητής να αναπτύξει ένα θέμα. Το φετινό θέμα ήταν ο ελληνοχριστιανικός πολιτισμός και ομιλήτρια η Προμηθέα, μια 15χρονη κοπέλα με μαγικές επιδόσεις στα μαθηματικά. Σε ηλικία 6 ετών η Προμηθέα είχε τελειώσει την ύλη του δημοτικού και του γυμνασίου και σε ηλικία 14 ετών είχε πάρει πτυχία σε θετικές επιστήμες από μερικά από τα κορυφαία αμερικανικά πανεπιστήμια. Πέρα από τα μαθηματικά, η Προμηθέα είχε και ένα άλλο χόμπι: την αρχαία Ελλάδα και τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό. Μάλιστα, «Το Βήμα» πρόσφατα είχε δημοσιεύσει ένα πορτρέτο της νεαρής μαθήτριας στο οποίο έκανε εκτεταμένη αναφορά στην αγάπη της για την Ελλάδα.
Ξεκινώντας την ομιλία της σε άπταιστη καθαρεύουσα, αν και με αμερικανική προφορά, η νεαρή μαθηματικός έθεσε το ερώτημα σχετικά με τα αίτια που κατέστρεψαν τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Για να να δώσει αμέσως την απάντηση: «Ο χριστιανισμός», αυτή «η θρησκεία μίσους», ο χριστιανισμός ήταν ο ένας και μοναδικός υπεύθυνος για αυτή την «ανεπανάληπτη θηριωδία», αυτό το «αποτρόπαιο έγκλημα», όπως το χαρακτήρισε, κατά της αρχαίας Ελλάδας. Συνεχίζοντας η νεαρή ομιλήτρια περιέγραψε με ιδιαίτερα γλαφυρό τρόπο, χρησιμοποιώντας πηγές της εποχής, τις θηριωδίες που διέπραξαν οι χριστιανοί εναντίον των αρχαίων Ελλήνων κατά τα πρώτα έτη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Η ομιλήτρια επικεντρώθηκε ιδιαίτερα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Σκυθούπολης, αυτό το «χριστιανικό σφαγείο», το οποίο είχαν στήσει οι πρώτοι μετά τον Κωνσταντίνο βασιλείς του Βυζαντίου. Εκεί μεταφέρονταν αλυσοδεμένοι όσοι Ελληνες επέμεναν να διατηρούν τα παλαιά ήθη για να εξοντωθούν μετά από φρικτά βασανιστήρια. Το στρατόπεδο αυτό λειτούργησε για 20 έτη και, όπως είπε, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο «βάρβαρο και απάνθρωπο τρόπο» με τον οποίο οι χριστιανοί εξόντωσαν τους συνεχιστές της αρχαιοελληνικής παράδοσης.
«Δεν υπήρξε ποτέ ελληνικότητα του Βυζαντίου», διακήρυξε η ομιλήτρια και συνέχισε περιγράφοντας τους διωγμούς του Ιουστινιανού, αυτού του «αιματοβαμμένου τυράννου» και «ανθρωπόμορφου δαίμονα», όπως τον χαρακτήρισε. Ο Ιουστινιανός εφάρμοσε μια πολιτική φυσικής και πνευματικής «γενοκτονίας» του Ελληνισμού, καταστρέφοντας ναούς και αγάλματα και απαγορεύοντας τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τα Ελευσίνια Μυστήρια και τη λειτουργία του Μαντείου των Δελφών. Με αυτόν τον τρόπο προσπάθησε -όπως αργότερα ο Πολ Ποτ στην Καμπότζη- να εξαλείψει κάθε σύμβολο που θύμιζε την παλαιά εποχή.
Οι παριστάμενοι φυσικά είχαν μείνει άναυδοι. Ιδιαίτερα αμήχανοι ήσαν οι δύο εκπρόσωποι της Ορθοδοξίας, ο αρχιεπίσκοπος Δημήτριος και ο μητροπολίτης Ιάκωβος, που κάθονταν στα δεξιά και αριστερά της ομιλήτριας. Ασφαλώς θα προτιμούσαν να άνοιγε η γη να τους καταπιεί.
Συνεχίζοντας απτόητη η νεαρή Προμηθέα έφτασε και στα νεότερα χρόνια. Η Ορθόδοξη Εκκλησία, είπε, προσπάθησε «με αφορισμούς και απειλές» να σταματήσει την εξέγερση των Ελλήνων εναντίον των Τούρκων. Ταυτόχρονα, η ομιλήτρια έκανε εκτεταμένη αναφορά σε περιπτώσεις -όπως του γιου του Κολοκοτρώνη, Ιωάννη- που προδόθηκαν από κληρικούς και καλόγερους στους Τούρκους με αποτέλεσμα να βρουν τραγικό θάνατο. Η ομιλήτρια δεν παρέλειψε να τονίσει ότι το Κρυφό Σχολείο ήταν «μύθος» και το μόνο που ενδιέφερε την Εκκλησία ήταν να κρατήσει τους Ελληνες στο σκοτάδι και στην αμορφωσιά. «Ο μοναδικός μοχλός πίεσης για την αλλαγή του καθεστώτος», είπε: «ήσαν οι Ελληνες Διαφωτιστές του εξωτερικού». Και αυτός ήταν ο λόγος -συνέχισε- που κυνηγήθηκαν τόσο πολύ από την Ορθοδοξία.
Οσο προχωρούσε η ομιλία τόσο αυξανόταν το κλίμα της δυσφορίας στην αίθουσα. Και όταν πλέον πλησίαζε το τέλος, πολλοί θερμόαιμοι ακροατές, όρθιοι, διέκοπταν την ομιλήτρια και την πλησίαζαν με απειλητικές διαθέσεις. Την κατάσταση έσωσε ο μητροπολίτης Ιάκωβος ο οποίος παίρνοντας το μικρόφωνο και αποτεινόμενος με οργισμένο ύφος στους ταραξίες είπε: «Δεν είσαστε μόνο εσείς ορθόδοξοι και Ελληνες. Μην διακόπτετε! Οφείλετε σεβασμό στην ομιλήτρια!».
Και με αυτόν τον τρόπο αποφεύχθηκαν τα χειρότερα και επικράτησε και πάλι η επί γης ειρήνη. Ολόκληρο το βίντεο της ομιλίας και της εκδήλωσης μπορείτε να το βρείτε στο http://sfrang2.blogspot.com)
——————————————————————-
δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» στις 28/02/2007
Παρακολουθήστε όλη την ομιλία της Προμηθέας από το Google Video:
Σίγουρα χρειάζεται αρκετή γεννεότητα για να ορθώσεις λόγο σε τέτοια εκδήλωση.Ακούγωντας Έλληνες να μιλούν όπως η Προμηθέα,χαίρομαι και αναρωτιέμαι με τους υπερασπιστές του Χριστιανισμού…τι τους απωθεί από την ελληνική παράδοση,και στρέφονται προς την εβραϊκή;Μόνο πολέμους,θρησκείες και μίσος > στο κόσμο…
Τελικά μερικούς ανθρώπους δε τους πείθει τίποτα. Κάνω παραθέσεις από τους εγκυρότερους καθηγητές των καλύτερων πανεπιστημίων του εξωτερικού, που θεωρούνται παγκόσμιες αυθεντίες στην ιστορία του βυζαντίου, κι ο άλλος εκεί η προμηθέα και πόσο δίκιο είχε. Βέβαια αυτά είναι απόδειξη του στρουθοκαμηλισμού που διέπει ορισμένους.
Ποιός ρε μάγκες σας είπε ότι ό χριστιανισμός απώθησε το κλασσικό πνεύμα; Βαριέμαι να σας κάνω παραθέσεις από όλους τους συγχρονούς ιστορικούς, για το πόσο κολλημένοι ήταν όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας στο πνέυμα αλλά και τη γλώσσα των κλασσικών.
Το δωδεκάθεο ήταν πεθαμένο από την εποχή του Σωκράτη, οι ρωμαίοι δεν είχαν να προσφέρουν τίποτα. Οι περισσότεροι ναοί του δωδεκάθεου στο τέλος του 4ου αιώνα μ.χ. είχαν εγκαταληφθεί. Ο Χριστιανισμός κράτησε αυτά που θεώρησε ωφέλιμα και προχώρησε παραπέρα τη σκέψη του Αριστοτέλη του Πλάτωνα και άλλων.
Ειδικά η ορθόδοξη εκκλησία κράτησε και διατήρησε τα έργα των κλασσικών σαν κόρη οφθαλμού, ενώ αν διαβάσετε έργα των πρώτων Πατέρων είναι βαρετές οι συνεχόμενες παραθέσεις τους στους κλασσικούς.
Αρκεί να πάτε στη παρακάτω διεύθυνση για να πάρετε μια γεύση από αρχαιοελληνικά χειρόγραφα σωσμένα στα μοναστήρια του Αγίου Όρους:
http://www.culture.gr/2/21/218/218er/g218er00.html
Εδώ για εμένα σταματά η συζήτηση. Είναι νομίζω αρκετά αυτά που σας παράθεσα για να ψαχτείτε.
Πιστεύω ότι η αμάθεια και η εμπάθεια είναι αναυθαίρετο δικαίωμα του καθενός.
Πιστεύω επίσης ότι η ιστορία με το δωδεκάθεο έχει πεθάνει, τουλάχιστο στους επιστημονικούς κύκλους, όπως επίσης και οι σχέσεις του βυζάντιου με τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό. Όποιος μιλά για τα αντίθετα στηρίζεται σε προσωπικές απόψεις και δεν έχουν καμμία ιστορική ή άλλη σημασία. Άλλωστε όπως λένε και οι μικρασιάτες:
“Ο άδειος ο τενεκές κάνει τη φασαρία, όχι ο γεμάτος.” (Με έμφαση στο άδειος κλαι γεμάτος κι όχι στον τενεκέ…)
Συγνώμη για το λάθος με την παράθεση… Ελπίζω να μην σας κουράσει στο διάβασμα…
Για πες μου ΡΕ ΜΑΓΚΑ,όπως λες κι εσύ,γνωρίζεις τίποτα για τον Αλάριχο;τι έκανε,από ποιους πήρε εντολές για να ενεργήσει;Τι έγινε το άγαλμα του Δία (ένα από τα εφτά θαύματα του κόσμου;)μήπως το έλιωσαν οι Βυζαντινοί στη Κωνσταωτινούπολη;Ελπίζω να μη κουράζεσαι στο διάβαζμα,γιατί έχεις πολλά για μελέτη ακόμα,και άσχετα με το τι πιστεύεις μην έχεις παροπίδες…Ο ΧΡΙΑΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΕΠΙΚΡΑΤΙΣΕ ΔΙΑ ΠΥΡΡΟΣ ΚΑΙ…έλα…βρες το,Π Α Ρ Α Δ Ε Ξ Ο Υ ΤΟ α στα κομμάτια πια
Διορθώσαμε το πρόβλημα με το λινκ στο σχόλιο #52.
Έλα τώρα δε θες να απαντήσω… Τι άλλο έχετε στη φαρέτρα; Τον Θεοδώσιο; Τον Α’ ή τον Β’; Τον Ιουλιανό; Τι άλλο; Είπατε για Σκυθούπολη, αίματα, Αλάριχο, τι άλλο έχει η σούπα;
Α πάρε και λίγο Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ…
A Greco-Roman heritage
The Byzantine Empire may be defined as a multi-ethnic empire that emerged as a Christian empire, soon comprised the Hellenized empire of the East and ended its thousand-year history, in 1453, as a Greek Orthodox state: An empire that became a nation, almost by the modern meaning of the word.[1]
Byzantines ruled a multi-ethnic empire where the Hellenic element was predominant, especially in the later period.[2] Like many other Imperial rulers of the time, Byzantines claimed the continuation of the mighty Roman Empire and indirectly laid claim to all Christian lands. The Latin west, for the most part, ignored such Byzantine claims and viewed the “Empire of the Greeks” as a schismatic Christian state. Some Byzantine Greek intellectuals responded by claiming for themselves the glories of ancient Hellas. Nonetheless ethnicity as such is a modern concept, which medieval peoples would not have recognized, and the inhabitants of the Byzantine Empire were not a ‘people’ in any ethnic sense.[3] The real issue through which the cultures were split was that of religion: obedience to the Pope, procession of the Holy Ghost, purgatory, clerical celibacy, etc. Such questions separated Greeks from Latins, and if they could be resolved, the two would be reunited in a new “Romanity” under the Pope.
Yet the pretence of Romanity began to wear thin in the age of the Crusades. The result of the battle of Manzikert was to make a largely Greek monarchy of what had been an ecumenical Empire. After that battle the non-Greek speaking regions of central Anatolia were permanently lost to the Seljuk Turks, and the map of the Byzantine Empire coincided to a very large extent with the areas of Greek colonisation in the ancient world, and also with those areas where speakers of the modern language were to be found up until the population exchanges of the early 20th century. The markers of identity (spoken language and state) that were to become a fundamental tenet of nineteenth-century nationalism throughout Europe became – by accident – a reality during a formative period of medieval Greek history.[4]
In other words the Byzantines of the 12th century had something very like a national identity, in the modern sense of the term, foisted on them; an identity, moreover, which Greek-speakers in later centuries never quite lost sight of, and which in the long run proved more enduring than the older Byzantine model of universal empire that was maintained at an official level until 1453.[4]
[1] Helene Ahrweiler, Les Europeens, pp.150, Herman (Paris), 2000.
[2] a b c H. Ahrweiler and A.E. Laiou, eds., Studies on the internal diaspora of the Byzantine Empire (Washington, 1998), vii.
[3] A. Cameron, The Byzantines (Oxford, 2006), 8.
[4] a b Roderick Beaton, The Medieval Greek Romance (Cambridge, 1999), p. 9
Cacofonix το Βυζάντιο ήταν ένα κράτος όπως οι Η.Π.Α.Ένα συμάζεμα λαών,που απλά για εμπορικούς λόγους, μιλούσαν την Ελληνική.
Ματθαίο, δεν νομίζω να σου απαντήσει ο Cacofonix-και καλά θα κάνει. Μάλλον στην κα Αρβελέρ θα πρέπει να απευθύνεις την αντίρρηση σου.
Έστω.
Είναι χρήσιμα νομίζω τέτοια σχόλια που παραθέτουν έγκριτες πηγές, οφείλουμε να πλουτίζουμε μέσα από αυτά.
Προσωπικά χαίρομαι για τις παρεμβάσεις του Cacofonix.
Χαίρομαι και για το περιστατικό με την Προμηθέα, όμως.
Όχι φυσικά διότι έχει δίκιο σε όλα-δεν έχει.
Ούτε γιατί είπε μόνο αλήθειες-δεν είπε, είπε πολλές ανακρίβειες, φανατισμένα ψεύδη και άλλα αναπόδεικτα.
Είπε όμως κι αλήθειες σημαντικές που πρέπει να ακούγονται κατά τη γνώμη μου σήμερα σε ένα περιβάλλον όπου επικρατεί η κατήχηση, που για μένα είναι σκοταδισμός.
Από την άποψη αυτή, ο λόγος της ήταν μια επαναστατική πράξη κι ορθώς τη χαρακτήρισε έτσι ο Τάκης Αλεβαντής στο doncat του Ν. Δήμου.
Οι επαναστατικές πράξεις δεν είναι συνήθως ευγενικές…
Κι επιπλέον, συχνά είναι ακραίες και δογματικές. Ταράζουν όμως τα νερά.
Κατά την άποψη μου, προφανώς είναι γελοία αυτή η ιστορία με τους δωδεκαθεϊστές. Όπως επίσης θεωρώ γελοίο να σβήνονται είκοσι αιώνες ιστορίας, επειδή δήθεν κάποια πράγματα “μας” επιβλήθηκαν-αυτό το “μας”, πια, πόσο νερό χωράει… Προφανώς ο χριστιανισμός επιβλήθηκε, προέκυψε όμως και ως ιστορική ανάγκη. Η ιστορία διαμορφώνεται μέσω διαφόρων και σύνθετων παραγόντων και δεν μπορούμε να κρίνουμε πάντα το παρελθόν με όρους του σήμερα και να τονίζουμε αυτά που εξυπηρετούν τους σκοπούς μας αποσιωπώντας όσα δεν μας αρέσουν. Κάκιστος δήθεν ο χριστιανισμός-που σαν ιδεολογία υπήρξε πολύ καλή στην εποχή του και μάλλον πρόσφερε συνολικά περισσότερα με τα διδάγματα του στην ανθρωπότητα από ότι κακό προκάλεσε. Η αθηναϊκή δημοκρατία, όμως, ήταν υποτίθεται υποδειγματική, κι ας στηρίχτηκε στους δούλους, τους περιορισμένων δικαιωμάτων μέτοικους και την εκμετάλευση των συμμάχων. Μανιχαϊστικές αντιλήψεις της ιστορίας δεν αρμόζουν σε ελεύθερα πνεύματα, μόνο ερευνητικό πνεύμα αρμόζει. Αν κάτι δε συμφωνεί με τις απόψεις μας, ας ψάξουμε να δούμε τι συμβαίνει, αντί να το αποσιωποπούμε.
Αλλού είναι το πρόβλημα σήμερα παιδιά, όχι στο αν προσέφερε κάτι ο χριστιανισμός στην πορεία του ανθρώπινου πολιτισμού ή στην επιβίωση του ελληνισμού-ότι κι αν σημαίνει αυτό, έστω και μόνο ως γλώσσα και εθνική συνείδηση.
Το πρόβλημα σήμερα είναι ότι είναι καιρός πια, με τη διάδοση της παιδείας στις μάζες, η ανθρωπότητα να απαλλαγεί σταδιακά από το παραφούσκωμα του νου με μεταφυσικές δοξασίες. Η πρόοδος της επιστήμης τον προηγούμενο αιώνα αν έδειξε κάτι είναι ότι όλα μπορούμε να τα περιμένουμε κι ότι γνωρίζουμε ελάχιστα από την αλήθεια. Το θρησκευτικό φαινόμενο έπαιξε το ρόλο του στην ανάπτυξη του ανθρώπινου πολιτισμού ως εργαλείο καταπράυνσης των ανθρώπινων παθών και δημιουργικού κοντρολαρίσματος του ανθρώπινου φόβου και ανασφάλειας, για το καλό ή το κακό.
Καιρός αν αντικατασταθεί από το ώριμο ελεύθερο ανθρώπινο πνεύμα που θα καλλιεργείται μέσω της παιδείας και θα υπακούει σε κοινά παραδεκτές πανανθρώπινες αξίες, όχι σε μεταφυσικά φόβητρα. Σιγά, αργά αλλά σταθερά. Και στη πορεία, θα χρειαστούν και κάποιες Προμηθέες. Στη χώρα μας σημαντικό βήμα θα είναι ο περιορισμός των παρεμβάσεων της εκκλησίας στα του κράτους και των απαιτήσεων της από αυτό-κάθε εκκλησίας ή θρησκεύματος που δρα στη χώρα μας, όχι μόνο της Ορθόδοξης χριστιανικής, διότι η σαρία καλά κρατεί, ας μη ξεχνιόμαστε..
Αυτά τα κι ευχαριστώ για τη φιλοξενία σας.
Μαρία συμφωνώ στο ότι ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός έπεσε σε παρακμή,γι’αυτό και έγινε ότι έγινε με το Χριστιανισμό.Αλλά όσο αναφορά τις διδαχές του Χριστιανισμού λέω το εξής:Οι Έλληνες με την εφαρμογή της δημοκρατίας,τη φιλοσοφία,τη γνώση μαθηματικών,φυσικής,αστρονομίας,μουσσικής,θεάτρου,ιατρικής,είχαν ανάγκη τους Εβραίους να τους διδάξουν την αγάπη;Αυτοί πριν λίγα χρόνια σύμφωνα με τη Βίβλο,έπιναν αίμα ζώων,έκαναν sex με τις κόρες τους και με ζώα!Όποιος θέλει ας με διαψέυσει,έχοντας διαβάσει πρώτα τη παλαία διαθήκη,την οποία ο Ιησούς αποδέχεται,λέγοντας: ΔΕΝ ΗΡΘΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΩ,ΗΡΘΑ ΝΑ ΤΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΩ…
Άθλιο το βίντεο, άθλια η εισαγωγή της ελληνοχριστιανής που μας προϊδεάζει για το τι θα δούμε (λες και δεν έχουμε την κρίση να αξιολογήσουμε αυτό που βλέπουμε), άθλια η ομιλία της Προμηθέας (τι γραφικό όνομα είναι τούτο;) σε γλώσσα όχι απλά αρτηριοσκληρωτική, “ξύλινη” και παρωχημένη, αλλά πάνω απ’ όλα αισθητικά νεκρή και τέλος άθλιο το άρθρο του Μίχα, το οποίο πλαγίως εκθειάζει ένα παραλήρημα γραφικής ιδεοληψίας με μόνο κριτήριο το ότι στρέφεται εναντίον μίας άλλης, διαφορετικής όψης του ίδιου νομίσματος…
Λυπηρό τέλος, το θλιβερό φαινόμενο ενός κοριτσιού με ξεχωριστές ικανότητες που έχει από τόσο νωρίς υποστεί μία αηδή πλύση εγκεφάλου σε βαθμό που να μετατρέπει την αποκατάσταση μίας χαλκευμένης ιστορικής σελίδας -αυτή της σχέσης χριστιανισμού-ελληνισμού- σε ένα κακόγουστο ιδεοληπτικό ντελίριο. Απλά κατάπτυστοι αυτοί που επιμελούνται την ανατροφή της, γιατί καταδικάζουν τις ικανότητές της να παραμείνουν για πάντα σιδεροδέσμιες της προκατάληψης και της μισαλλοδοξίας-κρίμα αλήθεια, όταν σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, έχουμε ανάγκη όχι μόνο οξυδερκή, αλλά πάνω απ’ όλα μαχητικά και ανεξάρτητα πνεύματα και όχι παπαγάλους της κάθε απριορικής “αλήθειας”…
Αθλιότης αθλιοτήτων, τα πάντα αθλιότης…
Αφού λοιπόν είδαμε την ψευδολογία της μικρής, που μερικοί τη συνεχίζουν ακόμη και τώρα, θα ήθελα κι εγώ να σταθώ σε μερικά σημεία:
1. Στάση σαν της μικρής θα πρέπει να είναι παράδειγμα ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗ κι όχι έπαινου. Αλλοίμονο αν ο κάθε ένας είχε δικαίωμα να μιλάει έτσι, άκριτα, να κατηγορεί ασύστολα και με ψέμματα κάποιον τον οποίο χρησιμοποιεί και εκμεταλεύεται τις ευκαιρίες που τις δίνει για να τον “φτύνει”. Θα περίμενα από εκπαιδευτικούς να μη “διδάσκουν” τέτοιες συμπεριφορές. Ότι εγκλήματα έχουν γίνει στην ιστορία, κάπως έτσι ξεκίνησαν. (Ενδιαφέρον το παράδειγμα με την εκτέλεση των ναυάρχων της ναυμαχίας του Κυνοσάργες (αν θυμάμαι καλά), και τη στάση του Σωκράτη – Ξενοφώντας ελληνικά γ τόμος αν πάλι θυμάμαι καλά.)
2. Ηθικό πρόβλημα αποτελεί και η στάση του κ. Μίχα. Από όλα τα γεγονότα που συνέβησαν στον κόσμο εκείνη την ημέρα ο κ Μίχας διάλεξε αυτό; Γιατί; Κι εντάξει το διάλεξε, δικαίωμα του είναι, αλλά δεν είχε το χρόνο να πιστοποιήσει τα λεγόμενα της μικρής; Αλλά όχι απλά δεν έκανε αυτό αλλά τα έκανε και τίτλο: Πολ Ποτ ο Ιουστινιανός. Γιατί; Γιατί αυτή η στάση η βάναυση απέναντι στην ιστορία;
3. Με στεναχώρια μου διαπιστώνω ότι ακόμη κι από ανθρώπους που θα περίμενα να έχουν γνώσεις πάνω από το μέτριο και μακριά από αυτές του σχολείου. Επίσης θα περίμενα οι γνώσεις αυτές να έχουν επιστημονική βάση. Μην ξεχνάτε ότι για κάθε φαιδρό Λιακόπουλο, υπάρχει κι ένας δωδεκαθεϊστής, υπάρχει κι ένας που βρίζει το βυζάντιο, την εκκλησία, το παπαδαριό κ.λ.π.. Αν ένα συμπέρασμα βγαίνει από αυτή τη συζήτηση είναι να αναζητάτε πάντα την αλήθεια, αλλά να προσέχετε από που πίνετε νερό.
4. Επίσης ένα σχόλιο για την περίφημη ιστορία του ελληνικού διαφωτισμού και την περίφημη αδελφική. Είδα το ίδιο επιχείρημα να χρησιμοποιείται από κ Δήμου, τον κ Μανδραβέλη στην Καθημερινή πριν 2 βδομάδες και τώρα αυτό το άρθρο. Λέτε να είναι τυχαίο;
5. Τέλος για τη σχέση πίστης κι επιστήμης, πιστεύω ότι είναι ένα μεγάλο θέμα που θα πρέπει να αξιολογηθεί κατάλληλα και θα πρέπει να συζητηθεί ξεχωριστά.
Τελειώνοντας:
Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις
εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκκαλο
με το λουρί στο σβέρκο
Νάτη πετιέται απο ξαρχής
κι αντριεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό
με το καμάκι του ήλιου
Ερώτηση: Τον Πολ Ποτ τον ανέφερε όντως η Προμηθέα ή το πρόσθεσε ο δημοσιογράφος στο κείμενο του αυθαίρετα;
Δέν είμαι Ιστορικός για να κρίνω τις πηγές και τα όσα είπε η Προμηθέα που οποσδήποτε θα έχουν βάσει αλήθειας…..γιατί όμως μας παραξενεύουν για τα όσα έκαναν οι Χριστιανοί ή οι Σταυροφόροι; Εδώ ποιός τον πρόδοσε τον Χριστό …..ο ίδιος ο μαθητής του και μάλιστα ο ποιός πιστός……μήπως και αυτός δεν είχε καταλάβει τίποτα; Μήπως ο καθένας καταλαβαίνει αυτά που θέλει να καταλάβει και το παγματικό νόημα των Διδασκαλιών του Χριστού απέχει μακράν…….Τώρα αν θα έπρεπέ να δοξαστεί ο Υιός του (γιατί έτσι μας δίδάσκούν……) Θεού μέσα από μία πράξη που την καταδικάζει η ίδια η Θρησκεία εμένα πολύ με παραξενεύει……η προδοσιά από όπου και να προέρχεται δεν παύει να είναι προδοσία…..αν μπορεί κάποιος να μου δώσει μια λογική εξήγηση πολύ θα το ήθελα……..
@ Μαρία Βέλλιου:
OK. Κατανοητή η εξήγηση.
Επίσης, για να το ελαφρύνουμε και λίγο, κάποιοι που έκαναν σχόλιο περί του ονόματος της ομιλήτριας… δεν έχουν συνειδητοποιήσει το πόσο δημοφιλές νεοελληνικό όνομα είναι η… Προμήθεια; 🙂
Τελικά η αλήθεια ήταν πιο κοντά από ότι φανταζόμουνα. Από τα links του κ Μίχα:
Demetrios, Archbishop of America (born Demetrios Trakatellis) is the current primate of the Greek Orthodox Archdiocese of America and Exarch of the Atlantic and Pacific Oceans.
…
In 1968, he was elected Metropolitan of Attika and Megaris, but refused the post for reasons related to the canonical order of the Church and to the political conditions in Greece at that time.
Τι λέει τώρα εδώ; Ότι αρωήθηκε επισκοπή για λόγους κανονικότητας και επειδή ήταν κατά της χούντας;
Κι εσείς εδώ του παραδίνετε μαθήματα δημοκρατίας; Πόσο μικροί είστε!!!
@Cacofonix: ο Δημήτριος στην εκδήλωση των 3 Ιεραρχών δεν ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Β. Αμερικής αλλά ο βοηθός επίσκοπος στο Σικάγο του οποίου το όνομα είναι επίσης Δημήτριος.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ:
Η ομογενειακή διαδικτυακή εφημερίδα το Καλάμι (http://www.kalami.net) δημοσιεύει επιστολή που έστειλε η Προμηθέα σε εκδότη περιοδικού στην Ελλάδα, σχετικά με την ομιλία της. Η αλληλογραφία αυτή πιστεύω πως συνηγορεί υπέρ της άποψης πως η ομιλία της κοπέλλας ήταν εμβόλιμη.
Παραθέτω την είδηση από το Καλάμι (με άδεια του εκδότη). Οι αναφορές της επιστολής σε έντυπα του Δαυλού, με κάνουν να πιστεύω πως η επιστολή της Προμηθέας πήγε στο συγκεκριμένο περιοδικό.
Πως σχολίασε η Προμηθέα όσα έγιναν στην εκδήλωση στο Σικάγο
Την επομένη της ομιλίας της, η Προμηθέα έστειλε προς τον εκδότη περιοδικού στην Ελλάδα, επιστολή, όχι για να δημοσιευθεί (για ευνόητους λόγους) αλλά για ενημέρωση σχετικά με τα συμβάντα στην εκδήλωση. Αργότερα στα συμβάντα αυτά δόθηκε ως γνωστόν, τεράστια δημοσιότητα και επί πλέον ο φόβος της Προμηθέας, ότι θα μπορούσαν να της κόψουν την υποτροφία με τη βοήθεια της οποίας σπούδαζε δυστυχώς επαληθεύτηκε: Οι μεσαιωνικής ιδεολογίας επί κεφαλής της Ομογένειας έφθασαν στην τρισάθλια απόφαση να στερήσουν από αυτό το παιδί-θαύμα να διαπρέψει στις επιστήμες και να τιμήσει και την Ελλάδα.
«Είμαι η Προμηθέα, που σας συνάντησα μαζί με τη μητέρα μου στο γραφείο σας δύο φορές μεταξύ 6ης και 8ης Ιανουαρίου. Ζήτησα τη βοήθειά σας για την παροχή πληροφοριών σχετικά με το έργο και τη στάση απέναντι στον Ελληνισμό των Ιωάννου Χρυσοστόμου, Μεγάλου Βασιλείου κ.λπ., καθ’ ότι μου ζητήθηκε από το Σ.Α.Ε. να εκφωνήσω λόγο για την Ελληνική Παιδεία. Σας ευχαριστώ για την βοήθειά σας.
Μου ζητήσατε να σας αφηγηθώ, ποιές θα ήταν οι αντιδράσεις του ακροατηρίου μετά την ομιλία. Ήταν λοιπόν Κυριακή 28 Ιανουαρίου, περί τις 2.30 το απόγευμα, όταν βρέθηκα εμπρός σε 500 άτομα μέσα σε εκκλησία, προκειμένου να ομιλήσω για την Ελληνική Παιδεία. Αριστερά και δεξιά μου κάθονταν ιερείς, ο ένας εξ αυτών ήταν ο μητροπολίτης Ιάκωβος. Σε επόμενη επιστολή μου θα σας δώσω τα ονόματα των τιμώμενων προσκεκλημένων, που κάθονταν μαζί μας στο βήμα.
Η ομιλία άρχισε με τη ορογένεση της Πελαγονίας και τη δημιουργία του Ελληνικού Πολιτισμού. (Σημ. «Δ»: Βλ. Η.Λ. Τσατσόμοιρου, «Ιστορία Γενέσεως της Ελληνικής Γλώσσας», εκδ. «Δαυλός» 1991) Έδωσα έμφαση στην αυθεντικότητα της Ελληνικής Γλώσσας κι έκανα λόγο για το ψεύδος του Φοινικικού Αλφαβήτου και το ψεύδος της Ινδοευρωπαϊκής Γλώσσας. Κατόπιν μίλησα για την πτώση του Ελληνικού Πολιτισμού. Εστίασα στα γεγονότα της Σκυθόπολης, στον αυτοκράτορα Θεοδόσιο και στην αφήγηση του Προκόπιου για τις διώξεις των Ελλήνων κατά την περίοδο της βασιλείας του Ιουστινιανού. Υποστήριξα, ότι ποτέ δεν υπήρξε ελληνορωμαϊκό κράτος ούτε ελληνοχριστιανισμός και ότι οι βυζαντινοί αυτοκράτορες ήταν οι διώκτες του οτιδήποτε που σχετιζόταν με τον Ελληνισμό, όλα προς χάρη της ορθόδοξης πίστης.
Συνέχισα μιλώντας για την προδοσία του ’21 και για τις προσπάθειες του Πατριαρχείου να κρατήσει τους Έλληνες αμόρφωτους και σκλαβωμένους στους Τούρκους. Εκείνη τη στιγμή έλαβα ένα χειρόγραφο σημείωμα από το βήμα, να σταματήσω αμέσως την ομιλία και να κατεβώ κάτω. Σε αυτό το σημείο κάποιος ονόματι Σταματάκος, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την βιντεοσκόπηση, νομίζω ότι σταμάτησε την βιντεοσκόπηση κι άρχισε να φωνάζει, ότι θα έπρεπε να σταματήσω να μιλώ εναντίον της Εκκλησίας. Τα λόγια που άκουσα ήταν: «Έξω, έξω βρωμοθήλυκο». Τέσσερις-πέντε άνθρωποι του συμπαραστάθηκαν σε αυτή τη με βάρβαρο ζήλο συμπεριφορά του. Στην άλλη πλευρά της αίθουσας άλλοι φώναζαν στον Σταματάκο να σωπάσει και να με αφήσει να ολοκληρώσω την ομιλία μου. Κάθησα για λίγο στο βήμα κοιτώντας τον Σταματάκο.
Είχα ερεθιστεί, γιατί δεν μπορούσα να ολοκληρώσω την ομιλία μου και διασκέδασα για την βλακώδη συμπεριφορά του Σταματάκου. Του είπα ήρεμα, ότι αυτά που έλεγα αποτελούσαν την ιστορική αλήθεια και αργότερα κατέβηκα ήρεμα από το βήμα, όπου με περίμενε η μητέρα μου.
Στη συνέχεια ανέβηκε στο βήμα ο μητροπολίτης Ιάκωβος κι επέπληξε τον Σταματάκο για την αγένειά του. Είπε, πως είχα το δικαίωμα να πω τη γνώμη μου, αλλά θα έπρεπε να διαβάζω πιο αξιόπιστες πηγές. Με άλλα λόγια θεώρησε μη έγκυρα αυτά που έλεγε ο Αμμιανός Μαρκελλίνος, ο Προκόπιος, ο Ροΐδης και ο «Γέρος του Μωριά» – Κολοκοτρώνης. Ωστόσο παραδέχθηκε δημόσια μερικούς από τους διωγμούς που υπέστησαν οι Έλληνες, όπως την καταστροφή μερικών ναών στην Ελλάδα και μερικών έργων τέχνης, που πραγματικά συνέβησαν από τους χριστιανούς, αλλά μόνο σαν σποραδικά φαινόμενα, που δεν εξέφραζαν την πλειοψηφία των χριστιανών.
Ισχυρίστηκε, πως η Εκκλησία ήταν εκείνη που πέτυχε την εθνική μας Ανεξαρτησία. Μίλησε για τον Π.Π. Γερμανό, για τα «κρυφά σχολειά», που ήταν ζωτικά για τη διατήρηση του Ελληνισμού. Επίσης ανέφερε, ότι τα έργα του Πλάτωνα υπάρχουν μέχρι τις μέρες μας, γιατί το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης με κόπο διατήρησε τα έργα των Ελλήνων. Επίσης ανέφερε κάτι για τον πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε , που κρεμάστηκε; Παρακαλώ, διευκρινίστε.
Ίσως ο «Δαυλός» έχει ήδη καλύψει αυτό το θέμα. Αυτό είναι καινούργιο για μένα. [Σημ. «Δ»: Βλ. τεύχος Μαρτίου 2007, όπως και το πρόσφατο βιβλίο μας «Τα υβριστικά κατά των Ελλήνων επίσημα κείμενα της Ορθοδοξίας».)
Αν μου είχε επιτραπεί να ολοκληρώσω την ομιλία μου, θα είχα καλύψει όλες αυτές τις δηλώσεις που έκανε και θα είχα προσφέρει μία άλλη γνώμη, που θα αποδείκνυε τα αντίθετα. Ήδη πριν ολοκληρώσει τον λόγο του ο μητροπολίτης, άνθρωποι έρχονταν από παντού στην αίθουσα, για να με συγχαρούν. Εξήντα η περισσότεροι άνθρωποι ήρθαν να με αγκαλιάσουν, να με ευχαριστήσουν, ενώ αρκετοί άφησαν τις κάρτες τους η ζήτησαν να πάρουν το λόγο μου ολόκληρο η εξέφρασαν την επιθυμία να μου προσφέρουν τη βοήθειά τους, που ίσως χρειαζόμουνα, αντιλαμβανόμενοι ότι το περιεχόμενο τις ομιλίας μου μπορεί να δημιουργούσε αντιδράσεις από την Εκκλησία και από τα ηγετικά στελέχη του Σ.Α.Ε., οι οποίες θα είχαν επίπτωση στην ακαδημαϊκή μου πρόοδο, για την οποία πρωτύτερα το Σ.Α.Ε. είχε αναφέρει ότι θα ήταν χορηγός.
Νομίζω ότι αυτά τα σχόλια και μερικά άλλα παρόμοια δίνουν το νόημα των θετικών αντιδράσεων. Κανείς δεν ήρθε να με επιπλήξει. Όλη την ώρα ήμουν με παρέα αξιοσέβαστων αντρών και γυναικών, οι οποίοι είχαν πλήρη κατανόηση, έδειξαν προστατευτικότητα και με υποστήριξαν.
Ο κ. Τομαράς ήταν σε αυτή την ομάδα. Εκτιμώ, ότι η προσβλητική γλώσσα και ο τρόπος του κ. Σταματάκου εξέθεσαν τον κ. Τομαρά, δεδομένου ότι ο κ. Σταματάκος φώναζε δημόσια στον κ. Τομαρά, ότι ήταν υπεύθυνος να εξετάση εκ των προτέρων το λόγο που επρόκειτο να εκφωνήσω, αλλά μη κάνοντας αυτό εκτέθηκε η πίστη. Ο κ. Τομαράς αναφέρθηκε στα λόγια του Σταματάκου όπως «κατάρα» εναντίον του τιμώμενου προσώπου του.
Αντιλήφθηκα, ότι, χωρίς να το θέλω, είχα προκαλέσει μεγάλο πόνο στον οικοδεσπότη, που με είχε προσκαλέσει να μιλήσω για τους Έλληνες και αισθάνθηκα άσχημα και για τους δύο μας. Στο τέλος της ημέρας ο κ. Τομαράς ευγενικά μας ευχήθηκε καληνύχτα και μου είπε να μην επιτρέψω στην αγένεια του Σταματάκου η στα συμβάντα αυτής της ημέρας να με επηρεάσουν. Θα ήθελα να πω κάτι που θα τον καθησύχαζε. Αγαπώ αυτό τον άνθρωπο βαθιά.
Ο μητροπολίτης Ιάκωβος μου έγραψε μία κάρτα ευχαριστώντας με προσωπικά για την «υπέροχη ομιλία» που έδωσα και λέγοντάς μου, ότι ήταν ενήμερος των προβλημάτων που έχει η Ελληνική Παιδεία. Είπε, ότι η ομιλία μου ήταν εμπνευσμένη. Πιστεύω, ότι μέσα στην καρδιά αυτού του ανθρώπου καίει η ελληνική φλόγα και πολλή σοφία έχει συσσωρευτή μέσα του κατά τη διάρκεια της μακράς ζωής του. Τον συμπάθησα πολύ, όταν με αποχαιρέτησε με «πατρική αγάπη».
Θα σας γράψω περισσότερα, όταν βρω χρόνο. Παρακαλώ, κρατήστε αυτά τα γραπτά εμπιστευτικά για λίγο. Θα σας εξηγήσω σε μερικές μέρες το λόγο. Είμαι καθ’ οδόν για μάθημα.
Με όλο μου το σεβασμό.
Προμηθέα» 29 Ιαν. 2007
Η ιστοσελίδα του περιοδικού Δαυλός δημοσιεύει τις επιστολές της Προμηθέα (αρχείο Word, ~70 KB).
@λ:ηρ
Εγώ απλώς ακολούθησα τις παραθέσεις του άρθρου. Αν και σε αυτ΄ό λέει ψέμματα, τότε τι να πω!!!
Δεν με ενδιαφέρει πλέον τι λέει η μικρή. Ούτε καλό κάνει στις γνώσεις μου, ούτε στη λογική μου. Και έλεος για να μην παραθέσω το λόγο του γέρου του Μοριά στην Πνύκα, γιατί κι αυτόν τον στρεβλώνουν. Ή μάλλον, ορίστε κι ένα κομμάτι από αυτόν:
Εἰς τὸν τόπον, τὸν ὁποῖον κατοικοῦμε, ἐκατοικοῦσαν οἱ παλαιοὶ Ἕλληνες, ἀπὸ τοὺς ὁποίους καὶ ἠμεῖς καταγόμεθα καὶ ἐλάβαμε τὸ ὄνομα τοῦτο. Αὐτοὶ διέφεραν ἀπὸ ἠμᾶς εἰς τὴν θρησκείαν, διότι ἐπροσκυνοῦσαν τὲς πέτρες καὶ τὰ ξύλα. Ἀφοῦ ὕστερα ἦλθε στὸν κόσμο ὁ Χριστός, οἱ λαοὶ ὅλοι ἐπίστευσαν εἰς τὸ Εὐαγγέλιό του, καὶ ἔπαυσαν νὰ λατρεύουν τὰ εἴδωλα. Δὲν ἐπῆρε μαζί του οὔτε σοφοὺς οὔτε προκομμένους, ἀλλ᾿ ἁπλοὺς ἀνθρώπους, χωρικοὺς καὶ ψαράδες, καὶ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔμαθαν ὅλες τὲς γλῶσσες τοῦ κόσμου, οἱ ὁποῖοι, μολονότι ὅπου καὶ ἂν ἔβρισκαν ἐναντιότητες καὶ οἱ βασιλεῖς καὶ οἱ τύραννοι τοὺς κατέτρεχαν, δὲν ἠμπόρεσε κανένας νὰ τοὺς κάμῃ τίποτα. Αὐτοὶ ἐστερέωσαν τὴν πίστιν.
Οἱ παλαιοὶ Ἕλληνες, οἱ πρόγονοί μας, ἔπεσαν εἰς τὴν διχόνοια καὶ ἐτρώγονταν μεταξύ τους, καὶ ἔτσι ἔλαβαν καιρὸ πρῶτα οἱ Ρωμαῖοι, ἔπειτα ἄλλοι βάρβαροι καὶ τοὺς ὑπόταξαν. Ὕστερα ἦλθαν οἱ Μουσουλμάνοι καὶ ἔκαμαν ὅ,τι ἠμποροῦσαν, διὰ νὰ ἀλλάξη ὁ λαὸς τὴν πίστιν του. Ἔκοψαν γλῶσσες εἰς πολλοὺς ἀνθρώπους, ἀλλ᾿ ἐστάθη ἀδύνατο νὰ τὸ κατορθώσουν. Τὸν ἕνα ἔκοπταν, ὁ ἄλλος τὸ σταυρό του ἔκαμε. Σὰν εἶδε τοῦτο ὁ σουλτάνος, διόρισε ἕνα βιτσερὲ [ἀντιβασιλέα], ἕναν πατριάρχη, καὶ τοῦ ἔδωσε τὴν ἐξουσία τῆς ἐκκλησίας. Αὐτὸς καὶ ὁ λοιπὸς κλῆρος ἔκαμαν ὅ,τι τοὺς ἔλεγε ὁ σουλτάνος. Ὕστερον ἔγιναν οἱ κοτζαμπάσηδες [προεστοί] εἰς ὅλα τὰ μέρη. Ἡ τρίτη τάξη, οἱ ἔμποροι καὶ οἱ προκομμένοι, τὸ καλύτερο μέρος τῶν πολιτῶν, μὴν ὑποφέρνοντες τὸν ζυγὸ ἔφευγαν, καὶ οἱ γραμματισμένοι ἐπῆραν καὶ ἔφευγαν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, τὴν πατρίδα των, καὶ ἔτσι ὁ λαός, ὅστις στερημένος ἀπὸ τὰ μέσα τῆς προκοπῆς, ἐκατήντησεν εἰς ἀθλίαν κατάσταση, καὶ αὐτὴ αὔξαινε κάθε ἡμέρα χειρότερα· διότι, ἂν εὐρίσκετο μεταξὺ τοῦ λαοῦ κανεὶς μὲ ὀλίγην μάθηση, τὸν ἐλάμβανε ὁ κλῆρος, ὅστις ἔχαιρε προνόμια, ἢ ἐσύρετο ἀπὸ τὸν ἔμπορο τῆς Εὐρώπης ὡς βοηθός του ἢ ἐγίνετο γραμματικὸς τοῦ προεστοῦ. Καὶ μερικοὶ μὴν ὑποφέροντες τὴν τυραννίαν τοῦ Τούρκου καὶ βλέποντας τὲς δόξες καὶ τὲς ἡδονὲς ὁποὺ ἀνελάμβαναν αὐτοί, ἄφηναν τὴν πίστη τους καὶ ἐγίνοντο Μουσουλμάνοι. Καὶ τοιουτοτρόπως κάθε ἡμέρα ὁ λαὸς ἐλίγνευε καὶ ἐπτώχαινε.
Και να μην ξεχνάτε ότι ο Κολοκοτρώνης ήταν από τη μια μέγας αρχιστράτηγος των Ελλήνων (και ταγματάρχης των εγγλέζων), κι από την άλλη υπεύθυνος για τον εμφύλιο που ξέσπασε το 1823, με καταστροφικές συνέπειες για τον αγώνα. Αλλά κι αυτός πρώτα για την πίστη του πολεμούσε και μετά για την πατρίδα του.
Ίσως θα ήταν καλλύτερο να ανοιγόταν μια συζήτηση με θέμα “Γιατί οι Έλληνες προσπαθούμε να ξαναγράψουμε την ιστορία μας; Γιατί οι περισσότεροι ξένοι ιστορικοί είναι πολύ πιο επιεικής από εμας για την ιστορία μας; Γιατί μερίδα ελλήνων “ιστορικών” προσπαθεί να καταδικάσει το βυζάντιο στο πυρ το εξώτερο; Γιατί οι λογικοί ακροβατισμοί αυτής της μερίδας “ιστορικών” σχετικά με τη θέση της εκκλησίας στην τουρκοκρατία και στην ελληνική επανάσταση;”
Επίσης μου προξενεί τη χειρότερη εντύπωση ότι κανένας μα κανένας δεν κάθεται να ψάξει, αλλά απλά εκφέρει άποψη. Για εμένα όλα αυτά αποτελέσαν την αφορμή για να ψάξω.
Ακόμη περισσότερη θλίψη μου προξενεί το γεγονός, ότι μόνο ξένοι ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ προσφέρονται για ανάγνωση. Οι έλληνες ιστορικοί, και κυρίως οι λεγόμενοι “προοδευτικοί”, στην καλλύτερη κατέχονται από εμπάθεια. Αλλά “ιστορικοί” που βγαίνουν από πανεπιστήμια, που ή μόνη ακαδημαϊκή συζήτηση που γίνεται είναι για τις εξεταστικές και όχι για τα μαθήματα, αντίστοιχη ποιότητα θα έχουν…
ΥΓ. Όσο για τη “σκυθόπολη”, έψαξα να βρω στοιχεία. Για τους εγγλέζους κι αμερικάνους ιστορικούς του βυζαντίου, απλά δεν υπάρχει. Στην “Ιστορία των Ελλήνων” της δομής, σε μια μικρή παράγραφο, αναφέρει, ότι βρέθηκαν επιστολές παγανιστών που χρησιμοποιήθηκαν ενοχοποιητικά από τον αυτοκράτορα, με αποτέλεσμα να χάσουν τα αξιώματά τους και να δημευτούν οι περιουσίες τους, κι όχι να φονευθούν.