Ποιος έπρεπε να νικήσει στον εμφύλιο πόλεμο;
Ιαν 6th, 2008 | Αριστείδης Χατζής| Κατηγορία: Ελλάδα, Ιστορία |
Email This Post
|
Print This Post
|
(και τρία ακόμη δυσάρεστα ερωτήματα)
Η Ιστορία δεν είναι θρησκεία. Ο ιστορικός δεν δέχεται κανένα δόγμα,
δεν σέβεται καμία απαγόρευση, δεν γνωρίζει ταμπού. Μπορεί κιόλας να ενοχλεί.
Πιερ Βιντάλ-Νακέ
Η συζήτηση και οι αντιδράσεις που προκάλεσε το βιβλίο της 6ης δημοτικού εξέπληξε πολλούς, αλλά μάλλον αδικαιολόγητα. Οι περισσότεροι φαίνεται να εντυπωσιάστηκαν από τις «ανίερες συμμαχίες» που σχηματίστηκαν και από τη σφοδρότητα των αντιδράσεων. Κακώς! Σε μια χώρα που κανείς δεν φαίνεται να έχει πάρει στα σοβαρά τη ρήση του Σολωμού για τη σχέση αληθούς και εθνικού θα πρέπει όλα να τα περιμένει κανείς.
Εμένα όμως με εντυπωσίασε κάτι άλλο. Την ίδια στιγμή που ωρύονταν οι μεν και οι δε στην «υπόθεση Ρεπούση», μια άλλη σκληρή ιστορικο-πολιτική σύγκρουση σοβούσε. Για την ακρίβεια είχαμε ένα νέο επεισόδιο μιας παλαιότερης σύγκρουσης, καθώς οι καθηγητές Στάθης Καλύβας και Νίκος Μαραντζίδης των Πανεπιστημίων Yale και Μακεδονίας αντίστοιχα, έθιγαν τις ιερές αγελάδες της ελληνικής Αριστεράς. Εδώ και μερικά χρόνια οι δύο πολιτικοί επιστήμονες ισχυρίζονται ότι ο ελληνικός Εμφύλιος πόλεμος ξεκίνησε όχι το 1946 αλλά στη διάρκεια της κατοχής διαμέσου της βίας που εξαπέλυσε το ΕΑΜ εναντίον των ανταγωνιστών του είτε γιατί εμπόδιζαν τους σκοπούς του για την επόμενη ημέρα είτε γιατί απλά υπήρχαν. Διαφορετικά είναι ακόμα και τα μεθοδολογικά εργαλεία που χρησιμοποιούν καθώς δίνουν μια διαφορετική εικόνα για εκείνη την ιστορική περίοδο από αυτή που ήδη ξέραμε και (μεταξύ των άλλων) αντιμετωπίζουν με «ανόσιο» τρόπο τα τάγματα ασφαλείας, εντάσσοντάς τα στον κατοχικό εμφύλιο πόλεμο.
Φυσικά οι δύο καθηγητές δέχτηκαν πολλές επιθέσεις για τη συγκεκριμένη έρευνά τους -επιθέσεις οι οποίες συνεχίζονται και εντάθηκαν πρόσφατα μετά την έκδοση του ημερολογίου του υπουργού Στρατιωτικών της «Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης» και πρωτοπαλίκαρου του Ζαχαριάδη Δημήτρη Βλαντά. Ο Βλαντάς στο ημερολόγιό του απομυθοποεί πράγματα που προφανώς έπρεπε να προστατευθούν μαζί με το κρυφό σχολειό και την Αγία Λαύρα. Το ημερολόγιο αυτό εξέδωσε ο «γνωστός» Μαραντζίδης κι ας πούμε ότι δεν ενθουσίασε ιδιαίτερα τους φύλακες της ιστορικής μας μνήμης.
Φρόντισαν λοιπόν να μας ενημερώσουν για τους πραγματικούς σκοπούς Καλύβα, Μαραντζίδη και CIA: είναι οι «νικητές» που γράφουν ξανά την ιστορία καλύπτοντας «τον ιδεοληπτικό φανατισμό τους πίσω από τους πέπλους της αυτάρεσκης ιστορικής τους αυτοπεποίθησης», έχουν «εμφανή πολιτικό στόχο την απονομιμοποίηση των ιδεολογικών βάσεων του μεταπολεμικού κράτους πρόνοιας στην Ευρώπη και της μεταπολιτευτικής συναίνεσης στην Ελλάδα» και για να τα πούμε και πιο χοντρά: είναι «κυνηγοί κεφαλών» που βλέπουν τα πράγματα από την «σκοπιά των ναζί και της χρυσής νεολαίας του Χίτλερ». Μα γιατί τα κάνουν όλα αυτά; «Μήπως, λέω μήπως, αυτά τα ‘επώνυμα’ υπερατλαντικά ιδρύματα που τόσο πλούσια επιδοτούν και ενισχύουν τέτοιου είδους κινήσεις στη χώρα μας και αλλού γνωρίζουν κάτι περισσότερο;». Πρόκειται τελικά για την «πολιτική ορθότητα του υπεράνω πατρίδων κοσμοπολιτισμού του κεφαλαίου» και βέβαια για «επιστημονική ανεπάρκεια» (ωχ! Συγγνώμη, λάθος – αυτά γράφτηκαν για την κα Ρεπούση).
Μα καλά, πού πήγε εκείνο το παλιό: «Αγαπητοί κύριοι συνάδελφοι έχετε άδικο διότι (α), (β), (γ) κλπ., όπως αποδεικνύεται από αυτές τις πηγές, τις μαρτυρίες, τα αρχεία». Το ότι τέτοιου είδους παλιομοδίτικες αντιδράσεις δεν υπάρχουν ή προφανώς δεν επαρκούν εμένα τουλάχιστον με προβληματίζει.
Το δεύτερο ερώτημά μου είναι πού βρίσκονται όλοι αυτοί που υπερασπίστηκαν το δικαίωμα της κας Ρεπούση και της ομάδας της να κριθεί με κριτήρια καθαρώς επιστημονικά (ακόμα κι αν διαφωνούσαν μαζί της) και θεώρησαν απαράδεκτα τα απεχθή υπονοούμενα και τις μακαρθικού τύπου κατηγορίες εναντίον της. Διαβάσαμε πολλά άρθρα στο διάστημα αυτό από σοβαρούς ιστορικούς και άλλους κοινωνικούς επιστήμονες, αρθογράφους και πολιτικούς. Δεν χρειάζεται να συμφωνούν με τις απόψεις τους ή έστω να τους σέβονται σαν κοινωνικούς επιστήμονες για να πράξουν όπως η επιστημονική δεοντολογία απαιτεί. Μάλλον δεν θα πρόσεξαν ότι κάτι παρόμοια άσχημο συνέβαινε ταυτόχρονα κατά άλλων συναδέλφων.
Το τρίτο ερώτημα: Μα είναι τόσο επικίνδυνοι αυτοί οι δύο; (κι ο Βλαντάς τρεις). Στην ομάδα αυτή (που θίγει τις ιερές αγελάδες της αριστεράς) ας προσθέσουμε όμως και τον Θανάση Βαλτινό, τον Αλέξανδρο Κοτζιά και τον Νίκο Κάσδαγλη, τον Μάνο Ελευθερίου ακόμα και τον Κώστα Φέρρη.
Βέβαια εδώ το ερώτημα είναι άλλο – και πολύ πιο κρίσιμο. Ποιος έπρεπε να νικήσει στον εμφύλιο πόλεμο; Στη μεγάλη αυτή σύγκρουση που όρισε και εξακολουθεί, δυστυχώς, να ορίζει την ελληνική πολιτική σκηνή τα τελευταία 60 χρόνια, είχαμε τη σύγκρουση δύο πολιτικών παρατάξεων. Μπορεί τα όργανα των παρατάξεων αυτών να ήταν σε πολλές περιπτώσεις ό,τι χειρότερο κατακάθι ξέβρασε αυτή η κακορίζικη περίοδος, αλλά αυτό πια δεν έχει σημασία. Στους εμφυλίους, όπως ο Τάκιτος νομίζω γράφει, χρησιμοποιείς ό,τι υλικό έχεις, κυρίως το χειρότερο που απέμεινε.
Ποια από τις δύο παρατάξεις έπρεπε να νικήσει; Η κομμουνιστική Αριστερά από τη μια ή η Δεξιά και το Κέντρο από την άλλη; Φυσικά δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Όταν μιλάμε για Δεξιά και Κέντρο πρέπει να συμπεριλάβουμε το Παλάτι, τους Αμερικανούς, τον ΙΔΕΑ και το παρακράτος, αλλά και όταν μιλάμε για ΚΚΕ πρέπει να συμπεριλάβουμε τον Στάλιν, το παραπέτασμα και φυσικά τη «λύση του μακεδονικού». Ένας φιλελεύθερος όπως εγώ, που γεννήθηκε μια 20ετία μετά τον εμφύλιο, νιώθει αποστροφή και για τα δύο άκρα. Ανάμεσα όμως σε δύο κακές επιλογές (με το πλεονέκτημα της απόστασης των 60 χρόνων) δεν μας επιτρέπεται να είμαστε αγνωστικιστές. Ξέρουμε πολύ καλά πού οδήγησε η μία επιλογή (προβληματική δημοκρατία, πολίτες Β κατηγορίας, ξερονήσια, βία και νοθεία, χούντα) αλλά φαντάζει ως belle époque μπροστά σ’ αυτό που θα ακολουθούσε αν κέρδιζε η άλλη παράταξη. Μετά από ένα τόσο σκληρό εμφύλιο πόλεμο ο Στάλιν θα μας φαινόταν ως ένας κινηματογραφόφιλος Γεώργιος Παπαδόπουλος μπροστά στο Νίκο Ζαχαριάδη και στα παλικάρια του. Ναι, ξέρω, αυτά είναι υποθέσεις… Αλλά δεν τις κάνω μόνο εγώ:
Με πιάνει τρόμος άμα σκεφτώ ότι π.χ. αν νικούσε τότε η επανάστασή μας θα είχαμε πρωθυπουργό τον Μάρκο, έναν γελοίο άνθρωπο […] θα είχαμε υπουργό Οικονομικών τον Μπαρτζώτα, θα είχαμε υπουργό της Παιδείας π.χ. τον Στρίγγο, θα είχαμε υπουργό των Εσωτερικών τον άλλον, τον ανεκδιήγητο άνθρωπο […], τον Βλαντά, ο οποίος ήταν για την εποχή εκείνη ένας ήρωας για τη νεολαία […] Άνθρωποι γελοίοι, χωρίς καμιά παιδεία για να παίξουν έναν ουσιαστικό ρόλο, σαν αυτόν που φιλοδοξούσαν να παίξουν.
Ας προσθέσουμε λοιπόν και τον Λεωνίδα Κύρκο στην ίδια ομάδα. Να μην ξεχάσουμε να βρούμε και ποιο υπερατλαντικό ίδρυμα του πληρώνει την σύνταξή του.
————————————————————————–
Σημειώσεις:
Το άρθρο αυτό προσπαθεί να ταυτίσει τον αχταρμά ακροδεξιών/συντηρητικών που αντέδρασαν στο βιβλίο της ιστορίας με όσους αντέδρασαν με διάλογο, με επιστημονικά επιχειρήματα και χωρίς κραυγές στα όσα υποτίθεται “καινοφανή” και “καινοτόμα” εξέφρασαν οι Μαραντζίδης-Καλύβας.
Τυπικά το άρθρο ασχολείται με την αντιμετώπιση ενός επιστημονικού ζητήματος και κάνει επίκληση στο συναίσθημα, αφού αναφέρει ως κριτές επιστημονικών ζητημάτων καλλιτέχνες όπως τους
Μα, τι διαφορετικό έκαναν οι ακροδεξιοί με το βιβλίο της ιστορίας, όταν στην επιστημονική έρευνα αντέτασσαν το “έτσι το έχουμε μάθει”, “και αν είναι λάθος, πάλι πρέπει να διδάσκεται” και άλλα συναισθηματικού τύπου επιχειρήματα; Περιττέυει να πω ότι η άποψη των Μαραντζίδη-Καλύβα ταυτίζεται με την άποψη για τον Εμφύλιο ακριβώς αυτών ανθρώπων που πολέμησαν το βιβλίο της ιστορίας;
Αμφισβητήθηκε πολύ σοβαρά η επιστημοσύνη, τουλάχιστον του πολιτικού επιστήμονα Καλύβα, από πολλούς ιστορικούς και την ταφόπλακα σε όποια συζήτηση περαιτέρω την έβαλε το άρθρο του καθηγητή ιστορίας Μαργαρίτη. Ιδού το άρθρο που λέει δυο λογάκια για το τι είναι η καλύβειος άποψη.
Όταν η μελέτη της Iστορίας γίνεται… κουτσομπολιό
Γιώργος Μαργαρίτης
Εδώ και πολύ καιρό γίνεται στις στήλες του «Βιβλιοδρομίου» των «ΝΕΩΝ» ένας «Διάλογος για την Ιστορία» με σταθερό πρωταγωνιστή τον Στάθη Καλύβα. Αυτός ο διάλογος ολοένα και λιγότερο είναι διάλογος και ολοένα και λιγότερο αφορά την Ιστορία. Δηλαδή:
1. Προϋπόθεση του διαλόγου είναι μια στοιχειώδης εντιμότητα. H διαρκής προσφυγή του «πρωταγωνιστή» σε τεχνάσματα, σε «προσαρμογές» των χρονολογικών δεδομένων και των γεγονότων, σε στρεβλώσεις, σε αποκρύψεις και σε αλλοίωση δεδομένων δεν συνηγορεί στη δημιουργία συνθηκών διαλόγου.
2. Προϋπόθεση του διαλόγου για την Ιστορία είναι η στοιχειώδης γνώση της τελευταίας. Ο Καλύβας επιδεικνύει διαρκώς μια προκλητική και αποκαλυπτική άγνοια γεγονότων και καταστάσεων – συνειδητή ή ασυνείδητη μάς είναι αδιάφορο – η οποία αφαιρεί κάθε βάση για τη διεξαγωγή διαλόγου.
3. Προϋπόθεση του διαλόγου είναι να υπάρχουν κάποια ερωτήματα, την απάντηση στα οποία αναζητούμε. Ο Καλύβας πεισματικά εμμένει στη δική του εκδοχή ότι η βία στην κατοχική περίοδο εκπορεύεται από τον λενινιστικό – εγκληματικό χαρακτήρα του KKE, που γεννάει, υποθάλπτει ή φιλοξενεί χωρίς προβλήματα εγκληματίες. Ο ένοχος έχει βρεθεί, ερήμην των γεγονότων και της Ιστορίας, και όσοι δεν αποδέχονται το δικαστικό πόρισμα έχουν «νοσηρή νοοτροπία». Επιπλέον, στη βάση αυτών των εύκολων χαρακτηρισμών ο Καλύβας αυτοορίζεται δικαστής και οι συνομιλητές του τοποθετούνται στο εδώλιο του κατηγορουμένου.
4. Προϋπόθεση του διαλόγου είναι να γνωρίζει η μία πλευρά τις θέσεις της άλλης. Στην προκειμένη περίπτωση, έχουμε κάτι το τελείως άνισο. H θεωρούμενη από τον Καλύβα «ξεπερασμένη γενιά» ιστορικών έχει ώς τώρα δημοσιεύσει και εκθέσει στην κρίση του κοινού και της επιστημονικής κοινότητας έργα έκτασης πολλών – πολλών χιλιάδων σελίδων, στις οποίες παρουσιάζονται οι απόψεις, οι γνώσεις και οι θέσεις της. Ο Καλύβας έχει δημοσιεύσει επί του αντικειμένου ένα άρθρο 44 σελίδων. Προφανώς, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τις απόψεις του για ευρύτερα ζητήματα – για παράδειγμα, τι νομίζει ότι συμβαίνει στον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τι νομίζει ότι είναι ο ναζισμός.
Το γεγονός ότι με βάση αυτό το συγκεκριμένο έργο ο Καλύβας έχει αναδειχθεί σε σημαντικές θεσμικά θέσεις και στη χώρα μας και έχει καταστεί επίσημος κατήγορος της Ιστορίας και των ιστορικών θα πρέπει μάλλον να αναζητηθεί στον χώρο της πολιτικής παρά στον αντίστοιχο της επιστήμης.
1. Τερατώδης παραποίηση της Ιστορίας
Για να απαντήσει στο βασικό ερώτημα ποια πλευρά έφερε την τρομοκρατική βία στην Πελοπόννησο, ο Καλύβας διαστρεβλώνει, αποσιωπά και προσαρμόζει συλλήβδην όλα τα δεδομένα με στόχο να σκηνοθετήσει την ενοχή της Αριστεράς, της Αντίστασης. Χαρακτηριστικό είναι το συμπέρασμα του Καλύβα στο άρθρο για την «Κόκκινη Τρομοκρατία». Ξεκινά με την κατάσταση στις ζώνες των 60 χωριών της Αργολίδας που έχει ειδικά μελετήσει: «Η πρώτη συστηματική εκστρατεία δολοφονίας αμάχων στην Αργολίδα έλαβε χώρα («ξεκίνησε» στο αγγλικό κείμενο) τον Νοέμβριο του 1943: οργανώθηκε από το ΕΑΜ και όχι από τις δυνάμεις Κατοχής» (σ. 166 της βελτιωμένης δεύτερης ελληνικής έκδοσης του συλλογικού τόμου με επιμέλεια του Μαζάουερ, «Μετά τον πόλεμο»). Συνεχίζει παρακάτω με μια έντεχνη («πονηρή» είναι ο καλύτερος όρος) γενίκευση, η οποία στηρίζεται στην εκτίμηση ενός Βρετανού αξιωματικού συνδέσμου ότι αυτήν την εποχή «η εκστρατεία τρομοκρατίας που διεξήγαγε το EAM τον χειμώνα του 1943-1944 δεν περιορίστηκε στην Αργολίδα. Ένα παρόμοιο κύμα δολοφονιών σάρωσε ολόκληρη την Πελοπόννησο εκείνη την εποχή». Ακόμα παρακάτω (σ. 167) βρίσκουμε τις διαστάσεις των γεγονότων που οδηγούν στο αρχικό συμπέρασμα. «H χειμερινή δολοφονική εξόρμηση του EAM το 1943-44 είχε προκαλέσει είκοσι εννέα θύματα…». Το «χειμερινή», σύμφωνα με τα συμφραζόμενα, περιλαμβάνει μία περίοδο από τον Νοέμβριο του 1943 ώς τον Μάιο του 1944, την περίοδο δηλαδή που γίνονται οι πρώτες άκαρπες προσπάθειες από τη πλευρά των Γερμανών για εγκατάσταση Ταγμάτων Ασφαλείας στην περιοχή. Παρεμπιπτόντως, η καταμέτρηση των 29 θυμάτων στηρίζεται πράγματι πάνω σε σχετικά αναξιόπιστες πηγές: στην «τοπική ιστορία», στις προφορικές δηλαδή μαρτυρίες ανθρώπων που συλλέχθηκαν πενήντα χρόνια μετά τα γεγονότα, στις δικογραφίες του τοπικού εφετείου που δίκαζε τους αριστερούς μετά τη Βάρκιζα, ενώ η γενίκευση στηρίζεται στην «υποψία» ενός Άγγλου αξιωματικού. Αυτό έχει σχετική μόνο σημασία που αφορά τις μεθόδους εργασίας του Καλύβα μέσα στην αγωνία του να φτάσει «συνοπτικά» στο καταδικαστικό συμπέρασμα.
Το συμπέρασμα όμως αυτό καθεαυτό – έτσι όπως προέκυψε από τον εκβιασμό και την «τροποποίηση» των πηγών – αποτελεί μία τερατώδη, σχεδόν απίστευτη, παραποίηση της ιστορικής πραγματικότητας της περιόδου. Μία πρόχειρη ανθολόγηση των κυριότερων βιαιοτήτων που διέπραξαν τα στρατεύματα Κατοχής στον Μοριά στις παραμονές της περιόδου αυτής – πριν από τον χειμώνα 1943-44 – μας εξηγεί εύγλωττα το γιατί: Στις 24 Νοεμβρίου του 1943 είχαμε τη μαζική εκτέλεση 118 επιφανών πολιτών της Σπάρτης στο Μονοδένδρι, στις 3 Δεκεμβρίου είχαμε την εκτέλεση 50 πολιτών στην Πάτρα, στις 5 Δεκεμβρίου τον απαγχονισμό 50 κρατουμένων από το στρατόπεδο της Τρίπολης (που ήδη λειτουργούσε ως κέντρο ομηρείας και προμηθείας θυμάτων «προς παραδειγματισμόν») στον σιδηροδρομικό σταθμό Ανδρίτσας Άργους, στις 7 του ίδιου μήνα εκτελέστηκαν 40 «όμηροι» στις φυλακές του Γυθείου, ενώ από την επόμενη ημέρα, στις 8 Δεκεμβρίου, άρχισαν οι μεθοδικές εκτελέσεις στην περιοχή των Καλαβρύτων που κορυφώθηκαν με τη μαζική θανάτωση όλων των αρρένων κατοίκων της κωμόπολης, ανεβάζοντας το σύνολο των θυμάτων του τρομερού πενθημέρου σε περισσότερα από χίλια θύματα. Περιορίζομαι δε στα κυριότερα γεγονότα, καθώς, αν προσμετρήσουμε τα μικρότερα περιστατικά, ο Μοριάς – και η Αργολίδα – έμοιαζε με μεσαιωνικό, στην αγριότητά του, τοπίο.
Το συνδικαλιστικού τύπου παραπλανητικό «κόλπο» στο άρθρο του Καλύβα προσπαθεί απλά να δημιουργήσει εντυπώσεις στους αναγνώστες (τους οποίους ο Καλύβας προκλητικά υποτιμά θεωρώντας τους ολότελα αδαείς και ανόητους) και να υπηρετήσει το συμπέρασμα ότι η βία ξεκίνησε και προήλθε από μία εγκληματική παρόρμηση, που φαίνεται ότι διακατείχε το KKE της εποχής (ως κόμμα «με λενινιστική παράδοση και σταλινική πρακτική»). Σε συνδυασμό με τα παραπάνω, η «αθώα» φράση ότι «οι πηγές τεκμηριώνουν μία λογική γενικών εκκαθαρίσεων που δεν μπορεί απλά να φορτωθεί στις πλάτες των Γερμανών» κάθε άλλο παρά αθώα είναι. Με λίγο χρονολογικό αχταρμά και καλή σκηνοθεσία όλα γίνονται. Την πόρτα του φρενοκομείου δεν την άνοιξε ο ναζισμός, αλλά ο κομμουνισμός – έστω οι ημίτρελοι σφαγείς που το KKE της εποχής με ευχαρίστηση «φιλοξενούσε». Αυτά στον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο!
2. Ατυχή παραδείγματα που δημιουργούν εντυπώσεις
Στις χιλιάδες σελίδες που ώς σήμερα έχουν καταθέσει οι ιστορικοί της περιόδου της Κατοχής και του Εμφυλίου – οι ίδιοι που ο Καλύβας θεωρεί «ξεπερασμένους» και δέσμιους των «μύθων» (στην ευγενέστερη εκδοχή) – πουθενά δεν υπάρχει ούτε «απόκρυψη» ούτε «δικαιολόγηση» της βίας της Αριστεράς στη διάρκεια της Κατοχής και του Εμφυλίου. Στις ίδιες σελίδες έχουν κατ’ επανάληψη αναφερθεί περιπτώσεις σαν και αυτές που τώρα ο Καλύβας ανακαλύπτει. Υπενθυμίζω ότι, σύμφωνα με προγενέστερες δηλώσεις του ίδιου, τέτοιου είδους στοιχεία, δημοσιευμένα μάλιστα σε παλαιά έργα του υπογράφοντος το παρόν σημείωμα, βρίσκονται στη βάση των δικών του ερευνών. Φυσικά, στα δημοσιεύματα αυτά ο σεβασμός προς τη χρονολογική ταξινόμηση των γεγονότων είναι σαφώς αξιοπρεπέστερος. Το κύμα των εκκαθαρίσεων ενάντια στους συνεργάτες των Γερμανών ναζί, που ξέσπασε όταν οι τελευταίοι αδυνατούσαν πλέον να τους προστατεύσουν, είναι απόλυτα γνωστό και επιδέχεται πολιτικές και ιστορικές ερμηνείες σαφώς πιο γόνιμες από τις «εγκληματολογικές» που προωθεί ο Καλύβας.
Άρα, οι έντονοι – εναντίον των ιστορικών – αφορισμοί στο παραπάνω κείμενο, που αποδίδονται μάλιστα στη «νοσηρή νοοτροπία» όλων πλην του Καλύβα και του κύκλου του, μάλλον αποβλέπουν ενσυνείδητα στη δημιουργία εντυπώσεων και στην παραπλάνηση των αναγνωστών.
Εκτός από μια στοιχειώδη εντιμότητα και την αποφυγή χρήσης τεχνασμάτων, η συζήτηση για την Ιστορία προϋποθέτει στοιχειώδη γνώση της Ιστορίας, του γενικού πλαισίου πάνω στο οποίο αναφερόμαστε. Στην προκειμένη περίπτωση, με τη μεγαλύτερη άνεση παρατίθενται οι πιο εντυπωσιακές ανακρίβειες. Στο δημοσίευμα του Καλύβα στο «Βιβλιοδρόμιο» των «ΝΕΩΝ», στις 8-9 Μαΐου, επιστρατεύεται το παράδειγμα της Γαλλίας και της Ιταλίας, όπου, παρ’ όλο που «οι Γερμανοί διέπραξαν αντίστοιχες θηριωδίες (…), εκεί οι αντιστασιακές οργανώσεις δεν απάντησαν με μαζικές σφαγές αμάχων». Το παράδειγμα είναι εξαιρετικά ατυχές. Οι εκεί γερμανικές θηριωδίες πολύ απείχαν από τα όσα συνέβησαν στην Ελλάδα, ενώ, και στις δύο περιπτώσεις, οι αιματηρές εκκαθαρίσεις της Αντίστασης ενάντια στους συνεργάτες των ναζί, συχνά κοινωνικές ομάδες ολόκληρες, και στους παλαιούς φασίστες, πήραν τρομερές διαστάσεις. H Απελευθέρωση στη Γαλλία πήρε τον χαρακτηρισμό «bain de sang» («λουτρό αίματος»), όπου μέσα σε ελάχιστο χρόνο χάθηκαν πενήντα έως εκατό χιλιάδες άτομα. Στην Ιταλία, η κατάρρευση της Ιταλικής Κοινωνικής Δημοκρατίας (του τελευταίου πολιτικού σχήματος του Μουσολίνι) στον ιταλικό Βορρά κάθε άλλο παρά αναίμακτη ήταν. Οι συνοπτικές εκτελέσεις – συχνά μαζικές – φασιστών ήταν περίπου 75.000 και οι χωρίς δίκη θανατώσεις συνεχίστηκαν ώς το τέλος του 1945 και ώς την «αμνηστία» που έδωσε τον Οκτώβριο του 1946 ο Τολιάτι, γραμματέας του K.K. Ιταλίας και υπουργός Δικαιοσύνης στην τότε ιταλική κυβέρνηση.
Αυτά είναι γνωστά ακόμα και σε πρωτοετείς φοιτητές. Και όμως, ο αφόρητα αδαής Καλύβας τη Γαλλία και την Ιταλία βρήκε να φέρει ως επιχείρημα!
3. Ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό
Το γεγονός ότι στην Ελλάδα οι «εκκαθαρίσεις» των συνεργατών των ναζί δεν πήραν την έκταση και τη μορφή που είχαν στη Γαλλία και την Ιταλία – το εκεί κράτος, ελάχιστα «λενινιστικό», όχι μόνο δικαίωσε τις έξω από διαδικασίες θανατώσεις, αλλά και δεν ασχολήθηκε με αυτές, καθώς ήταν απασχολημένο με την πιο επίσημη καταδίκη και την εκτέλεση των δωσίλογων που έπεσαν στα δικά του χέρια – οφείλεται μάλλον στην προσήλωση του KKE στη «νομιμότητα». Θα μπορούσε λοιπόν ο Καλύβας να μην είναι τόσο αχάριστος.
H επιλεκτική χρήση των πηγών συνίσταται στο να ανθολογούμε ό, τι μας αρέσει από όπου μας αρέσει. H Αντίσταση γενικά, το EAM, ο ΕΛΑΣ, η ΠΕΕΑ ειδικότερα, με επιμονή εξέθεταν τις απόψεις τους και τις πολιτικές προθέσεις τους. Σε καμία από αυτές δεν προβλεπόταν η εκκαθάριση των «αρχουσών τάξεων». Θα ήταν μάλλον υπερβολικό να ελπίζουμε ότι ο Καλύβας γνωρίζει την κοινωνική σύνθεση του Εθνικού Συμβουλίου, λόγου χάρη, του κυριότερου «συνταγματικά» πολιτικού σώματος της Αντίστασης. Υπήρχε τόσο συμπαγής εκπροσώπηση των τοπικών ελίτ σε αυτό, των τοπικών «προυχόντων», που θα ήταν μάλλον αυτοκαταστροφικό για το KKE να θέλει να τους «κόψει». Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα για τον Καλύβα. Αντί για τις αμέτρητες σελίδες επίσημων κειμένων, προτιμά το «κουτσομπολιό» πάνω σε αυτά που είπε ο Ζέγγος (ο καθαιρεθείς λόγω «υπερβάλλοντος ζήλου» γραμματέας του KKE στην Αργολιδοκορινθία εκείνη την εποχή) και σε αυτά που δήλωσε – πολύ κατόπιν εορτής και σε εποχές προβληματικές για τον ίδιον – ο Ιωαννίδης αναφερόμενος (άλλη πονηρή «παρανόηση» του Καλύβα) στο κράτος του Ιωάννη Ράλλη και τις δυνάμεις του – τα στελέχη αυτού του μηχανισμού ήθελε να εξοντώσει και όχι γενικά και αόριστα «αμάχους».
Εάν ένας οποιοδήποτε πρωτοετής φοιτητής της Ιστορίας περιφρονούσε με τέτοιο τρόπο την ιεράρχηση και την αξιολόγηση των πηγών, θα έπαιρνε σε κάθε Πανεπιστήμιο που σέβεται τον εαυτό του ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό. Στο Γέιλ πώς βαθμολογείται το εν λόγω ατόπημα;
4. Ζήτημα πολιτικών επιλογών
Το πολιτικό διάβημα των απόψεων του αυτοονομαζόμενου «νέου ρεύματος», του οποίου εκφραστής έχει ανακηρυχθεί ο Καλύβας, είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού. Σε αυτά τα πλαίσια αποτελεί αντικείμενο πολιτικής πλέον διερεύνησης η έκταση που έχει πάρει το φαινόμενο στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά και οι θεσμικές θέσεις που τόσο εύκολα τού παραχωρούνται και στη χώρα μας. Να θυμίσουμε μόνο ότι είναι διευθυντής σειράς (Πολιτικής Επιστήμης) στις πολύ δημοκρατικές Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης. Διακρίνεται μία σημαντική «επένδυση» στο φαινόμενο Καλύβας, τέτοια που ποτέ πριν δεν είχαμε δει, στο πρόσφατο τουλάχιστον παρελθόν. Αυτό είναι ζήτημα πολιτικών επιλογών πάνω στις οποίες ας μου επιτραπεί μόνο μία μικρή παρατήρηση. Θα υποστήριζα ότι όποιος πραγματικά πιστεύει ότι το μέλλον των ανθρωπιστικών επιστημών βρίσκεται στις μεταφυσικές, αντιεπιστημονικές απόψεις της αμερικανικής ακροδεξιάς, κινδυνεύει να βρεθεί πολύπλευρα εκτεθειμένος.
H κοινωνία μας, βλέπετε, δεν φαίνεται επαρκώς «ώριμη» και διατεθειμένη να καταδικάσει τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ως «εγκληματία πολέμου» για τη στρατηγική τού «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους» – αμάχους και μη. Για τον ίδιο λόγο είναι μάλλον απίθανο να δούμε τα Τάγματα Ασφαλείας και τη δράση τους στο «εικονοστάσιο» των εθνικών ηρώων και σε τιμητική θέση στα σχολικά βιβλία.
Ως εκ τούτου, ο «Διάλογος για την Ιστορία», όπως τον κανοναρχεί η παρουσία του Στάθη Καλύβα, έχει επιπλέον μάλλον περιορισμένο πολιτικό ενδιαφέρον.
ΤΑ ΝΕΑ , 05/06/2004
Ναι, και ο Πλουμπίδης ήταν προδότης του λαϊκού κινήματος.
Δε θέλω να πω πολλά αλλά. Αναρωτιέμαι, όμως διαβάζοντας αυτό το άρθρο(του Μαργαρίτη) τι ισχύει: το Γέιλ διαλέγει για καθηγητές του κουμπούρες ή μήπως δεν είναι ακριβώς όπως τα λέει ο κος Μαργαρίτης;
Είναι άραγε τυχαίο ότι η “επιστημοσύνη” του Στάθη Καλύβα αμφισβητήθηκε από αριστερούς ιστορικούς???
Ας μην ξεχνάμε ότι ο Μαργαρίτης αμφισβήτησε την σφοδρότητα της μάχης της Μακρυγιάννη (σε άρθρο του σε Κυριακάτικο Βήμα τπυ Δεκεμβρίου).
Αν η σχολή Χωροφυλακής είχε λυγίσει η Μάχη των Αθηνών θα είχε άλλη έκβαση. (Άλλα ευτυχώς η Ιστορία δεν γράφεται με τα “αν”…)
Η ελληνική Αριστερά ποτέ δεν είδε ,με ψυχραιμία τα δικά της ολέθρια λάθη που αιματοκύλησαν την χώρα.Ποτέ δεν ζήτησε συγγνώμη για το δικό της μερίδιο ευθύνης για τις εκατόμβες θυμάτων που προκάλεσε.
Όσες φωνές της ,τόλμησαν να πούν την αποψή τους συκοφαντήθηκαν ( βλέπε Φαράκος, κ.α ).
Αντίθετα φρόντισαν να “αγιοποιήσουν” και τον τελευταίο αντάρτη του ΔΣΕ με σωρεία “απομνημονευμάτων”. Για τους αδικοχαμένους φαντάρους του Ελληνικού στρατού που στο τέλος-τέλος έκαναν το καθήκον τους, τα στρατιωτικά νεκροταφεία χορταριάζουν ξεχασμένα.
Όπως επίσης η ελληνική δεξιά δεν έχει ζητήσει συγγνώμη για το διχασμό, το σκοταδισμό και την κοινωνική/πολιτική/οικονομική οπισθοδρόμηση με τα οποία κράτησε δέσμια τη χώρα μέσω ενός μεσαιωνικού δεσποτισμού επί 30 τουλάχιστον χρόνια μετεμφυλιακά.
Στην αριστερά θα βρει κανείς πολύ περισσότερα συγγράματα, αναλύσεις και πονήματα, όπου ασκείται αυτοκριτική, αναζητώνται αίτια, αποδίδονται ευθύνες και έμμεσα ή άμεσα αναγνωρίζονται ευθύνες. Από τους δεξιούς το 99% των κριτικών εξαντλείται στο ότι “θα είχαμε γίνει Αλβανία” και στις “θηριωδίες των συμμοριτών”…
Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που τα έργα αριστερών συγγραφέων να χρησιμοποιούνται από τη Δεξιά για να ενισχύσουν και μόνο τη δογματική αποποίηση των δικών της, κολοσσιαίων ευθυνών.
Π.χ. το βιβλίο του Τάκη Λαζαρίδη Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι να αξιοποιείται ακόμη και από τη Χρυσή Αυγή, μόνο και μόνο για να ενισχυθεί ο καθαρτικός ρόλος της ελληνικής Δεξιάς στην περίοδο του “συμμοριτοπόλεμου”.
Ναι, ακόμη και μετά από 60 χρόνια και πλέον χρόνια, η Δεξιά παραμένει στην Ελλάδα το ίδιο αυτιστική, αντιδραστική, δογματική, ανελαστική και αρτηριοκληρωτική. Μία τροχοπέδη για την ανάπτυξη της χώρας.
Need I say more?
Η κουβέντα για τις 44 σελίδες προσφοράς στην ιστορική επιστήμη του 21ου αιώνα του Καλύβα μπλέκει με μια απερίγραπτη σύγχυση για τους “ηρωικούς” υπερασπιστές του Μακρυγιάννη. Όσον αφορά στην επιστημοσύνη που είδα κάποια άλλα γραφόμενα:
υπάρχουν 2 ερωτήσεις:
1)ποια είναι η βιβλιογραφική συνεισφορά του Καλύβα στην ιστορική επιστήμη εν γένει
2)στην βιβλιογραφία εν γένει
για τον ‘Β παγκόσμιο πόλεμο και για την περίοδο του εμφυλίου. Αυτός που πρέπει να μας απαντήσει βέβαια είναι το Γιέιλ γι’αυτά.
Αυτό που λέει ο Μαργαρίτης είναι πολύ συγκεκριμένο, αλλά απάντηση δεν βρίσκει:
ti kalo to KKE ston emfulio, ti kalo to KKSE tou Gulag
Η πτώση του υπαρκού σοσιαλισμού και η απελευθέρωση των εθνών και των πολιτών, είχε σαν αποτέλεσμα την μικρής έκτασης αρχικά, ανάδυση, ιστορικών δεδομένων στην επιφάνεια, αλλά κυρίως την ενεργοποίηση πολιτών που δειλά δειλά αρχίζουν να εξερευνούν τις νέες τους ελευθερίες. Καθώς η ανάδυση αυτή συνεχίζεται σιγά σιγά και ακατάπαυστα, σφαγείς τύπου χίτλερ αρχίζουν να δείχνουν “λίγοι” μπροστά στα μεγαθήρια του σοσιαλισμού. Και ο διαχωρισμός εθνικο σοσιαλισμού – υπαρκτού σοσιαλισμού – φασισμού αρχίζει να μην έχει νόημα.
Δειλά δειλά διαπιστώνουμε αντίστοιχη κίνηση στην ελλάδα όπου η ιστορία αρχίζει να εκδικείται τους αυτοαποκαλούμενους “δημοκρατικές δυνάμεις”
Η συμβολή τους στην ιστορία του τόπου απο την μικρασιατική καταστροφή, τη μακεδονικό-θρακική ανεξαρτησία και τον Β’ ΠΠ μέχρι την τωρινή τους δράση θα αποτυπωθεί κάποτε ξεκάθαρα. Ειναι θέμα χρόνου.
Το διαδίκτυο, και η ουσιαστική ελευθερία που παρέχει ήταν και θα ειναι ο βασικός καταλύτης. Οτι ήταν αυτονόητο στα πλαίσια της ιδεολογικής τρομοκρατίας ισως σε χρόνο μηδέν να ειναι κόκκινο πανί για τον σκεπτώμενο ελεύθερο πολίτη του διαδικτύου. Οι ρυθμοί απομυθοποίησης του ΚΚΕ και των τελευταίων δειγμάτων οργανωμένου φασισμού στην ελλάδα, θα είναι ίδιοι με τους ρυθμούς διείσδυσης του διαδικτύου στην χώρα.
Ηδη αρκετοί έλληνες καταλαβαίνουν οτι ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος ξεκίνησε με την εισβολή των ρώσων στην φιλανδία αρχικά. Γιγαντώθηκε με την από κοινού με τους ναζί επίθεση εναντίον της Πολωνίας σε μια συμμαχία που τιμήθηκε πιστά μέχρι να ακυρωθεί. Αρκετοί έλληνες έχουν διαβάσει τα αδιανόητα ιστορικά κειμενα του ριζοσπάστη το πρωτο μισό του αιώνα, τις απίστευτες επιστολές ζαχαριάδη, το ρολο του ΚΚΕ στα ελληνικά θέματα, ………. και τώρα όλη αυτη τη βιβλιογραφία για γενοκτονία των ελληνων της ΕΣΣΔ (ανάμεσα σε άλλες μεινότητες), για απαγορευμένες πλευρές των “δημοκρατικών” δυνάμεων και βέβαια έχουμε και τις πικάντικες εξομολογήσεις των επιφανών “δημοκρατών” για λύσεις τύπου βορείου κορέας. Μα ειχαν ποτέ καμία σχεση με την δημοκρατία? Ηταν ελευθεροι? Μα γιατί ακόμα και τώρα ντρέπονται να κρατήσουν μια ελληνική σημαία?
Σκεφτείτε τι μπορούσατε να αμφισβητήσετε και να παραδεχτείτε πριν απο 2 χρόνια. Και ποιά η διαφορά με το τώρα.
Μιλάμε για την αρχή του τέλους της ιδεολογικής τρομοκρατίας. Η πραγματική ιστορία του ΚΚΕ ειναι θέμα χρόνου να γίνει κτήμα του ελληνικού λαού.
O Stathis Kalyvas einai enas aksiologotatos epistimonas kai erevnitits. Borei kapoios kalista na diafonei me ta legomena toy kai pithanos na ehei kai dikio, alla se kamia periptosi den ginetai na amfisviteitai i kariera enos ek ton korifaion koinonikon epistimonon tis elladas.
Sto akoloutho site paratithetai to cv toy kalyva http://research.yale.edu/stathis/cv.htm kai nomizo oti arkei gia na peistei kapoios gia tin erevnitiki toy prosfora. Na simeioso aplos oti to Woodrow Wilson Foundation Award ( toy panepistimioy toy Princeton )vravefse to vivlio toy Kalyva “The Logic of Violence in Civil War” os to kalitero epistimoniko vivlio politikis kai diethnon sheseon toy 2007 pagosmios. Na prostethei aplos oti to en logo vivlio ekdothike apo ton ekdotiko oiko toy panepistimioy tou Cambridge (Cambridge University Press).
Gia opoion kanei ton kopo na koitaksei to viografiko stin selida poy parapebo tha dei olokliri tin lista ton timitikon diakriseon poy ehei lavei gia to ergo toy. O logos poy stekomai sto parapano vivlio einai giati afora tin epimahi meleti poy sizitame edo.
To vivlio afto, loipon, den apotelei aplos mia “nea morfi isteriografias” stin Ellada, alla ehei theorithei pagosmios os mia epanastasi ston tropo ermineias tis ekseliksis tis vias stous apadahou ston kosmo emfilious polemous. Malista gia na apodosoyme tin sosti diastasi ton pragmaton theoreitai to kalitero vivlio ermineias tis emfiliakis vias. Oi protheseis de toy Kalyva, toy Cambridge (poy tou ebistefthike to kiros ton ekdoseon toy) , alla kai to panepistimio toy Princeton (poy tou apeneime pagosmia diakrisi) den afora tin mikroprepi prospatheia dikaiosis ton Ellinon deksion se enan emfilio poy elave hora prin apo 60 hronia, alla adithetos stohevei stin kodikopoiisi ton logon pou odigoyn stin emfiliaki via me orizoda to simera kai toys polemoys poy simvainoun tora.
Se periptosi poy file Evagele den emeines ikanopoiimenos me tin apadisi moy tha soy paratheso analitikotera ta stoiheia alla kai alla epiprostheta.
O Stathis Kalyvas irthe stin Ellada gia na erevnisei apo proto heri ti sinevei ston emfilio polemo. Epelekse ta horia tis Argolidokorinthias gia mia seira apo logoys poy den hreiazetai na analiso. Afou sigedrose poliplevro protogenes iliko (sinedefkseis me atoma poy ezisan ta gegonota, imerologia tis epohis, dikografies tis epohis klp) egrapse ena arthro me titlo: “Morfes, Diastaseis kai praktikes tis vias ston emfilio (1943-1949): mia proti prosegisi”. Sto proanaferthen arthro afoy eksigise analitika tin methodologia tis erevnas toy ( akros epistimoniki ) prohoraei se mia analisi tis vias poy elave hora domontas to keimeno se tria isomeri meri, poy to proto titloforeitai “Mavri Via”, to deftero “Kokkini Via” kai to trito “Lefki Via”. Opos einai profanes to proto anaferetai stin via apo toys germanoys kai toys sinergates toys, to deftero apo toys kommounistes kai to trito apo to kratos ton nikiton (diladi kai pali apo toys deksious ).
I parapano dimosiefsi eksigei analitika tis ptihes tis kathe morfis vias, analisi poy epanalamvano oti tekmirionetai apo protogenes iliko. Me to kefalaio malista gia tin Mavri Via ginetai safes oti i apaksiotiki aporia toy k. Margariti “Ti nomizei oti simvainei ston B’ Pagosmio Polemo” kai “Ti nomizei oti einai o nazismos” apadatai me tin anamenomeni apadisi oti nomizei ta idia poy nomizoyme kai oloi oi ipolipoi me tin diafora oti o k. Kalyvas gnorizei kai poli perissotera.
Eno loipon to arthro anelie oles tis ptihes tis emfiliakis vias stin argolidokorinthia afieronodas ena kefalaio stoys germanoys kai toys sinergates toys, ena stoys kommounistes kai ena sto astiko kratos oi adidraseis itan apokleistika kai mono apo tin plevra ton kommouniston pou tou epitethikan mazika kai sklira ( kai pistepste me epeidi to eiha parakolouthisei oti den ipervalo gia ton oro) Fisiko loipon itan ta epomena tria arthra tou – kai ara ohi mono 44 selides – na aforoyn tin via apo plevras kommouniston. Afto omos den ton metatrepei se nazisti opos iponoei o k. Margaritis.
Η βιβλιογραφία του Καλύβα πάνω στο θέμα, δεύτερο παγκόσμιο και εμφύλιο στην Ελλάδα, περιορίζεται σε λίγες σελίδες, όπως επιβεβαιώνει και το link που δίνεται από πάνω στην βιβλιογραφία του. Τον Μαργαρίτη τον ξέρω από τις 1300 σελίδες που έχει δημοσιεύσει πάνω στην ιστορία του εμφυλίου, με το βιβλίο του για την ιστορία του εμφυλίου μόνο, χωρίς τα υπόλοιπα.
Το “κάνει πρωτογενή έρευνα” ως δικαιολογία είναι αδιάφορο: όποιος κάνει πρωτογενή έρευνα ας περιοριστεί στην έρευνά του και ας μην επιχειρεί συνθετικές απόψεις με τόσο φτωχό υλικό, και μάλιστα με μηδενική αρχειακή μελέτη. Επίσης το υλικό πρέπει να το εξετάζει κανείς κριτικά, και όχι να επιβεβαιώνει ό,τι του αρέσει, ειδικά όταν οι αφηγήσεις είναι αφηγήσεις που αφορούν σε γεγονότα 50 ετών, όταν και πρωτοετής φοιτητής κοινωνιολογίας ξέρει πόση επεξεργασία υφίτανται οι παλιότερες αφηγήσεις από τους ίδιους τους αφηγητές.
Ακόμα χειρότερα, όπως δείχνει ο Μαργαρίτης στο άρθρο του, η “πρωτογενή έρευνα” συνοδεύεται από άγνοια βασικών στοιχείων, όπως εκεί που ο Καλύβας αγνοεί τις εκτελέσεις χιλιάδων ατόμων από τους Γερμανούς πριν από την ιστορία του που δημοσιεύει και ισχυρίζεται ότι από το ΕΑΜ “ξεκίνησαν όλα”, κατά παράβαση οποιασδήποτε έννοιας στοιχειώδους επιστημονικής ακρίβειας.
Αν κάποιοι ρίχνουν credentials, ας κάνουν τον κόπο να διαβάσουν τον Καλύβα. Εγώ το έκανα και ειλικρινά δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα. Η μισή και πλέον έκταση από τις 44 σελίδες που δημοσίευσε, είναι μια δακρύβρεκτη ιστορία αλά Φώσκολος για δυο νέους που η γυναίκα δεν αγαπούσε τον άνδρα, και αυτοί προκάλεσαν όλη την σφαγή στην Αργολίδα. Οι Γερμανοί και οι κονωνία της περιοχής υπάρχουν κάπου εκεί στο παρασκήνιο, τυλιγμένοι σε μια αχλή, και εκτυλίσσεται μια ιστορία αλά Ρωμαίος και Ιουλιέτα, με Καπουλέτους και Μοντέγους.
Το ότι δεν λέει τίποτα καινούριο ο Καλύβας, δεν έχει παρά να διαβάσει κανείς το “φωτιά και τσεκούρι” του Αβέρωφ, όπου αναπαράγεται τυπικά το ιδεολόγημα που αναπαράγει και ο Καλύβας στις αφηγήσεις γερόντων που καταγράφει 50 χρόνια μετά χωρίς επεξεργασία, ότι δηλαδή οι “κακοί”, “τεμπέληδες” του χωριού άρχισαν να σφάζουν και τότε “έγινε το κακό”. Αυτό δεν είναι νέο.
Η παντελής έλλειψη γνώσης των πηγών είναι μεγάλο πρόβλημα και σε σύγχρονα έργα, όπως και το ωραιότατο, αλλά με μηδενική χρήση των πηγών “η Ελλάδα της κατοχής” του Mazower. Τυπικά το καλύτερο κεφάλαιο του Mazower είναι το σημείο όπου χρησιμοποιεί καλύτερα τις πηγές, για τους Έλληνες εργάτες στο τρίτο ράιχ. Τώρα, από το αναμάσημα παλαιών ιδεολογημάτων, μέχρι τον επιστημονικό marketing περί “νέας προσέγγισης”, “το διαδίκτυο τα ανατρέπει όλα”(και την ανάγκη επιστημοσύνης!) κ.ο.κ δεν απέχουμε τόσο πολύ. Καλό είναι να καταλαβαίνουμε τη διαφορά. Όσο για τον Καλύβα: ε, δεν είναι και ο νέος Bloch.
Υ.Γ. Για το γεγονός ότι το άρθρο ταυτίζει αυτούς που αντιδρούν στον Καλύβα με αυτούς που αντιδρούν στο βιβλίο της ιστορίας, όταν το αντίθετο συμβαίνει,ο ακροδεξιός/εθνικιστικός χώρος της Ελλάδας συμφωνεί με τα ιδεολογήματα που προτείνει ο Καλύβας, μούγγα,ε; Δεν έχει περάσει και τόσος καιρός που στην Ελλάδα οι εθνικά καθαροί Έλληνες διάβαζαν την Ελένη του Γκατζογιάννη – το βιβλίο που ο Ρήγκαν μας πρότεινε να διαβάσουμε – ένα βιβλίο που είναι 20 χρόνια μπροστά από τον Καλύβα στην “πρωτογενή” έρευνα.
einai apogoiteutiko kapioi edomesa pou to paizoun fileleutheroi
den koitan tin ousia alla to faineste . dustixos to artho tou kaluba opos kai kapia alla pou diabasa gia to kke einai tis plakas ti na kanoume. To oti kapios einai gnostos den simainei oti den grafei kai malakies , me basi ti logiki orismenon opoios
grafei apo megalo panepistimio einai kai megalos epistimonas. Einai asteio otan oi deksioi prospathoun na grapsoun tin istoria ton aristeron , Afou tous apexthanodai kata bathos giati asxoloudai toso poly mazi tous?
Έχεται μπερδευτεί παντελώς και δεν σας παρεξηγώ γιατί δεν γνωρίζετε ουσιαστικά πράγματα από ιστορία. Τι σχέση έχει ένα βιβλίο ιστορίας ΣΤ δημοτικού κακογραμένο και με πολλά λάθη – άρπα κόλα θα το χαρακτήριζα – με ένα ερώτημα που ταλανίζει την αριστερά στην Ελλάδα δεκαετίες τώρα; (Μερικά στατιστικά για την ιστορία της κ Ρεπούση:
α. το ποσοστό επιτυχίας στις ημερομηνίες που παραθέτει είναι γύρψ στο 20%. Τα λάθη ξεκινούν από αναγραμματισμούς ημερομηνιών και ξεφεύγουν σε λάθος αιώνες. (γιατί εντάξει τα άλλα να τα πούμε ιδεοληπτικά αλλά οι 200 περίπου λάθος ημερομηνίες στις 240 στο εν λόγω “συγραμμα” πως μπορούν άραγε να αιτιολογηθούν;)
β. οι παραθέσεις σε πηγές είναι σε ποσοτό υψηλότερο του 95% λάθος σε επίπεδο τουλάχιστον σελίδας αλλά φτάνουν μέχρι και λάθος βιβλίο!
γ. Πολλές παραθέσεις έχουν αντιγραφεί λάθος από το πρωτότυπο. για παράδειγμα η “συγγραφική” ομάδα της κ Ρεπούση αντέγραψε ΛΑΘΟΣ τον Θούριο του Ρήγα Φερραίου κάνοντας 10 λάθη σε 4 στίχους!!!).
Εγώ βλέπω ότι η ιστορική μέθοδος της κ Ρεπούση είναι διαδεδομένη ευρύτατα στην Ελλάδα, κυρίως στις λεγόμενες αναθεωρητικές προοδευτικές (εδώ γελάνε) δυνάμεις. Παραβλέπουμε όσα δεν μας ταιριάζουν στο μοντέλο μας, από ημερομηνίες μέχρι κείμενο πρωτότυπα, προκειμένου να φτάσουμε στο επιθυμητό.
Το άρθρο έχει δυο μεγάλα προβλήματα: είναι ιδεοληπτικό όπως είδαμε. Επίσης είναι και παραπλανητικό: δεν υφίσταται τέτοιο ιστορικό ερώτημα. Έχει απαντηθεί από την πραγματικότητα στις αρχές του 90. Η παντελής αποτυχία του κομμουνισμού με τις ενδιάμεσες τερατογεννέσεις του – βλέπε Στάλιν, Μάο κλπ – ταυτόχρονα με την εξαθλίωση των λαών αυτών και τη βάναυση καταπίεσή τους. Το γεγονός ότι αποτινάξαν το ζυγό που μας επιφύλαγε η αριστερά αν κέρδιζε τον εμφύλιο με τόση προθυμία θα έπρεπε και στους Έλληνες να πει κάτι. Όμως δεν λέει τίποτα στη χώρα αυτή κι ο ρεβανσισμός που επικρατεί είναι τεράστιος.
Η άκρα αριστερά ανάλωσε 60 χρόνια προσπαθώντας να μας πείσει ότι εκείνη έπρεπε να έχει κερδίσει για ένα καλύτερο μέλλον. Και πιστεύω ότι το έχει καταφέρει σε έναν ικανοποιητικό βαθμό…
Και για όσους πιστεύουν ακόμη ότι ο εμφύλιος ήταν ένας πόλεμος ανάμεσα στην αριστερά και την δεξιά, ας αναλογιστούν ποιός ήταν ο “πρωθυπουργός της νίκης” και ποιές ήταν οι πολιτικές του πεποιθήσεις (βοήθεια προς το κοινό: δεν ήταν δεξιές!). Και για να σιγουρευτεί για το ποιός ήταν ο νικητής ας διαβάσει την Ελευθερία της Τρίτης 31/8/1949, που υπάρχει στο διαδίκτυο και που με περισσή περηφάνεια βροντοφωνάζει:
Ο Γράμμος ηλευθερώθη! Κατέπαυσε κάθε αντίστασις των συμμοριτών! Επήλθεν η πλήρης κατάρευση του συμμοριτισμού!
Και σίγουρα η Ελευθερία δεν ήταν μια δεξιά εφημερίδα. Διαβάστε όμως και τον Ρίζο της εποχής. Που δε μαλώνει με τους δεξιούς τόσο όσο με τον κ Γ. Παπανδρέου… Ανοίξτε να διαβάσετε και καμμιά πηγή ντε. Δεν σας δίδαξε τίποτα η κ Ρεπούση 😉
o kurios Polumeropoulos einai melos tou KKE?
panos@evangelopoulos.com
Επειδή τυγχάνει να έχω διαβάσει το βιβλίο του Δημήτρη Βλαντά “Η Τραγωδία του ΚΚΕ”, Ιούνης 1976, με πρόλογο μάλιστα του ιδίου και πάνω την υπογραφή του, με το τηλέφωνο του 745547, εξαψήφιο εποχής, αφού ήτο ακόμη εν ζωή, οφείλω να ομολογήσω ότι συμφωνώ απολύτως με τον Λεωνίδα Κύρκο και ακόμη περισσότερο με τον αδελφικό μου φίλο Άρη, του οποίου η ευθυκρισία, μας ανοίγει τα μάτια για ένα τόσο κεφαλαιώδες ζήτημα.
Αυτό το βιβλίο όπως και άλλα του ελληνικού κομμουνισμού έχει περίοπτη θέση στη βιβλιοθήκη μου.
Η καλύτερη όμως μαρτυρία είναι από τον ίδιο τον πατέρα μου που ήταν οργανωμένος κομμουνιστής με ενεργό δράση στην αντίσταση και βασανισμένος μέχρι θανάτου από τα γνωστά τάγματα ασφαλείας.
Παρά τις προδοσίες και τις σπιουνιές από τους ίδιους τους συντρόφους, επέμενε στον κομμουνισμό μέχρι την εμπειρία του από την Ρουμανία που γύρισε τρομαγμένος από την κόλαση του Τσαουσέσκου.
Όταν ήρθε στην Ελεύθερη Ελλάδα μας είπε “αυτοί” οι σύντροφοι ήταν χειρότεροι όχι από του χίτες αλλά από τους ναζί.
Το μόνο που μας απέμεινε στο σπίτι μας από τον κομμουνισμό είναι τα πάμπολλα κομμουνιστικά βιβλία του πατέρα μου από το “Κεφάλαιο” μέχρι Κάουτσκυ και Λούξεμπουργκ.
Ευτυχώς που νίκησε ο Ελληνικός στρατός τον κομμουνιστικό που ψευδώνυμα ονομάστηκε δημοκρατικός.
Θα κλείσω με τα ίδια τα λόγια του Βλαντά του 1976 και όχι του 1946 που έλεγε στον πατέρα μου.
Γραμμένα και δημοσιευμένα από τον ίδιο τον Μήτσο Βλαντά. Το βιβλίο του στη διάθεση του καθενός.
“Η κλεψιά σαν ομαδικό φαινόμενο στις σοσιαλιστικές χώρες, ήταν και είναι ακόμα ένα άλλο στοιχείο πολιτικής αποσύνθεσης των πολιτικών προσφύγων. Όχι γιατί δεν είδαν ποτέ κλεψιά στην Ελλάδα, αλλά γιατί πίστευαν πως οι σοσιαλιστικές χώρες εξαφάνισαν αυτή την πληγή. Οι πολιτικοί πρόσφυγες βρέθηκαν μπρος σε ωκεανό κλεψιάς. Στα μαγαζιά πούλησης ειδών πρώτης ανάγκης, στα εργοστάσια, στα κολχόζ, στις δημόσιες υπηρεσίες, όλοι κλέβουν.Πως απαντάει ο κοσμάκης που δεν μπορεί να κλέψει;Σαμποτέρνει και την παραγωγή και την διανομή με χίλιους δυο τρόπους, μια που δεν μπορει πια να οργανώνει απεργίες”
Σύντροφος καπετάν Μήτσος Βλαντάς σε όλο του το μεγαλείο για τον ίδιο και το τιμημένο ΚΚΕ!
Δηλαδή πιστεύεις και εσύ ότι ο ακροδεξιός/πατριωτικός χώρος στην Ελλάδα, που φώναζε για το βιβλίο της ιστορίας έλεγε και έγραφε κάτι διαφορετικό από τον Καλύβα;
Ωραία όλα αυτά, ισχύουν. Στο κάτω-κάτω της γραφής από το 1950 ήδη είχαμε τον επιζόντα του Μπούλκες, Γεωργαλά να μας διαφωτίζει. Η ερώτηση είναι: τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον εμφύλιο; Και πώς ενισχύουν τις απόψεις του Καλύβα για τον εμφύλιο; Παρεμπιτόντως, εγώ ξέρω προσωπικά γέροντα από τα Γρεβενά που πήγε στην Μακρόνησο, μη όντας κομμουνιστής, γιατί εμπόδισε βιασμό στον Μεσενικόλα της Καρδίτσας. Κερδίζω κάτι; Μια έδρα στο Yale ίσως;
Το πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση είναι η επιβεβαίωση ψυχροπολεμικών προτύπων, που παρουσιάζεται ως “νέα άποψ用, “μελέτη πηγών” κλπ. Σκεφτείτε τώρα κάποιος να έκανε λ.χ. μια πρωτογενή έρευνα στους εθνικά Μακεδόνες που έχουν καταφύγει στην FYROM μετά τον εμφύλιο και συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς ή ήταν με το ΕΑΜ – αδιάφορο – και να παίρνει μαρτυρίες τους. Και να γράψει ότι δεν έφταιγαν αυτοί, αλλά το ΕΑΜ που τους την έπεφτε, αν ήταν στην Οχράνα. Όταν το κάνεις για τους τουρκόφωνους πρόσφυγες, όπως ο Μαραντζίδης, είσαι “νέα άποψη” και δημοσιεύονται στον στυλοβάτη του προοδευτισμού στην Ελλάδα “Καθημερινή” θετικά σχόλια. Ή να κάνει κάποιος μια “πρωτογενή” μελέτη για την λεηλασία των εβραϊκών περιουσιών από τα τάγματα ασφαλείας και την συνεργασία τους – και στην Αργολίδα – στην τελική λύση-έχει βγει τέτοια μελέτη, αλλά όχι από καλυβοϊστορικούς. Τότε απλά σε αγνοούν, ενώ αν επιβεβαιώσεις τα καλά στερεότυπα περί εαμοσλάβων κομμουνιστών και γεγονότα όπως η σφαγή των Καλαβρύτων ή του Μεσόβουνου αντίστοιχα-Πελοπόννησος και Δ. Μακεδονία- είναι απλά εξαφανισμένα γίνεσαι “καινοτόμος”. Ε, λοιπόν, όχι άλλη καινοτομία. Μας τα έχουν πει ήδη άλλοι. Και καλύτερα.
Υ.Γ. O μαχητής γέροντος Χαράλαμπος Βασιλόπουλος που έγραψε για την σφαγή στην Κατούνα Αιτωλοακαρνανίας ήδη από το 1970 και βγάζει τα ίδια συμπεράσματα με τον Καλύβα, γιατί δεν πήρε έδρα στο Yale; Ο εραστής της Ορθοδοξίας, παπα-Δημήτρη Γκαγκαστάθης από την Αγρελιά Τρικάλων που περιγράφει την αιχμαλωσία του το 1943 στα χέρια εγκάθετων στον Κοζάνης Ιωακείμ σε βιβλίο που έχει εκδοθεί εδώ και καμιά εικοσαετία, γιατί δεν έγινε κοσμήτορας στο Yale; Οι άνθρωποι αυτοί έγραφαν αυτό που ζούσαν με πάσα ειλικρίνεια. Ε, λοιπόν, είναι μετριοπαθείς μπροστά στην απολογία του ναζισμού, με την προσπάθεια σχετικοποίησης και παρασιώπησης των εγκλημάτων του, που συναντούμε όλο και πιο συχνά ως mainstream άποψη σήμερα.
No need to argue, και οι δυο μεριες ηταν των ακρων, μπορει ο ΕΛΑΣ να ειχε δημοκρατικη κουλτουρα αλλα η επεμβαση των βρετανων και η συμμαχια τους με τους ταγματασφαλιτες (σημερα τα παιδια αυτων γνωστα με το ονομα Ν.Δ.) αναγκασε, αν και ηταν λαθος, να στραφει προς την ΕΣΣΔ.
Δεν ξερω αν γινομασταν Αλβανια ή όχι αν νικαγε ο δημοκρατικος στρατος αλλα η βια ηταν και απο τις δυο μεριες και δεν πρεπει να ερευναμε το ποιος εκανε τι αλλα τι κανουμε τωρα. Η “απελευθερωτικη” εξουσια κατεστρεψε την Ελλαδα, δημιουργηθηκαν πολεις με την χειριστη ποιοτητα ζωης, οι ανθρωποι ζουσαν σε κλιμα τρομοκρατιας. Ας μην κανουμε λογο για το τσιμεντενιο οραμα του Καραμανλη που κατεστρεψε την επαρχια και την Αθηνα (αληθεια, ποιος ξηλωσε το Τραμ και εφερε την αντιπαροχη;) και πανω απο ολα ο κρατικισμος και ο ελιτιστικη συμπεριφορα σε φιλους και συγγενεις που συνεχιζεται ως και σημερα.
Οποτε το ερωτημα εινα τι κανουμε τωρα; Οχι τι εγινε πριν 60 χρονια που ολοι εφταιγαν!
Ο κ. Ευάγγελος Πολυμερόπουλος είναι προπονημένος και έτοιμος από καιρό για να στρεψοδικήσει εναντίον της αλήθειας που βγαίνει στην επιφάνεια ύστερα από δεκαετίες ιδεολογικής τρομοκρατίας του ΚΚΕ. Για κάποιον που έχει καλή διάθεση, τα επιχειρήματά του μπορεί να ακουστούν μέχρι και λογικά, αλλά η καλή διάθεση απέναντι στον κόκκινο φασισμό μας τελείωσε. Δεν είμαι δεξιός, ούτε εθνικιστής. Έθνος, εκκλησία, σημαία και άλλες τέτοιες αηδίες δεν με αφορούν. Αλλά όχι και να αποκαλούνται δημοκρατικοί οι πράκτορες της ΕΣΣΔ, πάει πολύ. Η μετεμφυλιακή δεξιά είναι δημιούργημά τους. Αυτοί, με το όπλο παρά πόδα, δεν άφησαν τη χώρα να συνέλθει από τον πόλεμο και να τιμωρήσει τους συνεργάτες του κατακτητή, παρά την έσυραν σε έναν εμφύλιο που έβγαλε στην επιφάνεια και έκανε καθεστώς ότι χειρότερο είχε το αντίπαλο στρατόπεδο.
Και επειδή ο Ευάγγελος Πολυμερόπουλος είναι τόσο υπερήφανος για το φοβερό του ερώτημα
“Για το γεγονός ότι το άρθρο ταυτίζει αυτούς που αντιδρούν στον Καλύβα με αυτούς που αντιδρούν στο βιβλίο της ιστορίας, όταν το αντίθετο συμβαίνει,ο ακροδεξιός/εθνικιστικός χώρος της Ελλάδας συμφωνεί με τα ιδεολογήματα που προτείνει ο Καλύβας, μούγγα,ε;”
θα αναγκαστώ να πέσω στο παιδικό επίπεδό του και να του απαντήσω:
Ρε μάστορα, τα ίδια μας είπε και ο Χίτλερ παλιά και ο Μπους πιο πρόσφατα: “Όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας.” Χύμα και τσουβαλάτα. Όσο λάθος είναι λοιπόν να ταυτίζει κάποιος αυτούς που αντιδρούν στον Καλύβα με αυτούς που αντιδρούν στο βιβλίο της ιστορίας, άλλο τόσο είναι να ταυτίζει τον ακροδεξιό/εθνικιστικό χώρο της Ελλάδας με τον Καλύβα. Αν θέλεις να ακολουθήσεις τη λογική του “και αυτοί τα ίδια κάνανε” be my guest.
Το άρθρο επιχειρεί να ταυτίσει όσους αντέδρασαν στο βιβλίο της ιστορίας με όσους αντιδρούν στον Καλύβα.
Ο Καλύβας συμφωνεί στα πορίσματά του με όσα ψυχροπολεμικά έλεγε η ακροδεξιά/εθνικιστική παράταξη στην Ελλάδα. Τώρα τα συμπεράσματα δικά σας για το ποιος ταυτίζεται με ποιον.
Το άρθρο επίσης λέει ότι είναι ισόκυροι με τους ιστορικούς στην επιστημονική παραγωγή μυθιστοριογράφοι και ποιητές-προφανώς γιατί η ιστοριογραφική παραγωγή των Καλύβα-Μαραντζίδη είναι ανύπαρκτη σε όγκο ώστε να στηριχθεί ολόκληρο εποικοδόμημα, ώστε να πρέπει να καλέσουμε και ενισχύσεις.
Οπότε η απάντηση στο ερώτημα
δεν είναι απάντηση για την ουσία του άρθρου. Το άρθρο για το οποίο συζητάμε προσπαθεί να κάνει μια ταύτιση που δεν του βγαίνει. Το άρθρο γράφεται για να υπερασπιστεί το γεγονός ότι οι ιστορικοί έκαναν το φαινόμενο Καλύβας φύλλο και φτερό επιστημονικά, όπως και είχαν δικαίωμα και υποχρέωση να κάνουν και όπως έκαναν τελικά. Δεν αφορά ούτε τον Μπιν Λάντεν, ούτε τον Στάλιν, ούτε τον Πολ Ποτ, ούτε τον Χίτλερ το άρθρο και η απάντησή μου. Η θέση μου είναι ξεκάθαρη: οι Καλύβας-Μαραντζίδης επιβεβαιώνουν ψυχροπολεμικά στερεότυπα χωρίς να προσφέρουν τίποτα παραπάνω στην μελέτη της περιόδου. Η δουλειά του Μαραντζίδη είναι τυπικά πιο καλή ποιοτικά από του Καλύβα, αλλά και οι δυο δεν προσφέρουν τίποτα καινούριο. Κάνουν όμως και πολιτικές δηλώσεις έχοντας γράψει και παράξει πολύ λίγα για να σταθούν επιστημονικά απέναντι σε ανθρώπους που έχουν ασχοληθεί λίγο πιο επισταμένα και όχι τόσο όψιμα με τα θέματα που θίγουν. Ξαναλέω: οι Καλύβας-Μαραντζίδης δεν τολμούν να θίξουν την ορθοδοξία του εθνικιστικού λόγου που επικρατεί στην Ελλάδα. Επιλογή τους. Αλλά να μην μας πουλάνε την συμμόρφωση με τα κυριάρχα πρότυπα ως μαγκιά και σπάσιμο στο κατεστημένο, ειδικά όταν παίρνουν τόση προβολή.
Τελικά, ο καθένας έχει δικαίωμα να πιστεύει στην ομοιοπαθητική, στην αντβάιτα βεδάντα γιόγκα, στα UFO, στην συνομωσία του Ρόσγουελ και των Εβραίων για να την κάνουν από τους δίδυμους πύργους λίγο πριν και στην συνομωσία του κατεστημένου των ιστορικών εναντίον των πρωτοπώρων-καινοτόμων-που σκίζουν ιστορικές κυλότες Καλύβα-Μαρναντζίδη. Εγώ πάλι δεν πιστεύω σε κανένα από τα ανωτέρω.
[Ποια από τις δύο παρατάξεις έπρεπε να νικήσει; Η κομμουνιστική Αριστερά από τη μια ή η Δεξιά και το Κέντρο από την άλλη; Φυσικά δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Όταν μιλάμε για Δεξιά και Κέντρο πρέπει να συμπεριλάβουμε το Παλάτι, τους Αμερικανούς, τον ΙΔΕΑ και το παρακράτος, αλλά και όταν μιλάμε για ΚΚΕ πρέπει να συμπεριλάβουμε τον Στάλιν, το παραπέτασμα και φυσικά τη «λύση του μακεδονικού». Ένας φιλελεύθερος όπως εγώ, που γεννήθηκε μια 20ετία μετά τον εμφύλιο, νιώθει αποστροφή και για τα δύο άκρα. Ανάμεσα όμως σε δύο κακές επιλογές (με το πλεονέκτημα της απόστασης των 60 χρόνων) δεν μας επιτρέπεται να είμαστε αγνωστικιστές.]
Διαβάζοντας το άρθρο σας κ. Χατζή με τον τίτλο «Οι Ευρωπαιστές, Οι Εθνικιστές και Οι Μακεδόνες» (Επίκεντρα 73, Μάρτιος 1993) δεν έχω καμιά αμφιβολία, ότι προσωπικά θα σας αρκούσε ως ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ λόγος για να συνταχθείτε με την «Δεξιά και το Κέντρο» στην εποχή του εμφυλίου η «λύση του μακεδονικού», που επαγγέλονταν το ΚΚΕ.
«Once one accepts the premises from which it starts [National Socialism], there is no escape from its logic» (ΗΑΥΕΚ). Από τους Σταλινικούς μπορεί να υπάρξει μετάνοια, από τους εθνικοσοσιαλιστές ποτέ!!
[…την Ελένη του Γκατζογιάννη – το βιβλίο που ο Ρήγκαν μας πρότεινε να διαβάσουμε]
Συντοπίτη, αδικείς τον Reagan!
http://reagan2020.us/speeches/Forward_For_Freedom.asp
http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9B0DEFDA163EF933A15751C1A961948260
Απ’οτι φαίνεται ένα μεγάλο μέρος του ελληνισμού μετά το έπος του 40 (ένας πόλεμος “φασιστικός και κατακτητικός” από πλευράς ελλήνων κατά ζαχαριάδη) κατέληξε να συνωστίζεται για να μπεί στα τάγματα ασφαλείας. Δεν τολμώ να σκεφτώ ποσοστά. Βάση της λογικής των προλαλήσαντων θα πρέπει να είναι απίστευτα. Αντιθέτως το ΚΚΕ ξαφνικά αναλαμβάνει εργολαβία την εθνική αντίσταση, μην εχοντας πλέον πρόβλημα με τον όρο “εθνική” και ξεχνώντας τον κακό εαυτό του τις προηγούμενες δεκαετίες στα εθνικά θέματα. Δυστηχώς δεν μου ειναι δυνατόν να συνεχίσω να αστειεύομαι. Κάθε νέα μελέτη, ιδίως όταν δημιουργεί αντιδράσεις αυτού του είδους είναι ευπρόσδεκτη σε όλους όσους έχουν ασχοληθει με το να διαβάσουν τα όσα έχουν γραφτεί τόσα χρόνια. Και μάλλον η “δημοκρατική” πλευρά έχει πει τόσα που μάλλον δυσκολεύεται να προσθέσει κάτι άλλο. Δεδομένου των αποκαλύψεων που έχουν αρχίσει να βλέπουν το φως της δημοσιότητας με την απελευθέρωση των λαών της πρώην ΕΣΣΔ δεν έχουμε δει ακόμα τίποτα στην ελλάδα. Επαναλαμβάνω οτι η συνειδητοποίηση της πραγματικής ιστορίας της αριστεράς από τον μέσο νεοέλληνα είναι θέμα χρόνου. Και ο βασικός μοχλός θα είναι τι άλλο, το διαδίκτυο η ελευθερία και ο πλουραλισμός που το διακρίνει.
Ενα σχόλιο για την ΦΣ.
Εχω την αμυδρή βεβαιότητα οτι ο κύριος πολυμερόπουλος μάλλον, πρέπει να αυτοπροσδιορίζεται ως φιλελεύθερος. Μια και οι φιλελεύθεροι έχουν την ικανότητα να προσεκλύουν τους άστεγους που έχει αφήσει πίσω ο καλπασμός της καπιταλιστικής πρωτεύουσας της ευρώπης (της Μόσχας) θα πρέπει να αρχίσουν να ενημερώνουν στην είσοδο με το τι ακριβώς είναι φιλελευθερισμός. Στο μέλλον θα είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε τι χαρμάνια θα βγούν απο την ποιοτική μαγιά του Σ. Μάνου και των ταύρων. Απ’οτι ξέρω δεν έχουν αποστασιοποιηθεί ακόμα οι Φιλελεύθεροι Μ-Λ.
Προτείνω ένα πείραμα. Να βάλει στα γραφεία της η ΦΣ τις φωτογραφίες των φιλελευθέρων που ειχα δει στο εκπληκτικό εκείνο banner. Αν θυμάμαι καλά οι τελευταίες δύο έχουν τους τελευταίους πραγματικά φιλελεύθερους την Κ. Θάτσερ και τον Κ. Ρήγκαν. Νομίζω θα είναι η θρυαλίδα που θα οδηγήσει σε διάσπαση τον χώρο και θα έχουμε την δραστηριοποίηση των φιλελευθέρων Μ-Λ
Η ενημέρωσή σου είναι πολύ πίσω: το rooster είχε σπάσει πριν 2 χρόνια σε ΜΝ-rooster και rooster-MN (ΜΝ για Mises-Nozick). Κατα τ’άλλα το παραπάνω σχόλιο για τους άστεγους της Μόσχας μου είναι ακατανόητο τι θέλει να πει σε σχέση με το τι γράφει το άρθρο που παρατίθεται στην κορφή της σελίδας(duh!). Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα. Σκεφτείτε την κακιά λύσσα που υπάρχει απέναντι στους φιλελευθέρους, όπου και ο σχολιασμός ενός άρθρου τελείως άσχετου με την ΦΣ οδηγεί σε μύδρους απέναντι στην ΦΣ! Αλλά αυτό σημαίνει ότι κάνουμε καλά τη δουλειά μας: όπως έχει γράψει ο κύριος Χατζήε σε άλλο-καταπληκτικό-άρθρο του
Τα ορφανά του εθνικοσοσιαλισμού και οι υποστηρικτές κάθε λογής δικτατοριών έρχονται με ψυχροπολεμικά ιδεολογήματα να μας κάνουν μαθήματα φιλελευθερισμού(!), χωρίς να διαβάζουν τι γράφτηκε και γιατί γράφτηκε από πάνω. Αλλά όπως σωστά είπε ο συμφορουμίτης Μπούρχας:
Αυτό είναι το πρόβλημα με εσάς των άκρων κ. Πολυμερόπουλε: Αναγνωρίζετε μόνο τον εαυτό σας και το αντίθετο άκρο. Όπως ο Μπερλουσκόνι που παντού έβλεπε κομμουνιστές να τον πολεμάνε. Οι ενδιάμεσες αποχρώσεις απλά δεν υπάρχουν.
Όλες οι ωραίες φιλελεύθερες ιδέες σε αυτό τον κόσμο δεν μπορούν να εφαρμοστούν αφού πρέπει να περάσουν από ένα διεφθαρμένο σύστημα που ελέγχεται από τις μεγάλες εταιρείες και τους λομπίστες τους
Yπάρχει ένας τρόπος για να περάσεις τις ιδέες σου μέσα από ένα διεφθαρμένο σύστημα που ελέγχεται από τις μεγάλες εταιρείες και τους λομπίστες τους. Λέγεται πολιτική.
me tosses geuseis fileleu8erismou mallon 8a prepei na ton paromoiasoume me ton xristianismo. Objectivists vs Austrians san na leme Episkopikous kai Evangelistes
Μιας και μάλλον με έχετε κατηγοριοποιήσει στα φαντάσματα του εθνικοσοσιαλισμού και εγω σας εχω κατηγοριοποιήσει στους αστέγους της πτώσης του φασισμού της ΕΣΣΔ θα σας πω πια ειναι η βασική διαφορά μας στο φορουμ αυτό. Οτι εγω δεν ειμαι οργανωμένος στην ΦΣ, μολονότι συμφωνώ πλήρως με τις βασικές αρχές. Σε αυτα τα πλαίσια δεν δηλώνω τον εαυτό μου φιλελεύθερο κατά ΦΣ. Θα μπορούσα να είμουν ταύρος αλλα καμία σχέση με την ΦΣ. Κι αυτό διότι ακόμα ενοχλούμαι από κάποια χαρακτηριστικά ακτιβισμού και ανωριμότητας που συνήθως δεν συμβαδίζουν με την σοβαρότητα που διέπει τις φιλελεύθερες αρχές. Αντιθέτως εσείς είστε δηλωμένος απότι κατάλαβα φιλελεύθερος και ισως και οργανωμένος στην ΦΣ. Η παρεκτροπή από το κυρίως θέμα είναι σαφώς δική μου ευθύνη αλλά νομίζω οτι δεν απαγορευεται κιόλας.
Θα μπαίνατε ποτέ σε ένα δωμάτιο με φωτογραφίες των τελευταίων σχετικά φιλελευθέρων ηγετών όπως η Κ. Θάτσερ ή ο Κ. Ρήγκαν? Θα σφίγγατε ποτέ το χέρι του Σ Μάνου ως η μοναδική φιλελεύθερη φωνή στο ελληνικό κρατικιστικό σοβιέτ τις τελευταίες δεκαετίες? Οπως γνωρίζουμε όλοι μας ελληνική αριστερά και φιλελευθερισμός είναι σαν να συγκρίνουμε πορτοκάλια με δευτερόλεπτα. Θα μπορουσατε να υποστηρίξετε το αντίθετο?
Αυτο που διαπιστώνω ψάχνοντας να βρω γιατί η ΦΣ δεν ακουγεται σαν τον Milton Friedman ή σαν το Στέφανο Μάνο είναι μάλλον η συνδρομή ανθρώπων
ασχέτων με φιλελευθερισμό, αλεργικοί σε κάθε σχετική προσπάθεια τις τελευταίες δεκαετίες. Και που έχουν ξαναχαρακτηριστεί σαν “μώβ καρπούζια” κατ’ αντιστοιχία με τα “πρασινα καρπούζια” του οικολογικού κινήματος. Αν και δεν πρεπει να εχουν σχεση με τον αρχικό πυρήνα της ΦΣ (λογικό) αποτελούν ισχυρό και ανερχόμενο ρεύμα που κάνει την ΦΣ να ακούγεται σαν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Και μένω πάλι στη βασική μου απορία (εκτός αρχικου θέματος) που δεν έχει να κάνει με εσάς αλλα κυρίως με τον κόσμο της ΦΣ . Δυστηχώς δεν μπορώ να ανοίξω ενα νέο thread για τον σκοπό αυτό. Τι δουλειά εχει κάποιος που βγάζει σπυράκια στην θέα της Κ. Θάτσερ στην ΦΣ? Εχουμε φαινόμενα τύπου φιλελεύθεροι πρώην κουμουνιστές ή φιλελεύθεροι πρώην χρυσαυγήτες?
theblackswan, όσο και αν εκτιμώ τις πολιτικές της Θάτσερ σε καμμία περίπτωση δεν τη θεωρώ θεμελιώδη προσωπικότητα, “εικόνισμα” που πρέπει να λατρέυεται, και δεν θεωρώ καθόλου ώριμο να περιθοριοποιείται όποιος φιλελεύθερος δεν την λατρεύει. Στα γραφεία της ΦιΣ μπορεί να μην έχουμε αυτή τη στιγμή εικόνισμα της Θάτσερ αλλά έχουμε πορτραίτο του Χάγιεκ και όλοι γνωρίζουν ότι οι πολιτικές της Θάτσερ είχαν ως κύριο εμπνευστή τους τον Χάγιεκ.
Δουλειά της ΦιΣ δεν είναι να ακούγεται “σαν τον Milton Friedman ή τον Στέφανο Μάνο” αλλά να τους τιμά για την προσφορά τους στον φιλελευθερισμό για την έμμεση και άμεση βοήθεια τους προς την ΦιΣ και να χαράσσει η τελευταία τον δικό της δρόμο στη πολιτική. Όσον αφορά το είδος των ανθρώπων που “έχουν θέση στη ΦιΣ” θα έλεγα ότι αυτό δεν μπορεί να κρίνεται με βάση την στρεβλωμένη ματιά του κάθε εξωτερικού θεατή ο οποίος βρίσκει αυθαίρετα τους Ταύρους τάχα ιδεολογικά “καθαρούς” ενώ τη ΦιΣ τάχα “μολυσμένη”.
Τέλος βρίσκω το ίδιο άκομψη την αλλεργία κάποιων στη Θάτσερ και στους φιλελεύθερους που συσχετίστηκαν με συντηρητικά έως και φασιστικά στοιχεία με εκείνη την αλλεργία που επιδυκνείεις εσύ blackswan στους φιλελεύθερους που συσχετίζονται στο μυαλό σου με τα αριστερά έως και ολοκληρωτικά κρατικιστικά στοιχεία που είναι θα λέγαμε ενδημικά στη χώρα μας. Ελληνική αριστερά και ελληνική λαϊκή δεξιά πράγματι δεν σχετίζονται με κανένα τρόπο με τον φιλελευθερισμό ωστόσο κανείς δεν μπορεί να είναι τόσο αφελής ώστε να θεωρεί ότι όσοι έχουν ακουμπήσει αυτά τα κυρίαρχα ρεύματα πρέπει να αποκλειστούν από κάτι νέο και καθαρό όπως είναι η ΦιΣ. Πιστεύω επίσης ότι συμβαίνει πως ελάχιστοι από αυτούς που τα κυρίαρχα πολιτικά ρεύματα έχουν αφήσει ανεξίτηλα σημάδια πάνω τους μπορούν να ξεπεράσουν τις προκαταλήψεις τους και να έρθουν με τη ΦιΣ όπου θα βρεθούν πλάι σε ανθρώπους “του αντίπαλου στρατοπέδου”, χωρίς να έχουν καν κάποιον ηγέτη να τους κρατά μαζί. Αυτό μου υποννοεί ότι όσοι συμμετέχουν στη ΦιΣ είναι πολύ πιο απίθανο να είναι “καρπούζια” απ’ότι άλλοι που θα συμμετείχαν σε ηγετικά σχήματα.
@kouk. Θεωρητικά είναι όπως ακριβώς τα λές. Οσο όμως μεγαλύτερη ειναι η απόσταση της θεωρίας από την πράξη, τόσο χειρότερα για την πράξη. Ορθή πρόταση σφυρηλατημένη μέσα στην ελληνική πραγματικότητα. Οσοι ζουνε μια πραγματική ζωή ξέρουν ότι δεν έχει καμία σχέση με τις εκθέσεις που γράφουν οι μαθητές στο λύκειο. Το μυνημά μου είχε σαν αιτία την “οργισμένη απάντηση” ενός (μάλλον) φιλελευθέρου σε μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση. Οσο για εκείνο το banner με όλους τους φιλελεύθερους δεν το βλέπω πλέον ούτε στο site , αν υπαρχει κάπου, θα σας είμουν ευγνώμων αν μπορούσατε να δώσετε το link. Να το κρατήσω για ιστορικούς λόγους.
To βίντεο του κλεισίματος του Συνεδρίου φυσικά και υπάρχει στο site: http://www.greekliberals.net/civilaction/content/view/62/1/
Έχω πάθει πλάκα… Ο Πολυμερόπουλος είναι στέλεχος της ΦΣ; Στην Ελλάδα τα σοβαρά γίνονται γελοία και τα γελοία σοβαρά….
Γραφει κάποιος παραπάνω για τη Λευκή Βία του Καλύβα: “to trito [βιβλίο] apo to kratos ton nikiton (diladi kai pali apo toys deksious )”
Το διόρθωσε και κάποιος άλλος πιο πάνω: Το κράτος των νικητών και κατά τη διάρκεια του εμφυλίου και για κάμποσα χρόνια μετά ΔΕΝ ήταν δεξιό (με τους πολιτικούς όρους της εποχής) ήταν κεντρώο. Ο Παπανδρέου ειδικά ήταν έντονα αντικομμουνιστής, και ο πολύς κόσμος πήγε στα ξερονήσια επί κυβερνήσεων Κέντρου.
Κάποιος γράφει πιο πάνω: “Δεν ξερω αν γινομασταν Αλβανια ή όχι αν νικαγε ο δημοκρατικος στρατος “. Ούτε εγώ ξέρω… μπορεί να γινόμασταν Βουλγαρία ή Γιουγκοσλαβία. Όλες πολύ ενδιαφέρουσες προοπτικές…
Αν ούτε αυτό δεν μπορεί να παραδεχτεί κάποιος, ότι δηλαδή σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις και τα στοιχεία, ΚΑΛΥΤΕΡΑ που δεν βρεθήκαμε ως χώρα πίσω από το σιδηρούν παραπέτασμα, τότε μάλλον δύσκολα μπορεί κανείς να τον πάρει σοβαρά σε συζήτηση… Υπάρχουν και όρια στη στρεψοδικία.
Και αυτό είναι ΑΣΧΕΤΟ ως ερώτηση με το ποιός έκανε τα πιο πολλά εγκλήματα στη διάρκεια του εμφυλίου — με τον ίδιο τρόπο που η ερώτηση “είναι καλύτερα που κέρδισαν οι σύμμαχοι τον Β ΠΠ και όχι ο Άξονας;” είναι ΑΣΧΕΤΗ με το αν ο βομβαρδισμός της Χιροσίμα είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Λυπάμαι που μια συζήτηση για ένα άρθρο που λέει δυο πράγματα για την επιστημοσύνη του Καλύβα προσελκύει ανθρώπους που δεν μπορούν να συζητήσουν με δυο λογικά επιχειρήματα χωρίς να κατηγορήσουν την ΦΣ. Πάρτε δείγματα:
Υπάρχει κανείς από τους προλαλήσαντες κυρίους που έχουν να πουν κάτι για το θέμα που συζητάμε, ή και γι’αυτό φταίει η ΦΣ;
Ο Μαργαρίτης που παραθέτω στο εναρκτήριο λάκτισμα πιο πάνω λέει δυο πραγματάκια:
Ο διάλογος είναι ο πυρήνας της δημοκρατίας. Δεν θα μπορέσουμε ποτέ στην Ελλάδα να έχουμε δημοκρατία όσο έχουμε συνομιλητές σαν τους από πάνω, αφού δεν κάνουν καν τον κόπο να διαβάσουν τι γράφει ο συνομιλητής τους.
Έχουμε λοιπόν ένα σοβαρό θέμα που έθιξα πιο πάνω: ένας κύριος Καλύβας παίρνει σοβαρή προβολή από τις εφημερίδες του δεξιού/συντηρητικού χώρου και προσλαμβάνεται υπεύθυνος σε μια νευραλγική θέση-πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης για την προώθηση των ιδεών του χώρου που τον πρωωθεί. Ταυτόχρονα, αυτός και οι όμοιοί του, καταγγέλουν όλους τους άλλους – κυρίως τους αριστερούς που νέμονται τις έδρες στα πανεπιστήμια – ότι ασκούν ιδεολογική τρομοκρατία, κατά τη γνωστή αρχή “φωνάζει ο κλέφτης για να φύγει ο νοικοκύρης”. Να θυμίσω ότι η φασαρία με τον κύριο Καλύβα δεν έγινε όταν έβγαλε τις 44 σελίδες, αφού σαν παραγωγή είναι ασήμαντη, αλλά όταν άρχισαν να του παίρνουν συνεντεύξεις και να ισχυρίζεται ότι αυτός βρήκε την λύση για τα προβλήματα του εμφυλίου: οι αριστεροί δεν πηδούσαν, δεν τους γούσταραν οι γυναίκες και γι’αυτό αιματοκύλισαν την Ελλάδα. Στο background αυτού του άρλεκιν υπάρχει αχνά ένα πράγμα που λέγεται γερμανική κατοχή… Φυσικά με τέτοιες ροζ ιστορίες είναι και στο πνεύμα και στο κλίμα των ροζ ημερών που ζούμε.
Τώρα, υπάρχουν αυτοαποκαλούμενοι φιλελεύθεροι που θα πουν και τι με νοιάζει εμένα, εσύ είσαι οργανωμένος στην ΦΣ και εγώ προτιμώ να βλέπω DVD και να βρίζω την συμμαχία γιατί δεν εξυμνεί την Θάτσερ-στο site που πουλά μπλουζάκια με την φάτσα της!-και την χούντα της χιλής…
Βέβαια, το φαινόμενο να έχουμε προωθούμενη από το κράτος ιδεολογία και για τον εμφύλιο δεν έχει συζητηθεί κι αυτό είναι το επίδικο. Θα υπάρξουν πολλοί που θα πουν δεν πειράζει, αφού οι αριστεροί γουστάρουν το κράτος να σπρώχνει τις ιδεολογικές επιλογές τους, ας το κάνει και για μας. Πώς αυτό συνάδει με την φιλελεύθερη ιδεολογία, τους libertarian που μπορεί να είναι κάποιοι, τους minarchists που μπορεί να είναι άλλοι, τους ρεπουμπλικανούς που είμαι εγώ, ή τους φιλελελεύθερους σοσιαλδημοκράτες που εκφράζονται κι αυτοί δι ημών, δεν ξέρω. Δεμ συνάδει και με τα πιστεύω κάθε έντιμου δημοκράτη.
Ξέρω πάντως πώς δεν ταυτίζομαι με τους συντηρητικούς και την υποκριτική στάση τους: το κράτος είναι καλό όταν σπρώχνει αυτά που μας αρέσουν. Τα κομμουνιστικά κράτη ήταν κακά όχι γι’αυτό που αντιπροσώπευαν, αλλά γιατί δεν ασπάζονταν αυτά που ασπαζόμαστε εμείς. Δεν ταυτίζεται με το συντηρητισμό κανένας από εμάς που γράφουμε εδώ μέσα, όσο διαφορετικές απόψεις και αν έχουμε. Δεν ταυτιζόμαστε με το κράτος, με τις κρατικές ιδεολογίες, τους κρατικούς θεσμούς προώθησης αυτών και το σάπιο πολιτικό κατεστημένο που ανέχθηκε, διαιώνισε και οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο. Η νεκροφιλία και νεκρολαγνεία της συντηρητικής δεξιάς-τι καλά που ήταν επί Μητσοτάκη!- και της συντηρητικής αριστεράς των ΜΛ είναι πεθαμένη, φαινόμενο του παρελθόντος και τίποτα ή κανένας δεν πρόκειται να το αλλάξει αυτό. Όπως έλεγε και μια άλλη φρασούλα “καμιά ιδέα δεν είναι τόσο δυνατή, όσο αυτή που έχει έρθει ο καιρός της“.
Κύριε πολυμερόπουλε, προσωπικά θα ευθυγραμιστώ με την κραυγή σας για επιστροφή στο θέμα. Και δεν έχω και πρόβλημα να απολογηθώ (να κάνω την αυτοκριτική μου στην διάλεκτό σας) για το ειδεχθές “παράπτωμά μου” να γράψω εκτός θέματος. Δεν μπορούσα να αντισταθώ στο ερώτημα γιατί η ΦΣ ενώ έχει κληρονομήσει την πιό σεβαστή βάση αξιών (που κανένας δεν την ήθελε έτσι κι αλλιώς) έχει καταλήξει μετά από καιρό να εκπέμπει στην ίδια συχνότητα με το ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως στα φόρουμ όπου συχνάζουν όλα τα μέλη της. Απευθυνόμουν σε σας και πήρα την απαντησή μου.
Τα σεβαστά αυτά φιλοσοφικά ερωτήματα – ποιος είμαι, που πάω, τι κάνω στην ζωή μου εκτός από το να κάθομαι να βρίζω ένα κόμμα 7,514 ψήφων στο διαδίκτυο – μπορούν να απαντηθούν εδώ, όπου άλλοι θέτουν τα ίδια ερωτήματα για ένα κόμμα που πήρε 361,213 ψήφους.
Στο προκείμενο, ποια είναι η θέση σας κύριε “φιλελεύθερε” για την κρατική προώθηση της συντηρητικής ιδεολογίας μέσω κρατικών κονδυλίων και την χρησιμοποίηση κρατικών εκδοτικών οίκων για το έργο; Που πάνε τα λεφτά που πληρώνουμε με τους φόρους μας; Οι κρατικοί διανοούμενοι τι λένε γι΄αυτό; Τι λέει η κρατικοδίαιτη αριστερή διαβόηση στην Ελλάδα; Τι λέει ο Μάνος γι’αυτό, εκτός από το να παρακαλά τη ΝΔ για να γυρίσει στη ΝΔ; Αφού τον βγάλαμε κι αυτόν από την σαλαμούρα ας τον πετάξουμε κι αυτόν! Βέβαια, όπως λένε και οι Άραβες “ιλ λα ματ φατ”-ότι πέρασε πέθανε, αλλά για κάποιους ο Μάνος θα γυρίσει ξανά στο άσπρο άλογό του και θα ξαναφέρει τον φιλελευθερισμό στην Ελλάδα σπέρνοντας τον τρόμο στους συκοφάντες του, όπως η ΦΣ…
Νομίζω το φαινόμενο Καλύβας είναι το φαινόμενο που συναντάμε όλο και συχνότερα στην Ελλάδα, με μια όλο και μικρότερη πίτα να την μοιράζει το κράτος όπως θέλει. Δείτε αυτό λ.χ. για το μοίρασμα της κρατικής διαφήμισης σε έντυπα που δεν κατονομάζονται μεν, αρκετά από αυτά ανήκουν σε ακροδεξιούς δε. Το θαύμα της ελληνικής (ακρο)δεξιάς του 2008! Τολμώ να θυμίσω την πρόταση της ΦΣ για την δημοσίευση των ισολογισμών στο διαδίκτυο για να πολεμηθούν τέτοια φαινόμενα ή θα με πάρει ο ποταμός της φιλελεύθερης ορθότητας; Αυτό που βλέπω είναι ότι από όλη αυτήν την κουβέντα τίποτα για την ταμπακέρα. Το ζήτημα Καλύβα λοιπόν είναι πολύ σοβαρό για να μην ασχολούμαστε. Είναι εκδήλωση μιας γενικότερης νοσηρότητας, είναι εκδήλωση του κόμματος που φιλοξενούσε τους λογής λογής προστάτες του πολιτισμού και οδήγησε στα απίστευτα που βλέπουμε στις οθόνες μας.
Οι όροι με τους οποίους συζητά ο κ. Πολυμερόπουλος είναι ολίγον αστείοι. Όλα τα σφάζει όλα τα μαχαιρώνει. “Ένας κύριος” Καλύβας είναι καθηγητής ιστορίας στο Yale, διεθνούς φήμης. Ένας κύριος Πολυμερόπουλος και ένας κύριος Μαργαρίτης που τον εγκαλούν ως άσχετο — προσέχτε, δεν διαφωνούν με την ανάλυση απλώς, πράγμα προφανώς θεμιτό στην επιστημονική έρευνα, αλλά τον εγκαλούν ως άσχετο και εγκάθετο — ποιοί είναι;
Τα υπόλοιπα για την κρατική διαφήμιση είναι εμφανέστατα άσχετα. Είναι ορθότατη η πρόταση της ΦΣ για το θέμα. Ελπίζω δε να μην έχει σχέση η επίσημη ΦΣ με τις ανοησίες του κ. Πολυμερόπουλου για το … ακροδεξιόν της επιστημονικής προσέγγισης του Καλύβα, γιατί θα χάσει το όποιο κύρος κέρδισε με άλλες ενέργειες (όπως πχ την προσφυγή στην ΕΕ κατά του νόμου Αλογοσκούφη για τις ΔΕΚΟ).
Ο κ. Πολυμερόπουλος πάντως αυτό προσπαθεί να μας πείσει — ότι η φιλελεύθερη προσέγγιση απαιτεί να συνεχίζει να διαιωνίζεται στην Ελλάδα ο μύθος της “εθνικής αντίστασης 1940-1949”, και το “κλάμα” που ‘χάθηκε’ ο εμφύλιος — παρανοϊκά πράματα δηλαδή.
Αφού ρωτάς είναι κάποιοι κύριοι που έχουν ονοματεπώνυμο, σε αντίθεση με σένα που δεν έχεις κανένα. Ο Μαργαρίτης τυχαίνει και να έχει ασχοληθεί και λίγο παραπάνω με τον εμφύλιο από τον Καλύβα-για την ακρίβεια σχεδόν οποιοσδήποτε έχει ασχοληθεί παραπάνω για τον Εμφύλιο με τον Καλύβα…
Κι ο Chomsky είναι διεθνούς φήμης, διδάσκει στο MIT για 52 συναπτά έτη και είναι επίτιμος διδάκτορας σε καμιά 100 πανεπιστήμια του κόσμου. Τώρα θέλεις να μας πεις ότι διαβάζεις Chomsky φανατικά και συμφωνεί με όσα γράφει; Εγώ δυστυχώς σκυλοβαριέμαι τον Chomsky, αλλά αφού θέλεις οπωσδήποτε να βάλλεις τον Chomsky κριτή του εμφυλίου… Τουλάχιστον του Καλύβα σε τίτλους του ρίχνει στα αυτιά, χώρια που έχει γράψει τα αντίθετα από τον Καλύβα για τον εμφύλιο. Άρα τον έχει μεγαλύτερο…τον τίτλο. Και ο credentialism που επιχειρείται είναι αστείος, αφού επιχειρείται να πραθεωρηθεί τι έχει γράψει ο καθένας προσωπικά. Ε, η επιστημονική παραγωγή του Καλύβα για τον ελληνικό εμφύλιο και τον ΄Β παγκόσμιο πόλεμο είναι απλά ανύπαρκτη. Πάπαλα τα credentials. Χώρια που αυτά που έχει γράψει δεν είναι καθόλου αξιόλογα-είπαμε του Μαραντζίδη είναι λίγο καλύτερα.
Επαναλαμβάνομαι, με κουράζει αυτό ,αλλά όλοι παίζουν την πάπια όταν μιλάνε για τον κρατικό λουφφέ. Βέβαια, στην Ελλάδα όλοι έχουν σχέση με την κρατική κουτάλα, οπότε φυσικό είναι να μην παίρνω ουσιαστικές απαντήσεις για τα κρατικά λεφτά, αλλά μόνο μισές… Παρεπιμπτόντως, δεν χρειάζεται να γλύφει κανείς την ΦΣ ή να την εγκαλεί να διαγράψει κόσμο. Μεγάλα παιδιά είναι οι υπεύθυνοι. Όταν έχεις περάσει τα 18 δεν χρειάζεσαι πατρονάρισμα από κανέναν.
Υ.Γ. Στην εμφυλιοπολεμική αυτή συζήτηση μέχρι τώρα μάζεψα προσωπικά χαρακτηρισμούς ων ουκ έστιν αριθμός για “ανοησίες”, “παιδικά επιχερήματα”, “μώβ καρπούζια”, “τα σοβρά γίνονται γελοία και τα γελοία σοβαρά”, “άστεγος της Μόσχας” κ.ο.κ Απορώ πραγματικά για την παράταξη που επιχειρεί να μας πείσει για το ορθό της γνώμης της. Αποδεικνύει ακριβώς αυτό όμως: η ακροδεξιά στην Ελλάδα δεν έχει πεθανεί. Εκφράζεται με μανδύα φιλελευθέρου σε αυτό το φόρουμ, αριστερού σε άλλα, δεξιού σε δεξιά φόρα κ.ο.κ. Το ήθος της όμως την προδίδει ποια είναι.
http://www.e-rooster.gr/images/Blogheader2.gif
Ήταν αναμενόμενο:
Ή και καθόλου…
Και κάτι άλλο, για να καταλάβουμε για τα καλά ότι ΝΔ και ΚΚΕ ταυτίζονται στις επιδώξεις τους και στο μάσημα των κρατικών χρημάτων. Το αρχείο του ΚΚΕ δεν είναι προσβάσιμο στο κοινό. Είναι προσβάσιμο μόνο σε λίγα στελέγχη του ΚΚΕ, ούτε καν τα απλά μέλη του ΚΚΕ. Ένα μέρος του αρχείου που περιήλθε στα χέρια του ΚΚΕεσ δημοσιεύθηκε από τον εκλειπόντα γνωστό ιστορικό Ηλιού. Το 2000 έγιναν πλημμύρες που έκαναν μεγάλες καταστροφές στο “σπίτι του λαού”, την έδρα του ΚΚΕ, του Ριζοσπάστη και της Τυποεκδοτικής-έχει και πιο καινούριες,υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις- που τυπώνει πολλά κρατικά φυλλάδια και πολλές δεξιές εφημερίδες. Το αρχείο έπαθε και αυτό πολλές ζημιές. Η κυβέρνηση της δεξιάς έδωσε αποζημίωση στο ΚΚΕ για ένα ουσιαστικά ιδωιτικό αρχείο, με την δικαιολογία ότι αποτελεί σημαντικό ιστορικό αρχείο. Από πότε οι ιδιώτες δικαιούνται αποζημίωσης για τα προσωπικά τους αρχεία; Αυτό αποδεικνύει αυτό που λέω από την αρχή: το πρόβλημα Καλύβα δεν είναι πρόβλημα επιστημοσύνης-της όποιας έστω-είναι πρόβλημα πολιτικής επιλογής και πώς τα έφτά τα κρατικά χρησιμοποιούνται για να πρωοθήσουν συγκεκριμένες ιδεολογικές επιλογές μέσω του κράτους.
αγαπητέ Κ. Πολυμερόπουλε, ποστάρω το banner της ΦΣ στο οποίο ειχα αναφερθεί και τελικά έπεσα πάνω του. Καμία σχέση πλέον με τα σχόλιά σας. Πιστέψτε με ότι δεν εχω να απαντησω τίποτα σε αυτά που γράφετε. Μόνο στα πλαίσια της παρένθεσή μου (που ήταν και το κυρίως θέμα μου) θα μπορούσα να θριαμβολογίσω, αλλά ευθυγραμιζόμενος με την προτροπή σας την έκλεισα. Σας είμαι ευγνώμων για το ότι με τον τρόπο σας επιβεβαιώσατε το σενάριο που είχα στο μυαλό μου. Προσωπικά, το θέμα το κλείνω εδω.
Με πολύ ενδιαφέρον διάβασα την συζήτηση που διεξάγεται εδώ. Το θέμα ευτυχώς μας απασχολεί και σήμερα. Ευτυχώς, γιατί αμφισβητεί τον κυριάρχο πολιτικό λόγο της χώρας μας.
Μια παρατήρηση λοιπόν. Όσον αφορά το άρθρο του κ. Μαργαρίτη επιτρέψτε μου απλώς να αναφέρω μια οικογενειακή μνήμη, που έρχεται να επιβεβαιώσει τα ισχυριζόμενα από τον Καλύβα. Το 1943 τόσο ο παππούς μου, όσο και ο θείος μου (κάτοικοι Αργολίδας και οι δύο) υπέστησαν κυνήγι από τους αντάρτες του ΕΛΑΣ. Γλύτωσαν δε τον θάνατο σε 1-2 περιπτώσεις από καθαρή τύχη. Δεν ήταν εξίσου τυχερός όμως ο αδελφός του παπού μου ο οποίος σκοτώθηκε από τους αντάρτες. Σημειωτέον ότι ζούσε σε άλλη πόλη της Αργολίδας, αρκετά μακριά.
Αυτά ως ντοκουμέντο με όση αξία έχει. Είναι πάντως τουλάχιστον αστείο κάποιος σήμερα να αμφισβητεί ότι σκοπός του ΚΚΕ (και του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ) κατά την διάρκεια της κατοχής ήταν μετά την απελευθέρωση η εγκαθίδρυση στην Ελλάδα καθεστώτος Σοβιετικού τύπου.
Κατά τ’άλλα συμφωνώ απολύτως με το άρθρο του φίλου Αριστείδη.
Ωραία, τώρα που (αυτο)ικανοποιηθήκατε για μια ακόμη φορά, δεν μας λέτε και δυο λογάκια για το τι πιστεύετε ότι κάνει η ΝΔ με το να χώνει φράγκα στο ΚΚΕ και να προωθεί τους δικούς της ανθρώπους, μέσω των εφημερίδων της και κρατικών εκδοτικών οίκων για να πάρει την ιδεολογική ρεβάνς; Συμφωνείτε με την κρατική προώθηση ιδεολογίας; Πιστεύετε ότι θα έρθει ο Μάνος, αγκαλιά με την Θάτσερ και τον Ρήγκαν, στο άσπρο άλογό του για να διορθώσει την αδικία και το κακό στον κόσμο; Θα γυρίσουν ξανά στον λαό τους οι μαρμαρωμένοι βασιλιάδες;
Για τον αν είχε σκοπό την κατοχή της εξουσίας το ΕΑΜ υπάρχουν και τα βιβλία. Υπήρξε η Καζέρτα,ο Λίβανος, η Βάρκιζα, η αποκήρυξη του Βελουχιώτη και άπειρα άλλα στοιχεία που λένε ότι αυτή δεν ήταν η περίπτωση για το ΕΑΜ. Είναι μάλλον αστείο να πιστεύει κανείς το αντίθετο-αφού απλά δεν υπάρχουν ούτε στοιχεία, αλλά ούτε καν μια βιβλιογραφία να το υποστηρίξει- και μια που τέθηκε, ούτε ο Καλύβας, ούτε ο Μαραντζίδης, ούτε άλλος έχουν βγάλει βιβλία που να υποστηρίζουν σοβαρά την εκδοχή αυτή. Για την ακρίβεια δεν έχουν ασχοληθεί καθόλου με το θέμα, οπότε δεν ξέρω που κολλάει με το θέμα του Καλύβα, που είναι η ροζ εκδοχή των ιστορικών γεγονότων. Δεν το δέχεται ούτε καν ο Ευάγγελος Αβέρωφ κάτι τέτοιο στο γνωστό του βιβλίο για τον εμφύλιο. Μια τέτοια άποψη προχωρά πέραν της επίσημης άποψης της ακροδεξιάς δηλαδή-κσεφτείτε ότι το βιβλίο για τον Εμφύλιο ο Αβέρωφ το έγραψε στην φάση που το έπαιζε “γεφυροποιός”.
Όσον αφορά το θέμα των βιαιοτήτων του ΕΑΜ, δεν τις αμφισβητεί κανείς, και μάλιστα κι από βιβλία αριστερών ιστορικών τις ξέραμε μέχρι τώρα. Δεν περιμέναμε τον Καλύβα για να μας πει ότι δεν έγιναν πουθενά αλλού, ούτε στην Ιταλία, ούτε στην Γαλλία… Υπήρχε ακόμα και ομάδες όπως ο ΟΠΛΑ, που κυνηγούσε άλλους αριστερούς, στην δε Πελοπόννησο οργανωμένα έκτακτα στρατοδικεία-τα πιο κοντινά στην Αργολίδα- στην ορεινή Κορινθία-στην Αργολίδα δεν υπήρχαν οργανωμένα,μόνο τα “απλά” – που έτρωγαν κόσμο για ψύλλου πήδημα κ.ο.κ. Αυτά κανείς δεν τα αρνείται. Ήρθε ο Καλύβας να μας πει ότι δεν ξέραμε τίποτα μέχρι τώρα, και όλος ο εμφύλιος στην Αργολίδα έγινε γιατί ενός φυλακόβιου δεν του έκατσε μια τύπισσα από την περιοχή. Αυτό τώρα πώς το σχολιάζει κανείς; Αυτό ακριβώς είναι η προσπάθεια του Καλύβα, να μετατοπίσει το κέντρο βάρους σε μια ηθική ερμηνεία των κοινωνικών φαινομένων, αυτό που κάνει και η δεξιά μόνιμα: ο εμφύλιος προκλήθηκε από τους ανεπρόκοπους, που ζήλευαν τον πλούτο των άλλων. Η νοοτροπία δεν αλλάζει: σήμερα μας λένε πάλι για σεμνότητα και ταπεινότητα, για σκάνδαλα που είναι μόνο ροζ, και απολύουν κόσμο για μοιχεία(!) κ.ο.κ. Στα πλαίσια αυτήν της συντηρητικής ιδεολογικής αντεπίθεσης δεν υπάρχει μέσο ή τρόπος που να μην επιστρατευτεί, και φυσικά η εύκολη κατηγορία για θυματοποίηση. Όταν ο Μαργαρίτης έβγαλε αυτό το άρθρο και απέδειξε ότι ο Καλύβας δεν έχει ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα το οποίο διαπραγματεύεται, η απάντηση ήταν ότι ασκείται “ιδεολογική τρομοκρατία” απέναντί του. Αυτό είναι μια αγαπημένη τακτική της δεξιάς, και μια εύκολη άμυνα, αφού το θύμα έχει πάντα δίκιο. Όποιος κάνει επίθεση έχει άδικο. Έτσι καμιά κριτική δεν ευσταθεί. Ότι και να πεις είσαι “ιδεολογικός τρομοκράτης”…
Σημεία των καιρών: φίλος που έψαχνε για το “Ελένη” πριν τρία χρόνια το βρήκε σε ένα βιβλιοπωλείο και μόνον στο κέντρο, αυτό της…Χρυσής Αυγής. Σήμερα κυκλοφορεί ακόμα και στην “αριστερή” Πολιτεία. Πρόοδος ή οπισθοδρόμηση; Αν κρίνω από τα εμφυλιοπολεμικά/ψυχροπολεμικά στερεότυπα που αναπαράγονται από τον Καλύβα και τους συμπαθούντες, μάλλον οπισθοδρόμηση. Θυμίζω ότι η αντίδραση στον Καλύβα δεν προέκυψε όταν έγραψε το γνωστό άρλεκιν. Προέκυψε όταν άρχισε να λέει ότι αυτός βρήκε αυτό που δεν ξέραμε όλοι οι άλλοι…
Το ότι τα εμφυλιοπολεμικά σύνδρομα της δεξιάς δεν έχουν ξεπεραστεί φαίνεται από την άγνοια στοιχειωδών κανόνων διαλόγου, που εκφράστηκε μέχρι τώρα σε αυτήν την συζήτηση με προσωπικές ύβρεις-γιατί;- και ταυτόχρονα από την απαίτηση να δώσω “δήλωση μετανοίας“. Ποιος άλλος από τον χωροφύλακα του μετεμφυλιοπολεμικού κράτους θα ζητούσε να δώσει ο συνομιλητής του γραπτή δήλωση για τα φρονήματά του; Τι μου μένει να πω; Απεταξάμην! Το είδαμε κι αυτό δυστυχώς, δείγμα του πόσο η δεξιά στην Ελλάδα συκοφάντησε τον φιλελευθερισμό, με τα φαινόμενα που εξέθρεψε στους κόλπους, αφού τον έκανε σαν τα μούτρα της…
Ποιός είναι ο κύριος Γ. Μαργαρίτης ο ειδικός του εμφυλίου “με το κιλό” (1300 σελίδες); Την απάντηση μας τι δίνει ο Ριζοσπάστης:
Κυριακή 9 Σεπτέμβρη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Σελίδα 6
ΕΚΛΟΓΕΣ 2007
Γιώργος Μαργαρίτης
Καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας, Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
«Η ψήφος στο ΚΚΕ
Επειδή βλέπουμε καθημερινά…
Να συρρικνώνονται, να αφαιρούνται, να καταπατιούνται, όλα όσα οι εργαζόμενοι και οι πολίτες αυτού του τόπου – και του κόσμου ολόκληρου – κέρδισαν με τους αγώνες τους από τον καιρό της Γαλλικής και της Ρωσικής επανάστασης και δώθε, είτε στο χώρο της δουλιάς τους, είτε στο χώρο των πολιτικών και κοινωνικών τους δικαιωμάτων.
Επειδή στη χώρα μας…
Τα δύο κόμματα – εξουσίας – εξειδικεύονται και ανταγωνίζονται στον εκχυδαϊσμό της πολιτικής, ενδιαφερόμενα μόνο για τα συμφέροντα των ισχυρών του κεφαλαίου και για την εξυπηρέτηση των επιθυμιών των Βρυξελλών και των ΗΠΑ. Επειδή οι μικρότεροι πολιτικοί σχηματισμοί – Συνασπισμός και ΛΑΟΣ – ενδιαφέρονται πρώτιστα για τη συμμετοχή τους σε αυτή τη μορφή της εξουσίας προσφέροντας σε αντάλλαγμα τον ιδεολογικό αποπροσανατολισμό και την πολιτική σύγχυση των εργαζομένων.
Επειδή, όπως πρόσφατα είδαμε…
Ο εκχυδαϊσμός της πολιτικής και η ταπείνωση των ανθρώπων που οι ταξικές πολιτικές κατέστρεψαν έχουν φτάσει στα έσχατα όρια. Οι σύγχρονοι Καίσαρες δημαγωγοί μοιράζουν αργύρια στον αέρα, χωρίς να ενδιαφέρονται αν αυτά πηγαίνουν σε πληγέντες ή μη (όπως έκαναν οι δημαγωγοί στην αρχαία Ρώμη, όπως έκαναν όλα τα διεφθαρμένα και ευτελή καθεστώτα στην ιστορία) και εξαπατούν υποσχόμενοι τη σωτηρία των πυροπαθών μέσα από τις “χορηγίες” και την ελεημοσύνη των πλουσίων, ανοίγοντας ταυτόχρονα το δρόμο στην επωφελή για το κεφάλαιο “ανάπλαση” των περιοχών που η πολιτική τους η ίδια κατέστρεψε.
Γι’ αυτά και για άλλα πολλά σήμερα πρέπει να αντισταθούμε, είναι πολύ σημαντικό να αντισταθούμε…
Η ψήφος στο ΚΚΕ, ανεξάρτητα από τυχόν επιμέρους διαφωνίες που μπορεί να έχουμε με αυτό, είναι μια ισχυρή μορφή αντίστασης. Η ενίσχυση των δυνάμεων του ΚΚΕ στο εκλογικό σώμα και στη Βουλή προετοιμάζει την αντίσταση των εργαζομένων ενάντια στις επιθέσεις που έρχονται εναντίον τους. Σε καιρούς όπου οι πλούσιοι γίνονται επιδεικτικά πλουσιότεροι και οι φτωχοί απελπιστικά φτωχότεροι, αυτή η ψήφος αποκτά καίρια σημασία: Ναι! Μπορούμε να τους σταματήσουμε!»
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=4201101&textCriteriaClause=%2B%CE%93%CE%99%CE%A9%CE%A1%CE%93%CE%9F%CE%A3+%2B%CE%9C%CE%91%CE%A1%CE%93%CE%91%CE%A1%CE%99%CE%A4%CE%97%CE%A3&publDate=22/1/2008
Καλά, τώρα καταλάβατε ότι ο Μαργαρίτης είναι αριστερός;!!!;; Δηλαδή ,αυτό που υπονοείτε είναι ότι ο καυγάς γίνεται για την μοιρασιά των χρημάτων που δίνει η δεξιά στα πανεπιστήμια, είτε σε ΚΚΕδες, είτε σε δεξιούς; Δεν θα διαφωνήσω με αυτήν την εκδοχή, αφού κι ο Μαργαρίτης ευθύς εξαρχής θέτει το θέμα της τοποθέτησης του Καλύβα στις πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης. Είναι ένα ακόμα σημείο των καιρών. Αυτό που βγαίνει είναι η πρακτική της δεξιάς, να πριμοδοτεί τον εαυτό της και τους συμμάχους της(ΚΚΕ) με χρήματα και πρόσβαση σε κρατικούς θεσμούς που μπορεί να προωθήσουν την άποψή της. Αν κάποιος απορήσει πώς γίνεται αυτό, να πω ότι για το ΚΚΕ έχει πολύ μεγάλη σημασία ο ΔΣΕ σαν φαινόμενο. Ναι μεν δεν αποκηρύσσουν το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ως αντίσταση, αλλά ακριβώς επειδή ο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ δεν ήταν το ΚΚΕ, κι ας το καθοδηγούσε,αλλά το ΕΑΜ ήταν πολύ μαζικότερο από το ΚΚΕ, ενώ ταυτόχρονα το ΠΑΣΟΚ έχει καπηλευθεί επί πολλά χρόνια την εθνική αντίσταση, δεν προσφέρεται το ΕΑΜ για ιδεολογική εκμετάλευση από το ΚΚΕ σε ικανοποιητικό βαθμό. Έχουμε έτσι ένα καταπληκτικό ιδεολογικό εγχείρημα με την δαιμονοποίηση της εθνικής αντίστασης, αλλά όχι του ΔΣΕ. Από τη μια μεριά η κυβέρνηση μπορεί να μιλά για “αδελφοκτόνο” εμφύλιο, και ταυτόχρονα πολλά στελέγχη της να πηγαίνουν σε γιορτές ταγματασφαλιτών και άλλων συνεργατών των ναζί, αφού το ΕΑΜ ήταν υπεύθυνο με βάση το συγκεκριμένο ιδεολόγημα για την συνεργασία με τους ναζί, αφού αυτό εξώθησε τους εγχώριους ναζιστές στην συνεργασία με τους γερμανούς και ιταούς φασίστες. Το ΚΚΕ από την άλλη μπορεί να προωθεί ανενόχλητα την δικιά του ατζέντα και χωρίς να υπάρχει κάποιος που να θέλει να καπηλευθεί τον ΔΣΕ, παιδί δικό του. Μην ξεχνάμε ότι το ΚΚΕ αποκήρυξε επί εμφυλίου όλους τους ηγέτες της Εθνικής Αντίστασης, όπως Σιάντο και Βελουχιώτη, ως προδότες και συνεργάτες των Άγγλων, για να τους αποκαταστήσει πολύ αργότερα και με πολύ μικρότερη φανφάρα. Ανέφερα και πιο πριν ότι δεν είναι τυχαίο ότι από το κλίμα Καλύβα δεν έχουν βγει μελέτες για συγκεκριμένα οικονομικά οφέλη και οικονομική συνεργασία των ακροδεξιών με τις κατοχικές αρχές. Δεν έχει αναφερθεί τίποτα λ.χ. για την συνεργασία για την διασπάθιση της περιουσίας των Ελλήνων Εβραίων. Ή για άλλα οικονομικά σκάνδαλα της περιόδου, αφού αυτά ακριβώς χαλούν το εποικοδόμημα του ιδεολογήματός τους, άσε που αν αναφερθούν ονόματα, αρκετές οικογένεις πολιτικών της Νέας Δημοκρατίας θα πρέπει να κατονομαστούν και να βρεθεί και η πηγή πλουτισμού τους!
Για να αποδειχθεί η αγαστή συνεργασία ΚΚΕ-ΝΔ για την διασπάθιση του κρατικού χρήματος σε προώθηση ιδεολογικών επιλογών με κρατικά χρήματα, μια φωτογραφία στο ξεκίνημα του σκάνδαλου Ζαζόπουλου είναι πολύ εύγλωττη:
Η φωτογραφιούλα
Η φωτογραφιούλα εδώ
asxeto, ti douleia exei o Abraham Lincoln me ton fileleu8erismo enas kata bash e8nikisths politikos me suneisfora thn omospondiakh anagnwsh tou amerikanikou suntagmatos.
epishs poso fileleu8eros mporei na 8ewrh8eo Venizelos, se sxesh bebaia me auta pou grafoun kapoioi sumpa8ountes, autoprosdiorizomenoi fileleu8eroi, tou ouraniou toksou h ths oakke
Φιλελεύθερος ; Τι σημαίνει πάλι αυτό το ‘επίθετο’ ; Προσοχή : στην σύγχρονη ευρωπαϊκή σκηνή το χρησιμοποιούν οι οικονομικά φιλελεύθεροι (liberales) , ήγουν οικονομία άνευ κρατικών ελέγχων και περιορισμών , υπέρ της παγκοσμιοποίησης κλπ. Σοφά δε μερικοί αριστεροί ή αριστερίζοντες σταμάτησαν να τον αναφέρουν καν όπως άλλοτε στους λόγους τους , αισθανόμενοι τον κίνδυνο.
Καλό είναι να ορίζονται οι έννοιες με περισσότερη αυστηρότητα όταν χρησιμοποιούνται γιατί δεν αντέχουν στην ιστορική διάρκεια
ΣΗΜ: Η αναφορά στον Λίνκολν όντως εντελώς άστοχη και ανιστόρητη. Ο άνθρωπος – για όσους έχουν μελετήσει την ιστορία – ήταν άσχετος από την δουλεία . Έκανε τον πόλεμο για να κρατήσει το ενιαίο των ΗΠΑ και είπε σε λόγο του ο ίδιος : ‘….το θέμα ( του πολέμου) δεν είναι η δουλεία , αλλά η ενότητα του κράτους..Κι αν ήταν να κρατήσω το κράτος ενωμένο θα το κανα έστω κι αν τους διατηρούσα όλους σκλαβους , είτε όλους τους ελευθέρωνα , είτε τους μισούς ναι και τους άλλους όχι’.
Και ….δεν είχε απελευθερώσει τους δούλους όταν ξεκίνησε ο πόλεμος , το απέφευγε σαν τον διάβολο για να μην δυσαρεστεί ορισμένες πολιτείες , άλλες με την ελπίδα ίσως να επιστρέψουν πίσω αναίμακτα και άλλες που του ήταν φιλικές (πχ Κεντάκυ που διατηρούσε δούλους ) για να μη του …φύγουν απ την Ένωση .
Ακόμα η φαγωμάρα Αριστεράς-Δεξιάς ; Ποιός ήταν ο καλός και ποιός ο κακός ; Γιατί πάμε τόσα χρόνια πίσω να αναλύσουμε τόσα και τόσα μέσα από ένα κομφούζιο στοιχείων που άλλα έχουν ήδη χαθεί και άλλα άγρια παραμορφωθεί απ το πέρασαμ του χρόνου ; Μα , επειδή θέλουν κάποιοι να τα χρησιμοποιήσουν για το σήμερα και για παρόντες σκοπούς . Κανείς δεν δίνει δεκάρα για την πραγματική Ιστορία
Απλά κύριοι ο κόσμος μεταπολεμικά χωρίστηκε στα δύο κατα πως τα συμφώνησαν οι ‘Μεγαλοι’ και στο εσωτερικό του κάθε στρατοπέδου οι ενάντιοι …’εξαλείφθησαν’ . Έτσι απλά. Και από τις δύο μεριές και με τους ίδιους τρόπους . Κι από την στιγμή που πέφτει η πρώτη σφαίρα μετά είναι αδύνατο να βρεις ποιός είναι ο καλός και πιοός ο κακός .
Εκ των υστέρων μόνο ‘αρχισε η υπερεκμετάλλευση των όρων ‘αριστερός’ , προοδευτικός’, ‘πατριώτης’ , ‘εθνικόφρων’ κλπ…αλλά καθαρά για λόγους σημερινούς και ψηφοθηρικούς . Μην ανατρεχετε στην Ιστορία και το παρελθόν ….άσκοπον…’αλλού …..γεννούν οι κότες’
Έπειτα η χρήση επιθέτων όπως αριστερός , σοσιλαιστής , κομμουνιστής , εθνικόφρων κλπ…έχει χάσει το οποιοδήποτε νόημα εκτός γι αυτούς που τα ‘καρφιτσώνουν σαν στολίδι’ στο πέτο.
Αλλά αν πράγματι πάμε στην Ιστορία κυριολεκτικά θα πρέπει να θυμηθούμε οτι τόσο ο Χίτλερ όσο και ο Μουσολίνι ξεκίνησαν μέσα απο Εργατο-Σοσιαλιστικά κινήματα και η λέξη ‘Ναζί’ είναι ένα βολικό shortcut που αποφεύγει την λέξη που ακολουθεί μετα ….το Σοσιαλιστής ( το χιτλερικό κόμμα λεγόταν Εθνοσοσιαλιστικό – ότι αυτό εσήμαινε) . Ε , ας γελάσουμε και λίγο : Γιατί ο Μουσολίνι λεγόταν Μπενίτο ; Ο σοσιαλιστής πατέρας του ονειρεύτηκε τον γιό του ελευθερωτή των λαϊκών μαζών και είχε σαν μοντέλο τον Μεξικανό Μπενίτο Χουάρεθ , εξ ου και η ονομασία του γιού. Έχει κι αλλο ….Ο Μπενίτο αρνήθηκε να παντρευτεί στην εκκλησία σαν γνήσιος σοσιαλιστής που ήταν αλλά όταν έγινε πρωθυπουργός τότε …έκανε την θρησκευτική τελετή μετά από τόσα χρόνια. Όταν τον ρώτησαν γιατι άργησε τόσο , απάντησε : Μα τότε το παίζα σοσιαλιστής ! Ακόμα και τον όρο Φασίσιτας τον είχε συλλάβει όταν ήταν ακόμα νεαρός παθιασμένος σοσιιαλιστής και ονειρευόταν να φτιάξει λαϊκά τάγματα υπεράσπισης των εργατών από την αστυνομία. Αργότερα φυσικά τα τάγματα αυτά κατάσφαξαν τους … ιταλούς σοσιαλιστές . Οι όροι , τα λόγια , οι πράξεις που έχει καταγράψει η ιστορία είναι ένα απέραντο τρελοκομείο που πραγματικοί τους πρωταγωνιστές ήταν πάντα οι ίδιοι : το χρήμα και η εξουσία .
Κοινώς όλες αυτές οι αναλύσεις που ρίχνουν πότε εδώ και πότε εκεί τα λάθη καταντουν ανάξιες μιας σοβαρης συζήτησης , τα χρόνια εκείνα ήταν τραγικά και ‘παλαβά’ , ούτε αυτοί που βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή δεν ξέρανε από πίσω τους πως και ποιοί τους προκαθόριζαν το μέλλον. Ούτε μέχρι σήμερα δεν το ξέρουν. Δεν νοιώθω παρά μόνο αηδία όταν ακούω μερικούς να υπερασπίζονται την μια μεριά και να κατηγορούν την άλλη . Ξέρω μόνο ότι το κάνουν γιατί κάτι έχουν να πουλήσουν στο σήμερα . Κι εγώ …δεν αγοράζω …ούτε και η Ιστορία ….