Ως γνωστόν την Τετάρτη 15.12., μέρα της μεγάλης διαδήλωσης κατά των αλλαγών στο εργασιακό καθεστώς, ο Κωστής Χατζηδάκης, βουλευτής, πρώην ευρωβουλευτής και πρώην υπουργός της Νέας Δημοκρατίας, αναγνωρίστηκε από λεβέντες διαδηλωτές στην οδό Πανεπιστημίου, πετροβολήθηκε, ξυλοκοπήθηκε και, τελικά, διασώθηκε αιμόφυρτος. Η Νέα Δημοκρατία, για το ζήτημα αυτό, έβγαλε την εξής ανακοίνωση (προθέτω μόνο την αρίθμηση στις παραγράφους): «1. Ο προπηλακισμός κάθε προσώπου, οποτεδήποτε και αν γίνει, είναι απαράδεκτος και καταδικαστέος.
 2. Σήμερα όμως, ο προπηλακισμός Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας είναι κάτι παραπάνω. Υπηρετεί ύποπτες και προβοκατόρικες σκοπιμότητες. 3. Φαίνεται πως το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία έχει πρωτοστατήσει στον αγώνα κατά της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης και έχει καταγγείλει ότι το πρόσφατο νομοθέτημά της οδηγεί σε «εργασιακό Μεσαίωνα», έχει ενοχλήσει πολλούς. 4. Όσοι πιστεύουν ότι η Νέα Δημοκρατία θα κάνει έστω και ένα χιλιοστό πίσω από τη γραμμή αυτή, κάνουν μεγάλο λάθος. 
5. Παραμένουμε αμετακίνητοι κατά του Μνημονίου και επιμένουμε, με συνέπεια και αποφασιστικότητα, στην προώθηση των αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών».

Το κέντρο της Αθήνας, τόσο το Ιστορικό όσο και το ευρύτερο μητροπολιτικό ήταν μια πολλά υποσχόμενη περιοχή, όπου έπνεε άνεμος δημιουργικής αναγέννησης και συνδύαζε παράδοση και νεανική αντισυμβατικότητα. Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όμως, άρχισε η ραγδαία υποβάθμιση του. Τα εγκαταλειμμένα κτίρια, οι συνεχείς διαδηλώσεις, η έλλειψη συστηματικής καθαριότητας των εξωτερικών χώρων, η εγκληματικότητα, αύξηση της θερμοκρασίας και η έλλειψη πρασίνου συνθέτουν πλέον το σκηνικό της καθημερινότητας των Αθηναίων. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν ακόμα ελπίδες αλλαγής. Ας δούμε το παράδειγμα άλλων ευρωπαϊκών πρωτευουσών, που αναγέννησαν τα ιστορικά τους κέντρα, όπως το Marre στο Παρίσι. Τα μέτρα όμως τα οποία πρέπει να ληφθούν για το ιστορικό κέντρο είναι πολλά και σύνθετα.

Είναι γεγονός πλέον πως οι λεγόμενοι ταγοί της ελληνικής κοινωνίας συνιστούν κίνδυνο για τον τόπο. Πολιτικές ηγεσίες, δημοσιογράφοι, σχολιαστές και αναλυτές (με λίγες εξαιρέσεις βέβαια πάντοτε) δείχνουν να μην καταλαβαίνουν την κατάσταση της χώρας και τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει. Συνακόλουθα παρασύρουν πολύ κόσμο σε αντιλήψεις εξωπραγματικές και σε συμπεριφορές που δείχνουν να αγνοούν τους κινδύνους […]

Σύμφωνα λοιπόν με το γνωστό αφήγημα του ντόπιου Καθεστωτικού Αντιιμπεριαλισμού (Σαμαρας-Παπαρήγα-Τσίπρας-Αλάβανος ) το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (μαζί με την Ε.Ε) έβαλε το πιστόλι στο κρόταφο του Έλληνα πρωθυπουργού για να τον αναγκάσει να πάρει το δάνειο. Ο στόχος των Σάιλοκ του ΔΝΤ δεν ήταν απλά να πιούν το αίμα των Ελλήνων ζητώντας το «τοκογλυφικό» επιτόκιο […]

«Έχουμε μέτριους πολιτικούς, αυτή είναι η δυστυχία μας. Δεν υπάρχουν μορφές που μπορούν να εμπνεύσουν ή να συναρπάσουν έναν λαό. Να τον οδηγήσουν. Μικροί άνθρωποι…» Θανάσης Βαλτινός, συγγραφέας και Ακαδημαϊκός Δεν μπορείς να διδάξεις σε ένα παλιό σκυλί καινούρια κόλπα, λέει μια παροιμία. Το βιώνουμε, δυστυχώς, σε κάθε ευκαιρία. Η Βουλή έχει ανάγκη από στενογράφους. […]

Υπάρχει μια απορία σχετικά με τα χθεσινά συμβάντα. Γιατί η Νεολαία του Συνασπισμού (και κάποια άλλα γκρουπούσκουλα της Αριστεράς) αποφάσισαν να κάνουν τη δική τους ξεχωριστή διαδήλωση στις 4.00 το απόγευμα και δεν συμμετείχαν στο μαθητικό συλλαλητήριο που διοργάνωσαν οι ΕΛΜΕ στις 12.00 το μεσημέρι; Αυτό που δεν διαμορφώθηκε μέσα από τις συγκεκριμένες κινητοποιήσεις ήταν […]

Μετά από τόσους μήνες κάτω από το πρόγραμμα διάσωσης της οικονομίας, με βάση το Μνημόνιο ανάμεσα στην Ελλάδα και τους δανειστές μας, ελάχιστοι έλληνες έχουν συνειδητοποιήσει το πραγματικό πρόβλημα της χώρας. Και τις διακινδυνεύσεις που αντιμετωπίζουμε σε περίπτωση αποτυχίας. Είναι σίγουρο πάντως πως οι περισσότεροι πολιτικοί αλλά και πάμπολλοι εκφραστές της κοινής γνώμης δεν έχουν […]

Μέχρι πριν από μερικά χρόνια, η ιδέα των κουπονιών εκπαίδευσης (education vouchers) απασχολούσε μόνο ένα μικρό κύκλο της φιλελεύθερης διανόησης. Με την πρόταση όμως της υπουργού Παιδείας για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, καθώς και με την ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος της κ. Μπακογιάννη, τα κουπόνια εκπαίδευσης φαίνεται να απασχολούν πλέον και την κεντρική πολιτική σκηνή. Πολύ συχνά, τα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος χρησιμοποιούν τον όρο ‘νεοφιλελεύθερη’ για να χαρακτηρίσουν κάθε πολιτική που δεν είναι συμβατή με τον αφελή συντηρητισμό τους. Είναι μάλλον αναπόφευκτο ότι και τα κουπόνια εκπαίδευσης θα έχουν την ίδια τύχη. Μόνο που ετούτη τη φορά θα έχουν δίκιο. Το ζητούμενο ήταν να συνδυαστεί το φιλελεύθερο αίτημα για περισσότερη αποκέντρωση και μεγαλύτερη ελευθερία επιλογής, με τη σοσιαλδημοκρατική αντίληψη περί ισότητας των ευκαιριών και στήριξης των μαθητών που προέρχονται από οικογένειες χαμηλότερων εισοδημάτων. Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, η λύση ήρθε από τον ‘νεοφιλελεύθερο’ Milton Friedman το 1955 – μια λύση που βασίζεται σε μια ιδέα του αμερικάνου επαναστάτη Thomas Paine και εφαρμόζεται πλέον με τοπικές παραλλαγές (μεταξύ άλλων) στην ‘σοσιαλδημοκρατική’ Σουηδία, την Ολλανδία, τη Χιλή, τη Νέα Ζηλανδία.

Τι είναι τελικά φιλελεύθερο; Αναρωτιέμαι ακούγοντας τις πρόσφατες δηλώσεις του Δημήτρη Δασκαλοπούλου για την πιθανή χρεωκοπία του Ιδιωτικού τομέα λόγω της πτώχευσης του Δημοσίου. Ο κος Δ ασκαλόπουλος έχει πολλάκις χαρακτηριστεί ως «κακός», «ιμπεριαλιστής», «αντι-λαϊκός» και βέβαια φιλελεύθερος. Δεν γνωρίζω αν είναι αλλά ξέρω ότι σίγουρα έχει παραπάνω από μια φορά χαρακτηριστεί ως τέτοιος. Θυμάμαι και την προηγούμενη φορά που έκαναν αίσθηση οι δηλώσεις, τότε που είχε πει πως ήταν απαράδεκτα υψηλοί οι θεσμοθετημένοι πρώτοι μισθοί που ορίζονταν για πολλούς αποφοίτους των ελληνικών πανεπιστημίων με δεδομένο το γεγονός ότι αυτοί για αρκετό καιρό δεν προσέφεραν καμία επιστημονική η άλλη κατάρτιση στις εταιρείες που τους απορροφούσαν. Τότε, με δεδομένο ότι η Ελλάδα δεν ένιωθε καμία απειλή χρεωκοπίας αντιθέτως γνώριζε την ανάπτυξη των πιστωτικών καρτών και του χρέους είχε ακούσει τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα. Τώρα οι δηλώσεις στου αντιμετωπίστηκαν είναι η αλήθεια ψυχραιμότερα.