Αυτό το οποίο είναι ιδιαίτερα εκνευριστικό στην Ελλάδα δεν είναι μόνο ότι μια Αριστερά «παλαιάς κοπής» έχει επιβάλλει την ιδεολογική της κυριαρχία. Ακόμα χειρότερο είναι ότι οι ανακρίβειες τις οποίες διαδίδει μέσω της συνεχούς επανάληψης καταλήγουν να θεωρούνται «αυτονόητες πραγματικότητες» και να επαναλαμβάνονται άκριτα και από σοβαρούς δημοσιογράφους. Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί πρόσφατο άρθρο του […]

Πριν λίγο καιρό, οι ψηφοφόροι της Καλιφόρνια καταψήφισαν (σε δημοψήφισμα) νομοθετική πρωτοβουλία που θα νομιμοποιούσε τη χρήση, εμπορία και περιορισμένη καλλιέργεια της μαριχουάνας. Υπέρ: 54% Κατά: 46%. Η Πρόταση 19 ζητούσε τη νομιμοποίηση, για όλους τους πολίτες άνω των 21 ετών, της κατοχής μέχρι και 28.5 γραμμαρίων μαριχουάνας, τη χρήση της σε κλειστούς ιδιωτικούς χώρους (όπως κατοικίες και ειδικά καταστήματα), καθώς και την καλλιέργεια μαριχουάνας για προσωπική χρήση σε χώρο όχι μεγαλύτερο των 2.3 τετραγωνικών μέτρων. Αν και η πλειοψηφία των ψηφοφόρων αρνήθηκαν την έγκριση της Πρότασης 19, τα τριάμισι εκατομμύρια Καλιφορνέζων που υπερψήφισαν την πρόταση άνοιξαν πλέον το δρόμο για μια πιο ανοιχτή συζήτηση περί νομιμοποίησης και διεθνώς. Η πολιτική της απαγόρευσης εφαρμόζεται για περισσότερα από 80 χρόνια. Έχω την αίσθηση ότι δεν υπάρχει κανείς που μπορεί να υποστηρίξει ότι η πολιτική αυτή έχει επιτύχει. Από το πεδία μάχης του Μεξικού και της Κολομβίας, μέχρι τα στενά της εγκατάλειψης στις πρωτεύουσες των χωρών μας, η απαγόρευση οδηγεί καθημερινά στο έγκλημα, τη δυσοσμία του υποκόσμου και το θάνατο.

Είναι εξοργιστική η στάση πολλών σχολιαστών ηλεκτρονικών ΜΜΕ που μέσα από την δυνατότητα που τους δίνουν τα μικρόφωνα που μονοπωλούν εκτοξεύουν απίστευτες ανακρίβειες βγάζοντας στην επιφάνεια προσωπικά συμπλέγματα και καταπιεσμένο κοινωνικό φθόνο. Είναι εκπληκτικό μάλιστα πως οι χειρότερες κραυγές εκτοξεύονται από φωνές υποτιθέμενα «Δεξιές». Που φέρνουν στο φώς έτσι όλο το βάθος της πολιτικής καθυστέρησης […]

Πράγματι, στις κανονικές χώρες η κρίση είναι “η μητέρα της αλλαγής”. Αυτό όμως δεν ισχύει για τη χώρα μας. Δεν κατακτήθηκαν ακόμα οι πολιτικές, κοινωνικές και πολιτισμικές προϋποθέσεις για τον μετασχηματισμό της σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Το 2011 θα είναι μια ιδιαιτέρως αποκαλυπτική χρονιά. Θα διαμορφωθούν νέες πραγματικότητες στο πολιτικό, στο κοινωνικό και στο […]

Οι δύσκολοι καιροί αναδεικνύουν και καταξιώνουν πολιτικούς ηγέτες. Μία τέτοια περίπτωση ανάδειξης ενός σπουδαίου ηγέτη εξιστορεί ο αμερικανός συγγραφέας και δημοσιογράφος Nicholas Shrady στο βιβλίο του για το μεγάλο σεισμό της Λισαβόνας το 1755 που κυριολεκτικά ισοπέδωσε την πορτογαλική πόλη και καταγράφηκε ως μία από τις μεγαλύτερες φυσικές καταστροφές στην ευρωπαϊκή ιστορία, με πολλαπλές πολιτικές, […]

Η Ελλάδα βιώνει σήμερα μια πρωτοφανή εθνική αποτυχία, η οποία ανατρέπει ό,τι μέχρι τώρα θεωρούσαμε δεδομένο και αυτονόητο. Πρέπει όμως να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας: το κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό αδιέξοδο που ζούμε δεν είναι προϊόν ιστορικών συγκυριών, εξωτερικών παρεμβάσεων ή τυχαίων περιστάσεων. Είναι το αποτέλεσμα πολύχρονων πολιτικών επιλογών και μιας συλλογικής νοοτροπίας. Η διεθνής οικονομική συγκυρία απλώς επιτάχυνε την εκδήλωση της κρίσης. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι λοιπόν τώρα με μια δραματική κατάσταση, για την οποία η κύρια ευθύνη βρίσκεται στο εσωτερικό της χώρας. Ως εκ τούτου εμείς έχουμε το χρέος και τη δυνατότητα να την αντιμετωπίσουμε και να την ξεπεράσουμε.

Panos Kazakos: “From the incomplete modernisation to the crisis” Reforms, debts and inertias in Greece (1993-2010) Πάνος Καζάκος: «Από τον ατελή εκσυγχρονισμό στην κρίση». Μεταρρυθμίσεις, χρέη και αδράνειες στην Ελλάδα (1993-2010) Professor Kazakos attempts to explain in his latest of many books on the relationship between Greece and Europe how it is that Greeks wish […]

Ζούμε τη χειρότερη κρίση που θα μπορούσε να μας συμβεί, με εξαίρεση πολεμική σύρραξη ή την κατάλυση της δημοκρατίας. Ουσιαστικά πτωχεύσαμε, με ό, τι συνεπάγεται αυτό (και συνεπάγεται πολλά). Η σχεδόν υπαρξιακή περιδίνηση δημιουργεί τις προϋποθέσεις να αναστοχαστούμε τους ιστορικούς εθισμούς, τις συλλογικές πρακτικές, που μας έφεραν εδώ. Μερικές φορές, όπου υπάρχουν άνθρωποι με ήθος, […]

Δείτε το κλίμα. Στην καταθλιπτική αυτή περίοδο, η εξωστρέφεια θεωρείται κατάρα, ο πολιτικός επαρχιωτισμός αρετή. Ο πρωθυπουργός λοιδορείται επειδή ταξιδεύει στο εξωτερικό, ενώ κανείς δεν θα ενοχλείτο αν περιόδευε στις καφετέριες της χώρας σφίγγοντας χέρια οπαδών και τσιμπώντας νεανικά μάγουλα. Οι ίδιοι που αποτάσσονται το Μνημόνιο, διότι μας το επέβαλε η τρόικα, παραδέχονται ότι, χωρίς […]

Ας υποθέσουμε το παρακάτω σενάριο. Είμαι ιδιοκτήτης ενός μικρού βιβλιοπωλείου σε κάποια επαρχιώτικη πόλη της χώρας μας. Δυσκολεύομαι να προσεγγίσω τους πελάτες μου και είναι δύσκολο να εντοπίσω τους βιβλιόφιλους της περιοχής μου. Η οικονομική κρίση επίσης δεν βοηθάει καθόλου. Διοργανώνω λοιπόν μια βραδιά μουσικής και ποίησης στο βιβλιοπωλείο μου και καλώ τον ποιητή Κ. που μόλις έχει εκδώσει τη νέα του ποιητική συλλογή. Το κατάστημά μου δεν είναι πολύ μεγάλο και δεν χωρά περισσότερο από 40-50 άτομα. Κι αυτούς με δυσκολία. Αποφασίζω έτσι, μιας και το κόστος δεν μου φαίνεται υπερβολικό, να προσφέρω τη νέα ποιητική συλλογή του Κ. με έκπτωση 50%. – με την ελπίδα πάντα να προσελκύσω πιθανούς πελάτες που ίσως θελήσουν να αγοράσουν κι άλλους τίτλους. Ίσως όχι την ίδια μέρα, αλλά κάποια στιγμή στο μέλλον σίγουρα. Κάποιοι συνάδελφοί μου ωστόσο, εκπροσωπώντας την αλυσίδα βιβλιοπωλείων Π., με πληροφορούν ότι το σχέδιό μου παραβιάζει το νόμο περί «ενιαίας τιμής βιβλίου»!!! Ο νόμος προβλέπει ότι κάθε βιβλίο που εκδίδεται στη χώρα μας, πωλείται από όλους στην ίδια λιανική τιμή – την οποία και καθορίζει ο εκδότης. Όπως καθορίζεται από το σχετικό νόμο, οι βιβλιοπώλες δεν επιτρέπεται να κάνουν εκπτώσεις μεγαλύτερες του 10% (επί της ενιαίας τιμής), όπως και δεν επιτρέπεται να προβαίνουν σε κανενός είδους «πρόσθετες παροχές» (δώρα μαζί με τα βιβλία, δωρεάν αποστολή, κλπ.)

«Οι ηλίθιοι μαθαίνουν από τα λάθη τους. Οι ευφυείς μαθαίνουν από τα λάθη των άλλων» Καγκελάριος Βίσμαρκ Παρακολούθησα πρόσφατα στην τηλεόραση του BBC μιά συζήτηση ανάμεσα σε αμερικανούς γερουσιαστές και των δύο μεγάλων κομμάτων με θέμα τις εκλογές της Τρίτης 2 Νοεμβρίου στις ΗΠΑ. Ηταν αποκαλυπτικό πως και τα δύο κόμματα επιμένουν σε μιά πολιτική […]

Είναι εκπληκτικό, αλλά το ΚΚΕ δεν αισθάνθηκε καν την ανάγκη να αντικρούσει όσα καταλογίζει στον κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό το ντοκιμαντέρ «Σοβιετική ιστορία» («Soviet Story»). Εβγαλε μια ανακοίνωση (με τους γνωστούς χαρακτηρισμούς «κατάπτυστο δημιούργημα, «γκαιμπελίσκοι» κ. λπ.) κατηγορώντας την ΕΡΤ για αντικομμουνιστική προπαγάνδα και μετά έτρεχε η ΕΡΤ να ζητήσει συγχώρεση ότι «ουδεμία πρόθεση έχει να προβάλει […]

Η Γερμανία παρά τις δυσκολίες και τις προκλήσεις που αντιμετώπισε την δεκαετία που τελειώνει, κατάφερε με αυστηρή πειθαρχία τόσο στον εργασιακό και επιχειρηματικό χώρο όσο και στην κυβερνητική της πολιτική, να ξεπεράσει πρώτη από τις ανεπτυγμένες οικονομίες την δεινή οικονομική κρίση και να παρουσιάσει αξιοσημείωτη και σταθερή μεγέθυνση με εντυπωσιακή πτώση του ποσοστού ανεργίας. Παρά το γεγονός ότι η Γερμανική οικονομία και το χρηματοπιστωτικό της σύστημα, κτυπήθηκε ανελέητα από την κρίση και ακόμη μετρά τις πληγές της σε ένα μεγάλο αριθμό τραπεζών της ενώ ακόμη και αυτή η κραταιά Deutsche Bank στο τρίτο τρίμηνο της του τρέχοντος έτους παρουσιάζει σημαντικές ζημιές. Παρά ταύτα η Γερμανία ανορθώθηκε και δείχνει τον δρόμο της ορθολογικής και σταθερής ανάκαμψης. Πως λοιπόν επετεύχθη αυτό το δεύτερο μεταπολεμικό Γερμανικό θαύμα. Σε ένα ιδιαίτερα επαχθές διεθνές οικονομικό περιβάλλον που έχει σαρωθεί από την παγκόσμια κρίση αλλά και νομισματικό περιβάλλον, με το Ευρώ να ανατιμάται διαρκώς, κάνοντας πολλές φορές ράλι, έναντι σχεδόν όλων των άλλων νομισμάτων, η Γερμανία να εξακολουθεί να είναι πρωταθλητής εξαγωγών, εμπορικών πλεονασμάτων, οικονομικής μεγέθυνσης και μείωσης της ανεργίας. Η επιτυχία της Γερμανίας οφείλεται στο αναμφισβήτητο γεγονός ότι δεν παραδόθηκε ποτέ στα φουσκωμένα δημοσιονομικά ελλείμματα, στο συσσωρευμένο πυραμιδικό δημόσιο χρέος αλλά και ουδέποτε επέτρεψε την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να γίνει η εκτυπωτική μηχανή φθηνού κρατικού χρήματος.

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τις τελευταίες ημέρες την παραφιλολογία που δημιουργήθηκε σχετικά με την πιθανή ήττα του ΠΑΣΟΚ στις αυτό-διοικητικές εκλογές της Κυριακής 7 Νοεμβρίου 2010. Η Παραφιλολογία αυτή θέλει το ΠΑΣΟΚ αποφασισμένο (;) πλέον, να προ-κηρύξει εθνικές εκλογές σε περίπτωση που δεν επικρατήσει σε αυτές τις εκλογές επικεντρώνοντας μάλιστα «υπογείως» στην μάχη Σγουρού, Δημαρά, Κικίλια για την περιφέρεια αττικής. Η φήμες αυτές επιβεβαιώθηκαν στην ουσία από την δια-καναλική συνέντευξη τραγέλαφο του πρωθυπουργού που ούτε λίγο ούτε πολύ ζήτησε «ψήφο εμπιστοσύνης» σε δημοτικές και περιφερειακές εκλογές! Παρουσιάζεται μάλιστα λιγότερο επίπονη η (α)πιθανή επικράτηση Κικίλια ο οποίος στηρίζεται άμεσα από την Νέα Δημοκρατία παρά η επικράτηση Δημαρά ο οποίος προέρχεται από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ και ήταν σ’ αυτόν μέχρι πριν από μερικούς μήνες. Aναρωτιέμαι σαν πολίτης αυτής της χώρας πόσο πλέον μπορεί ο παραλογισμός να επικρατεί και ποιες είναι οι δυνάμεις αυτές που θα βάλλουν την χώρα σε πορεία λογικής. Αναρωτιέμαι λοιπόν εγώ αν έχω δικαίωμα σαν άνθρωπος που θεωρεί το μνημόνιο διέξοδο, και απαραίτητο την δεδομένη στιγμή να επιλέξω το υποψήφιο που θεωρώ ικανότερο για τα καθήκοντα τα οποία θα αναλάβει αν εκλεγεί η πρέπει οπωσδήποτε να ψηφίσω «μνημονιακά».

The Turkish Foreign Minister Mr. Davutoglou has often expressed his longing for a kind of ‘Ottoman Renaissance’ for his country. Not of course for an Empire run by a Sultan relying on brute force to keep his subjects under control but for an economically strong, democratic Turkey relying on its increasing soft power to dominate […]