Ένας σύντομος τρόπος να εξηγηθεί η πρωτοφανής κατάρρευση που βιώνουμε είναι η σταθερή απαξίωση των θεσμών της χώρας μετά τη Μεταπολίτευση. Πάρτε για παράδειγμα το συνδικαλισμό. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970, τα συνδικάτα αποσπούσαν συνήθως το σεβασμό: αναφέρονταν κυρίως στον ιδιωτικό τομέα, όπου κάποιοι (ίσως πολλοί) αυταρχικοί εργοδότες αρνούνταν στους εργαζόμενους θεσμική εκπροσώπηση, […]

Τι είναι η Δεξιά στην Ελλάδα και σε τι ξεχωρίζει από την λεγόμενη «λαική» Δεξιά; Αν δεχθούμε πως σαν Δεξιά βλέπουμε το συντηρητικό φάσμα του πολιτικού σκηνικού κι αναγνωρίζοντας πως βρισκόμαστε στο νοτιότερο μέρος της ηπειρωτικής Ευρώπης τότε τα πολιτικά της χαρακτηριστικά δεν είναι δυσδιάκριτα. Η συντήρηση του κοινωνικο-οικονομικού στάτους κβό με αποφυγή ακραίων μεταβολών […]

Ενας μόνο μήνας πέρασε από τη δολοφονία με ταχυδρομική βόμβα του αστυνομικού Γιώργου Βασιλάκη και όμως το θέμα είχε περίπου ξεχαστεί. Μας το θύμισε η προχθεσινή δολοφονία του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια. Αντίθετα, δεν έχει ξεχαστεί, δυόμισι χρόνια μετά, η δολοφονία του Αλ. Γρηγορόπουλου από αστυνομικό. Το θέμα απασχολεί ακόμα τον Τύπο. Οταν ο αστυνομικός είναι […]

Πληθαίνουν οι φωνές των «παραγωγικών» τάξεων (σ.σ.: στην Ελλάδα «παραγωγική τάξη» θεωρούμε τους μεταπράτες, τους εμπόρους, τους αργυραμοιβούς κ.λπ.) για ένα εθνικό σχέδιο στην οικονομία. Δεν διευκρινίζουν αν πρέπει να είναι πενταετές, όπως στην αλήστου μνήμης ΕΣΣΔ, αλλά δηλώνουν ότι χωρίς κάποιο κρατικά υπαγορευμένο όραμα για την οικονομία δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη. Η αλήθεια […]

Ο Σωκράτης Γκιόλιας αντιπροσώπευε ακριβώς το είδος της δημοσιογραφίας και του δημοσιογράφου που αποστρέφομαι: θεούσος, μαθητής της σχολής Μάκη Τριανταφυλλόπουλου – Θέμη Αναστασιάδη, επαγγελματίας εθνικόφρων μπλόγκερ, σκανδαλοθήρας, κολλητός διαφόρων επιχειρηματιών, φίλος του λεγόμενου «Άγιου Όρους», κουτσομπόλης, γκαρδιακός του αγγελικού τρίο Κεντέρης – Θάνου – Τζέκος, καταγγελτικός λαϊκιστής, εντυπωσιοθήρας- ένα αληθινό τρωκτικό, ένα «ποντίκι» του υπερσυντηρητικού χώρου. Ακριβώς επειδή μ΄ ενοχλεί αυτού του είδους η δημοσιογραφία, γι΄ αυτό καταδικάζω με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τους δολοφόνους που τον σκότωσαν. Εύκολο είναι να υπερασπιστείς το δικαίωμα της έκφρασης εκείνων με τους οποίους συμφωνείς πολιτικά και/ή δεοντολογικά. Δύσκολο είναι να υπερασπιστείς τους διαφορετικούς και τους αντίθετους. Μα αλλιώς δεν έχουμε δημοκρατία. Ούτε στο κεφάλι μας, ούτε στα μίντια, ούτε στην κοινωνία.

Σε μια συνέντευξη ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Apple, Steve Jobs, ρωτήθηκε για το μέλλον των προσωπικών ηλεκτρικών συσκευών. Ήταν μια εύλογη ερώτηση στον άνθρωπο που από τα τέλη της δεκαετίας του 70 έχει παίξει τον πιο καθοριστικό ρόλο σε αυτό τον τομέα. Ο Steve Jobs απάντησε ότι απλά δεν ήξερε. Γίνονται τόσα πολλά από τόσους πολλούς ανθρώπους σε αυτόν το τομέα που του ήταν αδύνατον να δώσει έστω και μια μεσοπρόθεσμη πρόβλεψη. Θα περίμενε κανείς τουλάχιστον την ίδια μετριοφροσύνη από την ελληνική πολιτική τάξη η οποία, αντίθετα από τον Steve Jobs, γνωρίζει ελάχιστα για αυτά που συνήθως ασχολείται και αποφασίζει. Πρόσφατα για παράδειγμα ο υφυπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού Γιώργος Νικητιάδης εισηγήθηκε “προς την υπουργό Οικονομίας, Ναυτιλίας και Ανταγωνιστικότητας κ. Λούκα Κατσέλη να θέσει αντικίνητρα μέσω του Αναπτυξιακού Νόμου για τον περιορισμό των υπηρεσιών all inclusive (όλα εντός τιμής) στα 4 και 5 αστέρων ξενοδοχεία.” Τι ακριβώς γνωρίζει ο κ. Νικητιάδης που δεν γνωρίζουν οι ξενοδόχοι; Τι είναι αυτό που τους εμποδίζει να περιορίσουν υπηρεσίες all inclusive αν είναι προς το συμφέρον τους; Ερωτήματα αναπάντητα στην συγκεκριμένη περίπτωση. Το μόνο στοιχείο που δεν είναι περίεργο στην εισήγηση του κ. Νικητιάδη είναι ότι την στέλνει στην κ. Κατσέλη.

Προ ημερών είχαμε την τύχη να βρεθούμε στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου για να παρακολουθήσουμε τους Ιππείς, μία από τις πρώτες σωζόμενες κωμωδίες του Αριστοφάνη και εξαιρετικά επίκαιρη καθώς, καυτηριάζει τη διαφθορά των πολιτικών που με όχημα τον λαϊκισμό εκμεταλλεύονται τους επιρρεπείς σε κολακείες και παροχές πολίτες. Επρόκειτο για μία υπέροχη παράσταση που, πέρα από […]

Διαβάζω στην έγκυρη ιστοσελίδα του ΣΚΑΙ ότι η κυβέρνηση προσανατολίζεται να συνεχίσει να πληρώνει κανονικά ο Κρατικός Προϋπολογισμός για το σύνολο των ελλειμμάτων των ταμείων συντάξεων των υπαλλήλων της ΔΕΗ. Η πρόθεση αυτή της κυβέρνησης είναι στροφή 180 μοιρών από όσα είχε αποφασίσει μόλις πριν από τέσσερις μήνες, εάν δεν κάνω λάθος και με νόμο, δηλαδή να περικόψει κατά 10% το κονδύλι χρηματοδότησης των οργανισμών ασφάλισης των υπαλλήλων της ΔΕΗ και του ΟΤΕ, γεγονός που θα σήμαινε και ανάλογη περικοπή συντάξεων. Για να ξέρουμε για τι νούμερα μιλάμε, η συνολική χρηματοδότηση των ταμείων του ΟΤΕ και της ΔΕΗ από τον Προϋπολογισμό ανέρχεται περίπου στο 1,5 δις ευρώ το χρόνο προκειμένου να πληρωθούν συντάξεις οι οποίες ξεπερνούν τα 1.500 και σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και τα 2.000 ευρώ το μήνα. Μια και δεν έχω δει ακόμα πουθενά καμία διάψευση από τα συναρμόδια Υπουργεία Εργασίας και Οικονομικών, δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω την είδηση παρόλο που αν την διάβαζα πριν από ένα χρόνο μάλλον δεν θα μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Άλλωστε, η τακτική της ενίσχυσης των ρετιρέ του ευρύτερου δημόσιου τομέα στην πλάτη του έλληνα φορολογούμενου ακολουθείται διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις.