Η κατάρρευση του Ελληνικού κράτους δεν θα πρέπει απλά να θεωρηθεί ως το αποτέλεσμα των απατηλών δημοσιονομικών στατιστικών η μερικών ετών ασώτων δαπανών. Αντίθετα σηματοδοτεί την κατάρρευση ενός μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης που από την γέννηση του τον 19ο αιώνα πάντοτε έθετε την πολιτική υπεράνω των αγορών. σηματοδοτεί την κατάρρευση ενός μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης που από […]
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) δεν είναι μπαμπούλας. Είναι εργαλείο διάσωσης των οικονομιών που εξαθλιώθηκαν με ευθύνη των κυβερνήσεών τους. Και με την σύμπραξη βέβαια του συνόλου των παραγόντων του δημοσίου βίου τους. Το ΔΝΤ δεν είναι μηχανισμός καταστροφής κρατών κι εξανδραποδισμού των πληθυσμών τους. Μια εικόνα που έντεχνα προωθεί η προπαγάνδα της Αριστεράς αλλά […]
Είχα κάμποσα χρόνια να ταξιδέψω με πλοίο. Λίγο οι περικοπές για να πείσω τον εαυτό μου ότι κάνω οικονομία, λίγο μια νοσταλγία για τα παλιά φοιτητικά μου πηγαινέλα και πολύ περισσότερο η νέα ακτοπλοϊκή γραμμή που έμπαινε μετά βαΐων και κλάδων στο νησί μου, με έκανε να το δοκιμάσω. Λένε ότι το ταξίδι της επιστροφής είναι συνήθως πιο σύντομο από τον πηγαιμό. Αυτό όμως ειδικά αποδείχτηκε μακρύ και ιδιαίτερα διδακτικό για την εμπειρία της καθημερινότητας στην Ελλάδα. Κι αν το ταξίδι δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία όση ο προορισμός, όπως λέει και ο ποιητής, στην περίπτωσή μου αυτό το ταξίδι αποτυπώθηκε στο μυαλό μου σα ένα θέατρο του παραλόγου με πολλές πράξεις. Πράξη Πρώτη: Λόγω επαγγέλματος χρειαζόμουν οπωσδήποτε σύνδεση με internet εν πλω. Γι’ αυτό αλλά και εξαιτίας μιας διαστροφικής προνοητικότητας, είχα εξασφαλίσει εγγυήσεις από την εταιρεία ότι θα είχα όσο φθηνό και γρήγορο internet ήθελα. Αφήνοντας το λιμάνι άφησα πίσω και τις ελπίδες μου για σύνδεση λόγω προβλημάτων με το δορυφόρο, καιρικών συνθηκών (5 μποφόρ!) όπως μου είπαν κλπ. Δεν έχει τόση σημασία το γιατί, το αποτέλεσμα μετράει που λένε και στην πολιτική. Το καλό είναι ότι λόγω της ανωτέρας βίας που προέκυψε, βρήκα ευκαιρία να τεμπελιάσω και ετοιμάστηκα να απολαύσω το νυχτερινό ταξίδι.
Μοιάζει σαν κάποια μακρινή εποχή, αλλά ήτανε μόνο πριν από ένα μήνα όταν ο πρωθυπουργός μας αλώνιζε την υδρόγειο κηρύττοντας ανένδοτο στους “κερδοσκόπους” και στα CDS. Εμείς τότε είχαμε ρισκάρει δύο προβλέψεις: ότι η δημοσιονομική αδυναμία και έλλειψη ευρωπαϊκής αλληλεγγύης θα μας οδηγήσει στην αγκαλιά του ΔΝΤ, και ότι ακόμα και τότε, δύσκολα θα γλυτώσουμε την χρεωκοπία -εκτός και εάν εφαρμόσουμε έναν πρωτότυπο μηχανισμό υποτίμησης. Η ενδεχόμενη συμμετοχή του ΔΝΤ επισημοποιήθηκε σχετικά γρήγορα, με την αρχική συμφωνία «στήριξης» από την ΕΕ της 25ης Μαρτίου. Κάτι σαν comic relief, στην ίδια συμφωνία η ΕΕ υποσχέθηκε δάνεια με επιτόκια της αγοράς (λες και το πρόβλημα μας δεν ήτανε τα επιτόκια της αγοράς καθαυτά). Το παραμύθι ήτανε καλό για εσωτερική κατανάλωση αλλά όχι για τις αγορές. Μετά από την κακόρυφη άνοδο των spreads, η Γερμανία πείστηκε να άρει μερικώς την πολιτική μη-στήριξης και σε μία δεύτερη συμφωνία στις 11 Απριλίου αποφασίστηκε η διάθεση δανείων με επιτόκιο περίπου 5%.
Την ίδια ημέρα που οι εφημερίδες ανακοίνωναν την περίφημη συμφωνία εθελουσίας εξόδου των 300 λιμενεργατών αξίας 81,5 εκατ. ευρώ, μια άλλη είδηση στις σελίδες τους ήταν ότι “στη διάρκεια του 2009 «έβαλαν λουκέτο» περίπου 10.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις, σύμφωνα με τα στοιχεία των επιμελητηρίων.” Οι δύο ειδήσεις, η μια απέναντι στην άλλη, αποτελούσαν μια αρκετά απτή και σύντομη περιγραφή της ελληνικής οικονομικής πραγματικότητας. Η συγκεκριμένη περίπτωση των 300 λιμενεργατών ήταν η πολιτική πράξη με την οποία η νέα κυβέρνηση θέλησε να κάνει το ντεμπούτο της. Σε αυτή την πρώτη της κρίση αντιμετώπισε το πρόβλημα με τον συνήθη μεταπολιτευτικό τρόπο, δηλαδή, με το να ρίξει το χρήμα του φορολογούμενου στην συγκεκριμένη συντεχνία. Εάν κάποιος έψαχνε για έναν πρώτο οιωνό – αποφασίζοντας να αγνοήσει την απελπιστικά μέτρια αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ – αυτή η κίνηση μπορεί να εξηγήσει τα όσα ακολούθησαν από τότε. Μετά από τις εκλογές ξεχνάμε ότι το κόμμα που τις έχει κερδίσει βρίσκεται στην εξουσία όχι επειδή έχει πείσει για την ικανότητα του να κυβερνήσει αλλά γιατί το κόμμα που έχασε τις εκλογές εξουδετέρωσε και τις τελευταίες αμυδρές ελπίδες ότι μπορούσε να πετύχει τα στοιχειώδη.
Το τοπίο και το φυσικό περιβάλλον γύρω από την γνωστή από τις ιστορίες της Αγριας Δύσης πόλη της Σάντα Φέ του Νέου Μεξικού θυμίζει Μεσόγειο. Πεύκα, χαμηλή κι αραιή βλάστηση, έδαφος βραχώδες και κλίμα ξερό συνθέτουν ένα περιβάλλον που δύσκολα ξεχωρίζει από την ελληνική εξοχή. Σ’ αυτό λοιπόν την μάλλον οικεία σ’ εμάς ατμόσφαιρα, πάνω […]
«Όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά κάποια ζώα είναι περισσότερο ίσα από τα άλλα.» Η Φάρμα των Ζώων Ο Alexis de Tocqueville έλεγε πως οι δεξιότητες που παράγουν θαυμάσια λογοτεχνία, δεν παράγουν απαραίτητα και ορθή πολιτική, και στις περισσότερες των περιπτώσεων είχε δίκιο. Ωστόσο, δεν υπήρξε τέτοια η περίπτωση του αγγλο-ινδού συγγραφέα και δημοσιογράφου George […]
