Μάταια προσπαθώ να βρω στον ελληνικό τύπο κάτι σχετικά με το Climategate που έχει γίνει μεγάλο θέμα στο διεθνή τύπο. Πρόκειται για το σκάνδαλο που δημιουργήθηκε όταν χιλιάδες e-mails και έγγραφα εκλάπησαν απο τους υπολογιστές της Κλιματολογικής Ερευνητικής Μονάδας (CRU) του University of East Anglia. Η συγκεκριμένη μονάδα δεν ένα σύνηθες ερευνητικό κέντρο μιας και οι μετρήσεις που κάνει χρησιμοποιούνται από την Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος (IPCC) του ΟΗΕ. Είναι ένα κέντρο με μεγάλη επιρροή και φήμη. Μέχρι τώρα υπάρχουν δυο βασικές αντιδράσεις στις μέχρι τώρα αποκαλύψεις. Η πρώτη μιλάει για το ξεκουκούλομα μιας συνωμοσίας που αποδεικνύει πως συγκεκριμένοι επιστήμονες προσπαθούν να κατασκευάσουν στοιχεία προκειμένου να ικανοποιήσουν προαποφασισμένα αποτελέσματα.

«Το χειρότερο σε μια κρίση είναι να την αφήσεις να πάει χαμένη», είπε ο προσωπάρχης του Ομπάμα, που κάτι ξέρει από ανάληψη διακυβέρνησης σε δύσκολους καιρούς. Ευλόγως σε μια οικονομική κρίση, οι περισσότεροι προσδοκούν να περάσει για να επιστρέψουν το ταχύτερο στις κανονικές συνθήκες. Ομως, ο μεγάλος κίνδυνος σε αυτή την κρίση είναι ακριβώς η […]

Αριστερά της Αριστεράς δεν υπάρχει η Δεξιά, όπως πίστευε ο Χαρίλαος Φλωράκης. Υπάρχει η ακροδεξιά, που όλο και πιο συχνά συναντίεται με την ακροαριστερά. Οχι μόνο για να δίνουν μάχες με καδρόνια και πέτρες στο κέντρο της Αθήνας, αλλά με κοινές επιθέσεις σε όσους όσους προσπαθούν να υπερασπιστούν το δικαίωμα καθενός να λέει ότι του […]

Ο Αντώνης Σαμαράς κατά την εσωκομματική προεκλογική περίοδο μας θύμισε για ευνόητους λόγους το δάκρυ του Κωνσταντίνου Καραμανλή για την ονομασία της Μακεδονίας. Στις περισσότερες ομιλίες του επίσης δεν παρέλειψε να αναφερθεί στον «εθνάρχη» και στις καλές σχέσεις τους. Ο κ. Σαμαράς επιχειρεί περίπου να «εμπλέξει» τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ως υποστηρικτή της άκαμπτης πολιτικής του για την ονομασία των Σκοπίων που λίγο έλλειψε να οδηγήσει τη χώρα σε διεθνή διασυρμό, ο οποίος απεφεύχθη τελευταία στιγμή με την αποπομπή του από την κυβέρνηση. Η προσπάθεια του κ. Σαμαρά να προσεγγίσει τους καραμανλικούς της ΝΔ συναντά ωστόσο σοβαρές δυσκολίες όταν ανατρέξουμε στις πηγές της ιστορίας. Την άνοιξη του 1997 δημοσιεύονται τα Αρχεία του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Στον 12ο τόμο (σελ. 636)ο στενότερος συνεργάτης του Κωνσταντίνου Καραμανλή κ. Πέτρος Μολυβιάτης επιρρίπτει ευθέως ευθύνες στον Αντώνη Σαμαρά για το χειρισμό του θέματος των Σκοπίων.

Η θολούρα που χαρακτηρίζει τους πολιτικούς προσανατολισμούς της ΝΔ δεν διαλύθηκε. Τι σημαίνει ακριβώς στην ΝΔ φιλελεύθερος και τι λαικός δεξιός; Ακούγονται απίστευτες ασυναρτησίες. Ντρέπομαι που εκστομίζονται τέτοιες κουβέντες από ανθρώπους που κατέχουν πολιτικούς ρόλους και επιδιώκουν να κυβερνήσουν την χώρα. Ακούω για «επιστροφή στις ιδεολογικές ρίζες» του δεξιού χώρου, όταν οι θέσεις των συγκεκριμένων […]

Η ιδεολογία ποτέ δεν υπήρξε το δυνατό σημείο της εγχώριας συντηρητικής παράταξης. Διαχρονικά, οι ιδεολογικές ανησυχίες της συνήθως ετεροκαθορίζονταν από τους πολιτικούς αντιπάλους της και τους δοσμένους συσχετισμούς ισχύος. Έτσι, ο αντι-βενιζελισμός έδωσε πρόθυμα τη θέση του στον αντι-κομμουνισμό, που με τη σειρά του αντικαταστάθηκε από τον αντι-παπανδρεϊσμό. οι όποιες ανησυχίες για τη φυσιογνωμία της […]

Σε προηγούμενο κείμενο αναφερθήκαμε στο έλλειμμα πολιτικής αξιοπιστίας του Αντώνη Σαμαρά. Ο Ηλίας Κανέλλης και ο Διονύσης Γουσέτης με τα εξαιρετικά τους άρθρα ολοκλήρωσαν το αρνητικό πορτραίτο ενός μέτριου πολιτικού που ξέχασε πολύ γρήγορα όσα έλεγε δεκαπέντε χρόνια πριν, με ενδεικτική δε της πολιτικής αμνησίας του το δίχως άλλο εκείνη τη δήλωση στον Αντώνη Καρκαγιάννη, ότι ακόμη κι αν του πρόσφεραν την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας αυτός τάχα δεν θα την αποδεχόταν. Θα πρέπει λοιπόν ο υποψήφιος για αρχηγός της ΝΔ να δώσει εξηγήσεις για τις παλαιότερες δηλώσεις του; Όταν κάποιος είναι πολιτικός, δημόσιο πρόσωπο, θα ήταν καλό να θυμάται τι έχει κατά καιρούς υποστηρίξει και πάντως να μην ενοχλείται αυτός ή οι φίλοι του, όταν κάποιοι τους τα υπενθυμίζουν.

Ενα από τα βασικά προβλήματα σε αυτήν τη χώρα είναι ότι ποτέ δεν ξεκαθαρίζουμε έννοιες, όρια και αρμοδιότητες. Ολα μπερδεύονται σε ένα κουβάρι, άπαντες ασχολούνται με τα πάντα, με αποτέλεσμα όλη η χώρα να γίνεται ένα σκηνικό γκαγκ κωμωδίας. Πώς βλέπουμε στη μεγάλη οθόνη να ανάβει μια φωτιά κάπου και τρέχουν όλοι μαζί να τη […]

Με αφορμή την συζήτηση που άνοιξε γύρω από την ‘νέα αρχιτεκτονική του κράτους’, όπως αποκαλείται!!! η επιχειρούμενη νέα διοικητική μεταρρύθμιση, παραθέτω ορισμένες σκέψεις, όπως ακριβώς είναι διατυπωμένες στο βιβλίο μου ‘Τα βήματα του Έστερναχ – Η Ελλάδα μετά το 2010’. Η φιλοδοξία μου είναι να βοηθήσω στο ξεκαθάρισμα της σωρευμένης ‘ιστορικής σύγχισης’ που επικρατεί γύρω […]

Στις επερχόμενες εκλογές της Νέας Δημοκρατίας τίθεται το ζήτημα αν η ΝΔ θα πρέπει να μετακινηθεί στο κέντρο ή αν το κέντρο θα πρέπει να μετακινηθεί δεξιά. Στην πρώτη περίπτωση, μετά από την συνήθη φθορά του κυβερνώντος κόμματος η ΝΔ σε εύλογο χρονικό διάστημα θα αναλάμβανε την εξουσία. Στην δεύτερη περίπτωση θα άλλαζε η Ελλάδα. Δεν είμαι ο συνήθεις ψηφοφόρος Σαμαρά – όπως τουλάχιστον αυτός παρουσιάζεται στα ΜΜΕ. Πιστεύω στην παγκοσμιοποίηση όχι ως κάτι αρνητικό αλλά αναπόφευκτο, αλλά ως μια από τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την ευημερία της χώρας. Πιστεύω στις ελεύθερες αγορές, την χαμηλή φορολογία, το μικρό και αποτελεσματικό κράτος. Σε μια σειρά κοινωνικών θεμάτων έχω μια καθαρά φιλελεύθερη θέση, π. χ. είμαι υπέρ του γάμου των ομοφυλόφιλων. Θα είχα αρκετούς λόγους να μην ψήφιζα Αντώνη Σαμαρά. Όταν έγραψα το Η Πολιτική Εκπαίδευση του Κώστα Καραμανλή, η πολιτική νεολαία στην όποια αναφέρομαι είναι αυτή της Πολιτικής Άνοιξης. Ο κ. Σαμαράς είναι και αυτός μέρος του πολιτικού συστήματος που έχει δείξει απίστευτη αναποτελεσματικότητα και έλλειψη φαντασίας. Το θέμα είναι ότι οι αδυναμίες και όλα τα αρνητικά του κ. Σαμαρά δυστυχώς υπερκαλύπτονται από αυτά της κ. Μπακογιάννη.

«Κάτω τα χέρια από το άσυλο, το άσυλο ανήκει στον λαό». Ένα ενδιαφέρον σύνθημα. Βέβαια, αδυνατεί κανείς να καταλάβει τι θέλει να πει ακριβώς ο ποιητής. Δεν είναι άλλωστε και η πρώτη φορά. Και γιατί να καταλάβουμε άλλωστε; Η αριστερά στην Ελλάδα διαθέτει κάτι σαν το αλάθητο του Πάπα. Δεν καταλαβαίνεις τι θέλουν να πουν; […]

Η χώρα είναι αντιμέτωπη με τη χρεοκοπία: όχι μόνο την επερχόμενη οικονομική, όσο αυτή που έχει ήδη επέλθει – την ηθικο-πολιτική. Φαίνεται, άλλωστε, στις δηλώσεις των Ευρωπαίων αξιωματούχων. Δεν μας επικρίνουν τόσο για εσφαλμένη οικονομική πολιτική, όσο για ανυπαρξία πολιτικής («η Ελλάδα δεν έλαβε κανένα διορθωτικό μέτρο, βυθίζεται στα χρέη και στα ελλείμματα…» – Αλμούνια) […]

Δεν είχα την τιμή να προσκληθώ στην εκδήλωση του Ιδρύματος της Βουλής για την πρόσφατη χρηματοοικονομική κρίση. Προφανώς, σύμφωνα με την συνήθη ελληνική πρακτική, οι καλεσμένοι μοιράζονταν κοινές απόψεις για τα αίτια και την θεραπεία της κρίσης. Αν κρίνω από τα γραφόμενα του κ. Α. Καρακούση στο ‘Βήμα’, η μοναδική μου πηγή για το τι […]

Όσο παράδοξο και αν ακούγεται, στα τελευταία πεντέμισι χρόνια που η «φιλελεύθερη» «Νέα Δημοκρατία» κυβέρνησε την Ελλάδα, γίναμε μάρτυρες του θριάμβου του μεγάλου και σπάταλου κράτους. Ιδρύθηκαν πάνω από 350 νέοι δημόσιοι οργανισμοί, οι δημόσιοι υπάλληλοι ξεπέρασαν για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού έθνους το μισό εκατομμύριο, οι δαπάνες του δημόσιου τομέα αυξήθηκαν από 39% του ΑΕΠ το 2003 σε 42% του ΑΕΠ το 2009 και η συνολική φορολογική και ασφαλιστική επιβάρυνση μιας μέσης Ελληνικής οικογένειας αυξήθηκε από 39,5% το 2004, στο 42,7% το 2008. Σαν αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα της οικονομικής κατάρρευσης. Το δημόσιο χρέος οδεύει προς το ιλιγγιώδες 120%, ενώ το έλλειμμα αγγίζει το ποσοστό ρεκόρ του 12,5%. Στις εκλογές του Οκτωβρίου, η «Νέα Δημοκρατία» τιμωρήθηκε με το χαμηλότερο ποσοστό της ιστορίας της.

Πρόσφατα ήρθε ξανά στην επικαιρότητα -με αφορμή την επέτειο 20 ετών από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου- η συζήτηση σχετικά με τις συγκλονιστικές αλλαγές που συντελέσθηκαν τα τελευταία έτη στις χώρες του τ. υπαρκτού σοσιαλισμού. Ενα από τα πιο ενδιαφέροντα θέματα αφορά την αλλαγή στη φύση της διαφθοράς και τις επιπτώσεις που έχει στο […]

Η καινούργια κυβέρνηση σκοπεύει να εφαρμόσει άμεσα το σχέδιο της Διοικητικής Μεταρρύθμισης (γνωστό και ως Καποδίστριας ΙΙ). Με πυρετώδεις ρυθμούς ετοιμάζεται μέσα στους επόμενους λίγους μήνες να ανακοινώσει ότι οι Δήμοι θα συνενωθούν γιά να γίνουν πιό ισχυροί και από 1050 που είναι σήμερα θα μείνουν τελικά 350 σε όλη την χώρα. Ταυτόχρονα οι Νομοί θα συνενωθούν και από 56 θα γίνουν 16 ενώ οι Περιφέρειες από 13 θα γίνουν 5. Το ίδιο σχέδιο είχε προετοιμάσει και η προηγούμενη κυβέρνηση και το είχε σε πρώτη προτεραιότητα. Εν μέσω οικονομικής κρίσης και ενώ κανείς δημότης δεν έχει βγεί στους δρόμους γιά να ζητεί την κατάργηση του δήμου του (ή του νομού του) η κυβέρνηση είναι έτοιμη να καταργήσει σχεδόν όλους τους δήμους και διά συνενώσεως (συνήθως 4-5 γειτονικών δήμων) να δημιουργήσει άλλους δήμους με πληθυσμό κατ’ ελάχιστο 100.000 έως 150.000 κατοίκων ανά δήμο. Τα κυρίαρχα κόμματα φαίνονται να συμφωνούν απόλυτα στο σχέδιο διότι έτσι “θα έχουμε ισχυρότερη τοπική αυτοδιοίκηση” και “θα περιορισθούν τα έξοδα της κεντρικής κυβέρνησης”. Οι δήμαρχοι έχοντας εκλεγεί με την βοήθεια κάποιου από τα κυρίαρχα κόμματα δεν φαίνονται να αντιδρούν ή να βρίσκουν κάποιο σοβαρό μειονέκτημα στο σχέδιο “Καποδίστριας ΙΙ”.

Ενα καημό έχει η συντηρητική Αριστερά και τον διαλάλησε με πλείστα όσα αφιερώματα. Το ερώτημα που στοιχειώνει στη σκέψη της είναι «μετά την πτώση του Τείχους έγινε ο κόσμος καλύτερος;». Οι απαντήσεις φυσικά είναι «όχι», και μιλάμε για «απαντήσεις» και ουχί για «απάντηση» διότι η συντήρηση έχει πολλά ποδάρια. Για το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, τα […]

Για τη γενιά μου, που ενηλικιώθηκε στην άχαρη δεκαετία του ’80, το 1989 ήταν το πρώτο μεγάλο τράνταγμα παγκόσμιας ιστορίας. Βλέποντας ξανά τις εικόνες από το τείχος του Βερολίνου, ανέσυρα το γράμμα του Βένελιν Γκάνεφ από το 1991. Γνώρισα τον Βένελιν εκείνη τη χρονιά σε διεθνές συνέδριο. Συνομήλικός μου ακτιβιστής από τη Βουλγαρία, φοιτητής από […]

Δεν έπρεπε να εκπλαγεί κανείς από τις δηλώσεις της κ. Αλέκας Παπαρήγα για το Τείχος του Βερολίνου. Είναι γραμματέας ενός κόμματος που δοξολογεί με κάθε ευκαιρία έναν από τους πιο στυγνούς δικτάτορες που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Ο ιδεολογικός καθοδηγητής του ΚΚΕ, ο Ιωσήφ Στάλιν, είναι ο πατέρας του πρακτικού ολοκληρωτισμού. Δεν πρέπει να ξεχνάμε […]

Last December, downtown Athens experienced three nights of street battles, arson and looting that became headlines in the international press. We argue that the reasons for this extreme social turbulence are related to the regulatory and institutional rigidities that still prevail in Greece’s economy in spite of the strong growth that it enjoyed till recently and which was as a result of specific factors that can be identified. Furthermore we describe the pattern of state intervention, institutional sclerosis and high administrative costs that secure and allocate rents to interests groups which obstruct all efforts to reduce these rents and to open up the economy. In particular, we argue that these, numerous, rent seeking groups curtail competition in the product and services markets, increase red tape and administrative burdens and actively seek to establish opacity in all administrative and legal processes in order to form an environment in which they will be able to increase the rents they extract.

Ερώτημα: Αν ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος είχε επανακάμψει στη Ν.Δ., θα είχε φτάσει στο σημείο να είναι σήμερα υποψήφιος αρχηγός του κόμματος; έχουμε το πρωτοφανές για ένα ευρωπαϊκό κόμμα θέαμα, οι υποψήφιοι για την ηγεσία να μη διασταυρώνουν ποτέ τα ξίφη τους για θέματα πολιτικής και ιδεολογίας. Ακόμα και στα συνέδρια του Κ.Κ. Κίνας, υπάρχει περισσότερη […]

Ο κ. Αντώνης Σαμαράς ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την αρχηγία της ΝΔ. Φιλοδοξεί να αποδείξει ότι θα επιτύχει εκεί, όπου απέτυχε παταγωδώς με το κόμμα που ίδρυσε την Πολιτική Άνοιξη. Επιθυμεί να γίνει αρχηγός ενός κόμματος, την κυβέρνηση του οποίου ανέτρεψε το 1993 και το οποίο εμπόδισε να επανέλθει στην εξουσία το Φεβρουάριο του 1995 παρέχοντας θετική ψήφο στην εκλογή του κ. Στεφανόπουλου στη θέση του προέδρου της Δημοκρατίας. Με τη δήλωση υποψηφιότητας Σαμαρά, ολοκληρώνεται η πολιτική επανένταξη του ανδρός στη Νέα Δημοκρατία. Προηγήθηκαν η υπουργοποίησή του τον περασμένο Ιανουάριο και η συμμετοχή του με απόφαση Καραμανλή στις βουλευτικές εκλογές του 2004. Τα χρόνια που πέρασαν οι περισσότεροι λησμόνησαν το πόσο καθοριστική υπήρξε η πολιτική συνεισφορά του πρώην αρχηγού της Πολιτικής Άνοιξης (κόμματος που γρήγορα κατέληξε στα αζήτητα της πολιτικής) και επίδοξου αρχηγού της ΝΔ την κρίσιμη περίοδο 1992-1993 στην πτώση της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.

Έχει ένα θεμελιακό πρόβλημα η Νέα Δημοκρατία, το οποίο συνυφαίνεται άμεσα με την πορεία της προς την εξουσία. Μετεμφυλιακά, η κατίσχυση της ήταν τέτοια έναντι της αριστεράς, ώστε ουδέποτε ένιωσε την ανάγκη να συγκροτήσει ένα ενιαίο ιδεολογικά σχηματισμό, ο οποίος με τις απαραίτητες ζυμώσεις, θα κατάρτιζε μια συνεκτική πλατφόρμα πολιτικής πρότασης. Στο αντίθετο στρατόπεδο, στην […]

Eίναι γνωστό ότι στην Ελλάδα η ελευθερία θεωρείται κακό πράγμα. Οχι στη θεωρία, αλλά στην πράξη. Θεωρητικώς όλοι οι Ελληνες είναι φίλοι της ελευθερίας, με τον ίδιο τρόπο που όλοι οι Ελληνες είναι κατά της φοροδιαφυγής. Ολοι θέλουμε να καταπολεμηθεί, αλλά «όχι, βρε αδελφέ, και να ζητήσουμε απόδειξη από το μαγαζί που μας εξυπηρετεί». Κατά […]

Εξαιρετικό, ως συνήθως. το κύριο άρθρο τηε ‘Εστίας’ της 31-10-09 με τίτλο «Σε λάθος δρόμο η Νέα Δημοκρατία». Είναι όντως καιρός πιά να καταργηθούν οι ποικίλοι επιθετικοί προσδιορισμοί στο κύριο όνομα «φιλελευθερισμός» (όπως ‘ριζοσπαστκός’, ‘κοινωνικός’ και ένας Λούλης. ξέρει τι άλλο ακόμη). Χειρότερο απ’ όλα είναι το πρόθεμα ‘νεο-‘ που του έχουν κολλήσει λογής-λογής αντι-φιλελεύθεροι. […]

Το χειρότερο για τη Νέα Δημοκρατία δεν είναι τα μεγάλα και τα μικρά σκάνδαλα που σημάδεψαν την εξαετή διακυβέρνησή της. Δεν είναι οι απίστευτες σπατάλες, σε επιτροπές, επιτροπούλες, ρουσφέτια, προσλήψεις, τα σταζ, τα «παραστάζ», η οικογενειακή διαμονή υπουργών στο «Four Seasons» των Παρισίων, ο λογαριασμός ύψους 107.000 ευρώ τον μήνα σε ένα τηλέφωνο ενός υπουργού! […]