Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ξεκίνησε την προηγούμενη εβδομάδα τις προβλεπόμενες από το Σύμφωνο Σταθερότητας διαδικασίες περί υπερβολικού ελλείμματος για την χώρα μας (καθώς και για 5 άλλα κράτη μέλη της Ε.Ε.), δεν μας είπε όμως τίποτε για τα ελλείμματα του πολιτικού μας συστήματος, τα οποία τροφοδοτούν διαχρονικά τα οικονομικά μας ελλείμματα. Με άλλα λόγια, η οικονομική […]

«Μιλάμε για κατανόηση μιας πρότασης με την έννοια ότι αυτή μπορεί να αντικατασταθεί από άλλη που λέει το ίδιο πράγμα• αλλά και με την έννοια ότι δεν μπορεί να αντικατασταθεί από καμία άλλη. […] Στη μια περίπτωση η σκέψη της πρότασης είναι κάτι που το έχουν κοινό διαφορετικές προτάσεις• στην άλλη, κάτι που μπορούν να […]

Από συστάσεως του ελληνικού κράτους, οι αγρότες απετέλεσαν το μήλον της εκλογικής έριδας των πολιτικών κομμάτων. Αυτό συνέβαινε και εξακολουθεί να συμβαίνει, με ιδιαίτερη μάλιστα κάθε φορά ένταση διότι οι αγρότες αποτελούν μία κρίσιμη ομοιογενή εκλογική μάζα, της οποίας ο εκλογικός και κατ’ επέκταση πολιτικός προσεταιρισμός, μπορεί να κάνει τη διαφορά και να δώσει την απαιτούμενη πλειοψηφία με σχετικά εύκολο τρόπο. Η ελκυστικότητα που παρουσιάζει η πολιτική χειραγώγηση των αγροτών εκ μέρους των κομμάτων, οφείλεται στη μαζικά μονόδρομη πολιτική της συμπεριφορά και την εύκολη μετατόπισή της όταν μεταβάλλεται η οικονομική βάση του τυπικού αγροτικού νοικοκυριού. Από την εποχή του παλιού αγροτικού ζητήματος, της διανομής των εθνικών γαιών και της καθιέρωσης πάνω σ’ αυτών, δικαιωμάτων ιδιοκτησίας, έως τις ημέρες μας όπου επανακαθορίζεται η Ευρωπαϊκή Κοινή Αγροτική Πολιτική, περιορίζοντας ή καταργώντας τις αγροτικές επιδοτήσεις, διαμορφώνεται αναπόδραστα στην πλήρη διάστασή του, το Νέο Αγροτικό Ζήτημα, με τα πολιτικά κόμματα να διαγκωνίζονται σ’ έναν αγώνα δρόμου πλειοδοσίας που είναι φανερά αδιέξοδος.

Κάθε φορά που ακούω τα εφιαλτικά ποσοστά ανεργίας στη Ροδόπη και την Ήπειρο σκέφτομαι το Γιβραλτάρ. Το Γιβραλτάρ είναι η άκρη μιας χερσονήσου -για την ακρίβεια, ένας «βράχος»- συνολικής έκτασης 6,5 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Οι παραγωγικές του δυνατότητες και οι φυσικοί του πόροι είναι κυριολεκτικά ελάχιστοι. Κι όμως,οι 28,500 κατοίκοι του, απολαμβάνουν ένα μέσο εισόδημα περί […]

Δύο είναι τα χαρακτηριστικά του κλίματος που επικρατεί σχετικά με την οικονομική κρίση που, πραγματικά η φανταστικά σε ορισμένες περιπτώσεις -σαν προιόν βασικά του φόβου που καλλιεργούν τα ΜΜΕ – , κυριαρχεί στις ημέρες μας. Το ένα είναι η περίπου παγιωμένη βλακώδης συναίνεση πως ήσαν οι «ασύδοτες» αγορές και ο «άπληστοι» τραπεζίτες που την προκάλεσαν. […]

Σήμερα το πρωϊ κατατέθηκε από τους πληρεξούσιους δικηγόρους παρέμβαση υπέρ του κύρους των διοικητικών πράξεων ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας: EΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ Π Α Ρ Ε Μ Β Α Σ Η (άρθρο 49 π.δ. 18/1989) 1. Φώτη Περλικού του Παναγιώτη, κατοίκου Πειραιώς, 2… 8… 9. Σπυρίδωνος Ντόβα του Αθανασίου, κατοίκου Αθηνών, 10…. […]

Στις 12 Φεβρουαρίου του 2009 γιορτάζει η ανθρωπότητα! Η επετειακή αυτή ημερομηνία δεν είναι τυχαία, δεν υπολογίσθηκε στο τραπεζάκι κάποιων συνδικαλιστών που ήθελαν απλά μια μέρα διακοπών μέσα στον Φλεβάρη. Εξάλλου δεν είναι καν αργία ή μέρα αποχής από την εργασία. Η ημερομήνια αυτή είναι σημαντική γιατί σαν σήμερα- πριν 200 χρόνια- γεννιόταν ένας απ’τους μεγαλύτερους επιστήμονες και φυσιοδίφες που θα γνωρίζαμε ποτέ: ο Κάρολος Δαρβίνος (ή αν το προτιμάτε ως εξώνυμο: Τσαρλς Ντάρουιν). Ακόμα κι αν έχουν περάσει δύο αιώνες από τη γέννησή του και 150 χρόνια από το μνημειώδες έτος (1859) που δημοσίευσε το opus magnum του: “On the Origin of Species by Means of Natural Selection, or The Preservation of Favoured Races in the Struggle for Life.” οι ιδέες του Δαρβίνου προκαλούν ακόμα συζητήσεις επί συζητήσεων, όχι τόσο γιατί μια σωρεία επιστημονικών δεδομένων τις επαλήθευσε αλλά γιατί υπάρχουν ακόμα εκατοντάδες άνθρωποι, δυστυχώς ακόμα και με επιστημονικό-ακαδημαϊκό υπόβαθρο, που προσπαθούν να τις αψηφίσουν.

Σήμερα τελειώνει το 18ο συνέδριο του ΚΚΕ. Στα συνέδρια αυτού του κόμματος τα πράγματα είναι τόσο καλά κοσκινισμένα, που δεν αναμένεται καμία έκπληξη. Θα προκύψει, ανάμεσα σε άλλα και η επίσημη αποκατάσταση του σταλινισμού. Είναι ο σταλινισμός φαινόμενο σήψης και διαφθοράς; Για κάποιους αναντίρρητα ναι. Ίσως και για τον ίδιο τον Ιωσήφ Στάλιν. Όχι όμως […]

Οι θέσεις που ακολουθούν αποτελούν την βάση της πρότασης της ομάδας “Γενιά των 700 Ευρώ – G700” για την αναβάθμιση της εκπαίδευσης και αποστάλησαν σε όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα στα πλαίσια ενός e-διαλόγου για την παιδεία. Λύκειο στα πρότυπα του International Baccalaureate (I.B.): H δευτεροβάθμια εκπαίδευση διακρίνεται σε δύο φάσεις: την πρώτη την αποτελεί το τετραετούς φοίτησης γυμνάσιο και τη δεύτερη το διετούς φοίτησης λύκειο το οποίο οργανώνεται κατά τα πρότυπα του διεθνούς απολυτηρίου (International Baccalaureate – IB): Μετά την τετραετή φοίτηση στο γυμνάσιο, ο μαθητής εισάγεται στο νέο διετές Λύκειο. Εκεί καλείται να διαλέξει ένα μάθημα από 6 υποχρεωτικά επιστημονικά πεδία. Καλείται ουσιαστικά να διαλέξει 1) μία μητρική γλώσσα, 2) ένα επίπεδο δυσκολίας μαθηματικών, 3) μία κοινωνική επιστήμη, 4) μία θετική επιστήμη, 5) μία ξένη γλώσσα, 6) μία ελεύθερη επιλογή απ’ οποιοδήποτε επιστημονικό πεδίο ή τέχνη επιθυμεί, για παράδειγμα από κουζινική και καλλιτεχνικά μέχρι θρησκευτικά. Ανάλογα με την κατεύθυνση που θέλει να ακολουθήσει αργότερα στο πανεπιστήμιο ή ανάλογα με τα ενδιαφέροντά του, ο μαθητής θα επιλέγει τρία μαθήματα σε προχωρημένο επίπεδο δυσκολίας και 3 σε μεσαίο επίπεδο δυσκολίας.

Εύκολα μπορεί κανείς να απηυδήσει από την ουσιαστική αδιαφορία και τον εξοργιστικό ωχαδερφισμό με τον οποίο η κοινωνία και οι πολιτικοί της ταγοί αντιμετωπίζουν την παγκόσμια οικονομική κρίση. Για την αριστερά, στις πολυποίκιλες εκδοχές της, τα πράγματα είναι σχετικά απλά. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές κυβέρνησης και αντιπολίτευσης οδήγησαν τον τόπο στα σημερινά αδιέξοδα. Και η διέξοδος […]

Για ποιο λόγο ο Φρίντριχ Χάγιεκ, ο κατ’ εξοχήν υπέρμαχος της «ακουσίως προκύπτουσας τάξης» για τον 20ό αιώνα, αποφάσισε να συγγράψει το Σύνταγμα της Ελευθερίας, έναν οδικό χάρτη για τη φιλελεύθερη δημοκρατία γεμάτο από προτάσεις για το τι και πώς πρέπει να γίνει; Πώς δένει η αυθορμησία με τον συνταγματικό σχεδιασμό; Η απάντηση σ’ αυτή τη φαινομενική αντίφαση είναι και η προϋπόθεση για να κατανοήσει και να αποτιμήσει κανείς δίκαια την πολιτική σκέψη του Χάγιεκ. Αυτό το δύσκολο όντως έργο ανέλαβε να φέρει εις πέρας στις 25 Ιανουαρίου ο κ. Βασίλης Μαγκλάρας από τις σελίδες της «Καθημερινής» της Κυριακής. Και δυστυχώς απέτυχε (σ.σ. Η κριτική του κ. Β. Μαγκλάρα αναφερόταν στην έκδοση «Το Σύνταγμα της Ελευθερίας», που κυκλοφορεί από τις εκδ. Καστανιώτη και το Ινστιτούτο Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής).

Η Ελουάνα Ενγκλάρο τους την έσκασε. Πρόλαβε και πέθανε την ώρα που ο Μπερλουσκόνι και η ιταλική γερουσία συνεδρίαζαν για να ακυρώσουν τη δικαστική απόφαση που επέτρεπε διακοπή της σίτισης στην κοπέλα που ήταν σε κώμα. Δεκαεπτά χρόνια πάλευε δικαστικά ο πατέρας της γι’ αυτή την απόφαση. Και σκεφτείτε ότι η διακοπή σίτισης δεν συνιστά […]

Η«εικονική δημοκρατία» δεν είναι αυτό που κάποτε νομίζαμε – κάτι σαν τον εικονικό γάμο, η υποκριτικά εξευγενισμένη πρόσοψη μιας ανομολόγητης πραγματικότητας. Στις μέρες μας, η «εικονική δημοκρατία» θυμίζει περισότερο ριάλιτι σόου: η συμπεριφορά των πολιτικών διαμορφώνεται κυρίως από την επίγνωση ότι απεικονίζεται στην τηλεοπτική οθόνη και ότι η «σκηνοθετημένη» εικόνα τους εξαργυρώνεται στις εκλογές. Στην […]

Το τραγικό περιστατικό της Θεσσαλονίκης ανέδειξε ένα τεράστιο πρόβλημα στο χώρο των προμηθειών υγείας. Χάθηκε μια ανθρώπινη ζωή διότι δεν υπήρχαν τα αναγκαία και φθηνά αναλώσιμα για να λειτουργήσουν οι ακριβοί και σωτήριοι απινιδωτές. Ο υπουργός Υγείας δήλωσε ότι η πρώτη έρευνα «δείχνει ότι και στοκ ασφαλείας υπήρχε και αποθέματα. Κάποιος λοιπόν δεν έκανε καλά […]

Εδώ και δεκαπέντε χρόνια από τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου με όρισε Υπουργό Οικονομικών – σε πολλή δύσκολη στιγμή για τη χώρα – προσπαθώ να καταλάβω τι πρέπει να γίνει για την αντιμετώπιση των δημοσιονομικών προβλημάτων. Σας λέω ειλικρινά ότι εξέτασα το πρόβλημα από όλες τις πλευρές. Το έπιασα από τα έσοδα. Από τους φόρους, […]

O Hayek είναι κριτής της έννοιας της κοινωνικής δικαιοσύνης. Πιστεύει ότι αποτελεί τη μεγάλη πλάνη, στην κυριολεξία η οφθαλμαπάτη της εποχής μας. «Η στράτευση υπέρ της ‘κοινωνικής δικαιοσύνης’ έχει γίνει κύριος παράγων ηθικής έξαρσης, το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του σωστού ανθρώπου… Στην πραγματικότητα έχουμε να κάνουμε με μια θρησκευτικού τύπου δεισιδαιμονία, που καλά κάνει να την ανέχεται κανείς όταν δίνει χαρά σ’ αυτούς που την πιστεύουν, αλλά την οποία πρέπει να καταπολεμά κανείς όταν μετατρέπεται σε πρόσχημα για την επιβολή καταναγκασμών σε άλλους ανθρώπους». «Με πρόσχημα την ‘κοινωνική δικαιοσύνη’ οι το κράτος απέκτησε ραγδαία μεγάλη κεντρική δύναμη – την οποία δεν μπορεί να αρνηθεί να χρησιμοποιήσει για να ικανοποιήσει τα αιτήματα κατεστημένων συμφερόντων που έμαθαν να χειρίζονται το σύνθημα την ‘κοινωνική δικαιοσύνη’ όπως το ‘άνοιξε σουσάμι’ » (στο παραμύθι του Αλί Μπαμπά). Η έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης κατά τον Hayek είναι κενή νοήματος ίσως και αντιφατική. Αλλά η οικονομική, κοινωνική και κυρίως πολιτιστική ανάγκη στήριξης και ενδυνάμωσης εκείνων που κατά την κοινή αντίληψη (η οποία ποικίλει σε τόπο και χώρο) είναι ασθενέστεροι μπορεί κάλλιστα να αναγνωρισθεί χωρίς τη ρητορική περί «κοινωνικής δικαιοσύνης».

Ομολογώ ότι τίποτα δεν με είχε προετοιμάσει για την έκπληξη που αισθάνθηκα το περασμένο Σαββατοκύριακο στην επίσκεψή μου στην Κωνσταντινούπολη. Είχα πάει για να παρακολουθήσω μια σειρά εκδηλώσεων όπου, μεταξύ άλλων, διακεκριμένοι Τούρκοι «διαφωνούντες» θα συζητούσαν για «ευαίσθητα εθνικά θέματα» στην Τουρκία. Σε μια ανάλογη εκδήλωση για «ευαίσθητα εθνικά θέματα», που έγινε σχετικά πρόσφατα στο […]

Η προχθεσινή «Αυγή» δημοσίευσε ρεπορτάζ και θαρραλέο άρθρο γνώμης υπέρ της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, με αφορμή την ιστοσελίδα indymedia. Ωστόσο, μαζί με τα δημοσιεύματα αυτά συνυπάρχουν και αντίθετα. Εσχάτως η στήλη υπέστη πρωτοφανή επίθεση, τέτοια που δεν είχε γνωρίσει στα 12 χρόνια της ζωής της. Λοιδορήθηκε για πρώτη φορά ο τίτλος «αχάριστος φωνή», η […]

O David Friedman δεν είναι ευρύτερα γνωστός στην χώρα μας. Δεν παύει όμως να αποτελεί μια εξέχουσα μορφή του διεθνού φιλελευθερισμού και μάλιστα της αναρχοκαπιταλιστικής τάσης του. Γιος του νομπελίστα Milton Friedman, δεν κρύφτηκε κάτω από την σκιά του, αλλά παρήγαγε το δικό του, πολύ πλούσιο και πνευματικά προκλητικό, διανοητικό έργο, που σε πολλά σημεία διασταυρώνεται πολεμικά με τις ιδέες του πατέρα του. Το υπόβαθρο των φυσικών επιστημών που διαθέτει, του επιτρέπει να εκφράζει τις σκέψεις και τις ιδέες του με απλότητα και σαφήνεια, να είναι ιδιαίτερα μεταδοτικός και κατανοητός από τον αναγνώστη του. Η συνέντευξη δόθηκε στον Γιώργο Σαρηγιαννίδη μέσω ανταλλαγής ηλεκτρονικών μυνημάτων το διάστημα Δεκεμβρίου 2008 – Ιανουαρίου 2009.

Δεν υπάρχει πια αμφιβολία: είναι η χειρότερη κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού τουλάχιστον από τη δεκαετία του ’30. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προβλέπει τη βαρύτερη παγκόσμια ύφεση των τελευταίων 60 ετών. Οι «κυρίαρχοι του σύμπαντος», τα «χρυσά παιδιά» της Γουωλ Στρητ και οι ράθυμες ρυθμιστικές αρχές τους, δύσκολα θα τα είχαν θαλασσώσει χειρότερα. Δέσμια της οικονομικής […]

Εχω πολλές φορές χρησιμοποιήσει τον όρο υποκρισία αναφερόμενος σε στάσεις της ελληνικής Αριστεράς. Ισως και να της ταιριάζει απόλυτα, όπως η έννοια της επιδίωξης του κέρδους στους καπιταλιστές. Η προβολή των έργων του υπήρξε πάντοτε εντυπωσιακή στην Ελλάδα. Με μία εξαίρεση. Την τελευταία του ταινία “Κατύν” Είναι γνωστό πως ο Πολωνός σκηνοθέτης Αντρέι Βάιντα υπήρξε […]

Δεν έχει υπάρξει υπουργός ΠΕΧΩΔΕ τα τελευταία 20 χρόνια που να μην έχει καταφερθεί δημοσίως κατά του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ). Η φράση του Κώστα Λαλιώτη, «αυτή η απόφαση [του ΣτΕ για την εκτροπή του Αχελώου] δεν με αφορά» συνοψίζει τη θρασύτητα των (ουκ ολίγων) επηρμένων και λαϊκιστών πολιτικών μας. Οι ίδιοι άνθρωποι, οι οποίοι […]

Ένα ενδιαφέρον πρόσφατο φαινόμενο σε συνδυασμό με τα γεγονότα στη Γάζα ήταν ότι η κριτική εναντίον της πολιτικής του Ισραήλ ορισμένες φορές μετουσιώθηκε σε κριτική εναντίον γενικώς των Εβραίων. Ορισμένα παραδείγματα: το πιο θλιβερό γεγονός συνέβη στην ανεκτική Δανία: εκεί ένας γυμνασιάρχης αρνήθηκε να δεχτεί παιδιά Εβραίων, με το αιτιολογικό ότι αυτό θα προκαλούσε αναστάτωση […]

O Καβάφης γράφει «…Εκ των μελλόντων οι σοφοί τα προσερχόμενα αντιλαμβάνονται … ενώ εις την οδόν έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί…». Ο Φρεντερίκ Μπαστιά υποστήριζε ότι ένας καλός οικονομολόγος διαφέρει από έναν κακό στο ότι ο πρώτος σε αντίθεση με τον δεύτερο μπορεί να προβλέψει μακροπρόθεσμα τις συνέπειες των μέτρων που εισηγείται. Τις συνέπειες της εφαρμογής του στην τραπεζική αγορά και στην οικονομία γενικότερα φαίνεται ότι αγνοεί και το σχέδιο των …σοφών της κυβέρνησης για την ενίσχυση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, το οποίο εξαγγέλθηκε πρωθύστερα(;) πριν οποιαδήποτε τράπεζα δηλώσει ότι αντιμετωπίζει πρόβλημα δημιουργώντας αρνητική ψυχολογία στην πραγματική οικονομία. Η μόνη αληθοφανής δικαιολογία τής κυβέρησης είναι ότι το ίδιο λάθος σε διάφορες παραλλαγές γίνεται (ή υπαγορεύεται) στις μέρες μας από τις περισσότερες δυτικές κυβερνήσεις. Η μαύρη τρύπα των χρηματοπιστωτικών συστημάτων τους με διάφορα τεχνάσματα από μέρους των κυβερνήσεων επιχειρείται να κλείσει με χρήματα των φορολογουμένων. H κρατική παρέμβαση διασώζει τους πλούσιους -μετόχους και στελέχη των επενδυτικών κυρίως τραπεζών- σε βάρος των φορολογουμένων. Μας διαφεύγει ωστόσο μια λεπτομέρεια, τα χρήματα δεν επαρκούν. Οι ενισχύσεις του σχεδίου Πόουλσον αδυνατούν να καλύψουν έστω και το ένα τέταρτο της ζημιάς.

Κατ’ αρχήν νομίζω ότι κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος πρέπει να χαιρετίσει την πρωτοβουλία του Ινστιτούτου Δημοκρατίας να εκδώσει το βιβλίο του Φ. Α. Χάγιεκ «Το σύνταγμα της Ελευθερίας» (εκδόσεις Καστανιώτη). Ακόμη κι εκείνοι που θεωρούν τον Χάγιεκ υπεύθυνο και της διεθνούς οικονομικής κρίσης. Τώρα μπορούν να μάθουν ποιον βρίζουν και αν δικαίως τον βρίζουν. Ξέρετε σε […]

Φαίνεται να «ενοχλήθηκε» η ηγεσία του Υπουργείου Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης από την έμμεση δήλωση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης πως αποτελεί δική τους ευθύνη το άνοιγμα των Εθνικών Οδών. Και εμβρόνητοι οι πολίτες αναρωτιούνται για το αν κυβερνιέται η χώρα. Αν η αστυνομία δεν είναι υπεύθυνη για την εφαρμογή των νόμων ποιος ακριβώς οφείλει να […]