Στις 29 Μαΐου, η εφημερίδα Λιμπερασιόν μετέδωσε από τη Λίλλη ότι το δικαστήριο δικαίωσε ένα σύζυγο που προσέφυγε σ’ αυτό με αίτημα την ακύρωση του γάμου του. Το αίτημα βασιζόταν στο ότι η σύζυγος εψεύσθη προς αυτόν πριν τον γάμο: κατόπιν ερωτήσεώς του τον βεβαίωσε ότι είναι παρθένα, αλλά αυτός δεν μπόρεσε, μετά την πρώτη νύχτα του γάμου, να επιδείξει το ματωμένο σεντόνι, την τιμή της κυράς του και του ίδιου. Ένα διαζύγιο δεν μπορούσε να ξεπλύνει τη ντροπή που ένιωσε ο σύζυγος. Χρειαζόταν ακύρωση του γάμου. Νύχτα, στις τέσσερις το πρωί, οι γονείς του επέστρεψαν το εμπόρευμα στην οικογένεια της νύφης, αφού η δοκιμή απέδειξε ότι δεν πληροί τις προδιαγραφές. Θα μαντέψατε ότι οι δυο γαλλικές οικογένειες έχουν αραβική καταγωγή, αν και αυτή η παράδοση δεν είναι άγνωστη και στην καθ’ ημάς ανατολή. Ένας Ευρωπαίος δεν θα έθετε τέτοια ερώτηση στη μέλλουσα σύζυγό του και, αν την έθετε, εκείνη θα του απαντούσε ότι με αυτή την ερώτηση θέτει εαυτόν εκτός νυμφώνος.