Το 2005 αποτέλεσε ένα καλό έτος για την παγκόσμια οικονομία, ανάλογο του 2004. Οι ρυθμοί ανάπτυξης στην παγκόσμια και τις αναδυόμενες οικονομίες από 5,1% και 7,3% που ήταν αντίστοιχα το 2004, υποχώρησαν ελαφρώς σε 4,3% και 6,4% το 2005. Οι προβλέψεις της πλειονότητας των αναλυτών για την οικονομική ανάπτυξη και την άνοδο των χρηματιστηριακών αγορών […]
Όσοι αμφιβάλλουν για το είδος της κρίσης που περνάει η πολιτική στον κόσμο (και στην Ελλάδα) και κυρίως όσοι δεν διακρίνουν μια αναγεννητική αύρα που πνέει υπεράνω των ευρισκόμενων σε καθεστώς σήψης κομμάτων και παραδοσιακών ομάδων, ας προσέξουν κάποιες πρόσφατες εξελίξεις στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Το ίδιο και όσοι θεωρούν, ότι η κρίση αγγίζει […]
Με αυτό το άρθρο επιχειρώ την ένταξη των σημαντικότερων γεγονότων της ιστορίας της παιδείας -σύμφωνα με τις πηγές μου- στο ευρύτερο σύνολο της ιστορίας του ελληνικού έθνους κατά το 19ο αιώνα. Γίνεται, βέβαια, αναφορά και σε προηγούμενους αιώνες, που η μελέτη τους, όμως, είναι εξίσου σημαντική για τα εκπαιδευτικά πράγματα της χώρας. Το τρίτο, κατά […]
Την Δευτέρα 9/1 είδα ένα ενδιαφέρον ρεπορτάζ του αξιόλογου δημοσιογράφου Κούλογλου για τις πιστωτικές κάρτες.Θα ήθελα να το σχολιάσω,διότι το θέμα είναι σημαντικό και οι ανακρίβειες πολλές. Στην αρχή παρακολουθήσαμε την μαρτυρία μιας νέας γυναίκας η οποία πήρε μια πιστωτική κάρτα και στην συνέχεια,αδυνατώντας να την πληρώσει,αναγκάστηκε να παίρνει δάνεια κτλ,έτσι που τελικά “πνίγηκε στα […]
H πρόβλεψη είναι πάντα επικίνδυνη στις κοινωνικές επιστήμες. Η κοινωνία, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν υπακούει αυστηρά σε σιδερένιους νόμους αλλά ακολουθεί σε δοσμένες ιστορικές στιγμές πολυποίκιλες και συχνά απρόβλέπτες διαδρομές. Ακόμα κι έτσι όμως, οι πεσιμιστικές προβλέψεις του αξιότιμου κυρίου Χάντιγκτον για το μέλλον της δημοκρατίας τη δεκαετία του ’80 μπορούν άνετα να θεωρηθούν από […]
Πολιτεία και Εκκλησία κατά την πρώιμη Βυζαντινή περίοδο. Το θέμα των σχέσεων κράτους και εκκλησίας στο Βυζάντιο ερευνήθηκε από το σύνολο σχεδόν των μελετητών της ιστορίας αυτής της περιόδου. Τα συμπεράσματα αυτής της έρευνας είναι μεταξύ τους εκ διαμέτρου αντίθετα. Η αντίθεση δεν ξεκινάει μόνο από την αναπόφευκτη διαφορετική αξιολόγηση των γεγονότων από κάθε συγγραφέα, […]
Στις 23-27 /1 / 2005 διεξάγεται στο Στρασβούργο η Χειμερινή Σύνοδος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης. Την Τετάρτη 25/1/2005 πρόκειται να συζητηθούν δύο ψηφίσματα υψηλής πολιτικής και ηθικής σημασίας. Το ένα αφορά στην ανάγκη διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων και το άλλο στην καταπολέμηση της αναβίωσης της ναζιστικής ιδεολογίας. Ταυτόχρονα, […]
Αν οι πρόσφατες αναφορές στον Μαρξ του Ελληνα πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή έγιναν για να προσελκύσουν ψήφους από την Αριστερά, τότε η στρατηγική ήταν τελείως λανθασμένη. Διότι σήμερα ο Μαρξ θα πρέπει να θεωρείται persona non grata σε μεγάλο τμήμα της ελληνικής Αριστεράς. Ας ξεκινήσουμε με τις απόψεις του Μαρξ για τη θρησκεία. Σύμφωνα με τον […]
Σε άρθρο μου από κοινού με τον επίκουρο καθηγητή του Τμήματος Οικονομικής Επιστήμης του Οικονομικού πανεπιστημίου κ. Ευθύμιο Τσιώνα, το οποίο δημοσιεύθηκε το 2004 στο γνωστό Αγγλικό περιοδικό Oxford Bulletin of Economics and Statistics, συγκρίναμε την αποτελεσματικότητα ενός δείγματος έμμεσα δημόσιων επιχειρήσεων με ένα δείγμα ιδιωτικών επιχειρήσεων που λειτουργούσαν κατά την περίοδο 1979-1988 σε 9 κλάδους της Ελληνικής βιομηχανίας. Μεταξύ των άλλων αποτελεσμάτων βρήκαμε ότι η συνολική αναποτελεσματικότητα στην χρήση των οικονομικών πόρων για τις ιδιωτικές και για τις δημόσιες επιχειρήσεις ήταν 63.5 % και 102.2% αντίστοιχα. Έτσι καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι οι δημόσιες επιχειρήσεις σε σχέση με τις ιδιωτικές ήταν 61% περισσότερο αναποτελεσματικές. Συνεπώς θεμελιώσαμε την πρόταση ότι η δημόσια ιδιοκτησία και διαχείριση των οικονομικών πόρων, ακόμη και κάτω από καθεστώς προχωρημένου εγχώριου και διεθνούς ανταγωνισμού, οδηγεί εγγενώς σε σημαντική αναποτελεσματικότητα.
Η πρόταση αυτή ισχύει κατά μείζονα λόγο στον τομέα της ανώτατης εκπαίδευσης, όπου ο ανταγωνισμός έχει αποκλειστεί με μια αναχρονιστική συνταγματική διάταξη. Επειδή η χώρα μας: α) δεν διαθέτει την πολυτέλεια της αναποτελεσματικότητας του δημόσιου μονοπωλίου στην ανώτατη εκπαίδευση• β) όλη η επιχειρηματολογία των υποστηρικτών του status quo βασίζεται σε ιδεοληψίες οι οποίες δεν αντέχουν σε κριτική από την σκοπιά της αρχής της γενικής σπανιότητας των πόρων, σύμφωνα με την οποία πρέπει να επιλέγονται εκείνες οι διαδικασίες οι οποίες αποδίδουν το καλύτερο αποτέλεσμα με το μικρότερο κόστος, και γ) όσο καθυστερεί η εισαγωγή ανταγωνισμού, η αναποτελεσματικότητα στην ανώτατη εκπαίδευση θα αυξάνεται, στο παρόν εξετάζω τα ακόλουθα. Πρώτο, παραθέτω τα κύρια επιχειρήματα που συνηγορούν κατά του δημόσιου μονοπωλίου στην ανώτατη εκπαίδευση. Δεύτερο, αναφέρομαι στα επιχειρήματα που συνηγορούν υπέρ του ανταγωνισμού, και τρίτο να προτείνω μερικές γενικές κατευθύνσεις για μια ουσιαστική μεταρρύθμιση ώστε η χώρα μας να αποκτήσει μια δυναμική ανώτατη εκπαίδευση ικανή να εξάγει τόσες εκπαιδευτικές υπηρεσίες ώστε να καταλάβει δεσπόζουσα θέση μεταξύ των εξαγωγικών κλάδων της Ελληνικής οικονομίας. Αλλά επειδή το εύρος των θεμάτων που καλύπτω είναι μεγάλο, η παρουσίαση είναι περιληπτική…
Η έννοια «Παιδεία»[1] είναι μια ιδιαίτερα προβληματική λέξη. Σημαίνει όλα και σχεδόν τίποτα. Μπορεί να συμπεριλάβει κανείς κάτω από αυτή την έννοια τους όρους εκγύμναση, κατάρτιση, εκπαίδευση όπως επίσης και τον πολιτισμό γενικά ως καλλιέργεια και εξανθρωπισμό.
Η γραφειοκρατική οργάνωση είναι το σύνηθες μέσο τόσο στον κρατικό όσο και στον ιδιωτικό οικονομικό χώρο[2] που προσπαθεί σύμφωνα με το ορθολογικό κριτήριο οργάνωσης της κοινωνίας να συνζεύξει επιδιωκόμενους στόχους με τους προσήκοντες τρόπους επίτευξης των στόχων αυτών. Κάθε οργανωμένη ομάδα έχει ένα είδος γραφειοκρατικής οργάνωσης που συνοδεύεται από συγκεκριμένες νοοτροπίες. Νοοτροπίες και οργάνωση αποκρυσταλλώνουν τον πολιτισμό της ομάδας που διαχέει και διαποτίζει τις εκδηλώσεις των μελών της. Αυτές μπορεί να είναι οικονομικές, κοινωνικές, είτε συνυπάρχουσες με άλλες ομάδες (π.χ. εξωτερικές)…
Είναι κοινό μυστικό ότι ζούμε στην εποχή των δημοσκοπήσεων. Όλοι πλέον παραγγέλνουν δημοσκοπήσεις, από βιομηχανίες, μέχρι τράπεζες και εμπορικές επιχειρήσεις. Οι δε εταιρίες δημοσκοπήσεων έχουν τρομερή άνθηση και κάθε λίγο και λιγάκι ξεφυτρώνει και κάποια καινούρια, αφού πλέον οι υπάρχουσες δεν μπορούν να καλύψουν την «υψηλή πελατεία» τους.
Και φυσικά καλύτεροι πελάτες απ’ όλους είναι οι πολιτικοί και τα πολιτικά κόμματα, οι οποίοι θεωρούν τις δημοσκοπήσεις «εργαλείο» και τις παραγγέλνουν με κάθε ευκαιρία. Δημοσκοπήσεις για τις δημοτικές εκλογές, δημοσκοπήσεις για το ποιος είναι ο πιο δημοφιλής πολιτικός, δημοσκοπήσεις για την επόμενη εκλογική μάχη, για τον επόμενο ανασχηματισμό, δημοσκοπήσεις για τις δημοσκοπήσεις. Κάποια δε κόμματα, έφτασαν σε σημείο να προσλάβουν δημοσκόπους για “image makers” οι οποίοι με κατάλληλες δημοσκοπήσεις προσπαθούν να αναμορφώσουν το προφίλ των πολιτικών φορέων-εργοδοτών…
