Ασχοληθήκαμε πρόσφατα με το ζήτημα της εθελουσίας εξόδου των εργαζομένων του ΟΤΕ (που ο θεός να τους κάνει εργαζόμενους όλους αυτούς τους υπαλλήλους με μηδενική παραγωγικότητα, τεράστια προνόμια σε σχέση τους συναδέλφους τους των ιδιωτικών επιχειρήσεων και που τώρα εμφανίζονται να έχουν τη δυνατότητα να σταματήσουν τη δουλειά στα 48 ή τα 52 τους, με σύνταξη άνω των 2.000 ευρώ και δώρο ένα εφάπαξ δεκάδων ή εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ!) και της πρόκλησης που συνιστά για όλους τους σκληρά εργαζόμενους και φορολογούμενους πολίτες. Ποιός πληρώνει αυτούς τους τζαμπατζήδες;

Τα πρόσφατα γεγονότα στην πόλη Andijhan του Ουζμπεκισταν, όπου τουλάχιστον 500 άτομα βρήκαν τον θάνατο, όταν οι κρατικές δυνάμεις ασφαλείας άνοιξαν αδιάκριτα πυρ ακόμη και με ελικόπτερα κατά διαδηλωτών, σύμφωνα με αναφορές οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε μία επιχείριση που ο έγκυρος Economist χαρακτήρισε «σφαγή» και είχαν ως αφορμή τη σύλληψη 23 τοπικών επιχειρηματιών με χαλκευμένες […]

ATHENS — Just over a year ago the conservative New Democracy party was swept into power in Greece, ending the Socialists’ almost uninterrupted 24-year run in office. Since then, little has changed.

New Democracy last March won a sizeable majority, and a mandate, to take on the country’s immense economic problems, claiming 165 seats in the 300-seat legislature. Greece suffers from a public deficit of over 6%, double-digit unemployment, a large and corrupt public sector and a totally dysfunctional incentive structure. High social security contributions and restrictive labor laws prevent businesses from hiring new workers. A myriad of regulations and red tape discourages businessmen from setting up new enterprises — as does rampant corruption.

Δεν με ενδιαφέρουν οι ορισμοί. Τι είναι ο Σιωνισμός, τι είναι ο αντισημιτισμός κτλ. Αυτό που με ενδιαφέρει, γιατί μου έκανε εντύπωση, είναι τα επιχειρήματα που άκουσα (όχι ενν. στα Μ.Μ.Ε.) κατά το περασμένο εικοσαήμερο, με αφορμή τον εορτασμό εδώ στην Αυστρία και στη Γερμανία της συνθηκολόγησης του ναζιστικού καθεστώτος κατά την 7η Μαΐου 1945 […]

Ο Disraeli συνήθιζε να λέει πως στην πολιτική υπάρχουν τα ψέματα, τα κακά ψέματα και οι στατιστικές. Οι ενστάσεις του βρετανού πολιτικού αφορούσαν φυσικά περισσότερο στην ερμηνεία, στην «αλήθεια» των αριθμών, παρά στα νούμερα καθαυτά. Έτσι, αν και τα αποτελέσματα των πρόσφατων δημοσκοπήσεων που φέρνουν την Ν.Δ. και τον πρωθυπουργό κ. Κ. Καραμανλή να προηγούνται, […]

«Αμφιβάλω αν μπορεί να υπάρξει κάτι που να ονομάζεται συντηρητική πολιτική φιλοσοφία» Friedrich Hayek Ο Τάκης Μίχας, στο κείμενο του «Η ιδεολογική σύγκλιση Νέας Δημοκρατίας και ΚΚΕ» στην ιστοσελίδα της Προοδευτικής Πολιτικής (14.5.2005) περιγράφει, με τον πραγματικά μοναδικό προβοκατόρικο και τεκμηριωμένο τρόπο του, την ιδεολογική σύμπλευση που παρατηρείται στις μέρες μας ανάμεσα στην μαρξιστική Αριστερά […]

Παρισι εναντιον Νεας Υορκης, ιδιωτικη πρωτοβουλια εναντιον κρατισμου! Υπαρχουν μερικες πολεις στον κοσμο που εντυπωσιαζουν τον επισκεπτη, οσο εμπειρος ταξιδιωτης και να ειναι. Αναμφισβητητα πανω-πανω στην λιστα αυτων των πολεων, φιγουραρουν το Παρισι και η Νεα Υορκη. Το Παρισι ειναι μια πολη σχεδιασμενη και φτιαγμενη για να εντυπωσιαζει. Το συμπλεγμα μνημειων και κτιριων στα Ηλυσια […]

Δυο λογια για τις εξωτερικες επιρροες Κατα τον Μεσαιωνα οι ευρωπαϊκες πολεις και χωρια μοιραζοντουσαν ενα μεγαλο κομματι γης με χορταρι, τροφη για τα προβατα τους. Το προβλημα ειναι οτι ο καθενας χρησιμοποιουσε περισσοτερο χορταρι αποτι του αναλογουσε, με αποτελεσμα να μην μενει ουτε μισο φυλλαρακι στην γη. Μαλιστα οσο λιγοτερο γρασιδι εμενε, τοσο πιο […]

Η νοοτροπια οτι δεν γινεται ολοι να γινουμε επιστημονες εχει τις ριζες της αρκετα βαθια, μαλλον στα χρονια μετα τον πολεμο που αρχισε η ελληνικη κοινωνια να εκπαιδευεται μαζικα, ενω πριν ηταν μονο προσον καποιων ελαχιστων. Η «συμβατικη σοφια» ηθελε οι ρολοι στην κοινωνια να ειναι καλα καθορισμενοι. Γινεσαι γιατρος, εχεις δουλεια για παντα, αμειβεσαι […]

Ίσως μια από τις πιο πολυχρησιμοποιημένες αυταπάτες των εχθρών της ελεύθερης οικονομίας και των ανοιχτών αγορών είναι ότι το αμερικανικό μοντέλο παράγει ανισότητες, φτώχεια και εξαθλίωση. Παλαιότερα μάλιστα την προσδιόριζαν και ποσοτικά στο ένα τρίτο του πληθυσμού (οι περίφημες θεωρίες της κοινωνίας των δύο τρίτων). Όλα αυτά φυσικά χάρη στον δαιμονικό νεοφιλελευθερισμό. Βέβαια τελευταία δεν ακούμε πολλές τέτοιες υπερβολές διότι η αλήθεια γίνεται όλο και πιο δύσκολο να αλλοιωθεί.