Δύο τινά συμβαίνουν ή το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι ο πρωταθλητής του λαϊκισμού ή τα στελέχη του δεν έχουν την παραμικρή ιδέα από Οικονομικά (μάλλον και τα δύο).

Με ζήλο, σαν και αυτόν της Φάρμας των Ζώων, μας δηλώνουν «Κρατικοποίηση Καλό, ιδιωτικοποίηση Κακό».

Προχτές η Υπουργός Παιδείας κ. Μαριέττα Γιαννάκου έδωσε στη δημοσιότητα νομοσχέδιο με το οποίο στην ουσία καταργούνται οι μετεγγραφές εσωτερικού στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με ελάχιστες εξαιρέσεις. Το μέτρο αυτό είναι αναμφισβήτητα στη σωστή κατεύθυνση, που είναι η οριστική κατάργηση αυτής της στρεβλής πολιτικής. Ομοίως πρέπει να εφαρμοστεί η ίδια αυστηρότητα και στο θέμα των μετεγγραφών […]

Η καταιγίδα των σκανδάλων που ξέσπασε πρόσφατα δεν είναι φυσικά γεγονός τυχαίο. Η πολιτική ζωή βέβαια έχει γνωρίσει κατά καιρούς δεκάδες τέτοιες περιπτώσεις αλλά τα συγκεντρωμένα ξεσπάσματα τόσων φαινομένων διαφθοράς και κακοδιοίκησης προδίδουν αναμφίβολα μια βαθύτερη κρίση εξουσίας. Η οικονομική ύφεση δίνοντας υπόγειες ωθήσεις στις κοινωνικές σχέσεις αρχίζει να ξεδιπλώνεται σταδιακά και στο πεδίο της […]

Με αφορμή τις φοιτητικές εκλογές που διεξήχθησαν εχθές θα ήθελα να διατυπώσω έναν προβληματισμό σχετικά με την σωστή παρουσία των φοιτητικών παρατάξεων στον πανεπιστημιακό χώρο. Αποτελεί γεγονός ότι κάθε χρόνο λίγο πριν και κατά τη διάρκεια των εκλογών παρατηρείται μία έντονη ιδεολογική έξαρση η οποία εκδηλώνεται με ποικιλόχρωμες αφίσες και πανό, που «κοσμούν» τα πανεπιστήμιά μας, και από τα περίφημα τραπεζάκια στα οποία συγκεντρώνονται οι φίλοι και τα μέλη των παρατάξεων με σκοπό να προσελκύσουν υποψηφίους. Αποτελεί σίγουρα μεγάλο επίτευγμα στο πανεπιστήμιο σαν μία μικρή κοινωνία η ελευθερία έκφρασης και ο διάλογος ανάμεσα στις διάφορες παρατάξεις, οι οποίες εκπροσωπούν τους φοιτητές διαφορετικών ιδεολογικών αντιλήψεων. Το πρόβλημα ξεκινά σε ακριβώς αυτό το σημείο…

Με μία πρόχειρη ματιά στο πρόσφατο νομοσχέδιο της κυρίας Υπουργού(την οποία εκτιμώ αρκετά και έχει δείξει εξαιρετικά δείγματα για το μέλλον) θα έγνεφα κατευθείαν ΝΑΙ και πάλι ΝΑΙ. Αλλά μήπως στην προσπάθεια μας να είμαστε αποτελεσματικοί και άμεσοι δεχθήκαμε ένα κάπως βεβιασμένο μέτρο? Και εξηγώ: Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως οι μετεγγραφές πια έχουν χάσει οποιοδήποτε κοινωνικό χαρακτήρα και έχουν μετατραπεί σε έναν αδυσώπητο αγώνα γνωριμιών. Αυτός με το πραγματικά γερό υπόβαθρο(βύσμα ή conne στην νέα ελληνική) θα πάρει άμεσα την μετεγγραφή. Αυτός που θα έχει γνωριμίες αλλά όχι τόσο ισχυρές, θα κάνει ένσταση και θα πάρει τότε την πολυπόθητη μετεγγραφή. Τέλος αυτός πού πραγματικά θα έχει ανάγκη για την αλλαγή ιδρύματος θα είναι αναγκασμένος να παλέψει μόνος με το πρόβλημα του καθώς οι θέσεις θα έχουν πιθανότατα καλυφθεί από τους «άμοιρους» και «δυστυχείς που έτυχε να κατέχουν την σωστή μεθοδολογία για την μετεγγραφή τους,