του Ανδρέα Ανδριανόπουλου Καλές είναι οι ιδεολογικές μονομανίες αλλά θα πρέπει να τηρούνται κιόλας. Μέσα στον κυκεώνα των ξεσηκωμών για την επικείμενη κατάργηση του κρατικού μονοπωλίου στην Ανωτάτη Παιδεία έχει ξεφύγει εντελώς η πραγματικότητα των πολιτικών προκαταλήψεων αυτών που αμφισβητούν την σχετική πρωτοβουλία. Να μην υπάρξουν ιδιωτικά – μη κερδοσκοπικά – ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, κάποιοι […]

του Πάσχου Μανδραβέλη Tο αυτονόητο εξέφρασε την Κυριακή σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» ο κ. Θεόδωρος Πάγκαλος. «Αν πάτε στο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης θα δείτε ότι θυμίζει πλέον ένα τεράστιο παζάρι. Διάφοροι πλανόδιοι, οι οποίοι προφανώς φοβούνται να πάνε στα χωριά και στις πλατείες, πωλούν ό, τι μπορεί να φανταστεί κανείς με εντελώς παράνομο τρόπο. […]

του Τάκη Μίχα* Αυτό που ασφαλώς εκπλήσσει είναι η παντελής έλλειψη αναφοράς στον Καρλ Μαρξ στη δημόσια συζήτηση που διεξάγεται αυτές τις ημέρες σχετικά με το άρθρο 16 και γενικότερα σχετικά με τη διατήρηση / κατάργηση του «κρατικού» και «δωρεάν» χαρακτήρα της παιδείας. Φυσικά δεν θα περίμενε κανείς από τη Ν.Δ. να αναζητήσει πηγές έμπνευσης […]

του Διονύση Γουσέτη Είναι τετριμμένη η διαπίστωση ότι ζούμε στη χώρα του παραλόγου και η υπόθεση του πανεπιστημιακού ασύλου δεν αποτελεί εξαίρεση. Ο παραλογισμός βρίσκεται στα ακόλουθα σημεία: 1. Το άσυλο αναγνωρίζεται, κατά νόμον, για την κατοχύρωση της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών κ.λπ., συνίσταται δε στην απαγόρευση επέμβασης της δημοσίας δύναμης στους χώρους πανεπιστημίων χωρίς […]

του Δημήτρη Σκάλκου Ο Μίλαν Κούντερα (Milan Kundera), στο βιβλίο του «το βιβλίο του γέλιου και της λήθης», διηγείται με μοναδικό τρόπο την ιστορία του Τσεχοσλοβάκου αξιωματούχου του καθεστώτος Βλαντιμίρ Κλεμέντις (Vladimír Clementis), ο οποίος «διαγράφηκε» από την ιστορία με συνοπτικές διαδικασίες από τους μηχανισμούς προπαγάνδας του καθεστώτος. Συγκεκριμένα, τον Φεβρουάριο του 1948, ο κομμουνιστής […]

του Πάσχου Μανδραβέλη Θα ξεκινήσουμε με την κραυγή αγωνίας ενός πανεπιστημιακού: «Το Ασυλον», έγραψε ο ομότιμος καθηγητής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου κ. Θεοδόσης Π. Τάσσιος, «καταπατείται τρεις φορές τη βδομάδα: Η βίαιη εισβολή φοιτητικών ομάδων στους τόπους εργασίας (υπαλλήλων, τεχνιτών, δασκάλων και διοικήσεων), καθώς και οι καθημερινές απειλές κατά των διαφωνούντων, συνιστούν καραμπινάτη παρεμπόδιση παραγωγής […]

του Βασίλη Βασσάλου* Για να κατανοήσουμε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ανώτατη εκπαίδευση, είναι χρήσιμο να δούμε ποιος είναι ο ρόλος και η αποστολή του πανεπιστημίου -που παραμένουν ίδιοι από καταβολής της ανώτερης εκπαίδευσης. Ο ρόλος του πανεπιστημίου είναι διττός και αφορά στη διδασκαλία και στη διεξαγωγή έρευνας. Με άλλα λόγια, ρόλος του είναι η […]

του Στέφανου Μάνου Την προσεχή Τετάρτη, 10 Ιανουαρίου, στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής θα συζητηθεί το άρθρο 16 του Συντάγματος, το οποίο αναφέρεται στην παιδεία. Η «Καθημερινή» έχει επανειλημμένως φιλοξενήσει τις απόψεις μου σε ό,τι αφορά το άρθρο 16. Υποστηρίζω την ανάγκη να υπάρξει εκ βάθρων επανεξέταση των συνταγματικών ρυθμίσεων. Υποστηρίζω ότι τα απίστευτα χάλια […]

του Θέμη Λαζαρίδη* Την ερχόμενη Τετάρτη θα αρχίσει στη Βουλή η συζήτηση για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του συντάγματος. Σύμφωνα με το άρθρο 110 του Συντάγματος, η παρούσα Bουλή θα καθορίσει τις αναθεωρητέες διατάξεις και η επόμενη Bουλή τη νέα διατύπωση τους. Αν μια αναθεώρηση εγκριθεί στην παρούσα Bουλή με 180 βουλευτές, στην επόμενη […]

Του Πάσχου Μανδραβέλη Eνώ η συζήτηση για τροποποίηση του τρόπου άρσης του ασύλου στα Πανεπιστήμια κορυφώνεται, έρχεται μια κατάληψη για να υπογραμμίσει την ανάγκη αλλαγής του θεσμικού πλαισίου. Αγνωστα άτομα, τα οποία αυτοπροσδιορίζονται ως αναρχικοί – αντιεξουσιαστές, κατέλαβαν το ιστορικό κτίριο του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αίτημά τους η… απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού, λες και ο εν […]

Του Σωτηρη Γεωργανα Η χωρα ζει μια απο τις μεγαλυτερες απεργιες στην πρωτοβαθμια εκπαιδευση που θυμουνται οι κατοικοι της. Γιατι? Τα αιτηματα των διδασκοντων ειναι πολλα, η αιτιολογηση τους ομως ειναι δυστυχως εξαιρετικα ελλιπης. Μια βολτα στην ιστοσελιδα της Διδασκαλικης Ομοσπονδιας εχει να επιδειξει πληθωρα επαναστατικων κειμενων, σκληρων απαιτησεων, αγωνιστικων διακηρυξεων. Ελαχιστη ομως επιχειρηματολογια και […]

του Κυριάκου Μητσοτάκη Μπορεί οι καταληψίες φοιτητές να εγκατέλειψαν τα αμφιθέατρα για τις παραλίες, ο διάλογος όμως για τις μεταρρυθμίσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση συνεχίζεται με αμείωτο ενδιαφέρον στο Κοινοβούλιο. Την περασμένη Τρίτη ο πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας καθηγητής κ. Θάνος Βερέμης ενημέρωσε την Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων για τις προτάσεις πάνω στις οποίες στηρίχθηκε το […]

του Ιωάννη Ν. Χατζόπουλου Ο διάλογος για την παιδεία πρέπει να αρχίσει από μηδενική βάση όπως εύστοχα είπε σε ένα κανάλι μια φοιτήτρια πριν λίγες εβδομάδες. Μηδενική βάση σημαίνει να ορισθεί τι είναι παιδεία με τρόπο που να εξασφαλίζει την ανάπτυξη υγιούς σκέψης ώστε να υπάρχει κάλυψη τόσο του εκπαιδευτικού όσο και του ιδρύματος ως […]

του Αριστοτέλη Κατράνη Α. ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ Η κατάληψη ενός πανεπιστημιακού κτηρίου αποτελεί σε κάθε περίπτωση μια παράνομη ενέργεια. Στοιχειοθετεί ειδικότερα το αδίκημα της διατάραξης της οικιακής ειρήνης. Σύμφωνα με το άρθρο 334§3 του ποινικού κώδικα: «Όποιος εισέρχεται παράνομα σε κατάστημα ή χώρο δημόσιας, δημοτικής ή κοινοτικής υπηρεσίας ή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου ή […]

Της Γιώτας Μπέλμπα Ανήκω σε μια γενιά φοιτητών της Ιατρικής Αθηνών που γεύτηκε «με το κουτάλι» κατάληψη σαν πρώτο πρώτο ερέθισμα από τη σχoλή. Εννοώ ότι οι πρώτοι μου μήνες στη σχόλη, σχεδόν όλος ο χειμώνας του 2000-2001, ήταν εποχή μιας μακριάς κατάληψης. Έχουν περάσει έξι χρόνια από τότε και θυμάμαι τώρα πόση γοητεία είχαν […]

Του Αλέξανδρου Νίξον Όντας στο τελευταίο τρίμηνο του πτυχίου μου στην Ιατρική σχολή Αθηνών παρακολουθώ τις εξελίξεις με ενδιαφέρον αλλά και με μεγάλη απορία. Η ιατρική σχολή τελεί υπό κατάληψη για 4η συνεχόμενη εβδομάδα και όλα τα σημάδια δείχνουν ότι η κατάληψη έχει ακόμη αρκετό δρόμο. Θεωρώ ότι η Ιατρική Αθηνών αποτελεί ένα καλό παράδειγμα […]

Το Ελληνικό Πανεπιστήμιο στη δεκαετία του ’60 βρισκόταν στο μεταίχμιο της αλλαγής. Η κυριαρχία της έδρας, η αυθεντία του καθηγητή, το αυστηρό των παρακολουθήσεων, η αγωνιώδης προσπάθεια του φοιτητή για το πτυχίο. Από την άλλη πλευρά οι νέες ιδέες. Τα πρακτικά αιτήματα 10% για την παιδεία, δωρεάν βιβλία, αύξηση των θέσεων των νεοεισερχομένων μαζί με […]

Είναι γνωστό πως η Ελλάδα δε φημίζεται τόσο για την εγγενή ερευνητική της παραγωγή, όσο για τα ικανά μυαλά που εξάγει και διαπρέπουν σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης και Βόρειας Αμερικής. Οι ερευνητές στην χώρα μας είναι ένα είδος που καθημερινά παλεύει σε αντίξοες συνθήκες χαμηλών μισθών, λιγοστών ευκαιριών, επενδύσεων και κρατικών επιχορηγήσεων και μιας […]

Σε άρθρο μου από κοινού με τον επίκουρο καθηγητή του Τμήματος Οικονομικής Επιστήμης του Οικονομικού πανεπιστημίου κ. Ευθύμιο Τσιώνα, το οποίο δημοσιεύθηκε το 2004 στο γνωστό Αγγλικό περιοδικό Oxford Bulletin of Economics and Statistics, συγκρίναμε την αποτελεσματικότητα ενός δείγματος έμμεσα δημόσιων επιχειρήσεων με ένα δείγμα ιδιωτικών επιχειρήσεων που λειτουργούσαν κατά την περίοδο 1979-1988 σε 9 κλάδους της Ελληνικής βιομηχανίας. Μεταξύ των άλλων αποτελεσμάτων βρήκαμε ότι η συνολική αναποτελεσματικότητα στην χρήση των οικονομικών πόρων για τις ιδιωτικές και για τις δημόσιες επιχειρήσεις ήταν 63.5 % και 102.2% αντίστοιχα. Έτσι καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι οι δημόσιες επιχειρήσεις σε σχέση με τις ιδιωτικές ήταν 61% περισσότερο αναποτελεσματικές. Συνεπώς θεμελιώσαμε την πρόταση ότι η δημόσια ιδιοκτησία και διαχείριση των οικονομικών πόρων, ακόμη και κάτω από καθεστώς προχωρημένου εγχώριου και διεθνούς ανταγωνισμού, οδηγεί εγγενώς σε σημαντική αναποτελεσματικότητα.

Η πρόταση αυτή ισχύει κατά μείζονα λόγο στον τομέα της ανώτατης εκπαίδευσης, όπου ο ανταγωνισμός έχει αποκλειστεί με μια αναχρονιστική συνταγματική διάταξη. Επειδή η χώρα μας: α) δεν διαθέτει την πολυτέλεια της αναποτελεσματικότητας του δημόσιου μονοπωλίου στην ανώτατη εκπαίδευση• β) όλη η επιχειρηματολογία των υποστηρικτών του status quo βασίζεται σε ιδεοληψίες οι οποίες δεν αντέχουν σε κριτική από την σκοπιά της αρχής της γενικής σπανιότητας των πόρων, σύμφωνα με την οποία πρέπει να επιλέγονται εκείνες οι διαδικασίες οι οποίες αποδίδουν το καλύτερο αποτέλεσμα με το μικρότερο κόστος, και γ) όσο καθυστερεί η εισαγωγή ανταγωνισμού, η αναποτελεσματικότητα στην ανώτατη εκπαίδευση θα αυξάνεται, στο παρόν εξετάζω τα ακόλουθα. Πρώτο, παραθέτω τα κύρια επιχειρήματα που συνηγορούν κατά του δημόσιου μονοπωλίου στην ανώτατη εκπαίδευση. Δεύτερο, αναφέρομαι στα επιχειρήματα που συνηγορούν υπέρ του ανταγωνισμού, και τρίτο να προτείνω μερικές γενικές κατευθύνσεις για μια ουσιαστική μεταρρύθμιση ώστε η χώρα μας να αποκτήσει μια δυναμική ανώτατη εκπαίδευση ικανή να εξάγει τόσες εκπαιδευτικές υπηρεσίες ώστε να καταλάβει δεσπόζουσα θέση μεταξύ των εξαγωγικών κλάδων της Ελληνικής οικονομίας. Αλλά επειδή το εύρος των θεμάτων που καλύπτω είναι μεγάλο, η παρουσίαση είναι περιληπτική…

Προχτές η Υπουργός Παιδείας κ. Μαριέττα Γιαννάκου έδωσε στη δημοσιότητα νομοσχέδιο με το οποίο στην ουσία καταργούνται οι μετεγγραφές εσωτερικού στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με ελάχιστες εξαιρέσεις. Το μέτρο αυτό είναι αναμφισβήτητα στη σωστή κατεύθυνση, που είναι η οριστική κατάργηση αυτής της στρεβλής πολιτικής. Ομοίως πρέπει να εφαρμοστεί η ίδια αυστηρότητα και στο θέμα των μετεγγραφών […]

Με αφορμή τις φοιτητικές εκλογές που διεξήχθησαν εχθές θα ήθελα να διατυπώσω έναν προβληματισμό σχετικά με την σωστή παρουσία των φοιτητικών παρατάξεων στον πανεπιστημιακό χώρο. Αποτελεί γεγονός ότι κάθε χρόνο λίγο πριν και κατά τη διάρκεια των εκλογών παρατηρείται μία έντονη ιδεολογική έξαρση η οποία εκδηλώνεται με ποικιλόχρωμες αφίσες και πανό, που «κοσμούν» τα πανεπιστήμιά μας, και από τα περίφημα τραπεζάκια στα οποία συγκεντρώνονται οι φίλοι και τα μέλη των παρατάξεων με σκοπό να προσελκύσουν υποψηφίους. Αποτελεί σίγουρα μεγάλο επίτευγμα στο πανεπιστήμιο σαν μία μικρή κοινωνία η ελευθερία έκφρασης και ο διάλογος ανάμεσα στις διάφορες παρατάξεις, οι οποίες εκπροσωπούν τους φοιτητές διαφορετικών ιδεολογικών αντιλήψεων. Το πρόβλημα ξεκινά σε ακριβώς αυτό το σημείο…

Με μία πρόχειρη ματιά στο πρόσφατο νομοσχέδιο της κυρίας Υπουργού(την οποία εκτιμώ αρκετά και έχει δείξει εξαιρετικά δείγματα για το μέλλον) θα έγνεφα κατευθείαν ΝΑΙ και πάλι ΝΑΙ. Αλλά μήπως στην προσπάθεια μας να είμαστε αποτελεσματικοί και άμεσοι δεχθήκαμε ένα κάπως βεβιασμένο μέτρο? Και εξηγώ: Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως οι μετεγγραφές πια έχουν χάσει οποιοδήποτε κοινωνικό χαρακτήρα και έχουν μετατραπεί σε έναν αδυσώπητο αγώνα γνωριμιών. Αυτός με το πραγματικά γερό υπόβαθρο(βύσμα ή conne στην νέα ελληνική) θα πάρει άμεσα την μετεγγραφή. Αυτός που θα έχει γνωριμίες αλλά όχι τόσο ισχυρές, θα κάνει ένσταση και θα πάρει τότε την πολυπόθητη μετεγγραφή. Τέλος αυτός πού πραγματικά θα έχει ανάγκη για την αλλαγή ιδρύματος θα είναι αναγκασμένος να παλέψει μόνος με το πρόβλημα του καθώς οι θέσεις θα έχουν πιθανότατα καλυφθεί από τους «άμοιρους» και «δυστυχείς που έτυχε να κατέχουν την σωστή μεθοδολογία για την μετεγγραφή τους,