Με μία πρόχειρη ματιά στο πρόσφατο νομοσχέδιο της κυρίας Υπουργού(την οποία εκτιμώ αρκετά και έχει δείξει εξαιρετικά δείγματα για το μέλλον) θα έγνεφα κατευθείαν ΝΑΙ και πάλι ΝΑΙ. Αλλά μήπως στην προσπάθεια μας να είμαστε αποτελεσματικοί και άμεσοι δεχθήκαμε ένα κάπως βεβιασμένο μέτρο? Και εξηγώ: Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως οι μετεγγραφές πια έχουν χάσει οποιοδήποτε κοινωνικό χαρακτήρα και έχουν μετατραπεί σε έναν αδυσώπητο αγώνα γνωριμιών. Αυτός με το πραγματικά γερό υπόβαθρο(βύσμα ή conne στην νέα ελληνική) θα πάρει άμεσα την μετεγγραφή. Αυτός που θα έχει γνωριμίες αλλά όχι τόσο ισχυρές, θα κάνει ένσταση και θα πάρει τότε την πολυπόθητη μετεγγραφή. Τέλος αυτός πού πραγματικά θα έχει ανάγκη για την αλλαγή ιδρύματος θα είναι αναγκασμένος να παλέψει μόνος με το πρόβλημα του καθώς οι θέσεις θα έχουν πιθανότατα καλυφθεί από τους «άμοιρους» και «δυστυχείς που έτυχε να κατέχουν την σωστή μεθοδολογία για την μετεγγραφή τους,