Η μακαριότητα η οποία διέπει την καθημερινή επίσημη δημόσια ζωή και την πολιτική, είναι απίστευτη! Την ίδια στιγμή που οι αλλαγές στα δεδομένα τόσο της πολιτικής, όσο και της διακυβέρνησης, ανατρέπουν όλα τα έως χθες αυτονόητα! Και να πεις πως κανένας δεν μιλάει; Να πεις ότι η μόνη φωνή προέρχεται από την θεσμική ομοφωνία του […]

Όσοι αμφιβάλλουν για το είδος της κρίσης που περνάει η πολιτική στον κόσμο (και στην Ελλάδα) και κυρίως όσοι δεν διακρίνουν μια αναγεννητική αύρα που πνέει υπεράνω των ευρισκόμενων σε καθεστώς σήψης κομμάτων και παραδοσιακών ομάδων, ας προσέξουν κάποιες πρόσφατες εξελίξεις στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Το ίδιο και όσοι θεωρούν, ότι η κρίση αγγίζει […]

Η είδηση δημοσιεύτηκε πριν δύο μήνες και πέρασε ασχολίαστη (1). Και, όμως, αυτή τη φορά η ανατροπή ήταν πολύ μεγάλη για να περάσει και απαρατήρητη.
– Το 65% των πολιτών της γης, δηλώνουν πως «δεν εκπροσωπούνται από τις κυβερνήσεις τους»!
– Το ποσοστό φθάνει μόλις στο 13%, στο ερώτημα «εαν εμπιστεύονται κόμματα και πολιτικούς;»!
– Και μόλις 16% απαντούν θετικά στο ερώτημα «να δοθούν και άλλες αρμοδιότητες σε κόμματα-πολιτικούς;»!

Α. Υπάρχουν δύο πιθανότητες. Ή η 29η Ιουλίου 2005 θα έχει στοιχειώσει για τους Αλογοσκούφη και Μπασιάκο! Ή θα έχουν προνοήσει! Και αυτό θα το μάθουμε σήμερα 13/12/05.

Β. Από την αρχή, όμως.
Από τις 13 έως τις 18 του μήνα που διανύουμε, θα πραγματοποιηθεί στο Χονγκ Κονγκ η σύνοδος του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ). Ιδιαιτέρως κρίσιμη για την Ελλάδα! Θα ληφθούν αποφάσεις –και- για τα αγροτικά!

Το ζήτημα εμφανίζεται, συνήθως, ως παράπονο. Γιατί τα πανελλήνιας κυκλοφορίας, κατ’ ουσία αθηναϊκά ΜΜΕ, δεν προβάλλουν τον κόσμο των ΜΚΟ; Θα προσπαθήσω να τεκμηριώσω, ότι το ερώτημα είναι λάθος. Και, ότι το κρίσιμο ερώτημα, δεν είναι εάν τα ΜΜΕ «παίζουν» τις ΜΚΟ, αλλά εάν έχουν καν την ικανότητα και την δυνατότητα να παρακολουθήσουν τον τρόπο που κινούνται σήμερα οι ΜΚΟ; Και παραπέρα. Εάν έχουν την ικανότητα να συλλάβουν τον διαφορετικό σύγχρονο κόσμο στον οποίο τα κράτη και τα κόμματα δεν είναι αποκλειστικοί πρωταγωνιστές. Στα ερωτήματα αυτά, η απάντηση είναι όχι!

1. «Το μεγαλύτερο δράμα» για κάποιους, παρατηρούσε ο συγγραφέας Gilbert Keith Chesterton «δεν είναι πως δεν βλέπουν τη λύση. Είναι ότι δεν μπορούν καν να δουν το πρόβλημα».
Ένα παιχνίδι φαντασίας, δείχνει πως είχε δίκαιο.
2. Το σενάριο του παιχνιδιού αρχίζει με μια έννοια που έχει εισβάλει στη ζωή μας. Το «κοινωνικό κεφάλαιο» (Κ.Κ.). Με μεγάλη δόση αφαίρεσης, θα προσπαθήσω να την απλοποιήσω…

Όχι ένα, όχι δύο, αλλά τρία ηχηρά μηνύματα, έλαβε η παραδοσιακή, μπλε – πράσινη – ροζ και κόκκινη, πολιτική τις προηγούμενες ημέρες!

Α. Το πρώτο από τον Νίκο Κωνσταντόπουλο. Στις «12 θέσεις του Συν για την ανασυγκρότηση του ΟΗΕ» που κατέθεσε στον Υπουργό Εξωτερικών, η «αριστερή» -τάχα- αντίληψη που αντιπαρέθετε την αριστερά με τις Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) (ούτε το όνομά τους δεν αναφερόταν σε πολλά κομματικά κείμενα), λύθηκε δίκην Γόρδιου Δεσμού! Το κείμενο περιλαμβάνει την απαίτηση, «της αναβάθμισης του ρόλου των ΜΚΟ στις διαδικασίες λήψης και εφαρμογής των αποφάσεων του ΟΗΕ σε όλο το φάσμα» του συστήματος του οργανισμού! Επαναλαμβάνω. Ζήτησε αναβάθμιση των ΜΚΟ. Όχι των «κινημάτων» (που πονηρά χρησιμοποιείται ως αντίπαλος και υποκατάστατο των ΜΚΟ από μερίδα της ελληνικής -και μόνο- αριστεράς).

Συνηθίζει η Ακαδημία Αθηνών να εκπέμπει πρωτοποριακές θεωρητικές αναζητήσεις για να αφουγκράζεται ριζοσπαστικές μεταλλαγές της κοινωνίας; Όχι, θα πουν οι εχέφρονες. Άλλος είναι ο ρόλος της. Και, όμως! Ο Εμμανουήλ Ρούκουνας, πρόεδρος της Ακαδημίας για το 2005, πέτυχε το ακατόρθωτο. Η παρθενική του ομιλία, ως πρόεδρος, να αποτελεί σημείο αναφοράς για τους προβληματισμούς επιστημόνων, αλλά και ακτιβιστών, πανεπιστημιακών αλλά και ριζοσπαστών από τις μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ)! Είναι η πρώτη, ίσως, φορά που οι απόψεις του προέδρου της Ακαδημίας (τον οποίο δεν γνωρίζω), αποτελούν οδηγό σε πρωτοπόρα μυαλά της χώρας!

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Ελευθεροτυπία” (9-9-2005) Τον Απρίλιο του 2006 θα πραγματοποιηθεί στη χώρα μας ένα μεγάλο ευρωπαϊκό γεγονός. Το 4ο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ. Προσωπικά παρακολουθώ στενά και από την αρχή τα Φόρουμ. Τόσο το ευρωπαϊκό, όσο και το παγκόσμιο. Για το πρώτο ταξίδεψα στην Φλωρεντία, μετά στο Παρίσι, παρακολούθησα από απόσταση το 3ο του Λονδίνου […]

Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) εισέβαλλαν στην δημόσια ζωή τη δεκαετία του ’80. Η πρώτη γενιά τους, είχε έντονο το στοιχείο του «αντί». Έμεναν πέρα από τα κόμματα και τα κράτη και πρόβαλαν έντονα ένα μεγάλο αριθμό διαφορετικών, από τις κρατούσες, απόψεων. Στεκόταν στη γωνία και «χτυπούσαν». Η δεύτερη γενιά τους, εμφανίστηκε τη δεκαετία του […]