Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πολιτικοϊδεολογικά φαινόμενα των τελευταίων δεκαετιών στην Ελλάδα είναι η εμφάνιση του λεγόμενου «φαιοκόκκινου μετώπου». Πρόκειται για την ιδεολογική σύμπραξη ατόμων που προέρχονται από διαμετρικά αντίθετα πολιτικούς χώρους και την δυναμική παρέμβαση τους στα τεκταινόμενα στη χώρα μας. Έτσι άτομα η ομάδες προερχόμενα από την Αριστερά σε πολλές περιπτώσεις συμπράττουν με άτομα και ομάδες που προέρχονται από την Δεξιά. Το μόνο κοινό ιδεολογικό στοιχείο που έχει αυτή η ετερόκλητη συμμαχία είναι αφ ενός η απόρριψη του ορθολογισμού και αφ έτερου η αντίληψη ότι η Ελλάδα κινδυνεύει διαρκώς από διεθνείς συνωμοσίες που έχουν ως στόχο την εδαφική της συρρίκνωση και την πολιτισμική της ταπείνωση.

Το «φαιοκόκκινο μέτωπο» καταγράφει σημαντικές επιτυχίες τα τελευταία έτη: Την συστράτευση όλου σχεδόν του Ελληνικού λαού στο τάγμα των αρχιεγκληματιών Κάρατζιτς και Μλάντιτς ,την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, την καλλιέργεια ενός έντονου αντιαμερικανισμού -και πρόσφατα την ανάδειξη στην ηγεσία της ΝΔ του κατ’ εξοχήν ενσαρκωτή των ιδεωδών και ελπίδων του μετώπου δηλαδή του Αντώνη Σαμαρά ( μια πρόβλεψη: Στις επόμενες εκλογές ο κ. Σαμαράς θα πάρει περισσότερους ψήφους από το ΚΚΕ από ότι έχει πάρει ποτέ Έλληνας ηγέτης της Δεξιάς. Άλλωστε του το χρωστάνε: ο κ. Σαμαράς ως Ευρωβουλευτής είχε καταψηφίσει «μετά βδελυγμίας» την πρόταση των Ευρωπαίων συντηρητικών και φιλελεύθερων για την ταύτιση των εγκλημάτων του ναζισμού με αυτά του σταλινισμού)

Θα πρέπει παρεμπιπτόντως να σημειωθεί εδώ ότι πολλές φορές διαφέρουν οι λόγοι για τους οποίους υποστηρίζεται κάτι από τα δυο τμήματα του μετώπου. Έτσι πχ. το «φαιό» σκέλος του μετώπου υποστήριζε τους Σέρβους στον πρόσφατο πόλεμο στην Βοσνία λόγω Ορθοδοξίας και του «Ισλαμικού τόξου». Από την άλλη πλευρά το «κόκκινο» σκέλος του μετώπου τους υποστήριζε για την «αντιιμπεριαλιστική»(δηλαδή αντιαμερικανική και αντιδυτική) στάση τους.

Είναι ενδιαφέρον ότι τον τελευταίο καιρό οι παρεμβάσεις του «φαιοκόκκινου μετώπου» δεν περιορίζονται μόνο στον χώρο της πολιτικής αλλά επεκτείνονται και σε χώρους όπως π.χ. την δημόσια υγεία, προκαλώντας με αυτό τον τρόπο την ιδεολογικοποίηση της. Κλασσική περίπτωση αποτελούν οι πολιτικές παρεμβάσεις-αναλύσεις που έγιναν για το νέο αντιγριπικό εμβόλιο. Από το ΚΚΕ και τον ΣΥΝ μέχρι την Χρυσή Αυγή η ιδεολογική προβληματική του «φαιοκόκκινου μετώπου» ήταν κοινή: Τα παιχνίδια που παίζουν οι διεθνείς φαρμακοβιομηχανίες στην πλάτη του άμοιρου ελληνικού λαού.

Έτσι από την πλευρά της η ακροδεξιά «Χρυσή Αυγή» αφού επεσήμανε στους αναγνώστες της ότι «η βεβιασμένη παραγωγή του εμβολίου εγκυμονεί σοβαρότατους κινδύνους» απεκάλυπτε ποιοί ακριβώς προκαλούν αυτούς τους κινδύνους: «Δεν ξέρουμε κατά πόσο είναι δικαιολογημένη η υστερία η οποία δημιουργήθηκε γύρω από την «πανδημία» της νέας γρίπης αλλά οι φαρμακοβιομηχανίες – κολοσσοί είναι σίγουρο πως αύξησαν θεαματικά τον τζίρο τους και αναμένεται να εισπράξουν πολλά από την πώληση του εμβολίου».

Στο ίδιο ακριβώς μήκος κύματος κινήθηκε και ο εκπρόσωπος του ΣΥΝ κ. Τριγάζης που διαπίστωνε ότι «το μόνο σίγουρο για την γρίπη είναι ότι τεράστια κέρδη ετοιμάζονται να αποκομίσουν οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες οι οποίες βιάζονται να διαθέσουν τα υπό παραγωγή εμβόλια προτού καν δοκιμαστούν»

Από την πλευρά του πάλι το ΚΚΕ, δικαιολογώντας τον πρωτοποριακό ρόλο του, πήγαινε την ανάλυση του ένα βήμα πιο πέρα. Οι φαρμακοβιομηχανίες δεν ήσαν απλώς κατακριτέες επειδή κέρδιζαν χρήματα διαθέτοντας ένα προβληματικής ποιότητας εμβόλιο ,αλλά είχαν οι ίδιες κατασκευάσει τον ιό της γρίπης! Έτσι στην ανακοίνωση του για την γρίπη τo KKE αναφέρει ότι «δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια πυκνώνουν οι ενδείξεις ότι διάφοροι τύποι ιών προέρχονται από ερευνητικά εργαστήρια που ελέγχονται από τα μονοπώλια»(σ.σ. όταν το ΚΚΕ αναφέρεται σε μονοπώλια δεν αναφέρεται στα μοναδικά πραγματικά μονοπώλια που υπάρχουν στον κόσμο δηλαδή τα κρατικά)

Όμως τα τελευταία χρόνια η συναντίληψη του «φαιοκόκκινου μετώπου» δεν περιορίζεται μόνο στην υποστήριξη κοινών θέσεων και συνθημάτων. Επεκτείνεται και στις μορφές πάλης για την προώθηση αυτών των αντιλήψεων. Κυρίαρχη εδώ μορφή είναι η χρήση βίας που στοχεύει στην φίμωση της έκφρασης απόψεων που θίγουν τα ιερά και όσια του μετώπου.

Έτσι π.χ. το 2004 τραμπούκοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ εισέβαλαν σε ένα συνέδριο που γινόταν στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας για να εμποδίσουν την ομιλία του Στέφεν Κορτουα που ήταν επιμελητής του γνωστού βιβλίου «Η Μαύρη Βίβλος του Κομμουνισμού». Πιο πρόσφατα οι καθεστωτικοί αντιεξουσιαστές της Αριστεράς διέκοψαν ένα συνέδριο του Παντείου και πέταξαν αυγά σε ένα από τους ομιλητές, τον γνωστό δημοσιογράφο Πάσχο Μανδραβελλη. Και φυσικά είναι ακόμα νωπό το επεισόδιο του ξυλοδαρμού του καθηγητή (και συνεργάτη του newstime.gr) Γιάννη Πανούση από τους καθεστωτικούς αντιεξουσιαστές των Εξαρχείων.

Όμως και από την πλευρά του το «φαιό» σκέλος του μετώπου έχει δώσει και αυτό περίλαμπρους αγώνες για να καταργηθεί η ελευθερία της έκφρασης ενοχλητικών απόψεων .Έτσι πρόσφατα οπαδοί της Χρυσής Αυγής διέκοψαν την παρουσίαση ενός βιβλίου που έκανε αναφορά στα εγκλήματα της ΕΛΔΥΚ σε βάρος των Τουρκοκυπρίων σκίζοντας τα βιβλία, προπηλακίζοντας τους συμμετέχοντες και ματαιώνοντας τελικά την εκδήλωση.

Τάκης Μίχας

———————————————————————

Σημειώσεις:
Δημοσιεύτηκε στο newstime στις 26/12/2009