Τα σημεία των επερχόμενων δεινών
Δεκ 26th, 2009 | Πάσχος Μανδραβέλης| Κατηγορία: Πάσχος Μανδραβέλης | Email This Post | Print This Post |Πριν ακριβώς από ένα χρόνο στη Βουλή (την οποία προσέχουμε μόνο όταν τα κανάλια μάς πουν «ένταση προκλήθηκε χθες στη Βουλή»), ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κώστας Σημίτης απηύθυνε μια δραματική προειδοποίηση:
«Aποτελεί κοινό μυστικό στους κύκλους της Eυρωπαϊκής Eπιτροπής ότι η Eλλάδα δεν προσαρμόζεται στις επιταγές της ONE και ότι επίσης οι όποιες νουθεσίες και επιτηρήσεις δεν αρκούν. Θεωρούν ότι η τωρινή πολιτική ηγεσία της χώρας που στηρίχτηκε στην E.E. σε όλες τις σημαντικές επιδιώξεις της, την απογραφή, την αναθεώρηση του AEΠ, τη γρήγορη έξοδο από την επιτήρηση, εκμεταλλεύτηκε αυτήν τη συμπαράσταση για να μην τηρήσει τις δεσμεύσεις. Aπλώς, τους κορόιδεψε. H Eλλάδα, πιστεύουν ότι, καλό θα ήταν να αναγκαστεί να προσφύγει στο Διεθνές Nομισματικό Tαμείο για δανεισμό, ώστε η παρακολούθηση της ελληνικής οικονομίας να είναι αρμοδιότητά του και όχι φροντίδα της Eπιτροπής» (18.12.2008).
Tην προειδοποίηση αυτή δημοσίευσε μόνο μια εφημερίδα, ενώ τα κανάλια ασχολήθηκαν για αρκετή ώρα με το γεγονός ότι ο κ. Σημίτης δεν ανέφερε στην ομιλία του ούτε μία φορά το όνομα… ΠΑΣΟΚ. Ως πολιτικό θέμα καταγράφτηκε η ψυχρή σχέση του πρώην πρωθυπουργού με το κόμμα του, το τι δεν είπε και όχι το τι είπε.
O πρώην υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γιώργος Αλογοσκούφης απάντησε στη Βουλή ότι
«δυστυχώς, ακόμη και ο πρώην πρωθυπουργός, ο κύριος Σημίτης, έφθασε χθες να κινδυνολογεί για δήθεν προσφυγή της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, επικαλούμενος “κύκλους” της Ευρωπαϊκής Ενωσης» (19.12.2008). Με τη σειρά του, ο υφυπουργός Οικονομίας Γιάννης Παπαθανασίου επεσήμανε ότι «το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι ένα κλίμα συντέλειας και πανικού, ένα κλίμα υπερβολής που μεγεθύνει τις πραγματικές διαστάσεις της κρίσης και πολλαπλασιάζει τις επιπτώσεις της» (19.12.2008).
Το κλίμα συντέλειας και πανικού, που φοβήθηκε ο κ. Παπαθανασίου, δεν δημιουργήθηκε. Για την ακρίβεια ουδείς ασχολήθηκε με την προειδοποίηση του κ. Σημίτη. Ακόμη και όταν η ομιλία του δημοσιεύτηκε υπό τύπον άρθρου στην «Καθημερινή της Κυριακής» (21.12.2008) δεν προξένησε καμία εντύπωση. Δεν συζητήθηκε το θέμα, δεν γράφτηκαν αναλύσεις, δεν κραύγασε κανείς.
Ελάχιστοι θυμούνται τις πολλές προειδοποιήσεις για τον εκτροχιασμό των δημόσιων δαπανών, για τη συσσώρευση χρεών. Υπήρχαν και άλλες φωνές που προειδοποιούσαν για τον εκτροχιασμό της οικονομίας· ο κ. Στέφανος Μάνος, για παράδειγμα, έχει γράψει πολλάκις σ’ αυτήν εδώ την εφημερίδα.
«Από την έκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, πρόσεξα ορισμένα πράγματα. Το δημόσιο χρέος στις 31.12.2003 ήταν 168 δισεκατομμύρια ευρώ. Τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 31.12.2007, έφθασε τα 216 δισ. ευρώ. Σε τέσσερα χρόνια προστέθηκαν χρέη 48 δισ. ευρώ. Τι είναι 48 δισεκατομμύρια ευρώ; Το 2007, το κράτος εισέπραξε από άμεσους και έμμεσους φόρους 48 δισεκατομμύρια ευρώ. Η αύξηση του δημόσιου χρέους τα τελευταία 4 χρόνια είναι ίση με το σύνολο των φορολογικών εσόδων του 2007» («Καθημερινή» 26.4.2008).
Αυτές οι προειδοποιήσεις, όμως, είτε απαξιώνονταν με το πρόσημο του «νεοφιλελεύθερου», είτε θεωρούνταν υπερβολικός αντιπολιτευτικός οίστρος, είτε πνίγονταν στο διάχυτο πολιτικό κουτσομπολιό. Τα «παράθυρα» -τα οποία στη χώρα με τη μικρότερη αναγνωσιμότητα εφημερίδων έγιναν κύριο μέσο πληροφόρησης- ασχολήθηκαν μόνο με τις παρασκηνιακές κινήσεις, την πιθανολόγηση του ανασχηματισμού και τα μισόλογα για τις πρόωρες εκλογές.
Η χώρα έχει πολλά προβλήματα, με βασικότερο όλων ότι δεν τα συζητά. Στην «πιο πολιτικοποιημένη χώρα του κόσμου» πολιτική θεωρείται είτε η αναπαραγωγή αριστερογενών στερεοτύπων (οι κακές εταιρείες αξιολόγησης και ο χείριστος καπιταλισμός) είτε τα απόβλητα της πολιτικής διαδικασίας, δηλαδή το πολιτικό κουτσομπολιό (ποιος είπε τι σε ποιον και τι σηματοδοτεί για το πολιτικό του μέλλον). Ετσι, σιγά σιγά τα προβλήματα φουντώνουν. Και όταν σκάσουν πάλι δεν εμβαθύνουμε στις αιτίες τους, αλλά κλαίμε για τα συμπτώματά τους. Δημιουργείται ένας απερίγραπτος θόρυβος που έχει περισσότερο στόχο την κατανομή ευθυνών παρά τη νηφάλια προσέγγιση στο πρόβλημα και τις πιθανές λύσεις του. Ετσι, τελικώς κουφοί, βρισκόμαστε στην πόρτα του ΔΝΤ, όπως τα σημεία των καιρών έδειχναν…
Πάσχος Μανδραβέλης
————————————————————————
Σημειώσεις:
Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή στις 20/12/2009
Είπαμε και ας το ξαναπούμε
η Πορνανδρέου Λαμογιακή Διεθνής Limited Inc.
KAI
o ΧΥΔΑΙΟΣ Ελλαδικός Λαουτζίκος
ΔΕΝ έχουν πρόβλημα να καταστρέψουν την ΧΩΡΑ.
Ατυχώς, ο σοφότατος και προσφιλέστατος “ελαιών” μόνος του τα λέει, μόνος του τ΄ακούει!
Δυστυχώς, τα επερχόμενα δεινά έχουν την αφετηρία τους στην Πρωθυπουργία του ίδιου του κ. Σημίτη, που μας έβαλε στην ΟΝΕ το 2002, ενώ, παρά τις υποσχέσεις που προφανώς είχε δώσει στους Ευρωπαίους για αντιμετώπιση του ασφαλιστικού, απέσυρε το σχέδιο Γιαννίτση μετά την αντίδραση Πολυζωγόπουλου.
Κανονικά έπρεπε να πει, αφού δεν “λύνεται” το ασφαλιστικό, δεν γίνεται να πάμε στο Ευρώ!
Από τότε λοιπόν ήταν δρομολογημένη η πορεία μας για το ΔΝΤ.
Μου αρέσει, καλέ μου Πάσχε, που, μετά από την “ιατρική” σου γνωμάτευση, για την ψυχική νόσο των Ελλήνων σταλινικών (σου θυμίζω το http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2009/12/kke.html και το http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_23/12/2009_1290660 ) καταπιάνεσαι και με τα λεγόμενα του Κώστα Σημίτη και μας τα παρουσιάζεις σαν το απαύγασμα της “σοφίας”!
Δεν μας λες όμως το αυτονόητο. Ότι η βασική υπεύθυνη, για τα όποια δεινά της χώρας είναι η κυβέρνησή του.
Ο Κώστας Σημίτης είναι προσωπικά υπεύθυνος για το γεγονός ότι η χώρα εξώκειλε στα χρόνια της διακυβέρνησής του (όχι ότι προηγουμένως ήταν πολύ καλύτερα, αλλά επί Σημίτη τα πράγματα χειροτέρευσαν).
Πότε διογκώθηκε η φοροδιαφυγή, η παραοικονομία και η εισφοροδιαφυγή και η συστημική διαφθορά στην ελληνική κοινωνία;
Μα επί Κώστα Σημίτη, φυσικά. Και πως να μην γίνει κάτι τέτοιο, όταν το δεξί του χέρι (ο εξ απορρήτων του) Θεόδωρος Τσουκάτος, γέμιζε το κομματικό σακκούλι με τα εκατομμύρια της SIEMENS (και προφανώς όχι μόνον).
Για την ελληνική διαφθορά, που αφορά την ελληνική πολιτική και οικονομική ελίτ, μέσα από τα εκτεταμένα φαινόμενα παραοικονομίας και φοροδιαφυγής δείτε και το θέμα : “Προϋπολογισμός 2010 : Ένας προϋπολογισμός μακροχρόνιας αντιαναπτυξιακής λογικής και ομιχλώδους στόχευσης” http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2009/11/proypologismos-2010.html , ιδιαίτερα στο κεφάλαιο “γ) Έσοδα”, όπου γίνεται μια εμπεριστατωμένη ανάλυση του φαινομένου της φοροδιαφυγής στην χώρα μας και της άμεσης συσχέτισής της με το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Μια αντιστοίχιση την οποίαν αποφεύγει να κάνει ο κ. Μανδραβέλης, ο οποίος επικαλείται τις “σοφίες” πολιτικών ταγών – σαν τον Σημίτη – που επί εποχής τους έκαναν επιστήμη την διαφθορά. Και μην μας πει ότι ο πρώην πρωθυπουργός δεν ήξερε. Δεν θα γίνει πιστευτός και καλό θα ήταν να βρει άλλο πιο κατάλληλο επιχείρημα.
Επί Σημίτη, λοιπόν, η παραοικονομία και η φοροδιαφυγή διογκώθηκε και έλαβε ολοκληρωμένη οιονεί θεσμική διάσταση, αφού έφθασε σε επίπεδα πολύ άνω του 30% (δείτε έκδοση ΙΟΒΕ – Ν. Τάτσιου το 2001 με τίτλο “Παραοικονομία και φοροδιαφυγή στην Ελλάδα”).
Και ο πρώην πρωθυπουργός δεν ήταν ένας ανεύθυνος άρχων. Ήταν υπεύθυνος και πολύ μάλιστα, αφού όλος σχεδόν ο κύκλος του είχε εμπλοκή με αυτό το φαινόμενο και πρωταγωνιστούσε σε αυτό. Και ο εν λόγω ταγός είχε βάλει τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα. Όντας ο ίδιος ο επικεφαλής τους.
Αυτή είναι η ωμή αλήθεια.
Και μου επικαλείσαι κ. Πάσχε μου ότι κατήγγειλε ο πρώην πρωθυπουργός τον Αλογοσκούφη για κοροϊδία των Ευρωπαίων και για μαγειρέματα των στοιχείων!
Δεν έχει άδικο, που τον κατήγγειλε. Αλλά ξεχνάει ότι ο ίδιος ο Κώστας Σημίτης έκανε την μεγαλύτερη πολιτική απάτη όλων των εποχών, με την “δημιουργική λογιστική” και το πως κορόϊδεψε τους πάντες για να εμφανίσει την χώρα μας ότι έχει πιάσει τα κρίτήρια του Μάαστριχτ και να την εντάξει στο Ευρώ.
Όπως πολύ καλά ξέρεις και όλοι γνωρίζουν η Ελλάδα τότε (2002) και πριν και μετά, δεν είχε πιάσει ούτε ένα από τα κριτήρια του Μάαστριχτ (δημόσιο έλλειμμα πολύ πάνω από το 3%, δημόσιο χρέος επίσης πολύ πάνω από το 60% κλπ), πλην όμως τα μαγειρεία στην Διεύθυνση Δημοσιονομικής Πολιτικής του Γενικού Λογιστήριου του Κράτους και στην ΕΣΥΕ είχαν κάνει καλή δουλειά και μαγείρεψαν τα στοιχεία κατά το πως ήθελε ο καθηγητής και πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης – όχι βέβαια ότι και οι της Ε.Ε. δεν ήξεραν το τι γινόταν, αλλά δεν έδωσαν την πρέπουσα σημασία. Υπολόγισαν ότι η Ελλάδα δεν αντιπροσώπευε, καλά – καλά, παρά μόνον το 1% του ΑΕΠ της Ε.Ε. των 15, ήταν και η εποχή των παχιών αγελάδων, έκανε και ο Σημίτης (η αλήθεια να λέγεται) και τις κατάλληλες συμμαχίες, τους υποσχέθηκε ότι με “ήπια προσαρμογή” θα διορθώσει τα πράγματα στην χώρα και έτσι δέχτηκαν οι της Ε.Ε. την Ελλάδα στην ευρωζώνη.
Περιττό να πω ότι ο Σημίτης δεν έκανε τίποτα από όσα υποσχέθηκε στους Ευρωπαίους. Αυτό το είπα ήδη.
Και ήλθε αυτός ο άνθρωπος να μιλήσει για “κοροϊδια” και για “μη τήρηση των δεσμεύσεων”! Πάει πολύ ο πρώτος διδάξας και υπεύθυνος να εγκαλεί τους “μαθητές” του για όσα τους εδίδαξε εκείνος.
Υπάρχει μεγαλύτερη κοροϊδία από αυτό;
Δεν νομίζω.
(Και κάτι ακόμα : Αυτήν την καραμέλα, με τον δανεισμό από το Δ.Ν.Τ., γιατί την παρουσιάζεις συνέχεια; Τι εξυπηρετεί; Η χώρα δεν είναι αναξιόχρεη και το ξέρεις. Ο σταθμισμένος κίνδυνος χρεοκοπίας της είναι στο 1% (έτσι λένε οι διεθνείς οικοι και μάλλον υπερβάλλουν).
Για να μας πει τώρα ο παντογνώστης κ.Τάσος Αναστασόπουλος για την “καραμέλα” του δανεισμού στο ΔΝΤ. Αν έχει δηλαδή ξεκουραστεί ακόμα από το κατεβατό που με τόσο θράσος ανέρτησε.
Προφητικός ο Σημίτης, προφητικός και ο Πάσχος. Χτύπαγαν οι καμπάνες εις μάτην….
Τώρα στο Ελλαδιστάν, ως συνήθως, μετά Χριστόν γίναμε όλοι προφήτες.
ΥΓ: Η είσοδος στην Ευρωζώνη, μέγα κατόρθωμα του Σημίτη, ήταν αυτή που μας έσωσε από τα χειρότερα (προς το παρόν). Άλλο που τελικά την “αξιοποιήσαμε” για να τρώμε με χρυσά κουτάλια σαν να μην υπήρχε αύριο (Κωστάκη ακούς εκεί στη Ραφήνα?)
Θράσος; Ποιό θράσος;
Δεν υπάρχει κανένα θράσος, αγαπητέ φίλε, διότι φροντίζω να μην είμαι θρασύς και να παραμένω, κατά το δυνατόν, ψύχραιμος.
Και φυσικά, δεν υπάρχει ούτε … Δ.Ν.Τ. – εκτός αν ο κ. Πάσχος και εσύ μιλάτε, για έναν επικουρικό ρόλο, που θα παίξει, αν και όταν κληθεί να τον παίξει (που ουδέποτε θα κληθεί να τον παίξει, βάσει της ομιχλώδους και αναποτελεσματικής απόφασης των 27 ηγετών της Ε.Ε.). Αλλά ο Πάσχος (ούτε και συ υποθέτω) δεν μίλησε για κάτι τέτοιο. Ο φοβισμένος ΓΑΠ πάσαρε σαν … εκβιασμό το Δ.Ν.Τ. (ο φίλος ο Πάσχος αναπαρήγαγε τα λεγόμενα του ΓΑΠ, λειτουργώντας – ηθελημένα, ή μη – αβανταδόρικα) και η Μέρκελ το πήρε και το έκανε πολιτική σημαία, λέγοντάς του να κάνει εκείνο με το οποίο νομίζει ότι εκβιάζει.
Τελικά τι του είπαν του ΓΑΠ οι άλλοι της Ε.Ε. και της ευρωζώνης;
Απλούστατα, του είπαν ότι δεν έχει ανάγκη να δανειστεί εκτάκτως, διότι οι “αγορές” δανείζουν την χώρα και ότι αν παραστεί ανάγκη θα κάνουν έναν μηχανισμό, κατά βάση ευρωπαϊκό, ο οποίος θα κρίνει, αρχικά, αν όντως δεν μπορεί να δανειστεί και αν ομόφωνα κριθεί ότι δεν μπορεί να δανειστεί, τότε θα τον δανείσουν, κατά 2/3 οι χώρες της ευρωζώνης, με συνεπικουρία, κατά 1/3 του Δ.Ν.Τ. Και του άνοιξαν και την πόρτα της Ε.Κ.Τ., για τα ελληνικά ομόλογα.
Συγκεκριμένα, το ζήτημα το έλυσε ο Τρισέ (δηλαδή τον έβαλαν και το έλυσε), όπως ακριβώς και το είχε δημιουργήσει τον Νοέμβριο του 2009, με την απειλή της μη αποδοχής των υποβαθμισμένων ελληνικών ομολόγων από την Ε.Κ.Τ., την οποία απειλή ήρε λίγο πριν από την συνεδρίαση των 27, ανακοινώνοντας ότι η Ε.Κ.Τ. θα δέχεται και τα υποβαθμισμένα ομόλογα των χωρών της ευρωζώνης και μετά το 2010, χωρίς να λαμβάνει υπόψη της την όποια αξιολόγησή τους από τους διεθνείς Οίκους Αξιολόγησης.
Το θέμα της τεχνητής “κρίσης του ελληνικού χρέους”, εντελώς φυσιολογικά (αν και βυζαντινολογώντας) το έλυσε η ευρωζώνη, καλέ μου και αξιότιμε φίλε “Ελλαδιστάν” – όσο και αν αυτό δεν σου αρέσει, αν και δεν καταλαβαίνω τους λόγους, που δεν σου αρέσει.
(Ο Πάσχος, ως συνήθως, έπεσε έξω σε όσα έγραψε, διότι, απλούστατα, δεν υπάρχει κίνδυνος χρεωκοπίας της χώρας, αφού η Ε.Κ.Τ. ανέλαβε, κατ’ ουσίαν, την εξυπηρέτηση των χρεών των χωρών της ευρωζώνης. Αυτό δεν το προέβλεψε ο αγαπητός αρθρογράφος και δεν ήταν απαραίτητο να το προβλέψει – αν και εγώ το προέβλεψα και αυτό θα γίνει, διότι αυτό είναι και το παολύτως φυσιολογικό).
Τον κ. καθηγητή τον χαρίζω σε όσους τους αρέσει. Ευτυχώς, το ευρύτερο κοινό έχει πάρει χαμπάρι και τις αλχημείες του και την χονδροειδή απατεωνιά του, αφού αυτές μας οδήγησαν εδώ που μας οδήγησαν.
(Μου άρεσε πολύ ο μπαγάσας ο πρώην πρωθυπουργός, που πήρε χαμπάρι τις αλχημείες του Αλογοσκούφη, ακριβώς επειδή είχε ως μέτρο σύγκρισης τις δικές του αλχημείες).
Όλα τα άλλα είναι σοφιστείες, ή μάλλον, ορθότερα χρησμοί, επιπέδου Πυθίας…
Περισσότερα (ενδεικτικά) μπορείς να δεις στα : http://e-rooster.gr/03/2010/2299#comment-129843 , http://e-rooster.gr/03/2010/2322#comment-129937 , http://e-rooster.gr/03/2010/2322#comment-129951 , http://e-rooster.gr/03/2010/2316#comment-129993 και στο μπλογκ μου : “Η κρίση του συνεταιρισμού φύλαξης νηπίων του Λόφου του Καπιτωλίου (1978) και η δήλωση Τρισέ (11/2009), για την μη αποδοχή των ελληνικών ομολόγωναπό την Ε.Κ.Τ., ως μέσων πληρωμών” http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/03/1978-112009.html .
Η χώρα δεν είναι αναξιόχρεη, αγαπητέ φίλε, όπως είπαν και οι εταίροι του ΓΑΠ στο Συμβούλιο Κορυφής της 25/3/2010.
Ούτε Δ.Ν.Τ. (γι’ αυτό πρόκειται περί καραμέλας, όλα όσα γράφονται), καλέ μου φίλε, ούτε τίποτε άλλο.
Προς το παρόν Ε.Κ.Τ., αφού, πρώτα, τον φόβισαν με την τεχνητή πιστωτική κρίση που του προκάλεσαν, με την βλακώδη απόφαση του Τρισέ τον Νοέμβριο του 2010, για τα μη αποδοχή των ελληνικών ομολόγων από την Ε.Κ.Τ., την οποία τώρα ανακάλεσαν.
Και ο έχων νουν, νοείτω…
ΔΙΟΡΘΩΣΗ :
Αντι για “παολύτως”, το ορθόν είναι : “απολύτως”.
ΔΙΟΡΘΩΣΗ (2) :
Αντί του εσφαλμένου : “για τα μη αποδοχή των ελληνικών ομολόγων από την Ε.Κ.Τ., την οποία τώρα ανακάλεσαν.”
Να τεθεί το ορθόν : “για την μη αποδοχή των ελληνικών ομολόγων από την Ε.Κ.Τ., την οποία τώρα ανακάλεσαν.”
Και κάτι ακόμα :
Παντογνώστης εγώ; Γιατί;
Όχι, βέβαια! Κάθε άλλο…
Καλά, εδώ θα είμαστε να δούμε τι έχει να γίνει αν δεν προβούμε σε δομικές μεταρρυθμίσεις (που έπρεπε να έχουν γίνει χθες) και θεωρήσουμε ότι μας δόθηκε λευκή επιταγή. Η κρίση είναι πραγματική και δεν είναι φρόνιμο να σφυρίζουμε πλέον αδιάφορα.
Σε αυτό συμφωνούμε, αγαπητέ Ελλαδιστάν.
Λευκές επιταγές δεν υπάρχουν – αν και οι ευρωζωνίτες έδωσαν (μακροπρόθεσμα) μια τεράστια λευκή επιταγή – δηλαδή ένα ανοικτό, σε ποσά και καλυμένο, με φύλλο συκής, ευρωομόλογο – για όλα τα κρατικά των χωρών της ευρωζώνης. Και προφανέστατα, η χώρα χρειάζεται, επειγόντως, ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων (μόνο που – υποψιάζομαι ότι – διαφωνούμε στο περιεχόμενό του…).
Και κάτι ακόμα :
Τότε, που ο αγαπητός Πάσχος έγραψε το σχολιαζόμενο άρθρο του, ο κίνδυνος χρεωκοπίας της χώρας ήταν στο 1%.
Τώρα – δηλαδή την 25/3/2010 -, μετά τους απίστευτους ερασιτεχνισμούς του ΓΑΠ και του οικονομικού του επιτελείου και τον διασυρμό της οικονομίας της χώρας, κατάφεραν να φθάσουν τον σταθμισμένο κίνδυνο χρεωκοπίας της χώρας, περίπου, στο 3%.
Από εδώ και πέρα, δεν εγγυώμαι ότι τα πράγματα δεν θα γίνουν χειρότερα (αν και η Ε.Κ.Τ. εγγυάται ότι δεν θα χειροτερεύσουν, με την κίνηση στήριξης των ελληνικών κρατικών ομολόγων και του απρόσκοπτου ελληνικού κρατικού και ιδιωτικού δανεισμού).
Και δεν το εγγυώμαι, διότι, ο ΓΑΠ και το επιτελείο του αποτελούν διαρκή πηγή κινδύνου και όσο εξακολουθούν να έχουν τις τύχες της χώρας στα χέρια τους, τα πράγματα θα χειροτερεύσουν.
Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι αν θα χειροτερεύσουν τα πράγματα, αλλά το πόσο θα χειροτερεύσουν από αυτό το σκορποχώρι των μαθητευόμενων μάγων.
Ελπίζω (και αυτό είναι μόνο μια ελπίδα) να μην χειροτερεύσουν τόσο πολύ και να μην φθάσουν στο σημείο να πάμε, όχι μόνο στο Δ.Ν.Τ., που τόσο διαφήμιζε ο τωρινός πρωθυπουργός, αλλά και ακόμα πιο πέρα από το Δ.Ν.Τ.
(Θα μου πεις ότι δεν υπάρχει πιο πέρα από το Δ.Ν.Τ. και λογικά σκεπτόμενος έχεις δίκιο. Αλλά μην το δένεις κόμπο αυτό. Διότι, με τον ΓΑΠ, υπάρχει πιο πέρα και αν δεν υπάρχει, θα το δημιουργήσει ή θα το ανακαλύψει αυτός)….
(Δες και στο μπογκ μου το θέμα : “Ο ΓΑΠ, το Δ.Ν.Τ. και οι … αβανταδόροι του! (Μια συνέχεια σε μια παλιά συζήτηση, γύρω από ένα άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη)” http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/03/paschosmandravelis2.html ).
Πάντα, φιλικά και κυρίως καλοπροαίρετα…
Ξαναδιαβάζοντας τα όσα έχω γράψει, ως σχόλια, στο άρθρο αυτό του αγαπητού Πάσχου Μανδραβέλη, δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι το περιεχόμενο των όσων τότε έγραφα, δικαιώθηκε πλήρως, ως προς την επικινδυνότητα του σοσιαλνεοφιλελεύθερου ΓΑΠ και του οικονομικού του επιτελείου, που οδήγησαν την χώρα σε μια μοντέρνα Κατοχή, με την βιαστική υπογραφή του επαχθούς, απεχθούς και αποικιοκρατικού Μνημονίου της εθνικής καταισχύνης την Πρωτομαγιά του 2010.
Η ανόρθωση του κατεδαφιζόμενου, από τον ΓΑΠ, τόπου, εδώ που έχουν φθάσει τα πράγματα, μπορεί να ξεκινήσει μόνο με την απομάκρυνσή του από την εξουσία.
Αυτή η απομάκρυνση, στην παρούσα φάση, μπορεί και πρέπει να γίνει από την λαϊκή βάση της μεγάλης σοσιαλδημοκρατικής παράταξης, η οποία πρέπει να πάρει την σχετική πρωτοβουλία και να τον υποχρεώσει να τα μαζέψει και να φύγει, παραιτούμενος από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και από την πρωθυπουργία.
Αν αυτό δεν γίνει τώρα, θα γίνει αργότερα, όταν το ΠΑΣΟΚ θα έχει πλήρως απαξιωθεί στην συνείδηση του ελληνικού πληθυσμού και θα έχει οδηγηθεί στην πλήρη καταστροφή, μαζί με την ελληνική οικονομία και κοινωνία, όπως συνέβη και στην Ουγγαρία, με τους εκεί “σοσιαλιστές” – οι οποίοι είναι και οι πολιτικοί κληρονόμοι των ερειπίων του πρώην “υπαρκτού” -, οι οποίοι λειτούργησαν, ως εξυπηρετητές των συμφερόντων των ευρωπαϊκών χρηματοπιστωτικών οργανισμών και οδηγήθηκαν στον πολιτικό αφανισμό…
Και εν πάση περιπτώσει, δεν είναι η τύχη του ΠΑΣΟΚ που μας ενδιαφέρει. Πολύ περισσότερο μας ενδιαφέρει η τύχη του τόπου, η οποία προβλέπεται δυσοίωνη όσο ο ΓΑΠ παραμένει στην εξουσία και οι τροϊκανοί μεταναζιστές κατακτητές καθορίζουν την πορεία της χώρας προς την δήωση, την λεηλασία και την καταστροφή…
Δείτε στο μπλογκ και το θέμα : «Mind the GAP – Να ανασχηματίσει τον εαυτό του και να τα μαζέψει και να σηκωθεί να φύγει» http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/09/mind-gap-na-fygei.html .