Οι λέξεις και τα δόγματα
Δεκ 11th, 2009 | Πάσχος Μανδραβέλης| Κατηγορία: Πάσχος Μανδραβέλης | Email This Post | Print This Post |Ζούμε, λοιπόν, σ’ ένα «αστυνομικό κράτος», όπου «βασιλεύει ο τρόμος» και γίνεται «χημικός πόλεμος», όπου «παραβιάζονται σωρηδόν τα ατομικά δικαιώματα», όπου οι «δυνάμεις καταστολής» εισβάλλουν σε στέκια με τρόπο που δεν έχει προηγούμενο «ούτε στην κατοχή» (σ.σ. τη γερμανική εννοούσε, ουχί την «κατοχή των Εξαρχείων»), και η ρίψη δακρυγόνων στο προαύλιο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου είναι «εγκληματική πράξη»;
Είναι κάποιες λέξεις που χρόνια τώρα αραχνιάζουν στις δηλώσεις της κάθε λογής Προόδου. Επαναλαμβάνονται διαρκώς, που περνιούνται πλέον για αλήθεια. Οι μεταφορές και οι παρομοιώσεις ανακυκλώνονται και αποκτούν τη δική τους δυναμική. Παύουν να είναι εργαλεία που τονίζουν τα επιχειρήματα και γίνονται δόγματα.
Προχθές ο κ. Αλέκος Αλαβάνος έσπασε, όπως είπε ο ίδιος, την τηλεοπτική σιωπή του για να τιμήσει το γεγονός του Δεκέμβρη. Εμφανίστηκε στην εκπομπή του Mega «Ανατροπή» και δήλωσε ότι
«δεν μπορεί να ασχολιόμαστε με αυτά τα θέματα, που εμπεριέχουν ακρότητες, όπως η επίθεση σ’ ένα πολύ αξιόλογο άνθρωπο που είναι ο κ. Κίττας, ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δεν μπορεί να ασχολιόμαστε έτσι, με τόση ένταση, όταν στην Ελλάδα έχουμε κάθε χρόνο 100 νέους και νέες νεκρούς από εργατικά ατυχήματα, 200 από αυτοκτονίες, 300 από ουσίες, 400 από ατυχήματα στους δρόμους…».
Χονδρικά αληθή είναι τα στοιχεία που παρέθεσε ο κ. Αλαβάνος, αλλά μπαίνει ένα ερώτημα: αν είναι να μην ασχολιόμαστε με τίποτε άλλο, πριν λυθούν αυτά τα πραγματικά κοινωνικά προβλήματα, τότε γιατί να ασχολιόμαστε με την αστυνομική βία; Γιατί να γίνονται διαδηλώσεις για τον φόνο ενός παιδιού, όταν εκκρεμούν 1.000 κατ’ έτος θύματα από τον κατάλογο του κ. Αλαβάνου; Η τακτική να βάζεις όλα τα προβλήματα στον ίδιο ντορβά είναι ο καλύτερος τρόπος να μη λύνεις κανένα.
Αλλά είπε κι άλλα αξιοσημείωτα στην ίδια εκπομπή ο κ. Αλαβάνος.
«Ο Δεκέμβρης είναι σε κάθε σπίτι. Είναι στο σπίτι που έχει τον νέο και τη νέα, με το σύνδρομο πανικού, με τη μοναξιά, με τις ημικρανίες, με τις αποτυχίες, με τις ουσίες, με τις σχολικές επιτυχίες οι οποίες όμως καταλήγουν τελικά σ’ ένα αδιέξοδο στην αγορά εργασίας. Σ’ αυτά τα θέματα ζητάει η κοινωνία και κάθε οικογένεια απαντήσεις κι αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα που έθεσε ο Δεκέμβρης ο περσινός».
Να ομολογήσουμε ότι τα παραπάνω είναι καλά ως ποίηση, αλλά ως πολιτική θέση δεν μπορεί να σταθεί. Ούτε στη Βουλή των Εφήβων. Οι πολιτικοί πρέπει πρώτα απ’ όλα να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα που μπορούν να λυθούν. Ή τουλάχιστον να τα ξεχωρίζουν: τα υπαρξιακά αδιέξοδα των νέων ή τα προβλήματα μοναξιάς δεν είναι θέμα της πολιτείας. Ούτε οι ημικρανίες.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα μιας μερίδας της Αριστεράς είναι ότι προσπαθεί να κρύψει την ένδεια επιχειρημάτων με μεγάλες λέξεις και φανταχτερές παρομοιώσεις. Επειδή όλο και πιο συχνά η πραγματικότητα δεν συμβαδίζει με το θεωρητικό τους σχήμα, την υπερβαίνουν με ανεδαφικές αναλογίες. Ετσι, όμως, παίρνει διαζύγιο με την κοινή λογική, για να αναρωτιέται αργότερα πώς γίνεται η ακροδεξιά στροφή στην κοινωνία. Απλά: όταν χαρίζεις την κοινή λογική στην ακροδεξιά, τότε η ακροδεξιά φαντάζει ως η λογική προοπτική.
Πάσχος Μανδραβέλης
————————————————————–
Σημειώσεις:
Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή στις 9/12/2009
Έτσι είναι.
Εχω μια διαφωνια και ενα σημειο που συμφωνω απολυτα με το Μανδραβελη.Διαφωνω στο επιχειρημα που εκφραζει στο πρωτο μερος(Και αντιστοιχα συμφωνω με τον Αλαβανο).Ειναι το λιγοτερο υποκριτικο να παριστανουμε τους εξαγριωμενους πολιτες που και καλα τους εχουν θιγει οι δημοκρατικες ευαισθησιες οταν δεχεται χτυπηματα ο πρυτανης και οταν πεθαινει σε ενα ατυχημα ενας εργατης να μην ασχολιομαστε καν.Απο την αλλη συμφωνω στο δευτερο μερος με τον Μανδραβελη.Ο βερμπαλισμος της Αριστερας μονο κακο της κανει και τουλαχιστον το κομμα του Αλαβανου ο ΣΥΝ αλλα και ο ΣΥΡΙΖΑ το μετωπικο σχημα στο οποιο συμμετεχει ο ΣΥΝ πλειοδοτουν σε αυτον.
marios,
Εργατικά και άλλα ατυχήματα, (αυτοκινητιστικά κλπ), είναι ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ή ΔΥΣΤΥΧΉΜΑΤΑ, ή – βέβαια- εγκλήματα άν γίνονται απο πρόθεση.
– Η χρησιμοποίηση ωμής βίας κατά ανθρώπου είναι καθαρώς εγκληματική πράξι.
– Δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε , και μάλιστα Πολιτικός, άνδρας να μην κάνει διαχωρισμό…
– Ισως μάθει όταν δεί ποσοστό ακόμη λιγώτερο του 3,8% …….
«…γιατί να ασχολιόμαστε με την αστυνομική βία; Γιατί να γίνονται διαδηλώσεις για τον φόνο ενός παιδιού, όταν εκκρεμούν 1.000 κατ’ έτος θύματα;»
Πολύ απλά, γιατί η άλλη όψη της κρατικής βίας – καθόσον η αστυνομική βία είναι ακριβώς η κρατική βία, δεν είναι κάτι το διαφορετικό – είναι η κρατική αβελτηρία που παράγει τα 1.000 κατ’ έτος θύματα.
«όταν χαρίζεις την κοινή λογική στην ακροδεξιά, τότε η ακροδεξιά φαντάζει ως η λογική προοπτική», ή μ’ άλλα λόγια, η κοινή λογική είναι προνόμιο της ακροδεξιάς! Ευτυχώς για μένα που δεν εμπιστεύομαι την κοινή λογική!
“όταν χαρίζεις την κοινή λογική στην ακροδεξιά, τότε η ακροδεξιά φαντάζει ως η λογική προοπτική.”
Είναι η (κοινή) λογική κάτι που χαρίζεται? Αν η “ακροδεξιά” διαθέτει την (κοινή) λογική τι άλλο χρειάζεται, γιατί να μην είναι λογική προοπτική?
Αν κάποιος χαρίζει την (κοινή) λογική, τι αξίζει πλέον? Χωρίς (κοινή) λογική τι μπορεί να κάμει κανείς στη ζωή του, αν μάλιστα τυχαίνει να ασκεί και την πολιτική, την κατά Αριστοτέλη “κυριωτάτη των επιστημών”?
Ο δημοσιογραφικός “λόγος” σπανίως συνειδητοποιεί ότι έχει την ίδια ρίζα με τη “λογική”, άρα και σχετική δέσμευση.
Όσο για τον κ. Αλαβάνο, ευκαιρίας δοθείσης, έσκασε μύτη, φοβούμενος τη λήθη πιο πολύ κι από την απεμπόληση της λογικής. ‘Αλλωστε, εκτός από την (κοινή) λογική υπάρχει και η λογική των ΜΜΕ, που δίνει ευκαιρία ύπαρξης και ελπίδα νεκρανάστασης σε κάθε ξεχασμένο…
«όταν χαρίζεις την κοινή λογική στην ακροδεξιά, τότε η ακροδεξιά φαντάζει ως η λογική προοπτική»
Αυτό να το επαναλάβει στον εαυτό του ο Μανδραβέλης γιατί ισχύει κατ’ εξοχήν για το πρόβλημα της οικονομικής μετανάστευσης.
Σπυρο(αν μου επιτρεπεται ο ενικος) αναφερομαι και φανταζομαι το ιδιο και ο Αλαβανος στα ατυχηματα που οπως λες και εσυ στην πραξη γινονται απο προθεση.Κατα τα αλλα αυτη καθαυτη η πραξη του ξυλοδαρμου οποιοδηποτε πρυτανη οποιοδηποτε ανθρωπου ειναι κατακριτεα απο ηθικης αποψης ομοιως ομως κατακριτεα ειναι και η πολιτικη εκμεταλλευση του γεγονοτος αυτου.
Μάριε,
– Και η απόλυτη Πολιτική εκμετάλλευσις ήταν η παραίτησίς του ???
Δεν αναφερομαι στον Κιττα οταν μιλαω για πολιτικη εκμεταλλευση.Αναφερομαι σε οσους χρησιμοποιησαν το περιστατικο για να περασουν πολιτικα μηνυματα.
Το κατάλαβα…. αλλ.α και αυτοί που τον κοπάνησαν δεν θέλανε να περάσουν πολιτικό μήνυμα ???
Δε ξερω βρε Σπυρο τι ηθελαν να περασουν και τι οχι!!Δε νομιζω οτι εχει τοσο σημασια αυτο οσο το ποιος ειναι ο αντικτυπος της πραξης αυτης και πως τον αντιλαμβανεται κανεις.
Marios,
– Θα ήταν εξωπραγματικό να ΜΗΝ γίνει εκμετάλλευσις οποιουδήποτε βιαίου γεγονότος , κατ΄αρχήν τηλεοπτική και κατα δεύτερον πολιτική !!!!!!
– Αν και υπάρχει πάντα η υπολανθάνουσα υποψία οτι δεν μπορέι να αποφευχθεί η βία, είμαι της γνώμης οτι η βία και ο πόλεμος ΔΕΝ λύνουν προβλήματα, αλλά βοηθούν άποιους να επιπλέουν…..
Ετσι ειναι..