Ζήτω τα λόμπι
Δεκ 8th, 2007 | Γιώργος Καισάριος| Κατηγορία: Γενικά |
Email This Post
|
Print This Post
|
του Γιώργου Καισάριου1
Στη συνέχεια του άρθρου “Επιτέλους λίγη δημοκρατία”, σήμερα θα ήθελα να ρίξω λίγο φως σε ορισμένους δημοκρατικούς θεσμούς που υπάρχουν στην Αμερική. Δυστυχώς αναγκάζομαι και παίρνω παράδειγμα από αυτή τη χώρα διότι αφενός πιστεύω ότι οι θεσμοί εκεί είναι σωστοί, αφετέρου υπάρχει μεγάλη παρεξήγηση στη χώρα μας στο πως λειτουργεί εκεί το σύστημα και τι σημαίνουν ορισμένοι θεσμοί όπως αυτό ονομάζουμε λόμπι (lobbying).
Για κάποιο παράξενο λόγο, οι νεοέλληνες χωρίς να ξέρουν περί τίνος πρόκειται και χωρίς να έχουν μελετήσει και να έχουν αναλύσει το σύστημα στην Αμερική, θεωρούν ότι η Αμερική (μεταξύ άλλων) είναι άκρως διεφθαρμένη διότι υπάρχουν οργανωμένες ομάδες που ονομάζουμε lobby και που υποτίθεται ότι αυτά τα lobby κάνουν κουμάντο.
Η αλήθεια βέβαια είναι πολύ διαφορετική. Τι ακριβώς είναι lobbying λοιπόν;
Lobbying είναι :
Το κατοχυρωμένο δικαίωμα των αμερικανών να οργανώνονται σε ομάδες με σκοπό να επηρεάσουν το νομοθετικό σώμα έτσι ώστε να νομοθετήσουν υπέρ των θέσεων αυτών που πιστεύουν ότι είναι σωστοί.
Lobbying is a concerted effort designed to effect influence, typically over government authorities and elected officials. It can consist of the outreach of legislative members, public actionsor combinations of both public and private actions (e.g. encouraging constituents to contact their legislative representatives).
Με λίγα λόγια, είναι ένας άκρως δημοκρατικός θεσμός. Διότι, τι πιο δημοκρατικό από το να οργανώνεται κάνεις σε ομάδες και να προσπαθεί να πλαισίωσει το νομοθετικό σώμα για τα ζητήματα που απασχολούν αυτή την ομάδα;
Βέβαια για τους κουμουνιστές και τους νεοέλληνες σοσιαλιστές κάτι τέτοιο είναι απαράδεκτο, διότι στην Ελλάδα δεν πιστεύουμε στην δημοκρατία αλλά στην οργανωμένη και συγκεντρωτική εξουσία!!!!
Η επίσημη ορολογία του lobby είναι Political Advocacy Groups. Η μετάφραση είναι πολιτικές ομάδες επιρροής. Υπάρχει μια λίστα με Political Advocacy Groups στις ΗΠΑ.
Ας δούμε λοιπόν τι λόμπι υπάρχουν στην κακή και δαιμονισμένη Αμερική:
Political Advocacy Groups (λόμπι) υπάρχουν πολλά και διάφορα. Επιπλέον, για κάθε ομάδα που προσπαθεί να επηρεάσει το νομοθετικό σώμα προς μια κατεύθυνση, υπάρχουν άλλες που προσπαθούν να κάνουν το αντίθετο.
Το πιο χαρακτηριστικό είναι τα λόμπι που είναι υπέρ της οπλοκατοχής και αυτά που είναι αντίθετα προς αυτή. Οι δυο αυτές ομάδες προσπαθούν να πλαισιώσουν το νομοθετικό σώμα με επιχειρήματα που το κάθε ένα πιστεύει είναι σωστά. Από εκεί και πέρα το νομοθετικό σώμα κοιτάζει τα υπέρ και τα κατά και σε συνδυασμό με το τι πιστεύει ότι θέλουν οι ψηφοφόροι του, πράττει αναλόγως.
Υπάρχουν τα διεθνή λόμπι. Υπάρχουν δηλαδή αυτοί που προσπαθούν να πείσουν τους Αμερικανούς βουλευτές ότι ο θέσεις της Ελλάδας είναι σωστές και άλλοι που προσπαθούν να πείσουν οι θέσεις της Τουρκίας είναι σωστές. Οι Αμερικανοί βουλευτές και πάλι αναλύουν τα επιχειρήματα και πράττουν ανάλογα.
Υπάρχουν τα πράσινα λόμπι που προσπαθούν να πείσουν (και τα έχουν καταφέρει πολύ καλά θα έλεγα) να μην επιτραπεί η αξιοποίηση κοιτασμάτων πετρελαίου σε εθνικούς δρυμούς κτλ. και υπάρχουν οι βιομηχανίες που πιέζουν προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Προσωπικά δε βρίσκω τίποτα λάθος και δε βλέπω κάτι το κακό σε τέτοιες οργανώσεις. Αν μη τι άλλο είναι προς το συμφέρον του κάθε έθνους να υπάρχει αυτό το αλισβερίσι δημοκρατίας για να μπορεί το νομοθετικό σώμα να παίρνει αποφάσεις ακούγοντας όλες τις πτυχές των επιχειρημάτων.
Επιπλέον, θεωρώ τα λόμπι, κοιτίδες της δημοκρατίας και έναν θεσμό άξιο που θα έπρεπε να υπάρχει σε κάθε χώρα. Μην ξεχνάτε ότι στην αρχαία Αθήνα το ίδιο γινόταν. Ο Δημοσθένης όταν έβγαζε λόγο στην εκκλησία του δήμου τι έκανε; Λόμπι έκανε να προσπαθούσε να πείσει την εκκλησία του δήμου για τις πολιτικές απόψεις του κόμματος που εκπροσωπούσε.
Η αλήθεια είναι ότι στις περισσότερες χώρες του κόσμου υπάρχουν οργανωμένα λόμπι, όχι μονό στην Αμερική. Στην Αμερική όμως υπάρχει η μεγαλύτερη διαφάνεια. Διότι όχι μόνο ένα Political Advocacy Group πρέπει να είναι καταγραμμένο με τις ομοσπονδιακές αρχές (στην περίπτωση των ΗΠΑ) αλλά θα πρέπει να είναι και καλά οργανωμένο με την λογιστή έννοια διότι υπάρχει διαφάνεια στο ποιος δίνει λεφτά και πόσα κτλ.
Υπάρχουν λόμπι στην Ελλάδα; Μα φυσικά και υπάρχουν. Σε αντίθεση όμως με την Αμερική οπού υπάρχει διαφάνεια και κατά καιρούς βλέπεις και εκπροσώπους από διάφορες οργανώσεις να παρουσιάζουν τις θέσεις τους στο κογκρέσο, στην Ελλάδα τα λόμπι κινούνται υπογείως.
Στην Ελλάδα τα λόμπι είναι ο κολλητοί, το κόμμα, οι συνδικαλιστές και άπαντες έκτος από τον ιδιωτικό τομέα. Στην Ελλάδα λόμπι είναι το κάθε λαμόγιο που έχει πρόσβαση σε έναν υπουργό και αυτοί που λαδώνουν.
Τα ελληνικά λόμπι περιορίζονται στο να προσπαθούν να πάρουν δημόσια έργα και να βάζουν τους κολλητούς τους σε θέσεις κλειδιά αντί να προωθούν και ιδεολογία όπως οι Αμερικανοί. Τα ελληνικά λόμπι βρίζουν όλα τα άλλα λόμπι του πλανήτη χαρακτηρίζοντας τα αντιδημοκρατικά (βέβαια το κάνει και η αριστερά αυτό) ενώ οι ίδιοι είναι αυτό που είναι αντιδημοκρατικοί.
Επειδή τα λόμπι στην Ελλάδα είναι λίγα και δεν υπάρχει ανταγωνισμός, κυριολεκτικά είναι αυτά που κάνουν κουμάντο. Διότι σε αντίθεση με την Αμερική – όπου οι διάφορες ομάδες κοντράρονται μεταξύ τους – στην Ελλάδα όλα τα λόμπι είναι αγαπημένα μεταξύ τους και άπλα το κάθε λόμπι έχει επιλέξει σε ποιο τομέα θα δραστηριοποιηθεί!!!
Η κατάληξη είναι ότι ο θεσμός του Political Advocacy groups (λόμπι) στις ΗΠΑ δουλεύει πάρα πολύ καλά και ενδυναμώνει το δημοκρατικό σύστημα εκεί.
Επειδή όμως στην Ελλάδα δεν μπορεί να εφαρμοστεί ένα τέτοιο σύστημα, διότι το νομοθετικό σώμα είναι ανύπαρκτο και δεν έχει καμιά εξουσία (η βουλή για όσους δεν το κατάλαβαν), ο αριστερός τύπος στη χώρα μας έχει καταφέρει και έχει περάσει το μήνυμα ότι κάτι το δημοκρατικό (τα λόμπι δηλαδή) είναι κάτι το κακό.
Δυστυχώς αυτή είναι η κατάντια της χώρας μας και του πολιτικού μας συστήματος. Έχουμε αφήσει το κάθε κόμμα να μας κάνει ότι θέλει χωρίς οι πολίτες να μπορούν να αντιδράσουν η έστω και να εκφράσουν γνώμη.
Έχουμε καταντήσει απολιτικοί (με το δίκιο μας) ενώ η πολιτική συζήτηση και η διαφορά απόψεων στις ΗΠΑ ζει και βασιλεύει.
Η χώρα έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά όσο αναφορά τους δημοκρατικούς θεσμούς άλλα κανένας δεν το βλέπει και ακόμα χειρότερο, νομίζουν ότι θεσμοί όπως αυτοί που έχουν οι αμερικανοί, που είναι πράγματι δημοκρατικοί, δεν είναι!
Μακάρι να υπήρχαν λόμπι και εδώ και μακάρι να μπορούσαμε να επηρεάσουμε το νομοθετικό σώμα. Μακάρι να μπορούσαμε να πλαισιώσουμε μια ομάδα βουλευτών και να τους πείσουμε να προωθήσουν κάποιο νομοσχέδιο. Μακάρι να μπορούσε η πολιτική μας ομάδα να παρουσίαζε την άποψη της στην βουλή παρουσία κάποιας επιτροπής. Ακόμα καλύτερο, μακάρι να είχε την εξουσία η βουλή να παρήγαγε νομοσχέδια.
Αυτοί που λένε ότι τα λόμπι είναι κάτι το κακό και αντιδημοκρατικό καλά θα κάνουν να κοιτάξουν και να αναλύσουν το επίπεδο δημοκρατίας που έχουμε στη χώρα μας και μετά να κάνουν κριτική στους υπόλοιπους.
Λόμπι υπάρχουν πολλών ειδών. Υπαρχουν πολιτικα πομπι, λομπι εταιρικών συμφερώντων, κοινωνικα λομπι και πολλα αλλα. Μαλιστα υπαρχουν μερικα εκατονταδες Political Advocacy Groups που προσπαθουν με τον έναν τροπο η τον άλλο να επηρεάσουν το νομοθετικό σώμα με τις απόψεις τους.
Προσέξτε κατι σημαντικό. Το νομοθετικό σώμα νομοθετεί με βάση αυτό που πιστεύει ότι θέλουν οι ψηφοφόροι του. Δεν κάνει ότι του κατεβάσει το κεφάλι του και δεν πράττει χωρίς να λάβει υπόψη τις επιθυμίες των ψηφοφόρων διοτί απλά δεν θα επανεκλεγεί.
Το φως που ρίχνετε στον θεσμό του lobbying στις ΗΠΑ δημιουργεί και εξίσου “σκληρές” σκιές: Μια σφαιρική παρουσίαση θα περιελάμβανε όχι μόνο τις θεμιτές επενέργειες της εφαρμογής ενός πράγματι δημοκρατικού θεσμού στο πολιτικό μας σύστημα, αλλά και τους κλυδωνισμούς του σκανδάλου Abramoff, το οποίο δε νομίζω πως αποτελεί εφεύρημα της ελληνικής αριστεράς.
Διατίνεσθε πως “στην Ελλάδα δεν μπορεί να εφαρμοστεί ένα τέτοιο σύστημα, διότι το νομοθετικό σώμα είναι ανύπαρκτο και δεν έχει καμιά εξουσία”, την στιγμή που κατά το Άρθρο 73§1 του Συντάγματος: “το δικαίωμα πρότασης Νόμων ανήκει στη Βουλή και στην Κυβέρνηση”. Δεν είναι επομένως τόσο πρόβλημα εξουσιών όσο έλλειψης πρωτοβουλίας από πλευράς πολιτών.
Το lobbying στην Ελλάδα είναι υπαρκτό και θεωρώ όχι τόσο υπόγειο και σκοτεινό όσο στηρίζετε. Κοίταξτε για παράδειγμα τις πρωτοβουλίες της WWF Hellas στην περίπτωση του δικτύου NATURA 2000.
Αντί να αναθεματίζουμε επομένως την ανυπαρξία και αδυναμία του νομοθετικού μας σώματος, ορθότερο φρονώ πως θα ήταν να κινηθούμε στην κατεύθυνση θέσπισης ενός αυστηρού ρυθμιστικού πλαισίου εντός του οποίου και θα κινούνται οι όποιες υπάρχουσες ομάδες πίεσης. Πιστεύω πως η σαφής θεσμοθέτηση αποτελεί το πρώτο σημαντικό βήμα εξυγίανσης και απενοχοποίησης της πρακτικής lobbying.
Θεωρητικά ναι, η βουλή και η κυβέρνηση κάνει πρόταση νόμων. Επί της ουσίας όμως, ας μου πει κάποιος, κάποιο νομοσχέδιο που πέρασε κάποια επιτροπή της βουλής και έγινε νόμος του κράτους τα τελευταία 50 χρόνια χωρίς να έχει αφετηρία κάποιο υπουργείο.
Επιπλέον, οι βουλευτές δεν είναι ανεξάρτητοι (σε αντίθεση με τις ΗΠΑ), διότι άπλα υπάρχουν τα πειθαρχικά των κομμάτων – που αν δεν κάνεις αυτό που θέλει η κεντρική διοίκηση, δεν ξαναβγαίνεις βουλευτής και άρα, δεν μπορείς να ψηφίζεις κατά συνείδηση όπως ορίζει και το σύνταγμα.
Αλλά σε ποιο συνταγματικό δικαστήριο να απευθυνθεί κανείς για να κριθούν αυτά τα πειθαρχικά των κομμάτων αντισυνταγματικά, όταν είμαστε η μοναδική δυτική χώρα χωρίς συνταγματικό δικαστήριο.
Γιωργο Καισαριε συμφωνω απολυτα σε αυτα που λες και ιδιαιτερα στο σημειο που τονιζεις το ποσο σωστοι ειναι οι διαφοροι θεσμοι των ηπα.πραγματικα καποιος πρεπει να γραψει ενα αναλυτικο αρθρο για ολους τους θεσμους των ΗΠΑ διοτι οι περισσοτεροι δεν ξερουν σχεδον τιποτα.εκτος απο το πληρη διαχωρισμο που υπαρχει στις εξουσιες π.χ εγω θελω να σταθω στις πολλες μορφες ΑΜΕΣΗΣ δημοκρατιας που εχουν οι ΗΠΑ δηλαδη το initiative το referendum και το recall που ισχυουν τουλαχιστον το ενα απο αυτα σε ολες τις πολιτειες και ειναι αρκετα συχνες σε τοπικο επιπεδο(απαγορευονται μονο σε ομοσπονδιακο επιπεδο).στην εφαρμογη της αμεσης δημοκρατιας συγκρινονται μονο με την Ελβετια και με καμια αλλη χωρα.ενδεικτικα αναφερω οτι περσι πραγματοποιηθηκαν 204(!) δημοψηφισματα (initiative και referendum υπαρχει καποια διαφορα για οσους ξερουν)ενω φετος μονο(!) 34(φετος δεν ηταν περιοδος εκλογων)!!!θελω επιπλεον να επισημανω το θεσμο των προκριματικων εκλογων που ισχυουν και σε ομοσπονδιακο επιπεδο.ολοι οι βουλευτες στο κογκρεσο ο προεδρος οι κυβερνητες οι δημαρχοι κτλ βγαινουν πρωτα απο προκριματικες εκλογες που κανουν τα ιδια τα κομματα και ψηφιζει σχεδον οποιος θελει.αρα ο κοσμος αποφασιζει ποιον θελει για υποψηφιο του κομματος του και ουσιαστικα αρχηγοι κομματων δεν υπαρχουν.ουτε βεβαιως τα κλειστα κομματα που υπαρχουν στην ευρωπη.
Ορθότατα ο αρθρογράφος μιλάει για «αλισβερίσι δημοκρατίας», δηλαδή, για δούναι – λαβείν, για αγοραπωλησία δημοκρατίας. Lobbying είναι σε θέση να κάνουν (να δώσουν, δηλαδή) οι οικονομικά ισχυροί για να λάβουν τα ανταλλάγματα (ευνοϊκές ρυθμίσεις) που επιθυμούν – οι μη έχοντες (να δώσουν) βεβαίως και τίποτε δεν θα λάβουν. Με συγχωρείτε αλλά αυτό δεν είναι δημοκρατία, είναι πλουτοκρατία.
Η αφελής(;) σύγχυση της πολιτικής αντιπαράθεσης, ακόμη και της ρητορικής δεινότητας, με το lobbying δεν τιμά τον αρθρογράφο. Τι σχέση μπορεί να έχει η ρητορεία του Δημοσθένη ενώπιον της Εκκλησίας του Δήμου με το lobbying που ασκείται στους διαδρόμους του Κογκρέσσου και της Γερουσίας;
Από τη μία έχεις δίκιο. Λομπι υπάρχουν παντού ακόμη και στην Ελλάδα μόνο που εδώ δουλεύουν υπογεια όπως έγραψες. Από την άλλη όμως οικονομικές διαφορές μεταξύ λόμπι με διαφορετικά ή αντίθετα συμφέροντα μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε ψήφιση κακών νόμων ή νόμων που εξυπηρετούν μειοψηφίες. Ή ακόμη οι διαφορετικές οικονομικές δυνατότητες των λόμπι να οδηγούνε σε κατ΄ουσία εξουδετέρωση της επιθυμίας των ψηφοφόρων.
Oι δύο παραπάνω σχολιαστές δεν έχουν αντιλβφθεί τη διαφορά ανάμεσα στον πραγματικό κόσμο και στον ιδεατό. Υπεραπλουστεύσεις όπως “πλουτοκρατία” και “επιθυμία των ψηφοφόρων” έχουν οδηγήσει σε τερατογενέσεις όπως ο φασισμός και ο κομμουνισμός.
h megalh suzhthsh sthn amerikh einai akribws h katarghsh twn lobbies kai edw suzhtame to anti8eto. Deite ti leei o Zbigniew Brzezinski epi twn lobbies
Η εξαγορά ευνοϊκών θεσμικών ρυθμίσεων από οικονομικά συμφέροντα είναι φαινόμενο του πραγματικού κόσμου ή του ιδεατού; Ή μήπως πρόκειται για «υπεραπλούστευση»; Τζίρος της τάξης των $2,5 δις το χρόνο για lobbying πάντως ούτε υπεραπλούστευση είναι ούτε στη σφαίρα του ιδεατού ανήκει. Πιο πολύ σε τερατογένεση φέρνει.
Φρίττω όταν σκέφτομαι ότι κάποιος ξοδεύει $2,5 δις το χρόνο, σκεφτείτε πόσα περιμένει να πάρει πίσω… Προφανώς η διαφάνεια είναι καλό στοιχείο ενός συστήματος. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει διαφάνεια. Το γεγονός αυτό δεν σημαίνει υποχρεωτικά όμως περισσότερη δημοκρατία, αφού όποιος ρίχνει περισσότερα παίρνει και περισσότερα. Αυτό δεν είναι δημοκρατία. Ο πλουραλισμός των απόψεων ανάμεσα στις οποίες έχεις να διαλέξεις σημαίνει δημοκρατία. Εδώ έχουμε sacking of democracy by advocacy groups. Αυτή η συζήτηση δείχνει πόσο σημαντικά ζητήματα έθεσαν διανοούμενοι όπως ο Baudrillard στο παρελθόν για την κυριαρχία των μέσων ενημέρωσης και πώς αυτά καθορίζουν τις επιλογές μας.
Όπα ρε συ Dog. Το έπιασες αμέσως το υπονοούμενο. Μπαγάσα!
Επιθυμία των ψηφοφόρων είναι και οι εκλογές. Γι’ αυτό γίνονται. Προτείνεις κατάργηση;
Την φράση «επιθυμίες των ψηφοφόρων» την χρησιμοποίησε ο κ. Καισάριος. Ακριβώς στο τέλος.
Βαγγέλη, μην υπερβάλλεις $2.5 δις είναι οι συνολικές δαπάνες, κανένα μεμονωμένο συμφέρον δεν ξοδεύει τόσα πολλά λεφτά. Αλλά και τα λόμπι με τις μεγαλύτερες δαπάνες είναι συλλογικοί οργανισμοί (όπως επιμελητήρια ή συνδικάτα) είτε εταιρίες που δραστηριοποιούνται σε πάρα πολλούς τομείς (όπως η General Electric) και άρα πρέπει το lobbying τους να ασχολείται με πάρα πολλά διαφορετικά θέματα. Τέλος δεν ισχύει ότι όσα περισσότερα λεφτά ρίξεις στο lobbying τόσα περισσότερα θα αποκομίσεις (όπως και με το μάρκετινγκ δηλαδή).
Κύριε Καισάριε, η απάντηση σας δε με κάλυψε σε κανένα της σημείο.
Παρόλο που τα νομοσχέδια πράγματι έχουν σημείο αφετηρίας τα υπουργεία, αυτό δεν έχει άλλη επίπτωση πέραν της μεταφοράς μέρους της πίεσης από τους διαδρόμους του Κοινοβουλίου στους διαδρόμους του εκάστοτε υπουργείου.
Έπειτα, η ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια ενός βουλευτή προβάλλεται στη βάση εκλογέων και όχι σε κάποιο πειθαρχικό ή κόμμα. Το αν οι βουλευτές από φόβο παραβλέπουν μία συνταγματική τους υποχρέωση για να μείνουν στο μαντρί είναι ζήτημα προσωπικής ευσυνειδησίας και όχι αντισυνταγματικότητας. Κάτι που παρεμπιπτόντως μπορεί να κριθεί από τον οποιοδήποτε έλληνα δικαστή – ευτυχώς δε μας χρειάζονται τα θέσφατα συνταγματικού δικαστηρίου για κάτι τέτοιο.
Η ανυπαρξία lobbying στην Ελλάδα, όπως την εκλαμβάνεσθε εσείς, οφείλεται πολύ απλά στην διαφορετικότητα του πολιτικού μας συστήματος και όχι επειδή θεωρούμε την Αμερική κακή και δαιμονισμένη. Ένας θεσμός είναι σωστός(sic) μόνο όταν εφαρμόζεται στο κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο και ως συνέχεια συγκεκριμένων ιστορικών γεγονότων, όπως εν προκειμένω η συγκρότηση ενός ομοσπονδιακού κράτους.
Ζητω τα ζομπι!
Μαλλον οι λεξεις εχουν χασει το νοημα τους! Πολιτικη δεν ειναι η εναλλαγη συγκεκριμενων συμφεροντων ουτε ο ατερμονος διαλογος για την υλοποιηση συγκικριμενων μικρο-πρακτικων της εξ-ουσιας.Αυτο μονο διαχειρηση μπορει να ονομασθει, η οποια ασκειται απο κ σε αντικειμενα της εξ-ουσιας.
Πολιτικη ειναι η πρακτικη που μεσω ενος συγκεκριμενου αιτηματος εγραφει την καθολικοτητα της καθε επιμερους θεσης. Αν δεν καταφερει να εκφρασει την καθολικοτητα της στιγμης πεφτει παλι πισω στην >, γινεται αιτημα της εξ-ουσιας.
π.χ. οταν οι γκει στον αγωνα τους για αναγνωριση της θεσης τους αμφισβητουν την ιδια την υποσταση της κοινωνιας κανουν πολιτικη….οταν ζητουν > κ ποσιστιαια συμμετοχη στην κοινωνια απλα ζητουν την εγγραφη στην >, στην διαχειρηση…τοτε κανουν λομπι…
Δημοκρατια δεν εχουμε οταν εκφερονται οι γνωμες ελευθερα, τοτε εχουμε διαλογο, ο οποιος μπορει να μην εχει κανενα αντικτυπο στην δομη τησ κοινωνιας.
Δημοκρατια εχουμε οταν αποκτουν φωνη αυτοι που πριν δεν ειχαν, οταν αποκτουν δημοσιο λογο αυτοι που πριν δεν ειχαν φωνη, δημος στην αθηνα, αργοτερα σκλαβοι, γυναικες, εργατες ,τριτος κοσμος κτλ….
με αυτην την εννοια εχεις αδικο τα λομπι δεν παραγουν πολιτκη συμμετεχουν στην διακυβερνηση των πραγματων ως μερος των πραγματων…ειναι σχεσεις μεταξυ νεκρων αντικειμενων….ζομπι!!!!
πολιτικη ομως γινεται απο υποκειμενα..
Η σχεση μεταξυ αντικειμενων ειναι βεβαια αυτο που σε ενδιαφερει, γιατι ειναι κατι που ειναι μετρησιμο κ διαψευσιμο κ αρα επιστημη, ολα τα αλλα ειναι ολοκληρωτικες ιδεολογιες που καταληγουν σε γκουλακ κ αουσβιτς……σεβαστη η αποψη σου αλλα σε παρακαλω μην > τις λεξεις κ > το νοημα τους!!
Και οι ελλάδα έχει λόμπι και μάλιστα τα μεγαλύτερα ονομάζονται ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ. Καλώς η κακώς η πλουραλιστική δημοκρατία απαιτεί διάλογο και τα λόμπι προσφέρουν οργανωμένο διάλογο και μελετημένα επιχειρήματα.
Θεωρώ ότι η ύπαρξη διαφάνειας όταν υπάρχουν λόμπι είναι ευνοϊκότατη και υπό αυτήν την έννοια συμφωνώ ότι οι ΗΠΑ υπερτερούν έναντι της Ελλάδας όπου οι πιέσεις ασκούνται από διάφορες ομάδες σε μια και μόνη εξουσία (την κεντρική) και μάλιστα αδιαφανώς. Ωστόσο θεωρώ ότι ιδεατή είναι μια κοινωνία χωρίς λόμπι. Τα λόμπι είναι σε μεγάλο βαθμό αντιπαραγωγικά καθώς αφιερώνουν πόρους όχι στην παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών αλλά στην επιρροή της εξουσιάς με στόχο την αναδιανομή του παραγώμενου προϊόντος προς όφελός τους.
Σαφώς προτιμότερο θα ήταν οι πόροι αυτοί να πήγαιναν σε κάποιον παραγωγικό σκοπό. Και ο μόνος τρόπος να επιτευχθεί αυτό είναι μέσω της μείωσης της δυνατότητας της εξουσίας να ρυθμίζει την οικονομική αλλά και προσωπική ζωή των πολιτών. Όσο η εξουσία στερείται εξουσίας τόσο μικρότερο είναι και το κίνητρο να αφιερώσει κανείς πόρους σε λόμπι.
Τέλος άλλο λόμπι και άλλο δημοκρατία. Το να οργανώνονται πολίτες και απλώς να δραστηριοποιούνται προκειμένου να εκφράσουν τη γνώμη τους επί κάποιου συγκεκριμένου θέματος πιο αποτελεσματικά είναι θεμιτό. Τα λόμπι όμως είναι κάτι παραπάνω από απλές ομάδες πολιτών υπό την έννοια ότι επιχειρούν να επηρεάσουν την εξουσία όχι μόνο με τη δύναμη της πειθούς, αλλά και με άλλα μέσα, οικονομικά (δωρεές σε γερουσιαστές/βουλευτές, κ.α.) αλλά ειδικά στην Ελλάδα και βίαια (κλείσιμο δρόμων, καταλήψεις, κ.λπ.)
Κύριε Καισάριε θέλετε να μου πείτε δηλαδή ότι το αμερικανικό πετραιλαικό Lobby λειτουργεί με διαφάνεια και έχει απλά σκοπό να προσπαθεί να επηρεάζει το νομοθετικό σώμα και να παρουσιάζει δημοκρατικά στο Κογκρέσσο τις θέσεις του, ενώ την υπόλοιπη στιγμή παρουσιάζει (επιβάλλει…) επεκτατικά τις θέσεις του σε ολόκληρο τον κόσμο? Γιατί ακόμα και αν είναι Συνταγματικά κατοχυρωμένα εκεί τα lobby, δεν αναφερθήκατε καθόλου στις decision-making policies τους και την διάσταση της επιρροής τους πάνω σε πολιτικούς φορείς και όχι μόνο.
Καλά αφού σου αρέσει τόσο πολύ η αμερική γιατί δεν πας να μείνεις εκει; Μήπως επειδή θα σε φωνάζουν >; Το πρόβλημα σου/σας είναι πρόβλημα ταυτότητας. Δυστυχώς για εσάς γεννηθήκατε > αλλά θέλετε να γίνεται αμερικανά (αυτό που λέμε “wanna be”). Επιλέξετε επιτέλους και κάντε ειρήνη με τους εαυτούς σας…
Όλες οι ωραίες φιλελεύθερες ιδέες σε αυτό τον κόσμο δεν μπορούν να εφαρμοστούν αφού πρέπει να περάσουν από ένα διεφθαρμένο σύστημα που ελέγχεται από τις μεγάλες εταιρείες και τους λομπίστες τους
Όταν η χρηματοδότηση των εκλογών στις ΗΠΑ πάψει να είναι στα χέρια των λόμπι τότε μπορούμε να μιλάμε πιο εύκολα για δημοκρατία. Μέχρι τότε τα λόμπι δεν είναι τίποτα παραπάνω από αγορά επιρροής.