Η φαινάκη της λεγόμενης “Λαϊκής Δεξιάς”
Νοέ 30th, 2008 | Ανδρέας Ανδριανόπουλος| Κατηγορία: Ανδρέας Ανδριανόπουλος | Email This Post | Print This Post |Τι ακριβώς είναι πλέον αυτή η περιλάλητη λαική δεξιά; Πέραν από μηχανισμός ψηφοθηρίας αδίστακτων παραδοσιακών πολιτικάντηδων δεν έχει ουσιαστικά το παραμικρό πολιτικό περιεχόμενο. Για να έχει πολιτική ταυτότητα κάποια τοποθέτηση σε ζητήματα επικαιρότητας η και μακροπρόθεσμου σχεδιασμού οφείλει να οικοδομείται πάνω σε συγκεκριμένες ιδεολογικές επιλογές.
Τι είναι λοιπόν η Δεξιά στην Ελλάδα και σε τι ξεχωρίζει από την λεγόμενη «λαική» Δεξιά; Αν δεχθούμε πως σαν Δεξιά βλέπουμε το συντηρητικό φάσμα του πολικού σκηνικού κι αναγνωρίζοντας πως βρισκόμαστε στο νοτιότερο μέρος της ηπειρωτικής Ευρώπης τότε τα πολιτικά της χαρακτηριστικά δεν είναι δυσδιάκριτα. Η συντήρηση του κοινωνικο-οικονομικού στάτους κβό με αποφυγή ακραίων μεταβολών και ανατρεπτικών πρωτοβουλιών θα πρέπει να χαρακτηρίζει τον κορμό των πολιτικών της επιλογών. Από εκεί και πέρα η παραδοσιακή Δεξιά στηρίζεται στο κράτος για μεγάλο μέρος του πολιτικού της σχεδιασμού. Οι διορισμοί στο δημόσιο και η αξιοποίηση μέρους των μηχανισμών του (δημόσιες τράπεζες, φορείς κοινής ωφελείας, σώματα ασφαλείας κλπ) συνιστούν πολιτικά εργαλεία για προώθηση εκλογικών επιτυχιών και για οικοδόμηση και συντήρηση κομματικών στρατών. Αυτονόητα, για την αξιοποίηση του κλίματος καλής θέλησης ανάμεσα στους βολεμένους του κοινωνικού συνόλου, πολιτικές αποφασίζονται που διανέμουν το δημόσιο χρήμα σαν κατ ευθείαν παροχές σε τμήματα της κοινωνίας.
Εξυπακούεται, πως και η μετριοπαθής αριστερά στην Ελλάδα υιοθέτησε παρόμοιες επιλογές. Τις οποίες μάλιστα μεταμόρφωσε, με ιδιαίτερη πολιτική ιδιοφυία, σε ιδεολογικοποιημένα πακέτα αναδιάρθρωσης υποτίθεται της κοινωνικής πραγματικότητας. Το μοίρασμα παροχών και ευνοιών μετονομάσθηκε σε μέτρα αναδιανομής εισοδήματος και εμπέδωσης κάποιας νεφελώδους κοινωνικής δικαιοσύνης. Στήθηκαν λοιπόν οργανωμένες συντεχνίες με δικαιώματα αφαίμαξης των χρημάτων των απρόσωπων φορολογουμένων. Κάθε προσπάθεια συνακόλουθα εκλογίκευσης του συστήματος και δικαιότερης κατανομής των βαρών εύκολα καταγγέλλεται σαν εξανδραποδισμός των εργαζομένων, υπονόμευση των όποιων κοινωνικών κεκτημένων και ασύδοτος νεοφιλελευθερισμός.
Ακόμα και κυβερνήσεις σοσιαλδημοκρατικού χαρακτήρα (όπως η κυβέρνηση Σημίτη) όποτε προσπάθησαν να εξορθολογίσουν το σύστημα και να προωθήσουν πολιτικές σωστής οργάνωσης του κράτους αντιμετωπίσθηκαν σαν μετενσαρκώσεις των πιό σκοτεινών ημερών του καπιταλισμού. Οι σχετικές αντιδράσεις μάλιστα επεκτάθηκαν και έξω των ελληνικών συνόρων καταγγέλλοντας κάθε προσπάθεια των παραδοσιακών σοσιαλδημοκρατών οπουδήποτε (Βρετανία ο Μπλαίρ, Γερμανία ο Σρέντερ) σαν πισωγύρισμα σε νεοφιλελεύθερες και αντιλαικές δήθεν πολιτικές. Η προστασία δηλαδή της μεροληπτικής ακαταστασίας και της ευνοιοκρατικής αθλιότητας αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της στάσης των απανταχού λαικιστών και των βολεμένων εκμεταλλευτών του δημόσιου πορτοφολιού.
Από τα πράγματα λοιπόν υπήρξαν και δεξιές κυβερνήσεις που επιχείρησαν να προωθήσουν μέτρα αναδιάταξης του δημόσιου τομέα και μιάς περισσότερο ορθολογικής του οργάνωσης. Το ίδιο τείχος αντίδρασης ορθώθηκε και απέναντί τους. Από τους ίδιους σχεδόν κύκλους. Ενισχυμένους πλέον κι από τα κυκλώματα εργολάβων, προμηθευτών και άλλων ευνοιοκρατικά συναλλασσομένων με το δημόσιο. Που έτυχε μάλιστα να είναι και ιδιοκτήτες ΜΜΕ. Αυτονόητα, και σε αυτές τις κυβερνήσεις επάνω κρεμάσθηκε ο μανδύας του άσπλαχνου νεοφιλελευθερισμού. Από παράγοντες του δικού της κόμματος και πολιτικού χώρου μάλιστα. Ενώ βέβαια δεν είχε παρεκκλίνει ούτε κατά εκατοστό από τις πολιτικές καταβολές του δεξιού λεγόμενου χώρου – δηλ. πατερναλιστικός κρατισμός, διόγκωση του δημόσιου τομέα, εκτεταμένη γραφειοκρατία, πολλοί φόροι, ευρεία ρουσφετολογία μέσω διορισμών στο δημόσιο κλπ.
Η αμαρτία των καταγγελλομένων δεξιών κυβερνήσεων υπήρξε η δειλή έστω προσπάθεια χαλιναγώγησης της καταλήστευσης του δημόσιου τομέα από τα οργανωμένα συντεχνιακά και εργολαβικά συμφέροντα. Καθώς και μιά τάση εξορθολογισμού των οικονομικών συναλλαγών ώστε η όποια ανάπτυξη να προέλθει μέσα από τους μηχανισμούς μιάς δυναμωμένης οικονομίας κι΄ όχι μέσω επιλεκτικών παροχών σε ημετέρους. Η αντίδραση λοιπόν της λεγόμενης λαικής δεξιάς στοχεύει ακριβώς στην αποδυνάμωση κάθε προσπάθειας εκσυγχρονισμού, οργάνωσης του χάους και περιορισμού της σπατάλης και του λαικισμού.
Η λαική δεξιά δεν έχει πολιτική ταυτότητα. Εκφράζει απλά τον πολιτικάντικο λαικισμό στελεχών που αρέσκονται στην συντήρηση της κρατικοδίαιτης φαυλότητας κομματιών της ελληνικής κοινωνίας. Προσβλέπουν ομως και στον προσπορισμό ψήφων από την εκμετάλλευση της φοβίας, της ανασφάλειας και της πολιτικής άγνοιας πολλών αδύναμων ελλήνων. Στοχεύουν δηλ. στην διατήρηση ενός αποκρουστικού στάτους κβό πλημμυρίζοντας με πανικό τα λαικότερα στρώματα της κοινωνίας. Αποτελούν δηλητηριώδες αγκάθι στο πλευρό μιάς υγιούς παράταξης. Διότι νομιμοποιούν τις φαύλες επιλογές των πλέον αντιδραστικών κομματιών και των απέναντι πολιτικών σχηματισμών. Συνθέτοντας έτσι μιά λαική τάση απόρριψης του καινούργιου και διατήρησης του ελαττωματικού παλιού.
Ανδρέας Ανδριανόπουλος
Λαϊκή Δεξιά: Σταυροί, ψευτοπατριωτισμός, προγονοπληξία στη βιτρίνα, ρεμούλα, αλλαξοκωλιές και παρτούζες στα κρυφά με υπόκρουση Μαρινέλλα. Πατριωτικό πασοκ: τα ίδια με υπόκρουση Καζαντζίδη. Ακόμη και στις μουσικές επιλογές είναι σαράντα χρόνια πίσω.
Μάλιστα!
Ο κ. Ανδριανόπουλος που μαζί με τον κ. Μάνο εξελέγησαν, κατά παγκόσμια πρωτοτυπία, ως νεοφιλελέυθεροι υποψήφιοι του ψηφοδελτίου επικρατείας ενός σοσιαλιστικού κόμματος (φυσικά εντελώς αξιοκρατικά…) κατηγορεί ένα πολιτικοκοινωνικό σύστημα που του…φέρθηκε τόσο άδικα και σκληρά. Αλήθεια έχει ζητήσει ποτέ συγγνώμη από τους γνησίως αγωνιζόμενους και μη εκλεγέντες πασόκους πολιτευτές του σταυρού για την εντελώς αναξιοκρατική τοποθέτησή του σε εκλόγιμη θέση σε ψηφοδέλτιο ενός κόμματος στην εκλογική μάχη του οποίου ο ίδιος δεν είχε προσφέρει απολύτως τίποτα?
Πάντως σε μια κοινωνία όπου πέρα από τους πολιτικούς και τα κομματόσκυλα κλέβουνε κατά κύριο λόγο οι κομπραδόροι και κρατικοδίαιτοι “επιχειρηματίες” – αεριτζήδες δεν ξέρω ποιούς ακριβώς θεωρεί ο κ. Ανδιρανόπουλος ως τους αδικούμενους από την δήθεν άδικη ανακατανομή του εισοδήματος, αφού μέχρι σήμερα δεν υπάρχει νόμος που να καταδικάζει κάποιον που έκλεψε λεφτά από έναν άλλον ο οποίος επίσης τα είχε κλεμμένα.
Τέλος κ. Ανδριανόπουλε, δεν ξέρω τί πολιτική παιδεία έχεται, αλλά θα με εξέπληττε πραγματικά εάν μάθαινα ότι υπάρχει σε αυτόν τον πλανήτη δεξιό κόμμα με ιδεολογία. Οι ιδεολογίες είναι αποκλειστικό προνόμιο της Αριστεράς και του φιλελεύθερου κέντρου. Από εκεί προέρχονται κάθε τόσο οι έξυπνοι που θεωρούνε ότι έχουνε τόσες πολλές γνώσεις ώστε να τις οργανώσουνε σε μια θεωρία (ιδεολογία) η οποία έχει απαντήσεις σε όλα τα προβλήματα που ταλανίζουνε τις κοινωνίες.
Τα κόμματα της δεξιάς είναι κατεξοχήν κόμματα αρχών, δηλαδή της εμπειρίας και άρα της παράδοσης. Είναι δηλαδή οι κατεξοχήν εκφραστές του λαού και του εκάστοτε πολιτισμού και με αυτό το σκεπτικό φέρουνε και δικαίως τον τίτλο του “λαικού” κόμματος. Όσο οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου ήταν πράγματι επώνυμοι (και όχι τεμάχια μιας ανώνυμης εταιρείας μετοχων), φιλεργατικοί και πολυμήχανοι οραματιστές με κοινωνική ευαισθησία που προερχότανε από την ίδια την προέλευσή τους από τις λαικές τάξεις (αιτούμενο εμπειρίας και παράδοσης) η συνεργασία της δεξιάς με αυτούς ήτανε απολύτως θεμιτή και δικαιολογημένη. Αυτό που πρέπει να κατανοήσει η λαική δεξιά σήμερα, είναι ότι πρέπει να διακόψει τους δεσμούς της με τους εκπροσώπους των απογόνων του φιλελευθερισμού, κάτι άτομα σαν και εσάς δηλαδή και να προσανατολιστεί στην εμπέδωση παραδοσιακών αρετών της φυλής μας στους σημερινούς μαθητές. Μόνο έτσι θα προκύψει μια ηθικά εκλεπτισμένη νέα αστική τάξη που θα αντικαταστήσει το κηφηναριό αλλά και τους εκφραστές ξενόφερτων ιδεολογιών άνευ αντικρίσματος στην ελληνική κοινωνία.
Καταρχάς, όσον αφορά τον όρο “λαική δεξιά”, όπως και εσείς πολύ καλά ξέρετε είναι ένας όρος καθαρά δημοσιογραφικής προέλευσης που δεν χρησιμοποιείται επίσημα ή ανεπίσημα από κανέναν μέσα στη ΝΔ. Οπότε δεν καταλαβαίνω γιατί νιώσατε την ανάγκη να κάνετε ολόκληρο άρθρο που αναφέρετε σε αυτό.. Αφήστε που όσον αφορά τον όρο “δεξιά” και “συντηρητικό κόμμα”, δυσκολεύομαι να καταλάβω ποιά η σχέση τους με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, που φέρει ανεξίτηλα τη σφραγίδα των μεγάλων και επί της ουσίας προοδευτικών μεταρρυθμίσεων και επιλογών που έκανε μεταπολιτευτικά. Καθώς και τη σφραγίδα του προοδευτισμού, του σπουδαίου και μεταρρυθμιστή πολιτικού, του εθνάρχη Κων. Καραμανλή.
Ακόμα όταν λέτε “Από εκεί και πέρα η παραδοσιακή Δεξιά στηρίζεται στο κράτος για μεγάλο μέρος του πολιτικού της σχεδιασμού. Οι διορισμοί στο δημόσιο και η αξιοποίηση μέρους των μηχανισμών του (δημόσιες τράπεζες, φορείς κοινής ωφελείας, σώματα ασφαλείας κλπ) συνιστούν πολιτικά εργαλεία για προώθηση εκλογικών επιτυχιών και για οικοδόμηση και συντήρηση κομματικών στρατών” προφανώς αναφέρεστε στο Πα.Σο.Κ.! Δεν κάνω λάθος, έτσι; 8 )
Και μια τελευταία παρατήρηση: Πρίν σπεύσετε να αποδόσετε τη συσχέτηση του εκσυγχρονισμού με τον νεοφιλευθερισμό σε προκατάληψη και στις συντεχνίες σκεφτείτε.. Γιατί άραγε την ίδια στιγμή που ένα κόμμα με αναφορές στον κοινωνικό φιλελευθερισμό δεν άντεξε τον νεοφιλελεύθερο-λιμπερτάριαν παροξυσμό σας και τους ύμνους που ψάλετε στην Θάτσερ και στον Ρήγκαν και σας διέγραψε, το εκσυγχρονιστικό (αλλά και “σοσιαλιστικό” για να μην ξεχνιόμαστε) Πα.Σο.Κ. σας υποδέχτηκε τοποθετώντας σας σε τιμητική θέση στο επικρατίας; Και ακόμα πώς κάποιος όπως εσείς με την άκαμπτη οικονομική προσσέγγιση των ασύδωτων αγορών που σας διακρίνει, μπορείτε να λέτε δημόσια τόσους ύμνους για το Πα.Σο.Κ. του Σημίτη και του ΓΑΠ; Μάλλον κάτι δεν πάει καλά στην ανάλυση σας πάνω στο συγκεκριμένο ..
Ένας ακραιφνής φιλελεύθερος πολιτικά και οπαδός της κοινωνικής οικονομίας της αγοράς οικονομικά.
Με εκτίμηση,
Social Liberal
Αμάν πιά με τα ιδανικά της Φυλής μας (και των φυλάρχων μας)! Πρέπει και εμείς ως Φυλή να έρθουμε σε επαφή με το κεκτημένο των προοδευμένων δημοκρατικών κοινωνιών και οι μαθητές μας να προσλαμβάνουν την ορθή επιστημονικά γνώση και όχι τα μπουρδολογήματα της ΣΤ’ Δημοτικού. Αξίες είναι η εμπέδωση της ισοπολιτείας, της αλληλεγγύης, της ατομικής ελευθερίας, της υπευθυνότητας σε όλους τους τομείς (από τη σειρά στο ταμείο ενός σούπερ-μάρκετ μέχρι τη φορολογική ειλικρίνεια και το σεβασμό προς το περιβάλλον) και όχι του ραγιαδισμού, του μουτζαχεντινισμού, του ρατσισμού, της συνωμοσιολογίας και της πατριδοκαπηλείας της λαϊκής δεξιάς. Η λαϊκή δεξιά έχει στραβολαιμιάσει κατά Πούτιν μεριά, κατά Χου Ζιντάο μεριά, πάντως όχι προς τη μεριά της σύγχρονης δημοκρατίας (αρχή της πλειοψηφίας, που είναι εύκολα κατανοητή και ατομικές ελευθερίες, που συνήθως η λαϊκή δεξιά τις βρίσκει ενοχλητικές). Αμφότεροι δυσφορούν πλέον, η λαϊκή δεξιά και η έχουσα κάποιο επίπεδο μόρφωσης πλέον αστική, ακόμα και μικροαστική τάξη, με τη συγκατοίκηση.
Και μια πρόταση: ο φιλελεύθερος χώρος, πρέπει να παλέψει μέσα στην κοινωνία γιά τις ιδέες του, όπως η ανανεωτική αριστερά, που πορεύτηκε στην πολιτική έρημο τόσα χρόνια και τώρα φαίνεται να έχει μεγαλύτερη απήχηση και όχι να στεγάζεται σε πολιτικούς χώρους που δεν μπορούν και δε θέλουν να τον εκφράσουν.
Και οι παραδόσεις ενίοτε χρήζουν αναθεωρήσεως.
“λαική δεξιά”? Απλούστατο: Droite Populaire όπως αυτοχαρακτηρίζει τον εαυτό του ο Jean-Marie Le Pen. Άλλωστε πολλοί από όσους τοποθετούν τον εαυτό τους σε αυτό το χώρο βρίσκονται στα δεξιά του “κύριου” Le Pen
Για να δώσω κάποια παραδείγματα για το πόσο γελοίο είναι να τονίζεις την υπερηφάνεια σου ότι είσαι φιλελεύθερος σε μια χώρα στην οποία εκ των πραγμάτων δεν υπάρχει φιλελευθερισμός γιατί δεν υπάρχει αστική τάξη που να αξίζει αυτόν τον χαρακτηρισμό:
α.) ο φιλελευθερισμός στις δυτικές κοινωνίες στις οποίες αναφέρεσαι με ύφος, ραγιαδίστικο και ξενολαγνικό, γεννήθηκε μέσα από τα συμφέροντα ενός ήδη υπαρκτού τμήματος της κοινωνίας και αγοράς. Δεν ιδρύθηκε πρώτα φιλελεύθερο κόμμα και μετά δημιουργήθηκε η αστική τάξη με τα ανάλογα συμφέροντα.
β.) όποιος συνοψίζει τις αρετές της φυλής σε χαρακτηρισμούς όπως “μπουρδολογήματα της ΣΤ’ Δημοτικού”, “μουτζαχεντινισμός”, “ρατσισμός”, “συνωμοσιολογία” και “πατριδοκαπηλεία” και θέλει να τις αντικαταστήσει με αντίστοιχες “των προοδευμένων δημοκρατικών κοινωνιών” δεν καταλαβαίνω γιατί επιμένει να αυθυποβάλλεται στο μαρτύριο της διοίκησης από την λαική δεξιά και δεν επιλέγει μία από τις γνωστές σε αυτόν προοδευμένες δημοκρατίες από την στιγμή μάλιστα που οι παραδοσιακές αρετές της φυλής μας δεν υπάρχουνε για αυτόν!
γ.) οι ατομικές ελευθερίες που οι αφελείς ψευτοπροοδευτικοί κάθε τόσο επικαλούνται για να καταλύσουνε και όχι για να ισχυροποιήσουνε το δημοκρατικό πολίτευμα έχουνε χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν σχεδόν αποκλειστικά για να ακυρώνεται το δημόσιο και συλλογικό συμφέρον προς όφελος συγκεκριμένων ατόμων (πρόσφατο παράδειγμα η περίπτωση του κ. Καρβέλλα, αλλά και τα μειονοτικά ζητήματα που ανακινούνται πάντα με πρόφαση τα ανθρώπινα δικαιώματα). Αλλά είναι δείγμα της ημιμάθειας και της αφέλειας των νεοφιλελελεύθερων το γεγονός ότι δεν έχουνε παρατηρήσει (εκ πείρας γνώση) ότι οι ατομικές ελευθερίες σε μια κοινωνία δεν κατοχυρώνονται ποτέ με νόμους, όπως λανθασμένα πιστεύουνε στις δυτικές κοινωνίες, αλλά είναι αυτονόητο αποτέλεσμα της ειρηνικής συμβίωσης σε μια λειτουργική κοινωνία. Είναι άστοχο να θεωρεί κάποιος ότι υπάρχουνε ατομικές ελευθερίες στις δυτικές κοινωνίες επειδή υπάρχουνε νόμοι που απαγορεύουνε την καταπάτησή των, από την στιμμή που υπάρχει σε αυτές φτώχεια και ακατάσχετος ρατσισμός (ΗΠΑ, Γαλλία κ.α.) ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ. Τί να τους κάμω εγώ τους νόμους εάν υπάρχουνε πολλοί που δεν τους σέβονται. Επομένως είναι γελοίο να ισχυρίζεται κανείς ότι στο σχολείο πρέπει να μεταφέρεται “ορθή επιστημονικά γνώση” στον μαθητή και όχι αρετές όταν είναι ολοφάνερο ότι οι ελλείψεις στην κοινωνία μας δεν βρίσκονται στην γνώση αλλά στις πράξεις.
Κατά τα άλλα εκείνοι που δεν σέβονται τις αρετές της φυλής μας αλλά θεωρούνε τους εαυτούς τους προοδευτικούς και δημοκράτες ας “παλέψουνε” για τις ιδέες τους και για τον φιλελευθερισμό τους και μαζί με τον αγώνα τους ας εφευρέσουνε και την αστική τάξη που χρειάζονται για να τους ψηφίσει μεταφέροντας…γνώσεις στους μαθητές γιατί αυτό χρειάζονται οι επιχειρήσεις των…συγγνώμη εννοούσα η κοινωνία μας…
Ας αρχίσω από το τελευταίο. Οι ατομικές ελευθερίες σημαίνουν ουσιαστικά τη δυνατότητα να μη συμπλέεις με την πλειοψηφία στις απόψεις σου και βέβαια όχι μόνο νη μη φυλακίζεσαι, αλλά να συνεχίζεις να έχεις πρόσβαση σε όλα τα κοινωνικά αγαθά. Αν λείπει αυτό, τότε η ίδια η πλειοψηφία είναι μειωμένου κύρους, γιατί δε διαμορφώνεται ουσιαστικά ελεύθερα, αλλά στηρίζεται στο φόβο και τη βία. Επίσης, μην υποτιμάτε τους νόμους. Όταν υπάρχει ένα κλίμα δυσμενών διακρίσεων σε βάρος μιας ομάδας, οι νόμοι μπορεί να μη λύνουν το πρόβλημα, αλλά σίγουρα το βελτιώνουν, παράδειγμα η νομοθεσία γιά την προστασία των ομοφυλοφίλων, που δειλά – δειλά έρχεται και την Ελλάδα. Όπου εφαρμόζονται τέτοια μέτρα, και βία υπάρχει και διακρίσεις υπάρχουν, αλλά έχει αποδειχθεί ότι δρουν και προστατευτικά προς τα άτομα αυτά και στη σταδιακή αλλαγή της αντίληψης της κοινωνίας οδηγούν.
Τώρα, η προτροπή σας να μεταναστεύσουν ουσιαστικά όσοι δε συμφωνούν με τη λαϊκή δεξιά είναι βαθιά αντιδημοκρατική και μας κάνει εύλογα να αναρωτιόμαστε, αν αυτές είναι οι απόψεις που εμφυλοχωρούν σ’ αυτό το χώρο, αν έχει τελικά μείνει κάτι γιά να δώσει αυτό το πολιτικό σχήμα στον τόπο, αφού, μετά τον εμφύλιο επιτέλεσε το σκοπό του, να μην περάσουμε στο Ανατολικό μπλοκ. Παρεμπιπτόντως, διάβασα πρόσφατα ότι σύμφωνα με στοιχεία της ΓΣΕΕ, ας αναζητήσουν και άλλες πηγές, όσοι ενδιαφέρονται, 600 χιλιάδες Έλληνες έχουν μεταναστεύσει τα τελευταία 10 – 15 χρόνια προς άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και τις ΗΠΑ. Δε λέω ότι έφυγαν λόγω της προτροπής σας, γιά να αστειευτώ λιγάκι, αλλά σκεφτείτε το, μιας και σας απασχολεί η διατήρηση των παραδόσεων της φυλής, μήπως σε λίγα χρόνια η λαϊκή δεξιά γίνει ένας σύλλογος ελληνοχριστιανικών ιδεωδών μέσα σε ένα κράτος που θα κατοικείται πια από άλλους λαούς (κι αυτά με την πολιτική που και η ίδια η λαϊκή δεξιά εφαρμόζει)!
Επιπλέον, ραγιαδισμός δεν είναι κατά τη γνώμη μου η επαφή με “θύραθεν ” ιδέες, αλλά και ο ερμητισμός, η αντίληψη ότι εμείς δεν έχουμε να μάθουμε τίποτα από τους άλλους, που δεν είναι τίποτα άλλο από την ανάγκη ενός ανθρώπου που αισθάνεται κατώτερος, να αποδείξει ότι είναι κάποιος (αναπλήρωση λέγεται αυτό στην ψυχολογία). Θεωρώ ότι όταν βλέπουμε κάτι καινούριο και το θεωρούμε σωστότερο από το παραδοσιακό, πρέπει να το αναθεωρούμε χωρίς ενδοιασμούς, δυνάμει του δικαιώματός μας, αφού εμείς είμαστε η παρούσα και ζώσα σύγχρονη Ελληνική κοινωνία, να ρυθμίζουμε το παρόν μας, να “γράφουμε” την ιστορία μας και όχι μόνο να τη διαβάζουμε. Και πάντα αυτό γίνονταν στην πραγματικότητα, τελικά.
Τέλος, θα πρέπει να σας ομολογήσω ότι νοιώθω κάπως παρείσακτος εδώ. Μπαίνω κάπου – κάπου στο site, αλλά η πολιτική μου τοποθέτηση, εκλογικά τουλάχιστον, είναι στο Συνασπισμό. Ξέρω βέβαια ότι η ανανεωτική αριστερά, κυρίως στο παρελθόν, “στέγασε πολιτικά” αρκετά φιλελεύθερα άτομα. Για τη διαπίστωση ότι η Ελλάδα δεν είχε ποτέ μιά ώριμη αστική τάξη, δεν μπορώ να πω πολλά, άλλωστε είμαι γιατρός και όχι κοινωνιολόγος. Εν τούτοις βλέπω ότι η μεγαλοαστική τάξη στην Ελλάδα στηρίζει κυρίως την επιχειρηματική της δραστηριότητα στις προνομιακές συναλλαγές με το κράτος. Επίσης στους φίλους ακραιφνείς φιλελεύθερους, θα ήθελα να πω ότι παρατηρώ ότι αφού θέλουν να αποσύρουν το κράτος από όλες τις οικονομικές δραστηριότητες, συχνά επικαλούνται τις ρυθμιστικές του λειτουργίες (επιτροπή ανταγωνισμού κλπ) και θεωρώ ότι εδώ υπάρχει ένα κενό, δηλαδή, αν το κράτος είναι αποδυναμωμένο, που θα βρεθούν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί οι ισχυροί και αδέκαστοι, που θα επιβάλλουν τη σωστή λειτουργία της αγοράς; Εδώ οι μεγάλες επιχειρήσεις θα έχουν και ιδιωτικούς στρατούς, σιγά – σιγά. Επίσης, πχ σε ορισμένες πολιτείες των ΗΠΑ, κάποιοι άνθρωποι δουλεύουν σε συνθήκες δουλοπαροικίας. Η δουλεία ξαναέρχεται! Γιά να υπάρχει ελευθερία, πρέπει κάπου με κάποια στρέβλωση, κάπου με κάποια αναδιανομή του πλούτου, να διασφαλίζεις στα άτομα την πραγματική δυνατότητα να την ασκήσουν
Ευχαριστώ και συγχωρέστε με γιά την πολυλογία.
ΥΓ
διόρθωση:
παράγρ 1 “στην Ελλάδα”,
παραγρ. 2 “εμφιλοχωρούν”
Εξαιρετικέ κ. Δημήτρης Τ.,
επιτρέψτε μου να επιμείνωσε κάποια σημεία μια που δείχνεται ότι θέλετ να συζητήσουμε χωρίς φανατισμούς.
Επί της πρώτης παραγράφου.
Το παράδειγμα που αναφέρατε νομίζω ότι ενισχύει περισσότερο την δική μου επιχειρηματολογία γιατί από όσα ζητάει π.χ. ο κ. Βαλλιανάτος, ο οποίος δεν νομίζω να αδικείται όσον αφορά την πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά ούτε φυσικά απειλείται με φυλάκιση, φαίνεται μάλλον ότι δεν τον ικανοποιεί μόνο η ύπαρξη νομοθεσίας η οποία να του εξασφαλίζει την ισοπολιτεία αλλά ζητά την αποδοχή εκ μέρους της κοινωνίας δηλαδή, για να χρησιμοποιήσω την δική σας ορολογία, της πλειοψηφίας. Δηλαδή καταδικάζει ακριβώς το γεγονός ότι ενώ ο νόμος του εξασφαλίζει τα δικαιώματά του, η κοινωνία του συμπεριφέρεται με τρόπο απωθηστικό και απορριπτικό. Άρα η νομοθεσία ακυρώνεται στην προκειμένη περίπτωση γιατί ως γνωστόν ακόμη και στην Αμερική, Αγγλία, Γερμανία, Γαλλία κ.α. όπου υπάρχουνε επίσης νόμοι, οι ομοφυλόφιλοι διαδηλώνουνε συχνά για την άδικη, από την δική τους σκοπιά πάντα, αντιμε΄τωπισή τους. Η δε εκτίμησή σας “αλλά έχει αποδειχθεί ότι δρουν (οι νόμοι) και προστατευτικά προς τα άτομα αυτά και στη σταδιακή αλλαγή της αντίληψης της κοινωνίας οδηγούν.” καταδεικνύει με τον πιο απόλυτο τρόπο ότι νόμοι για την δήθεν προστασία των ατομικών ελευθεριών εφραμόζονται σχεδόν αποκλειστικά εις βάρος της πλειοψηφίας με την ένοια ότι γίνεται προσπάθεια να τις επιβληθούνε αλλαγές, εσείς βέβαια το εκφράζεται πιο κομψά λέγοντας ότι γίνεται “σταδιακή αλλαγή της αντίληψης της κοινωνίας”.
Επί της δευτέρας παραγράφου:
Δεν σας προέτρεψα να εγκαταλείψετε την χώρα απλά εξέφρασα μια απορία. Πράγματι εάν ρωτήσεις έναν Έλληνα γιατί δεν ξενιτεύεται, η πιθανότερη απάντηση που θα πάρεις είναι ότι δεν μπορεί να ζήσει στην ΞΕΝΙΤΙΑ. Αυτό κατά την άποψή μου αναδεικνύει τους δεσμούς που υπάρχουνε με την κοινωνία, με τα έθιμά της, με τον τρόπο ζωής, με τις παραδόσεις της. Κάτι που προφανώς είναι ανώτερο από τις πολιτικές πεποιθήσεις, την οικονομική κατάσταση και την ευημερία που απολαμβάνει κανείς. Εσείς λοιπόν που απορρίπτετε όλα αυτά, αποκαλείται την ελληνική κοινωνία (στην δική σας ερμηνεία η πλειοψηφία) ρατσιστική και πισωδρομική που δεν δέχεται επιρροές από την ευνομούμενη δύση, για ποιόν λόγο εξακολουθείτε να ζήτε στην Ελλάδα αφού αυτό που μετρά για εσάς δεν είναι το φυσικό περιβάλλον (το οποίο θέλετ να το αλλάξετε) αλλά ιδανικά και αξίες που μπορεί να τα βρεί κανείς, σύμφωνα πάντα με την δική σας εκτίμηση, μόνο στις προοδευμένες δημοκρατικές κοινωνίες?
Επί της τρίτης παραγράφου:
Εάν προσέξετε υποστήριξα ότι πρέπει να διδαχθούνε οι παραδοσιακές ΑΡΕΤΕΣ της φυλής μας. Εάν ανατρέξετε στην ιστορία θα δείτε, ότι μία πολύ σημαντική εξ αυτών, είναι και η δυνατότητα ενσωμάτωσης ξένων πολιτιστικών (και σαφώς και πολιτικών) στοιχείων στον ελληνικό πολιτισμό. Επιλογή ωστόσο του χρησίμου που θα υιοθετηθεί και θα εμπλουτίσει την ελληνική κοινωνία, δεν μπορεί να σημαίνει άκριτη εισαγωγή ξένων συνηθειών γιατί αυτό δεν μαρτυρεί πρόοδος αλλά μιμητισμό. Το ότι μιμούμαι κάποιον δεν σημαίνει ότι κατανοώ τις πράξεις και τις ιδέες του. Απλά σημαίνει ότι η ύπαρξή μου είναι κενή νοήματος. Και έναν πήθικο μπορείτε να τον ντύσεται με κουστούμι και να του μάθετε να καπνίζει πούρο. Δεν σημαίνει, ότι τον εκπαιδεύσατε να…είναι επιχειρηματίας. Με οτ δεύτερο σκέλος της παραγράφου θα με βρείτε απολύτως σύμφωνο!
επί της τελευταίας παραγράφου:
Συμφωνώ απόλυτα.
Υπ’ όψιν κ. Λούμπεν,
Ίσως έπρεπε να χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα επίδρασης των νόμων στα κοινωνικά ήθη την απαγόρευση της χρήσης ναρκωτικών, ή του καπνίσματος. Για τα ναρκωτικά έχω διαβάσει ότι επίσημα πρώτη η Αίγυπτος υιοθέτησε νομική απαγόρευση στα τέλη του 19ου αιώνα! Πριν το δικό μας “να συλληφθεί το ντουμάνι”. Επίσης, η απαγόρευση του καπνίσματος, το οποίο σήμερα θεωρείται στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ περίπου ως μίασμα (!), ενώ κατά τις 10ετίες ’50 – ’60, διαφημίζονταν και προπαγανδίζονταν ποικιλοτρόπως (και ως υποκατάστατο του απαγορευμένου από τα πουριτανικά ήθη αλκοόλ). Βέβαια τότε δεν ήταν γνωστές οι βλαπτικές του συνέπειες. Εν πάσει περιπτώσει συνειδητά έθεσα το παράδειγμα των ομοφυλοφίλων και γιατί θεωρώ σωστά τα σχετικά μέτρα και γιατί θεωρώ ότι πόρρω απέχουν απότην ισονομία και προπάντων την ισοπολιτεία, αλλά και γιατί οι ατομικές ελευθερίες τελικά υπάρχουν για αυτούς που τις έχουν ανάγκη, δηλαδή τους λιγότερους, ή λιγότερο ισχυρούς. Το περίεργο είναι ότι ενώ αυτές οι αρχές βρίσκονται μέσα στη Συνταγματική και την έννομη τάξη του κράτους μας, το κράτος αποφεύγει να καλλιεργήσει την εκτίμηση σ’ αυτές τις αρχές στο Σχολείο, δηλαδή να “αναπαραχθεί”.
Γενικά, όντας μη συνηθισμένος στον ηλεκτρονικό διάλογο, σας ευχαριστώ γιά την ανταλλαγή απόψεων, αλλά δε σκοπεύω να ξαναγράψω στα σχόλια του ίδιου άρθρου. Θα μπω όμως οπωσδήποτε μιά φορά για να δω αν υπάρχει απάντηση.
ΥΓ. Προς τι το όνομα Λούμπεν; Δε νομίζω ότι σας χαρακτηρίζει.
Δεν νομίζω ότι πρέπει να απαντήσω γιατί θεωρώ πράγματι ότι οι δύο προσεγγίσεις μέσα από τα έως τώρα γραφόμενα μπορούνε κάλλιστα να στέκονται παράλληλα και μπορεί ο καθένας να επιλέξει ποιά από τις δύο θεωρεί σωστή και ίσως σε ποιό βαθμό πρέπει να τις συνδιάσει για να φθάσει σε χρήσιμα συμπεράσματα.
Πάντως το γεγονός ότι ο διάλογος ξεκίνησε κάπως τραχύς και κατέληξε σε αυτό το σημείο, χωρίς να έχουμε ανταλλάξει διάφορα απαξιωτικά μυνήματα και ηλεκτρονικούς ψευτοτσαμπουκάδες είναι μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη θα έλεγα πρωτότυπη για ελληνικά δεδομένα. Ίσως να είναι και το γεγονός ότι συζητούμε σε ένα φιλελεύθερο φόρουμ, παραδοσιακά ο κεντρώος χώρος ήτανε ο χώρος του μέτρου, ένας βοηθητικός παράγοντας για αυτό.