Η ορθάνοιχτη κερκόπορτα του λαικισμού

Νοέ 17th, 2008 | | Κατηγορία: Χάρης Πεϊτσίνης | Email This Post Email This Post | Print This Post Print This Post |

H όλη συζήτηση για τη χρηματοπιστωτική κρίση και το «τέλος» του νεοφιλελευθερισμού θυμίζει συχνά διάλογο ανάμεσα σε δημοσιογράφο σκανδαλοθηρικής εφημερίδας και σε τρόφιμο ψυχιατρείου. Τα μισά από τα συμπεράσματα που βγαίνουν είναι φτηνή προπαγάνδα και τα άλλα μισά καθαρή τρέλα.

Το ότι ζούμε σε μια κοινωνία «άρτου και θεάματος» αυξάνει την ανοχή μας απέναντι στα όσα παράδοξα ακούμε και διαβάζουμε. Τα όρια της υπομονής μας όμως συμπίπτουν αναγκαστικά με τα όρια της κοινής λογικής που τελευταία έχει αρχίσει να παραβιάζεται επικίνδυνα. Όταν ας πούμε κάποιος δημοσιολόγος δηλώνει πως λόγω της «κρίσης» , «το κράτος πρόνοιας πρέπει να επιστρέψει» κάνει ένα χρονικό άλμα τριάντα ετών μέσα στο οποίο το κράτος πρόνοιας χρεωκόπησε τόσο βαθιά ώστε χώρες όπως η Μ.Βρεττανία αναγκάστηκαν να ζητήσουν την ενίσχυση του ΔΝΤ (η λεγόμενη «IMF crisis» του 1976). Για να μη μιλήσουμε για την περίπτωση της χώρας μας και την άθλια κατάσταση της στα τέλη του 80. Άλλωστε οι ψηφοφόροι δεν γίνεται να κάνουν «πάντα» λάθος. Είναι τυχαίο ότι πρόσφατα μέχρι και οι Σουηδοί καταψήφισαν το δικό τους πολυδιαφημισμένο «σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο»;

αυτή η άτυπη «συμπαιγνία» του κράτους με τις τράπεζες είναι που παρήγαγε την κρίση. Τώρα ο ένας εκ των δύο ενόχων σύρεται από το εδώλιο,και αναγορεύεται σε υποψήφιο Μεσσία

Η φτηνή προπαγάνδα μπορεί εύκολα να αποδομηθεί. Η καθαρή τρέλα όμως είναι πρακτικά ανίκητη: Πολλοί σχολιαστές πλέον αιτούνται περισσότερο «κράτος» και λίγη,ή «καθόλου» ελευθερη αγορά. Ακούγοντας το επιχείρημα, νομίζει κανείς ότι το «κράτος» ήταν ένας παράγοντας εντελώς αμέτοχος στην κρίση. Ότι υπερίπτατο της οικονομίας παρατηρώντας τη σατανική «ελεύθερη αγορά» να την καταστρέφει. Η χαλαρή νομισματική πολιτική των Αμερικανών κυβερνώντων που οδήγησε στη «φούσκα των ακινήτων» ξεχάστηκε. Η συστηματική προώθηση των ενυπόθηκων δανείων από την αμερικανική κυβέρνηση λησμονήθηκε παντελώς. Κι όμως αυτή η άτυπη «συμπαιγνία» του κράτους με τις τράπεζες είναι που παρήγαγε την κρίση. Τώρα ο ένας εκ των δύο ενόχων σύρεται από το εδώλιο,και αναγορεύεται σε υποψήφιο Μεσσία.

Όπως όλοι οι Μεσσίες έτσι και αυτός θα υποσχεθεί τον παράδεισο σε όσους τον ακολουθήσουν. Και όπως όλοι οι Μεσσίες έτσι και αυτός θα αποτύχει. Όταν αποτύχει όμως, να περιμένετε πως οι τωρινοί χειροκροτητές του θα νίψουν τας χείρας τους. Γιατί η προπαγάνδα και η τρέλα έχουν την κακή συνήθεια να δίνουν στους φορείς τους το ακαταλόγιστο. Δυστυχώς.

Χάρης Πεϊτσίνης

2 σχόλια
Leave a comment »

  1. Είχαν την ευκαιρία ο Γιωργάκης μαζί με τον Κωστάκη (κατα το ο Γιουρίκας και ο Κωστίκας) να μπορέσουν κάποια στιγμή να κάνουν την υπέρβαση και να βρουν κοινά σημεία συνεννόησης ώστε να μην φτάσουν στο αδιέξοδο που φαίνεται να έχουν περιέλθει τώρα.

    Δυστυχώς, και ο Γιωργάκης αλλά και ο Κωστάκης φρόντισαν να απομονώσουν τα “υγιή” (όσο μπορούσαν να είναι “υγιή”) στοιχεία των παρατάξεων τους και να αφεθούν στις σειρήνες της δημαγωγίας και τις ανοησίες των ολίγιστων επιτελαρχών τους. Έτσι, εφόσον και οι ίδιοι απέτυχαν να παρουσιάσουν μια πειστική λύση διακυβέρνησης και να εμφυσήσουν ένα όραμα στα εκατομμύρια των αφελών που τους ψήφιζαν, κατάφεραν να ρίξουν στα γρανάζια του λαϊκισμού τα εκατομμύρια των αστών, επαναλαμβάνω, των αστών που τους ψήφιζαν οι οποίοι άρχισαν και πάλι να αλληθωρίζουν προς τα αριστερά και μέχρι και η μητέρα ενός φίλου μου, πρώην ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ άρχισε να αλληθωρίζει προς τα αριστερά και αν και κάτοικος Εκάλης, να φλερτάρει με τον Αλαβάνοι, τον Τσίπρα και το Συνασπισμό!!!

    Μα θα μου πεις, κατά πως φαίνεται ο Ελληνικός λαός “γέρνει” προς τα αριστερά εκ κατασκευής, σαν τα υποβρύχια που αρνείται να παραλάβει το Πολεμικό Ναυτικό από τους Γερμανούς. Ε, όχι κύριοι, δεν είναι έτσι. Διότι που να πάρει ο διάολος, και αυτό να ισχύει 9που ισχύει… πλέον), μετά από πολλά χρόνια ευημερίας, δεν τρελάθηκε ξαφνικά ο μέσος ψηφοφόρος και άρχισε να αποποιείται τις αστικές καταβολές του για τα νεφελώδη κηρύγματα του αριστερίστικου λαϊκισμού.

    Κατά κάποιο τρόπο, η χρόνια, και μη αποκρυπτόμενη ανικανότητα της ΝΔ να διαχειριστεί μια δύσκολη όντως κατάσταση, πολύ πιο δύσκολη από την ευτυχή συγκυρία των Σημιτικών χρόνων, οι παλινωδίες και οι εμπνεύσεις Αλογοσκούφη, , τα σκάνδαλα και η ασυνεννοησία υπουργών όπως και οι ακροβασίες σε άλλα ζητήματα (ξέρετε πχ. τι γίνεται στην παιδεία με τα κολέγια; Ξέρετε τι αναστάτωση μας έχει προκαλέσει η “φιλελεύθερη” ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή ΝΔ σε συνδυασμό με την μπαγαποντιά του υπάρχοντος αριστεροκρατούμενου κρατικού μηχανισμού; Ότι χειρότερο μπορούσε να γίνει, και οι εμπλεκόμενοι, όλοι μας, έχουμε αρχίσει να λέμε “καλύτερα ήμασταν πριν”, αλλά για αυτό σε άλλο σημείωμα). Οπότε, μαζί με τους βολεψάκηδες οι οποίοι ανέκαθεν ήταν εναντίον οποιασδήποτε αλλαγής, άρχισαν να κάμπτονται και οι τίμιοι, εργατικοί και φιλότιμοι Έλληνες εφόσον -νάναι καλά οι ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ της ΝΔ, πλέον, εφόσον διαφαίνεται ότι όχι μόνον τα πράγματα δυσκολεύουν αλλά και οποιοσδήποτε ανοίξει μια επιχείρηση δεν θα έχει να αντιπαλέψει μόνο τη διεθνή συγκυρία αλλά και ένα αντι-επιχειρηματικό κράτος (ολόκληρες γενιές νεαντερτάλιων κρατιστών στο Δημόσιο) και με ένα τρομοκρατημένο και επιεικώς ανεπαρκή υπουργό οικονομικών, εγγυώνται τα χειρότερα, σε επίπεδο φαουστικού παραλογισμού για την οικονομία. Οπότε απλά σου λέει και ο πλέον καλόπιστος, “που να τρέχεις τώρα, βολέψου όπου μπορείς, εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες θ’ αρμενίζουνε”;

    Τουλάχιστον, και με τα μέχρι τούδε δεδομένα, ας έχει υπόψη του ο Γιωργάκης ο οποίος τρίβει τα χέρια του σαν παιδάκι που επιτέλους θα του πάρει η μαμά του το μεγάλο γλειφιτζούρι, και ετοιμάζεται από τώρα, ότι η κατάσταση είναι εν γένει πολύ δύσκολη και ότι αν δεν κάτσει κάτω να δει ποιες είναι οι ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΕΣ αλλαγές που χρειάζεται η Ελληνική κοινωνία, θα τα βρει μπροστά του, και τους άπλυτους κρατικοσυνδικαλιστές, και τη συνασπισμένη αντίδραση για τις αναγκαίες αλλαγές στην παιδεία, και τα ασφαλιστικά, και τα σκάνδαλα, και τα κανάλια τα οποία θα τον έχουν δέσμιο εφόσον μέρα-νύχτα με μακιαβελικό και μεφιστοφελικό αυτά απεργάζονται την αποδόμηση του Καραμανλή και της παράταξης του η οποία πλέον έχει απλά κρεμαστεί στο καναβάτσο και περιμένει κάποιο καμπανάκι να χτυπήσει πριν πέσει νοκ-ουτ. Και φυσικά κύριος οίδε με ποια ανταλλάγματα…

  2. Η χαλαρή νομισματική πολιτική των Αμερικανών κυβερνώντων που οδήγησε στη «φούσκα των ακινήτων» ξεχάστηκε…-> Αληθεια, ποιος ασκει νομισματικη πολιτικη στις ΗΠΑ; Οι κυβερνωντες ή η FED? Η FED. Τι ειναι η FED; Ιδιωτικη. Ουπς… Εκανε λαθος ο ιδιωτης; Δεν μπορει…

Σχολιαστε