Φιλελεύθερη Συμμαχία – Ιδρυτική Πολιτική Διακήρυξη
Οκτ 13th, 2006 | Διαχειριστής| Κατηγορία: Ελλάδα, Πολιτική | Email This Post | Print This Post |Η ελληνική κοινωνία, παρά την οικονομική ανάπτυξη των τελευταίων δύο δεκαετιών, βρίσκεται σήμερα σε κατάσταση επικίνδυνα ασταθούς ισορροπίας. Δεκαετίες αδιέξοδου κρατισμού έχουν οδηγήσει τον τόπο σε δυσεπίλυτα οικονομικά αδιέξοδα, στον θρίαμβο του ανορθολογισμού και στην καταρράκωση κάθε είδους αξίας.
Ο κόσμος είναι αναστατωμένος και απογοητευμένος. Αποστρέφεται την πολιτική διότι δεν την εμπιστεύεται πια. Εγκλωβισμένος όμως στο κυρίαρχο κύκλωμα του κρατισμού, που στηριγμένο σε εργολαβικά και συντεχνιακά συμφέροντα δεν αφήνει την κοινωνία να αναπνεύσει, αναγκάζεται να σύρεται από τα κυρίαρχα κόμματα που όλα αποπνέουν την ίδια οσμή λατρείας προς τον κρατικό παρεμβατισμό και την κατάπνιξη της ελεύθερης και δημιουργικής ατομικής δράσης. Είναι όμως το μέλλον σίγουρα ζοφερό και μη αναστρέψιμη η πορεία αυτή;
Εμείς θεωρούμε πως όχι.
Ήρθε η ώρα να γίνει κάτι καινούργιο. Με μια πρωτοβουλία απλών πολιτών, που αγαπούν την αξιοπρεπή ζωή, που απεχθάνονται τη σημερινή μιζέρια, που σκέπτονται πολιτικά και απεχθάνονται τις ηθικολογίες και τους κοινούς τόπους, που αποστρέφονται τα κυκλώματα και τη διαφθορά και διψούν για δικαιοσύνη στην κάθε προσπάθεια καταξίωσης στον κοινωνικό και οικονομικό στίβο.
Με σημαία το πρόταγμα της ελευθερίας και των ατομικών δικαιωμάτων, στην παρούσα διακήρυξη περιγράφουμε το όραμά μας και τον τρόπο που μπορεί να υλοποιηθεί και σας καλούμε να σκεφτείτε σοβαρά και χωρίς προκαταλήψεις τις επιπτώσεις που θα είχε στον καθένα και σε όλους μαζί η επιτυχία του πολιτικού εγχειρήματος που προτείνουμε.
Μεταπολιτευτική περίοδος: ένας απολογισμός
Με την μεταπολίτευση γύρισε μια νέα σελίδα στην νεοελληνική ιστορία που χαρακτηρίστηκε από την αποκατάσταση μιας σταθερής δημοκρατίας, τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας με την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και την κοινωνική και πολιτική ανάδειξη στο προσκήνιο μεγάλων τμημάτων του ελληνικού λαού που ζούσαν μέχρι τότε στο κοινωνικό και πολιτικό περιθώριο.
Το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία για να κρατηθούν ή να ανέλθουν στην εξουσία συνέπλευσαν τις περισσότερες φορές με τον λαϊκισμό, ασπάστηκαν στην πλειοψηφία τους τον κρατισμό, την θρησκοληψία και τον αντιαμερικανισμό, δαιμονοποίησαν στο σύνολο τους τον φιλελευθερισμό και εγκατέλειψαν κάθε ιδεολογική αναζήτηση στο εσωτερικό τους, για να μετατραπούν τελικά σε ιδεολογικά και πολιτικά αφυδατωμένους μηχανισμούς νομής της εξουσίας. Στην πορεία αποϊδελογικοποίησής τους, τμήματά τους συχνά ταυτίζονται με τις ιδεοληψίες ενός φαιοκόκκινου μετώπου που έχει συμπτυχθεί από στελέχη της, την άκρα δεξιά, το ΚΚΕ και την περί τον αρχιεπίσκοπο ιεραρχία της Ελλαδικής εκκλησίας. Η δυναμική του μετώπου αυτού, αν συνεχίσει αυξάνουσα και κρυσταλλωθεί πολιτικά σε ενιαίο φορέα, θα μπορούσε σε περιόδους κρίσης να θέσει σε κίνδυνο τις ατομικές ελευθερίες, την θέση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ και τις σχέσεις της με τις γειτονικές χώρες.
Πέραν όμως αυτών των εξελίξεων, η μεταπολιτευτική περίοδος χαρακτηρίστηκε και από ένα νέο αρνητικό φαινόμενο: την δημιουργία νέων διαχωριστικών γραμμών. Οι νέες αυτές διαχωριστικές γραμμές δεν είναι πλέον οριζόντιες όπως παλιότερα που η πολιτική δύναμη ήταν ευθέως ανάλογη της οικονομικής και κοινωνικής θέσης αλλά κάθετες. Καθώς οι νέοι προνομιούχοι και αποκλεισμένοι συναντώνται πλέον σε κάθε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο και σε κάθε γεωγραφική περιφέρεια της χώρας.
Οι καινούργιοι προνομιούχοι, εκμεταλλευόμενοι προνόμια που οι ίδιοι κατοχύρωσαν και στεγανά που δημιούργησαν στη διάρκεια της μεταπολίτευσης, παρασιτούν εις βάρος των μη προνομιούχων και των πόρων του Δημοσίου χωρίς να συνεισφέρουν στην παραγωγική διαδικασία. Κάθε έλληνας πολίτης γνωρίζει, ακόμα και ονομαστικά, τα μέλη των παρασιτικών αυτών ομάδων στην περιοχή του ή στο επαγγελματικό του περιβάλλον: είναι αυτοί οι κρατικοί λειτουργοί που του αρνούνται την άνευ «λύτρων» παροχή δωρεάν δημόσιων υπηρεσιών, στην εφορία, την πολεοδομία ή το νοσοκομείο, είναι αυτοί οι ιδιώτες και κρατικοί λειτουργοί που εκμεταλλευόμενοι την θεσμοθετημένη μονοπωλιακή τους θέση παρέχουν χαμηλής ποιότητας πανάκριβα προϊόντα ή υπηρεσίες στα δημόσια έργα, την παιδεία ή την υγεία… Είναι αυτοί, ιδιώτες και κρατικοί λειτουργοί, που συνήθως σε συμπαιγνία δεν επιτρέπουν την ελεύθερη είσοδο άλλων στον χώρο τον οποίο λυμαίνονται, αντιδρούν σε κάθε έλεγχο, σε κάθε αξιολόγηση του έργου τους και σε κάθε αλλαγή που θέτει σε αμφισβήτηση τη μονοκρατορία τους. Είναι αυτοί που στραγγαλίζουν, στη γένεσή της, κάθε καινοτόμο πρωτοβουλία που θα μπορούσε να αναβαθμίσει έναν επαγγελματικό κλάδο, να επεκτείνει νέες επιχειρηματικές δραστηριότητες ή να προωθήσει την ανάπτυξη μιας περιοχής της χώρας.
Οι προνομιούχες αυτές παρασιτικές ομάδες αποτελούν με τη δράση τους το σημαντικότερο εμπόδιο στον εκσυγχρονισμό της χώρας, είτε απομυζώντας τα δημόσια ταμεία, είτε ακυρώνοντας, συχνά δια της βίας, τις όποιες καινοτόμες πρωτοβουλίες που στοχεύουν στην εκμετάλλευση ευκαιριών ή την αποφυγή κινδύνων που προκύπτουν από τις παγκοσμιοποιημένες αγορές. Το αποτέλεσμα της δράσης αυτών των προνομιούχων παρασιτικών ομάδων αντανακλάται στη πρωτιά της Ελλάδας στους αρνητικούς δείκτες (ανεργία, φτώχεια, ανισότητες, διαφθορά) που δημοσιεύουν οι διεθνείς οργανισμοί και στην τελευταία θέση της Ελλάδας στις συγκριτικές μετρήσεις θετικών δεικτών (ανταγωνιστικότητα, επενδύσεις, ανάπτυξη, πολιτισμό).
Οι παρασιτικές αυτές ομάδες, αν και αποτελούν αριθμητικά μικρό ποσοστό της ελληνικής κοινωνίας, χαρακτηρίζονται από σοβαρή γνώση νομιμοφανών και παράνομων πρακτικών υποστήριξης των συμφερόντων τους, από ικανότητα διάβρωσης του κράτους και των κομμάτων για την υποστήριξη των αλληλέγγυων με αυτές στελεχών και πολιτικών και την περιθωριοποίηση/υπονόμευση των στελεχών και πολιτικών που αντιστρατεύονται τα συμφέροντά τους. Μέσω αποτελεσματικών πολιτικών και ιδεολογικών παρεμβάσεων, οι παρασιτικές αυτές ομάδες κατορθώνουν να συσκοτίζουν το ρόλο τους, να παρουσιάζονται σαν οι θεματοφύλακες της δημοκρατίας και της προόδου, να νομιμοποιούν τη βία που ασκούν στους όποιους “απείθαρχους” και να πείθουν την κοινωνία ότι για όλες τις εκτρωματικές καταστάσεις που δημιουργεί η δράση τους φταίει ο νεοφιλελευθερισμός, η παγκοσμιοποίηση και οι πάσης εθνικότητας “ξένοι” – εγχώριοι ή υπερπόντιοι αλλά κυρίως Αμερικάνοι- που συνωμοτούν, τάχα, μονίμως κατά των ελληνικών συμφερόντων.
Είναι ενδεικτικό της εκτεταμένης ιδεολογικής παραπλάνησης που έχουν επιτύχει οι παρασιτικές αυτές ομάδες το γεγονός ότι θεωρούν δημιούργημά τους και υπερασπίζονται το μεταπολιτευτικό «κοινωνικό μοντέλο» όταν στη σημερινή Ελλάδα ο δείκτης ανισότητας είναι ο υψηλότερος στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 15 και το πλουσιότερο 10% διαθέτει 7 φορές υψηλότερο εισόδημα από το φτωχότερο 10% των Ελλήνων.
Παρ’ όλα αυτά όμως η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ φοβούμενα το πολιτικό κόστος της σύγκρουσης με τις παρασιτικές αυτές ομάδες αποφεύγουν την ανάληψη εκείνων των μεταρρυθμιστικών μέτρων που έχει σήμερα ανάγκη η ελληνική κοινωνία. Αν και δεν λείπουν μεταρρυθμιστικές δυνάμεις και στα δύο αυτά κόμματα, αυτές αδυνατούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο σε αυτά καθώς οι παγιωμένοι και κατά βάση κρατικοδίαιτοι κομματικοί μηχανισμοί ούτε θέλουν (λόγω της διάβρωσής τους από τα παρασιτικά συμφέροντα) ούτε μπορούν (λόγω παντελούς ανεπάρκειας) να αναλάβουν σημαντικές μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες. Η διαμάχη τους για την ηγεμονία του “μεσαίου χώρου” και η απορρέουσα στρατηγική τους για την εκλογική επίτευξη του στόχου αυτού τα αποϊδεολογικοποιεί περαιτέρω και τα κάνει τόσο πολυσυλλεκτικά και δέσμια της ψηφοθηρίας που τελικά δεν φαίνεται να διαφέρουν σε τίποτα μεταξύ τους. Η εξέλιξη αυτή των κομμάτων οδηγεί σε διαρκή απομάκρυνση των πολιτών από τις δημοκρατικές διαδικασίες.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θεωρεί ότι η διέξοδος από τη κρίση της πολιτικής δεν είναι η σύγκλιση στο μέσο, αλλά η αποσαφήνιση των πολιτικών ταυτοτήτων των κομμάτων, οι οποίες στη συνέχεια θα τίθενται στη δημοκρατική κρίση των πολιτών.
Στοιχεία πολιτικού προγράμματος
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία, φιλοδοξεί να αποτελέσει τον πολιτικό πόλο αναφοράς όλων των δημοκρατικών, ευρωπαϊκού προσανατολισμού, μεταρρυθμιστικών, εκσυγχρονιστικών δυνάμεων της ελληνικής κοινωνίας και να συμβάλει θετικά στην ενίσχυση των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων εντός και εκτός των σημερινών κομμάτων εξουσίας μέσω της συγκρότησης ενός ευρύτατου μεταρρυθμιστικού κινήματος, που θα προβάλλει τη μεταρρύθμιση όχι μόνο ως ζωτική, σήμερα, αλλά και ως διαρκή ανάγκη της κοινωνίας, εστιασμένου στις παρακάτω κομβικές μεταρρυθμίσεις:
1. Οικονομία: απόσυρση του κράτους από κάθε είδους επιχειρηματική δραστηριότητα. Αυστηρή τήρηση από το κράτος των κανόνων του ανταγωνισμού. Η λειτουργία του ελεύθερου ανταγωνισμού δίχως νοθεύσεις, λόγω συναλλαγών κάτω από το τραπέζι ή με πρόσχημα την εμφάνιση κοινωνικών δυσλειτουργιών και εντάσεων, αποτελεί το οξυγόνο της γρήγορης οικονομικής ανάπτυξης. Στόχος του υγιούς ανταγωνισμού είναι η στήριξη του καταναλωτή και η υποστήριξη του απλού πολίτη απέναντι στους μηχανισμούς επιβολής των μεγάλων επιχειρηματικών μονάδων. Όσοι λοιδορούν τον ανταγωνισμό εξυπηρετούν τις επιδιώξεις των μεγάλων αφεντικών της οικονομίας – είτε αυτοί είναι κρατικά μονοπώλια είτε ιδιωτικές επιχειρηματικές μονάδες που συμπράττουν στο παρασκήνιο στραγγαλίζοντας τον απλό καταναλωτή. Στόχος του ανταγωνισμού είναι η προστασία του καταναλωτή κι όχι των ανταγωνιστών. Δραστική μείωση φορολογίας σε φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις. Κατάργηση όλων των ρυθμίσεων που δημιουργούν στεγανά στα κλειστά επαγγέλματα, ελευθερία εισόδου/εξόδου των επαγγελματιών σε/από αυτά.
2. Κρατική ιδιοκτησία: Δωρεάν διανομή σε όλους τους πολίτες, σε ίσης οικονομική αξίας μερίδια, όλης της μη χρησιμοποιούμενης ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου και όλων των μετοχών των δημοσίων επιχειρήσεων. Για την αποτελεσματική προστασία των δασών, στη διανομή αυτή θα πρέπει να συμπεριλαμβάνονται, υπό προϋποθέσεις, και οι δημόσιες δασικές εκτάσεις (εκτός ειδικών εξαιρέσεων, όπως τα δάση Αττικής και Θεσσαλονίκης, οι εθνικοί δρυμοί, οιπεριοχές NATURA 2000 και περιοχές σημαντικές για την εθνική ασφάλεια).
3. Γραφειοκρατία: Κατάργηση των διαδικασιών αδειοδότησης για σύσταση νέων επιχειρήσεων. Τεκμήριο εκπλήρωσης των προϋποθέσεων της νομοθεσίας από τον νέο επιχειρηματία με πιστοποίηση της υλοποίησής τους από δειγματοληπτικούς ελέγχους.
4. Ατομικά δικαιώματα: Χωρισμός κράτους – εκκλησίας, αποποινικοποίηση της χρήσης των τοξικοεξαρτητικών ουσιών, αναγνώριση όλων των δικαιωμάτων στα ζευγάρια του ίδιου φύλου, απλοποίηση διαδικασιών για τη καύση των νεκρών, σεβασμός του φυλετικού, θρησκευτικού, εθνικού αυτοπροσδιορισμού κάθε έλληνα πολίτη.
5. Παιδεία: Η κοινωνία της γνώσης είναι θεμελιώδης προϋπόθεση για την ανάπτυξη και την ευημερία της χώρας. Δεν πρόκειται για ρητορικό σχήμα, αλλά για ζωτική ανάγκη, γι’ αυτό και πρέπει να ληφθούν, κατ΄ απόλυτη προτεραιότητα, μέτρα – επώδυνα για τους οπαδούς της αμορφωσιάς, της στασιμότητας, και της ακινησίας, για το συμφέρον των αποδεκτών των εκπαιδευτικών υπηρεσιών. Τα μέτρα αυτά θα περιλαμβάνουν απόλυτη ανεξαρτησία (οικονομική, διοικητική, εκπαιδευτική) των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων όλων των βαθμίδων από το κράτος. Επαναπροσδιορισμός της έννοιας του θεσμού του πανεπιστημιακού ασύλου ώστε να κατοχυρώνεται μέσω αυτού αποκλειστικά η ακαδημαϊκή ελευθερία, η ελεύθερη επιστημονική αναζήτηση, η ελεύθερη διακίνηση ιδεών και η ελευθερία της έκφρασης στους χώρους των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και όχι η ατιμώρητη τέλεση εγκληματικών πράξεων. Κατάργηση της δημοσιοϋπαλληλικής ιδιότητας των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων. Κατάργηση των πανελληνίων εξετάσεων και θεσμοθέτηση ελευθερίας επιλογής εκπαιδευτικού ιδρύματος από τους υποψήφιους φοιτητές-μαθητές. Κατάργηση της απευθείας και άνευ όρων χρηματοδότησης των ιδρυμάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό και αντικατάσταση της κρατικής χρηματοδότησης με «κατά κεφαλήν» οικονομική ενίσχυση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων όλων των βαθμίδων από τον κρατικό προϋπολογισμό ανάλογα με τον αριθμό των φοιτούντων σε αυτά. Ελευθερία δημιουργίας εκπαιδευτικών ιδρυμάτων όλων των βαθμίδων από οποιονδήποτε φορέα της Ελλάδας ή του εξωτερικού, εφόσον πληρούνται κάποια κριτήρια που θα θέτει το κράτος, οι υπηρεσίες του οποίου θα είναι υπεύθυνες για την αυστηρή εφαρμογή τους. Με τα μέτρα αυτά όσα ιδρύματα δεν επιλέγονται από τους υποψήφιους φοιτητές-μαθητές θα υποχρεώνονται σε οικονομικές / διοικητικές / εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις ώστε να γίνουν ελκυστικά, διαφορετικά δεν θα επιλέγονται από κανέναν, δεν θα έχουν έσοδα και θα κλείνουν. Για την άμεση αξιοποίηση από τους νέους των γνώσεων που απόκτησαν από τις σπουδές τους θα υπάρξει σταδιακή κατάργηση της στρατιωτικής θητείας και μετατροπή του ελληνικού στρατού σε επαγγελματικό.
6. Καθιέρωση της αγγλικής γλώσσας ως δεύτερης επίσημης γλώσσας του ελληνικού κράτους, για την αναβάθμιση της παιδείας, την πρόσβαση στην παγκόσμια γνώση, την πρόσβαση στην αγορά εργασίας, την τόνωση της εξωστρέφειας της ελληνικής οικονομίας, τη διευκόλυνση των ξένων επενδύσεων, την πρόσληψη των καινοτομιών και την ταχεία και πλήρη ένταξή μας στις σύγχρονες ανοικτές κοινωνίες. Η ελληνική γλώσσα άλλωστε δεν κινδυνεύει από κανέναν παρά μόνο από τους αμαθείς ή ημιμαθείς δήθεν υπερασπιστές και λειτουργούς της.
7. Κοινωνική ασφάλιση/ιατροφαρμακευτική περίθαλψη: προώθηση μέτρων με γνώμονα το συμφέρον των αποδεκτών των ασφαλιστικών/ιατροφαρμακευτικών υπηρεσιών. Τα μέτρα αυτά θα περιλαμβάνουν απόλυτη ανεξαρτησία (οικονομική και διοικητική) των ασφαλιστικών φορέων και ιατροφαρμακευτικών ιδρυμάτων όλων των βαθμίδων από το κράτος, υιοθέτηση κεφαλαιοποιητικού τύπου ασφάλισης, ελευθερία επιλογής ασφαλιστικού φορέα/ιατροφαρμακευτικού ιδρύματος από τους ασφαλισμένους αποδέκτες των ασφαλιστικών/ιατροφαρμακευτικών υπηρεσιών, οικονομική ενίσχυση των φορέων από τον κρατικό προϋπολογισμό ανάλογα με τον αριθμό και το είδος των παρεχομένων από αυτά υπηρεσιών. Ελευθερία επιλογής από τους ασφαλισμένους του έτους συνταξιοδότησής τους με αντίστοιχη επιβάρυνση ή ελάφρυνση των ασφαλιστικών εισφορών. Ελευθερία δημιουργίας ασφαλιστικών φορέων και ιατροφαρμακευτικών ιδρυμάτων όλων των βαθμίδων από οποιονδήποτε φορέα της Ελλάδας ή του εξωτερικού, εφόσον πληρούνται κάποια κριτήρια που θα θέτει το κράτος, οι υπηρεσίες του οποίου θα είναι υπεύθυνες για την αυστηρή εφαρμογή τους.
8. Δικαιοσύνη: Κατάργηση της πολυνομίας με επαναξιολόγηση όλων των νομοθετημάτων που είναι σε ισχύ σήμερα, κατάργηση των αλληλοσυγκρουόμενων ρυθμίσεων όπως και όσων αντιβαίνουν το κοινοτικό δίκαιο, το διεθνές δίκαιο και το ελληνικό Σύνταγμα. Κωδικοποίηση, εκσυγχρονισμός και απλούστευση των νομοθετημάτων που θα απομείνουν με εφαρμογή των σχετικών κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Πλήρης αυτονόμηση της Δικαιοσύνης από παρεμβάσεις της εκτελεστικής εξουσίας. Αναβάθμιση των πόρων που διατίθενται στη δικαιοσύνη και εκσυγχρονισμός των υποδομών της για την ταχύτερη απονομή της. Δημιουργία ανεξάρτητων υπηρεσιών εσωτερικού ελέγχου σε κάθε υπουργείο, υπαγόμενων σε, υπό τον Πρωθυπουργό, ελεγκτική υπηρεσία του κράτους. Επέκταση των ελέγχων του Ελεγκτικού Συνεδρίου σε ελέγχους πέραν της νομιμότητας και κανονικότητας της δαπανών, μέσω διενέργειας συστημικών ελέγχων και την πιστοποίηση της επάρκειας των υπηρεσιών εσωτερικού ελέγχου των Υπουργείων, σύμφωνα με τα διεθνή ελεγκτικά πρότυπα.
9. Ευρωπαϊκή Ένωση: Υποστήριξη της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της ενίσχυσης των θεσμών της, της παραπέρα διεύρυνσής της από χώρες που σέβονται το κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα, που οι οικονομίες τους βασίζονται στην ελεύθερη αγορά και αποδέχονται τους κανόνες και τους στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Απαιτούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση πρωτοβουλίες για την αύξηση της αποτελεσματικότητας των οργάνων της, τον έλεγχο ορθολογικότερης αξιοποίησης των κοινοτικών πόρων για συγκεκριμένους και μετρήσιμους σκοπούς και ιδιαίτερα την επίτευξη των στόχων της Λισσαβόνας, τον επανέλεγχο της αποτελεσματικότητας και χρησιμότητας όλων των οδηγιών που έχει εκδώσει, αλλά και τον έλεγχο της πιστής εφαρμογής τους από τα κράτη μέλη. Προσδοκούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση να παίξει ηγετικό ρόλο σε παγκόσμιο επίπεδο για βιώσιμη ανάπτυξη, προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και προστασία του περιβάλλοντος. Προτείνουμε την αναθεώρηση του προσανατολισμού του κοινοτικού προϋπολογισμού με μεταφορά πόρων προς όφελος της υποστήριξης της έρευνας, της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας, την αναβάθμιση της εκπαίδευσης και κατάρτισης και αντίστοιχη μείωση των αγροτικών και εξαγωγικών επιδοτήσεων. Επίσης θεωρούμε απαράδεκτο κάθε προστατευτικό φραγμό, που εμποδίζει την πρόσβαση στις αγορές των ευρωπαϊκών χωρών (ειδικά για τα αγροτικά προϊόντα του Τρίτου Κόσμου) και περιορίζει την ελευθερία των καταναλωτών. Θεωρούμε θετική την ελεύθερη διακίνηση εργαζομένων στην Ευρωπαϊκή Ένωση και υποστηρίζουμε τη δημιουργία συστήματος ελεγχόμενης εισόδου μεταναστών από τρίτες χώρες, σε συνδυασμό με ενεργές πολιτικές ενσωμάτωσης και εκπαίδευσής τους. Δεσμευόμαστε για την διατύπωση μιας σαφούς μεταναστευτικής πολιτικής που θα φροντίζει για την ενσωμάτωση των ξένων στην ελληνική κοινωνία, τον σεβασμό των ιδιαιτεροτήτων και δικαιωμάτων τους αλλά και την αποσαφήνιση των υποχρεώσεών τους ώστε να αποφευχθούν μελλοντικές καχυποψίες, εντάσεις και κοινωνικές αντιπαραθέσεις. Υποστηρίζουμε την ενιαία έκφραση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη διεθνή πολιτική σκηνή και τον συντονισμό των ενεργειών των ευρωπαϊκών οργανισμών και των κρατών μελών για πλήρη εκμετάλλευση των οικονομικών, πολιτικών και πολιτιστικών πλεονεκτημάτων της Ευρώπης. Ταυτόχρονα θεωρούμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να δρα μόνο όπου αυτή της η δράση προσθέτει σημαντικά οφέλη για τους λαούς της Ευρώπης και να ενθαρρύνει τις δράσεις των εθνικών, περιφερειακών και τοπικών διοικήσεων.
Στις παραπάνω μεταρρυθμίσεις δεν γίνεται ειδική αναφορά στη διαφθορά κι αυτό γιατί η υλοποίηση του συνόλου των μεταρρυθμίσεων αυτών αποτελούν τη μόνη πραγματική αντιμετώπιση του φαινομένου αυτού που μαστίζει την ελληνική κοινωνία.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία αποτελεί σήμερα τη μόνη πολιτική δύναμη που θέτει σε πολιτική και όχι υποκριτικά, ηθικολογική βάση την αντιμετώπιση της διαφθοράς και που οι προτεινόμενες από αυτήν ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις συμπυκνώνουν τη διεθνή εμπειρία επιτυχημένων πολιτικών μέτρων για την εξάλειψη της.
Τίποτε δεν είναι δυνατότερο από μία ιδέα της οποίας ο καιρός έχει φτάσει (Β. Ουγκώ)
H Φιλελεύθερη Συμμαχία θεωρεί ότι οι πολίτες απαιτούν πλέον μεταρρυθμιστικές πολιτικές από τα πολιτικά κόμματα, οι οποίες όμως δεν τους προσφέρονται από αυτά, γεγονός που εξηγεί την απογοήτευσή τους και την ανησυχία τους για το μέλλον. Επομένως, δεν αποτελεί πλέον βεβαιότητα ότι το πολιτικό κόστος των μεταρρυθμίσεων θα είναι πολλαπλάσιο από το πολιτικό όφελος που θα αποκομιστεί, όπως ισχυρίζονται οι πολέμιοι των μεταρρυθμίσεων.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θεωρεί ότι έχει γίνει πλέον συνείδηση σε σημαντική μερίδα του εκλογικού σώματος ότι το κοινωνικό συμφέρον δεν μπορεί να συνεχίσει να θυσιάζεται στα συμφέροντα των οποιωνδήποτε παρασιτικών ομάδων.
H Φιλελεύθερη Συμμαχία δεν πρόκειται να συμβιβαστεί με την αναβολή των μεταρρυθμιστικών πολιτικών που προτείνονται από αυτήν και οι οποίες αποτελούν τον λόγο ύπαρξής της και τον λόγο για τον οποίο ζητάει από το εκλογικό σώμα να της εμπιστευθεί την ψήφο του.
Επιπλέον, τα στελέχη της Φιλελεύθερης Συμμαχίας είναι στελέχη που στην ιστορική τους διαδρομή πλήρωσαν σημαντικό κόστος στη –μοναχική συνήθως– διαμάχη τους με το μεταπολιτευτικό κατεστημένο, υπερασπιζόμενα στον κοινωνικό τους περίγυρο, στη περιοχή τους ή στον επαγγελματικό τους κλάδο, τις φιλελεύθερες αρχές και τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Το παρελθόν των στελεχών αυτών αποτελεί εγγύηση ότι θα συνεχίσουν με την ίδια μαχητικότητα την προώθηση των μεταρρυθμίσεων που εδώ και χρόνια πρότειναν σε «ώτα μη ακουόντων».
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία αποτελεί μια πρωτοποριακή δημοκρατική πολιτική πρωτοβουλία που φιλοδοξεί να εκφράσει τα συμφέροντα της πλειονότητας της ελληνικής κοινωνίας. Τοποθετείται στον ιδεολογικό και πολιτικό χώρο της Ευρωπαϊκής φιλελεύθερης πολιτικής οικογένειας που αποτελεί το τρίτο σε πολιτική δύναμη κόμμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο οποίο και θα ενταχθεί εφόσον εκλεγούν υποψήφιοί της στις επόμενες ευρωεκλογές.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θα υποστηρίξει οργανωτικά τις πρωτοβουλίες της, μέσω της δημιουργίας πολιτικών ομάδων που θα καλύπτουν την Ελληνική επικράτεια αλλά και τους έλληνες του εξωτερικού. Η οργάνωσή της θα βασίζεται στις φιλελεύθερες αρχές και κυρίως στο σεβασμό της μειοψηφίας. Η Φιλελεύθερη Συμμαχία δεν αποτελεί αρχηγική πολιτική πρωτοβουλία κάποιου προβεβλημένου στελέχους του φιλελεύθερου χώρου, ούτε εξυπηρετεί βραχυπρόθεσμες πολιτικές σκοπιμότητες κάποιων. Αντίθετα, η Φιλελεύθερη Συμμαχία έρχεται να καλύψει σε μόνιμη βάση ένα υπαρκτό πολιτικό κενό, αυτό της πολιτικής υποεκπροσώπησης του φιλελευθερισμού στην Ελλάδα.
Φιλελεύθερη ιδεολογία: ο συνεκτικός ιστός της μεταρρυθμιστικής πολιτικής
Η Φιλελεύθερη ιδεολογία αποτελεί τον συνεκτικό ιστό των προτεινόμενων μεταρρυθμίσεων. Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θα επαναορίσει την κατασυκοφαντημένη ιδεολογία του φιλελευθερισμού στην Ελλάδα διαδίδοντας μαχητικά τις αρχές της ελευθερίας, της δημοκρατίας, του πρωτείου του ατόμου έναντι του κράτους, της ατομικής ευθύνης, της ισονομίας και της ισότητας ευκαιριών για όλους.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία προτίθεται να αποδείξει, χρησιμοποιώντας και ιστορικά στοιχεία, ότι η κατασυκοφαντημένη σήμερα ιδεολογία του φιλελευθερισμού προσέφερε τεράστιες υπηρεσίες στον Ελληνισμό και τη δημοκρατία: ο Αδαμάντιος Κοραής, ο Ρήγας Φεραίος και οι Φιλικοί εμπνεύσθηκαν τη δημιουργία του σύγχρονου ελληνικού κράτους και των δημοκρατικών ελευθεριών από τα φιλελεύθερα δημοκρατικά κινήματα που συντάρασσαν την Ευρώπη του 19ου αιώνα εκφράζοντας τις ιδέες του διαφωτισμού και της Γαλλικής επανάστασης. Με τις ίδιες ιδέες γαλουχημένος ο Ελευθέριος Βενιζέλος εφάρμοσε τολμηρό φιλελεύθερο πρόγραμμα μεταρρύθμισης της ελληνικής κοινωνίας ανατρέποντας παγιωμένες καταστάσεις εκατονταετιών και προκαλώντας τις λυσσαλέες αντιδράσεις των συντηρητικών της εποχής.
Γέννημα της ίδιας ιδεολογικής παράδοσης, η Φιλελεύθερη Συμμαχία καλεί τους έλληνες πολίτες να παλέψουν μαχητικά για την ελευθερία, τη δημοκρατία, την ισονομία, την ατομικότητα και την ευημερία τους και να ανατρέψουν την ιδεολογική ηγεμονία και πολιτική εξουσία οποιουδήποτε στέκεται εμπόδιο στην ευόδωση των στόχων αυτών.
Οι βασικές αρχές της Φιλελεύθερης Συμμαχίας περιλαμβάνονται στις παρακάτω τοποθετήσεις:
• Είμαστε στρατευμένοι υπέρ των δημοκρατικών κανόνων, διαδικασιών και αρχών, της ελευθερίας της έκφρασης και της συνάθροισης, των ελεύθερων εκλογών, της διάκρισης της νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας, της διεύρυνσης και εξάπλωσης της δημοκρατίας, των ελευθεριών, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ώσπου να καταστούν καθολικές αρχές για την ανθρωπότητα. Αρνούμαστε να απολογηθούμε σε αντιδραστικά καθεστώτα και κινήματα που θεωρούν τη δημοκρατία μισητό τους αντίπαλο, καθεστώτα που καταπιέζουν τους ίδιους τους λαούς τους ή κινήματα που φιλοδοξούν να κάνουν το ίδιο.
• Κάθε άτομο έχει αναφαίρετο δικαίωμα στη ζωή, στην ελευθερία και στην ιδιοκτησία των νομίμων κεκτημένων. Τα δικαιώματα αυτά προσδιορίζουν τον ιδιωτικό χώρο του κάθε ατόμου. Δεν δεχόμαστε κατ’ αρχήν καμία παρέμβαση στον ιδιωτικό χώρο του ενηλίκου ατόμου, ακόμα κι αν στόχος της παρέμβασης είναι το «καλό του».
• Τα δικαιώματα δεν εμπεριέχουν καμιά θετική υποχρέωση πλην αυτής του σεβασμού τους. Για παράδειγμα, παρά το γεγονός ότι το δικαίωμα στην εργασία είναι αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε πολίτη που προστατεύεται από το κράτος, αυτό δεν συνιστά υποχρέωσή του κράτους να προσλάβει όλους τους άνεργους έλληνες στο δημόσιο. Τα δικαιώματα δεν είναι ούτε συλλογικά ούτε αθροιστικά – εκατό χιλιάδες άτομα δεν έχουν περισσότερα δικαιώματα από ένα, ενώ συλλογικές οντότητες όπως το «Έθνος», ο «Λαός», η «Τάξη» κ.τ.λ. δεν έχουν δικαιώματα πέρα από αυτά τα όποια έχει το κάθε μέλος ξεχωριστά.
• Η μόνη έννοια ισότητας που έχει νόημα είναι η ισότητα απέναντι στους νόμους. Δεν επιτρέπεται καμιά διάκριση λόγω φυλής, φύλου, θρησκευτικών πεποιθήσεων, οικονομικής καταστάσεως ή άλλης ιδιαιτερότητας. Κάθε άλλη μορφή ισότητας εμπεριέχει καταναγκασμό και ως εκ τούτου είναι απορριπτέα.
• Θεωρούμε τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα οικουμενικά, και επομένως θα πρέπει να εφαρμόζονται σε όλα τα κράτη και σε όλα τα πολιτικά κινήματα, σε όλους τους ανθρώπους του κόσμου. Η παραβίαση των δικαιωμάτων αυτών χρειάζεται να καταδικάζεται εξίσου, ανεξαρτήτως του ποιος είναι υπεύθυνος για την παραβίαση αυτή ή ποιο είναι το πολιτιστικό πλαίσιο στο οποίο αυτή συμβαίνει. Απορρίπτουμε τον πολιτιστικό σχετικισμό σύμφωνα με τον οποίο τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα δεν ταιριάζουν σε ορισμένους λαούς ή κάποια έθνη.
• Υποστηρίζουμε την διεθνή ειρήνη και συνεργασία. Ταυτόχρονα όμως η διεθνής δημοκρατική κοινότητα δεν μπορεί και δεν πρέπει να μένει απαθής σε γενοκτονίες και άλλες κραυγαλέες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που υφίστανται οι λαοί του τρίτου κόσμου. Στο πλαίσιο της διεθνούς νομιμότητας οι ανθρωπιστικές επεμβάσεις, όταν είναι αναγκαίες, δεν θα πρέπει να θεωρούνται κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας, αλλά αποκατάστασή της προς όφελος των ανθρώπων που υποφέρουν. Έτσι, ένα κράτος που παραβιάζει με αποτρόπαιες πράξεις τη συμβίωση των πολιτών του, δεν δικαιούται να προβάλλει την εθνική του κυριαρχία και η διεθνής κοινότητα έχει καθήκον να επέμβει και να διασώσει τους πολίτες που κινδυνεύουν με βάση το διεθνές δίκαιο και τους μηχανισμούς που αυτό προβλέπει. Η ελευθερία και ασφάλεια της Ευρώπης και η ειρήνη στο κόσμο απαιτούν κοινή εξωτερική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε συνεργασία, στα πλαίσια του ΟΗΕ, με τα μέλη της Ατλαντικής συμμαχίας και ιδίως τις ΗΠΑ.
• Θεωρούμε προσφορότερη μορφή οικονομικής οργάνωσης αυτή της ελεύθερης αγοράς, αλλά αναγνωρίζουμε το δικαίωμα του κράτους να επεμβαίνει σε ακραίες περιπτώσεις νόθευσης του ανταγωνισμού, προστασίας του περιβάλλοντος αλλά και για λόγους προστασίας ειδικών κατηγοριών συμπολιτών μας (π.χ. άτομα με ειδικές ανάγκες, κάτοικοι απόμακρων περιοχών κλπ).
• Συνδέουμε την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη με την ανάπτυξη ελεύθερων αγορών και εναντιωνόμαστε στην οικονομική καταπίεση ή την περιβαλλοντική υποβάθμιση. Τα οφέλη από την παγκόσμια ανάπτυξη μέσω της επέκτασης του ελεύθερου εμπορίου θα πρέπει να αναδιανεμηθούν όσο ευρύτερα γίνεται, ώστε να υπηρετήσουν τα δικαιώματα των εργαζομένων, αγροτών και καταναλωτών, παντού στον κόσμο. Απορρίπτουμε τον «εξισωτισμό στη φτώχεια» που ενοχοποιεί τον νόμιμο πλουτισμό και τον υγιή ανταγωνισμό.
• Η παγκοσμιοποίηση θα πρέπει να σημάνει και την πλανητική ολοκλήρωση και την προαγωγή της ελευθερίας και των ατομικών δικαιωμάτων. Για να πετύχουμε τους στόχους αυτούς, υποστηρίζουμε την ριζοσπαστική μεταρρύθμιση των βασικών θεσμών της παγκόσμιας διακυβέρνησης, την απελευθέρωση του εμπορίου και την βοήθεια προς τις αναπτυσσόμενες χώρες.
• Απορρίπτουμε χωρίς επιφυλάξεις τον αντιδυτικισμό, με ακραία και ενδημική μορφή του, τον τυφλό αντιαμερικανισμό ο οποίος αποτελεί την αιχμή της κυρίαρχης ιδεολογίας και θεμελιώδες ενοποιό στοιχείο του αντιφιλελεύθερου «φαιοκόκκινου» μετώπου.
• Εναντιωνόμαστε σε κάθε μορφή ρατσιστικής προκατάληψης και συμπεριφοράς•στον αντιμεταναστευτικό ρατσισμό της άκρας δεξιάς, στον φυλετικό και εθνοτικό ρατσισμό, στο ρατσισμό ενάντια σε ανθρώπους που κατάγονται από μουσουλμανικές χώρες ή στους απογόνους τους. Η πρόσφατη αναβίωση μιας άλλης, πολύ παλιάς μορφής ρατσισμού, του αντισημιτισμού, δεν έχει αντιμετωπισθεί όπως πρέπει καθώς πολλοί εκμεταλλεύονται την αραβική διαμάχη με το Ισραήλ για να καλλιεργήσουν ή να αναβιώσουν, υπό το πρόσχημα του «αντισιωνισμού» προκαταλήψεις ενάντια στον εβραϊκό λαό.
• Εναντιωνόμαστε σε κάθε μορφή τρομοκρατίας. Αντλώντας τα διδάγματα από την καταστροφική ιστορία των αριστερών απολογητών των εγκλημάτων του σταλινισμού και του μαοϊσμού, όπως και άλλων πιο πρόσφατων ανάλογων στάσεων (π.χ. ορισμένες απαράδεκτες αντιδράσεις για το έγκλημα της 11ης Σεπτεμβρίου ή τη δικαιολόγηση των τρομοκρατικών επιθέσεων αυτοκτονίας ή την ατιμωτική συμμαχία με αντιφιλελεύθερους θεοκράτες στο πλαίσιο του «αντιπολεμικού» κινήματος). Επικρίνουμε έντονα και ξεκάθαρα όσους αριστερούς, δεξιούς ή οποιουσδήποτε άλλους δικαιολογούν ή συμμαχούν με αντιδημοκρατικές δυνάμεις και επικροτούμε οποιεσδήποτε φωνές και ιδέες, απ’ όπου και αν προέρχονται εφόσον συμβάλουν στην ενίσχυση των δημοκρατικών κανόνων και πρακτικών και στην μάχη υπέρ της προόδου του ανθρώπου. Η τρομοκρατία, αποτελεί μια απειλή που χρειάζεται να την αντιμετωπίσουμε και όχι απλά να την ερμηνεύσουμε.
• Ασπαζόμαστε την παραδοσιακή φιλελεύθερη αξία της ελευθερίας της σκέψης και ελεύθερης έκφρασης. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι αναγκαίο να επαναβεβαιώσουμε πως εντός των γνωστών ορίων πέραν των οποίων υπάρχει η συκοφαντία και η προτροπή σε πράξεις βίας, οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι ελεύθεροι να επικρίνουν ιδέες –ακόμα και ολόκληρα ιδεολογικά συστήματα– που θεωρούνται πολύτιμες από άλλους ανθρώπους. Η κριτική του θρησκευτικού φαινομένου και των μεμονωμένων θρησκειών εμπίπτει στην κατηγορία αυτή. Σε κάθε περίπτωση, ο σεβασμός προς τους άλλους δεν ταυτίζεται με την αποσιώπηση της κριτικής στις πεποιθήσεις τους, εφόσον θεωρείται πως οι πεποιθήσεις αυτές χρήζουν κριτικής.
• Υποστηρίζουμε και θεωρούμε αναπόσπαστο τμήμα της ελεύθερης ανταλλαγής ιδεών και παράγοντα ενθάρρυνσης της διανοητικής προσπάθειας των ανθρώπων τη δωρεάν ανάπτυξη του λογισμικού ανοικτού κώδικα και άλλων ανάλογων δημιουργικών εγχειρημάτων και εναντιωνόμαστε στην κατοχύρωση πνευματικών δικαιωμάτων στα γονίδια, τους αλγόριθμους και τα φυσικά δεδομένα. Υποστηρίζουμε την ελεύθερη πρόσβαση στο διαδίκτυο, την ελευθερία διακίνησης πληροφοριών και την αποθάρρυνση κάθε απόπειρας κρατικών παρεμβάσεων και λογοκρισίας σε αυτό.
Ας το τολμήσουμε…
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θα υποβάλλει τις ιδεολογικές της αρχές, το πολιτικό της πρόγραμμα και τα στελέχη της στη κρίση του εκλογικού σώματος στις επόμενες εθνικές εκλογές, ελπίζοντας στην υπερψήφιση της και την είσοδό της στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Ο νέος εκλογικός νόμος που προσεγγίζει την απλή αναλογική δημιουργεί ευνοϊκό πλαίσιο για την επιτυχία του φιλελεύθερου πολιτικού εγχειρήματος.
Ελληνίδες, έλληνες,
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θα συμμετάσχει στις επόμενες εκλογές.
Οι εκλογικοί συνδυασμοί της Φιλελεύθερης Συμμαχίας είναι ανοικτοί σε όλους εσάς που στην ιστορική σας διαδρομή πληρώσατε προσωπικό και επαγγελματικό κόστος μαχόμενοι το μεταπολιτευτικό κατεστημένο υπερασπιζόμενοι φιλελεύθερες αρχές και μεταρρυθμίσεις. Είμαστε όμως ανοικτοί σε εκλογική συνεργασία και με όλους αυτούς που ακόμα και αν διαφωνούν με κάποια σημεία της παρούσας διακήρυξης συμμερίζονται την αναγκαιότητα όλων ή κάποιων από τις μεταρρυθμίσεις που η Φιλελεύθερη Συμμαχία προτείνει.
Σας καλούμε να ενταχθείτε στη Φιλελεύθερη Συμμαχία, να συνδιαμορφώσετε την πολιτική της πρόταση, να συμμετέχετε δραστήρια στις πρωτοβουλίες της και να υποστηρίξετε με όλα τα μέσα που διαθέτετε την υλοποίηση των πολιτικών στόχων της.
Φιλελεύθερη Συμμαχία – www.greekliberals.net
Η προσωρινή διοικούσα επιτροπή:
Τάσος Αβραντίνης,
Αντώνης Βλυσίδης,
Διονύσης Κατρανίτσας,
Μανώλης Μανωλεδάκης,
Παύλος Μσάουελ,
Ελπίδα Μωραϊτη,
Αθανάσιος Παπανδρόπουλος,
Φώτης Περλικός,
Δημήτρης Σκάλκος,
Ντίνος Στεργίδης
Περισσότερες πληροφορίες στο e-mail:
become_member@greekliberals.net
Δυστυχώς είναι νωρίς να πούμε “επιτέλους τέλος” (όπως διατείνονταν κάποιο κόμμα σε προηγούμενες εκλογες) σε αυτό το περίεργο και αντιδραστικό διπολικό πολιτικό μόρφωμα της μεταπολίτευσης του οποίου η πράσινη όψη απαιτεί με θράσος χιλίων πιθήκων να ξανακυβερνήσει τη χώρα και να ξεκοκαλλίσει επιπλέον χρήματα από τα 100 τρισεκατομμύρια που συνέρρευσαν τα τελευταία 30 χρόνια στη χώρα από την ΕΕ, ενώ η γαλάζια πλευρά που αποτελείται απο ένα χαζοχαρούμενο θίασο γκαφατζήδων που όπου και αν υπάρχει καλή πρόθεση αυτή καταρρίπτεται από τη ροπή προς τις γκάφες που είναι τόσο μεγάλη που και σε ποδοσφαιρικό γήπεδο να τους βάλεις αυτοί είναι ικανοί να πατήσουν τη μοναδική μπανανόφλουδα που θα είναι στη σέντρα του γηπέδου ενώ ταυτόχρονα προειδοποιεί ο ένας τον άλλον: “προσέξτε υπάρχει μια μπανανόφλουδα εδώ πέρα“, “που;”, “αχ έπεσα”, “μα πως έπεσες βρε παιδάκι μου”; “αχ, έπεσα κι’ εγώ”.
Από τη μία ο κος Πρωτόπαπας, και από την άλλη η κα Μαριέττα. Μέσος όρος για να δούμε κι’ εμείς ένα άνθρωπο έξυπνο και ικανό αλλά ταυτόχρονα αρκούντως έντιμο (κανείς δεν είναι άγγελος), και όχι κουτοπόνηρο ή επιτήδειο, δεν υπάρχει εν Ελλάδι. Η ζωή μας θα πρέπει να αιωρείται οιονεί ανάμεσα σε αυτούς που όταν τους δίνεις το χέρι θα πρέπει να μετράς μετά τα δάχτυλά σου, και αυτούς που δεν μπορούν να χωρίσουν δυο γαϊδάρων άχυρα. Ανάμεσα σε μαινάδες και θείτσες. Σε πρώην υπουργούς που εκρατούντο όμηροι σε κρατικό εκπαιδευτικό ίδρυμα που το έχουμε πληρώσει με τα λεφτά μας και το αίμα μας, και με το που μετά δεκάωρη ταλαιπωρία αφέθηκαν ελεύθεροι από τους μείρακες δυνάστες τους αρκέστηκαν στο να ψελλίσουν “είχαμε μια εποικοδομητική συζήτηση με τα ‘παιδιά’” αναφερόμενοι σε ύποπτα άτομα και εν πολλοίς όχι μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας, και σε ανεκδιήγητους που ενώ η χώρα καίγεται αναγορεύουν τα ανεκπαίδευτα (το να είναι άξεστα το καταλαβαίνω, οι ΜΑΤατζήδες δεν προπονούνται να απαγγέλουν Σαίξπηρ) όργανα της τάξης σε “αστικούς πραίτορες”, και άλλους ανούσιους βερμπαλισμούς τις μέρες που καιγόταν η Αθήνα.
Ο γράφων έχει βιώσει και στην οικογένεια του (ο πατέρας μου διώχτηκε εξίσου και από τη χούντα, και από τη μεταχουντική ΝΔ, και φυσικά απο το ΠΑΣΟΚ της πρώτης 8ετίας όπου και πέθανε από καρδιακό επεισόδιο -κάποια στιγμή “βαραίνει” ηλικιακά το πράγμα- ένα μήνα πριν συνταξιοδοτηθεί). Έχει βιώσει προσωπικά την έλλειψη του “μέσου” ΚΑΙ στον περίφημο ιδιωτικό τομέα, έζησε τον εφιάλτη της απληρωσιάς, της επαγγελματικής ταπείνωσης και απαξίωσης, αλλά και της καφκικής ρήσης από πολλούς “βολεμένους” “φίλους” παραίνεσης “όποιος θέλει να βρεί δουλειά βρίσκει, στο κάτω κάτω γιατί δεν έφυγες για την Αγγλία που τόσο σου αρέσει όταν μπορούσες” ενώ γνώριζαν ότι ο γράφων είχε οικογενειακές δεσμεύσεις εν Ελλάδι, και ενώ οι ίδιοι οι επικριτές “ζορίζονται” να μετατεθούν μέχρι την Ελευσίνα που λέει ο λόγος.
Είμαι μαζί σας, θα μελετήσω εκτενώς την πρόταση σας, αυτή τη στιγμή και για μια βδομάδα είμαι απασχολημένος για να ασχοληθώ με τα τυπικά της συμμετοχής μου, αλλά κατά πάσα πιθανότητα μετά θα γίνω μέλος σας.
Επιτέλους τέλος;
Δεν προλαβα να διαβασω εκτενως την ανακοινωση αλλα γιατι δευτερη επισημη γλωσσα?και γιατι τα αγγλικα?και οχι κινεζικα που θα ειναι η επομενη παγκοσμια οικονομικη κ στρατιωτικη δυναμη?
…αυτο να μου πεις… 🙂
Χαιρετίζω την ίδρυση του κόμματος και εύχομαι καλή επιτυχία. Ο δρόμος θα είναι δύσκολος πολύ αλλά θεωρώ ότι ήρθε η ώρα για μία εναλλακτική πολιτική πρόταση. Όσο δεν παράγονται με τέτοιους ρυθμούς δημόσιοι υπάλληλοι όσο παλαιότερα η Φ.Σ. έχει πιθανότητες να μπει στη Βουλή.
Επαναλαμβάνω το νόημα του κειμένου που έγραψα πριν ένα μήνα. Τις προϋποθέσεις επιτυχίας ή τις αιτίες της αποτυχίας θα τις διαμορφώσουμε τελικά εμείς. Το ότι υπάρχει ένα τμήμα της κοινής γνώμης που είναι δεκτικό στις περισσότερες θέσεις μας είναι διαπιστωμένο και με έρευνες. Το αν θα καταφέρουμε να το προσεγγίσουμε και να το πείσουμε είναι συνάρτηση της δικής μας προσφοράς ιδεών και προτάσεων.
Η δεύτερη επίσημη γλώσσα έχει νόημα, όχι μόνο για να διδάσκεται καλύτερα, αλλά για μπορεί το σύνολο του ελληνικού κρατικού μηχανισμού να λειτουργεί εξωστρεφώς και να εξυπηρετεί τις ανάγκες ενός κόσμου που ενισχύει τις ανταλλαγές του. Αν τα κινεζικά ήταν η διεθνής γλώσσα επικοινωνίας που μιλούσαν κάτοικοι εκαντοντάδων εθνών στις επαφές τους (λίγο δύσκολο), θα προτείναμε τα κινεζικά. Πρέπει το σύνολο της ελληνικής νομοθεσίας να είναι προβάσιμο και σε μια διεθνή γλώσσα, αλλιώς πχ πώς μπορείς να απαιτείς νόμιμη συμπεριφορά από αλλοδαπούς όταν οι νόμοι είναι γραμμένοι σε μια γλώσσα που δεν γνωρίζουν; Ή οι τόμοι των προκηρύξεων των διαγωνισμών των δημόσιων προμηθειών είναι διαθέσιμοι στα αγγλικά ώστε να μπορούν ξένες εταιρείες να συμμετέχουν με ίσους όρους, μειώνοντας τις δυνατότητες διαπλοκής κτλ. Αυτή είναι μια γενική κατεύθυνση. Η τελική μορφή των πολιτικών προτάσεων του προγράμματος θα διαμορφωθεί μέσα από τον εσωκομματικό διάλογο όλων όσων συμμετάσχουν και θα ψηφιστεί στο πρώτο συνέδριο.
“Πρέπει το σύνολο της ελληνικής νομοθεσίας να είναι προβάσιμο και σε μια διεθνή γλώσσα”.Δεν νομιζω οτι μπορει να διαφωνησει καποιος σε αυτο.Σε ποια ομως?Ποια προτιμαμε?Αγγλικα?Γαλλικα?Γερμανικα?Ισπανικα?Αραβικα? Αν ψαξεις να δεις ποσοι ανθρωποι μιλουν π.χ ισπανικα θα εντυπωσιαστεις και η πλειοψηφια αυτων δεν εχουν ιδεα απο αγγλικα.
“πώς μπορείς να απαιτείς νόμιμη συμπεριφορά από αλλοδαπούς όταν οι νόμοι είναι γραμμένοι σε μια γλώσσα που δεν γνωρίζουν;”Ποσοι μεταναστες γνωριζουν μια δευτερη για αυτους ξενη γλωσσα?Αν ξεραν δεν θα ηταν μεταναστες.Κατανοω την σημασια της επικοινωνιας με καποιο πληθυσμο αλλα η υποχρεωτικη δευτερη γλωσσα και μαλιστα αγγλικα δεν ειναι προς οφελος.Καλυτερα να αναπτυχθουν οι καταλληλες συνθηκες να στραφει ο πληθυσμος στην εκμαθηση μιας η κια δυο ξενων γλωσσων.Το υποχρεωνω ερχεται σε αντιθεση με την φιλελευθερη ιδεολογια και γινεται κρατισμος
Αν είναι νωρίς να πούμε “επιτέλους τέλος”? Δεν το γνωρίζω ακόμα !
Όμως είναι ιδιαίτερα ευχάριστο το γεγονός, ότι η πολιτική διακήρυξη της ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ δεν αναφέρεται σε “λαϊκίζουσες” υποσχέσεις που βαρεθήκαμε να ακούμε τα τελευταία 25 χρόνια και που φυσικά ποτέ δεν είδαμε να υλοποιούνται. Οι προτάσεις φαίνονται απλές και δείχνουν ότι μπορούν να εφαρμοστούν.
Παρότι ο δρόμος είναι δύσκολος, δεν φαίνεται απίθανο να έχουμε επιτέλους εναλλακτική πολιτική παρουσία στη Βουλή.
Τα ποσοστά απογοήτευσης του κόσμου προς την κυβέρνηση (περίπου 64%) και την αντιπολίτευση (περίπου 67%) δείχνουν ότι υπάρχει χώρος για το νέο κόμμα.
Λέτε ότι η δημοσίευση της διακήρυξης θα αρχίσει να αποτελεί πονοκέφαλο απο αυτό το Σαβατοκύριακο σε Χαριλάου Τρικούπη, Ρηγίλλης και Περισσό ? Εγώ είμαι σίγουρος πως ναί.
Όσο για την Αγγλική γλώσσα συμφωνώ. ……Ακόμα και οι κινέζοι τη μαθαίνουν.
Για την γλώσσα,
νομίζω ότι τα Αγγλικά είναι η πιο λογική επιλογή. Ανεξάρτητα από το πόσοι μιλούν Κινέζικα ή Ισπανικά, νομίζω ότι τα Αγγλικά είναι η κυρίαρχη “δεύτερη” γλώσσα, καθώς και η πιο ευρέως χρησιμοποιούμενη στις διεθνείς συναλλαγές, στις επιστήμες (τα σημαντικότερα επιστημονικά περιοδικά είναι στα Αγγλικά), στούς διεθνείς οργανισμούς (οι εκδόσεις του Ο.Η.Ε. είναι συνήθως στα Αγγλικά και Γαλλικά), και πάει λέγοντας.
Η μόνη προσθήκη που θα έκανα είναι πάνω στη διάκριση των εξουσιών. Θα ήθελα τουλάχιστον την καθιέρωση του ασυμβίβαστου μεταξύ του υπουργικού αξιώματος και του βουλευτικού αξιώματος. Εκτώς και αν υπήρχε κάπου και δεν το είδα.
Μια παρατηρηση:
Πολλοί φίλοι αλλά και άλλοι όχι τόσο… φίλοι είναι πιθανόν να πιαστούν από μια κουβέντα της διακύρηξης και να ανάγουν σε Ανατολικό ζήτημα μια υποσημείωση. Παιδιά, αυτό είναι ένα προσχέδιο και είναι ανοικτό σε συζήτηση καθώς βλέπω αλλά αν αρχίσουμε από τώρα να διαφωνούμε για υποσημειώσεις θα παραβλέψουμε φοβάμαι το μεγάλης σημασάις γεγονός ότι εκεί που δεν υπήρχε κάτι, τώρα υπάρχει. Όποιοι θεωρούν ότι η παρούσα κατάσταση τους εμπνέει, ή δεν υπάρχει λόγος να αλλάξει, έχει καλώς, δημοκρατία έχουμε, κανείς δεν τους πειράζει. Οι υπόλοιποι που για κάποιο λόγο, προσωπικό ή ιδεαλιστικό (και οι δύο θεμιτοί είναι) θεωρούν ότι τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν ΑΡΔΗΝ και ότι η Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι όμηρη ενός μεταπολιτευτικού MATRIX (δέστε την ομόνυμη ταινία) δεν υπάρχει λόγος να δυϊλίζουμε τον κώνωπα.
Δόξα τω Θεώ, φαίνεται ότι χρόνια και χρόνια παραλογισμού και στρεβλώσεων έκαναν το θαύμα τους. Το παρόν σχήμα για να ανδρωθεί θα πρέπεινα αντιμετωπίσει τις οργανωμένες αντιδράσεις του υπάρχοντος “βολεμένοϋ” πολιτικού κόσμου, όπως και τις ασύντακτες αλλά και φανατικές αντιδράσεις των αγνών μεταπολιτευτικών λωτοφάγων που πιστευουν ότι ουσιαστικά η ανομία, η αγένεια, και η αισθητική υποβάθμιση ειναι “δημοκρατικές κατακτήσεις”.
Θα πρέπει λοιπόν το νέο σχήμα να αντιπαλαίσει και τις οργανωμένες και μη αντιδράσεις αλλά και τις σιωπηλές όπως θα είναι ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ φοβάμαι αποκλεισμός από τον έντυπο χώρο, με την εξαίρεση ίσως ενός-δύο εντύπων που είναι και τα μόνα που εκφράζουν φιλελεύθερες απόψεις. Θα πρέπει -και αυτό θα πρέπει να προσεχθεί από τους ιδρυτές- να βρεθεί αμέσως όχημα προβολής αλλά και άλλοι τρόποι προσέγγισης των αγανακτισμένων μεν πλήν όμως εγκλοβισμένων ή/ και όχι ακόμα απογαλακτισμένων από την κατάρα του διπολισμού λαϊκών μαζών. Θα πρέπει να βρει πόρους χρηματοδότησης από έυπορους ιδιώτες οι οποίοι επιθυμούν να αλλάξει η χώρα προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Εκείνο όμως που θα αποτελέσει την καθοριστική παράμετρο εγώ πιστευω, είναι το εάν το νέο σχήμα θα εμπνεύσει. Αυτό απαιτεί την ύπαρξη οράματος. Αυτή τη στιγμή, κάποια εκατομμύρια συμπολιτών μας βιώνουν την επαγγελματική και κοινωνική απαξίωση και αποκλεισμό λόγω του ότι ενώ οι επιχειρήσεις της παραδιοσιακής οικονομίας κλείνουν ή συρρικνώνωνται, οι “νέες”, “ευέλικτες”, κλπ που θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν χιλιάδες νέους με πτυχία έστω ΙΕΚ και ειδικέυσεις που έστω εφάπτονται τεχνολογιών αιχμής, και να τους γλυτωσουν από την ετεροαπασχόληση και την υποαπασχόληση αυτές δεν μπορούν να γεννηθούν γιατι περιμένει η γραφειοκρατία με τα 64738 πιστοποιητικά έναρξης εργασίας και ο Αλογοσκούφης που κοιτάει να βγάλει τα κλεψιμέϊκα 30 χρόνων από τον κάθε φουκαρά.
ΑΥΤΑ πρέπει να προσεχθούν και σε αυτά θα πρέπει να πείσει το νέο σχήμα ότι ναι μεν “there’s no easy way out” αλλά από την άλλη “there is indeed a way out” αρκεί να το θέλουμε…
Eπιμένω λοιπόν, υπάρχουν γύρω στα πέντε-έξη εκατομμύρια “εκέι έξω” που δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι, που αγωνιούν γιατι τα σχολεία δεν λειτουργούν αλλά και γιατι ο κλητήρας της Ολυμπιακής παίρνει περισσότερα από το δάσκαλο (να τα λέμε όλα)που ενώ θα ήθελαν μια αλλαγή καριέρας, μια δεύτερη ευκαιρία ή να δοκιμάσουν την αυταπασχόληση, ο Αλογοσκούφης και τα Καρτέλ και το ληστικό τραπεζικό σύστημα έχουν συμπράξει στη δημιουργία ενός απαγορευτικού πλέγματος για τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων, υπάρχουν πέντε-έξη εκατομμύρια που είναι δυνητικοί ακροατές, ιδίως αυτή την περίοδο που δεν υπάρχουν πλέον δημεγέρτες τσάμπα μάγκες με τα λεφτά της τότε ΕΟΚ. Η μαγκιά είναι σε συνθήκες πληροφοριακού αποκλεισμού, μέσα σε αυτό το ιδιότυπο MATRIX του νεοΕλληνικού παραλογισμού, να προσεγγιστεί αυτός ο κόσμος και να αφυπνιστεί. ¨Οπως μου έλεγε και ένας φίλος αρχιτέκτονας, υπάρχει ένα “window of opportunity” γύρω στους έξη μήνες. Αν αυτό χαθεί, καλό 2015. Change agents υπάρχουν. Είναι όλα αυτά τα παιδιά που διαβάζουν, σερφάρουν στο διαδίκτυο, έχουν μόλις γυρίσει “από Αγγλία” και “από Αμερική” με ένα πτυχίο στο χέρι και αγωνίζονται να βρούν δουλειά, νοιώθοντας το πρώτο δάγκωμα της “Ελληνικής πραγματικότητας” πλέον στο πετσί τους ενώ οι μεγαλύτεροι τους τους λένε με κυνισμό “εδώ είναι Βαλκάνια”.
Μποορύμε να απαυθυνθουμε σε όλους αυτούς που είναι ακόμα φρέσκιοι; Που περιμένουν; Ανεξαρτήτως ηλικίας;
Εκεί είναι η ουσία.
Την ουσία την περιέγραψε καταπληκτικά ο κ. Μαλούκος στο σχόλιο του. Συμφωνώ απόλυτα μαζί του.
Δεν έχω να συμπληρώσω τίποτα πέραν του ότι σε αυτή τη φάση αυτό που προέχει είναι η συλλογή των απαιτούμενων από το νόμο υπογραφών.
Για το λόγο αυτό όλοι όσοι συμφωνούν με το πρωτοποριακό αυτό πολιτικό εγχείρημα θα πρέπει (α) να εγγραφούν στο greekliberals.net (β) να συμπληρώσουν και υπογράψουν τη σχετική δήλωση και (γ) να τη ταχυδρομήσουν.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι χωρίς τη συγκέντρωση των 200 τουλάχιστον υπογραφών και τη κατάθεση τους στον Άρειο Πάγο κόμμα δεν φτιάχνεται.
Σας καλώ λοιπόν όσους συμφωνείτε λίγο ή πολύ με τη διακήρυξη να υλοποιήσετε αυτές τις κρίσιμης σημασίας ενέργειες που θα δώσουν νομική υπόσταση στη Φιλελεύθερη Συμμαχία. Επίσης σας καλώ να ενημερώσετε τον περίγυρο σας για την αναγκαιότητα συλλογής υπογραφών.
Όλα τα άλλα έπονται…
kali kinisi!
pos tha gini i ekfrasi tis fileleftheris simmaxias mesa sta panepistimia?
Great initiative! 🙂
Παρά κάποιες επιμέρους ένστάσεις μου πάνω στην Ιδρυτική Διακήρυξη, μου αρκεί η διευκρίνηση του κυρίου Μαλούκου(comment 9) και συντάσσομαι με την κίνηση
Let’s Spread it…
Αυτά τα ωραία για τον νεοφιλευθερισμο και τα λοιπά … διαβάστε.
Η Κίνα…
… είναι παράδεισος για τους επιχειρηματίες και κόλαση για τους εργαζομένους. Η κινεζική κυβέρνηση επιχείρησε να μετριάσει λίγο αυτή την κόλαση, αλλά βρήκε απέναντί της τις αμερικανικές επιχειρήσεις που επενδύουν στη χώρα. Όπως έγραψαν οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» στο πρωτοσέλιδό τους, αυτές οι επιχειρήσεις προσπαθούν να αποτρέψουν την ψήφιση νόμου που θα προστατεύει τα εργατικά δικαιώματα. Η απειλή τους είναι ότι θα ανοίγουν λιγότερα εργοστάσια στην Κίνα.
Έκθεση…
… του ινστιτούτου Παγκόσμιες Εργασιακές Στρατηγικές αναφέρει ότι αμερικανικές πολυεθνικές – όπως τα πολυκαταστήματα Γουόλ-Μαρτ, το Google, η ταχυδρομική υπηρεσία UPS, η Μάικροσοφτ, η Nike και η Intel – ενεργώντας μέσω αμερικανικών επιχειρηματικών οργανώσεων όπως το Αμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο της Σαγκάης, προσπαθούν να υπονομεύσουν την προτεινόμενη νομοθεσία. Επίσης, απειλούν να αποσυρθούν από την Κίνα αν ψηφιστεί το σχετικό νομοσχέδιο. Το νομοσχέδιο προτείνει μερικούς κανόνες που σε άλλες χώρες αποτελούν κεκτημένο εδώ και πολλές δεκαετίες: δεσμευτικές συμβάσεις εργασίας, αποζημίωση σε απολυόμενους και διαπραγματεύσεις για τις συνθήκες στους χώρους εργασίας. Η κινεζική κυβέρνηση υποστηρίζει αυτές τις μεταρρυθμίσεις, εν μέρει επειδή ανησυχεί από την ογκούμενη δυσαρέσκεια των εργαζομένων. Στόχος των δυτικών επιχειρήσεων είναι να διατηρήσουν το ισχύον καθεστώς στις εργασιακές σχέσεις στην Κίνα. Ποιο είναι αυτό; Χαμηλά ημερομίσθια, απόλυτη φτώχεια, στέρηση βασικών δικαιωμάτων, απουσία κανόνων ασφαλείας, ανυπαρξία νόμιμων συμβάσεων εργασίας.
Η νέα…
… κινεζική νομοθεσία δεν θα εξαφανίσει τα εργασιακά προβλήματα. Δεν θα δώσει στους εργαζομένους το δικαίωμα να έχουν ανεξάρτητα εργατικά σωματεία με ηγέτες της επιλογής τους ούτε το δικαίωμα της απεργίας. Όμως, οι ξένες επιχειρήσεις δεν επιτίθενται σε αυτήν τη νομοθεσία επειδή δίνει στους εργαζομένους πάρα πολύ λίγη προστασία. Είναι εναντίον της επειδή πιστεύουν ότι τους δίνει υπερβολική προστασία. Η στάση αυτών των επιχειρήσεων έρχεται σε αντίφαση με όσα ιδεαλιστικά έλεγαν, όταν κάποτε ξεκινούσαν τη μεγάλη εκστρατεία τους για να επενδύσουν στην Κίνα. Υποστήριζαν ότι ενισχύουν τα ανθρώπινα και τα εργασιακά δικαιώματα στο εξωτερικό. Σύμφωνα με το Αμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο, «οι αμερικανικές επιχειρήσεις παίζουν έναν σημαντικό ρόλο ως καταλύτες για θετική κοινωνική αλλαγή με την προαγωγή της ανθρώπινης ευημερίας και τις εγγυήσεις για την εξύψωση της αξιοπρέπειας του εργαζομένου».
http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18668&m=N45&aa=3
Γιατι δεν συμμετεχουμε στην Φ.Σ.
Οπς ειναι γνωστο ο Νικος Δημου ο Σταυρος Πετρολεκας και εγω εκδηλωσαμε την κατηγορηματικη αρνηση μας να συμμετασχουμε στην υπο δημιουργια κινηση.Προκειμενου να μην υπαρξουν παρεξηγησεις αργοτερα, ειναι σωστο να γνωριζουν οι φιλοι του e-rooster τους λογους για τους οποιους εμεις και πιθανως και αλλα στελεχη του φιλελευθερου χωρου αρνουμεθα να συμμετασχουμε.
Ο κυριοτερος λογος αφορα την μεθοδευση της προκυρηξης.Πιστευουμε οτι η προκυρηξη σε αυτη την φαση (οπου δεν υπηρξε μαζικη ουσιαστικη συζητηση) θα πρεπει να ειναι ενα ολιγολογο κειμενο γενικωn αρχων και οχι ενα πολυσελιδο πονημα επι παντος επιστητου.Το πολυσελιδο πονημα θα επρεπε να προκυψει μεσα απο ευρυτερα διαλογο και συζητηση κατα την διαρκεια του ιδρυτικου συνεδριου.
Οσο μεγαλυτερο ειναι ενα κειμενο τοσα περισσοτερα σημεια βρισκει κανεις να διαφωνησει μαζι του.Και ολοι μας εχουμε ουσιαστικες διαφωνιες σε πολλα σημεια.Εγω π.χ. διαφωνω ριζικα με τις πολλαπλες-εμμεσες η αμεσες- θετικες αναφορες στην πολιτικη των ΗΠΑ καθως και με την συζητηση για την φυση των ατομικων δικαιωματων .Οι αλλοι εχουν αλλες αντιρρησεις.
Apantvntaw στους ενδοιασμους μας ,ορισμενα μελη της διοικουσας μας προετρεψαν να υπογραψουμε ακομα κι αν διαφωνουμε, με το επιχειρημα οτι η προκυρηξη μπορει να αλλαξει αργοτερα.Δεν πιστευουμε οτι προκεται για ενα επιχειρημα το οποιο ειναι λογικο η σε τελικη αναλυση φιλελευθερο.Δεν μπορεις να υπογραφεις μια αποψη που σε εκθετει στην ευρυτερη κοινωνια και αυριο ,οταν σε ρωτησουν για την υπογραφη σου να πεις οτι υπεγραψα το κειμενο επειδη ..ηξερα οτι θα αλλαξει !
Προσωπικα (καιστο σημειο αυτο εκφραζω μονο προσωπικες αποψεις) πιστευω οτι το εγχειρημα θα πρεπει να αλλαξει ριζικα μορφη και μεθοδολογια. Τοτε εγω τουλαχιστον δεν θα εχω κανενα eνδοιασμο να συμμετασχω.Εχω προτεινει λοιπον τα εξης:
Α)Αποσυρση της προκυρηξης και αντικατασταση της με ενα ολιγολογο κειμενο γενικων αρχων στις οποιες ολοι λιγο-πολυ μπορουμε να συμφωνησουμε
Β) Συγκληση εντος δυο μηνων απο σημερα μιας Διερευνητικης Διασκεψης(ΔΔ) στην οποια θα συζητηθει ενα και μονο θεμα:Ποια τελικη μορφη θα παρει το εγχειρημα(κομμα,κινηση,ομαδα συζητησεων κλπ).Προυποθεση συγκλησης της ΔΔ ειναι οτι θα λαβουν μερος τουλαχιστον 300 ατομα.
Γ)Αν η ΔΔ λαβει την αποφαση δημιουργιας κομματος τοτε θα υπογραφει το καταστατικο απο τους παροντες (οπως απαιτει ο νομος) και θα εκλεγει μια πενταμελης επιτροπη η οποια θα προετοιμασει το ιδρυτικο συνεδριο του κομματος-το οποιο θα λαβει χωρα την ανοιξη.
Δ)Κατα την διαρκεια της ιδρυτικης διασκεψης μπορει να ξαναυποβληθει και να συζητηθει η αρχικη διακυρηξη στο βαθμο στον οποιο υπαρχουν ατομα που την στηριζουν.Παραλληλα φυσικα με αλλες πιθανες διακυρηξεις.
Το σχεδιο το οποιο προτεινω δεν εγγυαται απλως οτι η ιδεολογικη προκυρηξη του ΦΣ θα ειναι πραγματικα απορροια ευρυτερου διαλογου και ζυμωσης.Εγγυαται επισης οτι καθε βημα το οποιο θα κανουμε θα εχει την απαραιτητη συλλογικοτητα την οποια απαιτει ενα τοσο λεπτο και αμφιβολης εκβασης εγχειρημα.
[ορισμενα μελη της διοικουσας μας προετρεψαν να υπογραψουμε ακομα κι αν διαφωνουμε, με το επιχειρημα οτι η προκυρηξη μπορει να αλλαξει αργοτερα.Δεν πιστευουμε οτι προκεται για ενα επιχειρημα το οποιο ειναι λογικο η σε τελικη αναλυση φιλελευθερο.Δεν μπορεις να υπογραφεις μια αποψη που σε εκθετει στην ευρυτερη κοινωνια και αυριο ,οταν σε ρωτησουν για την υπογραφη σου να πεις οτι υπεγραψα το κειμενο επειδη ..ηξερα οτι θα αλλαξει !]
Επειδή το ανωτέρω απόσπασμα με αφορά άμεσα θέλω να διευκρινίσω τα παρακάτω:
Η παραπάνω προτροπή μου εμφορούνταν απλά μόνο από την πίστη μου στην ανάγκη πολικής εκπροσώπησης των φιλελεύθερων ιδεών στην Ελλάδα άμεσα. «Εδώ και τώρα»! Εκκρεμείς στην εφαρμογή πολιτικές ιδέες αποτελούν πολιτικό αμάρτημα! Η λογική επιχειρηματολογία για το ξεκίνημα σε τέτοιες περιπτώσεις είναι απολύτως περιττή καθώς καταλήγει σε τραγέλαφο! Ερωτώ παραδείγματος χάριν, ο Τάκης Μίχας (ή οποιοσδήποτε άλλος) θα υπέγραφε την διακήρυξη αν μετά την προτεινόμενη από τον ίδιο μεθοδολογία λαμβάνονταν η απόφαση να διατηρηθούν τα επίμαχα γι’ αυτόν σημεία;
Αγαπητοί μου φίλοι με την πίστη πάντα ξεκινάς και στην πορεία ανταμώνεσαι με την λογική!
Ως προς την προτεινόμενη μεθοδολογία από τον Τάκη Μίχα έχω να πω ότι, εμπεριέχει ένα μεγάλο κακό και ένα μεγάλο καλό.
Το μεγάλο καλό είναι ότι συμμετέχουν στο ξεκίνημα αμέσως 200-300 περίπου άνθρωποι.
Το μεγάλο κακό είναι ότι ξεκινούν….χωρίς να πιστεύουν!
Θα συμφωνούσα πλέον μαζί του, μόνο άν οι 200-300 ήταν αποφασισμένοι να κάνουν κόμμα, που θα λάβει μέρος στην επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση των εθνικών εκλογών. Αλλιώς το μόνο που απομένει για μένα και προτιμώ, είναι να συνεχιστεί η υφιστάμενη προσπάθεια όπως ξεκίνησε. Τουλάχιστον όσοι συμμετέχουν μέχρι τώρα σ’ αυτή πιστεύουν και δεν διαπράττουν κανένα …πολιτικό αμάρτημα!
μαζευω τις σκεψεις μου για το θεμα και θελω να εκφραστω συνολικα και μεθοδικα σε ενα σχετικο αρθρο που θα ανεβει συντομα. αλλα δεν αντεξα να μην σχολιασω αυτην την προταση. Διαφωνω πληρως. Εντελως. 100%.
Αν ξεκινας με πιστη, ειτε εισαι μαρξιστης ειτε φιλελευθερος, ειτε σοσιαλιστης, εισαι ενα απλο προβατο. Αν υπογραψουν 300 ατομα με απλη πιστη, χωρις να ξερουν γιατι πιστευουν ο,τι πιστευουν, στην πρωτη αναποδια θα διαλυθει η πιστη τους και ο,τι εργο προσπαθουσαν να κανουν.
Η λογικη ειναι απαραιτητη αρχη μεση και τελος σε καθε θεωρια, σε καθε φιλοσοφια αλλα και σε καθε πρακτικο εγχειρημα που θελει να εχει νοημα και βεβαια καποιες ελπιδες.
για τα υπολοιπα, και στην κριτικη του Τακη Μιχα θα απαντησω οπως ειπα συνολικα και αναλυτικα.
Ό,τι είναι να γίνει ας γίνει το δυνατό συντομότερο. Ο χρόνος περνά σε βάρος του εγχειρήματος της ΦΣ. Δεν γνωρίζω αν η παρούσα συγκυρία επαναληφθεί σύντομα. Δικαιολογίες για περαιτέρω καθυστερήσεις δεν υπάρχουν. Ως μηχανικός, και αρκετές φορές αποφασίζων σε σημαντικά θέματα, μου αρέσει να καταλήγω σε συμπεράσματα και να λαμβάνω αποφάσεις σύντομα χωρίς προστριβές. (Βέβαια, όπως έγραφε και ένα σύνθημα σε έναν τοίχο κάπου στις ΗΠΑ: “Save the world. Kill all enginers”. Μάλλον οικονομολόγος θα το έγραψε….)
Στην πολιτική, όταν ο χρόνος πιέζει, πρέπει κάποια στιγμή να λαμβάνονται αποφάσεις και οι συζητήσεις να έχουν χρονικά όρια. Προσωπικά δεν συμφωνώ και εγώ σε ορισμένα σημεία της Διακήρυξης του κόμματος της ΦΣ. Αλλά, μη ξεχνάμε ότι η πολιτική δεν είναι ένα tailor made προϊόν στις ανάγκες του καθενός. Και συμβιβασμοί απαιτούνται και υποχωρήσεις θα γίνουν και κόντρες θα πραγματοποιηθούν ώστε να επιτευχθεί η βέλτιστη λύση (βγήκε ο μηχανικός από μέσα μου !!!). Η ουσία είναι όμως ότι για να γίνουν αυτά πρέπει κάποιος να βρίσκεται εντός και όχι εκτός και επί ταυτά και απλά να κρίνει αποφάσεις άλλων αποφεύγοντας συνέχεια την ανάληψη οποιασδήποτε πολιτικής ευθύνης. Και αυτή η ευκαιρία πρέπει να δοθεί στο Ελληνικό λαό: να αναλάβει τις πολιτικές ευθύνες του απέναντι στις επερχόμενες γενιές.
Την θέση του Γιώργου Μπούρχα στην προσωρινή επιτροπή μας, πήρε ο γνωστός δημοσιογράφος Αθανάσιος Παπανδρόπουλος.
Πω, πω ! Τί βλέπω ;
Έχει πέσει γερή φιλελεύθερη λογοκρισία στο νήμα αυτό ! Και τα σχόλια των αντιλεγόντων στο μέγα εγχείρημα έχουν εξαφανισθεί χωρίς ίχνος. Έγιναν unposts από posts που ήταν. Στάλιν ζεις !
Τέλος πάντων, για να μην κολλήσει το παρατσούκλι “Φιλελεύθερη Συμμαχία Αγραμμάτων” ας διορθώσει κάποιος το κατωτέρω poll στο site του νέου υπό ίδρυσιν κόμματος :
Εκλογική κάθοδος των φιλελευθέρων στις εκλογές; (προφανώς υπάρχει και μη εκλογική κάθοδος στις εκλογές)
Συμφωνώ και θέλω να συμμετέχω. (μήπως να μην δεσμευθώ να συμμετέχω εις το διηνεκές και να συμμετάσχω στην πρώτη αναμέτρηση και για τις άλλες βλέπουμε 😉
Δεν συφωνώ (sic)
κ. Γεωργάνα μάλλον μπερδευτήκατε. Από όσο γνωρίζω κανένα σχόλιο δεν έχει λογοκριθεί ποτέ ως τώρα στο e-rooster. Έχουμε επιμείνει σε αυτήν τη στάση μας ακόμη κι όταν αντιμετωπίσαμε την εντονότατη δυσαρέσκεια φίλων μας. Δε θα αλλάξουμε τώρα!
Υποψιάζομαι ότι θυμόσαστε σχόλια για τη “Φιλελεύθερη Συμμαχία” σε άλλα άρθρα μας τα οποία νομίζατε ότι ανήκαν στο παρόν άρθρο. Εκτός κι αν μέσα στα εκατοντάδες σπαμ που κάνουμε moderate κάθε ημέρα χάθηκε και κάποιο σχόλιο (γεγονός που δεν μπορώ να αποκλείσω αλλά πάντως ως σήμερα δεν έχει γίνει ποτέ). Επίσης όποιος κάνει τον κόπο να διαβάσει τι γράφεται εδώ μπορεί να δει ότι όσα σχόλια στο παρόν άρθρο εξέφραζαν διαφωνίες (όπως το σχόλιο #15) παραμένουν φυσικά αυτούσια χωρίς καμία λογοκρισία…
Μακάρι να είχατε δίκιο κύριε Μσάουελ ή, τουλάχιστον, αντίγραφα ασφαλείας για να ξεκαθάριζε αυθεντικώς το θέμα. Με τον μηχανισμό αναζητήσεως του e-rooster δεν μπόρεσα να βρώ πάνω από τρία νήματα με τον όρο “Φιλελεύθερη Συμμαχία” και μάλιστα το ένα αφορούσε τον Βενιζέλο (όχι τον Ευάγγελο). Θυμάμαι, πάντως, καθαρά ένα τετράστιχο του Κοραή για τους Γρεκογάλλους που το έφαγε το σκοτάδι. Δίκη προθέσεων δεν μπορεί να γίνει, αλλά και το αποτέλεσμα μετρά.
Μακάρι να είχατε καλύτερη μνήμη κ. Γεωργάνα, ή τουλάχιστον να την συμπληρώνατε με ένα καλύτερο ψάξιμο πριν αρχίσετε τις κατηγορίες.
Γιατί τότε θα βλέπατε ότι όλη η σχετική συζήτηση, στην οποία αναφέρεστε, έγινε στο blog μας και μπορείτε να την βρείτε (απείραχτη φυσικά) εκεί που πάντοτε βρισκόταν. Δηλαδή εδώ.
κ.Γεωργάνα θα μου ήταν πολύ εύκολο να ειρωνευτώ τις διανοητικές σας ικανότητες (ειδικά μετά τις κατηγορίες σας περί λογοκρισίας και σταλινισμού, που ξεπερνούν τα όρια της προκλητικής κακοήθειας), αλλά θα σας αφήσω το περιθώριο να ανακαλέσετε και να ζητήσετε συγγνώμη.
Τα σχόλιά σας βρίσκονται άθικτα εκεί που τα κάνατε. Στο blog.
Νομίζω ότι η προσέγγιση που προτείνει ο κ. Μίχας πιο πάνω είναι απείρως προτιμότερη. Δύο είναι τα κύρια αποτελέσματα που έχει φέρει αυτή τη στιγμή η προσέγγιση που ακολουθήθηκε:
1. Να έχουν κρατηθεί απ’έξω γνωστοί φιλελεύθεροι πολίτες που θα είχαν αποδεδειγμένα πολλά να δώσουν στο εγχείρημα αυτό και ακόμα περισσότεροι να αμφιταλαντεύονται.
2. Το να μεταφέρεται στο ακαθόριστο, προ-διακηρυκτικό επίπεδο της μπλογκόσφαιρας ένας διάλογος που θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει ενδοκομματικά και πιο “συντεταγμένα”, όταν πρώτα, θα μας συνέδεαν κάποιες κοινές αρχές και στόχοι. Τώρα υπάρχει κίνδυνος να δημιουργηθούν τριβές και εντάσεις πριν καν το ξεκίνημα.
(Δεν μπαίνω σε εκτενή κριτική για αυτόν ακριβώς το λόγο).
Στην προσέγγιση Μίχα θα είναι πολύ πιο εύκολο για τον καθένα να κάνει τους συμβιβασμούς του γιατί το κείμενο θα έχει “νομιμοποιηθεί” μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες (όπου όλοι θα μπορούν ισότιμα να συμμετάσχουν) και θα έχει – εκ των πραγμάτων πια – “συμβιβαστικό χαρακτήρα” και όχι χαρακτήρα “θέσφατου” προς υπογραφή.
Το να κληθούν εκατοντάδες να υπογράψουν ένα κείμενο που διαμορφώθηκε από 9-10 άτομα είναι ολίγον πατερναλιστικό. Και δείχνει μια άσκοπη κατά τη γνώμη μου βιασύνη.
Θα είναι προς τιμήν των υπογραφόντων τη Διακήρυξη να δεχτούν να αναθεωρηθεί η όλη προσέγγιση και να μπει σε πιο γερά θεμέλια αυτή η προσπάθεια.
Μπορώ να μάθω γιατι πνιγεστε (πνιγόμαστε, whatever) σε μια κουταλιά νερό;
Ισως η διακύρηξη να είναι όντως υπερβολικά σαφής σε ορισμένα σημεία της και ασαφης σε άλλα. Ισως, ίσως, ίσως.
Θα επαναλάβω κάτι ακόμα, αν και δεν έχω επαφή με κανένα από τους διακυρήττοντες: Μας αρέσει αυτό που ζούμε τώρα; Όσοι είσαστε ιδιοκτήτες εταιρειών και επιχειρήσεων, θα προσλαμβανατε, πλήν εξαιρέσεων μετρούμενων στα δάκτυλα της μιας χειρός, έστω και έναν από τους υπουργούς του Κου Καραμανλή ή τους του Κου Σημίτη για μάνατζερ σας; Είστε ευχαριστημένοι;
Αν ναι, τότε ας μην αλλάξει τίποτα. Αλλοιώς, ας δώσουμε μια ευκαιρία έστω να ακουστούν δυο τρία πράγματα. Let’s see the faces που λένε και μετά μιλάμε. Προσωπικά, αν δε δω πρόσωπα και βλέμματα, αν δε “μετρήσω” τον άλλο, δεν μπορώ να συνηγορήσω σε οτιδήποτε. Ενθυμούμενος όμως το 1981, σε εφηβική ηλικία τον “Ανδρέα” να μιλάει (“λαέ της Αθήνας, λαέ της Ελλάδας η ώρα της Αλλαγής έφτασε”) εκείνη την αποφράδα ημέρα που κέρδισε τις εκλογές και να λέω φωναχτά με τους φίλους μου “μακάρι βρε Ανδρέα” γιατι η αλήθεια είναι ότι η ανικανότητα της ΝΔ τότε ήταν απίστευτη (πχ. δώσαμε δυο φορές πανελλήνιες στη Β’ Λυκείου γιατι τα θέματα τα είχε διαρρεύσει κάποιος ανεκδιήγητος με το όνομα Ράμμος, αν θυμάστε, το 1979, και πολλά,πολλά άλλα), και ενθυμούμενος-επαναλαμβάνω- το πόσο το μετανοιώσαμε αυτό το “μακάρι” (άσχετα αν δεν είχα ψηφίσει σε εκείνες τις εκλογές – δεν είχα βιβλιάριο), ε, αφού έδωσα έστω και άτυπη υποστήριξη στον τότε Ανδρέα, μάλλον τούτη εδώ η προσπάθεια δικαιούται μια δεύτερη ανάγνωση. Με ή χωρίς ακρότητες και ατέλειες, ναι, τη δικαιούται. Ας τους δώσουμε μια ευκαιρία, πιστευω το μήνυμα το πήρανε σχετικά με το τι διαφωνεί ο κόσμος. Θα είναι αμαρτία όμως πιστευω να μην τους δώσουμε μια ευκαιρία ενώ τόσοι και τόσοι άχρηστοι επιμένουν, μεσήλικες και υπερήλικες πλέον, όχι να “φτιάξουν” τα παιδιά τους, αυτά εχουν φτιαχτεί, τώρα πλέον τα παιδιά είναι καλά αλλά εκεί, επιμονή για την καρέκλα γιατι τώρα πάμε και για να “φτάξουμε” τα εγγόνια.
Ας τους δώσουμε μια ευκαιρία…
Γρηγόρη,
Το θέμα δεν είναι να “τους δώσουμε” καμιά ευκαιρία. Το θέμα είναι να μας δώσουμε μια ευκαιρία ώστε να μην υπάρχει… διάσπαση δυνάμεων πριν καν το ξεκίνημα. Ακριβώς για τους λόγους που λες κι εσύ. Αυτό είναι και το άγχος όσων κάνουν κριτική φαντάζομαι. Σίγουρα αυτό είναι το δικό μου.
Κύριοι
Ας αφήσουμε αυτήν τήν μίζερη κριτική πρός τό νέο αυτό κόμμα
καί ας βοηθήσουμε ολοι ώστε νά επιτύχει αυτή η προσπάθεια.
Δηλ μέχρι πότε θά επιτρέψουμε στά κόμματα εξουσίας νά μάς δουλεύουν καί νά πλουτίζουν τά μέλη τους είς βάρος μας.
κλείνοντας, δυστυχώς στή χώρα μας εγώ τουλάχιστον μπορώ νά διακρίνω πολλές ομοιότητες μέ τά πρώην σκληρά κομμουνιστικά καθεστώτα καί παρα πολλές διαφορές μέ δημοκρατικές δυτικές χώρες
Δούλεμα μετα μουσικής φίλε Μανώλη, δε λες τίποτα…
Νομίζω πως το πρόβλημα έρχεται από την ύπαρξη δύο ιστολογίων για το ίδιο θέμα. Σχετικό αρθρο έχει δημοσιευτεί στο http://e-roosters.blogspot.com/2006/10/blog-post_13.html όπου και αρκετή καλόπιστη κριτική. Νομίζω πως όσοι ισχυρίζονται ότι διαγράφηκαν σχόλια μάλλον αναφέρονται σε εκείνη την κουβέντα.