Αυτό που με εντυπωσιάζει πολλές φορές με τον Γιώργο Αλογοσκούφη δεν είναι απλά ο αναχρονισμός της σκέψης του, όσο το γεγονός ότι όσο περνάει ο καιρός τόσο εγκαταλείπει αυτά που πίστευε τόσο αυτός όσο και οι συνεργάτες του. Πάρτε π.χ. την πρότασή του να θεωρείται η φοίτηση σε ιδιωτικό σχολείο ως φορολογικό τεκμήριο.

Προφανώς η πρότασή του έρχεται σε αντίθεση με όλες τις διεθνείς τάσεις που επικρατούν στον χώρο της εκπαίδευσης. Από τη Σουηδία μέχρι τη Νέα Ζηλανδία και από τη Δανία μέχρι τις ΗΠΑ η τάση είναι να διευκολύνονται οι γονείς χαμηλότερων εισοδημάτων να στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία αν το επιθυμούν. Αυτό γίνεται είτε με τη μορφή φοροαπαλλαγών (όπου ένα μέρος των διδάκτρων εκπίπτει της φορολογίας) είτε με την παροχή «κουπονιών παιδείας» (που ο ενδιαφερόμενος μπορεί να χρησιμοποιήσει σε όποιο σχολείο θέλει) είτε με τη μορφή επιδοτήσεων προς το ιδιωτικό σχολείο που καλύπτουν τα δίδακτρα των οικονομικά ασθενέστερων μαθητών. Αυτές οι τάσεις αντανακλούν φυσικά την άποψη αφ’ ενός ότι όλοι οι πολίτες ανεξαρτήτως εισοδήματος θα πρέπει να έχουν όσο το δυνατόν πιο διευρυμένες επιλογές στο θέμα της παιδείας και αφ’ ετέρου την ανάγκη ανάπτυξης και άμιλλας πολλών και διαφορετικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.

Αντίθετα, το μέτρο του κ. Αλογοσκούφη στοχεύει στον περιορισμό των εκπαιδευτικών επιλογών που έχει ο μέσος πολίτης, τιμωρώντας φορολογικά εκείνους που θα επιλέξουν το ιδιωτικό σχολείο. Φυσικά εκείνοι που θα πληγούν περισσότερο δεν θα είναι οι οικονομικά εύποροι, που θα έχουν τη δυνατότητα να συνεχίσουν να στέλνουν τα παιδιά τους στο εκπαιδευτήριο της επιλογής τους, όσο οι μεσαίες τάξεις που βρίσκονται σε ένα οριακό εισοδηματικό επίπεδο. Να σημειωθεί ότι οι κυριότεροι πνευματικοί συνεργάτες του κ. Αλογοσκούφη είναι ένθερμοι υποστηρικτές της σχολικής επιλογής. Πανεπιστημιακοί όπως ο Γιώργος Μπήτρος, ο Τρύφωνας Κολιτζάς, ο Πάνος Ευαγγελόπουλος, ο Τάκης Λιαργκόβας κ.ά. έχουν γράψει κατά καιρούς πύρινα άρθρα υπέρ της μεγιστοποίησης των σχολικών επιλογών μέσω φορολογικών ελαφρύνσεων ή «κουπονιών παιδείας». Την ίδια φιλοσοφία έχουν επίσης υποστηρίξει σε ομιλίες τους και προσωπικότητες του «μητσοτακικού χώρου», όπως η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Κωστής Χατζηδάκης, ο Θόδωρος Σκυλακάκης και ο Δημήτρης Κατσούδας.

Πού είναι όλοι αυτοί σήμερα όταν ο κ. Αλογοσκούφης παραβιάζει με τον πιο ωμό τρόπο τις αρχές που υποστηρίζουν; Δεν έχουν τίποτα να πουν; Πώς αύριο περιμένουν να σταθούν είτε μπροστά στους φοιτητές είτε στους ψηφοφόρους τους και να μιλήσουν για «μεγιστοποίηση των επιλογών του πολίτη», όταν σήμερα δέχονται αδιαμαρτύρητα μια πολιτική που οδηγεί στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα;

Τάκης Μίχας

——————————————————————————

Σημειώσεις:
Δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία στις 22/9/2008