Μετά την καταστροφή
Σεπ 7th, 2007 | Διονύσης Γουσέτης| Κατηγορία: Περιβάλλον |
Email This Post
|
Print This Post
|
του Διονύση Γουσέτη
Δάσος οι υποθέσεις για το ποιοι καίνε τα δάση μας, δάσος και οι προτάσεις για την προστασία τους. Στις υποθέσεις συγκαταλέγονται οι καταπατητές, οι εργολάβοι, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, η εκκλησία, οι Τούρκοι, οι Αμερικάνοι, οι Εβραίοι, οι Νεοδημοκράτες, οι Πασόκοι, οι Αριστεριστές. Όλες στην υπηρεσία απενοχοποίησης των υπευθύνων, αλλά και όλων ημών των υπολοίπων. Η ανασφαλής κοινωνία μας διψάει για αποδιοπομπαίους τράγους. Ας είναι όποιος νάναι, φτάνει να είμαστε εμείς για μια φορά ακόμα τα αθώα θύματα συνωμοσιών.
Οι προτάσεις για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών και την προστασία του δάσους, χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες:
α) Προτάσεις που αφορούν αυτονόητα -για πολιτισμένες χώρες με επίπεδο ανάπτυξης σαν το δικό μας- κυβερνητικά μέτρα, που όμως για μας αποτελούν μακρινό όνειρο. Κτηματολόγιο, δασολόγιο, δασικοί χάρτες. Ρωτήστε τον πρόσφατα επανεμφανισθέντα στην πολιτική σκηνή κ. Λαλιώτη πώς τα κατάφερε να μας στερήσει το κτηματολόγιο, έχοντας ένα σωρό λεφτά των κουτόφραγκων. Αν μάθετε πέστε μου κι εμένα. Όσο για τις αντιπυρικές ζώνες, θα απορούσα αν είχαν κατασκευαστεί. Εικοσιέξη παρατηρητήρια υπήρχαν στην Πάρνηθα τον καιρό της Ολυμπιάδας, μήπως ξεσπάσει φωτιά. Έληξε η Ολυμπιάδα, έληξαν και οι συμβάσεις, καταργήθηκαν τα παρατηρητήρια. Σιγά τώρα που θα δίνουμε τζάμπα λεφτά. Άσε τις συστάσεις του ΤΕΕ για αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών, όπως η χρήση της τηλεανίχνευσης δασικών πυρκαγιών ή η χρήση μοντέλων προσομοίωσης, ώστε να μην παρατηρούνται καθυστερήσεις στην πρώτη -και όπως έχει αποδειχτεί κρίσιμη- αντιμετώπισή τους. Τα αυτονόητα αυτά μέτρα δεν φαίνεται εφικτό να ληφθούν σε προβλεπόμενο χρονικό ορίζοντα.
β) Προτάσεις σε «σοσιαλιστική», ας πούμε, κατεύθυνση. Να θωρακίσουμε συνταγματικά τη δασοπροστασία. Κάτω τα χέρια από το άρθρο 24. Να κάνουμε ακόμα πιο αυστηρούς νόμους. Να τηρούμε τους αυστηρούς νόμους, κυνηγώντας τους παραβάτες.
Να δώσουμε κι άλλα λεφτά. Να προσλάβουμε κι άλλους πυροσβέστες. Να αγοράσουμε κι άλλα πυροσβεστικά αεροπλάνα, κι άλλες αντλίες, κι άλλες μπουλντόζες. Η κα Παπαρήγα και ο κ. Αλαβάνος έσπασαν το ρεκόρ προς την κατεύθυνση αυτή, ζητώντας να… μονιμοποιήσουμε τους πυροσβέστες: αν γίνουν μόνιμοι, η πυροσβεστική τους ικανότητα θα πολλαπλασιαστεί. Είναι φανερό ότι τέτοια μέτρα, όχι μόνο είναι υπερβολικά χρηματοβόρα, αλλά είναι και ατελέσφορα από μόνα τους. Πυροσβεστικά μέσα μας έδωσαν άφθονα οι εταίροι μας, αλλά σταθήκαμε ανίκανοι να τα οργανώσουμε και να τα συντονίσουμε ώστε να έχουν αποτέλεσμα.
γ) Προτάσεις σε «καπιταλιστική» -τρόπος του λέγειν- κατεύθυνση. Υπάρχει ένα παράδειγμα στην Καλιφόρνια. Πριν λίγα χρόνια επισκέφτηκα ένα δάσος δύο ώρες έξω από το Λος Άντζελες. Ονομάζεται arrowhead. Το δάσος είναι κατοικημένο. Υπάρχουν όμως τα εξής χαρακτηριστικά: Πρώτον, απαγορεύονται οι περιφράξεις των οικοπέδων, ώστε τα ζώα να κινούνται ελεύθερα και δεύτερον, όλα τα σπίτια είναι ξύλινα και έχουν ένα μόνον όροφο. Με αυτόν τον τρόπο πετυχαίνεται η συντήρηση και η καθαριότητα του δάσους από τους κατοίκους του, αλλά και η αισθητική ένταξη. Η διάνοιξη των δρόμων γίνεται από τους κατοίκους και αποτελεί συγχρόνως διάνοιξη αντιπυρικών ζωνών. Στο δάσος αυτό, αν ξεσπάσει πυρκαγιά, γίνεται αντιληπτή και σβήνεται άμεσα από τους κατοίκους. Η Καλιφόρνια υποφέρει από πυρκαγιές στα δάση της. Όχι όμως σε εκείνα τα δάση που κατοικούνται. Αυτά κινδυνεύουν μόνον όταν η φωτιά που ξέσπασε στο ακατοίκητο μέρος πλησιάσει. Την ίδια κατάσταση είδα σ’ ένα δάσος στην Ουέστ Βιρτζίνια και σ’ ένα άλλο στη Φιλαδέλφεια.
Στη χώρα μας διαπιστώνεται ότι οι καταπατητές και οι ροκανίζουν με το χρόνο όλο και περισσότερη δασική (και μη δασική) έκταση. Σίγουρα όχι λιγότερη από όση διατέθηκε για κατοικίες στο arrowhead. Τούτο το μοντέλο λοιπόν θα μπορούσε να αποτελέσει λύση, έστω μερική. Δεν τολμώ όμως να το προτείνω, επειδή φοβάμαι πως δεν μπορεί να προσαρμοστεί στη δική μας κουλτούρα. Οι Αμερικάνοι σέβονται το δάσος τους, όπως σέβονται και την πόλη τους. Ούτε οξυγονοκολλήσεις, ούτε οβελίες, ούτε χωματερές στο δάσος. Εμείς μπορεί να καταντήσουμε το δάσος, αν το κατοικήσουμε, όπως καταντήσαμε τις πόλεις μας.
Έτσι λοιπόν κάθομαι και αναρωτιέμαι: με ποιον τρόπο μπορούν να γλιτώσουν τα υπόλοιπα δάση μας από νέα καταστροφή; Μπορούν άραγε; Και αναρωτώμενος μελαγχολώ. «Xάος», «ανικανότητα», «απουσία πρόληψης» και «έλλειψη οργάνωσης» είναι φράσεις με τις οποίες μας χαρακτήρισαν τα διεθνή ΜΜΕ. Σίγουρα τα λένε από τη ζήλια τους, διότι όταν εμείς χτίζαμε παρθενώνες… Σκεφτείτε μόνο πώς θα αισθανόμασταν αν κάποιο από αυτά έλεγε -και δικαίως θα το έλεγε- αυτό που είπαν πολλοί «δικοί μας» για την τρομοκρατική επίθεση της 9ης Σεπτεμβρίου: «Καλά να πάθουν».
Μετά την καταστροφή (Γουσέτης)…
Προτάσεις και απαισιοδοξία…
Ναι, αλλά αν υπολογίσουμε το κόστος επαγρυπνήσεως και προλήψεως για 60 χρόνια και το συγκρίνουμε με το κόστος 60 ημερών καταστροφής, ίσως αποφασίσουμε ότι μπορούμε να πούμε πολύ ορθολογικά : “καλά να πάθουμε”. Αν, μάλιστα, τόσες φωτιές δεν μάζεψαν πάνω από 8000 διαδηλωτές στην Πλατεία Συντάγματος, τότε κανείς καταλήγει ότι δεν φαίνεται να θεωρούμε ότι πάθαμε και τίποτα. Λαϊκή κυριαχία !
Μπορούμε, βέβαια, να δεχθούμε, όπως υπαινίσσεται ο συγγραφέας, ότι οι Αμερικανοί έχουν καλύτερο DNA από το δικό μας.
Μάλλον απλά υπαινίσσεται ότι οι πολιτιστικές διαφορές μας με τους Αμερικάνους μπορεί να είναι τέτοιες ώστε, μέχρι να αλλάξει η κουλτούρα των Ελλήνων μέσω του προτεινόμενου μοντέλου δασοπροστασίας, να προκληθεί μεγάλη ζημιά στα δάση. Προσωπικά δεν συμφωνώ, νομίζω ότι εάν οι κανόνες διαχείρισης του δάσους από τους κατοίκους του είναι απλοί και εφαρμόσιμοι τότε ο Έλληνας θα συμπεριφερθεί πολύ καλά. Αυτό που μπορώ να σκεφτώ σαν παράδειγμα είναι το μετρό της Αθήνας, όπου θα μπορούσε κανείς να είχε πει στην αρχή ότι δεν αξίζει να επενδύσουμε στο μετρό, κατασκάβωντας τη πόλη, αφού οι Έλληνες θα το κακομεταχειριστούν. Τελικά όμως οι Έλληνες συμμορφώθηκαν μια χαρά στους κανόνες του μετρό, με λίγη καθοδήγηση φυσικά από αυτούς που τους έχει ανατεθεί η διαχείριση του.
Μάλλον είναι διαφορά στον τρόπο ζωής. Αν εδώ αναγγείλεις ότι επιτρέπεται η δόμηση στον Υμηττό ή στην Καστοριά ,αρκεί όμως να πρόκειται για ξύλινα σπίτια με έναν όροφο και οι δρόμοι να είναι όπως ορίζουν οι κανόνες πυρασφάλειας ,όλοι θα χτίσουν μεζονέτες από μπετόν. Γιατί; Γιατί υπάρχει μία έντονη τάση παραβατικότητας και αντίδρασης σε οποιονδήποτε κανονισμό. Η μεγαλύτερη αποτυχία μας είναι ότι ποτέ δε μάθαμε να σεβόμαστε το περιβάλλον. Και αυτό δεν είναι ευθύνη της πολιτείας αλλά των πολιτών.
[…] του Διονύση Γουσέτη Δάσος οι υποθέσεις για το ποιοι καίνε τα δάση μας, δάσος και οι προτάσεις για την προστασία τους. Στις υποθέσεις συγκαταλέγονται οι καταπατητές, οι εργολάβοι, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, η εκκλησία, οι Τούρκοι, οι Αμερικάνοι, οι Εβραίοι, οι Νεοδημοκράτες, οι Πασόκοι, οι Αριστεριστές. Όλες στην υπηρεσία απενοχοποίησης των υπευθύνων, αλλά και όλων ημών των υπολοίπων. Η ανασφαλής κοινωνία μας διψάει για αποδιοπομπαίους τράγους. Ας είναι όποιος νάναι, φτάνει να είμαστε εμείς για μια φορά ακόμα τα αθώα θύματα συνωμοσιών. […]
Η μισή Ελλάδα σχεδόν έχει καεί ή ήδη καίγεται και η τελική καταστροφή προβλέπεται να είναι πολύ μεγαλύτερη, με χιλιάδες αγροτικά στρέμματα πλην του δάσους κατεστραμμένα, σπίτια καμένα, πυροσβέστες και ιδιώτες σε πραγματική απόγνωση. Οι πυροσβέστες μάλιστα θρηνούν και θύματα, νέους ανθρώπους που άφησαν την τελευταία τους πνοή προσπαθώντας να σώσουν τις περιουσίες και τις ζωές των συνανθρώπων τους, κυκλωμένοι από τις καταστροφικές φλόγες των πυρκαγιών. Η πολιτεία με τα μέσα που προέβλεψε να έχει προσπαθεί αλλά τα αποτελέσματα πλέον δείχνουν μια ανοχείρωτη δυστυχώς χώρα, έρμαιο πολλές φορές στις ορέξεις ασυνείδητων και αντικοινωνικών ατόμων αλλά και στις κρατικές παραλείψεις και ανοχές. Πιστεύοντας προσωπικά στην αναγκαιότητα επανόδου της θανατικής ποινής στα μικτά κυρίως εγκλήματα όπως κλοπή μετά φόνου, βιασμός μετά φόνου ή εμπρησμός με επακόλουθο τον θάνατο θα διέκρινα την αποτελεσματικότητα του προληπτικού της χαρακτήρα και θα άφηνα την επιβολή της σαν κατασταλτικό μέτρο στην διακριτική ευχέρεια της δικαστικής εξουσίας.
Δυστυχώς πιστεύω πως η εγκληματικότητα ίσως κάθε είδους θα συνεχίσει να αυξάνεται στο μέλλον, κάνοντας η ίδια την υπέρβασή της πάνω από τα αποκαϊδια μιας ανεκτικής κοινωνίας, μιας άτολμης και ανεύθυνης ίσως πολιτικής ηγεσίας, μιας ξεπερασμένης ιστορικά αλλά και κοινωνικά προσπάθειας ψεύτικου εκδημοκρατισμού και προοδευτισμού του κοινωνικού συνόλου.
Το παρελθόν κάθε λαού θετικό ή αρνητικό στην ουσία είναι νεκρό. Πρέπει όμως να χρησιμεύει στην κατανόηση και κυριάρχηση του παρόντος, με οποιεσδήποτε επιλογές συντελούν στην εξασφάλιση μιας εύρυθμης και ουσιαστικά Δημοκρατικής κοινωνίας.
Με εκτίμηση
Σωτηρόπουλος Σωτήρης
Ασφαλιστικός και Επενδυτικός Σύμβουλος
Πολιτικός Επιστήμων
Ναυάγιο, συμφωνώ για την ευθύνη των πολιτών. Όμως έχω μια ένσταση στα πρώτα που είπες: καταρχάς πιστεύω ότι η τάση για την οποία μιλάς δεν θα έπρεπε να περιλαμβάνει περιπτώσεις όπου οι νόμοι είναι κακοί ή/και ανεφάρμοστοι. Αλλά αν μετά από αυτό απομένει μια αντιδραστική τάση να παραβιάζονται οι καλοί και εφαρμόσιμοι νόμοι του ελληνικού κράτους (lol) τότε αυτό για εμένα είναι μια δύναμη συνήθειας που μπορεί και πρέπει να αντιστραφεί με τον ίδιο τρόπο που δημιουργήθηκε, δηλαδή μέσω της αντιστροφής των κακών και ανεφάρμοστων νόμων και την αντικατάσταση τους με καλούς και εφαρμόσιμους. Η κατοίκιση των δασών που προτείνεται είναι ένας καλός και εφαρμόσιμος τρόπος να προστατευτούν τα δάση. Εάν υπάρχει αυξημένος κίνδυνος να γίνουν παραβάσεις λόγω συνήθειας και εάν το κράτος είναι ανίκανο να τις αποτρέψει τότε ας εξετάσουμε να δούμε εάν υπάρχουν άλλες προτάσεις όπου το κράτος είναι ικανό να παίξει αποτελεσματικά τον ρόλο που προβλέπουν αυτές οι προτάσεις. Δηλαδή, εάν το κράτος είναι ανίκανο να αποτρέψει τις παραβάσεις των προτεινόμενων ρυθμίσεων για την κατοίκηση των δασών τότε ας εξετάσουμε σοβαρά το ενδεχόμενο να μην είναι ικανό να προστατέψει ούτως ή άλλως το δάσος. Μπροστά λοιπόν σε μια υποτιθέμενα αναπόφευκτη κοντοπρόθεσμη καταστροφή του δάσους θα έπρεπε να επιλέξουμε τουλάχιστον την οδό που μακροπρόθεσμα θα προστατέψει το δάσος. Φυσικά εγώ δεν πιστεύω ότι η καταστροφή είναι κοντοπρόθεσμα αναπόφευκτη. Το σημερινό ελληνικό κράτος είναι σε πολύ καλύτερη θέση να αστυνομεύσει όσους αναγκαστικά περνάνε από αυτό για να υποβληθούν σε ελέγχους (όπως όσοι χτίζουν σπίτια με άδεια αντί για αυθαίρετα) παρά να ελέγχει όσους ξεπερνάνε εντελώς το κράτος (λόγω της ασφυκτικής πίεσης που τους επιβάλλουν οι κακοί και ανεφάρμοστοι νόμοι). Εάν δώσουμε την ευκαιρία κάποιος εύκολα να πάρει άδεια να κτίσει το μονόπατο του στο δάσος αυτός δεν θα έχει ισχυρό αντικίνητρο να περάσει από την πολεοδομία ούτε και θα έχει ισχυρό κίνητρο να κάψει το δάσος και αναπόφευκτα να κτίσει περισσότερο απ’ότι χρειάζεται λόγω της παράνομης θέσης στην οποία βρίσκεται ούτως ή άλλως.
ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ «ΜΑΣ» ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ
Όλοι όσοι ασχολούμαστε με την εικόνα παρακολουθήσαμε από κοντά την καταστροφή σε οικολογικό, ανθρώπινο, οικονομικό, πολιτιστικό επίπεδο. Την παρακολουθήσαμε αλλιώτικα από άλλες φορές γιατί συνέβη στο σπίτι μας, στα μέρη που γνωρίζαμε, εκεί που μεγαλώσαμε… Είναι σημαντικό να μην ξεχάσουμε μπαίνοντας στην καθημερινότητά μας αυτό που έγινε φέτος το καλοκαίρι. Για να το εμποδίσουμε να επαναληφθεί όσο περνάει από το χέρι μας. Η ΙΔΕΑ Η παραγωγή μιας διαδραστικής ομαδικής έκθεσης φωτογραφίας. Οι επισκέπτες θα μπορούν να γράφουν τη γνώμη τους, τις σκέψεις τους, τα συναισθήματά τους γύρω από τις φωτογραφίες. Η κάθε φωτογραφία δεν θα φέρει το όνομα του δημιουργού της, τα ονόματα των φωτογράφων θα αναγραφούν συγκεντρωτικά.
ΤΟ ΘΕΜΑ
Η ελληνική φύση, πριν και μετά την καταστροφή.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ
Στην έκθεση μπορεί κανείς να φέρει φωτογραφίες (ρεπορτάζ ή και τοπίου) από τις πυρκαγιές, από καμένα τοπία, από τα δάση όπως ήταν πριν την καταστροφή αλλά και φωτογραφίες αναμνηστικές που δείχνουν πως κάθε ένας από τους φωτογράφους έζησε τα μέρη αυτά σε προσωπικό χρόνο, σε ένα πικνικ, σε μια εκδρομή ή φτιάχνοντας τον πρώτο του χιονάνθρωπο στη Πάρνηθα. Οτιδήποτε θέλετε, αρκεί οι φωτογραφίες να αφορούν τα μέρη που κάηκαν το καλοκαίρι.
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ
Η συμμετοχή είναι εθελοντική. Ο κάθε φωτογράφος επιλέγει τις φωτογραφίες του.
ΥΛΙΚΟ ΕΚΤΥΠΩΣΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ
Χαρτί αφίσας ή φωτοτυπίας. Οποιοδήποτε άλλο υλικό είναι δεκτό με δική σας ευθύνη μιάς και οι φωτογραφίες μπορεί να καταστραφούν από τις παρεμβάσεις των θεατών. Ο κάθε φωτογράφος επιβαρύνεται το κόστος της εκτύπωσης και τη φροντίδα για τη μεταφορά και τοποθέτησή τους. Αριθμός φωτογραφιών από 1 έως 5. Μέγεθος ελεύθερο.
ΕΚΘΕΣΙΑΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Η έκθεση θα στεγαστεί στη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης Φωκίωνος Νέγρη 42, από 10 μέχρι 17 Δεκεμβρίου 2007. (φωτογραφίες χώρου διαθέσιμες στα mail επικοινωνίας).
ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ
Ο κάθε φωτογράφος θα φέρει και θα τοποθετήσει ο ίδιος τις φωτογραφίες του, τη Δευτέρα 10 και Τρίτη 11 Δεκεμβρίου από 07:00 μέχρι 20:00.
(σημ. επιθυμώντας και έχοντας σχεδόν εξασφαλίσει τηλεοπτική κάλυψη της ανάρτησης των έργων, είναι σημαντικό να υπάρχει παρουσία όσο το δυνατόν περισσότερων συμμετεχόντων νωρίς το πρωί, για να κοινοποιηθεί η προσπάθεια μέσω πρωινών ενημερωτικών εκπομπών, του είδους «Πρώτη Γραμμής ΝΕΤ)
Προσοχή!!! Δεν θα υπάρξουν άλλες ημέρες για την τοποθέτηση των έργων.
ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ
Κατά τη διάρκεια της έκθεσης θα οργανωθούν συζητήσεις για τις πυρκαγιές, τα δάση και το περιβάλλον, με τη συμμετοχή περιβαλλοντολόγων και πολιτών. Για οποιαδήποτε διευκρίνηση παρακαλώ επικοινωνήστε με τα παρακάτω emails:
Στεφανία Μιζάρα: mizar@otenet.gr
Αθηνά Καζολέα: akazolea@yahoo.co.uk
Ομάδα Διοργάνωσης Αθηνά Καζολέα Νικάνδρη Κουκουλιώτη Μαριλένα Σταφυλίδου Λουίζα Γκουλιαμάκη Στεφανία Μιζάρα
ΑΚΡΑΙΑ ΚΑΙΡΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ
Η ανικανότητα του κυβερνητικού μηχανισμού αποκαλύπτεται όχι όταν το δηλώσει η αντιπολίτευση και γενικώς οι έχοντες συμφέρον μιας τέτοιας επιβεβαίωσης , αλλά όταν τελειώσουν τα ”ψέματα” . Όταν δηλαδή στερέψουν οι επικοινωνιακές εμπνεύσεις .
Τέλη Μαρτίου και 60 εστίες πυρκαγιών έχουν ανάψει στην χώρα μας μια μέρα όπου η θερμοκρασία είναι κάτω από τους είκοσι βαθμούς και η υγρασία πολύ υψηλή . Σε περιοχές χωρίς παραπλήσιες χωματερές και απερίσκεπτους αστούς περιηγητές .Όμως μια μέρα με 10 μποφόρ!!! Και το πιο συμπτωματικό η μεγαλύτερη εξ αυτών γινόμενη πυρκαγιά ανεξέλεγκτη ξεκίνησε την ώρα του λυκόφωτος !
Ποια ακραία καιρικά φαινόμενα μπορούν να δικαιολογήσουν την ανικανότητα για πρόληψη;
Ποια ακραία ανικανότητα υποστηρίζει την δασική αποψίλωση ;
Είναι προφανές ότι γνωρίζουν οι αρμόδιοι τον πραγματικό λόγο των πυρκαγιών και τον απωθούν στο υποσυνείδητό τους αντί να τον προβάλουν στην κοινή γνώμη .
Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ δεν πείθεται από την δήθεν έλλειψη πληροφοριών όταν τα διάφορα μυστικά (κομματικά) κονδύλια διασκορπίζονται για να κορέσουν την δίψα των κομματικών αρουραίων και όχι για την συλλογή στοιχείων περιβαλλοντικά σωτήριων . Γιατί θα πρέπει να το ομολογήσουν οι ιθύνοντες πως δεν είναι οι πυρκαγιές έργο των νεράιδων του δάσους αλλά των ελληνικών ζόμπι του σύγχρονου καταστροφισμού έργο σαδιστών που σίγουρα έχουν προστάτες υψηλά ιστάμενους .
Ο μόνος σοβαρός λόγος απόκρυψης των ενόχων είναι πως με την αποκάλυψή τους το κακό θα είναι υπέρτερο της συγκάλυψής τους για το σύνολο της κοινωνίας .
Αφού όμως δεν θέλετε να τους αποκαλύψετε τότε εξουδετερώστε τους όσο πιο χριστιανικά μπορείτε.
[…] του Διονύση Γουσέτη Από το e-rooster […]